ချီလန့်အမေက ပြုံးကာ
"သူ့လို ချီသန့်အဆင့်ကသူလေးတစ်ယောက်က ဘယ်လိုလုပ် ဒီလောက် စွမ်းအားကြီးနေရတာလဲ.. ငါ့သားလို မဟာယာနအဆင့်ကသူကိုတောင် အနိုင်ယူနိုင်တယ်ပေါ့လေ.. ပြောပါဦး.. သူက ဘယ်သူလဲဆိုတာ..အမေ သူ့ကိုဖြေရှင်းပေးမယ်"
ချီလန်က အရက်တစ်ငုံသောက်ကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"သူက ကျင်းရဲ့ရဲ့ကျင့်ကြံဖော်လေ.. ရုန်ယိလို့ခေါ်တယ်"
"ကျင်းရဲ့ရဲ့ ကျင့်ကြံဖော်လား..ဒါဆို နည်းနည်းတော့ ခက်သွားပြီ.. ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းသူနဲ့တွေ့ခဲ့ရင် သူ့ကို ဆူပေးမယ်.. ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် မင်းက ကျင်းရဲ့ရဲ့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဆရာတူအစ်ကိုဘဲလေ.. သူ မင်းကို လေးစားမှုလေး နည်းနည်းလောက်တော့ရှိသင့်တယ်"
ချီလန်က နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးတွေ ကွေးတက်သွားပြီး
"ကောင်းပြီ.. အမေ သူ့ကို နည်းနည်းလောက်ပညာပေးပြီး ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ လေးစားမှုလေးရှိအောင် လုပ်ပေးလိုက်"
ချီလန့်အမေက ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး
"ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ.. အော် ဟုတ်သား.. မင်းကရော ဘာလို့ ကျင်းရဲ့ရဲ့ကျင့်ကြံဖော်ကို သတ်ဖို့လုပ်နေရတာလဲ.. သူနဲ့ ရန်ငြိုးရန်စတွေများ ရှိလို့လား"
ချီလန်က တစ်ခဏလောက်တိတ်ကျသွားပြီးမှ
"မရှိပါဘူး"
"မရှိရင် ဘာလို့ သူ့ကို သတ်ချင်နေရတာလဲ.. မင်း သူ့ကို သတ်လိုက်ရင် ကျင်းရဲ့နဲ့ ရန်သူတွေဖြစ်သွားမှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား"
ချီလန်က အသံတိမ်တိမ်နဲ့ ပြန်ပြောလာ၏။
"သူက ကျင်းရဲ့ကို မကောင်းတဲ့ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ချည်းကပ်ဖို့လုပ်နေတယ်လို့ ကျွန်တော်ထင်လို့"
"မင်းက ဒါကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီးသိလဲ"
"သူက အရင်က သူ့ဆရာတူအစ်ကိုကြီးကို အရမ်းသဘောကျခဲ့ပြီး သူ့အတွက်နဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေဖို့တောင်ကြိုးစားခဲ့တာလေ.. ဒါပေမဲ့ ကျင်းရဲ့လည်းပေါ်လာရော သူက ချက်ချင်း ကျင်းရဲ့ဆီ ပြေးဝင်လာရော... အမေရော သူ့လိုလူတစ်ယောက်က ကျင်းရဲ့ဘေးမှာ နေနိုင်မယ်လို့ထင်လား.. သူ့မှာ မကောင်းတဲ့ရည်ရွယ်ချက်တွေ ရှိနေတယ်လို့ရော မထင်မိဘူးလား"
ချီလန့်အမေ "....."
ချီလန့်အဖေက
"သူက တစ်ကယ်ကြီး ကျင်းရဲ့ကို သဘောကျနေတာဆိုရင်ရော.."
"သူ ကျင်းရဲ့ကို တစ်ကယ်ချစ်မှန်း ကျွန်တော်သိသွားရရင်တော့.. ကျွန်တော် သူ့ကို မသတ်ရင်လည်း မသတ်တော့ဘူးပေါ့"
ချီလန့်အမေနဲ့ အဖေက အချင်းချင်း ပြန်ကြည့်လိုက်မိကြသည်။
ချီလန့်အဖေက ရယ်လိုက်ပြီး
"ငါတို့ ဒီလိုအတူရှိနေဖို့ဆိုတာက အရမ်းရှားတဲ့ဟာ.. ဒီလို စိတ်မချမ်းမြေ့စရာ စကားတွေ မပြောဘဲနေလို့မရကြဘူးလား.. လာ.. လက်ချောင်းခန့်မှန်းတာ ဆော့ကြရအောင်"
"လက်ချောင်းခန့်မှန်းတာ.."
ချီလန်မှာ မျက်မှောင်တွေကုပ်သွားပြီး
"အဲ့တာ ဘာလဲ"
"၁၅ ဒါမှမဟုတ် ၂၀လေ "
ချီလန့်အဖေက ရှင်းပြလိုက်သည်။
ချီလန်က ပြုံးလိုက်ပြီး
"ဒါက လွယ်ပါတယ်"
ချီလန့်အမေက
"သောက်ဘဲသောက်နေတာကြီးက ပျော်စရာမကောင်းဘူး.. ရှုံးတဲ့သူက နားရွက်ဆွဲခံရမယ်"
"ပြဿနာမရှိဘူး"
ချီလန့်အဖေက ဝတ်ရုံလက်တွေ လိပ်တင်လိုက်ပြီး
"ကောင်းပြီ လာ စကြရအောင်.. တစ်ဆယ်"
ချီလန်က လက်နှစ်ဖက်လုံး ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး
"ဆယ့်ငါး."
ဒါပေမဲ့ ချီလန့်အဖေက လက်သီးဆုပ်နှစ်လုံးသာ ထုတ်ပြလာတာကြောင့် အားလုံးပေါင်း တစ်ဆယ်ဘဲရှိပြီး ချီလန် ရှုံးသွားလေသည်။
"ဟားဟား..သောက်.သောက်.."
ချီလန့်အဖေက ချီလန်ရှေ့က ခွက်ထဲကို အရက်ငှဲ့ပေးလိုက်ပြီး
"မင်း ဘယ်နားရွက်ကို ဆွဲစေချင်လဲ"
ချီလန်က အရက်တစ်ခွက်လုံးကို မော့ချလိုက်ပြီး
"နှစ်ဖက်လုံး အဆင်ပြေတယ်"
ချီလန့်အဖေက ပြုံးရယ်ကာ တိတ်တဆိတ်နဲ့ ဝိညာဥ်စွမ်းအားအနည်းငယ်သုံးကာ.ချီလန့်နားရွက်ကို ဆွဲလိုက်သည်။
ချီလန့်အမေက သူ့နောက်ကျောကို အသာပုတ်ရင်း ဆိုလာသည်။
"ရှင်က ကျွန်မတို့သားကို အထင်သေးနေတဲ့ပုံဘဲ.. ဒီလောက်အားလေးသုံးတာက လုံးဝနာမှာမဟုတ်ဘူး.. ကျွန်မတို့သားက ကျွန်မတို့ သူ့ကို အထင်သေးနေတယ်လို့ထင်သွားဦးမယ်"
ချီလန်က နှုတ်ခမ်းတွေပင့်လိုက်ရင်း
"အမေ ပြောတာမှန်တယ်"
ချီလန့်အဖေက
"ဒါဆိုလည်း နောက်တစ်ခေါက်ကျရင် ငါအားပိုသုံးမယ်... အဆင်ပြေတယ်မလား"
"ဒါပေါ့ ပြေပါတယ်"
"ကောင်းပြီ.. ဆက်သွားကြမယ်.. ဆယ့်ငါး"
ချီလန်က ဒီကစားနည်းမှာ အသစ်ဖြစ်တာကြောင့် သုံးခါဆက်တိုက် ရှုံးသွားရပြီး သူ့ဘယ်ဘက်နားရွက်မှာ နီရဲနေလေပြီ။
ချီလန်ရဲ့ အဖေနဲ့အမေကတော့ အတော်လေး ပျော်ရွှင်နေပုံပေါ်၏။
ချီလန့်အဖေက အမေကို အသံပို့လွှတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ငါတို့ ပါးရိုက်ကြေးလို့ ပြောခဲ့လိုက်ရမှာ"
ချီလန့်အမေ "......"
