"Mabuti naman at mukha ka nang tao ngayon!"
Ayan kaagad ang bungad ni Dione sa mga bagong dating habang nakaharap kay Kale ng nakapamewang. Napailing ako at kumain na lang ng binigay ni Ate Sid.
"What? Do I looked like I'm not human?" Asar na saad ni Kale at tumingin ng masama kay Dione. Tumingin naman ito sa aking direksyon kaya napaayos ako ng upo.
May naramdaman naman akong umupo sa aking kabilang side kaya lumingon ako dito.
Nakita ko si Ms. Aspen, na ngayon ay malamig ng nakatingin sa mga bagong dating, specifically kay Kale. Kinuha ko naman ang atensyon nito.
"Where have you been?" Tanong ko at sumubo ng carbonara. Binaling nito ang tingin sa akin bago iabot ang sprite na dala. Kinuha ko naman 'yon at binuksan bago ito ngitian ng maliit.
"I told you, I talked to the officer, right?" Sabi nito habang sa akin na nakatingin. Tumango tango ako at kumain na ulit. Nang susubo na sana ako ng aking pagkain ay napatigil ako ng may nakita ako na may nasa aking harap.
It's Kale and my band mates, standing in front of me. I stopped and put my plate at the table.
Tahimik lang akong nakatingin sa kanila ng magsalita si Jake. Bumaling ako dito.
"Condolence, Adi." sabi nito kaya nginitian ko ito ng pilit. Bumaling muli ako kay Kale, na ngayon ay nakatingin na ng masama kay Miss. Si Miss naman ay tila walang pakialam habang hawak lang ang cellphone. Lihim akong napangiti.
"I'm sorry for your loss, Adira."
Nabura ang aking ngiti ng marinig ang boses ni Freyja na nagsalita. Bumaling ako dito na walang makikitang emosyon sa mukha bago tumango.
"You guys can sit. Kakain pa lang kasi ako." sabi ko sa mga ito kaya umupo na sila sa tapat lang namin nila Ate Sid. Umupo rin naman si Dione sa tabi ni Ate Sid.
Maya maya din ay natapos na ako sa aking pagkain kaya nilagay ko ito sa lamesa na nasa harap. Nilibot ko ang aking tingin sa mga ito.
Tahimik lang kami ni Miss sa harap ng aking mga parents habang ako'y kumakain. Sila naman ay may sariling usapan kaya wala akong nararamdaman na tension or awkwardness ngayon.
I looked at Freyja and observe her actions. She is talking to Kale and they seem very close para sa ngayon lang ata nagkita na tao. I tilted my head.
Mukhang naramdaman ni Freyja na may nakatingin sa kaniya kaya nilibot nito ang tingin hanggang sa mapadako ang mata nito sa akin. Agad naman itong ngumiti sa akin kaya ngumiti din ako ng peke dito.
Magsasalita na sana ako ng tinawag ako ni Kuya Caleb, na ngayon ay kasama na si Ate Belle. Agad akong tumayo para salubungin ang mga ito.
"Saan kayo galing?" Tanong ko ng makalapit dito. Ngumiti lang naman sila kaya kumunot ang aking noo. Anong klaseng sagot 'yon, Kuya?
Bumaling ito kay Ms. Aspen habang seryoso ang mukha. Lalong kumunot ang aking noo.
"Ms. Ferrucci, your parents are here." Sabi ni Kuya kaya bumaling ako kay Ms. Aspen, na ngayon ay nakatayo na habang papalapit sa amin. Nakakunot ang noo nito at namulsa sa suot na slacks.
"Where are they?" Tanong nito. Sasagot na sana si Kuya ng may magsalita ng malakas sa likod nito na nagpaptilag sa akin.
"Fabrizia, you didn't tell us you're here!" Bungad ni Mr. Ferrucci kaya napalayo ako kay Ma'am. Lumapit kasi ito dito at yumakap.
Lumapit ako sa aking mga kapatid para bigyan ng privacy ang mag anak pero nang makalapit ako sa aking dalawang kapatid, na ngayon ay nakangiti ng nang-aasar. Nagsalubong ang aking kilay. Ano na naman ba?
