Thrale's POV
Sampong taon na ang nakalipas. I'm here now with Gio. I was really annoyed because I was sitting here in the back while he was teaching at the front. Yes, he's a teacher at the high school level. Hindi ba siya nagsasawa habang panay salita sa harapan? As a listened to his teach, ako ang napapagod. Kaya lang naman ako nandirito dahil off duty ako ng dalawang araw. I just wanted to disturb this man in his work because I had nothing to do at home kun'di ang humiga. Sinong hindi mabuburyo, hindi ba?
"Really, Teacher Morales? After I wait a few hours, you won't go out with me?" Naglalakad kami ng sabay dito sa pasilyo. Kakatapos lang ng isang asignatura niya.
"I have a lot to do, Thrale. I still have lessons to learn. Why don't you focus on your work? Don't disturb me." Napaayos pa siya ng salamin niyang suot dahilan para mapanganga ako. Hays, mas lalo siyang naging seryoso. "Pumunta kang school na nakapants lang at white t-shirt? Bakit hindi ka nakapolice uniform? Ni hindi mo na nga mahubad."
I sighed deeply. Iniwas ko ang tingin sa kaniya. "Wala ka ng klaseng tuturuan. What else are you going to do? Ilang oras lang naman tayong magsasama. Give me your attention, Teacher Morales. Wala ka namang asawa na dapat buhayin. Buti nga kinukumusta pa kita. Just thank to me, Teacher Morales."
Napahawak siya sa kaniyang bag. Huminto sa paglalakad para ngitian ang ibang estudiyanteng nagsasabing gwapo siya. Humarap siya sa akin. "Don't call me Teacher Morales, just call me Gio kung ayaw mo, I'll tell to all students kung anong pangalan mo. Hmm?" Like him, there are fourth year high school students who actually ask my name. "Bakit hindi mo guluhin sina Ryke at Elkhurt? Close kayo ni Elkhurt, magkapit bahay kayo. Leave me here, go with him."
"Nagpasa ng resignation letter si Elkhurt sa nakaraang trabaho niya. Siya ang mag-aasikaso ng business nila sa ibang bansa. I'm sure he's not in their house. While si Ryke? He was busy at his restaurant. I can't disturb that man. He loves his job even more kaysa sa ating mga kaibigan niya."
Wala na siyang naging salita. Pumasok kami sa kaniyang faculty, nilapag niya ang kaniyang mga gamit bago umupo sa upuan. If you ask, he's a public school teacher. Kinuha ko ang kaniyang class record na nakapatong sa lamesa. Kusa kong binuklat iyon dahil sa pagiging pakialamera ko.
"So, ano na? Sasamahan mo na ako?" Binuksan ko ang unang pahina. Pangalan niya agad ang nakakuha ng atensyon ko.
"Let me think." Naglabas siya ng mga papel dahilan para asikasuhin 'yon. Answer sheet yata ng mga estudiyante niya.
Sa pangalawang buklat ko. Agad na nakita ng aking mga mata ang isang pangalan. Thrizel Dela Cruz? " Thrizel's name is not unique."
Naintindihan niya agad ang sinabi ko kaya tumingin sa akin. "Yes, may estudiyante akong kapangalan ng kapatid mo."
Tumango-tango nalang ako. Binalik ko ang kaniyang class record dahil mukhang kailangan nito. Ilang minuto pa ang lumipas. Tumayo siya para samahan ako. Wala na rin naman siyang duty kaya diretso siya uwi sa kanilang bahay.
"ANO ba kasing kailangan mo sa akin?" Sumimsim siya ng kape. Dito ko siya dinala sa coffee shop dahil tahimik ang mga costumers dito. Kakaunti lang din ang tao. Kung mag-uusap kami, walang distorbo.
