Unicode
တချို့အမှန်တရားတွေကနားထောင်ရတဲ့လူတစ်ယောက်အတွက်ခါးသီးတယ်ဆိုပေမဲ့ တချို့အမှန်တရားကိုသေချာနားမထောင်လိုက်ရတဲ့သူအတွက်ကတော့အချိန်အတိုင်းတာတစ်ခုထိ အမှန်တရားကိုမသိရှိရပဲ နာကျင်နေပေရလိမ့်မည်..။*** (ဒါလေးကအရှေ့အပိုက်လေးထဲကပါ အဆက်စပ်မရှိတော့မှာဆိုးလို့ပြန်ထည့်ပေးထားတာပါ )**
"သားထယ် သွားတော့မို့လား"
"Nae.."
ထယ်တစ်ယောက်ကျောင်းရောက်တော့လဲ ဟိုယောင်ယောင်ဒီယောင်ယောင်နဲ့တစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေပေသည်။ 8နာရီခွဲတက်ရတဲ့ကျောင်းက ၇နာရီ၄၅မိနစ်ဆိုတဲ့အချိန်က စောတော့လဲစောမနေတော့ပေ အဲ့တာကြောင့်ကျောင်းသားကျောင်းသူအချို့ကတော့ ဟိုနားတစ်စုဒီနားတစ်စုတော့ရှိနေပေသည် ။
"Hi ထယ်လေး"
"အို Nara စောတာလားဒီနေ့"
"အင်း တစ်ယောက်ထဲလား ကန်တင်အတူတူထိုင်ပေးပါလား တစ်ယောက်ထဲမို့လို့လေ မနက်စာဝယ်ကျွေးပါ့မယ်"
" အွန်း ရတယ်လေ"
အဲ့လိုထယ်နဲ့Naraလဲ ကန်တင်းထိုင်ဖို့ထွက်သွားလေသည်။ကန်တင်ရောက်တော့လဲ စားဖို့လာချပေးတဲ့စားစရာတွေကိုစားလိုက်စကားပြောလိုက်နဲ့ရယ်မောနေလိုက်နဲ့ အချိန်ကဘယ်လိုဘယ်လိုကုန်ဆုံးသွားလဲဆိုတာတောင်မေ့နေခဲ့ကာ စကားကောင်းနေပါသော ထယ်နဲ့Nara ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်နေတာတော့ Joon,Ji, Hope
ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်မြင်ချင်း Joonတစ်ယောက်Jiminကိုလှမ်းကြည့်နေမိသည် ဘာလို့ဆို ဒီလူသားနှစ်ယောက်ရဲ့အကြောင်းကိုသူအကုန်သိပေသည် ဒါပေမဲ့ပြောပြလို့လဲမရပေ အမှန်တရားက ဘယ်ဟာလဲဆိုတာတော့ Joonတစ်ယောက်ကောင်းကောင်းနေပေလိမ့်မည်ဆိုတာ အမှန်ပင်....
"ဟော !"
"ဟင် ဘာလဲNara"
"အာညှော် ငါနဲ့ထယ်လေးနဲ့"
"ငါအရင်သွားနှင့်မယ် မင်းတို့ဘာသာအနောက်ကလိုက်ခဲ့တော့နော်"
"ဂျီလေး ဂျီလေး ထယ်လေး မင်းတော့!"
Hopeလည်းထယ့်ကိုစိတ်ဆိုးကာ Jiminနောက်သို့ပြေးလိုက်သွားလေတော့သည်။
"အကြောင်းစုံသိနေတဲ့Joonကတော့ ထယ့်ကိုခေါင်းညိမ့်ပြကာ jihopeနောက်သို့လိုက်သွားလေသည်။
"ထယ်လေး အဆင်ပြေရဲ့လား"
"အွန်းပြေပါတယ်Naraကျေးဇူးပဲနော်"
"အွန်း"
"အဲ့တာဆိုနောက်မှတွေ့မယ်နော်ထယ်လေး"
"အင်း ဂရုစိုက်အုံး"
Naraနဲ့အတူတူတွဲပြီးတွေ့ပြီးထဲက ထယ်နဲ့ဂျီလေးမှာစကားမပြောဖြစ်ကြသလိုတွေ့ရင်တောင်ဂျီလေးဘက်ကအရင်မျက်နှာလွှဲရင်လွှဲ မဟုတ်ရင်ဆင်ခြေပေကာရှောင်ရှောင်သွားတက်ပေသည်။
"ထယ်လေးမင်းတို့ဘယ်ချိန်မှစကားပြောကြမှာလဲ"
"တစ်နေ့နေ့ပေါ့Joonရာ Hopeရောဂျီလေးနဲ့ရှိနေတယ်မဟုတ်လား"
"အင်း အနားကကိုမခွဖို့သေချာမှာထားတယ်"
"ဂျီလေး မင်းဒီလိုပဲရှောင်နေတော့မှာလား တစ်သက်လုံး"
"အဲ့လိုဖြစ်ချင်လဲဖြစ်သွားနိုင်တယ်Hope ငါအထက်တန်းအောင်ပြီးရင် ပြည်ပမှာကျောင်းသွားတက်ဖို့စိတ်ကူးထားတယ်"
"ဂျီလေး !"
"လန့်လိုက်တာကွာ ဖြေးဖြေးခေါ်ပါ နီးနီးလေးကို"
"မင်းကို အန်တီတို့ကခွင့်ပြုမှာလားငါတို့မပါပဲ အထူးသဖြင့်ထယ်လေးမပါပဲလေ"
"ဘာဆိုင်လို့လဲ သူမပါရင်ငါကဘာမှမလုပ်တက်တဲ့ကလေးလား"
"အဲ့လိုဆိုလိုတာတော့လဲမဟုတ်ပါဘူး ဒါနဲ့မင်းတို့အိမ်ထယ်လေးလာလည်သေးလား"
"စကားတောင်မပြောတာဘယ်လိုလို့လာလည်မှာလဲ"
"အန်တီတို့မမေးဘူးလား"
"စာမေးပွဲနီးနေလို့လို့ပြောထားတယ်"
" အော် အေးပါ"
Hopeတစ်ယောက်တော့ထယ်နဲ့ဂျီလေးကြားမှာပြန်မချော့သေးတဲ့တစ်ယောက်ကိုမေတ္တာပို့လိုက် သေချာမေးမြန်းချင်းမရှိတဲ့ဂျီလေးကိုမေတ္တာပို့လိုက်နဲ့Joonတောင်အဆစ်ပါလိုက်သေး
တကယ်ပါမောင်တစ်ယောက်ကတကယ်နေနိုင်လွန်းတယ် တစ်စက်ကလေးတောင်ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ဖြေရှင်းချက်လေးတောင်လာမပေးဘူး အဟက် ရယ်တော့ရယ်ရသား သူနဲ့ကိုနဲ့ကြားကဆက်ဆံရေးကအဲ့လောက်ထိအတင်းကြီးလိုက်ဖြေရှင်းချက်ပေးလောက်တဲ့ဆက်ဆံရေးမျိုးလဲဟုတ်မနေခဲ့ဘူးပဲ ငါကသာ.....
"သားဂျီထမင်းစားကြမယ်လေ ဆင်းခဲ့တော့နော် သားဂျီ"
"Nae Omma"
ထမင်းစားဝိုင်းတွင် ဟက်ဟက်ပတ်ပတ်စားချင်းမရှိပဲ တို့ကနဲစိပ်ကနဲနဲ့စားနေတဲ့ဂျီလေးကိုကြည့်ကာ...
"သားဂျီ ဘာဖြစ်လို့လဲစားလို့မကောင်းဘူးလား"
"Nae ကောင်းပါတယ်Omma"
"အဲ့တာဆိုသေချာစားလေ ဘာလို့ဟိုဟင်းနည်းနည်းတို့ထိလုပ် ဒီဟင်းနည်းနည်းတို့ထိ လုပ်နေရတာလဲ"
"Appa နဲ့ Ommaသားပြောစရာရှိလို့"
"ဘာများလဲ"
"သားအထက်တန်းပြီးရင် ပြည်ပမှာပဲကျောင်းဆက်တက်ချင်တယ်Ommaနဲ့Appa"
"အွန်း သဘောလေ ထမင်းဆက်စားတော့"
"ဟမ်"
"ဘာဖြစ်ရပြန်ပြီလဲ"
"မဟုတ်ပါဘူး "
"အင်း စားတော့"
ဒါကဘယ်လိုတောင်လွယ်ကူတဲ့အရာမို့ချက်ချင်းလက်ခံသွားရတာလဲ အနည်းဆုံးတော့အဆူခံရမယ်မဟုတ်လား
"သား ဂျီ"
"ကောင်းကောင်းစားပါ့မယ်"
ဒီလိုနဲ့အတန်းတွေတစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ်တက်လာခဲ့ကာ အခုဆိုကျောင်းသားတိုင်းရဲ့ဘဝတစ်ဆစ်ချိုးတောင်ရောက်ခဲ့လာကြပြီ မွေးဖွားလာတဲ့အချိန်ကနေစပြီးအခုချိန်ထိကလေးတွေက အရွယ်ရောက်ဖို့ကြာလိုက်တာထင်ရပေမဲ့ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာတင် အရွယ်ရောက်မြန်လာကြတာလဲ ကလေးတွေပဲမဟုတ်ပါလား.....
ဒီနေ့စာမေးပွဲ ဖြေဖို့ပထမဆုံးရက်
"စာသေချာဖြေနော် ဂျီလေး ထယ်လေး Joon"
"အင်း..."
"ဘာစားလာလဲ" (Tae)
"ပေါင်မုန့်နဲ့နွားနို့ (jimin)
"အင်း သေချာဖြေအုံးနော်" (Tae)
"အင်း "(jimin)
အရင်လိုစကားလုံးလှလှလေးတွေနဲ့စနောက်နေချင်းမရှိတော့ပေမဲ့ စာမေးပွဲဖြေရတော့မဲ့အတောတွင်းမှာတော့ ထယ်လေးကစကားပြန်လာပြောခဲ့သည် ပျော်ခဲ့ရပေမဲ့အပြည့်ဝတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့...
တီ..........စာမေးပွဲခန်းထဲဝင်ဖို့အချိန်ကြပြီဆိုတဲ့အချက်ပေးသံ
"အားလုံးပဲသေချာဖြေကြမယ်နော်"
"Okay....."
စာရွက်ပေါ်မှာအမှားမှန်လေးပဲရွေးချယ်ကာဖြေရတဲ့စာမေးပွဲဆိုပေမဲ့လဲ အဲ့လိုမှန်အောင်ရွေးနိုင်ဖို့ဆိုတာကလဲ စာတွေကိုသေချာလေ့လာကျက်မှတ်ရမှာပဲမဟုတ်ပါလား....
"ပထမရက်ဖြေပြီးတော့ ဒုတိယရက်"
"တတိယရက်"
"စတုတ္ထရက်"
.
.
.
တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက်ကုန်ဆုံးလာကာ အခုဆိုစာမေးပွဲကြီးရဲ့နောက်ဆုံးရက်တောင်ရောက်ရှိလို့လာခဲ့ပေသည်။
ငါတို့တွေဒီနေ့ပြီးရင်မတွေ့ကြရတော့ဘူး ကျန်းမာရေးဂရုစိုက် အပြင်သွားရင်ခေါ်အုံး ငါ့ကိုလဲဖုန်းဆက်နော် လွမ်းနေမယ်နော်ဆိုကာ တစ်ယောက်တစ်ခွန်းမှာကြားပြီးစာမေးပွဲအခန်းထဲ မဝင်ခင်စကားတွေတစ်ယောက်တစ်ပေါက်ပြောဆိုကာ ပျော်တဲ့သူတွေကလဲပျော်နေကြသလို သူငယ်ချင်းတွေခွဲခွာရတော့မယ်ဆိုတော့စိတ်မကောင်းဖြစ်တဲ့လူတွေကာစိတ်မကောင်းဖြစ်ကာ ဒီနေ့ရဲ့ကျောင်းသားများရဲ့နောက်ဆုံးရက်လေးကိုဖြတ်သန်းကြရပေတော့မည် ကောင်လေးလေးယောက်အပါဝင်ပေါ့....