Lumapit sa aking tenga si Ate Belle.
"Meet the parents na ba?" saad nito sabay hagalpak ng tawa nila ni Kuya ng makita ang nakabusangot kong mukha na namumula. Ang lakas talaga nilang mang-asar!
"Manahimik ka, Ate Belle." Bulong ko din at bahagyang kinurot ito sa tagiliran, na dahilan ng pag daing nito. Umirap pa ako dito bago bumaling kay Kuya Caleb, na ngayon ay natawa pa rin.
Hinampas ko ito para kunin ang atensyon nito.
"Aray naman!" Reklamo nito at bumaling sa akin ng may inis sa mukha. Inirapan ko ito at bumulong.
"Freyja is here." Bulong ko. Mukhang hindi naman nito narinig dahil lumapit pa ito sa akin.
"Ano?" Tanong nito. Napairap ako. Ayoko sa lahat 'yung paulit ulit eh!
"I said, Freyja is here!" Malakas kong bulong. Napahawak naman ito sa kaniyang tainga, mukhang pinupunasan ito. Napamaang naman ako. Ang arte ng lalaki na 'to!
"Kadiri ka! Ang hina mo naman kasi bumulong e!" Inis na saad nito kaya napairap ako dito. Abno din kahit kailan 'to eh! Kailan pa ba nagkaroon ng malakas yung boses habang nabulong?
"O sige, bumulong ka ng malakas ang boses. Tingnan ko lang kung hindi ka sabunutan ng binubulungan mo." Asar ko saad at humalukipkip. Natawa naman ito kaya kumunot ang aking noo.
Maya maya ay kumunot ang noo nito bago ilibot ang tingin sa paligid. Siguro ay hinahanap si Freyja.
"Right, where is she?" Kapagkuwan ay tanong nito. Lumingon naman ako sa pwesto nila Freyja, na ngayon ay nag-uusap pa rin.
Hindi tulad ng kanina na parang okay lang sila, ngayon ay seryoso na ang mga ito na parang balisa. Kumunot ang aking noo.
Bumulong na din ako kay Kuya.
"She's beside Kale." saad ko at bumaling kay Ma'am, na ngayon ay kausap ang mga magulang.
Bumaling ito sa akin at kumindat kaya namumulang yumuko ako. Narinig ko naman ang mahinang tawa ni Ate Belle.
"Landi niyo." Bulong nito kaya siniko ko ito na muling nagpadaing dito. I cleared my throat and looked at Kuya Caleb. Nakakunot na ang noo nito habang nakatingin sa kawalan.
"Why is she with Kale?"
Nagkibit ako ng balikat bago sagutin ito. "I don't know. I'm also wondering." Sabi ko at tiningnan ito. Nakakunot pa rin ang noo nito.
"Are they friends?" Tanong nito at tumingin sa akin. Bumaling naman ako sa pwesto ng mga ito.
"I don't know. Maybe, they are." Sagot ko at uminom ng hawak na sprite. Tumango tango naman ako.
Napatayo kami ng maayos ng lumapit sa amin ang mag-asawang Ferrucci kasama si Ma'am. They gave us a small smile so we also smile at them.
"We are deeply sorry to hear about the passing of your parents..." Saad ni Mrs. Ferrucci sabay hawak sa aming mga kamay. Napayuko naman kaming magkakapatid.
"It's fine, Ma'am." saad ni Kuya Caleb at ngumiti ng pilit. Ngumiti lang din ang mga ito ng maliit bago bumaling sa aming mga parents.
Nagsimula silang lumapit sa mga ito. Sumabay naman ako kay Ms. Aspen, na ngayon ay nasa aking likod.
"What really happened?" Tanong ni Mr. Ferrucci habang nakatingin pa rin sa aming magulang. Si Kuya Caleb na ang sumagot dito.
