Napa-roll eyes si Apple Pie bago napagdesisyunang lumabas na. Nakakaimbyernang tignan ang dalawa at ayaw niyang isipin ng mga ito na naiinggit siya.
Ako?! Maiinggit?! No way in hell! Bahala sila sa buhay nila!
Inirapan muna niya ang dalawang taong masayang nag-uusap bago tuluyang tinalikuran ang mga ito at naglakad na papalabas ng sala. She wanted to get away from there as quickly as she can, but just like earlier, she was rudely stopped again by someone coming in. This time ay matangkad na lalake ang pumasok at hindi nila napansin ang isa't-isa kaya naman napalakas ang impact ng pagkakabangga niya dito. Dahil sa nangyari ay natapon sa sahig ang lahat ng papel na laman ng basket na dala-dala niya.
Mabilis siyang lumuhod upang kunin ang mga iyon at napakagat-labi nang makita na iyon rin ang ginawa ng lalake. "Pagpasensyahan niyo na po, Ginoo," hinging paumanhin niya at tumingin dito.
Nang makita ang mukha nito ay para bang nais niyang mapaiyak. He has a long, narrow nose, prominent cheekbones, almond-shaped eyes, and thin lips. His dark brown hair and brown eyes paired with ivory white skin were screaming of his status. Her eyes went down and saw how respectable the man looks with his uniform that has a special general sleeve braid. May suot itong sash na lagi niyang nakikita sa mga Beauty Queen contest ng kada baranggay. His whole uniform was abundantly embellished with different badges and he has some sort of rope design on his shoulder strap.
(Guide for your imagination)
Putang-ina! Espanyol ang nabangga ko! Ang masama pa doon ay halatang mayaman at makapangyarihan ang lalakeng ito.
Kahit pa man walang magsabi sa kaniya ay alam na niya kaagad na kaparehas ng status ni Kuya Zy ang ginoong tumutulong sa kaniya upang pulutin ang natapon niyang papel. Tanda pa niya ang paulit-ulit na paalala sa kaniya ni Xav na umiwas sa mga taong katulad nito. These people were among the priviledge ones. Kung mayaman na sa paningin niya si Yohan ay tiyak mahihimatay na lang siya kapag pinag-compare ang dalawa. Tiyak na mas lamang ito kaysa sa antipatikong dragon na hindi niya napansing masamang nakatingin na pala sa kanila.
Mas binilisan niya ang pagpupulot at agad rin namang tumayo nang matapos. She slightly bowed while showing an awkward smile at the handsome man who can't take off his eyes on her. "Pagpasensyahan niyo na po ulit, Ginoo. Hindi ko po sinasadya. Aalis na po ako," nagmamadali niyang sabi at akma na sanang lalabas ngunit mabilis siyang pinigilan ng ginoo.
"Sandali, Binibini!" he said that made her stop from taking a step. Lumingon siya dito na may nagtatanong na mga mata. She wanted to comment on how cute his Filipino with Spanish accent is, but decided to just shut her mouth. Baka kung ano pang masabi niya. Nakakamangha lamang makakita ng isang puting katulad nito na marunong magsalita ng wika niya. "Nagkakita na ba tayo?" tanong nito na nagpakunot ng noo niya.
Kilala ba nito si Christina?
Akma na sana niyang ibubuka ang bibig upang matanong sa ginoo kung saan siya nito natatandaan ngunit agad siyang naputol ng nanggagalaiting boses ni Yohan. "Christina!" Mabilis siyang napalingon sa lalake at nakita ang kunot sa noo nito na para bang hindi nito nagustuhan ang nakita. Ang mas nagpabigla sa kaniya ay hindi sa kaniya nakatingin si Yohan. He was angrily looking at the man talking to her before finally switching his gaze to her direction. "Labas," mariing utos nito na para bang nagbabanta na makakatikim siya ng galit nito kung hindi siya susunod.
Kahit na nag-aalangan ay tumingin siyang muli sa puting ginoo na diretso pa ring nakatingin sa kaniya na para bang inaalisa ang kaniyang pagmumukha. She gave him a shy smile and slight bow before finally leaving the room, her hands were holding the basket of crumpled papers tightly. Lumingon siya for the last time sa ginoo at nagulat nang makitang nakatingin pa rin ito sa kaniya.
