Samantha's point of view
WHEN I OPENED the curtain of my room, a beautiful sunlight appeared on my face. Thank goodness swimming pool at mga ibon na lumilipad ang bumungad sa aking bintana.
Sa ibang kwarto na may bintana kasi puro mga kotse atsaka alikabok ang bubungad sa labas ng bintana nila.
After eating and taking a bath, I wear our new uniform. It's a knee-length pencil skirt, a white shirt, and an ID with EE course or Elementary Education course written on it.
I put a little make up on my face, which are lipstick and just baby powder since hindi naman kasi ako ganoon karunong magmake up o 'di kaya mag-ayos pagdating sa mukha.
Maganda ako since birth 'yun na 'yon.
It was about six thirty am when I left my room and went straight to the elevator.
Salamat sa Diyos ay hindi ko na kasabay ang terror na dragong professor na 'yun dito sa elevator.
Kagabi ko lang din napagtanto na parehas pala kami nang tinitirhan na condo ni ms. Irene, malamang sa malamang ay parehas lang kami ng building dahil pareho lang kami nang ginagamit na elevator simula noong isang araw at kahapon.
Pero hindi naman ako imbestigador para alamin ang buhay niya 'di ba? Curious lang naman..
Minutes passed, I arrived here in the university at exactly seven o'clock. My eyes immediately caught my two friends sitting on a bench after I entered.
When they saw me pass in, I could see the sparkle in their eyes, Savi even waved her hands to me. "Baby babe!"
Ang cute niya talaga kapag sinasabihan ako ng babe. Feel ko rin na I'm special. – Huwaw!
I walked straight in the bench where they were sitting to sit next to them, mahangin ang puno at maaliwalas na araw ang makikita't mararamdaman mo dito sa tinatambayan nang mga estudyante.
Faorite zone ko na siguro 'to.
"Ang aga mo, huh." Francine said while chewing popcorn.
"Kaya nga sobrang aga."
"Malamang kesa naman malate ako, eh' di patay pa ako kay ms. Irene." Nakatanggap naman ako ng palo kay Savi.
"Sira! Ang ibig namin sabihin ang tagal mo."
Huh? Ang sabi nila ang aga ko raw, eh.
"Shunga ka ba? Alas syete pa lang nang umaga, 'tapos sasabihin mo na ang tagal ko. Eight pa lang naman ang start natin huh." I frowned in annoyance when she suddenly hit me. Sadista –amp!
"Oh! Easy ka lang, 'wag ka naman magalit. Binibiro ka lang eh," She caressed my shoulder blades to make me calm. Hays, pasalamat ka mabait ako.
"Pagpasensiyahan mo na kami Sam, mga morning person kasi kami. Mga alas sais pa lang ng umaga nandito na kami sa University, minsan pa nga kami na ang nagbubukas nang gate kapag wala pa ang guard," Ani naman ni Francine.
Seryoso ba sila? Para silang multiverse nang pagiging isang aswang.
"Okay lang, nagulat lang din ako na kanina pa kayo nandito."
"So, since maaga pa naman. Why don't we wander around the university first, right?" Savi suggested. "Tamang-tama rin, kasi baguhan ka pa lang dito babe. Kaya i-totour ka namin sa magandang university na 'to." We nodded in response.
Tama, dahil hindi ko pa kabisado ang buong university na 'to.
"Oh, edi tara na habang maaga pa," Tumayo na kami mula sa inuupuan at naglakad papasok ng university.
The first place we passed is the big glass that displayed the faces of students and former students who became bachelors and have degrees. As well as olympic medals, medals, awards, trophies, crowns of students are also here.
I looked at all the faces of the students/ former student here until my eyes caught ms. Irene's picture, which is also displayed here with the former students of university.
Wait, so dito pala siya grumaduate? Infairness ang ganda niya sa picture huh. Halatang batang-bata pa ang mukha niya rito.
Victoria Irene R. Malven
Bachelor of General Education
Napangiti ako sa picture niya kaya nagdecide ako na kuhaan ito ng litrato sa aking phone, short hair since birth yata siya, kasi kahit dito pixie pa rin.
