İnsanlar doğar, istedikleri ya da istemedikleri şekilde yaşar ve sonunda ölür.
Bense tam olarak istediğim gibi bir hayat yaşadım. Oldukça zengindim, herkes tarafından sevilir ve sayılırdım. Yeri geldiğinde eğlenceli yeri geldiğinde otoriterdim.
Uzaktan nasıl göründüğümün farkında değilim. Ben sadece davranmam gerektiği gibi davranırdım.
Her zamanki rutin işlerimi yaparken aldığım bir haber ile çok sevinmiştim. Bunu kutlamak adına arkadaşlarımla bara gittim ancak kısa süreli eğlence bana yetmedi.
Eve geldiğimde de eğlenmeye devam ettim ve haddinden fazla içki içtim. Fazla alkolden dolayı kalbimin sıkıştığını hissettim ve nefes alamadım.
Kendim için hiçbir şey yapamadan bulunduğum yerde yere yığıldım ve bilincimi kaybettim. Tam o esnada ben öldüm ve cennete gidiyorum derken kendimi bu dünyada buldum.
Okuduğum klasik bir aşk romanında yan karakter olduğumu, aslında kötü bir yan karakter olduğumu, sonradan anladım.
İki gün boyunca rüyadaymışım gibi hareket ettim. Fazla içmekten ölmüşken rüya gördüğümü nasıl düşündüm hiç bilmiyorum ancak tamamen saçmalıktı.
Ve bu sürede hiçbir şeyin değişmediğini fark edince kendimi odaya kapattım.
Üç gün boyunca odadan çıkmayıp kendimce analiz yaptım.
Üç günün sonunda çıkardığım sonuçlar şunlardı; ben öldüm ve bu kitabın içine reenkarne oldum.
Evet, öldüğüme kesin gözle bakıyorum çünkü yaklaşık bir aydır aynı dünyadayım. Burada kendimi öldürürsem ya da ölürsem asla eski dünyama geri dönemeyeceğim.
O yüzden ölmeyip buradaki zengin hayatı yürütmek istedim fakat büyük bir sorunumun olduğunu çok geçmeden fark ettim.
Ben kitabın kötü kadın karakteri, Cecilia Davrox'tım.
Dükalığın genç hanımı, güzel ve gösterişli aynı zamanda oldukça kurnaz bir kötü karakter.
Benim kaderim kitabın sonunda Veliaht Prensin emri ile idam edilmek ve ebedi sonsuzluğa uğurlanmak.
Cecilia'nın ölümünden sonra da Veliaht Prensin aşık olduğu sevgili Arielle, Cecilia'nın önceden oluşturduğu zorlu yolları aşarak hayata tutundu ve en sonunda imparatoriçe oldu.
Cecilia kurnaz ve gösterişe aç gözlü bir dükün kızı iken Arielle sadece dükün kızı olmakla kalmıyordu. Onun ilahi bir gücü vardı ve bu sayede Azize olmayı başardı.
Azize olmasından ötürü, aslında iyi bir insan olmasından ötürü, sevenleri de çoktu ve bu Cecilia'yı daha da geri planda tutuyordu.
Cecilia, ebeveynleri tarafından çok umursanmayan ancak abileri tarafından zorbalanan bir karakterdi. Sebebi ise Cecilia'nın ikizi olan Fiona'nın 8 yaşındayken ölmesiydi.
Dış görünüş bakımından Fiona aile üyelerine en çok benzeyen kişiydi. Bu sebeple Cecilia yine geri planda kalmıştı. Fiona'nın ölümünden sonra ebeveynleri Cecilia'ya olan ilgilerini kaybettiler fakat abileri kin doluydu.
Fiona yaşayamamışken Cecilia'nın yaşamasını doğru bulmuyorlardı. Ölmesi gereken bir kişi varsa o da Cecilia'ydı.
Böylelikle sevgisiz büyüyen Cecilia, ilk görüşte Veliaht Prense aşık oldu ve onu takıntı haline getirdi.
Dükün kızı olmak ona yetmediği için gözü daha da yükseklerdeydi. Amacı Veliaht Prenses olmak ve ardından İmparatoriçe olmaktı.
Ancak Arielle ortaya çıkınca bütün hayalleri yerle bir oldu. Arielle elini bile oynatmadan herkesin sevgisini alırken, Cecilia herkes tarafından iğnelenmeye başladı.