"They died in a car crash. Police said that it was intentional as the truck driver was ordered by someone to crash their car during the heavy rain..." Mahabang salaysay ni Kuya Caleb, na ngayon ay nakatingin sa tatay ni Miss with unreadable face. Napatingin naman ako sa aking likod para tingnan si Freyja.
Nakita ko na natigilan ito sa kaniyang kinauupuan habang nakatitig sa kawalan. Binalik ko ang aking tingin kila Dad.
"Your parents are the kindest and humblest person I've ever known. I've seen it during our meetings, parties and every gathering that we're part of..." Malungkot na saad ni Mrs. Ferrucci kaya napayuko ako para pigilan ang mga luha na lumabas.
That was true. They're really the kindest and humblest people. So, I'm wondering what was their reason to do this? Did they do something horrible or something that they opposed? Either way, they don't need to do this!
"So, I was shocked when I heard the news." Dagdag ni Mrs. Ferrucci at ngumiti ng malungkot, ang tingin ay nandoon pa rin.
Naramdaman ko ang hawak ni Ms. Aspen sa aking kabilang bewang kaya hinawakan ko din ang kamay nito para kumuha ng lakas.
Lumingon si Mr. Ferrucci sa amin with a mystery smile on his face, 'di ko alam kung matatakot ako o hindi. Naghintay lang muli kami ng sasabihin nito.
"Don't worry. We're going to help with the investigation..." Saad nito habang nakangiti. Nanlaki naman ang aming mata kaya nagkatinginan kaming tatlo.
"Sir, you don't have to—"
"My daughter already talked to the officer earlier, right?" Sabi ni Mr. Ferrucci at bumaling kay Ms. Aspen to confirm. Nakita ko na tumango naman ito pero nagtataka lamang na nakatingin sa ama.
"She will help the police, physically. She will be at every investigation." Napanganga ako sa sinabi nito at bumaling kay Ms. Aspen ng may pagtatanong sa mga mata. Bumaling muli ako sa mag-asawa at nagsalita.
"Dad..." Parang kinakabahan na tawag ni Miss Aspen sa kaniyang tatay. Maya maya ay sumabat na ako.
"I'm sorry but is it not dangerous?" Tanong ko at bahagyang pinisil ang kamay ni Miss na nasa bewang ko. Ngumiti si Mr. Ferrucci sa aking tanong at umiling.
"She is going to be fine, young lady. After all, she already done this many times." Saad nito kaya natigilan ako. What does he mean by that? And bakit may halong sarkasmo ang boses nito ngayon?
Malamig na nakatingin sa malayo si Miss Aspen habang nag umigting ang panga. It looks like she doesn't like what her father said.
Umiling naman si Mrs. Ferrucci habang may tingin na misteryoso na nakaukit sa mata habang nakatingin sa asawa.
"I'm sorry but we need to go. It's late and he needs to sleep early." Saad nito kaya naman nawala ang tensyon na namumuno sa pagitan ng mag ama.
"Of course. Thank you for taking the time to visit them." Maligayang saad ni Kuya Caleb. Ngumiti lang naman kami ni Ate Belle sa mga ito.
"No worries." Saad ng mga ito at naglakad na sa kanilang kotse. Bumaling naman ako kay Ma'am ng pisilin nito ang hawak sa akin.
"I'll just wait for them 'til they're gone." Saad nito at ngumiti sa akin bago. Tumango naman ako dito at pinanood ito na makalabas para ihatid sa labas ang mga magulang. Bumaling na ako kila Kuya Caleb kalaunan.
"I can't believe they're going to help." Hindi makapaniwalang saad ni Ate Belle habang nailing iling. Tumango naman ako bilang pagsang-ayon dito at nag-isip din.
"Their daughter is going to be there, physically, at every investigation. This is unbelievable like, do you guys don't have classes?" Saad ni Kuya kaya napailing ako.
"It's our sembreak next week, actually." Mahina kong sabi at yumuko habang nag-iisip din. God, hindi pa nagagawa ni Miss pero nag-aalala na ako. Paano pa kaya pag nasa mismong investigation na siya?