Ang ganda niya..
"Huy! Picture picture ka diyan. Lagot ka kay ms. Irene kapag nakita niya 'yan." Savi whispered to me. As if naman makita niya 'to sa gallery ko.
"Hindi niya naman ito makikita dahil hindi naman kami close, atsaka sino ba siya para pakiealaman ang phone ko." I answered fiercely, playfully flipping my long hair to her.
"Bet mo 'no?" Francine asked.
A-ako bet siya? Of course not. U-uhm.. Babae ako 'no, atsaka babae siya.
'Y-yung picture na kinuha ko, remembrance lang 'yun kasi maganda siya..
"H-hindi no! Ano ba k-kayo professor natin siya, kaya no and never." I answered stammering as I averted my gaze at them. No and never!
"Okay. Third day pa lang naman ng pasukan, kaya tignan nalang natin sa susunod pa na araw," They smiled teasingly making me rolled my eyes.
"Mabusog ka sana sa sinabi mo." Francine added as a joke. They left me dumbfounded, standing front of the glass.
Bakit ba ayaw niyo maniwala sa akin? H-hindi ko nga siya gusto!
I ran immediately to follow them and our next destination was the library. We didn't walk around the library anymore, we've just looked inside.
A widely, quiet, has many books, and computers library.
"Oh pak! Sana magrelease sila ng possessive series dito, kasi sisipagin na talaga ako magbasa." We just laughed quietly because of what Savi said.
Hindi ako familiar sa libro na 'yun, pero sa sinabi niya pa lang halata na may kabastusan.
"Bible kailangan mo sa utak Savi." I heard Francine whispered.
Mas okay pa nga ang bible para magbible study tayong lahat.
The next one we went to was the school's gym, it's not as big as the gym I see on the internet. But it's okay, it's nice and cozy naman since the interior is air-conditioned.
"Pwede ba dito mag ano?" Savi laughed hard making us wondered.
Ano? Anong pwede mag ano rito?
"Wala! Mga pa-inosente." She murmured the second thing she said, but by chance I heard it.
Narinig ko, pero hindi ko pa rin gets.
In a few minutes of walking, my friends and I have visited many places here at university. The last place we will go to is the indoor Basketball court plus the stadium here at the university.
After we got here, there were some players were playing, but no one was watching or sitting in the stadium seats.
"Uy, si Kiefer, oh!" Savi pointed the boy holding the ball, wearing a green jersey.
"Hala, oo nga!" Francine said in shock. "Go Kiefer my loves!"
As if naman marinig siya nung Kiefer na 'yun.
Kiefer, Kiefer... Parang pamilyar siya hmm... –wait! Siya 'yun, Kiefer daw ang pangalan ng bumunggo sa akin.
"Hindi ba sabi niyo Kiefer ang pangalan ng bumunggo sa akin, so siya ba 'yung Kiefer na tinutukoy niyo?" I asked curiously which they nodded.
"Oo, siya 'yung mokong na 'yun ang bumunggo sa'yo kaya ka nahospital." Savi replied.
Grabe naman sa mokong, pero humanda 'yang Kiefer na 'yan sa akin kapag nagkita kami.
Pero magpapasalamat nalang ako sa binigay niyang yelo kahit sinabihan niya ako na tanga at bitch sa letter.
Ang tanong, sa kan'ya nga ba talaga galing 'yun? –aish! Malamang Samantha. Sino pa ba ang bumunggo sa'yo at may kasalanan sa'yo?
Pwede naman si ms. Irene.. hindi, huwag assuming Samantha!
"Huy, tara na pala! 7:50 na malapit na ang subject ni ms. Irene." Savi reminded to us, kaya natigil naman ako sa pag-iisip.
Hala! Oo nga pala, bawal ang malate. Jusko!
"M-mag elevator na lang tayo, bilis! Lagot pa naman tayo kapag nalate." Francine's apprehension mixed with fear, Savi and I is just like her who are also afraid.
Ayoko pa mameet ang mga lolo't lola ko sa langit, jusko naman!