Nilabas ko ang aking selpon. Pinakita ko sa kaniya ang isang litrato ng lalaki. "He's a mayor of a city. Marami siyang gawaing marumi pero hindi namin maaresto dahil walang sapat na ebidensya. Mahirap din daw itong kalabanin dahil sa bawat eleksyon, siya ang palaging nananalo. Mga mabuting gawa niya lang ang nakikita ng mga tao. He also has many connections to clear his name. We cannot be arrested without sufficient evidence. Kumuha lang siya ng magaling na lawyer, sigurado akong matatalo ang aming tao. Malalaman din nila na iyon ang nagsumbong. One hundred percent sure na gagalawin nila ang aming baraha."
"Do you want me to search about him?" Tumango ako. "Hindi ba dapat kay Link ka humingi ng tulong dahil siya ang maraming alam? Pero dahil ako ang nilapitan mo, I'll help. May I know kung anong ebisensya niyo ngayon?"
"Video. Pumatay ng isang lalaki, siya mismo ang bumaril ngunit hindi makita ang mukha dahil may takip. Itong video lang talaga ng witness ang ebidensya."
Napahinga siya nang malalim. "Kung gagawa kayo ng kilos, huwag kayong magpahaha-"
"God, Gio, I'm policeman. Alam ko 'yan."
Napasimangot siya sa aking sagot. "Protektahan niyo ang witnes-"
"Alam ko rin 'yan."
"Maghanap muna kayo ng ebiden-"
"Alam ko rin 'yan kaya nga kasama kita ngayon."
Muli siyang bumuga ng hangin. "Find a good prosecuto-"
"Alam ko rin 'yan. Walang prosecutor sa ating magkakaibigan. Ayokong kumuha ng iba. Wala akong tiwala dahil baka mas kumampi pa iyon sa kalaban. Well, uso ngayon 'yon."
Sumandal siya siya upuan at humalukipkip. Tinaas niya ang kanang kilay niya. "Maghanap ka ng sikat na prosecutor. Kung gagaguhin kayo, maaring masira ang kaniyang pangala-No, may kilala ako based on my research."
Nilalagok ko ang kape kahit mainit ito. Habang ginagawa 'yon, nakatingin ako kay Gio. "Sino naman?"
"There's only one person we know who's interested in intervening in the incident. He knows everything. He could prove everything he knew."
Nang maubos ko ang kape. Kinain ko lahat ng buo ang cake. "Sino?"
Kita ko ang reaksyon niyang nasusuya sa akin dahil sa maging galaw. Perpekto ito. "Hindi ka naman nagtatraing 'no? Ganiyan ba kumain ang pulis kapag gutom?" Napaikot siya ng mga mata. "Dominic Carter. He's a prosecutor now in America."
"Papauwiin ko pa ang ta-"
Hindi natapos ang pagsasalita ko nang malakas na tumunog ang aking selpon dahilan para maistorbo ang ibang malapit sa amin. Humingi muna ako ng pasensya bago ito sagutin. Istorbo, kitang nag-uusap kami.
"What, Anissa?" Tutok na tutok ang tingin sa akin ni Teacher Morales nang marinig ang pangalan ng aking ex-girlfriend.
"Uhm, Thrale. Hindi ka ba busy? Alam ko naman kung anong araw ang off duty mo kaya tinawagan kita. Mahigit thirty minutes na kasi akong naghihintay dito sa waiting shed pero wala pa rin akong taxi na masakyan. Kapag ganitong oras, mahirap talaga sumakay. Can you pick me up here? If you're busy, ayos lang na huwag."
"Hindi naman." Tumingin ako sa wrist watch ko. "I'll pick you on six o'clock. Is it okay?"
"Yes, salamat. I'll wait here."
Binaba ko na ang tawag at humarap kay Gio na naghihiwa ng cake. Kalmado siyang nagsalita. "Pati pala trabaho ni Anissa ay alam mo. Alam mo kung saan siya nagtatrabaho. Araw-araw mo bang pinupunta? Nagdadate ba kayo? Nakuha niyang magpasundo kasi alam niyang susunduin mo siya? Alam ko namang may pinagsamahan kayo. Normal lang na magkaroon ng closure. Ilang taon na ang nakalipas nang magkaayos kayo. Hindi ka nagkukwento tungkol sa babae kaya medyo nagulat ako ngayon. My questions, ano nga ba? Balikan sa isa't isa? Susuporta naman ako dahil maayos talagang babae si Anissa."