Veliaht Prens'te Arielle'e ilgi duyunca, Cecilia çıldırdı. Her fırsatta Arielle'i Veliaht Prens'ten uzak tutmaya çalıştı fakat başaramadı.
Daha da öfkelenen Cecilia, her şeyin ölümle biteceğini düşündü ve Arielle'i zehirledi. Bunu öğrenen Veliaht Prens'te Cecilia'nın idamına karar verdi.
Kendi elleriyle oluşturduğu kader çizgileri Cecilia'yı ölüme götürdü. Sevgisizliğin sonu binbir türlü olayla sonuçlanabilirdi ve Cecilia'nın sonu da böyle oldu.
Peki ben zengin bir hayat yaşarken ölüp, tekrar zengin bir hayata gözlerimi açmışken ölmeye niyetli olur muyum?
Sanmıyorum.
Ben gerçek Cecilia gibi kötülük yapmayı düşünmüyorum. Dediğim gibi, o an nasıl davranılması gerekiyorsa o şekilde davranırım sonrası beni alakadar etmez.
Arielle istiyorsa Veliaht Prens ile hemen evlenebilir.
Dükalığın bolca parası varken tek yapacağım şey kendime bakmak olacak.
Para sonuçta kendine bakmak için vardır. Ailenin sevgisine de ihtiyacım yok çünkü onları tanımıyorum. Bu yüzden bana sadece para yeterli, bir de hizmetçimin olması daha da iyi oldu.
Konuşabileceğim iki üç kişi ve harcayabileceğim bolca para varken, Veliaht Prensin peşinden koşmaya niyetim yok.
Şuan sadece partilere katılmak ve kendime harcama yapmak gibi meşguliyetlerim var.
"Leydim bu elbiseyi beğendiniz mi?"
Bugün, Marki Etharph'ın kızı Iris'in doğum günü balosu için paramı harcamaya geldim.
"Bu çok sade. Sana dediğim gibi sade ama göz alıcı bir şey olmalı."
Mağaza sahibi Madam Cassandra artık bana kıyafet göstermekten bıkmış gibi görünüyordu.
"Leydim, bence bu elbise oldukça güzel?"
Yanımda dikilen Hizmetçim Leslie'ye baktım.
"Güzel olduğunun farkındayım. Ancak istediğim sadece güzel olması değil, sade ama dikkat çekici olması."
Gülümseyerek elbiselere bakınmaya devam ettim.
"Anlıyorum, leydim."
Gözüme takılan yeşil elbiseye doğru adımladım. Tam olarak sade sayılmazdı ama isteğime en uygun olanı buydu.
"Kuzey'den getirttiğimiz kumaşlardan yapılmıştır. Kumaşı deneyen herkes memnun kaldı, leydim. Sizin için bunu paketleyelim mi?"
Elimi havaya kaldırarak, "hayır" dedim.
Elbiseyi elime alarak iyice kontrol ettim. Çıkartılması gereken bir yeri var mı diye süzdüm.
"Öyleyse-"
"Bu elbiseyi biraz daha sade yapmanı istiyorum."
Artık yarına yetişmesi gereken bir elbise var gibi görünüyor. Yine iyi para kazandırdım size.
"Nasıl bir sadelik istiyorsunuz, leydim?"
Elimle çıkarılması gereken fırfırları gösterdim.
"Bu fırfırların hepsi çıkartılırsa daha iyi olur. Ayrıca bu elbiseye uygun bir eldiven istiyorum."
Şaşkınlıkla bana bakan Madam Cassandra'ya döndüm ve bana bir şeyler söylemesini bekledim.
"Demek istediğimi anladın değil mi yoksa tekrar mı anlatmalıyım?"
Elini iki yana sallayarak, "hayır, hayır çok iyi anladım" dedi.
Elimdeki elbiseyi hızla alarak yanındaki yardımcısına verdi.
"Yarın sabaha elinize teslim etmiş oluruz, leydim. Başka bir şey eklemek ister misiniz?"
"Hayır, teşekkürler. Dediklerimi yapman benim için yeterli olur. Yarın sabaha kadar elimde olmasını istiyorum, acele edersen iyi olur."
Madam Cassandra başını aşağı yukarı salladı.