Pagkarating namin sa elevator, nakita namin na puno na ang nasa laman nito at ang mga tao ay nasa labas na naghihintay rin para makasakay. Maraming nagrereklamo na matagal daw ang pag-usad, kaya sa tingin ko na hagdan na lang ang solusyon.
"Stairs!" Savi screamed.
Hagdan nga sa akin, tapos stairs naman sakan'ya. Huwaw! Expensive.
Tumakbo na kami pababa ng hagdan mula sa fifth floor, pababa sa third floor kung nasaan ang EE course floor. Tumakbo ako nang tumakbo hanggang sa masagad ang makakaya ng katawan ko habang maingat na iniiwasan ang mga tao na nakakasalamuha ko.
"Excuse me po!"
"Excuse me!"
I excused myself from the stairs we were passing, while my two friends did not hesitate to bump into the people they met that made people get annoyed with them. As if they care, lol!
"TABI MGA PUTA!" I heard Savi exclaimed while running. Nakakahiya jusko naman!
"Sh*t!" I cursed nang makita ko ang orasan sa cellphone ko. 8:03 na, late na kami ng three minutes.
Hindi sa oa kami, pero 'yun kasi ang rules ni ms. Irene. Golden pa nga iyon, eh.
Nang makarating na kami sa tapat ng General Education room o sa subject room ni ms. Irene, hindi na kami nag-atubili pa na buksan ang pintuan. Ang bungad naman sa amin ay ang malamig na tingin ni ms. Irene.
"You guys are three minutes late." She coldy said to us. "Parang kahapon lang sinabi ko na ayaw kong may malilate sa subject ko, bakit hindi kayo sumunod?"
"M-ms. Irene may pinuntahan lang ho kami, kaya nalate kami ng dating dito. Pasensya na po at hindi na mauulit." I reasoned out while stuttering, I saw she was looking at us sharply.
"Hindi ko sinabi na magpaliwanag ka ms. Mendoza! Pero mas mahalaga pa ba 'yang pag-alis niyo kesa sa oras ng subject ko huh!?" I could see the angry expression on her face.
Bakit pa kasi ako nag-explain, ang walang kwenta tuloy. Bwiseeeet!
Nasa huli talaga ang pagsisisi.
"Miss!" We heard the woman in the middle seat calling ms. Irene attention and raised her hand.
Kilala ko siya, siya si Darlyne. Nakilala ko siya kahapon nang mag-introduce kaming lahat.
"Can I speak for a moment?"
"Just make sure na importante 'yan, ms. Darlyne. Go ahead and speak." Ms. Irene simply responded to Darlyne.
"Of course ms. Irene, kailan ho ba ako naging sakit ng ulo niyo?" She laughed mischievously, rolling her eyes at me.
Ano na naman ba ang ginawa ko at tinarayan pa ako ng babaeng ito?
"Ang taray niya, huh!" Savi whispered to me with annoyance tone.
Napansin niya rin pala, pero tama siya. Ang taray nga nung babae, ang taray ng mata.
"I said go ahead and speak ms. Darlyne! Hindi ka ba nakakaintindi?" I flinched when ms. Irene suddenly screamed angrily. I am trembling in fear and just playing with my finger tips.
Pero dasurv ng babaeng mataray na 'yun sigawan, walang halong biro at joke.
"I'm sorry miss." She apologized first. "I saw those three wandering around here at the university earlier, ms. Irene. And the last time I saw them was at the basketball stadium. At that time it was 7:30. Then your class starts at eight o'clock, right? And I'm pretty sure na nag ikot-ikot pa sila sa ibang floor, miss."
What the f-wrong detail ka ata miss. Sa basketball na ang last tour namin, anong sinasabi mo na sa iba pa?
"M-miss that's not–" Ms. Irene suddenly led Francine with a loud shout.
"SHUT UP!"
"So all this time nag gala-gala lang pala kayo? 'Yun ang reason niyo kung bakit kayo nalate, huh?" She asked furiously, making us just nodded in response.
"At ikaw, ms. Mendoza!" hala! bakit ako?
