Leaves will soon grow from the bareness of trees
And all will be alright in time
From waves overgrown come the calmest of seas
And all will be alright in time
Oh you never really love someone until you learn to forgive
Una kitang nakita noon sa business trip. Nasa same hotel tayo habang ikaw nasa harapan at tumutugtog ng isang piano. Naka suit ka, naka bow tie. Ang pogi mo nga eh.
Aaminin ko, naging crush kita ng mga oras na yon. Parang gusto ko na lang sabihin sa ama ko na hindi na trabaho ang pinunta ko doon kundi ikaw na lang.
Kahit noong magkausap tayo, nakatulala lang ako at napapa oo na lang ng basta. Napatitig kasi ako sayo, nagandahan ako sa mga mata mo pati kung sa paano ka ngumiti. Naka dagdag pa ang pag hawak at pag inom mo ng wine na nasa glass.
"Miss Tatlonghari" pag tawag mo sa pangalan ko kaya naman medyo napatulala na naman ako.
"May meeting tayong dalawa bukas in Tala's Hotel. 8 am sharp. Ayaw kong makupad ang kilos, naintindihan mo ba?"
"Yes, sir Viceral."
Akala ko talaga masungit ang katulad mo. Pormal kung manamit at mag salita. Pero pagkatapos ng meeting natin, nakikita na kitang tumawa, inaya mo pa akong kumain ng streetfood na akala ko hindi mo kailanman tinikman.
"So may business ka?" tanong mo sakin noong nag ddrive ka na ng sasakyan. Dapat hindi ako nakasabay sayo, pero sabi mo ipapakuha na lang ang sasakyan ko at samahan kita sa pupuntahan mo.
"Wala. Pero daddy ko meron. Busy lang sya ngayon kaya ako ang pina attend nya sa meeting nyo." nginitian kita at nakita ko ang iyong pag tango.
Hindi rin nagtagal dahil niligawan mo ako at sinagot rin kita after four months. Nakita ko kung paano ka matuwa noon. Tumalon talon ka pa at halos hindi ako makahinga sa higpit ng pagkakayakap mo sa akin.
Masaya akong makita kang masaya, mahal ko.
"Love, positive." sabi ko sayo na may halong kaba habang nilalapag ko ang dalawang pregnancy teat na ginamit ko.
Narinig ko yung pag sigaw mo bago mo ko niyakap muli.
"Oh ghad, love! I love you so much" hinalikan mo ako sa noo nago mo ko niyakap muli.
Ngunit taliwas sa kasiyahan mo ang nararamdaman ko.
"Hindi ka ba masaya? Magkaka baby na tayo, love." sabi mo sa akin habang hawak mo ang aking magkabilang pisngi.
"Hindi pa ako ready, vice. Hindi ko alam kung magiging mabuti ba akong ina sa kaniya."
Tinitigan mo ako at nginitian, "Hindi ko rin alam maging mabuting ama, love. Pero susubukan ko. Gagawin ko para sa kaniya. Hindi naman kita papabayaan, trust me."
Napawi yung agam-agam ko dahil sa sinabi mo, napanatag ako. Kung kanina magulo ang isip ko, ngayon hindi na. Mabilis mo akong napakalma.
Sinabi natin sa parents natin na magkaka baby na tayo. Grabe yung tuwa nila noong malaman nila yon, and in just two weeks kinasal na tayo.
Na feature pa tayo sa magazine dahil masyadong magarbo ang kasal natin. Ano ba ang expect nila diba, mayaman ang pamilya mo at ganoon din ako.
Palapit ako sayo, pero naririnig na naman kitang tumutugtog ng piano. Kaya hinayaan muna kita, at kumanta ako. Sinabayan ko yung pagtugtog mo.
Napalingon ka sakin at ngumiti kaya naman tuluyan na akong lumapit at nilapag sa table yung hot chocolate na ginawa ko.
"daddy" pag tawag ko at nag back hug ako sayo.
"yes mommy?"
Dumikit pa ako lalo sayo at naramdaman mo ang pag kick ng baby natin na nasa womb ko. Natawa ka pa matapos mo yun maramdaman.
"thank you daddy. Masyado mo kaming mahal ng baby natin. I am happy,ikaw yung husband ko and magiging daddy ng baby natin."
"anything for you, mommy. Gagawin ko lahat para sa imyong dalawa." hinalikan mo ko sa labi bago sa aking buhok.
Bumalik ka sa pag piano at tumabi ako sayo.
