"If you believe in that story so I do...always remember whatever happens...Sun will always love Moon"
I was holding my phone looking at the screen. Malapit na mag-isang oras na nakatitig lang ako dito. Hindi ako makapagisip ng diretsyo kung anong gagawin ko ngayong araw. Kanina pa ako nagising pero wala naman akong ibang ginawa. I'm still thinking what he said to me yesterday.
A moment, I decided to get out of my room all the way to the kitchen. Alas singko pa lang ng umaga pero hindi na ako makatulog pa. Kumuha lang ako ng gatas at nagluto lang ng kakainin ko since may natira pa sa binigay ni Dust sakin na grocery.
Matagal ng wala sina mama at papa pero paano ko nabubuhay ang sarili ko? Marangya ang buhay namin. Pero dahil sabay silang kinuha sakin ay lahat ng kung ano meron sila ay pagmamay-ari ko na din. Napunta lahat sakin ng pamana nila. Pero aanhin ko naman ito kung ako nalang mag-isa?
Ayaw ko sanang maging emosyonal ngayong araw pero tuwing naiisip ko yun ay nasasaktan ako. Papunta na ako ngayon sa likod ng bahay para magtapon ng basura. Dito kasi kinukuha ng mga trash van na in-charge sa village namin ang basura kong nilalagay.
Palagi akong naglalaro dito nang bata pa ako pero ngayon minsan nalang o hindi na ako pumupunta dito. Naphinto ako kalaunan sa paglalakad pabalik sa loob ng bahay dahil may napansin ako.
Binaling ko ng kaunti ang paningin ko sa kanang bahagi. Nakaramdam ako ng kaba habang pinagmamasdan ito, lalakad na ako sana nang bigla kong marinig ang tunog ng inapakang kahoy. Agad nagsitaas ang lahat ng balahibo ko dahil dito. Alam kong sa oras na ito ay hindi lang ako nag-iisa ngayon dito.
Hinanda ko lang ang sarili ko pero huli na't hawakan niya ng kanyang kamay ang bibig ko. Napakabilis ng pagtibok ng puso ko ngayon.
Katapusan ko na kaya?
"Love..."
Unti-unting kong naramdaman ang pagkunot ng noo ko, pamilyar sa akin ang boses niya. Unti-unti niya akong hinarap sa kanya at nasilayan ko ang buong mukha niya.
"Dust?"
"Morning?"nakangising aniya.
Tinanguan ko siya.
"I haven't received anything yet..."
Tch
Bumuntong hininga ako.
"G-good m-morning..."
Hindi talaga ako sanay na bumati sa kahit na sinong tao. Ito siguro ang una.
"Anong ginagawa mo dito?"
"Kanina pa ako kumakatok sa gate pero walang may sumasagot kaya pumunta ako dito at nakita kita..."
"Paano mo nalaman na may ganito dito?"
Hindi naman siya nakapagsalita.
"Baka iniisip mo naman yung sinabi ko na ok lang kahit wag na sabihin kasi may dahilan naman... hindi to excuse so you should tell me, paano mo nalaman na may ganito dito?"
"I've...been here already"
Ha?
"Magnanakaw kaba?" kunot-noong sabi ko. Agad naman siyang na gulat sa sinabi ko.
"Bakit?...O-oof course not..."natatawang sambit niya.
"So paano mo na sabi na nakapunta kana dito?"
"Naglalakad ako sa village niyo remember? Then I noticed na parang kahawig ng front gate ang backyard kaya I've thought na sa inyo ito"
Tch
"Ok— Aaa-anong ginagawa mo? saan tayo pupunta? I haven't eat my breakfastttttttttttt, DUSSSSSSSST!"
Mabilis niya akong binuhat at tumalon kami ng sabay sa gate sa likod. Matagal na kasing naka-lock to kaya hindi na nadadaanan. Hindi ko maintindihan ang ginawa niyang yun pero napakabilis ng pagkabog ng dibdib ko. Nakapikit parin hanggang ngayon ang dalawa kong mata.
"Open your eyes..."
Narinig ko siya pero hindi ko sinubukan. Naiinis ako at nababahala sa ginawa namin. Paano kung may matalim na bagay siyang nahigaan sa pagtalon namin? Oo nakayakap ang pareho niyang kamay sa akin. Wala akong may nararamdaman na kahit anong sakit sa pagtalon namin pero paano siya?
"Its ok Love, just open your eyes...I'm not hurt"
Katulad ng sinabi niya ay unti-unti kong binubuksan ang mga mata ko. Siya ang una kong nakita sa pagmulat ng mata ko, I can see his hair driven to his face smoothly. I again seeing his orange eyes looking directly to me. I see nothing but...