လေးကြိမ်မြောက်မှာ နောက်ဆုံးတော့ သူ ကစားပွဲကို ပြောင်းပြန်လှန်ပစ်လိုက်နိုင်လေသည်။
ချီလန့်အဖေနဲ့အမေက သူ့ရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ဝိညာဥ်စွမ်းအားတွေ စုစည်းနေတံ လက်ချောင်းထိပ်ကိုကြည့်ရင်း နှစ်ယောက်စလုံး တံတွေးမြိုချလိုက်မိကြသည်။
ချီလန့်အဖေက သူ့အမေကို အသံပို့လွှတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"သူငါ့ကို အဲ့တာကြီးနဲ့သာ လာဆွဲရင် ငါတော့သေပြီဘဲ"
ချီလန်က အပြုံးကြီးတစ်ပွင့်ချိတ်ဆွဲကာ
"အဖေ.. ကျွန်တော်က အဖေ့ကို အထင်သေးနေတယ်လို့ အဖေတို့်ထင်သွားမှာ စိုးလို့ အထူးတလှယ်အနေနဲ့ ကျွန်တော့်ဝိညာဥ်စွမ်းအားကို အဆင့်တစ်ဆယ်လောက်အထိ သုံးပေးမယ်.. ဒါပေမဲ့ အဖေ့လို စွမ်းအားကြီးတဲ့သူအတွက်ကတော့ ဒါကို မျက်လုံးထဲတောင်မထည့်ဘူးဆိုတာ ကျွန်တော်သိပါတယ်"
ချီလန်ရံအမေက ပါးစပ်ဖွင့်ကာ ဝင်ပြောလာ၏။
"လန်အာ.. မင်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကိုယ့်အဖေကို ပြန်ရိုက်လို့ရမလဲ"
ချီလန်ရဲ့အဖေကလည်း
"ဟုတ်တယ်.. သားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကျေးဇူးမသိတတ်လို့တောင် မရတာ.. ရိုက်ဖို့ကတော့ ပြောနေစရာတောင်မလိုဘူး"
"....."
ချီလန်က သူ့ကိုကြည့်လာပြီး
"ဒါပေမဲ့.. ကျွန်တော်က အဖေ့နားရွက်ကို မဆွဲရဘူးဆိုရင် ဒါက တော်တော်မတရားတာမဟုတ်ဘူးလား.. အဖေကကျတော့ ဆွဲလို့ရပြီး.. ကျွန်တော်ကျတော့မရဘူး"
ချီလန့်အမေက
"ဒီလောကကြီးမှာ လုံးဝတရားမျှတတယ်ဆိုတာ မရှိပါဘူး.. ဥပမာပြောရရင် အမေဆို မင်းကိုမွေးဖွားဖို့ ဆယ်လလုံးလုံး ကိုယ်ဝန်လွယ်ခဲ့ရပေမယ့် မင်းကတော့ အမေ့အတွက် အဲ့လိုပြန်လုပ်ပေးစရာမလိုဘူးလေ"
ချီလန် "......"
ချီလန့်အဖေက ရုတ်တရက် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး
"မင်းတို့ အသံတစ်ခုခုကြားလိုက်ကြသေးလား"
ထို့နောက် မြေပြင်က ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ တုန်ခါလာတော့လေသည်။
ချီလန့်အဖေက လက်တစ်ချက်ဝှေ့ယမ်းလိုက်တဲ့အခါ.. ချီအိမ်တော် ၊ ချီလန့်အဘိုးအဘွားတွေ ၊ အစ်ကိုတွေ ၊ အစ်မတွေအကုန်လုံး သူတို့မျက်စိရှေ့ကနေ ပျောက်ကွယ်သွားကြတော့သည်။ ပြီးနောက် အဆုံးမရှိတဲ့ မြက်ခင်းပြင်ကြီးအဖြစ် ပြန်ပြောင်းသွား၏။
မြက်ခင်းပြင်က နှစ်ပိုင်းခွဲခံလိုက်ရပြီး ရုတ်တရက် သူတို့သုံးယောက်စလုံး လဲကျသွားကြသည်။ ခဏလောက်ကြာပြီးတော့မှသာ မြေပြင်ပေါ် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ပြန်ရပ်နိုင်သွားတော့သည်။ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မြက်ခင်းပြင်ကြီးက ငှက်လေးတွေ ပန်းပွင့်တွေရှိနေတဲ့ ဥယျာဥ်ကြီးအဖြစ်ကို ပြောင်းလဲသွားလေပြီ။ ရုန်ယိ လျှို့ဝှက်နယ်မြေအပြင်မှာတုန်းက မြင်တွေ့ခဲ့ရတဲ့ မြင်ကွင်းအတိုင်းပင်..။
ချီလန့်အမေက စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ပြောလိုက်သည်။
"ငါတို့ အပြင်ထွက်လာနိုင်ပြီထင်တယ်"
ဒါက ချီလန်ရဲ့ အတွင်းစိတ်မိစ္ဆာကို သူ့စိတ်ရဲ့ ဟိုးအနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာမှာ ပြန်ပြီး ဖိနှိပ်လိုက်နိုင်ပြီဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပင်။
"တစ်ကယ်လား"
ချီလန်က အေးစက်စက်ပြောလာသည်။
"အပြင်ထွက်လာနိုင်ပြီဆိုရင်တောင်မှ နားရွက်ဆွဲရမယ့် ပြစ်ဒဏ်ကို ဆက်လုပ်လို့ရသေးတာဘဲလေ"
ချီလန်ရဲ့ အဖေနဲ့အမေတို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ကြတဲ့အခါ ချီလန်ရဲ့ လက်မှာ ဝိညာဥ်စွမ်းအားတွေ စုစည်းနေတုန်းဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်လိုက်မိကြပြီး အပြစ်ရှိစွာနဲ့ ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်ကြည့်နေကြကာ
"လန်အာ.. ဒီနေရာလေးက ဘယ်လောက်တောင်မှ လှလိုက်သလဲ.. ငါတို့ လက်ချောင်းခန့်မှန်းတာအစား ဥယျာဥ်ထဲ လျှောက်ကြည့်ကြရင် ဘယ်လိုလဲ"
"နားရွက် ဆွဲပြီးတဲ့အခါကျရင်ပေါ့"
ချီလန့်အဖေက အမေကို ကြည့်ကာ အသံပို့လွှတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ကြည့်ရတာ သူ ငါတို့ဘယ်သူလဲဆိုတာ သိသွားပြီးတဲ့ပုံဘဲ.. ဒီအတိုင်း မဖော်သေးရုံဘဲရှိတာ"
ချီလန့်အမေကလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
ထိုအချိန်မှာ လူအုပ်ကြီးတစ်အုပ်က သူတို့နားမှာ ပေါ်လာ၏။
ချီလန်ရဲ့အမေနဲ့အဖေမှာ ထိုသူတွေက ယင်ကျင်းရဲ့နဲ့ တစ်ခြားသူတွေမှန်း တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်သွားပြီး ထိုနေရာကို တဟုန်ထိုး ပြေးသွားကြတော့သည်။
မတွေ့ရတာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဆွေမျိုးတွေက သူ့ဆီပြေးလာနေတာကို တွေ့လိုက်ရပြီး အဓိကကတော့ ထိုသူတွေက သေဆုံးပြီးသားလူတွေဖြစ်နေတဲ့အခါ ယင်ကျင်းရဲ့မှာ အတော်လေးအံ့အားသင့်သွား၏။
"ဆရာဦလေး.. ဆရာဒေါ်လေး.."