တီ.......ထုံးစံအတိုင်းအချက်ပေး
အသံမြည်လာသည်နှင့်အခန်းထဲကိုအသီးသီးဝင်ကာဖြေဆိုရန်အသင့်ထိုင်စောင့်နေကြတဲ့ ကျောင်းသူကျောင်းသားများကလည်း အခန်းတိုင်းလိုလိုပင်.....
တီ.......ဖြေဆိုချိန်စပြီဆိုတဲ့အချက်ပေးသံကြားရသည်နှင့် ကိုဖြေရမဲ့စာရွက်အပေါ်မှာကိုယ်ကျက်မှတ်ထားတဲ့စာတွေကိုပြန်လှန်အသုံးကာအဖြေမှန်တွေကိုကြိုးစားပမ်းစားဖြေဆိုနေကြတဲ့ကျောင်းသူကျောင်းသာများကလည်းသေချာကြည့်မယ်ဆို သူတို့အတွက်နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်လာလို့မရတော့မဲ့နေရာလေးကိုလွမ်းနေမိကြမှအမှန်ပင်......
တီ............ဖြေဆိုချိန်ပြီးဆုံးကြောင်းအချက်ပြသည့်အသံပင်....
ဝါးးးး ကျွတ်ပြီးလွတ်ပြီးဟေးးးဟေးးးငါတို့ တော့ပိုကီသွားစားကြမယ် ကင်မ်ချီသွားစားကြမယ် ခေါက်ဆွဲအေးလေးသွားစားမယ် ဟိုဟာလေးဒီလေးစားကြမယ်ဆိုကာတစ်ယောက်တစ်ပေါက်ပြောဆိုနေကြသောအထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်ကကျောင်းသူကျောင်းသားများပင်....
"ထယ်လေး မင်းဂျီလေးနဲ့မခေါ်သေးဘူး"
"ခေါ်တော့ခေါ်နေပါပြီ ငါသေချာမရှင်းပြရသေးတဲ့အကြောင်းတော့ရှိသေးတယ်Joon"
"အင်း သေချာပြောပြလိုက်ပေါ့ ကြာရင်မကောင်းဘူးနော်"
"အင်းသိပါတယ် ငါမနက်ဖြန်ဂျယ်ဂျူးသွားမယ် သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ"
"မင်းရောJoonဖွင့်မပြောသေးဘူးလား"
"ငါလားငါတောင်တက်သွားဖို့ပြင်ဆင်ထားတယ်မနက် Seokလေးကိုခေါ်သွားပြီး"
"ဟ !သူကအမြင့်ကြောက်တက်တယ်လေJoon"
"သိတယ်လေ ဟဲဟဲ..."
"ဝေါင်းးးမင်းဥာဏ်အကောင်းဆုံးပဲJoon"
"ဟားးးးဟားးးကိုယ်အကြံနဲ့ကိုပျော်နေကြတဲ့ TaeJoon"
"အဟမ်းသိပ်ပျော်နေကြတာလားထယ်လေးနဲ့Namjoon ssi"
"ဟဲဟဲ ဒီလိုပါပဲ Naraရယ် ဖြေနိုင်တယ်မဟုတ်လား"
"အင်း-
"ငါမှာလဲပျော်စရာရှိတယ်"
"ဘာများလဲ-
"ဟဲဟဲ ဒီလိုပဲပေါ့"
"ဘာလဲ ရည်းစားရနေပြီလား"
"အွန်း ဟိဟိ"
"ဝါးးကောင်လေးကဘယ်ကလဲ"
"အမ်း ကောင်လေးတော့မဟုတ်ဘူး"
"ဒါဆို....-
"ငါကိုအထင်သေးသွားကြတာလား"
"မဟုတ်တာ ဘယ်သူနဲ့တွဲတွဲကိုယ့်ပေါ်ကောင်းရင်ပြီးတာပဲလေ Love is Love"
"ကျေးဇူးပါ"
"ရပါတယ်"
"ကလေး"
"မမ"
"ငါသွားတော့မယ်နော် ငါ့မမလာနေပြီ bye bye"
"Bye..."
"အဟမ်း မျက်လုံးကြီးလဲကပ်ပါသွားအုံးမယ်Joon"
"ဟမ် ဘယ်တုန်းကရာက်ကြတာလဲ"
"ကြာပြီ ပြန်ကြမယ်လေ"
"Hopeအိမ်ကလာမကြိုသေးဘူးလေ ငါစောင့်ပေးလိုက်အုံးမယ် မင်းတို့ပြန်နှင့်ကြလေ"
"အင်း"
"Hope"
"အွန်း မနက်ဖြန်သွားစရာရှိလို့လိုက်ခဲ့မလား"
"ဟိုနှစ်ကောင်ရော"
"ငါတို့နှစ်ယောက်ထဲသွားမယ်သူတို့လြသွားစရာရှိမှာပေါ့"
"အော် အင်းလေးသွားကြတာပေါ့"
"ညနေပိုင်းလောက်လာခေါ်မယ်"
"Okay ငါသွားတော့မယ်နော်"
"အင်း"
ကိုယ်အတွေနဲ့ကိုယ်တွေကတော့ဟုတ်နေတာပဲဘယ်လိုတွေဖြစ်လာမလဲဆိုတာကြိုမသိကြပေမဲ့ တွေးထားတဲ့အတိုင်းသာဖြစ်လာခဲ့မယ်ဆိုပျော်စရာကောင်းတဲ့အရာလေးတွေဖြစ်လာကြမယ်ဆိုတာတော့အမှန်ပင်.....
အတူတူသာပြန်လာခဲ့ကြတယ် အရင်ကလိုစနောက်ချင်းမရှိ စကားပြောချင်းမရှိတဲ့အိမ်ပြန်လမ်းလေးကတော့ဝမ်းနည်းစရာကောင်းပေသည်။
"ဂျီလေး"
ဒါပထမဆုံးပဲ ပထမဆုံးပဲ ရန်ဖြစ်ပြီးထဲက ထယ်လေးဘက်က နုနုညံ့ညံ့ပြန်ခေါ်တဲ့နာမည်လေးမကြာရတာဘယ်လောက်တောင်ကြခဲ့ပြီလဲ ဝမ်းနည်းမိပါတယ်ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ဆိုပေမဲ့လည်း ကိုယ်ချစ်ရတဲ့လူသားကကိုယ်ကိုနုနုညံ့ညံ့လေးခေါ်လိုက်တာအသံက တောင်းတနေရတဲ့လူတစ်ယောက်အတွက်တော့ဝမ်းနည်းပျော်ရွှင်ကောင်းပေသည်။
"ဂျီလေး"
"အင်း ဘာလဲ"
"တောင်းပန်ပါတယ်"
မရတော့ဘူး ငိုမိတော့မယ် အငိုသန်တယ်ထင်ရင်လဲထင်ကြပါတော့ ဂျီလေးလို့ခေါ်ထဲကလူကဝမ်းနည်းနေနှင့်နေပြီ အခုဘာအကြောင်းကြောင့်တောင်းပန်တာလဲမသိပေမဲ့ လူကငိုချင်နေတာတားမရတော့ပေ
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ဂျီလေးက ဘာများဖြစ်သွားတာလဲ သူတောင်းပန်တာနောက်ကျနေတယ်ဆိုတာသိပေမဲ့ စကားမပြောချင်လောက်အောင်ကိုဖြစ်သွားပြီလား ဘယ်လိုတောင်ပန်းရမလဲ မောင့်သဲလေးရယ်
အနောက်ဘက်မှာရပ်နေတဲ့ထယ်လေးက သူ့အရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ဂျီလေးကိုဆွဲလှည့်ကာ
"ဂျီလေး ဟင်"
ခနတာတော့ကြောင်အမိသွားတယ် ဘာလို့ဆိုဂျီလေးက ငိုနေခဲ့လို့ပင်
"ဂျီလေး ဂျီလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ "
"ဘာလို့လဲ"
အမေးကိုအမေးနဲ့ပြန်ဆင့်လိုက်တဲ့ဂျီလေး
"အာ့ ဘာလို့လဲမသိလို့မေးတာလေဂျီလေးရဲ့"
"ဘာလို့လဲဆိုတာ ဘာလို့အခုမှလာခေါ်ရတာလဲလို့မေးတာလေ ပြန်ခေါ်မှာချင်းအတူတူကိုတောင်ဘာလို့စောစောစီးစီးပြန်လာမခေါ်ပဲပစ်ထားရတာလဲလို့ ဟင့် ဟင့် ဝါးးး"
"အိုအိုး ဘာလို့လဲဆိုတော့စာမေးပွဲကလည်းနီးနေတော့အနှောက်ယှက်ဖြစ်မှာဆိုးလို့ပါ"
"အခုရောအနှောက်ယှက်မဖြစ်ခဲ့ရဘူးထင်လို့လား"
"စိတ်အနှောက်ယှက်ဖြစ်ခဲ့ရရင်တောင်းပန်ပါတယ် ပြီးတော့"
"ပြီးတော့ဘာဖြစ်လဲ"
"ပြီးတော့ မနက်ဖြန်ပင်လယ်သွားကြမလား"
"ပင်လယ်"
"အင်း"
"ငါမအားဘူး"
"ဘာလို့လဲ "
"ငါနိုင်ငံခြားမှာပညာသွားသင့်မို့"
"Park Ommaတို့ကခွင့်ပြုလိုက်တယ်မဟုတ်လား"
"အင်း"
"ဟမ် ဘယ်လိုသိတာလဲ"
"ဟဲဟဲ ငါကဘယ်သူလဲ"
"ကင်မ်ထယ်ယောင်းလေ"
"နိုး နိုး"
"ဘာလဲအဲ့တာဆိုမင်းက..."
"မင်းလေးရဲ့မောင်လေ မောင့်သဲလေးရဲ့ဟားးဟားးး"
"Ya !"
ပြောချင်တာပြောပြီးထွက်ပြေသွားတဲ့
မောင်ကတော့စတာလားမသိပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ပျော်မိသွားတယ် နာကျင်ရရင်တောင်ငါကရူးသွပ်နေမိအုံးမယ်ထင်တယ် မောင်
အဲ့လိုနဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့အိမ်ပြန်လမ်းတစ်ဝက်ကတော့သာယာပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းသွားပေသည်...။
"ဂျီလေး ဂျီလေး ထတော့ ထတော့"
"ဘာလို့လဲအစောကြီးကို"
-ဒီနေ့ဂျယ်ဂျူးသွားမယ်လေ မနေ့ကထဲကပြောထားတယ်လေကွာ"
""ငါလိုက်မယ်ပြောထားလို့လား"
"အဲ့လိုလား ရတယ်လေ မထချင်အုံး"
"omma"
"ထယ်လေး ဘာလုပ်တာလဲ"
ထယ်တစ်ယောက်အိပ်ရာကမထချင်တာနဲ့ရစ်စိန်လုပ်နေတဲ့သူလေးကိုပွေ့ချီကခေါ်သွားဖို့လုပ်နေချင်ဖြစ်သည်။
"ဒီတိုင်းခေါ်သွားမို့လေ"
"ပြန်ချပေး ပြန်ချပေး လိုက်ခဲ့မယ်လို့ မျက်နှာသစ်အဝတ်စားလဲပြီး အင်္ကျီတွေထည့်ရအုံးမယ်လေ"
"အင်္ကျီတွေကOmmaတို့ပြင်ဆင်ပေးပြီးပြီ မျက်နှာသစ်ပြီးထွက်ခဲ့ မောင် မင်းဝတ်ဖို့အင်္ကျီအဆင်သင့်လုပ်ထားပေးမယ် သွားသွား"
ထယ်တွန်းပိုမှုကြောင့်ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားရပေမဲ့ဒီအဖြစ်ပျက်ကိုJiminတစ်ယောက်နားလည်လိုက်မည်မဟုတ်ချေ
"ဘာလဲ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ အိမ်မက်များလား"
"ဖြန်း"
"အာ့"
"အိမ်မက်မဟုတ်ဘူးပဲ "
အိမ်မက်မဟုတ်ကြောင်းကိုအတည်ပြုပြီးပြီဆိုတော့ လက်တစ်ဖက်ကလဲသွားတိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလဲ ခုနကသူ့အိမ်မက်ဟုတ်မဟုတ်စမ်းသပ်ခံလိုက်ရတဲ့တင်ပါးလေးကိုပြန်ပွတ်နေရပေသည်။
အကုန်လုံးသိမ်ဆည်းစားသောက်ပြီးထွက်လာခဲ့လိုက်တာအခုဆို အင်းချွန်းလေဆိပ်တောင်ရောက်ရှိလို့လာခဲ့ပေသည်။
"သားတို့ဂရုစိုက်နော် သားဂျီအရမ်းဆိုးမနေနဲ့နော်"
"Omma"
"ညီမကလည်း သားဂျီကအဲ့လောက်မဆိုးပါဘူး သားထယ်နော်ဂျီလေးကိုစိတ်ချမ်းသားအောင်ထား"
"Nae..."
