Nagbabasa ako ngayon ng libro na binili ko lang last week dahil dinadagsa talaga ng mga tao ito noon sa bookstore. Binili ko lang siya kasi nakita ko na maraming nabili noon ng libro na ito that day kaya bumili din ako. Fortunately, maganda 'yung story and it's my type of plot.
Ito 'yung ginagawa kong distraction these days sa dami kong iniisip. Buti na lang wala pa ako doon sa nakakastress na part. Baka lalo akong ma-stress, susme.
Speaking of stress, nandito ako ngayon sa aking higaan ng maalala ko na naman ang nangyari noong Friday ng gabi. Napapikit ako ng mag flashback ang mga nagawa ko noon.
Ang dami ko nang sinubukan na gawin ngayong araw pero tuwing naalala ko ang ginawa ko ay nawawalan ako ng gana. Isang beses nga ay nag alala na si Manang dahil daw bigla nalang ako mapapatigil sa pagkain at namumula habang nakakuyom ang mga kamao.
Paano ba naman kasi? Hindi ko maiwasang isipin ang ginawa ko kay Miss Aspen.
Paano kung galit 'yon? Baka ibagsak ako. Wag naman sana. Bawiin ko nalang, chos!
Nagulat ako ng may biglang bumukas ng aking pintuan. Nang makita ko na si Soleil ang pumasok ay agad ko itong binato ng libro na binabasa ko.
"Aray! Hoy masakit 'yon ah!" asar na saad nito habang hinihimas ang braso.
"Malamang! Alangan naman masarapan ka pa pag tinamaan ka ng libro sa braso!" Inis kong sigaw dito at sinamaan agad ng tingin. Bigla bigla nalang kasi papasok.
"Bakit ba ang init ng ulo mo? Sunday ngayon, bawal mainit ulo." saad nito at umupo sa aking higaan. Ano naman kinalaman ng araw sa ulo ko, nyeta.
"Bakit ka nandito?" Tanong ko habang inaayos ang gamit.
"Pinapunta ako ni Manang dito, wala ka daw kasi sa sarili simula pa kahapon. Ano ba ang nangyari sa 'yo? Na-reject ka na?" Nang-aasar na tanong nito habang nakangiti.
Parang lalo lang ata nag init ang aking ulo sa sinabi nito kaya muli ko itong inambahan ng mas makapal na libro sa kanina na agad naman nagpapitlag dito.
"Tigilan mo 'ko, Soleil Maeve ha?! Nag-iinit ulo ko, 'wag ka ng dumagdag!" Inis kong saad dito at humiga sa aking higaan.
"Ang init naman ng ulo mo!" Kamot ulong saad nito habang nakakunot ang noo. Umupo ito sa aking higaan at tinitigan ako ng matagal kaya napalobo ako ng pisngi.
"Ano nga kasing problema mo?" Hindi na nang-aasar na tanong nito sa akin kumbaga, malumanay na ang boses nito ngayon.
Napabuntong hininga ako. Sasabihin ko ba? Pagtatawanan lang ako nito e.
I looked at Soleil and saw the anticipation in her eyes, waiting for my answer. I groaned and buried my face on the pillow.
"I kissed her..." Sobrang hina na sagot ko, na pati ang butiki ay mahihiya sa sobrang hina.
"Ano?" Pag uulit nito na may kasamang inis.
"I kissed her." Medyo may kalakasan na saad ko at lalong kinulong ang mukha sa unan. Memories from that night started to come back, just what the hell!?
"Anak ng tupa, lakasan mo!"
"I said I kissed her! Goddammit!" Sigaw ko sabay lagay ng ulo sa unan at doon sumigaw ng sobrang lakas.
Matapos kong sumigaw ay tumingin ako kay Soleil na tahimik lang habang nanlalaki ang mata.
"Seryoso, hinalikan mo?" Tanong nito kaya namumula akong tumango at napayuko.
"Anong reaction niya?" Tanong muli nito habang nakatingin pa rin sa akin na para bang tinubuan pa ako ng isang ulo.
"I didn't see it..." Mahina kong saad.
"Why?" Nagtataka nitong tanong habang magkasalubong ang kilay na nakatingin sa akin ng mariin kaya napapikit ako.
"I got scared and just push her out of my way to get inside..." Mahina pa rin na saad kaya napatingin ako dito.
Nakita ko na nakakanganga na ito while looking at me. Maya maya ay inis itong tumingin at binatukan ako ng sobrang lakas. Napadaing ako sa sobrang sakit! Grabe naman 'yon!
"Aray naman, Soleil!" Reklamo ko dito at hinimas ang ulo habang nakanguso.