မဟုတ်ဘူး.. မဖြစ်နိုင်ဘူး.. နှစ်ပေါင်းများစွာကတည်းက သေဆုံးသွားပြီးတဲ့သူတွေက ဘယ်လိုလုပ် အသက်ပြန်ရှင်လာနိုင်မှာလဲ..
ဒါမှမဟုတ် သူ ပုံရိပ်ယောင်ထဲမှာ ရှိနေတုန်းလား..
ယင်ကျင်းရဲ့က သတိအနေအထားဖြစ်သွားပြီး သူ့ဝိညာဥ်စွမ်းအားတွေကို ထုတ်လွှတ်လိုက်သည်။
"ကလေးတွေအဖေ.. ကျွန်တော်တို့ပါ..ကျွန်တော်တို့..ကျွန်တော်တို့!..."
ချီလန့်အဖေနဲ့အမေက အဆင့်မြင့်ရုပ်ဖျက်အင်းကွက်တွေကို အမြန်ဖယ်ရှားကာ ရုန်ယိနဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အဖြစ်ပြန်ပြောင်းလိုက်ကြပြီး သူ့နောက်မှာ ဝင်ပုန်းလိုက်ကြ၏။
ယင်ကျင်းရဲ့ "....."
ဒီနှစ်ယောက်က ချီလန့်မိဘတွေပုံစံကို ဘယ်လိုလုပ်သိပြီး သူတို့ပုံစံကို ပြောင်းထားကြရတာလဲ..
ရုန်ယိခန္ဓာကိုယ်က ချီလန်ကို လက်ညှိုးထိုးကာ
"ခင်ဗျားရဲ့ဆရာတူအစ်ကို ရူးပြီး ကျွန်တော်တို့ကို လိုက်ရိုက်ဖို့လုပ်နေတာ"
"....."
ယင်ကျင်းရဲ့က ချက်ချင်း သူတို့ကို ကာကွယ်ပေးလိုက်ပြီး ချီလန်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ချီလန်က နှာခေါင်းရှုံ့ကာ
"ဟမ့်.. ဂုဏ်ပြုပါတယ်.. မင်းတော့ နောက်ထပ် ပြဿနာတစ်ကောင် ရသွားပြန်ပြီ"
ယင်ကျင်းရဲ့ "......"
သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်တည်းမှန်းသာ ချီလန်သိသွားရင် သူဘယ်လိုခံစားရမလဲမသိဘူး..
သူ့ကို ထူးဆန်းနေတယ်လို့ ခံစားရစေတာက ချီလန့်စိတ်ထဲ အမုန်းဆုံးက ယင်မိသားစုဖြစ်ပြီး သူ့ရှေ့မှာ သူ့အတိတ်အကြောင်းပြောတာနဲ့ သူ့မိသားစုနဲ့ ဆင်တူတဲ့သူတွေကို တွေ့မြင်ရတာကို မကြိုက်ပေ။ သူက သူ့အတိတ်ကို ချိတ်ပိတ်ပစ်ထားချင်ပြီး သူ့ကိုယ်ပိုင် အထီးကျန်ကမ္ဘာမှာသာ နေချင်တာဖြစ်လေသည်။ ဒါပေမဲ့ ရုန်ယိနဲ့ ရုန်ယိခန္ဓာကိုယ်တို့က သူ့မိဘတွေပုံစံပြောင်းထားတာကို တွေ့တာတောင်မှ ဘာလို့များ ဒေါသတွေ မပေါက်ကွဲရသေးတာလဲ...
"သခင်.. အဆင်ပြေရဲ့လား "
ရှင်းယွဲ့က ချီလန်ရှေ့ကို ပြေးလာကာ မေးလိုက်သည်။
ချီလန်က ရုန်ယိတို့ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူတို်ကြောင့်သာမဟုတ်ရင် သူ ထိုအထဲမှာ ပိတ်မိနေသေးတာဖြစ်ရင်ဖြစ် မဟုတ်ရင် သူ့အတွင်းစိတ်မိစ္ဆာ သတ်တာခံလိုက်ရလောက်ပေသည်။
"ငါ အဆင်ပြေတယ်"
ရှင်းယွဲ့က ရုန်ယိကို စိတ်တိုစွာ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"သခင်. သူတို့ သခင့်ကို တစ်ခုခုလုပ်ခဲ့သေးလား"
ရုန်ယိကို ဖက်ထားပြီး သူတို့ကို အဖေ အမေ လို့ခေါ်ခဲ့တဲ့ မှတ်ဉာဏ်လမ်းကြောင်းထဲက မြင်ကွင်းတွေကို ပြန်တွေးလိုက်မိတဲ့အခါ သူ့နဖူးပေါ်မှာ အပြာရောင်သွေးကြောတွေ ထောင်ထလာ၏။
ရုန်ယိခန္ဓာကိုယ်က ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"ငါတို့ သူ့ကို တစ်ခုခုလုပ်ခဲ့သေးလားဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ.. ငါတို့ရဲ့ လက်ရှိ ကျင့်ကြံရေးအဆင့်နဲ့ သူ့ကို ဘာလုပ်နိုင်မှာမလို့လဲ"
ရှင်းယွဲ့ "....."
အမြဲတမ်း ဒဏ်ရာရတဲ့သူ ထောင်ချောက်မိတဲ့သူက သူမတို့သာဖြစ်နေတာကြောင့် သူတို့ကျင့်ကြံဆင့်က သူမသခင်ထက် အများကြီး နိမ့်တယ်ဆိုတာကို သူမ မေ့သွားလေသည်။
"သူကသာ ငါတို့ကိုဖက်ပြီး...."
ချီလန်က ထအော်လာ၏။
"ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း!!"
ယင်ကျင်းရဲ့မှာ ရုတ်တရက် မျက်ဝန်းတွေ ကျဥ်းမြောင်းသွားပြီး
"သူက မင်းတို့နှစ်ယောက်ကို ဖက်ခဲ့တယ်လို့ ပြောတာလား"
"ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို နောက်မှ ပြောပြမယ်"
ရုန်ယိက ပြောလိုက်သည်။
ထိုအခါ ယင်ကျင်းရဲ့က ချီလန်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်၏။
ချီလန်က
"ဟမ့်.. မင်းစိတ်ချလို့ရတယ်.. သူတို့ကို နမ်းတာတွေဘာတွေ လုပ်ရလောက်အောင် ငါမရူးနှမ်းသေးဘူး"
ယင်ကျင်းရဲ့က သူ့အကြည့်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းကာ ရုန်ယိကို မေးလိုက်သည်။
"မင်းတို့ အဆင်ပြေရဲ့လား"
"ပြေတယ်.. ကျွန်တော်တို့ ရောက်သွားတဲ့နေရာက ကျွန်တော်တို့အပေါ် အကျိုးမသက်ရောက်ဘူးလေ.. ခင်ဗျားရော.. ခင်ဗျားတို့ ဘယ်ကိုရောက်သွားတာလဲ"
"ကိုယ်က ပုံရိပ်ယောင်ထဲ ရောက်သွားတာ.. မင်းသာ ဒါတွေကို အစစ်အမှန်လို့ မယူဆသရွေ့ အဲ့နေရာကနေ ထွက်လာနိုင်တယ်"
ရုန်ယိက ပတ်ပတ်လည်ကို လိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ကျန်းမု ပုချီနဲ့ တစ်ခြားသူတွေရော ဘယ်မှာလဲ"
"ဖေဖေ.. သားက ဒီမှာ.."