"Sinabi mo na may pinuntahan lang kayo, pero ang totoo naman ay nag gala-gala kayo. Pinagsisinungalingan mo ba ako para maging tanga ako na maniniwala sa stupid explanation mo?!" She raving mad asks to me.
Unexpectedly, she threw the eraser board at the back that caused the school projects display to be broken and the books scattered on the floor.
"I'm sorry ms. Irene, I just made a mistake in my explanation and I'm not lying to you po, because that's not my job as a student here at the University." I assure her while pressing my lips nervously.
"Siguraduhin mo lang ms. Mendoza, dahil ayoko nang maulit pa 'to!"
"LIGPITIN ANG LAHAT NG NAKAKALAT SA LIKOD!" She ordered to us before turning her back on us.
I considered it as a punishment for us, but it's okay. It's not hard for us to do it, kaysa naman magkataon na mahirap ang pinagawa niya sa amin–ay! Baka mamatay na lang ako.
I knelt on the floor, starting to back the scattered books at the shelf. When I touched the broken part of the school project, my hand accidentally hit the sharp part making my palm to bleed.
"Sh*t aray!" I complained in whisper. Mahirap na if they might hear me here, paniguradong ms. Irene would scold me again.
Ang sakit naman! Bakit ba ang clumsy ko simula kahapon? Una ulo ko, tapos ngayon kamay naman.
"Huy! Ayos ka lang? Anyare sa kamay mo at bakit dumudugo?" Savi simply approached me.
"W-wala, sige na pumunta ka na doon at kaya ko na 'to."
"Sure ka? Pwede ko naman sabihin kay ms. Irene, kasi tignan mo, oh. Ayaw niya tumigil sa pagdurugo." I just nodded in response, as if to say 'I'm fine'.
Lihim na lamang ako kumuha ng tissue sa bag ko at pinalibot sa kamay ko na natamaan ng bubog, para tumigil sa pagdurugo.
Tama ang nakalagay sa letter clumsy talaga ako, pero sino naman kaya ang nasa messenger? Ang tukmol na scammer na 'yun!
Imposible naman na si Savi at Francine, kasi magkaibigan kami at babatukan na nila ako kapag ganun, pero pwede rin naman si Kiefer. O kaya si ms. Irene? Hehe. Assuming!
"Faster at mags-start na tayo." Ms. Irene said which we just obeyed her order.
Hours passed, tapos na ang oras ni ms. Irene, kaya tapos na rin kami sa kan'ya makinig. Dinoble ko muna ng tissue ang sugat ko dahil wala talagang tigil ang pagdudugo nito.
Mauubusan pa ata ako ng dugo neto. Anemic na nga, tapos uubusan pa! Tsk!
"Ms. Mendoza."
Narinig kong malamig na sambit ni ms. Irene sa aking pangalan. Humarap ako kung nasaan siya nakapwesto, nakita ko siyang nakatayo at kuros ang kamay sa dibdib.
"Yes po ms. Irene, may kailangan po kayo?"
"At my office. 6th floor, room 3." She uttered, before leaving me dumbfounded. H-hala... Ano 'yun?
"Lagot ka babe, ashushu.." Pananakot sa akin ni Savi. "Goodluck!"
Pati ba naman 'to? Akala mo walang kasalanan.
"Huy, Savi. Huwag ka naman ganyan, natatakot na si Sam sa'yo, oh." I just left them in the room to go to ms. Irene's office.
Mabubuhay pa ako
Mabubuhay pa ako
Mabubuhay pa ako
Paulit-ulit na dasal ko sa aking isip at nagsasign of the cross sa loob ng elevator, malakas ang pagkabog ng aking dibdib dahil sa kaba. Ang buong katawan ko ay nanginginig at pawis din ang aking kamay.
What if detention pala 'yun, tapos sinabi niya lang na sa office lang?
Ayoko na! Parang awa.
'Yung Darlyne sinasakal ko na sa panaginip ko, baka siya na isunod ko. Joke! Hehe.
__________________________________________
(Author: Happy 50k reads omg! Parang hindi ko naman deserve, pero thank you<8)
I apologize for the incorrect grammar and typographical error
Edited chapter
See you in next chapter!
- your author krispykwim