"Ang tanga mo kasi! Ang sabi ko mag-confess ka, hindi mang kiss and run! Anak ng tupa naman o!" Naiinis na saad nito at ginulo pa ang buhok.
"O e, anong mukha ang ihaharap mo ngayon diyan sa professor mo?" Tanong nito habang nakapamewang. Napanguso ako at umiling.
"Ayan kasi! Ako nai-stress para sa 'yo, Adira." Inis na saad nito at stress na tumingin sa akin. I smiled at her, sheepishly.
"Nag panic kasi ako nung sobrang lapit niya na!" Nakanguso kong saad at malapit nang maiyak. Hindi ko na alam gagawin ko, jusko.
"Anong gagawin mo ngayon?" Sabi nito at umupo ulit.
"Hindi ko alam." Hopeless na sagot ko. Binatukan ulit ako nito. Nakakailan na 'to ha!
"Gaga, kausapin mo! 'Wag kang engot!" Inis na saad nito. Inis ko itong tiningnan. Hindi kailangan mang batok!
"Kakausapin ko naman eh! Hindi lang ako ready ngayon dahil nahihiya pa rin ako. Bukas na sa school." Sabi ko dito kaya napairap ito sa akin. Napatayo naman ito ng marinig na natunog ang aking phone titingnan niya sana iyon dahil wala ako sa mood na tumayo ngayon pero agad din napatili ng mahawakan iyon.
"Sino itong nata— hoy! Si Ms. Ferrucci 'tong Aspen, 'di ba?" Nanlalaki ang mata na saad nito. I sighed.
She has been calling me since last night and even gave me text messages but I chose to ignore it. As much as I want to answer and reply to her messages, I'm still not ready to face her. Pinangungunahan ako ng hiya ko.
Hinayaan ko ang tawag hanggang sa mamatay ulit 'to.
"Bakit hindi mo sinagot?" Tanong ni Soleil. Napatingin ako dito at napabuntong hininga.
"I told you, I'm not yet ready to face her." Sabi ko dito. Bumaba ako para kumain dahil 11:30 na. Sumunod naman si Soleil.
"Kailan mo balak kausapin yung tao?"
"I guess, tomorrow." saad ko habang nakuha ng kanin. Inalok ko naman ito kaya Soleil being the patay gutom that she is nauna pang kumuha sa akin ng ulam. Isang sulyaw pa eh favorite ko yung ulam. Sinamaan ko ito ng tingin.
Magsasalita na sana ako ng tumunog na naman ang aking cellphone, tumatawag na naman si Ms. Aspen. I sighed and turn off my phone.
I promise, I'll talk to you tomorrow.
Two days later...
Nung isang araw pa ang due ko na kausapin siya pero 'di ko pa rin siya nakakausap. Lagi na sa akin sinasabi ni Soleil na kausapin si Ms. Aspen pero lagi akong umuurong tuwing nakikita ko na siya. Pag kaya ko naman na kausapin siya ay may kinakausap siyang tao kaya hindi ko na ito makausap at nauuwi nalang sa pag-uwi ko sa bahay.
I sighed for the nth time today. I'm currently checking my acoustic guitar dahil tutugtog na kami mamaya. Pinahuli kami, pinapaabot nila hanggang 6pm para daw masaya.
May narinig akong yabag na papalapit sa akin pero 'di ko ito binigyan ng pansin at patuloy na inaayos ang gitara.
Someone cleared their throat but I didn't look up.
"Adira." Tawag sa akin ng kung sino.
"Hmm?" sabi ko habang inaayos ang gitara. Shit, may sira! Sinubukan kong ayusin ito pero maluwag talaga e.
"Can we talk?" Tanong muli ng kung sino. Napakunot ang aking noo.
"Not now. I'm fixing my guitar." sabi ko dito habang nakatingin pa rin sa gitar ng nakakunot ang noo. Kung kailan malapit na kami mag perform e.
"We need to ta—"
"Adira! Start na daw kayo!"
Tumayo ako at tinanguan ang tumawag sa akin bago bumaling sa taong kinakausap ko kanina.
"I'm sorry but I need to—"
Paglingon ko ay nagulat ako na si Ms. Aspen pala ang aking nasa harap. Bumilis na naman ang tibok ng aking puso kaya ni-tap ko ito na akala mo ay titigil 'yon. Masama ang tingin nito sa akin kaya napalunok ako.
"We're going to talk after this, Adira. No more excuses." Madiin na sabi nito at umalis na. Nanatiling nakatayo ako doon habang hawak ang aking gitara at parang napako na iyon doon.
Hindi ko inaasahan na siya pala 'yung lumapit sa akin kanina. Masyado kasi akong immersed sa pag aayos ng gitara, idagdag pa na kinakabahan pa ako na baka masira 'yung gitara in the middle of my performance.
