Samantha's point of view
IT'S BEEN A MONTH since the class started. I don't know, but every weekdays I'm so excited to go to the university. Siraulo!
Siguro dahil sa mga kaibigan ko na bago umuwi ay nagha-hangout kami, kay ms. Dawn na lagi ko nakakausap everytime na magkikita kami at..kay ms. Irene na tititigan mo pa lang mapapangiti ka na.
Hays! Ito pa rin ako na mahigit isang buwan nang kinukwestyon ang sarili ko na may nararamdaman ba talaga ako para kay ms. Irene?
Araw-araw na papasok kasi ako, siya ang unang hinahanap ng mga mata ko.
Pero ang weird ko rin, eh. Hate nga ako nung tao, tapos hate ko rin siya dahil sa ugali niya. So, paano ko siya magugustuhan kung magkagalit naman kami sa isa't isa?
NO! No, Samantha. U-uhm.. baka kasi ano siya-teka paano ba 'to?
She's into him, I mean she's straight ganun.
But the only unfair thing is that she binaliko me, then while ms. Irene is 99% straight.
99%, kasi 'yung 1% ay para sa akin na. Save me – este save the earth, oo hehe.
Marami rin naman na magagandang nangyayari sa akin dito sa university, tulad ng marami akong nakakausap at nagiging kaibigan. Marami akong natututunan at mas maraming nalalaman kung paano mamuhay dito sa Manila.
Pero minsan may pagsubok din na hindi maganda, katulad ng may hindi ako nakakasundong kaklase.
Si Darlyne, never ko siyang nakasundo o nakakausap nang maayos. Hindi ko alam kung may galit ba siya sa akin, dahil simula noong nag-aral ako dito sa university, walang araw na hindi siya nagagalit sa akin. Minsan binubully niya ako o 'di kaya pinagsasalitaan nang masama. Pero ang ginagawa ko na lamang ay ang hindi siya pansinin.
Hindi rin naman kasi away at gulo ang pinasok ko rito sa paaralan na 'to. I want to experience new things and I want to finish my studies here because I don't want to waste the hard work of my parents para lang pag-aralin ako dito sa magarbong paaralan.
Hangga't kaya ko siyang iwasan, kakayanin ko. Ang ayaw ko lang ay ang mapasama ang kalagayan ko sa loob ng university.
Aha, future Teacher!
Nandito ako ngayon sa library para magreview mamaya sa upcoming quiz namin kay mrs. Sanchez, ang Professor namin sa Special Education. Ako lang ang mag isa dito, dahil ang mga kaibigan ko ay hindi ko alam kung saan nagsususuot dito sa loob ng university.
"Education of individuals with disabilities, among them the Civil Rights Act of 1964, specifically Title VIof the said law, which was eventually replaced by the Education for the Handicapped Act (EHA) in 1970 and became the precedent for succeeding laws." I read in my mind while my legs are crossed, simply grabbing tattoos from my bag.
May nakalagay kasing sign sa door na 'Foods are not allowed inside the Library'. Eh, anong magagawa ko kung gusto ng bibig ko nang may mangunguya.
"This was a significant moment in teaching individuals with disabilities as it showed an alternative way of looking at maladaptive behaviors and severe behavior problems. Moreover, it helped in advancing the understanding of the nature of behavior and how behavior could be changed."
"The principle of normalization is based on the philosophy that the gap between an individual with disabilities and the rest of society is affected by one's disability and varies from one person to another,hence, the gap must be bridged to enable the individual with disabilities to participate in society."
While I was reading silently, I felt stomach growling which caused me to stop reading. I remembered that I didn't eat kanina pala since I was in a hurry to leave at my condo.
Tanging tattoos nga lang pala ang kinain ko ngayon at tubig naman kanina sa tumbler ko. Late na kasi akong nagising kanina, kaya madaling-madali ako na pumasok dito. Hays! Kapag minamalas ka nga naman.
I was startled when someone approached me, he sat in my place here at the end of the corner in library.
"Hi!" A manly voice greeted me softly.
Just by the voice, I already knew it was Kiefer, tsk! Akala ko kung sino na.
