Atsumu gözlerini araladı. Tanımadığı bir yerde yatıyordu, ağzı kurumuştu. Kötü bir tat hissediyordu. Perdeden sızan ışık gözlerine girdiğinde başına saplanan ağrı ona dün geceyi hatırlattı. Başını yastığa gömdü, pişmanlıkla yüzünü buruşturdu. Dün gece yaşananları geri almak için her şeyi yapardı.
Bokuto'nun kedileri ayakucunda yatıyordu. Sadece siz seviyorsunuz beni diye geçirdi içinden. Yazın arkadaşları tatildeyken birkaç hafta kedilere bakmıştı. Boynunu kaşıdı yavaşça kedilerden birinin, sonra yataktan kalktı.
Yüzünü yıkayıp mutfağa geldiğinde arkadaşlarının uyanmış olduklarını gördü. Kahvaltı hazırlıyorlardı.
"Günaydın" dedi küçük bir sesle. Başı önündeydi, ikisinin yüzüne de bakmıyordu.
"Günaydın 'tsumu" Bokuto gülümsedi. Siniri geçmiş gibi görünüyordu. Bokuto'yla ilgili belki de en çok sevdiği şey buydu, kırgınlıkları uzatmazdı.
Kuro başının ağrıdığını tahmin etmiş olmalıydı. Bir bardak su ve kahve uzattı ona.
"Teşekkür ederim." mırıldanıp sessizce sandalyeye oturdu. Her zamanki halinden çok uzaktı. Gözleri yanıyordu hala yorgun hissediyordu.
Bokuto arkasına geçti, başına masaj yapmaya başladı "Aslında sana çok kızıyorum biliyorsun değil mi?"
"Biliyorum." gözleri doluyordu. "Çok fena şeyler yaptım."
"Herkes biraz sakinleşsin, konuşup özür dilersin."
Atsumu ikisine baktı. "Kuro ben tekrar çok özür dilerim."
Kuro yanındaki sandalyeye oturdu "Tamam, biliyorum kötü bir geceydi ama unutalım ne dersin?"
"Bana iyi davranmanızı hak etmiyorum."
"Kiyoomi'yi de Kageyama'yı da çok kırdın 'tsum." dedi Bokuto "O aptal bücür de öyle. Bence o sana uydu. Ama şu an sen de kötü hissediyorsun, biliyorum."
"O yüzden iyi davranıyoruz" Kuro güldü. "Akaashi seni görse öldürebilir ama."
"Gideyim ben." dedi Atsumu gözleri dolu bir şekilde. "Gelir birazdan."
"Atsumu otur. Gelmez o hemen. Konuşalım biraz."
Bokuto kolunu omzuna sardı "Ben seni korurum." güldü. "Hadi bir şeyler yiyelim sonra konuşalım."
Kahvaltı yaptıktan sonra balkona çıkıp oturdular birlikte. Kahvelerini almışlardı. "Nereden çıktı Hinata'yla öpüşme? Aranızda bir şey yok değil mi?" Bokuto doğrudan sordu.
"Hayır tabii ki yok." dedi Atsumu. Herkes artık böyle düşünecekti belki de. İçini çekip devam etti "Belki Kiyoomi benden hoşlandığını fark etmiyordur dedim. Romantik filmlerde olur ya. Hoşlanmıyorum dediği kişiyi biriyle beraber görür. Aslında ona aşık olduğunu anlar." konuştukça ne kadar aptalca bir düşünceye kapıldığını daha iyi anlıyordu. İçini çekip devam etti "Son zamanlarda aramız iyiydi. Bana katlanabildiğini söylemişti. Büyükbabasının ölümünden beri yakınlaşmıştık." gözlerini siliyordu arada. "Bu konuları Hinata'yla da konuştuk biliyorsun, sana da sorduk. Kageyama'yı anlatıyordu bana. Duygularını falan. Ama onun emin olmadığını düşünüyordu. Ben ona her türlü mesajı veriyorum diyordu. Ama o istemiyor benden hoşlandığının farkında değil diyordu. Benim de aklıma bu fikir geldi. Biz eğer biraz yakın görünürsek ikisi de hislerini anlar diye düşündüm. Ona söyledim kabul etti. Onların yanındayken dikkatlerini çekecek kadar yakın davranalım dedik."
