"I will fucking kill that bastard."
Natawa ako ng madinig ang sinabi niya ng matapos kong sabihin ko sa kanya ang totoo.
"Tss. As if namang mapapatay mo. Mayaman ang pamilya ni Jason-"
Pero may takot din baka totoohanin niya. Hindi matanggal yung kaba ko na baka sa huli ay hindi niya ako pakinggan. Ngunit sapat na ba iyon para paniwalain ko siya? Sapat na ba ang ginawa ko para maniwala siya sa mga kinikilos ko. Dahil yung takot kong hindi pakinggan ay bumabalik ngayon.
Natigil ako sa pag muni-muni ng madinig ang telepono niyang nag ri-ring.
"Hey, fucking Shawn." Bungad niya sa kaibigan niyang tinawagan niya bigla at hindi ko alam kung bakit niya yun ginawa.
"You, moron. You ruined my-shit! Stop that! Fuck! Ohhh god!" Dahil magkadikit kami ay dinig na dinig ko kung paano umungol si Shawn.
Nanlalaki naman ang mga mata ko ng mapatingin ako kay Liam na kaagad niyang tinakpan ang tenga ko. Siguro may ginawa sakanya yung babae kaya nagkaganun. Magulong tunog ang sumunod bago maayos na sumagot si Shawn sa kabilang linya.
"Oh! I'm sorry. Ano nga yun?" Dahan-dahan namang tinanggal ni Liam ang pagkakatakio niya sa tenga ko at ibinaling ang atensyon sa kausap.
"Moron. Wala pa akong sinasabi." Nag iigting ang panga at nakakatakot na mga mata ang nakita ko kay Liam ng mapatingin ako sakanya.
Jusko... Sana di na lang ako nagkuwento. Simula ng magkuwento ako tungkol kay Jason hindi na maipinta ang mukha ni Liam.
"Ohh! So ano yun?" Natatawang sabi nito.
Ano bang pakay ni Liam kay Shawn?
"Baby, what's the full name of that fvcking Jason again?" Baling niya sakin na ikinabigla ko.
"Bakit? A-anong gagawin mo?"
"What do you want? Massacre or we'll just break his neck?" Seryosong tanong niya.
Shit. Sinasabi ko na nga ba.
"Wala yun wag na. Hayaan mo na yung gagong yun." Pag iwas ko sakanya ng tingin ng hindi ako mapakali sa sinabi niya.
"No baby... Just tell me that fucking full name of that bastard."
"Liam..." Inangat kong muli ang tingin sakanya tsaka ko inilapit ang labi sa labi niya na nagbabakasakaling mawala ang galit niya.
"Fuck. Tell me," Mura niya ng bitawan ko ang mga labi at tinitigan siya at ganun din siya sakin.
"Hayaan mo na yun. Please?" Pakiusap kk sa kanya para tigilan niya kung anuman ang balak niyang gawin kang Jason.
"No." Matigas na sabi nito.
Si Liam na 'to. Hindi ko ata to mapipigilan, masusunod lagi kung ano ang gusto niya. Ngunit ayoko namang gawin niya yun, nakaraan na yun. Ayokong magkasala siya sa kasalanang ne hindi niya ginawa tulad ng nangyari sa'kin.
Napa buntong-hininga ako sa pagsuko tsakak ko iniwas ang tingin sa kanya at lumayo ng konti. Mamatay siya din, hindi ko sasabihin sa kanya ang buong pangalan ng taong yun.
"Fvck. Fine." Pagsuko nito tsaka siya bumaling sa kinakausap niya. "Nothing."
"Motherf*cker. Istorbo ka sa kaligayahan ko, Buenaventura." Sabi ni Shawn bago patayan ang tawag.
"Are you okay?" Tanong nito tsaka ko naramdaman ang mga kamay niyang pumulupot sa bewang ko at hinapit niya ako lalo payakap sa kanya.
Ang tatlong salitang yun... Miss na miss ko ang tatlong salitang yun... Matagal ng walang nagsasabi at inaalam ang nararamdaman ko... Pero ang lalaking 'to ay iniisip niya pa rin ang nararamdaman ko.
Mabilis kong inilapit muli ang labi ko sakanya para hindi niya makita ang luhang tumulo sa mga mata ko at palihim kong pinunasan iyon.
Noon ay ang sarap sa pakiramdam na kapag may nagtatanong sakin kung ayos lang ba ako, mabilis akong sumuko at ipinapakita ang kahinaan ko. Pero ngayon, parang ayaw ko ng ipalabas ang mga nararamdaman ko at gusto ko na lamang kimkimin na lang ang lahat.