A few months later, Kiefer and I became friends after an unexpected accident happened to me. At first, we did not agree at each other, 'cause I immediately led him with angry words and I even fought him. And then a few days later, we listened to our each other sides and thank goodness we both understood.
Tapos na kami sa issue na 'yun dahil kami ay isang ganap na magkaibigan.
"Aga mo dito, huh."
"Grabe! Wala man lang bang 'Good morning'?" I replied in annoyance, crossing my arms. Ang ganda nang salubong, wala 'man lang good morning.
"Sorry naman." I playfully rolled my eyes to him. "Good morning po, master!" He added and giggles.
"Ayan dapat ganyan! Hindi 'yung sesermonan mo kagad ako."
"Sermon kagad? Hindi ba pwedeng concern lang ako sa'yo, kaya kita pinagsasabihan."
"Concern, concern daw. Asus! –ano ka jowa ko?"
"Pwede naman, baka gusto mo. Pwede rin na mrs. Samantha Arellano, kasi sa tingin ko parang mas bagay 'yun eh."
"Pero mas bagay tayo." I hardly slapped his muscular arms. Ang landi, jusko!
"Kalalaki mong tao, ang landi landi ng utak mo!"
"Hindi ka ata nainform na bakla ako, pero straight naman ang puso ko pagdating sa'yo." Hirit pa niya na ikinadiri ng ekspresyon ng mukha ko.
Naneto ayaw tumigil.
"Titigil ka o susuntukin kita sa panga mo?" Banta ko sa kan'ya na naging dahilan nang pagpout niya at yuko ng ulo.
"Sabi ko nga titigil na po, master Sam."
I laughed at the cuteness of his facial expression with his lips pouted and his puppy face that looking at me. Ang kyooootie, argh!
"By the way, ito nga pala para sa'yo." He gave me a krispy kreme glaze donut.
"Uy, hala! Thank you!" I sweetly thanked him after I grabbed the donut.
( Krispykwim talaga 'yun, charot )
Sakto gutom ako, kaya kaagad ko na itong binuksan sa plastic at kinain.
Hmm.. not bad huh! Masarap naman. Ngayon lang kasi ako nakatikim ng ganitong brand na donut, kadalasan kasi ay Dunkin donuts o 'di kaya Jaco.
"Hmm.. Sarap!"
"Syempre galing sa akin 'yan eh. Bakit, kailan ba kita binigyan ng hindi masarap huh?" Kapal neto! Ngayon lang naman siya nagbigay ng pagkain eh.
"Kapal mo! Eh ang kuripot mo nga pagdating sa akin, samantalang pagdating kay Francine wagas kung magwaldas."
"Bakit, selos ka? Hmm.. selos ang baby na 'yan?" Jusko! Sinalo na talaga niya ang kakapalan ng mukha.
"Ulo–" My body froze when I heard the voice I had been waiting for.
"Ms. Mendoza!" It's miss Irene's voice. Hindi pa ako nakatingin sa kan'ya, pero alam ko na siya ang babaeng nasa harapan namin.
Galit na boses pa lang alam ko na siya talaga ito.
I turned my gaze towards her. "Yes ms. Irene, may kailangan po kayo?"
I can see her forehead met with a frown, lips bitten with reddish lipstick, and her hand resting on her curvy waist that made myself just taken aback by the sexiness of her form.
I must admit that this kind of porma is she always using to enter the school, but I really couldn't stop myself from swallowing my own saliva while staring at her. Godness gracious, she's so hot as fire!
I admit na baklang-bakla na talaga ako sa kan'ya.
"My god, ms. Mendoza! Kanina pa nga kita hinahanap ." Ay wow! Hinahanap ako.
"‘Tapos makikita lang kita na nakikipaglandian dito sa boy na 'to habang nasa library." She added that made my eyes widened. Huh? Landi? Ako? Grabe huh!
"Naku m–miss! Hindi po ako nakikipaglandian," Yuck kaya! Mas tatanggapin ko pa kung siya lalandi sa akin.