ကျန်းမုက လေရိုင်းခြင်နဲ့ အရိုးမာရှိခိုးကောင်တွေ တစ်အုပ်ကြီးနဲ့အတူ ပျံသန်းလာ၏။
လေရိုင်းခြင်တွေနဲ့ အရိုးမာရှိခိုးကောင်တွေက ရုန်ယိကို သူတို့ရဲ့အသိုက်ကြီးလို့ ယူဆထားကြတာကြောင့် သူ့ဝတ်ရုံလက်ထဲကို တစ်တန်းကြီး ပြန်ဝင်သွားကြလေသည်။ တစ်ခြားသူတွေမှာတော့ ဒါကိုကြည့်ရင်း တုန်ရီသွားကြသည်။ ရုန်ယိက သားရဲအသေးလေးတွေ အများကြီး မွေးထုတ်ပေးနိုင်တဲ့ မိခင်သားရဲကြီးနဲ့တူနေပြီလို့ သူတို့တွေးလိုက်မိကြသည်။
"မင်းအဆင်ပြေရင် ပြီးတာပါဘဲ"
ရုန်ယိက ကျန်းမုရဲ့ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးရင်းနဲ့ သူနဲ့သားရဲတွေကို မေးလိုက်သည်။
"မင်းတို့က ဘယ်ကိုရောက်သွားကြတာလဲ.. ဘာလို့ ဒီလောက်အမြန် ပြန်ထွက်လာနိုင်ကြတာလဲ"
ယင်ဖုန်းက
"ငါတို့ ဂူထဲကထွက်လာတာနဲ့ ဒီနေရာမှာ ပေါ်လာတာဘဲ.. မင်းတို့ကို စောင့်ဖို့အတွက် ငါတို့ အဝေးကြီးကိုလဲ မသွားရဲကြဘူးလေ"
ကျန်းမုက သူလည်း အဲ့လိုဘဲဆိုတာကို ပြောဖို့အတွက် ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြလာ၏။
အနီးနားမှာ ကျင့်ကြံသူတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ပေါ်လာကြတာ တွေ့တာကြောင့် ယင်ကျင်းရဲ့က ရှို့ကျို့ကို မေးလိုက်သည်။
"ရှို့ကျို့ အခု ငါတို့ လူတွေ ဘယ်လောက် ထွက်လာကြပြီလဲ"
ရှို့ကျို့က ရေတွက်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလာသည်။
"အယောက်ငါးရာ လောက်ဘဲရှိသေးတယ်.. တစ်ချို့တွေက အထဲမှာ ပိတ်မိနေကြတုန်းဘဲ"
ယင်ကျင်းရဲ့က ခဏလောက်စဥ်းစားကြည့်လိုက်ပြီး
"ကျန်တဲ့သူတွေကိုစောင့်ရင်းနဲ့ ဒီမှာ ခဏလောက်နားကြရအောင်.. သုံးရက်ကြာလို့မှ ထွက်မလာကြသေးဘူးဆိုရင်တော့ ဆက်သွားကြမယ်"
"ကောင်းပါပြီ"
ယင်ကျင်းရဲ့က သူနဲ့သူ့လူတွေကို ကာကွယ်ဖို့နဲ့ သူတို့ရဲ့ အသက်ရှူသံတွေကို မိစ္ဆာသားရဲတွေ သတိမထားမိစေဖို့အတွက် အဆင့်၉ အစီအရင်ကြီးတစ်ခု ပြုလုပ်လိုက်သည်။
ရုန်ယိက ပတ်ပတ်လည်ကို လိုက်ကြည့်ပြီး အစီအရင်ထဲမှာ ယင်ကျင်းရဲ့လူတွေကလွဲရင် တစ်ခြားသူမရှိဘူးဆိုတာတွေ့မှ ချက်ချင်း မေးကြည့်လိုက်သည်။
"ကလေးတွေအဖေ.. ပထမအကြီးအကဲနဲ့ ဆဌမအကြီးအကဲတို့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားကြတာလဲ.. သူတို့ ဘယ်လိုလုပ် ဒီလို အလွယ်တကူသေသွားကြတာလဲ.. ခင်ဗျား တစ်ခုခုလုပ်လိုက်သေးတာလား"
ယင်ကျင်းရဲ့က သူ့ကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ 'အင်း' လို့ပြန်ဖြေလာသည်။
"ကျန်းမုကို သားရဲကြီးဒေါသထွက်အောင် ရန်စခိုင်းပြီး အဆိပ်မီးတောက်တွေကို အဲ့အဘိုးကြီးနှစ်ယောက်ဆီရောက်အောင် လုပ်ခိုင်းလိုက်တာ..ပြီးမှ ကိုယ့်ရဲ့ ဝိညာဥ်စွမ်းအားသုံးပြီး သူတို့ကို မလှုပ်နိုင်တော့အောင် ချုပ်ထားလိုက်တာ.. ဒါကြောင့် သူတို့မရှောင်နိုင်တော့ဘဲ အဆိပ်မီးတောက်တွေကြောင့် သေသွားကြတာလေ.. ဒီနည်းနဲ့ဆိုရင် ယင်မိသားစုက သူတွေရော ကျန်တဲ့သူတွေရောက သူတို့သေတာ မိစ္ဆာသားရဲကြီးကြောင့်လို့ဘဲ ထင်သွားကြလိမ့်မယ်"
"ကျွန်တော် နားလည်ပြီ"
ဘယ်လိုလဲပြောပြော အကြီးအကဲနှစ်ယောက်က ယင်မိသားစုကသူတွေဖြစ်၏။ သူတို့တွေ ယင်ကျင်းရဲ့အပေါ် တရားလွန်အပြုအမူတွေ မလုပ်လာသေးခင်မှာ ယင်ကျင်းရဲ့ဘက်က စည်းကျော်တာမျိုး မလုပ်သင့်သေးပေ။ မဟုတ်ရင် သူ့မိသားစုအပေါ် သစ္စာရှိတဲ့သူတွေကို စိတ်မကောင်းဖြစ်နိုင်စေသလို သူ မိသားစုကို ဆက်ခံတဲ့နေရာမှာလည်း အဟန့်အတားဖြစ်လာစေလိမ့်မည်။
"သူတို့သေဆုံးမှုက ခင်ဗျားမိသားစုအပေါ်မှာ တစ်ခုခုသက်ရောက်မှုရှိသေးလား"
ယင်ကျင်းရဲ့က မျက်ဝန်းတွေ အနည်းငယ်မှေးစင်းလိုက်ပြီး
"ယင်မိသားစုကို ပြောင်းလဲမှုအချို့လုပ်ရမဲ့ အချိန်ရောက်နေပြီ.. ပထမအကြီးအကဲသာမရှိရင် ကိစ္စတွေက ပိုပြီးလွယ်ကူသွားလိမ့်မယ်"
ရုန်ယိက တစ်ခဏလောက်တွေးတောလိုက်ပြီးမှ မေးကြည့်လိုက်သည်။
"ခင်ဗျား ဒါကို ဟိုးအရင်တည်းက အစီအစဥ်ချထားခဲ့တာပေါ့"
*********
Zawgyi
ခ်ီလန့္အေမက ၿပဳံးကာ
"သူ႕လို ခ်ီသန့္အဆင့္ကသူေလးတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေလာက္ စြမ္းအားႀကီးေနရတာလဲ.. ငါ့သားလို မဟာယာနအဆင့္ကသူကိုေတာင္ အနိုင္ယူနိုင္တယ္ေပါ့ေလ.. ေျပာပါဦး.. သူက ဘယ္သူလဲဆိုတာ..အေမ သူ႕ကိုေျဖရွင္းေပးမယ္"
ခ်ီလန္က အရက္တစ္ငုံေသာက္ကာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"သူက က်င္းရဲ႕ရဲ႕က်င့္ႀကံေဖာ္ေလ.. ႐ုန္ယိလို႔ေခၚတယ္"