"အဲ့တာဆိုOmmaတို့သွားတော့မယ် အချိန်ကလဲနီးပြီဆိုတော့ ပြန်နှင့်တော့မယ်နော်"
"Nae..."
Kim Ommaနဲ့Park Ommaလဲထွက်ပြီးမကြာခင်မှာတင်သူတို့ရဲ့ဂျယ်ဂျူးသို့အစောကြီးထွက်ခွာတော့မယ်ယာဥ်ရဲ့အချက်ပေးကြားသည်။
"သွားရအောင်"
"အင်း"
လေယာဥ်ပေါ်ထိရွှေစိတ်တော့ညိုးနေတဲ့ဂျီလေးကိုထယ့်မှာအသဲတယားယားဖြစ်နေသည်။
"ဂျီလေးဘာဖြစ်နေတာလဲမျက်နှာကလဲဆူပုတ်နေရော"
"ဂျယ်ဂျူးသွားတာဒီလောက်အစောကြီးထစရာလို့လို့လား"
"တမင်အစောဆုံးချိန်ကိုရွေးလိုက်တာ စိတ်ကောက်နေမဲ့မျက်နှာလေးကိုမြင်ယောင်ပြီးတော့သေသေချာချာကိုရွေးလိုက်တာအစောဆုံးချိန်"
"Ya !"
"Nae ဘာများအလိုရှိပါလဲရှင်"
"အာ မဟုတ်ပါဘူး-
"ဟုတ်ကဲ့ အဲ့တာဆိုထိုင်ခုံခါးပတ်လေးသေချာလေပတ်ပေးပါရှင့်"
"Nae"
ရောက်ရင်နိုးမယ်အိပ်လိုက်လေ ဂျီလေးပုခုံးငှားရမလား
မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်ထိုးကာဟိုဘက်လှည့်ပြီးအိပ်သွားတဲ့ဂျီလေးနဲ့အဲ့ဒီအပြုမှုကိုအသဲတယားယားခေါင်းခါကာ အိပ်ဖို့ပြင်နေတဲ့ထယ်ရယ်ပါလေ
.
.
.
"ဂျီလေး ဂျီလေး"
"ဟင်"
"ထတော့ရောက်ပြီ"
"အင်း-
အိပ်ချင်မူးတူးပါးဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့Jiminieကိုမြင်ယောင်ကြည့်ပါ ဘယ်လောက်တောင်ချစ်ဖို့ကောင်းနေလိုက်မလဲ
.
.
.
"ထယ်လေး ဗိုက်ဆာတယ်တစ်ခုခုစားရအောင်"
"အိတ်ထဲမှာအဆာပြေစားဖို့ပေါင်မုန့်နဲ့နွားနို့ပါတယ်ခနစားထားလိုက်နော် အခန်းငှားပြီးနေရာချပြီးမှာပဲ ပြန်ထွက်စားကြမယ်"
"အင်း"
J"oon မင်းပြောတော့ညနေမှလာခေါ်မှာဆို အခုမှနေ့လည်ပဲရှိသေးတယ်လေ ပြီးတော့အဝတ်အပိုလဲထည့်ခဲ့ခိုင်းသေးတယ် ဘယ်သွားမို့လဲ Ommaနဲ့ရောဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"ဖြေးဖြေးမေးပါကွာ အခုတောင်တက်ဖို့သွားမလို့ အန်တီကိုအကျိုးကြောင်းပြောပြနေတာ"
"ဘာာာ !တောင်တက်ဖို့ !"
"အင်းလေ"
"Ya !ငါကအမြင့်ကြောက်တယ်ကွ မင်းငါ့ကိုအသေသတ်မလို့လား Joon""
"မဟုတ်ရပါဘူးကွာ ကြောက်ရင်ကိုယ်ရှိတာပဲကို"
Joonရဲ့ကိုယ်ရှိတာပဲကိုဆိုတဲ့စကားအောက်မှာHopeတစ်ယောက်အနဲငယ်ကြောင်အသွားခဲ့မိတယ် ဘာလို့Joonကတစ်မှကိုယ်လိုမသုံးနှုန်းဖူးဘူးလေ ဒါကနှစ်ယောက်ကြားကပထမဆုံးJoon သူ့ကိုသူသုံးနှုန်းလိုက်တဲ့နာမ်စားလေးပေါ့
"အဟမ်း ဒါနဲ့ဟိုနှစ်ယောက်ကိုမခေါ်ဘူးလား"
"သူတို့ကအခုလောက်ဂျယ်ဂျူတောင်ရောက်နေပြီ"
"ဘာာာ!"
"ဂျယ်ဂျူကို !"
"အင်းလေ"
"ဘာလိုအဲ့လောက်အံ့သြနေတာလဲ"
"အံ့သြတာပေါ့ကွ ငါမှမသိလိုက်တာ ပြန်လာမှစိတ်ဆိုးပြလိုက်အုံးမယ်"
"ဘာလို့"
"ဘာလို့ရမှလဲ ငါ့ကိုမှမခေါ်တာ"
"အခုကိုယ်နဲ့သွားနေတာပဲကို"
"အောင်း နေပါအုံး တကိုယ်ကိုယ်နဲ့ဘာဖြစ်နေတာ မင်းနေကောင်းရဲ့လားJoon"
"အင်း လူကကောင်းတယ် စိတ်ထဲတော့နေလို့မကောင်းဘူး ရင်တွေအရမ်းခုန်နေလို့"
-"ဘာကြောင့်လဲ"
"အချစ်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲတောင်တက်လမ်းလျှောက်ရမယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်ကြောင့်လေ"
"အော်...ဘာ..ဘယ်လို...အချစ်နဲ့ အဲ့တာဘာကိုဆိုလို..."
"Ya !ချီးကောင်"
တစ်နေ့တာရဲ့ကြည်နူးစရာအခိုက်လေးတွေဆိုအချိန်တွေက ကုန်တာမြန်တယ်လို့ခံစားရမိသည် ။
"ထယ်လေး ထယ်လေး ထတော့လေကွာ ထမင်းစားပြီးထဲကအိပ်နေတာ ညနေတောင်စောင်းနေပြီ ကမ်းခြေသွားပြီးရေလေးဘာလေးဆော့ရအောင်လေ"
"အင်းပါ ရေတော့မနက်ဖြန်မှဆော့တော့လေ အခုလမ်းနေပဲလျှောက်ပြီး ကမ်းစပ်လေးနားပဲ ပုဇွန်းလေးနဲ့ငါးကင်လေးစားပြီးနေဝင်တာကြည့်ရအောင်လေ"
"ဟွန့်"
-"နော်လို့ နောက်နှစ်ရက်လျှောက်လည်လို့ရသေးတယ်လေ နော်"
"တော်ပါလာချွဲမနေနဲ့ ပြီးတာပဲ မနက်ဖြန်ငါအကြိုက်လျှောက်လည်မှာနော်"
"သဘောတော်အတိုင်းပါခင်ဗျ"
"သွားမယ် အင်္ကျီလဲ"
"ဟုတ်"
"အရူးကောင်"
"Joonညကြီးမိုးချုပ်တောင်ပေါ်တက်တော့ပြုတ်ကျမှာပေါ့"
"ချက်ချင်းမတက်သေးဘူးလေကွာ တောင်ခြေမှာဒီညအိပ်ပြီးမနက်အစောကြီးမှတက်မှာ"
"အော်"
"ဒါနဲ့ ဘယ်မှာအိပ်ရမှာလဲ"
"တဲထိုးရမှာပေါ့baeရယ် ကိုယ်အကုန်အဆင်သင့်ပြင်ဆင်လာပါတယ် လာအခုလောလောဆယ်တော့ နေမဝင်ခင်လေးဓာတ်ပုံရိုက်ရအောင် ဟိုနှစ်ယောက်ကိုပြန်ကြွားလို့ရတာပေါ့"
"ဟုတ်တယ် ရိုက်မယ်"
Vminအတွဲမှာလဲ စားချင်လဲစားပြီးတော့ကမ်းစပ်နားလေးလမ်းလျှောက်ကာထိုင်လို့ကောင်းမဲ့နေရာလေးရှာနေကြလေသည်။
"ဂျီလေးဒီမှာထိုင်ရအောင်"
"အင်း ပင်လယ်ကြီးကလှလိုက်တာ နေဝင်ခါနီအချိန်မို့လို့ထင်တယ် ပိုလှနေတယ်လို့ခံစားရတယ်နော်"
"အင်း အရမ်းလှတယ် အဲ့ဒီအလှထက်မင်းပျော်ရွှင်နေတာမျက်လုံးလေးတွေကပိုလှတယ်ဆိုတာသိလား"
Jiminieက ပင်လယ်ကြီးကိုကြည့်ကာနေဝင်ခါနီသဘာဝအလှတရားနဲ့ပေါင်းစပ်လိုက်လို့ပိုလှသွားကြောင့်မျက်ဝန်းလေးတွေကပါပြောပြနေတာကိုအမိအရာအလွတ်မခံပဲ စိုက်ကြည့်နေတဲ့ထယ်က သဘာဝတရားကြီးထက်သူ့ရဲ့မူပိုင်လေးကပိုလှကြောင်းပြောပြလိုက်တော့ ရှက်သွေးလေးဖြာသွားတဲ့Jiminie
" အဲ့လိုကြီးပဲကြည့်နေတော့မှာလား
ထယ်လေး"
" အွန်း နေ့တိုင်းပဲ "
"Ya !"