Ang wafu, bes!
Ang malanding self niya ay umiral na naman kaya mabilis niyang inutusan ang sarili na umalis na roon. Tumalikod na siya at nakangiting dumiretso sa may kusina. Binigay niya ang mga papel sa mga katulong na naroon at sinabing sunugin iyon. After that ay bumalik na siya sa kaniyang kwarto matapos kunin ang mga gamit niya na naiwan sa silid ni Yohan. Pumuslit na rin siya ng iilang libro na pwede niyang basahin sa kaniyang kwarto. Baka akalain ng lalake na gusto niya itong makatabi.
Feelingero siya!
She spent her entire day engulf by a book entitled "Les Trois Mousquetaires" by Alexandre Dumas père. Sa tingin niya ay French iyon at kahit pa man hindi siya marunong ng lenggwaheng iyon ay sa tingin niya na wala naman siyang magiging problema dahil may nakita siyang naka-bind na libro katabi nito. Akala nga niya kanina na magkaiba ang dalawa ngunit nang mabuklat niya iyon ay natuklasan niya na translation pala iyon. It was so clear that it was Yohan's handwriting and that was when she realized that maybe he used the book to practice his French. She used the two books to also learn some French words herself.
Nawili siya sa pagbabasa niyon kaya naman hindi na niya napansin na magtatanghalian na pala kung hindi lamang padabog na pumasok si Yohan sa kwarto niya. She glanced at him in a bored way, as if questioning his reasons for barging in her room. Sinunod niya ang utos nito, nagtago muna siya.
Ano bang kinagagalit ng yawang ito?
"Anong pinag-usapan niyo?!" nakakunot-noong tanong ni Yohan sa kaniya na nagpagulo rin ng isipan niya. Halos magpang-abot na ang dalawang kilay ng lalake habang tinatanong siya.
"Bakit mo tinatanong?" nangloloko niyang balik sa tanong ni Yohan sabay sarado at lapag ng librong binabasa sa may side table. Amused niya itong tinignan bago nginitian ng pagkalawak-lawak.
"Huwag mo akong pinipilosopo ngayon, hindi ako nakikipaglokohan sa iyo," banta nito na inirapan niya lamang.
She looked at him in a playful way before speaking, "Ginoo, ano po bang kinagagalit mo po sa akin?" She used her "mahinhin" voice because she knew how much that ticks off Yohan. Mukhang hanggang ngayon ay hindi sanay na hindi tumataas ang boses niya kada buka ng bibig niya. "Nagseselos ka po ba?" she added with a hint of teasing.
Agad namang napahinto si Yohan dahil sa sinabi niya ngunit agad ring naka-recover at kinumo ang kamao na tila nagpipigil ng galit. "Hindi ako nagseselos. Nag-aalala ako na baka may masabi ka sa kaniya na maging dahilan ng paghihinala ng iba sa kung ano o sino kami. You're one hell of a chit-chatter, you do remember that?"
Sinamaan niya ito ng tingin nang maintindihan ang pinupunto nito. "Hoy po! Hindi ako chismosa! Apaka-puta nito!"
Hindi na lamang pinansin ni Yohan ang pagproprotesta niya bagkus ay seryoso lamang siyang tinitigan muli. "I don't fucking care how miserable your life is, but I'm getting married and I won't allow anyone or anything to ruin my life plan. Hindi ang isang katulad mo ang sisira sa buhay ko. "
She rolled her eyes upon hearing what he said. "Huwag ka pong pa-feeling important. Wala akong pakialam sa mga desisyon mo. Mag-asawa ka kung gusto mo, hindi ako iiyak para sa iyo."
"Mabuti!" sigaw nito.
"Bakit ka sumisigaw?!" sigaw niya pabalik dito ngunit hindi na siya sinagot ni Yohan bagkus ay naglakad papalabas at padabog na sinirado ang pintuan ng kaniyang kwarto.
Aba't doon na ito sa pinakamamahal nitong Binibini. Pag-untugin ko pa silang dalawa!