I pointed Kiefer before uttering a words. "Atsaka ito, k-kaibigan ko lang po siya 'no! Kadiri kaya ang pumatol sa lalaki," But my eyes suddenly widened when I realized the last thing I said. P-patay..
"A-ang ibig ko sabihin, uhm.. masyado pa akong bata para pumasok sa relasyon. Hehe.."
"What, are you insane? You're already 21 years old ms. Mendoza, and not young anymore. Which means you can enter into a relationship whenever you want." She shrewishly explained to me, which I clearly understood. But the truth is, that I was just looking for an excuse.
What a lame excuse, Samantha!
"Ay, hehe. Sabi ko nga po, gurang – este matanda na ako."
"Alam mo? Luma na rin yang sinabi mo kanina. Kaibigan, Talaga?" She asked with sarcastic tone, tumango naman ako bilang sagot at nagulat ako nang bigla niya akong pitikin sa noo.
Aray! Isa pa 'to ang sadista.
"Idiot! Sa kaibigan lahat nagsisimula ang relationship." Napapout na lamang ako habang hinihimas ang noo ko na pinitik niya.
Sige nga kaibiganin niyo nga po ako.
Our attention shifted to Kiefer when we heard him cough. "Excuse me po huh, pero nasa library po kasi tayo mga madam. Lahat po ng tao ay nakatingin na sainyo, kaya kung pwede sa labas na lang tayo."
Nilipat ko naman ang tingin sa paligid, at totoo nga na nakatingin na sa amin ang lahat ng tao dito sa library, maski ang librarian masamang nakatitig din sa akin.
"OUT!" The librarian angrily ordered to us, so I quickly took my things and went out inside the library. Wala na akong pakialam kung maiwan pa ang dalawa doon sa loob, bahala sila.
But I was astonished when a soft hand grabbed my wrist, pulling me violently to where I didn't know where to go.
I saw that it was ms. Irene who was pulling me to my wrist now and I could see that we were going to the elevator.
"H-hoy! Saan mo 'ko dadalhin!?" She seems deaf 'cause she just ignored my question.
"Ms. Irene masakit!"
"Ouch kasi!"
"Aray po, masakit! Ano ba, ms. Irene!" I complained because of how she painfully pulling me.
Ang lambot nga ng kamay, pero kung makahatak parang matatanggal ang braso ko..
"Puwede bang manahimik ka? Nakakahiya kaya sa mga nakakakita at nakakarinig sa'yo!" Aniya na ikinatikom ng bibig ko sa takot. Saan niya ba kasi ako dadalhin at kung makahatak wagas.
"A-ang sakit na po kasi nang pagkakahatak niyo sa akin.."
"So kailangan mo bang sumigaw para sabihin sa akin 'yang reklamo mo?" Nakakatakot talaga siya.
"H-hindi po, pero kasi.." I paused for a moment. Wait lang, paano ba 'to–argh! "H-hindi niyo po ako pinapakinggan, parang bingi po kayo ganun."
Nakita ko naman siyang napahawak sa sentido at bumuga ng hininga. Infairness ang bango ng hininga niya. Ano kaya ang toothpaste niya?
"You're so immature, ms. Mendoza!" Singhal niya sa akin na ikinayuko ng ulo ko. Grabe sa immature, huh!
"Sorry po.."
"I don't care about your sorry ms. Mendoza, 'cause I want you to fix your attitude and behavior here at the University!" She hissed, pointing her index finger on my face.
"Tandaan mo na wala ka sa basurang lugar niyo!" She held my hand again, then gently pulled me inside the elevator.
Hindi na lamang ako sumagot sa sinabi niya dahil ayaw ko nang makatanggap pa nang masasakit na salita galing sa kan'ya.
Mas masakit pa ang mga sinabi niya kesa sa marahas niyang hatak sa akin.
Ang unfair lang sa punto na hindi naman siya ganito magalit sa ibang estudyante niya kumpara sa akin.
Baka gusto niya rin ako? Kasi nga 'di ba na 'the more you hate the more you –ay pff! Assuming na naman ako.
But.. hurtful words can pierced my heart also, especially when it came from her mouth.