Jiminieထပ်ပြောတော့မဲ့စကားလုံးတွေကိုရပ်တန့်ဖို့ Taeကသူရဲ့မျက်နှာကိုJimineမျက်နှာအနားသို့တိုးကပ်ကာ
"သိလား မောင်လို့ခေါ်တဲ့နာမ်စားလေးကိုတစ်သက်လုံးအခေါ်ခံချင်နေမိတယ်ဆိုတာ အဲ့တာကလဲဘယ်သူ့ဆီကမှမဟုတ်ပဲ အခုမောင့်ရဲ့မူပိုင်လေးဆီကပဲဆိုတာလေ"
လေးနက်တဲ့အသံနဲ့လေးနက်တဲ့စကားလုံးကြားမှာတင်ပြန်ပြောဖို့ဆွံ့အနေမိတဲ့Jiminieက နောက်ထက် ထယ့်ရဲ့လေးနက်တဲ့အကြည့်တွေအောက်မှာတင် အကြိမ်ကြိမ်ကျရှုံးနေမိတာကိုခံစားနေမိသည်။
"ထယ်..ထယ်လေး Naraနဲ့"
"သူငယ်ချင်းပါ အဲ့နေ့ကဂျီလေးနဲ့ ဝေးဝေးနေဖို့သူ့ကိုသတိသွားပေးခဲ့တာဒါပေမဲ့သူကမောင့်ကိုစိတ်ဝင်စားမိသွားတာပါတဲ့ ဒါပေမဲ့မောင်လဲပြန်ပြောခဲ့လိုက်ပါတယ်မောင့်မှာပိုင်ဆိုပြီးသာမူပိုင်လေးကအဆင်သင့်ရှိပြီးသား အဲ့တာကလဲ ဂျီလေးလိုတစ်ခါထဲပြောလိုက်တယ် အဲ့တာကိုသူ့ကိုနားလည်သွားပြီး ဒီတိုင်းခဏတာရင်ခုန်သွားတာ ပါသူငယ်ချင်းလုပ်လို့ရမလားဆိုလို့ မောင့်ကသူငယ်ချင်းအဖြစ်လက်ခံလိုက်တာ အခုသူ့မှာတောင် မမဆိုလားပဲ ရှိတယ်တဲ့"
ထယ်လဲအကြောင်းစုံရှင်းပြပြီးတော့ Jiminieတစ်ယောက်မျက်ရည်တွေဝဲနေကာမငိုမိအောင်ထိန်းနေရသည် ။ဒါသူ့ရဲ့အမှားတွေလို့လဲခံစားနေသည် အဲ့နေ့ထဲကသာ ထယ်ပြောတာနားထောင်လိုက်ရင်ဆိုတာကြီးက သူ့ကိုပိုဝမ်းနည်းစေမိသည် အဲ့လိုဝမ်းနည်းရိပ်ယောင်သန်းနေတဲ့သူ့ရဲ့အချစ်ကိုကြည့်နေတဲ့ထယ်လေးက အရာအားလုံးကိုနားလည်းနေသည့်အလား
"ဝမ်းနည်းနေတာလား ဒါတွေကပြီးသွားခဲ့ပြီလေ အသစ်ကနေပြန်စရအောင် သူငယ်ချင်းလိုတော့မဟုတ်တော့ဘူး ချစ်သူတွေလိုလေ လက်ခံနိုင်ရဲ့လား"
"အရူးကောင်ရဲ့ ငါထင်နေတာ မင်းက ကိုကိုလို့ပဲအခေါ်ခံချင်နေတယ်ထင်ခဲ့တာ အဟင့် ဟင့်"
"ကိုကိုထက် မောင်လို့ခေါ်တာလေးကိုပိုသဘောကျတယ်လို့ပြောရင် လက်ခံနိုင်ပါ့မလား မောင့်ရဲ့တစ်ဦးတည်သောမူပိုင်လေးရောဖြစ်ခွင့်ပေးနိုင်မလား သိချင်မိတယ်"
"အရူးကောင် ငါလဲမင်းကိုချစ်တယ်လို့ အရူးကောင်ရဲ့ အဟင့် ဟင့်"
"ဟားးးဟုတ်ပါပြီကွာ အဲ့တာဆိုခေါ်ပေးနိုင်မလားတရားဝင် "မောင်"
လို့လေ "
"အွန်း ချစ်တယ်မောင်"
ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကသာမာန်စကားလုံးလေးပါလို့ထင်ကောင်းထင်နိုင်ပေမဲ့လေးနက်တဲ့မျက်ဝန်းတွေကပါ တစ်ဖက်လူပေါ်တကယ်ချစ်ကြောင့်တွေပြောနေတဲ့အခါသာမာန်လေးလို့ထင်ရဲ့စကားလုံးလေးကလည် တန်ဖိုးထားထိုက်ပါသည်။
ပင်လယ်ထဲကိုခြေသလုံးလောက်ရောက်သည်အထိဆင်းကာ နေဝန်းကြီးပျောက်ကွယ်မသွားခင်အထိ လက်ချင်းယှက်ကာကြည့်နေကြသည်ကောင်လေးနှစ်ယောက်လဲရှိလေသည် ။
Joon Hope နှစ်ယောက်လဲတောင်ခြေလေးမှာတဲထိုးကာ နားဖို့ပြင်ဆင်ကြလေသည်။
"Omma !
Joonတစ်ယောက်အပြင်စားဖို့သောက်ဖို့ပြင်ဆင်နေရင် တဲထဲက Hopeရဲ့အသံကိုကြားကာ ချက်ချင်းထသွားလိုက်ချင်ပေမဲ့ Hopeအတွက်ဂရုတစိုက်ပြင်ဆင်ပေးနေရာအရာလည်းပျက်စီးသွားမှာကြောက်သည်အတွက်ချက်ချင်းကြီးတော့ထမသွားမိလိုက်ချေ တဲထဲကတစ်ယောက်မှာလဲ Omma Ommaနဲ့တစ်ကြောကြောအော်ကာ တဲအပြင်သို့ပြေးထားလာလေသည်။
"Joon Joon လုပ်ပါအုံးအထဲမှာ ပိုးကောင်လေးတွေအများကြီးပဲ"
သူ့စီကိုအားကိုတကြီးပြေးလာတဲ့Hopeကိုကြည့်ကာသူ့စိတ်ထဲကြည်နူးမှုစိတ်လေးဖြတ်ပြေးသွားလေသည်။
"အဲ့အကောင်တွေကမီးပိတ်လိုက်ရင်မလာတော့ဘူးလေ အဲ့လိုပိုးကောင်တွေတွေ့ခဲ့ရင် မီးသာပိတ်ထားလိုက် မီးရောင်ရှိတဲ့ဆီကိုသူ့တို့ဘာသာထွက်သွားလိမ့်မယ်"
"အော် အဲ့လိုလားသိမှအသိတာကြက်သီးတောင်ထတယ် ဒီမှာကြည့်ပါလား ပျောက်တောင်မပျောက်သေးဘူး"
"ဟုတ်ပါရဲ့"
Hopeရဲ့လက်ကိုကိုင်ကိုင်ကြည့်နေရင်းနဲ့မှတော်တော်နဲ့မလွှတ်ပေးပဲစိုက်ကြည့်နေတဲ့Joonကိုဘာလုပ်လို့လုပ်ရမလဲမသိဖြစ်နေတဲ့ Hope ကြံရာမရတဲ့အဆုံးလက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းအနောက်ဆုတ်ရာမှာ လက်ဖဝါးလေးကိုအနုညံ့ဆုံးဆုတ်ကိုင်ကာ
"Seokလေး"
"ဟင်"
"ချစ်တယ်"
"ဟင်"
"ဟင်ပဲပြောနေတော့မှာလားလေ ကိုယ်တစ်တကယ်အလေးနက်ထားပြောတာပါ အခုမှချစ်လာတာမဟုတ်ပါဘူးကိုယ့်စိတ်ကိုသေချာသိလိုက်တဲ့အချိန်က အထက်တန်းပထမနှစ်မှာပါ စိတ်အနှောက်ယှက်ဖြစ်သွားမှာဆိုးလို့မပြောပြခဲ့တာပါ အခုဒီအစီစဥ်တွေကလဲ ကိုယ်မင်းကိုသဘောကျတဲ့နေ့ထဲကချထားတဲ့အစီစဥ်ပါ"
"ဟင်"
"ဒီတစ်ခေါက်ထက် ဟင် ရင် ကိုယ်မင်းနှုတ်ခမ်းတွေကိုအလွှတ်မပေးပဲနမ်းမိနေတော့မယ်ထင်တယ်"
မင်းတို့တွေ တွေးကောင်းတွေးနိုင်တယ်ပေါ့နော် တစ်ဖက်လူကအလေးနက်ပြောနေတာကို 'ဟင် ဟင် ဟင်' လုပ်နေတယ်အလေးနက်မထားဘူးခံစားရပေးမဲ့ တစ်ဖက်လူကလည်းကိုယ်မထင်ထားတဲ့အရာတစ်ခုကို ကိုယ်ရှေ့မှာလုပ်နေတာတို့ ပြောပြနေတာတို့ဆိုရင် ပြန်ပြောဖို့စကားလုံးတွေပြန်ရှာနေရတဲ့အခါ ဟင်နဲ့ အစားထိုးလိုက်ရတာတွေလည်းရှိနေခဲ့ပေသည်။
Joonမြင်နေရသည် တစ်ဖက်လူက ဟင် ဟင်လို့သာပြောနေပေမဲ့သူ့စကားလုံးတွေကိုအလေးနက်ထားပြီးနားထောင်ပေးနေတယ်ဆိုတာ တစ်ဖက်လူရဲ့မျက်ဝန်းတွေကနေခံစားမိနေသည်။
"Joonငါ..."
"နားလည်ပါတယ် ရုတ်တရက်ဆိုတော့ကြောင်သွားမယ်ဆိုတာ ပြီးတော့အဖြေကလည်း မလောပါဘူး ကိုယ့်ကိုသေချာလက်ခံနိုင်ပြီးဆိုမှအဖြေပြန်ပေးချင်လဲရပါတယ် ကိုယ်စောင့်နေနိုင်ပါတယ်
ဘယ်နဲ့စက္ကန့်ပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့
"အင်း ဟင် ဘယ်နဲ့စက္ကန့်ပဲဖြစ်ဖြစ်လို့ပြောလိုက်တာလား"
"အင်းလေ"
"Ya !စက္ကန့်ပိုင်းလေးနဲ့ဘယ်လိုစဥ်းစားရမှာလား"
"ဟီးးစတာပါ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးနေလို့ရအောင်ပါ ရှက်နေမှာဆိုးလို့"
"ရှက် ရှက် ရအောင်ငါကမိန်းကလေးလား။တော်ပြီး တဲထဲပဲသွားတော့မယ်"
"ကိုယ်နောက်မှဝင်လာခဲ့မယ်နော် စားစရာတွေသေချာပြင်ပြီမှ"
"သဘော သဘော "
အရူးကောင်ငါကရောသူ့ကိုသဘောမကျဘူးထင်နေတာလား ခိုးခိုးကြည့်လာရတဲ့အခိုက်တန့်တွေကဘယ်လောက်တောင်များလဲဆို မှတ်တောင်မမှတ်မိတော့ဘူး အဲ့တာကြတော့မသိဘူး စိတ်ထဲကနေပြောဆိုကာတဲထဲဝင်ဖို့လုပ်ပြီမှနောက်ပြန်လှည့်ကာ
"Joon"
"ဟင်"
"တစ်သက်လုံးအတွက် Joonလို့ပဲခေါ်လို့ရမလား"
"အင်းရတယ်လေ ဘာလို့..."
"ဟင် တစ်သက်လုံးလို့ဆိုလိုက်တာလား"
"အင်း ငါကလွဲပြီးဘယ်သူ့ကိုမှJoonလို့ခေါ်ခိုင်းလို့မရဘူးနော် အဲ့တာရောသဘောတူလား"
"ဒါပေါ့ အာ့ ဒါပေမဲ့ ထယ်လေးနဲ့ဂျီလေးကြတော့ရော"
"သူတို့ကချွင်းချက်"
"Okဗျာ Joonကတော့ ချစ်လို့ပဲခေါ်မယ်နော်ရလား"
"Joonသဘော"
"ရေးးး"
တစ်ယောက်ကလဲJoonသဘောဆိုကာတဲထဲဝင်သွားပြီးတစ်ယောက်ကလဲစားဖို့သောက်ဖို့ပြင်ဆင်နေရင်းပီတိတွေဖြာကာအပြင်မှာပြုံးပြုံးကြီးကျန်ခဲ့လေသည်။
########### (¬､¬) ###########
🐯🐣
Zawgyi
တခ်ိဳ႕အမွန္တရားေတြကနားေထာင္ရတဲ့လူတစ္ေယာက္အတြက္ခါးသီးတယ္ဆိုေပမဲ့ တခ်ိဳ႕အမွန္တရားကိုေသခ်ာနားမေထာင္လိုက္ရတဲ့သူအတြက္ကေတာ့အခ်ိန္အတိုင္းတာတစ္ခုထိ အမွန္တရားကိုမသိရွိရပဲ နာက်င္ေနေပရလိမ့္မည္..။*** (ဒါေလးကအေရွ႕အပိုက္ေလးထဲကပါ အဆက္စပ္မရွိေတာ့မွာဆိုးလို႔ျပန္ထည့္ေပးထားတာပါ )**
"သားထယ္ သြားေတာ့မို႔လား"
"Nae.."