"Hey, you okay?" Tanong ni Ate. Ngumiti naman ako dito at umiling. Tumingin naman ito sa akin ng hindi kumbinsido kaya nginitian ko ito ng malaki.
"Okay. You can go to sleep." Saad nito at tinapik ang aking balikat. Kumunot naman ang aking noo dito.
"What? No, I promise na baban—"
"Kami na ang bahala dito, Adira. Kailangan mong matulog." Sabi ni Kuya Caleb. Ngumuso naman ako at umiling. Ayokong matulog!
"But, Kuya—"
"Adira." Mapagbanta na ang boses nito kaya napayuko ako at ngumuso. Tinaas ko ang mga tingin dito bago ngumiti ng malawak.
"I'll just wait for Miss Aspen." Sabi ko. Nagkatinginan naman sila bago tumango sa akin. Masaya naman akong umupo sa tabi ni Dione, na hanggang ngayon ay nakain pa rin. Wala bang kabusugan ang babaeng 'to?
I nudged Dione and made her look at me with a creased forehead.
"Hindi ka pa tapos kumain?" Tanong ko ng nanlalaki ang mata. Umirap naman ito.
"E kainis naman kasi 'yung pinsan mo! Lagyan ba naman ng lagyan ng kanin plato ko!" Inis na sigaw nito sabay subo ng kanin habang nakatingin ng masama kay Ate Sid ng masama. Ngumiti lang naman si Ate Sid dito ng inosente kaya napailing ako.
Maya maya ay may tumabi sa akin kaya lumingon ako dito. It's Ms. Aspen.
"Hey, it's late. Aren't you going to sleep?" Sabi nito pagkaupo sa aking tabi. Ngumiti lang ako dito at yumuko.
"Adi. Come on, you need to sleep." Malumanay na saad nito kaya wala na akong nagawa at tumayo sa kinauupuan. Ngumuso naman ako kay Dione para humingi ng tulong. Mukhang naintindihan niya naman kaya bumaling ito kay Ate Sid at Ma'am.
"E Miss—!"
"No, Dione. You know that Adira has low blood yet you're tolerating it." May bahid na inis na saad ni Ate Sid kaya napanguso kaming dalawa. Ngumiti nalang ako dito ng maliit bago tumaas na para matulog.
Habang paakyat kami ay naisipan kong tanungin si Ma'am regarding sa mangyayaring investigation.
"Are you really going to cooperate?" Mahina kong saad ng hindi nakatingin dito. Kita ko naman sa aking peripheral vision na lumingon ito sa akin.
"Come again?" Tanong nito kaya napatigil ako sa paglalakad nang nasa harap na kami ng aking kwarto.
"I ask if you're really going to cooperate at the investigation." saad ko at mataman na tumingin dito. Tumango naman ito kaya napa buntong hininga ako.
"But, Aspen—"
"I'll be fine, Adira. I can handle myself." Mahinang turan nito at lumapit sa akin para hawakan ang dalawa kong braso. Yumuko ako.
"I'm sorry, I'm just really worried..." Mahina kong saad, malapit ng humikbi kaya pinigilan ko ito. Napayuko ako para pigilan ito.
"It's just an investigation, Adi. If you're worried if there's a weapon involved then you don't need to worry, okay?" Nakangiti na saad nito habang hinahaplos na ang aking likod bago ako yakapin.
"I need assurance, Aspen." Matigas kong saad at kumalas sa yakap nito bago samaan ito ng tingin. Tumawa naman ito at tumango.
"I'll come back to you without wounds and scratches. I promise." Saad nito. Lumapit ang labi nito sa aking noo kaya napapikit ako.
"I love you."
Humarap ako sa salamin with my swollen eyes. That's because I heavily cry last night dahil last na gabi na 'yon nila Mom and Dad. Today is their interment.
Lumingon ako sa pinto ng may nagbukas noon. Nakita ko doon si Ms. Aspen na nakasilip. Ngumiti ito ng maliit ng makita ako. She's wearing a black polo long sleeves, with two buttons down and a white pants. I smiled at her, genuinely.