"Atsumu" Bokuto ona bakıyordu "Yani pek çok aptalca şey duydum ve pek çok aptalca şey yaptım ama bu duyduğum en kötü plan."
"Biliyorum." hıçkırdı gözlerini sildi tekrar.
"Neden aklı başında birine bahsetmedin ki bundan? Kardeşinle neden konuşmadın"
"Kiyoomi'yle ilgili hiçbir şey duymak istemiyorum demişti bana, geçen hafta kutlama gecesinden sonra Omi'nin evine gittim. Gelip beni alması için aradı Kiyoomi Osamu'yu. O da bana kızdı işte, rahat bırak çocuğu, istemiyor daha net olamaz dedi. Soramadım."
"Off Atsumu."
"Hinata'nın haberi yok muydu öpeceğinden? Yani o müthiş planın bir parçası mıydı bu?"
"Yoktu ben de planlamamıştım bunu. İlgisini çekerim sanmıştım. Şimdi benden nefret ediyor. Sadece o da değil herkes benden nefret ediyor."
"Herkes senden nefret etmiyor Atsumu." Bokuto sarıldı ona.
"Onların ilişkisini de mahvettim, Hinata'yla Kageyama'nın."
"Ben aralarındaki bağın yeterince güçlü olduğunu düşünüyorum." dedi Kuro. "Tabii ki yaptığının doğru olduğunu söylemiyorum ama telafi edebilirsin."
"Nasıl?"
"Biraz zamana ihtiyacın var, sonra da özür dilersin."
"Omi affeder mi beni?" umutla sordu.
"Bilmiyorum Atsumu." Bokuto içini çekti.
"Ama onu affetmeye zorlayamazsın." dedi Kuro "Yapabileceğin tek şey içten bir şekilde özür dilemek ve zamana bırakmak."
Arkadaşları haklıydı, yapabileceği tek şey buydu belki de. Kahvesini bitirip çıkmaya hazırlandı. Kapıda Bokuto sarıldı ona tekrar "Her şey yoluna girecek tamam mı sıkma canını."
"Tamam. Ben çok teşekkür ederim her şey için ve çok özür dilerim."
"Sorun değil, boş ver."
"Yapabileceğimiz bir şey olursa söyle." dedi Kuro da.
"Teşekkür ederim."
Evden çıkıp arabasına bindi. Telefonuna baktı, kardeşinden hiç arama yoktu. Belli ki gece olanları kimse anlatmamıştı ona. Bir şekilde duyacaktı olanları biliyordu, aslında en iyisi kendisinin söylemesiydi. İçini çekti, kendinden çok utanıyordu. Osamu ile konuşursa daha kötü hissedeceğini biliyordu. Onu yargılamayacak birine ihtiyacı vardı. Tüm yaptıklarına rağmen onu sabırla dinleyecek tek kişi, Kita-san. Telefonunu çıkarıp arkadaşını aradı.
"Atsumu? İyi misin?" Telefon hemen açılmıştı, iyi olmadığını hissetmişti sanki arkadaşı.
"Ben, ee bilmiyorum." Sesinin titremesine engel olamamıştı.
"Bir şey oldu değil mi? Anlat hadi Kiyoomi'yle mi ilgili?"
"Evet." fısıldadı.
"Anlat hadi."
Atsumu gece olanları, kendinden nasıl utandığını, herkesin kalbini kırdığını, içinde nasıl büyük bir pişmanlık duyduğunu anlattı gözyaşları içinde.
"Onu elde etmek için her şeyi yapmam gerekiyor sanıyordum. Şimdi tamamen kaybettim." diyerek bitirdi.
"Peki elde ettikten sonra ne olacaktı?"
Bu soruyu beklemiyordu, arkadaşının ona kızmasını hatta bağırmasını bekliyordu. Bir an şaşkınlığı üzerinden atıp yanıtladı "Beni bırakmamasını isterdim." Aklına gelen tek şey buydu.
"Seni bırakmaması ne ifade ediyor senin için?"