Sparks...
Isa isa kong nararamdaman ang pagtibok ng puso ko habang nakatingin sa kanya. Hindi ko naiintindihan kung bakit ako nagkakaganito. Ngayon ko lang naranasan sa buong buhay na makakita ng ganon ka gandang kulay ng mata. Hindi karaniwan, at wala akong may nakitang ganito kahit saan man. Siya lang nag-iisa ang may ganitong kagandang mata.
I'm back in trance when he helped me get up from the grass. My sight still fixed in him.
"why can't you say that you have a crush on me?"
Pinagmasdan ko siyang nakangising naglalakad patungo sa dulo sa gitna kung saan may isang pamilyar na puno at swing. Binalik niya sa akin ang paningin niya at...
"Ngayon mo lang nalaman na sa likod pala ng bahay niyo ito no?"
Oo ,Hindi ako makapaniwala. Hindi ko alam na malapit lang pala sa bahay namin ang lugar na gusto ko sa village namin. Nagsimula na akong maglakad papalapit kay Dust. Napatingin ulit ako sa bahay namin, it's still there.
"Hindi ka makapaniwala no?"
Namamangha parin ako kahit nakakailang punta na ako dito. Unang punta ko palang dito, gusto ko na ito pero hindi ko alam na mas magugustuhan ko pa ito ng lalo.
Umupo ako sa swing at nagpaduyan kay dust.
"Kumapit ka, baka mahulog ka"
Mahulog na kung mahuhulog.
Parang ang saya ko lang. Nasa malayo ang mga paningin ko. Napakasarap ng hangin dito, dahan dahan ng sumisikat ang araw.
"Napakaganda no?"
"Hmmm...ang ganda nga" tango-tango kong sabi.
I let out a sigh, napatingin ako sa kanya na nakatingin rin sa pagsikat ng araw. He was now beside me. His face looks so happy watching it. Pinagmasdan ko kung paano pumunta ng dahan dahan sa mukha niya ang sinag ng araw at doon ko nakita ng mas klaro ang kakaibang pagningning ng kanyang mata.
He really reminds me of him. Sun.
Napatingin siya sa akin ng marahan. Siguro napansin niyang kanina pa ako nakatingin sa kanya. I was about to turn my direction when he suddenly spoke.
"I really like it here"
Napangisi siya habang nakatingin ako sa kanya.
"I want someone to be with me until my last breath...right here in this place... siya lang ang gusto kong makasama habang buhay"
Hindi ko napigilan ang puso ko. Agad kong naramdaman ang pagkabog nito ng dahan dahan dahil sa sinabi niya. Hindi ko nalang pinahalata sa kanya. Napatingin ako muli sa harapan.
What's happening to me?
bakit ko kailangan maramdaman ito?
I sigh.
Kinakabahan ako.
I slowly started fixing my direction to his hands holding mine. At this moment, we're now looking to each other. It's sparkling.
My sight automatically went down to where I can see, slowly and preciously...putting a wood handmade ring in my ring finger.
Naguguluhan ako.
Hindi ko maiintindihan ang ginagawa niya ngayon.
"I know your still confused but can I ask your permission to be with me... Lovely Martha Celestine Martinez to be my first and ever lasting Love?"
My heart skipped a little bit when our eyes met. Since the day we met in the convenient store, I don't know why but... it is like something into him. I don't know him that much but there's something about him that I am comfortable with.
Una ko palang siyang nakita ay napaka-weird niya. Pero hindi ko inaakala na mas weird pa pala siya. Ang weird lang ng lahat ng bago para sakin. Siya ay isang hindi ko kakilalang tao at bago lang sa buhay ko. But how the way every time he use to make my life better every single moment. It's like something else. He's giving me butterflies.
Naramdaman kong napangiti akong nakatingin sa kamay ko. Ngayon ko lang naranasan na maging masaya ulit sa buong buhay ko. Ito ang pinaka-una at sana hinihiling kong magpatuloy na. I think I found my happiness when I met him. Dust.
Napaluha ako ng kaunti pero agad niya naman itong sinalo para sa akin. Kanina pa siya nagiintay ng sagot ko.
"I know you are not ready for this but....papipiliin ulit kita ng kulay pero kapag iba ang sagot mo, may aaminin ako"
Sunod-sunod ang naging lunok ko sa sinabi niya. Napakabilis ng pagtibok ng puso ko. Napako na ang paningin ko sa mga mata niya.Bumuntong hininga ako.
"Pink o blue?"
"B-b-black"
"I like you"
"I really like you..."