ထယ္တစ္ေယာက္ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့လဲ ဟိုေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႕တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနေပသည္။ 8နာရီခြဲတက္ရတဲ့ေက်ာင္းက ၇နာရီ၄၅မိနစ်ဆိုတဲ့အခ်ိန္က ေစာေတာ့လဲေစာမေနေတာ့ေပ အဲ့တာေၾကာင့္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဟိုနားတစ္စုဒီနားတစ္စုေတာ့ရွိေနေပသည္ ။
"Hi ထယ္ေလး"
"အို Nara ေစာတာလားဒီေန႕"
"အင္း တစ္ေယာက္ထဲလား ကန္တင္အတူတူထိုင္ေပးပါလား တစ္ေယာက္ထဲမို႔လို႔ေလ မနက္စာဝယ္ေကြၽးပါ့မယ္"
" အြန္း ရတယ္ေလ"
အဲ့လိုထယ္နဲ႕Naraလဲ ကန္တင္းထိုင္ဖို႔ထြက္သြားေလသည္။ကန္တင္ေရာက္ေတာ့လဲ စားဖို႔လာခ်ေပးတဲ့စားစရာေတြကိုစားလိုက္စကားေျပာလိုက္နဲ႕ရယ္ေမာေနလိုက္နဲ႕ အခ်ိန္ကဘယ္လိုဘယ္လိုကုန္ဆုံးသြားလဲဆိုတာေတာင္ေမ့ေနခဲ့ကာ စကားေကာင္းေနပါေသာ ထယ္နဲ႕Nara ထိုျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ေနတာေတာ့ Joon,Ji, Hope
ထိုျမင္ကြင္းကိုျမင္ျမင္ခ်င္း Joonတစ္ေယာက္Jiminကိုလွမ္းၾကည့္ေနမိသည္ ဘာလို႔ဆို ဒီလူသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းကိုသူအကုန္သိေပသည္ ဒါေပမဲ့ေျပာျပလို႔လဲမရေပ အမွန္တရားက ဘယ္ဟာလဲဆိုတာေတာ့ Joonတစ္ေယာက္ေကာင္းေကာင္းေနေပလိမ့္မည္ဆိုတာ အမွန္ပင္....
"ေဟာ !"
"ဟင္ ဘာလဲNara"
"အာေညွာ္ ငါနဲ႕ထယ္ေလးနဲ႕"
"ငါအရင္သြားႏွင့္မယ္ မင္းတို႔ဘာသာအေနာက္ကလိုက္ခဲ့ေတာ့ေနာ္"
"ဂ်ီေလး ဂ်ီေလး ထယ္ေလး မင္းေတာ့!"
Hopeလည္းထယ့္ကိုစိတ္ဆိုးကာ Jiminေနာက္သို႔ေျပးလိုက္သြားေလေတာ့သည္။
"အေၾကာင္းစုံသိေနတဲ့Joonကေတာ့ ထယ့္ကိုေခါင္းညိမ့္ျပကာ jihopeေနာက္သို႔လိုက္သြားေလသည္။
"ထယ္ေလး အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"အြန္းေျပပါတယ္Naraေက်းဇူးပဲေနာ္"
"အြန္း"
"အဲ့တာဆိုေနာက္မွေတြ႕မယ္ေနာ္ထယ္ေလး"
"အင္း ဂ႐ုစိုက္အုံး"
Naraနဲ႕အတူတူတြဲၿပီးေတြ႕ၿပီးထဲက ထယ္နဲ႕ဂ်ီေလးမွာစကားမေျပာျဖစ္ၾကသလိုေတြ႕ရင္ေတာင္ဂ်ီေလးဘက္ကအရင္မ်က္ႏွာလႊဲရင္လႊဲ မဟုတ္ရင္ဆင္ေျခေပကာေရွာင္ေရွာင္သြားတက္ေပသည္။
"ထယ္ေလးမင္းတို႔ဘယ္ခ်ိန္မွစကားေျပာၾကမွာလဲ"
"တစ္ေန႕ေန႕ေပါ့Joonရာ Hopeေရာဂ်ီေလးနဲ႕ရွိေနတယ္မဟုတ္လား"
"အင္း အနားကကိုမခြဖို႔ေသခ်ာမွာထားတယ္"
"ဂ်ီေလး မင္းဒီလိုပဲေရွာင္ေနေတာ့မွာလား တစ္သက္လုံး"
"အဲ့လိုျဖစ္ခ်င္လဲျဖစ္သြားနိုင္တယ္Hope ငါအထက္တန္းေအာင္ၿပီးရင္ ျပည္ပမွာေက်ာင္းသြားတက္ဖို႔စိတ္ကူးထားတယ္"
"ဂ်ီေလး !"
"လန့္လိုက္တာကြာ ေျဖးေျဖးေခၚပါ နီးနီးေလးကို"
"မင္းကို အန္တီတို႔ကခြင့္ျပဳမွာလားငါတို႔မပါပဲ အထူးသျဖင့္ထယ္ေလးမပါပဲေလ"
"ဘာဆိုင္လို႔လဲ သူမပါရင္ငါကဘာမွမလုပ္တက္တဲ့ကေလးလား"
"အဲ့လိုဆိုလိုတာေတာ့လဲမဟုတ္ပါဘူး ဒါနဲ႕မင္းတို႔အိမ္ထယ္ေလးလာလည္ေသးလား"
"စကားေတာင္မေျပာတာဘယ္လိုလို႔လာလည္မွာလဲ"
"အန္တီတို႔မေမးဘူးလား"
"စာေမးပြဲနီးေနလို႔လို႔ေျပာထားတယ္"
" ေအာ္ ေအးပါ"
Hopeတစ္ေယာက္ေတာ့ထယ္နဲ႕ဂ်ီေလးၾကားမွာျပန္မေခ်ာ့ေသးတဲ့တစ္ေယာက္ကိုေမတၱာပို႔လိုက္ ေသခ်ာေမးျမန္းခ်င္းမရွိတဲ့ဂ်ီေလးကိုေမတၱာပို႔လိုက္နဲ႕Joonေတာင္အဆစ္ပါလိုက္ေသး
တကယ္ပါေမာင္တစ္ေယာက္ကတကယ္ေနနိုင္လြန္းတယ္ တစ္စက္ကေလးေတာင္ႀကိဳးစားပမ္းစားနဲ႕ေျဖရွင္းခ်က္ေလးေတာင္လာမေပးဘူး အဟက္ ရယ္ေတာ့ရယ္ရသား သူနဲ႕ကိုနဲ႕ၾကားကဆက္ဆံေရးကအဲ့ေလာက္ထိအတင္းႀကီးလိုက္ေျဖရွင္းခ်က္ေပးေလာက္တဲ့ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးလဲဟုတ္မေနခဲ့ဘူးပဲ ငါကသာ.....
"သားဂ်ီထမင္းစားၾကမယ္ေလ ဆင္းခဲ့ေတာ့ေနာ္ သားဂ်ီ"
"Nae Omma"
ထမင္းစားဝိုင္းတြင္ ဟက္ဟက္ပတ္ပတ္စားခ်င္းမရွိပဲ တို႔ကနဲစိပ္ကနဲနဲ႕စားေနတဲ့ဂ်ီေလးကိုၾကည့္ကာ...
"သားဂ်ီ ဘာျဖစ္လို႔လဲစားလို႔မေကာင္းဘူးလား"
"Nae ေကာင္းပါတယ္Omma"
"အဲ့တာဆိုေသခ်ာစားေလ ဘာလို႔ဟိုဟင္းနည္းနည္းတို႔ထိလုပ္ ဒီဟင္းနည္းနည္းတို႔ထိ လုပ္ေနရတာလဲ"
"Appa နဲ႕ Ommaသားေျပာစရာရွိလို႔"
"ဘာမ်ားလဲ"
"သားအထက္တန္းၿပီးရင္ ျပည္ပမွာပဲေက်ာင္းဆက္တက္ခ်င္တယ္Ommaနဲ႕Appa"
"အြန္း သေဘာေလ ထမင္းဆက္စားေတာ့"
"ဟမ္"
"ဘာျဖစ္ရျပန္ၿပီလဲ"
"မဟုတ္ပါဘူး "
"အင္း စားေတာ့"
ဒါကဘယ္လိုေတာင္လြယ္ကူတဲ့အရာမို႔ခ်က္ခ်င္းလက္ခံသြားရတာလဲ အနည္းဆုံးေတာ့အဆူခံရမယ္မဟုတ္လား
"သား ဂ်ီ"
"ေကာင္းေကာင္းစားပါ့မယ္"
ဒီလိုနဲ႕အတန္းေတြတစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္တက္လာခဲ့ကာ အခုဆိုေက်ာင္းသားတိုင္းရဲ႕ဘဝတစ္ဆစ္ခ်ိဳးေတာင္ေရာက္ခဲ့လာၾကၿပီ ေမြးဖြားလာတဲ့အခ်ိန္ကေနစၿပီးအခုခ်ိန္ထိကေလးေတြက အ႐ြယ္ေရာက္ဖို႔ၾကာလိုက္တာထင္ရေပမဲ့ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာတင္ အ႐ြယ္ေရာက္ျမန္လာၾကတာလဲ ကေလးေတြပဲမဟုတ္ပါလား.....
ဒီေန႕စာေမးပြဲ ေျဖဖို႔ပထမဆုံးရက္
"စာေသခ်ာေျဖေနာ္ ဂ်ီေလး ထယ္ေလး Joon"
"အင္း..."
"ဘာစားလာလဲ" (Tae)
"ေပါင္မုန့္နဲ႕ႏြားနို႔ (jimin)
"အင္း ေသခ်ာေျဖအုံးေနာ္" (Tae)
"အင္း "(jimin)
အရင္လိုစကားလုံးလွလွေလးေတြနဲ႕စေနာက္ေနခ်င္းမရွိေတာ့ေပမဲ့ စာေမးပြဲေျဖရေတာ့မဲ့အေတာတြင္းမွာေတာ့ ထယ္ေလးကစကားျပန္လာေျပာခဲ့သည္ ေပ်ာ္ခဲ့ရေပမဲ့အျပည့္ဝေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့...
တီ..........စာေမးပြဲခန္းထဲဝင္ဖို႔အခ်ိန္ၾကၿပီဆိုတဲ့အခ်က္ေပးသံ
"အားလုံးပဲေသခ်ာေျဖၾကမယ္ေနာ္"
"Okay....."
စာ႐ြက္ေပၚမွာအမွားမွန္ေလးပဲေ႐ြးခ်ယ္ကာေျဖရတဲ့စာေမးပြဲဆိုေပမဲ့လဲ အဲ့လိုမွန္ေအာင္ေ႐ြးနိုင္ဖို႔ဆိုတာကလဲ စာေတြကိုေသခ်ာေလ့လာက်က္မွတ္ရမွာပဲမဟုတ္ပါလား....
"ပထမရက္ေျဖၿပီးေတာ့ ဒုတိယရက္"
"တတိယရက္"
"စတုတၳရက္"
.
.
.
တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ကုန္ဆုံးလာကာ အခုဆိုစာေမးပြဲႀကီးရဲ႕ေနာက္ဆုံးရက္ေတာင္ေရာက္ရွိလို႔လာခဲ့ေပသည္။
ငါတို႔ေတြဒီေန႕ၿပီးရင္မေတြ႕ၾကရေတာ့ဘူး က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ အျပင္သြားရင္ေခၚအုံး ငါ့ကိုလဲဖုန္းဆက္ေနာ္ လြမ္းေနမယ္ေနာ္ဆိုကာ တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းမွာၾကားၿပီးစာေမးပြဲအခန္းထဲ မဝင္ခင္စကားေတြတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာဆိုကာ ေပ်ာ္တဲ့သူေတြကလဲေပ်ာ္ေနၾကသလို သူငယ္ခ်င္းေတြခြဲခြာရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္တဲ့လူေတြကာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ ဒီေန႕ရဲ႕ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ေနာက္ဆုံးရက္ေလးကိုျဖတ္သန္းၾကရေပေတာ့မည္ ေကာင္ေလးေလးေယာက္အပါဝင္ေပါ့....