Nilagay ko sa bulsa ko ang selpon. Maayos ang mukha kong tumingin sa kaniya. "We're just friends," sagot ko rito. "Bakit mo natanong?"
Dahan-dahan siyang umiling. "Wala naman..." Sumimsim siya ng kape at ngumiti ng pilit. "Baka kasi may nakakalimutan ka."
Hindi ko alam ang kaniyang pinupunto kaya hindi na ako tumugon. Hinintay ko nalang siyang matapos para umalis na kami. May kotse siyang dalawa pauwi sa bahay, ako rin naman. Iba ang aming dadaanan kaya magkakahiwalay kaming dalawa. Bumusina ako, senyales na aalis na. Ganoon din ang ginawa niya.
I was already driving for Anissa's direction. While I was on my way to her. I see a lot of taxis but they have passengers. Kaya siguro siya hindi makauwi dahil wala talagang masasakyan. Abala rin ang kaniyang tito't tita, hindi niya ito magawang tawagan kung alam niyang nasa oras ng trabaho.
Tinungo ko na ang waiting shed. Nakita ko siyang nakatayo. Hindi pa ako nakakalapit, ngiti agad ang binungad niya. Kilala niya ang aking kotse. Huminto ako sa kaniyang harapan. Mabilis siyang lumapit sa kotse para sumakay. Natapos siyang magseatbelt kaya nagtanong ako.
"Kumusta ang mga trabaho? Mukhang pagod na pagod ka." Binigay ko ang isang mineral na hindi ko pa nabubuksan. Ininom niya iyon.
"Ayos naman. Ang dami lang costumers kaya pagod. Wala namang trabahong hindi nakakapagod kaya kayang-kaya. Haha." Napatawa siya nang mahina.
Napatango-tango ako. "Kumain ka na ba?"
"Hindi pa. Hindi ko nagawang magbreak time kanina, e." Kaya pala narinig kong kumalam ang kaniyang tiyan.
Habang nagmamaneho, panay linga ako para maghanap ng resto. "Saan mo gustong kumain?"
"Sa fast food nalang."
Nang may makita akong fast food chain, pinarke ko ang aking kotse sa parking lot. Sabay kaming bumaba ng kotse at pumasok. Ako na ang nag-order, pinaupo ko na siya sa bakanteng lamesa. When I get my order. I went to our table. We ate together. Akala ko magiging tahimik ang isang lamesa pero nagtanong siya.
"How's your work? Sumunod ka talaga sa yapak ng daddy mo, ano? You haven't even mentioned to me what your dream is."
Uminom muna ako ng tubig bago sumagot. "Ito na." Naituro ko pa ang aking sarili. "Ayos naman. May mga mahirap ding kaso."
"Uhm, Thrale, are you police detective?" Tila nag-aalinlangan pa siyang itanong sa akin 'yon.
"Of course not." Mabilis kong sagot.
"I heard about Mr. X. Akala ko kasi nangingialam ka pa rin about crime." Sumubo siya ng pagkain. "Delikado ang ginagawa mong iyon kaya mag-ingat ka."
I smiled a little. "Yeah, salamat."
Ilang minuto lang ang lumipas nang muli na naman siyang nagtanong. "This month, Tita Threa will go home. That's tomorrow, isn't it, Thrale? Sakto, off duty ka. Masusundo mo sila. Kasama ba nila si Thrizel?"
Napahinto ako sa pagkain. Tumingin ako sa kaniya ng kalmado. "I didn't know. Thrizel is chef in America. Do you think she will leave her job just to return to the Philippines? Suportado ako sa kaniya. Wala ring nabanggit ang akin si mom na kasama si Thrizel. I have to wait a few more years."