Sina nanay at tatay, sa tuwing tinatanong nila ako kung ayos lang ba ako. Mabilis akong luluha sa harap nila at sinasabi ko ang totoong nararamdaman ko na hindi ako ayos. Samantalang si Liam na tinanong ako kung ayos lang ba ako ay ayaw kong ipakita ang kahinaan ko sakanya. Siguro dahil mahal ko siya kung kaya't hindi ko gustong makadagdag sa kung anuman ang pino-problema niya. Ayaw kong malungkot siya ng dahil sakin at makagawa ng masama ng dahil sakin.
"Baby, are you okay?" Pag uulit niya sa tanong na hindi ko nasagot kanina.
"Oo..." Nakangiti kong sabi sakanya. "Naistorbo mo ang kaibigan mo, Liam." At mahina akong natawa.
"Fuck him." Natawa na lang ulit ako ng halikan niya ako ng marahan at malambot ng kanyang mga labi habang ang isang kamay niya ay nasa isang niyog ko hanggang sa dumapo na din ang isa niyang kamay sa kweba ko. "I'llet this pass, baby. Just for now."
Kahit simpleng galaw niya lang mabilis na nagkakarera ang kabog ng puso ko at parang may mga kumikiliti sa tiyan ko sa tuwing lalapitan niya ako.
Mahal ko nga ang lalaking 'to. Hindi ko na itatanggi dahil kahit pa noon ay mahal ko na siya. Wala ng bawian. Ang lalaking 'to ang mamahalin ko...
"We'll go home tomorrow. The day after tomorrow is our wedding-"
"Ano?!" Naputol ko ang iba niyang sasabihin dahil sa gulat.
"Nagmamadali sina Tita dahil may kailangan silang puntahan at hindi na sila makakapunta kung sa susunod na linggo pa ang kasal natin..." Paliwanag niya ng makita ang gulat sa mukha ko.
Walang problema sa kasal... Ang problema ay makakasal ako sa lalaking hindi ako sigurado kung mahal ako...
"Hey." Tsaka niya muling kinulong ang pisnge ko sa mga kamay niya at isinandal ang noo sa noo ko habang nagtatama ang tungki ng mga ilong namin. "I've never felt like this before, doin' everything just to keep the safety of my girl. But when I saw you again in my arms, I realize that I'm ready to be a criminal just for your sake. If protecting and loving you will sent me to jail, then I'm ready to accept it. It's worth it, anyway."
Tumakas ang ilang luha mula sa'king mga mata ng sabihin niya ang mga salitang iyon. Parang hindi ko matatanggap, hindi ko matanggap na kapag natapos man ito ay hindi ko man lang masabi-sabi sa kanya ang mga gusto kong sabihin. Parang hindi ko tanggap ang lokohin siya.
At sa isang iglap tumigil ang mundo ko na kulang na lang ay mahimatay ako sa lakas ng tibok ng puso ko at wala akong ibang naririnig kundi ang lakas ng kabog nito.
Tama ba ang narinig ko? Si Liam mahal ako? O pati yun ay guni-guni ko lamang?
"I-i love you." Tanging nasabi ko lamang bago ko pinikit ang aking mata at hinalikan siya.
"Baby?" Nakangiting tawag niya sa laging tinatawag niya sa'kin ng magbifaw kami ng halik sa isa't-isa. May kislap sa kanyang mga magagandang mata na hindi nakakasawang tingnan.
"Y-yes?" Sagot ko habang may mga luha pa din na pinunasan naman niya.
Tumayo siya at inilahad ang kamay sakin para tumayo na din, na siyang tinanggap ko.
"Wait here." Binitawan niya ang kamay ko ng may bigla siyang maalala at tumakbo siya papunta sa kwarto na ipinagtaka ko.
Anong nagyayari sakanya?
Pinatay ko muna ang tv at umupo na muna ng ilang minuto habang hindi pa siya bumabalik.
Sa pag-upo ko bigla akong nahilo kaya napahawak ako sa sofa at nakahawak ang isa kong kamay sa ulo ko. Huminga ako ng malalim para gumaan ang pakiramdam ko na siyang unti-unting bumabalik sa maayos ang pakiramdam ko kalaunan.
Ng madinig ko ang pagsira ng pinto ay kaagad akong umayos ng upo.
"Wear this." Gulat na napatingin ako sa inabot niya saking paper bag.
"B-bakit?" At inabot ko ang bigay niya tsaka tiningnan ang laman nun.
Isang napakagandang kulay puti na bestida. Na huhubog sa katawan ko.