တီ.......ထုံးစံအတိုင္းအခ်က္ေပး
အသံျမည္လာသည္ႏွင့္အခန္းထဲကိုအသီးသီးဝင္ကာေျဖဆိုရန္အသင့္ထိုင္ေစာင့္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း အခန္းတိုင္းလိုလိုပင္.....
တီ.......ေျဖဆိုခ်ိန္စၿပီဆိုတဲ့အခ်က္ေပးသံၾကားရသည္ႏွင့္ ကိုေျဖရမဲ့စာ႐ြက္အေပၚမွာကိုယ္က်က္မွတ္ထားတဲ့စာေတြကိုျပန္လွန္အသုံးကာအေျဖမွန္ေတြကိုႀကိဳးစားပမ္းစားေျဖဆိုေနၾကတဲ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသာမ်ားကလည္းေသခ်ာၾကည့္မယ္ဆို သူတို႔အတြက္ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္လာလို႔မရေတာ့မဲ့ေနရာေလးကိုလြမ္းေနမိၾကမွအမွန္ပင္......
တီ............ေျဖဆိုခ်ိန္ၿပီးဆုံးေၾကာင္းအခ်က္ျပသည့္အသံပင္....
ဝါးးးး ကြၽတ္ၿပီးလြတ္ၿပီးေဟးးးေဟးးးငါတို႔ ေတာ့ပိုကီသြားစားၾကမယ္ ကင္မ္ခ်ီသြားစားၾကမယ္ ေခါက္ဆြဲေအးေလးသြားစားမယ္ ဟိုဟာေလးဒီေလးစားၾကမယ္ဆိုကာတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာဆိုေနၾကေသာအထက္တန္းေနာက္ဆုံးႏွစ္ကေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားပင္....
"ထယ္ေလး မင္းဂ်ီေလးနဲ႕မေခၚေသးဘူး"
"ေခၚေတာ့ေခၚေနပါၿပီ ငါေသခ်ာမရွင္းျပရေသးတဲ့အေၾကာင္းေတာ့ရွိေသးတယ္Joon"
"အင္း ေသခ်ာေျပာျပလိုက္ေပါ့ ၾကာရင္မေကာင္းဘူးေနာ္"
"အင္းသိပါတယ္ ငါမနက္ျဖန္ဂ်ယ္ဂ်ဴးသြားမယ္ သူနဲ႕ႏွစ္ေယာက္ထဲ"
"မင္းေရာJoonဖြင့္မေျပာေသးဘူးလား"
"ငါလားငါေတာင္တက္သြားဖို႔ျပင္ဆင္ထားတယ္မနက္ Seokေလးကိုေခၚသြားၿပီး"
"ဟ !သူကအျမင့္ေၾကာက္တက္တယ္ေလJoon"
"သိတယ္ေလ ဟဲဟဲ..."
"ေဝါင္းးးမင္းဥာဏ္အေကာင္းဆုံးပဲJoon"
"ဟားးးးဟားးးကိုယ္အႀကံနဲ႕ကိုေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ TaeJoon"
"အဟမ္းသိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတာလားထယ္ေလးနဲ႕Namjoon ssi"
"ဟဲဟဲ ဒီလိုပါပဲ Naraရယ္ ေျဖနိုင္တယ္မဟုတ္လား"
"အင္း-
"ငါမွာလဲေပ်ာ္စရာရွိတယ္"
"ဘာမ်ားလဲ-
"ဟဲဟဲ ဒီလိုပဲေပါ့"
"ဘာလဲ ရည္းစားရေနၿပီလား"
"အြန္း ဟိဟိ"
"ဝါးးေကာင္ေလးကဘယ္ကလဲ"
"အမ္း ေကာင္ေလးေတာ့မဟုတ္ဘူး"
"ဒါဆို....-
"ငါကိုအထင္ေသးသြားၾကတာလား"
"မဟုတ္တာ ဘယ္သူနဲ႕တြဲတြဲကိုယ့္ေပၚေကာင္းရင္ၿပီးတာပဲေလ Love is Love"
"ေက်းဇူးပါ"
"ရပါတယ္"
"ကေလး"
"မမ"
"ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္ ငါ့မမလာေနၿပီ bye bye"
"Bye..."
"အဟမ္း မ်က္လုံးႀကီးလဲကပ္ပါသြားအုံးမယ္Joon"
"ဟမ္ ဘယ္တုန္းကရာက္ၾကတာလဲ"
"ၾကာၿပီ ျပန္ၾကမယ္ေလ"
"Hopeအိမ္ကလာမႀကိဳေသးဘူးေလ ငါေစာင့္ေပးလိုက္အုံးမယ္ မင္းတို႔ျပန္ႏွင့္ၾကေလ"
"အင္း"
"Hope"
"အြန္း မနက္ျဖန္သြားစရာရွိလို႔လိုက္ခဲ့မလား"
"ဟိုႏွစ္ေကာင္ေရာ"
"ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲသြားမယ္သူတို႔ၾလသြားစရာရွိမွာေပါ့"
"ေအာ္ အင္းေလးသြားၾကတာေပါ့"
"ညေနပိုင္းေလာက္လာေခၚမယ္"
"Okay ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္"
"အင္း"
ကိုယ္အေတြနဲ႕ကိုယ္ေတြကေတာ့ဟုတ္ေနတာပဲဘယ္လိုေတြျဖစ္လာမလဲဆိုတာႀကိဳမသိၾကေပမဲ့ ေတြးထားတဲ့အတိုင္းသာျဖစ္လာခဲ့မယ္ဆိုေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့အရာေလးေတြျဖစ္လာၾကမယ္ဆိုတာေတာ့အမွန္ပင္.....
အတူတူသာျပန္လာခဲ့ၾကတယ္ အရင္ကလိုစေနာက္ခ်င္းမရွိ စကားေျပာခ်င္းမရွိတဲ့အိမ္ျပန္လမ္းေလးကေတာ့ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းေပသည္။
"ဂ်ီေလး"
ဒါပထမဆုံးပဲ ပထမဆုံးပဲ ရန္ျဖစ္ၿပီးထဲက ထယ္ေလးဘက္က ႏုႏုညံ့ညံ့ျပန္ေခၚတဲ့နာမည္ေလးမၾကာရတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကခဲ့ၿပီလဲ ဝမ္းနည္းမိပါတယ္ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ဆိုေပမဲ့လည္း ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့လူသားကကိုယ္ကိုႏုႏုညံ့ညံ့ေလးေခၚလိုက္တာအသံက ေတာင္းတေနရတဲ့လူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ဝမ္းနည္းေပ်ာ္႐ႊင္ေကာင္းေပသည္။
"ဂ်ီေလး"
"အင္း ဘာလဲ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
မရေတာ့ဘူး ငိုမိေတာ့မယ္ အငိုသန္တယ္ထင္ရင္လဲထင္ၾကပါေတာ့ ဂ်ီေလးလို႔ေခၚထဲကလူကဝမ္းနည္းေနႏွင့္ေနၿပီ အခုဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ေတာင္းပန္တာလဲမသိေပမဲ့ လူကငိုခ်င္ေနတာတားမရေတာ့ေပ
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ဂ်ီေလးက ဘာမ်ားျဖစ္သြားတာလဲ သူေတာင္းပန္တာေနာက္က်ေနတယ္ဆိုတာသိေပမဲ့ စကားမေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ကိုျဖစ္သြားၿပီလား ဘယ္လိုေတာင္ပန္းရမလဲ ေမာင့္သဲေလးရယ္
အေနာက္ဘက္မွာရပ္ေနတဲ့ထယ္ေလးက သူ႕အေရွ႕မွာမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ဂ်ီေလးကိုဆြဲလွည့္ကာ
"ဂ်ီေလး ဟင္"
ခနတာေတာ့ေၾကာင္အမိသြားတယ္ ဘာလို႔ဆိုဂ်ီေလးက ငိုေနခဲ့လို႔ပင္
"ဂ်ီေလး ဂ်ီေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
"ဘာလို႔လဲ"
အေမးကိုအေမးနဲ႕ျပန္ဆင့္လိုက္တဲ့ဂ်ီေလး
"အာ့ ဘာလို႔လဲမသိလို႔ေမးတာေလဂ်ီေလးရဲ႕"
"ဘာလို႔လဲဆိုတာ ဘာလို႔အခုမွလာေခၚရတာလဲလို႔ေမးတာေလ ျပန္ေခၚမွာခ်င္းအတူတူကိုေတာင္ဘာလို႔ေစာေစာစီးစီးျပန္လာမေခၚပဲပစ္ထားရတာလဲလို႔ ဟင့္ ဟင့္ ဝါးးး"
"အိုအိုး ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့စာေမးပြဲကလည္းနီးေနေတာ့အႏွောက္ယွက္ျဖစ္မွာဆိုးလို႔ပါ"
"အခုေရာအႏွောက္ယွက္မျဖစ္ခဲ့ရဘူးထင္လို႔လား"
"စိတ္အႏွောက္ယွက္ျဖစ္ခဲ့ရရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၿပီးေတာ့"
"ၿပီးေတာ့ဘာျဖစ္လဲ"
"ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္ပင္လယ္သြားၾကမလား"
"ပင္လယ္"
"အင္း"
"ငါမအားဘူး"
"ဘာလို႔လဲ "
"ငါနိုင္ငံျခားမွာပညာသြားသင့္မို႔"
"Park Ommaတို႔ကခြင့္ျပဳလိုက္တယ္မဟုတ္လား"
"အင္း"
"ဟမ္ ဘယ္လိုသိတာလဲ"
"ဟဲဟဲ ငါကဘယ္သူလဲ"
"ကင္မ္ထယ္ေယာင္းေလ"
"နိုး နိုး"
"ဘာလဲအဲ့တာဆိုမင္းက..."
"မင္းေလးရဲ႕ေမာင္ေလ ေမာင့္သဲေလးရဲ႕ဟားးဟားးး"
"Ya !"
ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီးထြက္ေျပသြားတဲ့
ေမာင္ကေတာ့စတာလားမသိေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ေပ်ာ္မိသြားတယ္ နာက်င္ရရင္ေတာင္ငါက႐ူးသြပ္ေနမိအုံးမယ္ထင္တယ္ ေမာင္
အဲ့လိုနဲ႕ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္ျပန္လမ္းတစ္ဝက္ကေတာ့သာယာေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ေကာင္းသြားေပသည္...။
"ဂ်ီေလး ဂ်ီေလး ထေတာ့ ထေတာ့"
"ဘာလို႔လဲအေစာႀကီးကို"
-ဒီေန႕ဂ်ယ္ဂ်ဴးသြားမယ္ေလ မေန႕ကထဲကေျပာထားတယ္ေလကြာ"
""ငါလိုက္မယ္ေျပာထားလို႔လား"
"အဲ့လိုလား ရတယ္ေလ မထခ်င္အုံး"
"omma"
"ထယ္ေလး ဘာလုပ္တာလဲ"
ထယ္တစ္ေယာက္အိပ္ရာကမထခ်င္တာနဲ႕ရစ္စိန္လုပ္ေနတဲ့သူေလးကိုေပြ႕ခ်ီကေခၚသြားဖို႔လုပ္ေနခ်င္ျဖစ္သည္။
"ဒီတိုင္းေခၚသြားမို႔ေလ"
"ျပန္ခ်ေပး ျပန္ခ်ေပး လိုက္ခဲ့မယ္လို႔ မ်က္ႏွာသစ္အဝတ္စားလဲၿပီး အကၤ်ီေတြထည့္ရအုံးမယ္ေလ"
"အကၤ်ီေတြကOmmaတို႔ျပင္ဆင္ေပးၿပီးၿပီ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးထြက္ခဲ့ ေမာင္ မင္းဝတ္ဖို႔အကၤ်ီအဆင္သင့္လုပ္ထားေပးမယ္ သြားသြား"
ထယ္တြန္းပိုမႈေၾကာင့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားရေပမဲ့ဒီအျဖစ္ပ်က္ကိုJiminတစ္ေယာက္နားလည္လိုက္မည္မဟုတ္ေခ်
"ဘာလဲ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ အိမ္မက္မ်ားလား"
"ျဖန္း"
"အာ့"
"အိမ္မက္မဟုတ္ဘူးပဲ "
အိမ္မက္မဟုတ္ေၾကာင္းကိုအတည္ျပဳၿပီးၿပီဆိုေတာ့ လက္တစ္ဖက္ကလဲသြားတိုက္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ကလဲ ခုနကသူ႕အိမ္မက္ဟုတ္မဟုတ္စမ္းသပ္ခံလိုက္ရတဲ့တင္ပါးေလးကိုျပန္ပြတ္ေနရေပသည္။
အကုန္လုံးသိမ္ဆည္းစားေသာက္ၿပီးထြက္လာခဲ့လိုက္တာအခုဆို အင္းခြၽန္းေလဆိပ္ေတာင္ေရာက္ရွိလို႔လာခဲ့ေပသည္။
"သားတို႔ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ သားဂ်ီအရမ္းဆိုးမေနနဲ႕ေနာ္"
"Omma"
"ညီမကလည္း သားဂ်ီကအဲ့ေလာက္မဆိုးပါဘူး သားထယ္ေနာ္ဂ်ီေလးကိုစိတ္ခ်မ္းသားေအာင္ထား"
"Nae..."