"Hey, your eyes are still swollen." Mahinang saad nito at hinawakan ang dalawa kong pisngi. Yumuko ako dahil nagbabadya na naman ang aking luha na lumabas.
"Look at me." She said kaya tumingin ako dito with my tears threatening to fall. She comfortingly smile at me. "I'll be with you, okay? You're going to be okay." Saad nito kaya yumakap ako dito ng mahigpit habang nakapikit. Kumalma naman ang buo kong kalooban ng maramdaman ko ang init ng katawan nito sa akin. I nuzzle my head to her neck and sniffed.
I need to stop crying, really.
Narinig ko na napatawa ito sa aking ginawa kaya kunot ang noo na tumingin ko dito.
"Do I smell good?" Nakangiting tanong nito kaya namumula akong yumuko sa tanong nito bago tumango.
Narinig ko na tumawa na ito ng tuluyan kaya tiningnan ko ito ng masama.
"What?"
"Nothing. Want to use my perfume?" Malokong saad nito kaya hinampas ko ito sa braso. Kalaunan ay ngumuso ako at inilahad ang aking kamay dito. Nagtataka niya lamang tiningnan iyon.
"What is it?" Napapikit ako sa tanong nito dahil sa hiya.
"The perfume, Fabrizia!" Inis kong saad na nagpatawa dito bago ibigay ang perfume niyang nasa bag.
Sinamaan ko ito ng tingin bago lagyan ang sarili sa katawan. Nakangiting lang naman ito sa akin habang ginagawa ko iyon. Nakasimangot na ibinalik ko iyon sa kaniya.
"Let's go?" Tanong nito ng nakangiti pa rin. Tumingin muna ako sa lamesa para kunin ang shades ko. "What are you looking for?"
"Shades." I uttered. Nang mahanap ko iyon ay agad kong sinuot. Tumingin ako kay Ms. Aspen na naguguluhan na nakatingin sa akin. Napamaang ako.
"What?"
"There's no sun, Adi. Why the hell are you wearing shades?" Kunot noong tanong nito. Napairap naman ako. Makakairap ako ngayon dahil naka-shades ako.
"Trip ko lang, bakit ba?" Inis kong saad at nauna nang lumabas. Naramdaman kong sumunod naman ito sa akin na may kung anong binunulong sa sarili. Napailing ako.
Pagkababa ko ay nakita ko kaagad ang aking mga kapatid kasama ang aking mga pinsan pati na rin ang kapatid ng aking mga magulang sa side nila. Kaya sobrang ingay ng bahay ngayon lalo na sa pwesto nila Ate Sid dahil nandoon sila Soleil, Felicity at Dione. Yung boses nila talaga ang nangingibabaw.
Bumaling sila sa amin ng makita na pababa na kami. I heard a hissed at the back so I looked at her with my creased forehead.
"Why?" Tanong ko pero hindi ako nito pinansin at nakatingin lang sa harap ng malamig. I rolled my eyes. Tinotopak na naman siya kaya ganan.
Pagkababa namin ay sinalubong agad kami nila Dione ng may pagtataka sa mukha habang nakatingin sa amin.
"Anyare, teh?" Bungad nito sa akin. Kumunot naman ang aking noo.
"What?" Maang kong saad. Nagkatinginan naman sila.
"Mataas ba ang araw?" Tanong ni Soleil. Tiningnan ko naman ito bago irapan.
"Mukha ba akong weather forecaster, ha?" Mataray kong asik kaya napanganga sila sa aking sinabi. Binatukan naman ako ni Felicity kaya napadaing ako.
"Gaga, bakit ka kasi naka shades e wala ngang araw!" Asik nito sabay humalukipkip. Umirap muli ako dahil sa mga tanong nila.
"Pakialam nyo ba? Trip ko 'to!" Saad ko at pumunta kila Ate Belle. Narinig ko naman ang bulungan ng mga ito.
"It's the time of the month kaya 'yan ganan."
Boses 'yon ni Dione kaya napairap ako. Ewan ko sa kanila.