"Adira!"
"Coming!" Sigaw ko at pinakalma ang sarili. Pinaayos ko muna ang aking gitara bago pumunta sa pwesto ng mga ito.
Kinakabahan ako na pumunta sa pwesto nila Jake na ngayon ay mukhang ready na. Bumaling sa akin si Jake at ngumiti.
"Nervous?" Tumango ako at ngumiti ng pilit.
"Don't be. She'll be watching and your family is also watching." Sabi nito kaya napatango ako sa sinabi at pinakalma ang sarili.
Okay, not helping. Lalo akong kinabahan when he mentioned na manonood siya.
"Okay! Eastwood, are you ready?!" Sigaw ng dalawang baklang emcee sa stage. Nagsisigawan naman ang mga tao na lalong nagpakaba sa akin.
"Nako, bakla! Balita ko ay gwapo ang drummer nito!" Saad ng isa na nagpatawa sa amin. Bumaling si Ace kay Jake. Napairap naman ang isa.
"Alam mo ba, Adi? May gusto 'yon kay Jake dati." saad ni Ace na natatawa kaya natawa na din ako. Sinamaan siya ng tingin ni Jake kaya natawa ako bago mapailing. Kahit kailan e napaka hayop nito ni Ace.
"They have a new vocalist balita ko!" Sabat ng isa kaya lalong nagsigawan ang mga tao na nanonood. Napangiti ako.
"Dalian niyo na!" sabat ng isang audience na nagpalaki ng mata ko. Natawa naman ang lahat
"Ito na nga!" Natatawang sabi ng emcee kaya natawa ang mga audience dito.
"Without further ado dahil excited si Kuya, let's call on our only band here in Eastwood. Please come up to the stage!" Sabat ng emcee kaya umakyat na sila Freyja sa huli ay ako dahil pinakalma ko pa ang aking sarili.
Inayos muna namin ang lahat bago magsimula.
Narinig ko ang mga sigawan ng mga tao. Nilibot ko ang aking tingin at nakita sa gitna ang aking pamilya kasama ang mga pinsan ko at sila Dione at Kale. Napangiti ako sa mga ito.
Hinawakan ko ang mic.
"Mic test... Hello!" Masigla kong bati sa mga ito kaya nagsimula na mag ingay ang nasa harapin namin. Maliit akong napangiti, still adjusting to the attention I'm getting right now.
"Pinsan ko 'yan!" Sigaw ni Soleil habang pumapalakpak kaya napayuko ako sa kahihiyan at namula. Kahit kailan talaga!
"Akin na lang pinsan mo!" Sigaw ng kung sino kaya hinanap ko ito at natawa. Natawa din ang lahat sa sinabi nito.
"Bawal! May magagalit!" Ganting sigaw ni Soleil na nagpalaki sa aking mata. Nakita ko naman ito na nakangisi kaya napailing ako. Natahimik naman ang kaninang sumigaw kanina.
"Adi! Okay na!" Saad ni Ace kaya tumango ako.
Bago pa magsimula tumugtog si Ace ay nahagip na ng aking mata si Ms. Aspen na nakatayo sa gilid habang nakakrus ang mga braso. Her face is stoic. She's with her cousin, Astraea, who is smiling.
Nagsimula na si Ace kaya pumikit na ako at nagsimula ng kumanta.
Okay. Here we go.
Jake started his thing as I took a deep breath.
You said we must be doing it wrong
If we're happy when we're falling apart
When we fight, it's like we're singing a song
And it hurts just like a work of art
When it feels like we're crumbling, we don't have to say nothing
We're running, dancing on the edge of us
And there's nowhere I'd rather belong
I let out an unsure smile noong nagsimula ako. Nakapikit ako dahil sa kaba, natatakot na hindi maganda ang makita sa mga reaction ng mga nanonood sa akin. It's my first time and you can't blame me for being scared.
When you're here by my side
I swear I could see all I've wanted in your eyes
I opened my eyes.
When the lights go down, we're not scared of the dark
When the world gets loud, that's the sound of our hearts
And I know, oh-oh, that nothing can stop me when you say you love me, yeah
I unconsciously put my eyes on their part or on her part. She was already looking intently at me. My heart screams at that and I can't help but feel the sudden eagerness to sing this song. Basta ang nakita ko lang ang mata niyang parang proud na nakatingin sa akin doon.
We could spend all day on the roof of your car
Tryna trace our names written up in the stars
'Cause I know, oh-oh, that nothing can stop me as long as you love me, yeah
Ngayon, pumasok sa aking isipan ang sinabi sa akin ni Soleil noon. Yes. it was risky to tell her all this lalo na at professor ko pa siya. But, you can't stop a heart that is seeking for its owner.