"nakaisip na ako ng pangalan sa baby natin." sabi niya sa akin. Alam na rin natin ang gender. Kasama ka noong nagpa check up ako.
"Anong name? Ready ka na talaga maging daddy."
"Stelle Seren." nakangiti mong sabi sa akin.
"okay daddy, you will meet our daughter Stella Seren."
"She's our true star, love. Kaya aalagaan natin syang mabuti. And I am sure, magiging mabuti syang bata." you leveled on my bump at hinalikan mo yon. Naramdaman ko na naman na nag kick ang baby natin at natawa ka na rin.
"daddy's girl." saad ko sa'yo.
Noong araw na nanganak ako, grabe yung kaba mo at tuwa. Nag halo yung mga emosyon na naramdaman mo kaya nauwi na lang sa pag luha.
Bukod sa akin, nakita ko na nainlove ka sa ganda ng baby nating dalawa. Dinampi mo lang yung daliri mo sa pisngi niya pero pinakita na agad ang dimple niya sa'yo.
"Nakakainis ha, ako ang nanganak pero ikaw ang kamukha. Mukhang paborito ka pa." I chuckled. Napatitig ka sakin habang tumatawa.
"love, kamukha mo rin siya. Look. Kulot ang buhok, and I know aayain ka niya sa fashion." hinalikan mo ako sa labi bago ka muling tumitig sa akin.
"thank you love for making me happy. Ang saya ko na may baby na tayo." hinalikan mo ako muli sa noo bago mo titigan ang ating unica hija.
Pero halos parehong gumuho ang mundo natin sa nalaman nating dalawa.
Leukemia.
Kaya pala nanghihina ka madalas at nilalagnat ka. Sabi mo wala lang yon, dahil need mo mag work for us.
Nag pa check up naman tayo diba? Hindi naman ako pumayag na pabayaan kang ganyan.
Naka tingin ako sa organ na palagi mong pineplay sa bawat araw na magkasama tayo. Paborito mo pa nga ang song ng Ben&Ben na leaves.
There was a time na ang gloomy ng panahon, medyo pumapatak patak na ang ambon. Nag ddrive ka habang ako sumasabay sayo sa pag awit.
Tinanong kita kung bakit yan ang paborito mo.
Sinagot mo na, "hindi natin alam ang magiging takbo ng relasyon natin, love. At kung hindi man tayo hanggang dulo, gusto ko mapatawad mo ako."
Hindi ko alam kung anong pinupunto mo noon. Pero ngayon naintindihan ko na.
"Napatawad naman na kita kahit iniwan mo ako. Masakit man pero kailangan kong tanggapin. Yun nga lang, pang habang buhay na kitang hindi makikita."
Pinunasan ko ang lapida at binakat ko ang pangalan mo gamit ang daliri ko.
"Badly miss you." saad ko at pumatak ang aking luha.
"Namimiss ka na namin ni Stella Seren." ngumiti ako at napa hikbi.
"She's your girl version e, kaya everytime na nakikita ko sya naluluha ako. Nawala ka nga, nag bigay ka naman sa akin ng kamukha mo. Don't worry daddy, aalagaan ko yung star mo."
Kahit nga sa pag papatulog kay Stella, yun ang hina-hum mo. Kaya siguro ayun, medyo nalalaman na nya ang lyrics sa tuwing tutugtugin ko gamit ang gitara.
" Birthday na ng anak natin bukas, daddy. She's turning two years old."lalong lumakas ang hikbi ko noong maalala ko ang pangako niya.
Pwede na kami ulit mag abroad kapag two years old na si stella. Pwede na siya bigyan ng kapatid.
Maraming naka plano para sa pamilya namin.
" Gagawin ko yung mga nasa bucket list natin daddy, pero bukod yung bigyan ng kapatid si Stella ha? Hindi ko kayang ibigay yon sa kaniya. I don't want other man to be a father of my next child. Okay na ako sayo, at okay na ako kay estella. Ikaw pa rin mamahalin ko, daddy hanggang sa huli. "
Pilit kong huwag humikbi.
"Di man nya nakasama ng matagal ang daddy niya, palagi kitang ikukwento kay Stella. Magiging okay din ako ,daddy. Magheheal din ako." tumayo na ako at muli kong tinignan ang lapida.
"Bye daddy, bisitahin ka namin next time."
Hindi ako nagsisi na nakilala kita, love. Sayo ko naranasan yung totoong pagmamahal.
A/N:
do vote or comment. Thank you!