Pagkadating ko sa kanila ay sinalubong nila ako ng may malungkot na ngiti kaya maliit lamang na ngumiti ako.
"Hello, our princess." Sabi ni Kuya Caleb bago ako yakapin. Niyakap ko din ito pabalik bago bumaling kay Ate Belle, na ngayon ay kakagaling lang sa pag-iyak. Niyakap ko ito. Pinunasan naman niya ang kaniyang mukha bago ako ngitian.
"You want to talk to them?" Tanong ni Ate Belle kaya tumingin ako kila Mom and Dad bago tumango dito. Tumango din naman sila bago umalis.
I looked at my parents and bitterly smiled. I remember our happy moments during my childhood and started to reminisce.
Flashback
"Dad!" Tawag ko dito. Agad naman itong inangat ang tingin sa akin at ngumiti.
"What is it, princess?" Nakangiting saad nito bago ako buhatin. "Wow, you're heavy." Natutuwang saad nito. I giggled and hug him.
"I'm curious about something." Nakangiti kong saad at hinawakan ang mukha nito.
"What is it?"
"What's the difference between lagnat, sinat and binat?" Inosente at nakakunot ang noo kong saad. Nakita ko na natigilan ito sa aking tanong and just sheepishly smiled.
"I don't know, princess." Mahinang saad nito at ibinaba ako. I pouted. How can he not know? He's a doctor!
"But, you're a doctor!"
"Yeah, but if someone has any of that I just say that 'Oh, you have a fever.' and that's it!" Sabi nito kaya natawa ako bago nailing iling.
"You're not a real doctor, Dad." Maloko kong saad. He just smiled at me teasingly so I started to run away.
"I'm going to tickle you, you—"
"Say that word, Howard and you're not going to sleep on our bedroom in a month." Sabi ni Mom, na ngayon ay may hawak na meryenda sa tray. Binelatan ko naman si Dad na agad naman napanganga dito dahil sa aking ginawa. I giggled.
"Hon, did you see that?!"
Mom smiled at him, teasingly and shaking her head. I smile in triumph. Dad's face fell and playfully glared at me.
"Stop that and eat. Para kayong mga bata." Naiiling na saad ni Mom kaya nagsimula na kaming kumain.
End of Flashback.
My tears started to pour from my eyes so I bowed my head at itinuon ang ulo sa kabaong ni Mom. Tinanggal ko ang suot na shades and wiped my tears as I looked at them one more time. I bitterly smiled.
"Since you guys are here for the last time, I want to introduce someone to you..." Panimula ko at lumingon kung nasaan si Ms. Aspen, na ngayon ay kasama sila Dione. Nakaupo lamang ito habang nakayuko ng bumaling ito sa aking direksyon. Tumayo ito ng makita na may luha sa aking mga mata at lumapit ng may pag-aalala sa mukha.
Ibinalik ko ang aking tingin sa aking mga magulang at muling nagsalita.
"You guys may know her, but I want to introduce her to you one last time before you leave."
Naramdaman ko ang hawak sa aking balikat kaya agad na kumalma ang aking kalooban. I glanced at her and sweetly smiled. I looked back to my parents
"She's Fabrizia Aspen, the one I told you about when I was nine years old..." I said. Naramdaman ko naman ang pagpisil ni Miss sa aking balikat.
"She's my professor, and I love her." Humihikbi kong saad at hinawakan ang kamay ni Ma'am na nir-rub sa aking braso. "I'm sorry that I only have the guts to tell you this right now." Sabi ko at muling yumuko habang nailing-iling.
"I'm so scared that you can't accept me as I am but I know you would. I know..."
"Shh. It's okay, it's okay." She whispered that made me calm my nerves. I looked at her and wiped my tears.
"I'm sorry you have to see me like this." sabi ko ngunit umiling lamang ito sa akin bago magsalita.
"I love you." She whispered and kissed my forehead, not minding my siblings and cousins stares. I smiled.
Lumingon ito kung nasaan ang aking mga magulang bago ibalik ang tingin sa akin. She traced her fingers on my face so I closed my eyes.