"က်င္းရဲ႕ရဲ႕ က်င့္ႀကံေဖာ္လား..ဒါဆို နည္းနည္းေတာ့ ခက္သြားၿပီ.. ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းသူနဲ႕ေတြ႕ခဲ့ရင္ သူ႕ကို ဆူေပးမယ္.. ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းက က်င္းရဲ႕ရဲ႕ အစ္ကိုႀကီးနဲ႕ ဆရာတူအစ္ကိုဘဲေလ.. သူ မင္းကို ေလးစားမႈေလး နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ရွိသင့္တယ္"
ခ်ီလန္က ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးေတြ ေကြးတက္သြားၿပီး
"ေကာင္းၿပီ.. အေမ သူ႕ကို နည္းနည္းေလာက္ပညာေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ေလးစားမႈေလးရွိေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္"
ခ်ီလန့္အေမက ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီး
"ဟုတ္ၿပီ..ဟုတ္ၿပီ.. ေအာ္ ဟုတ္သား.. မင္းကေရာ ဘာလို႔ က်င္းရဲ႕ရဲ႕က်င့္ႀကံေဖာ္ကို သတ္ဖို႔လုပ္ေနရတာလဲ.. သူနဲ႕ ရန္ၿငိဳးရန္စေတြမ်ား ရွိလို႔လား"
ခ်ီလန္က တစ္ခဏေလာက္တိတ္က်သြားၿပီးမွ
"မရွိပါဘူး"
"မရွိရင္ ဘာလို႔ သူ႕ကို သတ္ခ်င္ေနရတာလဲ.. မင္း သူ႕ကို သတ္လိုက္ရင္ က်င္းရဲ႕နဲ႕ ရန္သူေတြျဖစ္သြားမွာ မစိုးရိမ္ဘူးလား"
ခ်ီလန္က အသံတိမ္တိမ္နဲ႕ ျပန္ေျပာလာ၏။
"သူက က်င္းရဲ႕ကို မေကာင္းတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႕ ခ်ည္းကပ္ဖို႔လုပ္ေနတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္လို႔"
"မင္းက ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသိလဲ"
"သူက အရင္က သူ႕ဆရာတူအစ္ကိုႀကီးကို အရမ္းသေဘာက်ခဲ့ၿပီး သူ႕အတြက္နဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသဖို႔ေတာင္ႀကိဳးစားခဲ့တာေလ.. ဒါေပမဲ့ က်င္းရဲ႕လည္းေပၚလာေရာ သူက ခ်က္ခ်င္း က်င္းရဲ႕ဆီ ေျပးဝင္လာေရာ... အေမေရာ သူ႕လိုလူတစ္ေယာက္က က်င္းရဲ႕ေဘးမွာ ေနနိုင္မယ္လို႔ထင္လား.. သူ႕မွာ မေကာင္းတဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ရွိေနတယ္လို႔ေရာ မထင္မိဘူးလား"
ခ်ီလန့္အေမ "....."
ခ်ီလန့္အေဖက
"သူက တစ္ကယ္ႀကီး က်င္းရဲ႕ကို သေဘာက်ေနတာဆိုရင္ေရာ.."
"သူ က်င္းရဲ႕ကို တစ္ကယ္ခ်စ္မွန္း ကြၽန္ေတာ္သိသြားရရင္ေတာ့.. ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကို မသတ္ရင္လည္း မသတ္ေတာ့ဘူးေပါ့"
ခ်ီလန့္အေမနဲ႕ အေဖက အခ်င္းခ်င္း ျပန္ၾကည့္လိုက္မိၾကသည္။
ခ်ီလန့္အေဖက ရယ္လိုက္ၿပီး
"ငါတို႔ ဒီလိုအတူရွိေနဖို႔ဆိုတာက အရမ္းရွားတဲ့ဟာ.. ဒီလို စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာ စကားေတြ မေျပာဘဲေနလို႔မရၾကဘူးလား.. လာ.. လက္ေခ်ာင္းခန့္မွန္းတာ ေဆာ့ၾကရေအာင္"
"လက္ေခ်ာင္းခန့္မွန္းတာ.."
ခ်ီလန္မွာ မ်က္ေမွာင္ေတြကုပ္သြားၿပီး
"အဲ့တာ ဘာလဲ"
"၁၅ ဒါမွမဟုတ္ ၂၀ေလ "
ခ်ီလန့္အေဖက ရွင္းျပလိုက္သည္။
ခ်ီလန္က ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"ဒါက လြယ္ပါတယ္"
ခ်ီလန့္အေမက
"ေသာက္ဘဲေသာက္ေနတာႀကီးက ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူး.. ရႈံးတဲ့သူက နား႐ြက္ဆြဲခံရမယ္"
"ျပႆနာမရွိဘူး"
ခ်ီလန့္အေဖက ဝတ္႐ုံလက္ေတြ လိပ္တင္လိုက္ၿပီး
"ေကာင္းၿပီ လာ စၾကရေအာင္.. တစ္ဆယ္"
ခ်ီလန္က လက္ႏွစ္ဖက္လုံး ဆန့္ထုတ္လိုက္ၿပီး
"ဆယ့္ငါး."
ဒါေပမဲ့ ခ်ီလန့္အေဖက လက္သီးဆုပ္ႏွစ္လုံးသာ ထုတ္ျပလာတာေၾကာင့္ အားလုံးေပါင္း တစ္ဆယ္ဘဲရွိၿပီး ခ်ီလန္ ရႈံးသြားေလသည္။
"ဟားဟား..ေသာက္.ေသာက္.."
ခ်ီလန့္အေဖက ခ်ီလန္ေရွ႕က ခြက္ထဲကို အရက္ငွဲ႕ေပးလိုက္ၿပီး
"မင္း ဘယ္နား႐ြက္ကို ဆြဲေစခ်င္လဲ"
ခ်ီလန္က အရက္တစ္ခြက္လုံးကို ေမာ့ခ်လိဳက္ၿပီး
"ႏွစ္ဖက္လုံး အဆင္ေျပတယ္"
ခ်ီလန့္အေဖက ၿပဳံးရယ္ကာ တိတ္တဆိတ္နဲ႕ ဝိညာဥ္စြမ္းအားအနည္းငယ္သုံးကာ.ခ်ီလန့္နား႐ြက္ကို ဆြဲလိုက္သည္။
ခ်ီလန့္အေမက သူ႕ေနာက္ေက်ာကို အသာပုတ္ရင္း ဆိုလာသည္။
"ရွင္က ကြၽန္မတို႔သားကို အထင္ေသးေနတဲ့ပုံဘဲ.. ဒီေလာက္အားေလးသုံးတာက လုံးဝနာမွာမဟုတ္ဘူး.. ကြၽန္မတို႔သားက ကြၽန္မတို႔ သူ႕ကို အထင္ေသးေနတယ္လို႔ထင္သြားဦးမယ္"
ခ်ီလန္က ႏႈတ္ခမ္းေတြပင့္လိုက္ရင္း
"အေမ ေျပာတာမွန္တယ္"
ခ်ီလန့္အေဖက
"ဒါဆိုလည္း ေနာက္တစ္ေခါက္က်ရင္ ငါအားပိုသုံးမယ္... အဆင္ေျပတယ္မလား"
"ဒါေပါ့ ေျပပါတယ္"
"ေကာင္းၿပီ.. ဆက္သြားၾကမယ္.. ဆယ့္ငါး"
ခ်ီလန္က ဒီကစားနည္းမွာ အသစ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ သုံးခါဆက္တိုက္ ရႈံးသြားရၿပီး သူ႕ဘယ္ဘက္နား႐ြက္မွာ နီရဲေနေလၿပီ။
ခ်ီလန္ရဲ႕ အေဖနဲ႕အေမကေတာ့ အေတာ္ေလး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနပုံေပၚ၏။
ခ်ီလန့္အေဖက အေမကို အသံပို႔လႊတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ငါတို႔ ပါးရိုက္ေၾကးလို႔ ေျပာခဲ့လိုက္ရမွာ"
ခ်ီလန့္အေမ "......"