"Elbette leydim. Hiç şüpheniz olmasın, kesinlikle yarın sabah erkenden elinizde olacak. Herhangi bir sorun yaşarsanız lütfen beni bilgilendirin."
Madam Cassandra'ya tebessüm ederek omzunu sıvazladım.
"Bir sorun yaşayacağımı sanmıyorum. Senin çalışkan ve başarılı biri olduğunu bildiğim için buraya geldim."
Madam Cassandra da bana kocaman gülümseyerek cevap verdi.
"Bizden alışveriş yaptığınız için çok memnunum. Umarım beklentilerinizi karşılarım, leydim."
"Karşılayacaksın."
Son kez elbiselere bir göz attım.
"O halde size iyi çalışmalar dilerim. Bir dahaki balo elbisesi için de size geleceğim. Daha farklı modeller için çalışın."
Tüm çalışanlar başlarını eğerek beni uğurladı.
Mağazanın önünde duran at arabasına biniş yaparak dükalığa doğru yol aldım.
"Leydim, elbise fikrinizi çok beğendim. Balonun ışığı siz olacaksınız."
Leslie'ye gülümsedim. Kendisi yıllardır Cecilia'nın kişisel hizmetçisiydi. Hiçbir zaman yanından ayrılmadı ve her ihtiyacını karşıladı. O yüzden Leslie'nin yanımda olmasını seviyorum.
"Balonun ışığı olmak gibi bir isteğim yok, Leslie. Oraya sadece eğlenmek ve kafa dağıtmak için gidiyorum. Ama senin ışığın olursam mutlu olurum."
Leslie son sözlerime karşı utanarak başını eğdi.
"Biliyorsunuz, leydim. Siz benim her zaman ışığımsınız. Gündüz gökte parlayan güneş, gece parlayan aysınız."
"İltifatların için teşekkür ederim."
Telaşla ellerini oynattı.
"O ne demek, leydim. Ben sadece gerçekleri söylüyorum."
Yanımda bir tek sen vardın. Bu dünyaya geldiğimde ilk seni gördüm. Kimse beni umursamazken sen beni umursadın. Neyse ki diğer hizmetçilerin hepsini dize getirdim.
Artık dükalığın içinde bana hizmet eden birçok hizmetçi var. Tabii ki o iki ahmak olmadığı için sözümü dinlemek zorunda kaldılar. Eğer onlar dükalıkta olsaydı, sözümü dinlemeleri biraz daha zor olurdu.
Dük ve Düşes işleriyle ilgilenip beni umursamadıkları için dükalıkta istediğimi yapabildim. Sonuçta beni izleyen hiçbir göz yok ve dükalığın genç hanımı olduğum için sözümü dinlemeleri şart.
Arabanın kapısı açıldığında dükalığın kahyasını karşımda görmeyi beklemiyordum.
"Hoşgeldiniz, leydim."
Elini bana doğru uzattığında nezaketen elini tutarak arabadan indim.
Bahçede ordan oraya koşan hizmetlileri görünce şaşırdım açıkçası. Bu kadar aceleyle iş yapmalarına sebep olacak ne olmuş olabilir?
"Bir problem mi var, Cesar?"
Etrafta koşan hizmetlileri gözlerimle gösterdim.
"Ah, hayır. Genç efendi ile küçük efendi başkentten geldiler. Onun için bu acele var, leydim."
Demek geldiler.
Derin bir nefes alarak geri bıraktım. Onlarla en son bir ay önce karşılaştım. Ben bu dünyaya yeni geldiğimde hâlâ dükalıktaydılar. Tabii bir haftanın ardından sonra başkente eğitim için gittiler.
Peki, şimdi gelmelerinin sebebi ne? Çok erken dönmediler mi? Buranın eğitimi nasıl işliyor ki?
"Oh, öyle mi? Çok erken dönmediler mi?"
Kahya ifadesizce suratıma bakıp birkaç saniye konuşmadı.
"Bir ay sonra kısa tatilleri oluyor, leydim. Unuttunuz mu?"
Ne? Bir ay sonra kısa tatilleri mi oluyor? Bir ay dolduğunda buraya mı gelecekler yani?
Bunu araştırmam gerekecek.
"Evet, aklımdan çıkmış."
Kahyayı orada bırakarak dükalığa girdim.
Ancak karşımda böyle bir manzara görmeyi beklemiyordum.
08.04.22