Baka lang pagod siya, kaya iintindihin ko na lang rin siya, atsaka hindi rin kami close para tanungin ko siya na ayos lang ba siya 'di ba? Pero concern lang naman ako eh.. – ano ba!
While the two of us are inside the elevator, just the two of us. I can't stop my eyes from tearing up, for the reason of my thoughts about ms. Irene. It's like my eyelids are on fire..
Ambabaw lang nun Samantha, hindi mo siya kailangan iyakan! Atsaka wala siyang pakialam sa'yo.
I just pressed my lips as I closed my eyes tightly to stop my tears from dripping. But later on, I felt a hand on my shoulder, she made me face her.
"Anong nangyari sa'yo, bakit ka nanahimik?" She asked calmly. Ang gulo rin neto eh! Nagrereklamo na maingay ako, 'tapos nagtataka na tahimik ako.
"W-wala po.. sorry po ulit sa k-kanina.." I answered stuttering while biting my lips. Halos manugo ang labi ko, dahil sa mariin kong kagat at ang mga kamay ko naman ay nanginginig sa kaba.
But my heart tightened even more when I heard her response to me. "Ang arte mo."
Tama, tama lang ang sinabi niya Samantha. Maarte ka lang.
When the elevator opened to the first floor, she held my jaw with one hand and pressed it harder. "Punasan mo na 'yang mga luha mo at bilisan mo maglakad."
Pinunasan ko na ang mga luha na tumulo kanina habang nasa loob ng elevator, pagkatapos ay sumunod na rin ako sa lakad niya. Ramdam ko pa rin talaga ang mariin niyang paghawak sa panga ko kanina habang naglalakad ngayon. Ambigat ng kamay niya.
Kung kanina ay hindi ko alam ang pupuntahan namin, puwes ngayon ay alam ko na. Sa Cafeteria.
Hindi ko alam kung ano ang gagawin namin dito, pero inutusan niya kaagad ako pagkapasok na umupo sa pinakadulo na pwesto. Samantalang siya naman ay may kinukuha sa staff.
Malamang kakain Samantha, ano ba! Shunga lang?
Nawala naman ako sa pag-iisip nang kung ano-ano sa utak ko nang may bigla siyang nilapag sa lamesa.
"Here, eat this." Tinignan ko ang nasa loob ng paper bag at tumambad sa akin ang bento box. Sosyal!
Ang laman ng bento box ay arozcaldo, chopsuey, oranges, apples slices, and also mashed potato. Akin ba 'to? Para naman siyang nagpapakain ng kindergarten.
"A-akin po ba 'to?" I asked stuttering, sinulyapan ko siya saglit at hindi naman nakatakas sa akin ang mata niyang nananaray.
"Sinabi ko na kainin mo 'yan 'di ba? So syempre, malamang sa'yo." She rolled her eyes at me. Ay confirm akin nga, pero para saan naman?
"Pero para saan po?"
I heard that she flicked her tongue inside of her mouth and irritably sat down in front of me. "Alam ko na hindi ka nagbreakfast kanina, kaya ayan. Dinalhan kita."
Luh! Ang caring naman pala eh. Pero paano niya naman nalaman?
"Huh? Paano niyo po nalaman?"
I saw how her facial expression changed, she seemed hesitant to answer my question."A-alam ko kasi.. b..basta! Basta alam ko, hindi mo na kailangan malaman pa." Gulo din neto eh, pero salamat.
"Salam–" I was about to thank her when she took the spoon from my left hand and filled my mouth with full of arozcaldo.
"Ayan! Ang daldal mo. Napakarami mong tanong, imbes na kumain ka na lang!" She added an apple slices to my mouth that was already full of porridge.
Magpapasalamat lang naman ih...
Halos mabilaukan ako sa ginawa niyang pagpuno ng bibig ko, mabuti na lang at may tubig ako na katabi, kaya nasalba ko pa naman ang sarili ko.
Choke me mommy
____
Edited chapter
I apologize for the incorrect grammar and typographical error
See you in next chapter!
- your author krispykwim