"အဲ့တာဆိုOmmaတို႔သြားေတာ့မယ္ အခ်ိန္ကလဲနီးၿပီဆိုေတာ့ ျပန္ႏွင့္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"Nae..."
Kim Ommaနဲ႕Park Ommaလဲထြက္ၿပီးမၾကာခင္မွာတင္သူတို႔ရဲ႕ဂ်ယ္ဂ်ဴးသို႔အေစာႀကီးထြက္ခြာေတာ့မယ္ယာဥ္ရဲ႕အခ်က္ေပးၾကားသည္။
"သြားရေအာင္"
"အင္း"
ေလယာဥ္ေပၚထိေ႐ႊစိတ္ေတာ့ညိုးေနတဲ့ဂ်ီေလးကိုထယ့္မွာအသဲတယားယားျဖစ္ေနသည္။
"ဂ်ီေလးဘာျဖစ္ေနတာလဲမ်က္ႏွာကလဲဆူပုတ္ေနေရာ"
"ဂ်ယ္ဂ်ဴးသြားတာဒီေလာက္အေစာႀကီးထစရာလို႔လို႔လား"
"တမင္အေစာဆုံးခ်ိန္ကိုေ႐ြးလိုက္တာ စိတ္ေကာက္ေနမဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ေယာင္ၿပီးေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာကိုေ႐ြးလိုက္တာအေစာဆုံးခ်ိန္"
"Ya !"
"Nae ဘာမ်ားအလိုရွိပါလဲရွင္"
"အာ မဟုတ္ပါဘူး-
"ဟုတ္ကဲ့ အဲ့တာဆိုထိုင္ခုံခါးပတ္ေလးေသခ်ာေလပတ္ေပးပါရွင့္"
"Nae"
ေရာက္ရင္နိုးမယ္အိပ္လိုက္ေလ ဂ်ီေလးပုခုံးငွားရမလား
မ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခ်က္ထိုးကာဟိုဘက္လွည့္ၿပီးအိပ္သြားတဲ့ဂ်ီေလးနဲ႕အဲ့ဒီအျပဳမႈကိုအသဲတယားယားေခါင္းခါကာ အိပ္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ထယ္ရယ္ပါေလ
.
.
.
"ဂ်ီေလး ဂ်ီေလး"
"ဟင္"
"ထေတာ့ေရာက္ၿပီ"
"အင္း-
အိပ္ခ်င္မူးတူးပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႕Jiminieကိုျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနလိုက္မလဲ
.
.
.
"ထယ္ေလး ဗိုက္ဆာတယ္တစ္ခုခုစားရေအာင္"
"အိတ္ထဲမွာအဆာေျပစားဖို႔ေပါင္မုန့္နဲ႕ႏြားနို႔ပါတယ္ခနစားထားလိုက္ေနာ္ အခန္းငွားၿပီးေနရာခ်ၿပီးမွာပဲ ျပန္ထြက္စားၾကမယ္"
"အင္း"
J"oon မင္းေျပာေတာ့ညေနမွလာေခၚမွာဆို အခုမွေန႕လည္ပဲရွိေသးတယ္ေလ ၿပီးေတာ့အဝတ္အပိုလဲထည့္ခဲ့ခိုင္းေသးတယ္ ဘယ္သြားမို႔လဲ Ommaနဲ႕ေရာဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"ေျဖးေျဖးေမးပါကြာ အခုေတာင္တက္ဖို႔သြားမလို႔ အန္တီကိုအက်ိဳးေၾကာင္းေျပာျပေနတာ"
"ဘာာာ !ေတာင္တက္ဖို႔ !"
"အင္းေလ"
"Ya !ငါကအျမင့္ေၾကာက္တယ္ကြ မင္းငါ့ကိုအေသသတ္မလို႔လား Joon""
"မဟုတ္ရပါဘူးကြာ ေၾကာက္ရင္ကိုယ္ရွိတာပဲကို"
Joonရဲ႕ကိုယ္ရွိတာပဲကိုဆိုတဲ့စကားေအာက္မွာHopeတစ္ေယာက္အနဲငယ္ေၾကာင္အသြားခဲ့မိတယ္ ဘာလို႔Joonကတစ္မွကိုယ္လိုမသုံးႏႈန္းဖူးဘူးေလ ဒါကႏွစ္ေယာက္ၾကားကပထမဆုံးJoon သူ႕ကိုသူသုံးႏႈန္းလိုက္တဲ့နာမ္စားေလးေပါ့
"အဟမ္း ဒါနဲ႕ဟိုႏွစ္ေယာက္ကိုမေခၚဘူးလား"
"သူတို႔ကအခုေလာက္ဂ်ယ္ဂ်ဴေတာင္ေရာက္ေနၿပီ"
"ဘာာာ!"
"ဂ်ယ္ဂ်ဴကို !"
"အင္းေလ"
"ဘာလိုအဲ့ေလာက္အံ့ၾသေနတာလဲ"
"အံ့ၾသတာေပါ့ကြ ငါမွမသိလိုက္တာ ျပန္လာမွစိတ္ဆိုးျပလိုက္အုံးမယ္"
"ဘာလို႔"
"ဘာလို႔ရမွလဲ ငါ့ကိုမွမေခၚတာ"
"အခုကိုယ္နဲ႕သြားေနတာပဲကို"
"ေအာင္း ေနပါအုံး တကိုယ္ကိုယ္နဲ႕ဘာျဖစ္ေနတာ မင္းေနေကာင္းရဲ႕လားJoon"
"အင္း လူကေကာင္းတယ္ စိတ္ထဲေတာ့ေနလို႔မေကာင္းဘူး ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနလို႔"
-"ဘာေၾကာင့္လဲ"
"အခ်စ္နဲ႕ႏွစ္ေယာက္ထဲေတာင္တက္လမ္းေလွ်ာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ေလ"
"ေအာ္...ဘာ..ဘယ္လို...အခ်စ္နဲ႕ အဲ့တာဘာကိုဆိုလို..."
"Ya !ခ်ီးေကာင္"
တစ္ေန႕တာရဲ႕ၾကည္ႏူးစရာအခိုက္ေလးေတြဆိုအခ်ိန္ေတြက ကုန္တာျမန္တယ္လို႔ခံစားရမိသည္ ။
"ထယ္ေလး ထယ္ေလး ထေတာ့ေလကြာ ထမင္းစားၿပီးထဲကအိပ္ေနတာ ညေနေတာင္ေစာင္းေနၿပီ ကမ္းေျခသြားၿပီးေရေလးဘာေလးေဆာ့ရေအာင္ေလ"
"အင္းပါ ေရေတာ့မနက္ျဖန္မွေဆာ့ေတာ့ေလ အခုလမ္းေနပဲေလွ်ာက္ၿပီး ကမ္းစပ္ေလးနားပဲ ပုဇြန္းေလးနဲ႕ငါးကင္ေလးစားၿပီးေနဝင္တာၾကည့္ရေအာင္ေလ"
"ဟြန့္"
-"ေနာ္လို႔ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလွ်ာက္လည္လို႔ရေသးတယ္ေလ ေနာ္"
"ေတာ္ပါလာခြၽဲမေနနဲ႕ ၿပီးတာပဲ မနက္ျဖန္ငါအႀကိဳက္ေလွ်ာက္လည္မွာေနာ္"
"သေဘာေတာ္အတိုင္းပါခင္ဗ်"
"သြားမယ္ အကၤ်ီလဲ"
"ဟုတ္"
"အ႐ူးေကာင္"
"Joonညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ေတာင္ေပၚတက္ေတာ့ျပဳတ္က်မွာေပါ့"
"ခ်က္ခ်င္းမတက္ေသးဘူးေလကြာ ေတာင္ေျခမွာဒီညအိပ္ၿပီးမနက္အေစာႀကီးမွတက္မွာ"
"ေအာ္"
"ဒါနဲ႕ ဘယ္မွာအိပ္ရမွာလဲ"
"တဲထိုးရမွာေပါ့baeရယ္ ကိုယ္အကုန္အဆင္သင့္ျပင္ဆင္လာပါတယ္ လာအခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေနမဝင္ခင္ေလးဓာတ္ပုံရိုက္ရေအာင္ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကိုျပန္ႂကြားလို႔ရတာေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ ရိုက္မယ္"
Vminအတြဲမွာလဲ စားခ်င္လဲစားၿပီးေတာ့ကမ္းစပ္နားေလးလမ္းေလွ်ာက္ကာထိုင္လို႔ေကာင္းမဲ့ေနရာေလးရွာေနၾကေလသည္။
"ဂ်ီေလးဒီမွာထိုင္ရေအာင္"
"အင္း ပင္လယ္ႀကီးကလွလိုက္တာ ေနဝင္ခါနီအခ်ိန္မို႔လို႔ထင္တယ္ ပိုလွေနတယ္လို႔ခံစားရတယ္ေနာ္"
"အင္း အရမ္းလွတယ္ အဲ့ဒီအလွထက္မင္းေပ်ာ္႐ႊင္ေနတာမ်က္လုံးေလးေတြကပိုလွတယ္ဆိုတာသိလား"
Jiminieက ပင္လယ္ႀကီးကိုၾကည့္ကာေနဝင္ခါနီသဘာဝအလွတရားနဲ႕ေပါင္းစပ္လိုက္လို႔ပိုလွသြားေၾကာင့္မ်က္ဝန္းေလးေတြကပါေျပာျပေနတာကိုအမိအရာအလြတ္မခံပဲ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ထယ္က သဘာဝတရားႀကီးထက္သူ႕ရဲ႕မူပိုင္ေလးကပိုလွေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ေတာ့ ရွက္ေသြးေလးျဖာသြားတဲ့Jiminie
" အဲ့လိုႀကီးပဲၾကည့္ေနေတာ့မွာလား
ထယ္ေလး"
" အြန္း ေန႕တိုင္းပဲ "
"Ya !"