Napatango-tango siya. "Mahal na mahal mo talaga, 'no?" Alam niya na ang kwento ng aming pamilya. "Support din naman ako sa inyo. Nakamove on na rin naman ako sa 'yo nang manghingi ako ng closure. Don't worry about me."
Hindi naman ako nag-aalala. Joke lang, Anissa.
Nang matapos kong ihatid si Anissa sa kanilang bahay. Dumiretso ako sa bahay dahil maggagabi na. Sino na namang kakausapin ko roon? Sarili ko? Nasa duty ang aking tatay kaya mag-isa ako roon. Sa loob ng isang taon, ganito ang buhay ko. Hindi naman ako nabuburyo kapag nasa trabaho dahil maraming gawain. May mga naging kaibigan na rin ako roon.
Nakarating ako sa bahay. Pinasok ko ang kotse ko sa garahe. Sa kinagawian, laging madilim sa loob dahil walang tao. Kinuha ko ang susi para buksan ang pinto. Binuksan ko ang ilaw, walang taong bumungad sa akin. Sobrang tahimik pa. Hinubad ko ang suot kong sapatos, napatigil dahil animong may kumakain sa kusina.
Tinapos ko muna ang aking ginagawa bago pumuntang kusina. Hindi naman ako natatakot dahil kaya kong depensahan ang aking sarili. Nang buksan ko ang ilaw, nakita ko si Blue na kumakain mag-isa. Paano siya nakapasok dito? Ang laman ng plato niya ay kanin at itlog. Mukhang nagluto pa siya.
"Ngayon ka nalang ulit pumunta rito. Bakit ka nandirito?" I opened the refrigerator to get some water dahil nakaramdam ako ng uhaw.
Tumikhim muna siya bago magsalita. Hindi puno ang kaniyang bibig. "I went to Smurf at the cemetery. I didn't have a taxi to take and I was hungry. This house is closer than us so here I go straight." Seryoso ang kaniyang pananalita.
Matapos ang sampong taon. Marami na talagang nagbago kay Blue. Hindi na siya palabiro. Mas gusto niya nang nag-iisa kaysa makisalamuha sa amin. Minsan nalang din siya mamalagi rito. Nagsimula iyon nang mamatay ang kaniyang aso. Iniyakan niya pa nga iyon. Ako ang kasama niyang maglibing niyon. Ayaw niya pa ngang ipalibing sa akin. Hayaan ko lang daw sa tabi niya. Bukod doon, hindi ko na alam ang dahilan kung bakit siya ganiyan. Hindi na rin siya mahilig sa fried chicken.
"Anong oras ka uuwi?" Sinara ko ang refrigerator.
"I heard Aunt Threa will be home tomorrow. Sana makita ko si Thrizel bukas kaya rito ako matutulog. Here are my other uses as well, Thrale." Hindi niya na rin ako tinatawag na tatay. Uminom siya ng tubig at nilagay sa lababo ang pinagkainan. Nakapamulsa siyang humarap sa akin. "Are you happy because you can possibly see the woman you love?" Napailing-iling siya. Hindi ako sumagot. "So Mr. Policeman, I'm going to take a bath and sleep. Have a sweet dreams."
Paakyat na sana siya nang hagdan nang magsalita ako. "Bakit mo natanong kung masaya ako?"
Natigilan siya sa paghakbang ngunit hindi humarap sa akin. "You're happy when you see Thrizel. I'm right."
"Bakit mo natanong?"
Napaunat-unat siya ng kaniyang mga braso at bumuntong-hininga. "I'm sleepy, Thrale. I don't want to talk about to not big deal. My sleep is more important than that woman." Saka na siya nagpatuloy sa paglalakad. Wala na akong naging reaksyon doon dahil ganiyan na talaga siya. Kabisado ko na ang ugali. Ayaw niya sa mga babae.
Itutuloy...