Bölümü daha erken atacaktım ama matematik sınavında benim zorluktan ölmeme ve tüm beyin hücrelerimi kullanmaya çalışmama rağmen sınavdan sonra tüm sınıfın öğretmene 'hocam çok kolaydı' demesi moralimi öyle bir bozdu ki bölümü yazamadım 😭😭
İyi okumalar 😪
Daha demin önümde kızgın ve hızlıca yürüyen o değilmiş gibi şimdi utangaç ve yavaş yavaş arkamdan geliyordu.
Yürürken ağır olmasın diye çantasını ben almıştım.
Arkama döndüğümde uzaklaştığımı fark ettim. Yanına gidip elini tuttum ve hızlı adımlarla yürümeye başladım.
Heyecanla bakan bakışlarını görmezden gelip yürümeye devam ettim. Bana dönüp yolun tersini gösterdi ve "Benim evim bu taraftan" dedi çantasını ona verip "Görüşürüz" dedim arkamdan "Teşekkür ederim" dediğini duymuştum.
Eve geldiğimde kendimi yatağa attım. Onun utangaç yüzü aklıma geldiğinde gülümseyerek yatakta yuvarlanıyordum.
Telefonuma mesaj sesi geldiğinde kontrol ettim.
Ada: teşekkür ederim
Yeliz: rica ederim, yarın Derya ile konuşacağım
Ada: neden?
Yeliz: kalbini kırdın ve onunla arkadaş olmak istiyorum.
Ada: benimle öylesin zaten
Yeliz: onunla da olacağım
Görüldü*
Bana görüldü atmıştı. Gülümseyerek üzerimi değiştirip yatağa uzandım ve biraz ders çalışmaya karar verdim.
Çalışmadım sonuçta dersi derste öğrenmek yeterdi. Dizimi açtım ve izlemeye başladım.
Saat geç olduğunda ise istemeye istemeye dizimi kapatıp uyudum.
****
Ertesi gün okulda Ada daha sınıfa gelmemişti. Derya ise dışarıyı izliyordu. Yanına gittim ve konuşmaya başladım "Dün için kusura bakma seninle arkadaş olmayı çok isterim" dedim gülümsedi "Sorun değil Ada biraz kıskanç sadece" dedi.
Gülümsedim ve elimi uzattım "İyi bir arkadaşlığa" dedim gülümseyip elimi tuttu ve başını salladı.
O sırada bize bakan Ada'yı gördüm...
Bugün efkarlıyım 😓
Ben Deryayı bırakmam😌
Umarım okurken keyif almışsınızdır
Öpüyorumm