ေလးႀကိမ္ေျမာက္မွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ ကစားပြဲကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္လိုက္နိုင္ေလသည္။
ခ်ီလန့္အေဖနဲ႕အေမက သူ႕ရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ဝိညာဥ္စြမ္းအားေတြ စုစည္းေနတံ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကိုၾကည့္ရင္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး တံေတြးၿမိဳခ်လိဳက္မိၾကသည္။
ခ်ီလန့္အေဖက သူ႕အေမကို အသံပို႔လႊတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"သူငါ့ကို အဲ့တာႀကီးနဲ႕သာ လာဆြဲရင္ ငါေတာ့ေသၿပီဘဲ"
ခ်ီလန္က အၿပဳံးႀကီးတစ္ပြင့္ခ်ိတ္ဆြဲကာ
"အေဖ.. ကြၽန္ေတာ္က အေဖ့ကို အထင္ေသးေနတယ္လို႔ အေဖတို့္ထင္သြားမွာ စိုးလို႔ အထူးတလွယ္အေနနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ဝိညာဥ္စြမ္းအားကို အဆင့္တစ္ဆယ္ေလာက္အထိ သုံးေပးမယ္.. ဒါေပမဲ့ အေဖ့လို စြမ္းအားႀကီးတဲ့သူအတြက္ကေတာ့ ဒါကို မ်က္လုံးထဲေတာင္မထည့္ဘူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္"
ခ်ီလန္ရံအေမက ပါးစပ္ဖြင့္ကာ ဝင္ေျပာလာ၏။
"လန္အာ.. မင္း ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ကိုယ့္အေဖကို ျပန္ရိုက္လို႔ရမလဲ"
ခ်ီလန္ရဲ႕အေဖကလည္း
"ဟုတ္တယ္.. သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေက်းဇူးမသိတတ္လို႔ေတာင္ မရတာ.. ရိုက္ဖို႔ကေတာ့ ေျပာေနစရာေတာင္မလိုဘူး"
"....."
ခ်ီလန္က သူ႕ကိုၾကည့္လာၿပီး
"ဒါေပမဲ့.. ကြၽန္ေတာ္က အေဖ့နား႐ြက္ကို မဆြဲရဘူးဆိုရင္ ဒါက ေတာ္ေတာ္မတရားတာမဟုတ္ဘူးလား.. အေဖကက်ေတာ့ ဆြဲလို႔ရၿပီး.. ကြၽန္ေတာ္က်ေတာ့မရဘူး"
ခ်ီလန့္အေမက
"ဒီေလာကႀကီးမွာ လုံးဝတရားမွ်တတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး.. ဥပမာေျပာရရင္ အေမဆို မင္းကိုေမြးဖြားဖို႔ ဆယ္လလုံးလုံး ကိုယ္ဝန္လြယ္ခဲ့ရေပမယ့္ မင္းကေတာ့ အေမ့အတြက္ အဲ့လိုျပန္လုပ္ေပးစရာမလိုဘူးေလ"
ခ်ီလန္ "......"
ခ်ီလန့္အေဖက ႐ုတ္တရက္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး
"မင္းတို႔ အသံတစ္ခုခုၾကားလိုက္ၾကေသးလား"
ထို႔ေနာက္ ေျမျပင္က ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရ တုန္ခါလာေတာ့ေလသည္။
ခ်ီလန့္အေဖက လက္တစ္ခ်က္ေဝွ႕ယမ္းလိုက္တဲ့အခါ.. ခ်ီအိမ္ေတာ္ ၊ ခ်ီလန့္အဘိုးအဘြားေတြ ၊ အစ္ကိုေတြ ၊ အစ္မေတြအကုန္လုံး သူတို႔မ်က္စိေရွ႕ကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေတာ့သည္။ ၿပီးေနာက္ အဆုံးမရွိတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးအျဖစ္ ျပန္ေျပာင္းသြား၏။
ျမက္ခင္းျပင္က ႏွစ္ပိုင္းခြဲခံလိုက္ရၿပီး ႐ုတ္တရက္ သူတို႔သုံးေယာက္စလုံး လဲက်သြားၾကသည္။ ခဏေလာက္ၾကာၿပီးေတာ့မွသာ ေျမျပင္ေပၚ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႕ ျပန္ရပ္နိုင္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးက ငွက္ေလးေတြ ပန္းပြင့္ေတြရွိေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ႀကီးအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲသြားေလၿပီ။ ႐ုန္ယိ လွ်ို႔ဝွက္နယ္ေျမအျပင္မွာတုန္းက ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းအတိုင္းပင္..။
ခ်ီလန့္အေမက စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေျပာလိုက္သည္။
"ငါတို႔ အျပင္ထြက္လာနိုင္ၿပီထင္တယ္"
ဒါက ခ်ီလန္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္မိစ္ဆာကို သူ႕စိတ္ရဲ႕ ဟိုးအနက္ရွိုင္းဆုံးေနရာမွာ ျပန္ၿပီး ဖိႏွိပ္လိုက္နိုင္ၿပီဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပင်။
"တစ္ကယ္လား"
ခ်ီလန္က ေအးစက္စက္ေျပာလာသည္။
"အျပင္ထြက္လာနိုင္ၿပီဆိုရင္ေတာင္မွ နား႐ြက္ဆြဲရမယ့္ ျပစ္ဒဏ္ကို ဆက္လုပ္လို႔ရေသးတာဘဲေလ"
ခ်ီလန္ရဲ႕ အေဖနဲ႕အေမတို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကတဲ့အခါ ခ်ီလန္ရဲ႕ လက္မွာ ဝိညာဥ္စြမ္းအားေတြ စုစည္းေနတုန္းျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ ေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္လိုက္မိၾကၿပီး အျပစ္ရွိစြာနဲ႕ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ေနၾကကာ
"လန္အာ.. ဒီေနရာေလးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ လွလိုက္သလဲ.. ငါတို႔ လက္ေခ်ာင္းခန့္မွန္းတာအစား ဥယ်ာဥ္ထဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကရင္ ဘယ္လိုလဲ"
"နား႐ြက္ ဆြဲၿပီးတဲ့အခါက်ရင္ေပါ့"
ခ်ီလန့္အေဖက အေမကို ၾကည့္ကာ အသံပို႔လႊတ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ၾကည့္ရတာ သူ ငါတို႔ဘယ္သူလဲဆိုတာ သိသြားၿပီးတဲ့ပုံဘဲ.. ဒီအတိုင္း မေဖာ္ေသး႐ုံဘဲရွိတာ"
ခ်ီလန့္အေမကလည္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ လူအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္က သူတို႔နားမွာ ေပၚလာ၏။
ခ်ီလန္ရဲ႕အေမနဲ႕အေဖမွာ ထိုသူေတြက ယင္က်င္းရဲ႕နဲ႕ တစ္ျခားသူေတြမွန္း ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါ မ်က္လုံးေတြ အေရာင္ေတာက္သြားၿပီး ထိုေနရာကို တဟုန္ထိုး ေျပးသြားၾကေတာ့သည္။
မေတြ႕ရတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြက သူ႕ဆီေျပးလာေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး အဓိကကေတာ့ ထိုသူေတြက ေသဆုံးၿပီးသားလူေတြျဖစ္ေနတဲ့အခါ ယင္က်င္းရဲ႕မွာ အေတာ္ေလးအံ့အားသင့္သြား၏။
"ဆရာဦေလး.. ဆရာေဒၚေလး.."