Jiminieထပ္ေျပာေတာ့မဲ့စကားလုံးေတြကိုရပ္တန့္ဖို႔ Taeကသူရဲ႕မ်က္ႏွာကိုJimineမ်က္ႏွာအနားသို႔တိုးကပ္ကာ
"သိလား ေမာင္လို႔ေခၚတဲ့နာမ္စားေလးကိုတစ္သက္လုံးအေခၚခံခ်င္ေနမိတယ္ဆိုတာ အဲ့တာကလဲဘယ္သူ႕ဆီကမွမဟုတ္ပဲ အခုေမာင့္ရဲ႕မူပိုင္ေလးဆီကပဲဆိုတာေလ"
ေလးနက္တဲ့အသံနဲ႕ေလးနက္တဲ့စကားလုံးၾကားမွာတင္ျပန္ေျပာဖို႔ဆြံ႕အေနမိတဲ့Jiminieက ေနာက္ထက္ ထယ့္ရဲ႕ေလးနက္တဲ့အၾကည့္ေတြေအာက္မွာတင္ အႀကိမ္ႀကိမ္က်ရႈံးေနမိတာကိုခံစားေနမိသည္။
"ထယ္..ထယ္ေလး Naraနဲ႕"
"သူငယ္ခ်င္းပါ အဲ့ေန႕ကဂ်ီေလးနဲ႕ ေဝးေဝးေနဖို႔သူ႕ကိုသတိသြားေပးခဲ့တာဒါေပမဲ့သူကေမာင့္ကိုစိတ္ဝင္စားမိသြားတာပါတဲ့ ဒါေပမဲ့ေမာင္လဲျပန္ေျပာခဲ့လိုက္ပါတယ္ေမာင့္မွာပိုင္ဆိုၿပီးသာမူပိုင္ေလးကအဆင္သင့္ရွိၿပီးသား အဲ့တာကလဲ ဂ်ီေလးလိုတစ္ခါထဲေျပာလိုက္တယ္ အဲ့တာကိုသူ႕ကိုနားလည္သြားၿပီး ဒီတိုင္းခဏတာရင္ခုန္သြားတာ ပါသူငယ္ခ်င္းလုပ္လို႔ရမလားဆိုလို႔ ေမာင့္ကသူငယ္ခ်င္းအျဖစ္လက္ခံလိုက္တာ အခုသူ႕မွာေတာင္ မမဆိုလားပဲ ရွိတယ္တဲ့"
ထယ္လဲအေၾကာင္းစုံရွင္းျပၿပီးေတာ့ Jiminieတစ္ေယာက္မ်က္ရည္ေတြဝဲေနကာမငိုမိေအာင္ထိန္းေနရသည္ ။ဒါသူ႕ရဲ႕အမွားေတြလို႔လဲခံစားေနသည္ အဲ့ေန႕ထဲကသာ ထယ္ေျပာတာနားေထာင္လိုက္ရင္ဆိုတာႀကီးက သူ႕ကိုပိုဝမ္းနည္းေစမိသည္ အဲ့လိုဝမ္းနည္းရိပ္ေယာင္သန္းေနတဲ့သူ႕ရဲ႕အခ်စ္ကိုၾကည့္ေနတဲ့ထယ္ေလးက အရာအားလုံးကိုနားလည္းေနသည့္အလား
"ဝမ္းနည္းေနတာလား ဒါေတြကၿပီးသြားခဲ့ၿပီေလ အသစ္ကေနျပန္စရေအာင္ သူငယ္ခ်င္းလိုေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး ခ်စ္သူေတြလိုေလ လက္ခံနိုင္ရဲ႕လား"
"အ႐ူးေကာင္ရဲ႕ ငါထင္ေနတာ မင္းက ကိုကိုလို႔ပဲအေခၚခံခ်င္ေနတယ္ထင္ခဲ့တာ အဟင့္ ဟင့္"
"ကိုကိုထက္ ေမာင္လို႔ေခၚတာေလးကိုပိုသေဘာက်တယ္လို႔ေျပာရင္ လက္ခံနိုင္ပါ့မလား ေမာင့္ရဲ႕တစ္ဦးတည္ေသာမူပိုင္ေလးေရာျဖစ္ခြင့္ေပးနိုင္မလား သိခ်င္မိတယ္"
"အ႐ူးေကာင္ ငါလဲမင္းကိုခ်စ္တယ္လို႔ အ႐ူးေကာင္ရဲ႕ အဟင့္ ဟင့္"
"ဟားးးဟုတ္ပါၿပီကြာ အဲ့တာဆိုေခၚေပးနိုင္မလားတရားဝင္ "ေမာင္"
လို႔ေလ "
"အြန္း ခ်စ္တယ္ေမာင္"
ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကသာမာန္စကားလုံးေလးပါလို႔ထင္ေကာင္းထင္နိုင္ေပမဲ့ေလးနက္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြကပါ တစ္ဖက္လူေပၚတကယ္ခ်စ္ေၾကာင့္ေတြေျပာေနတဲ့အခါသာမာန္ေလးလို႔ထင္ရဲ႕စကားလုံးေလးကလည္ တန္ဖိုးထားထိုက္ပါသည္။
ပင္လယ္ထဲကိုေျခသလုံးေလာက္ေရာက္သည္အထိဆင္းကာ ေနဝန္းႀကီးေပ်ာက္ကြယ္မသြားခင္အထိ လက္ခ်င္းယွက္ကာၾကည့္ေနၾကသည္ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္လဲရွိေလသည္ ။
Joon Hope ႏွစ္ေယာက္လဲေတာင္ေျခေလးမွာတဲထိုးကာ နားဖို႔ျပင္ဆင္ၾကေလသည္။
"Omma !
Joonတစ္ေယာက္အျပင္စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနရင္ တဲထဲက Hopeရဲ႕အသံကိုၾကားကာ ခ်က္ခ်င္းထသြားလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ Hopeအတြက္ဂ႐ုတစိုက္ျပင္ဆင္ေပးေနရာအရာလည္းပ်က္စီးသြားမွာေၾကာက္သည္အတြက္ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ထမသြားမိလိုက္ေခ် တဲထဲကတစ္ေယာက္မွာလဲ Omma Ommaနဲ႕တစ္ေၾကာေၾကာေအာ္ကာ တဲအျပင္သို႔ေျပးထားလာေလသည္။
"Joon Joon လုပ္ပါအုံးအထဲမွာ ပိုးေကာင္ေလးေတြအမ်ားႀကီးပဲ"
သူ႕စီကိုအားကိုတႀကီးေျပးလာတဲ့Hopeကိုၾကည့္ကာသူ႕စိတ္ထဲၾကည္ႏူးမႈစိတ္ေလးျဖတ္ေျပးသြားေလသည္။
"အဲ့အေကာင္ေတြကမီးပိတ္လိုက္ရင္မလာေတာ့ဘူးေလ အဲ့လိုပိုးေကာင္ေတြေတြ႕ခဲ့ရင္ မီးသာပိတ္ထားလိုက္ မီးေရာင္ရွိတဲ့ဆီကိုသူ႕တို႔ဘာသာထြက္သြားလိမ့္မယ္"
"ေအာ္ အဲ့လိုလားသိမွအသိတာၾကက္သီးေတာင္ထတယ္ ဒီမွာၾကည့္ပါလား ေပ်ာက္ေတာင္မေပ်ာက္ေသးဘူး"
"ဟုတ္ပါရဲ႕"
Hopeရဲ႕လက္ကိုကိုင္ကိုင္ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕မွေတာ္ေတာ္နဲ႕မလႊတ္ေပးပဲစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့Joonကိုဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမလဲမသိျဖစ္ေနတဲ့ Hope ႀကံရာမရတဲ့အဆုံးလက္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းအေနာက္ဆုတ္ရာမွာ လက္ဖဝါးေလးကိုအႏုညံ့ဆုံးဆုတ္ကိုင္ကာ
"Seokေလး"
"ဟင္"
"ခ်စ္တယ္"
"ဟင္"
"ဟင္ပဲေျပာေနေတာ့မွာလားေလ ကိုယ္တစ္တကယ္အေလးနက္ထားေျပာတာပါ အခုမွခ်စ္လာတာမဟုတ္ပါဘူးကိုယ့္စိတ္ကိုေသခ်ာသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္က အထက္တန္းပထမႏွစ္မွာပါ စိတ္အႏွောက္ယွက္ျဖစ္သြားမွာဆိုးလို႔မေျပာျပခဲ့တာပါ အခုဒီအစီစဥ္ေတြကလဲ ကိုယ္မင္းကိုသေဘာက်တဲ့ေန႕ထဲကခ်ထားတဲ့အစီစဥ္ပါ"
"ဟင္"
"ဒီတစ္ေခါက္ထက္ ဟင္ ရင္ ကိုယ္မင္းႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအလႊတ္မေပးပဲနမ္းမိေနေတာ့မယ္ထင္တယ္"
မင္းတို႔ေတြ ေတြးေကာင္းေတြးနိုင္တယ္ေပါ့ေနာ္ တစ္ဖက္လူကအေလးနက္ေျပာေနတာကို 'ဟင္ ဟင္ ဟင္' လုပ္ေနတယ္အေလးနက္မထားဘူးခံစားရေပးမဲ့ တစ္ဖက္လူကလည္းကိုယ္မထင္ထားတဲ့အရာတစ္ခုကို ကိုယ္ေရွ႕မွာလုပ္ေနတာတို႔ ေျပာျပေနတာတို႔ဆိုရင္ ျပန္ေျပာဖို႔စကားလုံးေတြျပန္ရွာေနရတဲ့အခါ ဟင္နဲ႕ အစားထိုးလိုက္ရတာေတြလည္းရွိေနခဲ့ေပသည္။
Joonျမင္ေနရသည္ တစ္ဖက္လူက ဟင္ ဟင္လို႔သာေျပာေနေပမဲ့သူ႕စကားလုံးေတြကိုအေလးနက္ထားၿပီးနားေထာင္ေပးေနတယ္ဆိုတာ တစ္ဖက္လူရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကေနခံစားမိေနသည္။
"Joonငါ..."
"နားလည္ပါတယ္ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေၾကာင္သြားမယ္ဆိုတာ ၿပီးေတာ့အေျဖကလည္း မေလာပါဘူး ကိုယ့္ကိုေသခ်ာလက္ခံနိုင္ၿပီးဆိုမွအေျဖျပန္ေပးခ်င္လဲရပါတယ္ ကိုယ္ေစာင့္ေနနိုင္ပါတယ္
ဘယ္နဲ႕စကၠန့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့
"အင္း ဟင္ ဘယ္နဲ႕စကၠန့္ပဲျဖစ္ျဖစ္လို႔ေျပာလိုက္တာလား"
"အင္းေလ"
"Ya !စကၠန့္ပိုင္းေလးနဲ႕ဘယ္လိုစဥ္းစားရမွာလား"
"ဟီးးစတာပါ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေနလို႔ရေအာင္ပါ ရွက္ေနမွာဆိုးလို႔"
"ရွက္ ရွက္ ရေအာင္ငါကမိန္းကေလးလား။ေတာ္ၿပီး တဲထဲပဲသြားေတာ့မယ္"
"ကိုယ္ေနာက္မွဝင္လာခဲ့မယ္ေနာ္ စားစရာေတြေသခ်ာျပင္ၿပီမွ"
"သေဘာ သေဘာ "
အ႐ူးေကာင္ငါကေရာသူ႕ကိုသေဘာမက်ဘဴးထင္ေနတာလား ခိုးခိုးၾကည့္လာရတဲ့အခိုက္တန့္ေတြကဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားလဲဆို မွတ္ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ဘူး အဲ့တာၾကေတာ့မသိဘူး စိတ္ထဲကေနေျပာဆိုကာတဲထဲဝင္ဖို႔လုပ္ၿပီမွေနာက္ျပန္လွည့္ကာ
"Joon"
"ဟင္"
"တစ္သက္လုံးအတြက္ Joonလို႔ပဲေခၚလို႔ရမလား"
"အင္းရတယ္ေလ ဘာလို႔..."
"ဟင္ တစ္သက္လုံးလို႔ဆိုလိုက္တာလား"
"အင္း ငါကလြဲၿပီးဘယ္သူ႕ကိုမွJoonလို႔ေခၚခိုင္းလို႔မရဘူးေနာ္ အဲ့တာေရာသေဘာတူလား"
"ဒါေပါ့ အာ့ ဒါေပမဲ့ ထယ္ေလးနဲ႕ဂ်ီေလးၾကေတာ့ေရာ"
"သူတို႔ကခြၽင္းခ်က္"
"Okဗ်ာ Joonကေတာ့ ခ်စ္လို႔ပဲေခၚမယ္ေနာ္ရလား"
"Joonသေဘာ"
"ေရးးး"
တစ္ေယာက္ကလဲJoonသေဘာဆိုကာတဲထဲဝင္သြားၿပီးတစ္ေယာက္ကလဲစားဖို႔ေသာက္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနရင္းပီတိေတြျဖာကာအျပင္မွာၿပဳံးၿပဳံးႀကီးက်န္ခဲ့ေလသည္။
########### (¬､¬) ###########
🐯🐣