"Go upstairs and wear that. Wag mo ng hintaying ako pa ang magbihis sayo baka di ka na makabihis." Umiwas siya ng tingin sakin bago magmura ng mahina at umalis sa harapan ko.
Napatawa na lang ako habang umiiling-iling ng malaman kung ano ang nangyari sa kanya.
Pumunta na ako sa kwarto at naligo muna bago magbihis ng binigay sakin ni Liam. Matapos akong magbihis ay tiningnan ko ang sarili ko sa malaking salaman. Ang binigay niyang damit sa'kin ay bumabagay sa katawan at buhok ko habang napailalik namn dito ang isa oang itim na bikini na nakita ko sa bag kanina. Sinuklay ko ang mahaba kong buhok at walang ka arte-arte sa mukha na lumapit ako sa pinto.
Hindi ko alam pero ng palabas na ako ay nakaramdam ako ng kakaibang kaba sa dibdib.
Hindi ko pinansin ang kaba ko at nagtungo na sa sala na nagbabakasakaling nandun si Liam, pero wala.
Lumabas ako at sa di kalayuan ng dalampasigan ay may nakita akong ilaw sa isang purok. Ngayon ko lang napansin ang lugar na yun sa tuwing lalabas ako ay wala naman akong nakikitang ganun, ngayon lang.
Pumunta ako sa purok na yun kahit na maliit na ilaw lang ang nakikita ko at madilim ang paligid na tanging ang buwan lang ang nagsisilbi kong liwanag papunta doon.
At ng palapit ng palapit na ako ay mas naaaninag ko kung ano ang pinupuntahan ko sa tulong ng sinag ng buwan.
May isang mesa sa labas ng parang purok na ito kasi wala namang kahit na ano, tanging bubong lang at maliit na mesa at dalawang magkaharap na upoan ang makikita mo. Hindi pa ang buong desenyo kasi madilim, hindi ko makita. At paharap ito sa buwan.
Lumapit ako sa maliit na lamesa ng may makapkap ako na siyang biglang pagtunog ng isang musika.
105 is the numbers that comes to my head
When I think of all the years I wanna be with you
Wake up every morning with you in my bed
That's precisely what I plan to do.
Ng magsimulang kumanta ang pamilyar na boses ng isang lalaki ay nagsimula ng magsunod-sunod sa pag bukas ang mga ilaw. Mula sa kinatatayuan ko hanggang sa maaninag ko ang mga lalaking may hawak na iba't-ibang klase ng instrumento habang may mikropono sa kanilang harapan.
At dun ko lang nakita kung gaano kaganda ang pinuntahan ko, nakapalibot ang iba't ibang kulay ng mga malilit na ilaw at ang maliit na mesa ay may mga kubyertos at pagkain na nakahanda. Ang ganda...
And you know one of these days
When i get my money right
Buy you everything and show you all the finer things in life
Will forever be enough
So there ain't no need to rush
But one day I won't be able to ask you loud enough.
Ang isang boses lalaki ay sinapawan ng panibagong boses. Ang ganda ng mga boses nila. Nakakapanindig balahibo.
Labis ang kaba ko sa di malamang dahilan. Sa mga nangyayari ngayon, iisang lalaki lang ang pumasok sa puso't-isip ko na siyang makakayang gawin ang bagay na ito ngayon. Ngunit paano?
How many girls could make me feel like this
Baby, I don't ever plan to find out
The more I look the more I found the reasons
Why you're the loved of my life.
And you know one of these days
When I get my money right
Buy you everything and show you all the finer things in life
Will forever be enough
So there ain't no need to rush
But one day I won't be able to ask you loud enough.
Ang kumakantang lalaki ay sinapawan na naman ng isa.
And if I lost everything
In my heart it means nothing
'Cause I have you, girl I have you
To get up down on bended knees
Nothing else would ever be better, better.
This night, when I say...
Isang panghuling bagsakan ng kanilang banda bago huminto ang musika hanggang sa strumming na lang ng gitara ang naiwang tugtog. Ang romantic pakinggan lalo pa at mahina ang bawat strum niya sa gitara.
Lumakas ang tibok ng puso ko ng mula sa likuran ng mga kaibigan ni Liam ay lumabas siya hawak ang isang mikropono sa isang kamay.
"Will you marry me?" Sabi niya ng pakanta kasabay ni Trix na nag g-gitara ng mahina at nakangiti sa'kin.