We could spend all day on the roof of your car
Tryna trace our names written up in the stars
'Cause I know, oh-oh, that nothing can stop me as long as you love me, yeah
Right after I finished the song, I realized one thing.
Confessing is the only thing that I need. It's not like it will cost my life.
Habang inaayos ko ang aking mga gamit ay patuloy na nadadagdagan ang aking kaba. After ko kasing maayos ang mga ito ay di-diretso na ako sa office ni Miss Aspen para kausapin na 'to.
Nang matapos ko ang pag-aayos ay naglabas ako ng hangin para pakalmahin ang aking sarili.
"Bakit parang aligaga ka diyan?" Biglang tanong ni Ate Sid na kanina pa pala nandon.
"Ah, wala, Ate." Sabi ko dito at binigyan ito ng pilit na ngiti. Tumango naman ito ngunit may makikitang pagdududa sa mukha pa rin nito.
"By the way, Adi, sama ka?" Tanong nito. Nagtataka ko itong tiningnan.
"Saan?"
"Iinom kasama mga pinsan." Kibit balikat nitong saad. I grimaced. Ayoko na maglasing.
Narinig ko naman na tumawa si Ate Sid kaya tiningnan ko ito.
"Hindi ka na namin paiinumin, Adi." Natatawa nitong saad at umiling-iling pa. So, ano gagawin ko doon? Tutunganga? Bar 'yon so expect na hindi ako mapapainom doon.
"Ah, sunod ako. May pupuntahan lang ako saglit." saad ko dito kaya bahagya itong tumango at pumunta na sa iba kong pinsan.
Huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili. Okay, wag kabahan, si Ms. Aspen lang 'yan. Hindi 'yan nangangain ng buhay.
I grimaced.
Hindi nga ba? Huhu.
Nagsimula na ako maglakad kung saan ang papuntang office ni Ms. Aspen. Hindi ko alam pero every step that I took, my heart beat never stops. Hindi ko alam kung sa nerbyos ba o ano. I sighed. I don't have a choice but to talk to her para na rin sa ikatatahimik ng buhay ko.
Pagkaliko ko sa direksyon kung saan ang opisina niya ay napatigil ako sa paglalakad. I feel like my heart's been ripped out seeing her being kissed by someone else that is not me.
Hindi makapaniwala na inalis ko ang aking tingin sa kanila at nagsimula ng maglakad papaalis. God, why does it hurt? Tumakbo na ako na nagpagawa ng likha ng ingay dahil sa suot kong sapatos.
"Adira?" Rinig kong tawag nito ngunit hindi ko ito nilingon at tuloy lang sa paglakad-takbo. Fvck, they can't see me like this.
"Shit. Get off me! Adira, wait!" Muling sigaw nito kaya binilisan ko na ang paglalakad. Habol ang hininga na pumasok ako sa sasakyan ni Kuya Carlo at inutusan na paandarin na iyon.
"Ayos ka lang ba, iha?" Tanong nito habang pinaandar na paalis ang kotse.
Hindi ko na namalayan na tumutulo na pala ang aking luha kung hindi pa napansin ni Kuya Carlo. Ngumiti ako dito ng pilit.
"I'm fine, Kuya." Sabi ko dito at binigyan ito ng ngiti sabay tingin sa labas.
What now?
Tumunog ang aking cellphone. Nakita ko na tumatawag si Soleil kaya sinagot ko ito. I cleared my throat para ayusin ang boses pag sasagot dito.
"Adi? Susunod ka pa?" Tanong nito. Maingay sa lugar kung nasaan sila kaya alam ko na nasa isang club sila ng mga pinsan ko.
"Ah, I'm not going. I just want to rest." My voice wavered by saying those words. My voice just betrayed me and now Soleil knows that I'm not fine.
"Adi, are you okay?" Nahihimigan ang pag-aalala sa boses ni Soleil kaya parang gripo na tumulo ang aking mga luha sa mata. Shit naman o!
"I'm fine. Just send my regards to Ate Sid and others, 'kay? Have fun!" Bahagya pa akong pumiyok sa huli kong sinabi at pinatay na ang tawag.
"Kuya, sa condo mo 'ko ihatid, I don't want Mom and Dad to see me like this." Sabi ko dito. Nakita ko naman na tumango ito at wala nang sinabi, which I am thankful for. I really don't want to tell things right now. I let out a shaky breath and calm myself down.
Now I know what heartbreak feels like. It is something inexplicable in your chest. The pain isn't sharp or dull, but tight.