မဟုတ္ဘူး.. မျဖစ္နိုင္ဘူး.. ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ေသဆုံးသြားၿပီးတဲ့သူေတြက ဘယ္လိုလုပ္ အသက္ျပန္ရွင္လာနိုင္မွာလဲ..
ဒါမွမဟုတ္ သူ ပုံရိပ္ေယာင္ထဲမွာ ရွိေနတုန္းလား..
ယင္က်င္းရဲ႕က သတိအေနအထားျဖစ္သြားၿပီး သူ႕ဝိညာဥ္စြမ္းအားေတြကို ထုတ္လႊတ္လိုက္သည္။
"ကေလးေတြအေဖ.. ကြၽန္ေတာ္တို႔ပါ..ကြၽန္ေတာ္တို႔..ကြၽန္ေတာ္တို႔!..."
ခ်ီလန့္အေဖနဲ႕အေမက အဆင့္ျမင့္႐ုပ္ဖ်က္အင္းကြက္ေတြကို အျမန္ဖယ္ရွားကာ ႐ုန္ယိနဲ႕ သူ႕ခႏၶာကိုယ္အျဖစ္ျပန္ေျပာင္းလိုက္ၾကၿပီး သူ႕ေနာက္မွာ ဝင္ပုန္းလိုက္ၾက၏။
ယင္က်င္းရဲ႕ "....."
ဒီႏွစ္ေယာက္က ခ်ီလန့္မိဘေတြပုံစံကို ဘယ္လိုလုပ္သိၿပီး သူတို႔ပုံစံကို ေျပာင္းထားၾကရတာလဲ..
႐ုန္ယိခႏၶာကိုယ္က ခ်ီလန္ကို လက္ညွိုးထိုးကာ
"ခင္ဗ်ားရဲ႕ဆရာတူအစ္ကို ႐ူးၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို လိုက္ရိုက္ဖို႔လုပ္ေနတာ"
"....."
ယင္က်င္းရဲ႕က ခ်က္ခ်င္း သူတို႔ကို ကာကြယ္ေပးလိုက္ၿပီး ခ်ီလန္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ခ်ီလန္က ႏွာေခါင္းရႈံ႕ကာ
"ဟမ့္.. ဂုဏ္ျပဳပါတယ္.. မင္းေတာ့ ေနာက္ထပ္ ျပႆနာတစ္ေကာင္ ရသြားျပန္ၿပီ"
ယင္က်င္းရဲ႕ "......"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္တည္းမွန္းသာ ခ်ီလန္သိသြားရင္ သူဘယ္လိုခံစားရမလဲမသိဘူး..
သူ႕ကို ထူးဆန္းေနတယ္လို႔ ခံစားရေစတာက ခ်ီလန့္စိတ္ထဲ အမုန္းဆုံးက ယင္မိသားစုျဖစ္ၿပီး သူ႕ေရွ႕မွာ သူ႕အတိတ္အေၾကာင္းေျပာတာနဲ႕ သူ႕မိသားစုနဲ႕ ဆင္တူတဲ့သူေတြကို ေတြ႕ျမင္ရတာကို မႀကိဳက္ေပ။ သူက သူ႕အတိတ္ကို ခ်ိတ္ပိတ္ပစ္ထားခ်င္ၿပီး သူ႕ကိုယ္ပိုင္ အထီးက်န္ကမၻာမွာသာ ေနခ်င္တာျဖစ္ေလသည္။ ဒါေပမဲ့ ႐ုန္ယိနဲ႕ ႐ုန္ယိခႏၶာကိုယ္တို႔က သူ႕မိဘေတြပုံစံေျပာင္းထားတာကို ေတြ႕တာေတာင္မွ ဘာလို႔မ်ား ေဒါသေတြ မေပါက္ကြဲရေသးတာလဲ...
"သခင္.. အဆင္ေျပရဲ႕လား "
ရွင္းယြဲ႕က ခ်ီလန္ေရွ႕ကို ေျပးလာကာ ေမးလိုက္သည္။
ခ်ီလန္က ႐ုန္ယိတို႔ကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူတို္ေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ သူ ထိုအထဲမွာ ပိတ္မိေနေသးတာျဖစ္ရင္ျဖစ္ မဟုတ္ရင္ သူ႕အတြင္းစိတ္မိစ္ဆာ သတ္တာခံလိုက္ရေလာက္ေပသည္။
"ငါ အဆင္ေျပတယ္"
ရွင္းယြဲ႕က ႐ုန္ယိကို စိတ္တိုစြာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"သခင္. သူတို႔ သခင့္ကို တစ္ခုခုလုပ္ခဲ့ေသးလား"
႐ုန္ယိကို ဖက္ထားၿပီး သူတို႔ကို အေဖ အေမ လို႔ေခၚခဲ့တဲ့ မွတ္ဉာဏ္လမ္းေၾကာင္းထဲက ျမင္ကြင္းေတြကို ျပန္ေတြးလိုက္မိတဲ့အခါ သူ႕နဖူးေပၚမွာ အျပာေရာင္ေသြးေၾကာေတြ ေထာင္ထလာ၏။
႐ုန္ယိခႏၶာကိုယ္က ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ငါတို႔ သူ႕ကို တစ္ခုခုလုပ္ခဲ့ေသးလားဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ.. ငါတို႔ရဲ႕ လက္ရွိ က်င့္ႀကံေရးအဆင့္နဲ႕ သူ႕ကို ဘာလုပ္နိုင္မွာမလို႔လဲ"
ရွင္းယြဲ႕ "....."
အၿမဲတမ္း ဒဏ္ရာရတဲ့သူ ေထာင္ေခ်ာက္မိတဲ့သူက သူမတို႔သာျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူတို႔က်င့္ႀကံဆင့္က သူမသခင္ထက္ အမ်ားႀကီး နိမ့္တယ္ဆိုတာကို သူမ ေမ့သြားေလသည္။
"သူကသာ ငါတို႔ကိုဖက္ၿပီး...."
ခ်ီလန္က ထေအာ္လာ၏။
"ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္း!!"
ယင္က်င္းရဲ႕မွာ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ဝန္းေတြ က်ဥ္းေျမာင္းသြားၿပီး
"သူက မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဖက္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာတာလား"
"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ေနာက္မွ ေျပာျပမယ္"
႐ုန္ယိက ေျပာလိုက္သည္။
ထိုအခါ ယင္က်င္းရဲ႕က ခ်ီလန္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။
ခ်ီလန္က
"ဟမ့္.. မင္းစိတ္ခ်လိဳ႕ရတယ္.. သူတို႔ကို နမ္းတာေတြဘာေတြ လုပ္ရေလာက္ေအာင္ ငါမ႐ူးႏွမ္းေသးဘူး"
ယင္က်င္းရဲ႕က သူ႕အၾကည့္ကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းကာ ႐ုန္ယိကို ေမးလိုက္သည္။
"မင္းတို႔ အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ေျပတယ္.. ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရာက္သြားတဲ့ေနရာက ကြၽန္ေတာ္တို႔အေပၚ အက်ိဳးမသက္ေရာက္ဘူးေလ.. ခင္ဗ်ားေရာ.. ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္ကိုေရာက္သြားတာလဲ"
"ကိုယ္က ပုံရိပ္ေယာင္ထဲ ေရာက္သြားတာ.. မင္းသာ ဒါေတြကို အစစ္အမွန္လို႔ မယူဆသေ႐ြ႕ အဲ့ေနရာကေန ထြက္လာနိုင္တယ္"
႐ုန္ယိက ပတ္ပတ္လည္ကို လိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"က်န္းမု ပုခ်ီနဲ႕ တစ္ျခားသူေတြေရာ ဘယ္မွာလဲ"
"ေဖေဖ.. သားက ဒီမွာ.."
