Dan komt Koen thuis.
Ik kijk Raoul aan.
Hij geeft een gebaar van 'wacht maar even'.
POV Koen:
Nadat ik Jente en Robbie heb zien zoenen ben ik zonder enige twijfel het huis uit gegaan.
Ik liep gewoon even een rondje over de dijk.
Niet echt rustig, want ik kwam mijn ex ineens tegen.
'Hey schat', zei ze.
'Noem me niet zo', zei ik.
Het was een heel gesprek over dat ze me terug wou enzo.
Ik heb gezegd dat ik dat niet wou en dat ik iemand anders leuk vind.
Nu zweerde ze dat ze me nog een keer wat ging aandoen.
Ik liep daarna weer terug naar huis met een chagrijnig humeur.
Ik hang mijn jas op en loop naar de keuken.
Ik zie dat Jente Raoul aankijkt, maar ik negeer het.
'Ik ga even naar boven', zegt Jente.
Ik ga aan de tafel zitten en Raoul komt tegenover me zitten.
'Wat is er Koentje?'
'Er is niks hoor, Roel', geef ik als antwoord.
'Kom op, ik zie toch dat er wat is.'
Waarom ziet hij altijd als er iets is.
Het is soms wel fijn, maar aan de andere kant is het soms ook heel vervelend.
'Nou, ik wou dus toe straks naar Jente lopen om te vragen of ze een potje wou schaken.
Ik hoorde dat ze bij Robbie was dus ik deed de deur open en zag hun staan zoenen.'
'Das niet zo fijn.'
'Ik liep weg om even een te beseffen wat er gebeurd was en toen kwam ik mijn ex ook nog eens tegen.'
'Ik denk dat je het beste even met Jente kan praten, want je weet natuurlijk alleen maar wat je gezien hebt.
Je weet niet wat de reden daarvoor was of wat er gebeurd was.'
'Dankje Roel.
Ik weet niet wat ik zou moeten zonder jou in mijn leven.'
Ik sta op en geef hem een knuffel.
'Weet je waar Jente is toevallig?', vraag ik.
'Boven in ieder geval, maar meer weet ik ook niet.'
'Ik kijk boven wel even', zeg ik en loop naar boven.
Ik hoor geluid uit mijn kamer komen en zie dat de deur op een kier staat.
Ik zie Jente huilend op mijn bed zitten.
'Hey', zeg ik zachtjes.
Ze kijkt op.
Ze heeft rode ogen van het huilen.
'Kan ik even met je praten?', vraag ik.
Ze knikt ja en ik ga naast haar zitten.
'Sorry dat ik zo boos was', zeg ik.
'Is oké', zegt ze.