Parang humina ang oras sa'kin na tanging ang lalaking kumakanta ngayon ang siyang nakikita at natirinig ko. Pero ang lakas ng tibok ng puso ko, hindi ko man lang magawang pigilan. Mahal ko na ngang talaga ang lalaking ito.
Sa isang iglap lumandas ang isang luha ko sa sarap sa pakiramdam. Hindi ko inaasahang magagawa niya ito sa'kin. Hindi ko inaasahang ang pagpapanggap na ginawa ko ay mahahantong sa ganito. Ang sarap-sarap sa pakiramdam. Hinding-hindi ko pagsisisihang nakilala ko ang lalaking 'to...
Nagsimula na siyang maglakad papalapit sa'kin hanggang sa nasa mismong harapan ko na siya. Binaba niya sa mesa ang hawak niyang mikropono at tiningnan ako sa mata.
Naglakbay ang kamay ko sa mukha ko at pinalis ang mga luha tsaka ko nginitian si Liam na kahit nadiyaan ang mga kaibigan niya ay siya pa rin ang nakikita ko. Iba nga talaga ang nagagawa ng pag-ibig.
Ngunit ang luhang pinipigilan kong huminto sa pagtulo ay nahantong sa hagulgol ng makitang ang lalaking mahal ko ay nakaluhod ang isang paa habang ang kamay ay nasa ere at may hawak na box na naglalaman ng kumikinang na singsing na may diyamante sa gitna.
Itinil ni Trix ang pagtugtog at namayani ang katahimikan na taking tibok lang ng puso ko ang naririnig ko.
"Will you marry me, baby?"
Limang salita na nagpabalik sa totoo kong sitwasyon.
"Liam..." Sunod-sunod ang luhang pumatak sa mata ko habang hinawakan siya sa kamay at inalalayang tumayo.
"Esther..." Ramdam ko ang takot sa mukha niya dahil sa ginawa ko. Nagtataka niya akong tiningnan sa mata na siyang nginitian ko lamang.
Yinakap ko siya at ramdam ko ang paninigas at lakas ng tibok ng puso niya.
Isang kasinungalin ang lahat ng ito...
"Yes, baby... Yes..." Nakangiti at lumuluhang sabi ko sa pagitan ng pagyayakapan namin.
Isang bagsak ng mga instrumento ng mga kaibigan ni Liam kasabay ng pagliwanag ng kalangitan. At ng mapatingin ako dun, mga fireworks na sunod-sunod na nagputukan at gumawa ng kagandahan sa kalangitan. Kasabay ng mga putok ang mga boses ng kaibigan ni Liam na nakangiting kumakanta.
He say will you marry him.
He swear that he will mean it
He said, will you marry him?
Singin'
Woah woah oh oh
Woah woah oh
Woah woah oh...
Yinakap niya ako pabalik ng isang mahigpit at puno ng saya na yakap. At dahil sa saya niya ay di niya mapigilang halikan ako ng isang mapusok at sabik na sabik na halik. Na siyang tinugon ko din.
"Fuck. I was afraid, silly girl." Tsaka siya bumitaw ng halik at ipinatong ang noo sa noo ko habang hawak ang magkabila kong pisnge.
Nginitian ko siya bago siya lumayo sakin at umatras at kinuha ang singsing sa box na nabitawan niya sa panghihina niya kanina sa ginawa ko.
Inilahad ko sa kanya ang kamay ko bago niya ipasok sa daliri ko ang singsing na napakaganda.
Tulad nga ng sabi ko... Susulitin ko ang araw na magkasama kami.
Hindi mawawala ang pag-ibig ko sa lalaking 'to.
Kahit kasinungalingan ang pagpasok ko sa buhay niya ay totoo namang minahal ko siya. Ang buong siya. At ang totoong siya... Ako kaya? Kapag nalaman nga ba niya ang totoo, mamahalin niya ako? Kaya niya bang mahalin ang tulad kong sinungaling? Kapag alam ba niya ang totoo, mangyayari ang lahat na ito ngayon? Aalokin niya ba ako na magpakasal?
"I love you..." Bulong niya sakin tsaka niya ako nginitian.
"I love you too, baby." Sagot ko sakanya na siyang mas lalong paglaki ng ngiti niya na kulang na lang ay mapunit.
"Did Esther Fernandez called me baby?" Nang-aasar na sabi niya.
Tinawanan ko lang siya at sinabayan na din.
"Baby..." Pag uulit ko.
Hinapit niya ako at hinalikan ng di niya mapigilan ang sarili.
Mananatiling alaala ang lahat ng 'to, Liam... Dahil pagkatapos ng saya, alam kong may laging dadating na lungkot...
End of chapter fifteen...