က်န္းမုက ေလရိုင္းျခင္နဲ႕ အရိုးမာရွိခိုးေကာင္ေတြ တစ္အုပ္ႀကီးနဲ႕အတူ ပ်ံသန္းလာ၏။
ေလရိုင္းျခင္ေတြနဲ႕ အရိုးမာရွိခိုးေကာင္ေတြက ႐ုန္ယိကို သူတို႔ရဲ႕အသိုက္ႀကီးလို႔ ယူဆထားၾကတာေၾကာင့္ သူ႕ဝတ္႐ုံလက္ထဲကို တစ္တန္းႀကီး ျပန္ဝင္သြားၾကေလသည္။ တစ္ျခားသူေတြမွာေတာ့ ဒါကိုၾကည့္ရင္း တုန္ရီသြားၾကသည္။ ႐ုန္ယိက သားရဲအေသးေလးေတြ အမ်ားႀကီး ေမြးထုတ္ေပးနိုင္တဲ့ မိခင္သားရဲႀကီးနဲ႕တူေနၿပီလို႔ သူတို႔ေတြးလိုက္မိၾကသည္။
"မင္းအဆင္ေျပရင္ ၿပီးတာပါဘဲ"
႐ုန္ယိက က်န္းမုရဲ႕ေခါင္းေလးကို ပြတ္ေပးရင္းနဲ႕ သူနဲ႕သားရဲေတြကို ေမးလိုက္သည္။
"မင္းတို႔က ဘယ္ကိုေရာက္သြားၾကတာလဲ.. ဘာလို႔ ဒီေလာက္အျမန္ ျပန္ထြက္လာနိုင္ၾကတာလဲ"
ယင္ဖုန္းက
"ငါတို႔ ဂူထဲကထြက္လာတာနဲ႕ ဒီေနရာမွာ ေပၚလာတာဘဲ.. မင္းတို႔ကို ေစာင့္ဖို႔အတြက္ ငါတို႔ အေဝးႀကီးကိုလဲ မသြားရဲၾကဘူးေလ"
က်န္းမုက သူလည္း အဲ့လိုဘဲဆိုတာကို ေျပာဖို႔အတြက္ ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပလာ၏။
အနီးနားမွာ က်င့္ႀကံသူေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ေပၚလာၾကတာ ေတြ႕တာေၾကာင့္ ယင္က်င္းရဲ႕က ရွို႔က်ိဳ႕ကို ေမးလိုက္သည္။
"ရွို႔က်ိဳ႕ အခု ငါတို႔ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ ထြက္လာၾကၿပီလဲ"
ရွို႔က်ိဳ႕က ေရတြက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ျပန္ေျဖလာသည္။
"အေယာက္ငါးရာ ေလာက္ဘဲရွိေသးတယ္.. တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက အထဲမွာ ပိတ္မိေနၾကတုန္းဘဲ"
ယင္က်င္းရဲ႕က ခဏေလာက္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ၿပီး
"က်န္တဲ့သူေတြကိုေစာင့္ရင္းနဲ႕ ဒီမွာ ခဏေလာက္နားၾကရေအာင္.. သုံးရက္ၾကာလို႔မွ ထြက္မလာၾကေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဆက္သြားၾကမယ္"
"ေကာင္းပါၿပီ"
ယင္က်င္းရဲ႕က သူနဲ႕သူ႕လူေတြကို ကာကြယ္ဖို႔နဲ႕ သူတို႔ရဲ႕ အသက္ရႉသံေတြကို မိစ္ဆာသားရဲေတြ သတိမထားမိေစဖို႔အတြက္ အဆင့္၉ အစီအရင္ႀကီးတစ္ခု ျပဳလုပ္လိုက္သည္။
႐ုန္ယိက ပတ္ပတ္လည္ကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး အစီအရင္ထဲမွာ ယင္က်င္းရဲ႕လူေတြကလြဲရင္ တစ္ျခားသူမရွိဘူးဆိုတာေတြ႕မွ ခ်က္ခ်င္း ေမးၾကည့္လိုက္သည္။
"ကေလးေတြအေဖ.. ပထမအႀကီးအကဲနဲ႕ ဆဌမအႀကီးအကဲတို႔ ဘယ္လိုျဖစ္သြားၾကတာလဲ.. သူတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီလို အလြယ္တကူေသသြားၾကတာလဲ.. ခင္ဗ်ား တစ္ခုခုလုပ္လိုက္ေသးတာလား"
ယင္က်င္းရဲ႕က သူ႕ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ 'အင္း' လို႔ျပန္ေျဖလာသည္။
"က်န္းမုကို သားရဲႀကီးေဒါသထြက္ေအာင္ ရန္စခိုင္းၿပီး အဆိပ္မီးေတာက္ေတြကို အဲ့အဘိုးႀကီးႏွစ္ေယာက္ဆီေရာက္ေအာင္ လုပ္ခိုင္းလိုက္တာ..ၿပီးမွ ကိုယ့္ရဲ႕ ဝိညာဥ္စြမ္းအားသုံးၿပီး သူတို႔ကို မလႈပ္နိုင္ေတာ့ေအာင္ ခ်ဳပ္ထားလိုက္တာ.. ဒါေၾကာင့္ သူတို႔မေရွာင္နိုင္ေတာ့ဘဲ အဆိပ္မီးေတာက္ေတြေၾကာင့္ ေသသြားၾကတာေလ.. ဒီနည္းနဲ႕ဆိုရင္ ယင္မိသားစုက သူေတြေရာ က်န္တဲ့သူေတြေရာက သူတို႔ေသတာ မိစ္ဆာသားရဲႀကီးေၾကာင့္လို႔ဘဲ ထင္သြားၾကလိမ့္မယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ၿပီ"
ဘယ္လိုလဲေျပာေျပာ အႀကီးအကဲႏွစ္ေယာက္က ယင္မိသားစုကသူေတြျဖစ္၏။ သူတို႔ေတြ ယင္က်င္းရဲ႕အေပၚ တရားလြန္အျပဳအမူေတြ မလုပ္လာေသးခင္မွာ ယင္က်င္းရဲ႕ဘက္က စည္းေက်ာ္တာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ေသးေပ။ မဟုတ္ရင္ သူ႕မိသားစုအေပၚ သစၥာရွိတဲ့သူေတြကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္နိုင္ေစသလို သူ မိသားစုကို ဆက္ခံတဲ့ေနရာမွာလည္း အဟန့္အတားျဖစ္လာေစလိမ့္မည္။
"သူတို႔ေသဆုံးမႈက ခင္ဗ်ားမိသားစုအေပၚမွာ တစ္ခုခုသက္ေရာက္မႈရွိေသးလား"
ယင္က်င္းရဲ႕က မ်က္ဝန္းေတြ အနည္းငယ္ေမွးစင္းလိုက္ၿပီး
"ယင္မိသားစုကို ေျပာင္းလဲမႈအခ်ိဳ႕လုပ္ရမဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ.. ပထမအႀကီးအကဲသာမရွိရင္ ကိစၥေတြက ပိုၿပီးလြယ္ကူသြားလိမ့္မယ္"
႐ုန္ယိက တစ္ခဏေလာက္ေတြးေတာလိုက္ၿပီးမွ ေမးၾကည့္လိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား ဒါကို ဟိုးအရင္တည္းက အစီအစဥ္ခ်ထားခဲ့တာေပါ့"
*********
29.5.2022