"She is the one who brought me back to this cruel world..." Panimula nito, still looking at me. I opened my eyes and saw her beautiful green eyes that made me fall to her. It's full of love and determination.
Bumaling muli ito sa aking magulang at hinawakan ang isa kong kamay.
"And she is the only one who made my heart pound in the most beautiful way..." Pagputol nito sa sasabihin at tumingin sa akin with adoration in her eyes before looking back at my parents.
"So give me permission to make her happy and protected while you're on your way to your destination. As I will love her until my last breath."
Natapos na ang libing ng aking magulang. Nailibing na sila. Wala na din ang mga pinsan at kapatid ko dahil nagpaiwan ako dito. I want to be alone muna with my parents.
As much as I want to rest muna, I decided to spend my time with them.
Si Miss naman ay umalis saglit para may bilhin lang daw siya na drinks for us. Sinabihan ko na din ito na iwan ako dito pero hindi ito nagpatinag at sinamahan pa ako dito. Mas makulit pa siya sa akin.
Tahimik lamang akong nakatitig sa kawalan ng may kumulbit sa aking bata. Nakangiti ito habang may hawak na bulaklak. Ngumiti din ako dito.
"Hi. Are you lost?" Tanong ko at humarap dito. Napakamot naman ito sa ulo habang may maliit na ngiti.
"Hindi ko po kayo maintindihan, Ate." Sabi nito kaya nataranta ako. Akala ko naman kasi.
"Right, sorry. Nawawala ka ba?" Tanong ko dito ng nakangiti. Umiling naman kaya kumunot ang aking noo.
"May nagpapabigay lang po sa inyo nito, Ate." Sabi nito at inilahad ang bulaklak sa akin kasama ang kapirasong papel. I smiled at the boy.
"Thank you. Sino nagpapabigay?" Tanong ko. Nagkibit balikat naman ito.
"Sabi po niya, 'wag ko daw po sabihin kung sino siya. E hindi ko rin naman masasabi kung sino siya kasi hindi naman siya nagpakilala." Kamot ulong saad nito kaya tumawa ako at tumango dito bago magpasalamat. Bumalik na ito sa mga kasama kaya tiningnan ko ang bulaklak at binasa ang papel. Nawala ang aking ngiti ng mabasa ito.
'Currently watching you...'
Dinagsa ng kaba ang aking dibdib ng mabasa ang papel. Luminga ako sa paligid kung nandito nga ba ito ngunit bigo akong mahanap ito.
Napatalon ako ng may humawak sa aking balikat. Nakahinga naman ako ng maluwag ng makita kung sino ito.
"Aspen."
"Hey, you look scared. What's the problem, hmm?" Malumanay nitong saad nang biglang makita nito ang aking hawak at kinuha ang bulaklak sa aking kamay.
It looks like she's examining the flower as her eyes turn cold but nervousness can be also seen.
"Did someone give you a note?" Mahinang turan nito nang mapansin ang papel sa aking kamay kaya tumango ako at ibinigay sa kaniya ang papel.
Nang mabasa niya iyon ay wala sa sariling napamura ito at nilakumos ang papel bago ilagay sa bulsa.
"Bloody hell..." She uttered while looking around. I'm starting to feel scared.
"Aspen..." Naluluha kong tawag dito. Lumambot naman ang mata nito bago ako hawakan sa braso. "What is the meaning of this?"
She gave me an unreadable emotion before letting out a deep breath.
"This is nothing, hon—"
"Don't tell me this is nothing, Aspen! My parents just died and someone just gave me a note! What the fvck is going on?!" I started to panic kaya naman nilagay nito ang aking ulo sa kanyang dibdib at sinimulan haplusin ang aking ulo.
"I'm so scared, Aspen," mahina kong saad. Naramdaman ko naman ang pagtango nito habang hinahaplos pa din ang aking ulo.
"I'm scared, too," mahina nitong sambit at pinaharap ako sa kaniya, "Just stick with me and no one will lay a hand on you."
"They have to go through me before they even touch a strand of your hair."