"Ben hep onunla olmak istedim. Eğer o yanımda olursa beni severse mutlu olacağımı düşündüm. Ama onun mutluluğu daha önemli. Dün yaptıklarımdan sonra fark ediyorum artık. Benimleyken mutsuz olacaksa bunu istemem."
"Bir dakika oraya gelmeyelim daha" gülümsedi ona. "Neden özellikle o? Acaba onu zor biri olarak görüp hırs yapmış olabilir misin? Yani belki de sevgili olursanız aslında onu istemediğini fark eder misin?"
"Bilmiyorum" içini çekti "Sanmıyorum. ben onun yanında çok mutluyum. Beni istemiyor ama ben zorluyorum"
"İşte konu bu, zorlamak hoşuna gidiyor olabilir mi?"
"Bilmiyorum. Bunu nasıl anlarım ki?"
"Bak 'tsumu, işin gereği yapın gereği sen rekabetçi bir insansın. Baksana onu elde etme yönteminin bile kıskandırma olabileceğini düşündün."
"Evet" fısıldadı.
"Bak benim sana bir önerim var."
"Ne?"
"sence dün yaşananlar için Kiyoomi, Hinata ve Kageyama'dan özür dileyebilir misin?"
"E-evet, evet tabii"
"Tamam özür diledikten sonra bir süre kendini geri çekmeyi dene. Vazgeçebilmeyi"
"Omi'yi sevmekten mi?" gözleri kocaman açılmıştı.
"Sevmekten değil. Ona olan takıntından vazgeçmeyi deneyeceksin. Onu elde etme arzunun yerine başka bir şey koy. Herhangi bir şey olabilir bu."
"Bu ne işe yarayacak ki?" burnunu çekti.
"Ona olan hislerinin gerçek olup olmadığını anlayacaksın öncelikle. Bu sırada onun da öfkesi ve kırgınlığı azalacak. O senin için bir takıntı mı? Eğer bu takıntıdan vazgeçersen, Omi'nin gözündeki hırslı, onu elde etmekten başka düşüncesi olmayan Atsumu imajını silebilirsen belki farklı ilerler."
"Gerçekten mi?" bir an heyecanlanmıştı.
"Bunu umut etmen için söylemiyorum."
"Tamam" yüzü asıldı hemen.
"Ama bir şeylerin sana gelmesi için senin geri çekilmen gerekir. Değil mi?"
"E-evet" gülümsedi.
"Pişman olduğunu göster, üçü de senin arkadaşın. Onlarla aranın kötü olması kariyerini de etkiler."
"Omi zaten nefret ediyor benden. Hinata'nın yüzüne nasıl bakarım bilmiyorum."
"Sarhoştun çok büyütmez. Kageyama da eğer onunla olan ilişkisini yoluna koyarsa seni affeder."
"Tamam" mırıldandı.
"Atsumu? Birkaç gün yanıma gelmek ister misin? Biraz sakinleşmek için."
Aslında güzel bir teklifti ama önce yoluna koyması gereken şeyler olduğunu biliyordu "İsterdim ama önce yapmam gereken şeyler var."
"Ne zaman istersen tamam mı?"
"Teşekkür ederim, gerçekten."
"Osamu biliyor mu olanları?"
Yüzünü ellerine gömdü "Hayır."
"Seni öldürecek biliyorsun değil mi?"
"Sanırım onun bile acıma duygularını uyandıracak haldeyim Kita-san."
"Umarım öyledir."
"Yine de çok kızarsa konuşur musun onunla?"
"Konuşurum."
"Teşekkür ederim tekrar, benden nefret etmeyen birilerinin olduğunu bilmek iyi geldi."
"Düzelecek Atsumu, ama zamana ihtiyacın var."
"Tamam görüşürüz Kita-san."
"Görüşürüz."
Telefon kapanınca kendini yine yapayalnız hissetti. Osamu'yu da arayacaktı ama hala arkadaşlarının kapısının önünde duruyordu. Akaashi gelirse onunla karşılaşmak ve konuşmak istemiyordu. Osamu'yu eve gidince aramaya karar verdi.