Warning: Harassment ahead.
CHAPTER TWENTY-FIVE
ZAWEN flinch when she suddenly felt a tug of pain on her head. She groan when she tried to reach it but something is stopping her. Nakagapos ang dalawa niyang kamay.
Dahan-dahan niyang binuksan ang mata. Wala siyang makita sa unang bukas niya pero ramdam niya ang lamig ng hangin na humahampas sa balat niya. It made her cringed.
She close her eyes once again and open it after a minute. Medyo nagiging klaro na sa kaniya ang paligid hanggang sa tuluyan niya na itong nakita.
She's in a rooftop. That's for sure.
Base sa liwanag na nagmumula sa buwan na isang senyales na gabi na, medyo naaaninag niya ang paligid.
She tried to move her hands but no avail, she's being tied up so tight. Sa matinding pagkakagapos niya ngayon, parang naging imposible sa kaniya ang makatakas nang walang sinuman ang tutulong.
She took a long sigh before trying to speak. Dun niya pa napagtanto na nakabusal din pala siya.
Shit.
Mukhang nasa malalang sitwasyon siya ngayon. Sino ba kasi ang walanghiyang nagdala sa kaniya dito?
She close her eyes tightly, heaving a deep sigh, trying to remember everything that happened.
Naalala niya ang pagsakay niya sa taxi. Ang pagbigay niya sa ATM card niya sa kuyang driver. Ang paglabas niya nung nakarating na siya sa harap it condominium building. Ang paglalakad niya. Ang pagpukpok ng kung sino mula sa likod niya. . .
Nanlaki ang mata niya nung maalala lahat.
Tangina.
Kumuyom ang kamao niya. Nagtagis ang kaniyang bagang. Langyang Nathalie 'yon. Ang pangit ng gago! Hindi marunong maglaro ng patas.
She tried calming herself. Mas tumindi ang galit na naramdaman ng puso niya. Her teeth greeted. Her brows knotted.
Ilang minuto siyang tumahimik. Hampas ng hangin ang tangi niyang naririnig bukod sa sunod-sunod niyang pagbuga ng hangin.
She just can't believe that Damon's ex-fiance did this to her!
Hindi niya alam kung ano ang rason. Wala naman siyang naalalang naging atraso niya dito. Hindi rin niya naalalang umutang siya sa Nathalie na 'yon para gawin nito ang ganitong bagay sa kaniya.
She's angry, mad for no freaking reason.
Kanina, umiiyak lang siya dahil sa sakit na dulot ng walanghiyang Damon na 'yon. Ngayon naman, halos maiyak na siya sa galit at inis. Particularly, dahil sa iba't-ibang emosyon na nararamdaman niya.
Pilitin man niyang itanggi sa sarili, nakakaramdam na siya ng takot. Takot hindi para sa sarili kundi para sa batang nasa sinapupunan niya. She's pregnant. There's a life and a little creature living inside her tummy. She needed to protect her baby. She needs to keep sane. Hindi siya pwedeng panghinaan ng loob. Hindi siya nag-iisa. May kailangan na siyang protektahan ngayon.
Mula sa pagkakayuko, napaangat siya ng tingin. Sumalubong sa kaniya ang mapang-asar na tinging pinupukol sa kaniya ni Nathalie. Naglalakad papalapit sa kaniya habang malawak ang ngisi.
Ang sarap ibalibag ng mukha. Tsk.
"Oh, so the princess is now awake," parang bruhang sabi nito. Nakangisi pa rin.
Umirap siya. Nagsalubong ang dalawang kilay at nag-iwas ng tingin. Hindi niya matagalan ang pangit na mukha nito. Mukhang pang-wala namang kwenta. A piece of shit.
Naiinis siya sa mukha nito. Akala pa naman niya mabait ito. Hindi niya akalaing may tinatago pala itong kabulastugan sa katawan. Akala mo kung sinong anghel, demonyo din pala.
"Did you just rolled your eyes on me?!" rinig niya ang inis sa boses nito. Mukhang hindi inaasahan ang ginawa niyang pag-irap.
Hindi siya sumagot kaya mas nainis ito. Dali-dali itong naglakad papalapit sa kaniya hanggang sa tumigil ito sa kaniyang harapan. She didn't dare to even glance at her. Iniwas niya lang ang tingin dahil masyadong nakakaasiwa ang pagmumukha nito. Hindi kayang tanggapin ng mata niya.
"You bitch!" Sinampal siya nito. "How dare you to fucking rolled your eyes on me? Huh?!"
Hinawakan siya nito sa panga. Pilit siya nitong iniharao. Wala siyang nagawa kundi ang tingnan ito. Bored na nakatitig sa pangit nitong mukha.
"Putangina mo." Gusto niya sanang sabihin iyon pero hindi niya magawa dahil nga nakabusal ang bibig niya. Hindi siya makapagsalita.
Nagpuyos ito galit kaya hindi na siya nagtaka nung malakas ulit siyang sampalin nito.
Shuta, kung hindi lang talaga ako nakagapos ngayon, paniguradong ubos na ang bukok ng babaeng 'to. Pangit pa naman.
"You still have the guts to talk to me like that, huh?" she said with an ugly smirk on her face. "Aren't you aren't of me? I have the enough strength to kill you. Any moment by now."
Umirap ulit siya.
Gago, kung hindi lang talaga ako nakagapos, kanina pa sira ang mukha ng babaeng 'to. Pangit kausap. Kainis.
Binitawan na nito ang panga niya. Umayos ng tayo at parang tangang pinagpagan ang sarili. Pinagkrus nito ang braso. Sinadya yata para ipakita sa kaniya ang dibdib nito malaki pero peke naman.
Tss. Akala yata niya maiiinggit ako. Eh, mas malaki naman iyong akin kaysa sa kaniya. Take note, orig, hindi fake.
Huminga siya ng malalim para maikalma ang sarili. Hindi dapat siya magpadalos-dalos lalo na't wala siyang laban sa sitwasyon niya ngayon. Lamang pa rin ang babaeng kaharap niya kesa sa kaniya. She needs to think of a plan. For her, especially for her baby.
Pinagdadasal niya na lang talaga na sana hindi alam ni Nathalie na buntis siya para wala itong mailaban sa kaniya. Dahil kung sakaling alam nito, paniguradong gagamitin ang baby niya laban sa kaniya. At hindi niya gusto iyon.
Her unborn baby is her only source of strength by this moment. She can't afford of losing her child. Kahit na sabihin nating ayaw na niya sa ama nito, mahal niya naman ang bata. Isa pa, nasarapan din naman siya nung ginawa nila ang bata kaya ngayon, wala siyang karapatang magreklamo.
"Kamusta ang pang-aagaw? Ha?" tanong nito, naka-krus pa rin ang braso.
Sa ngayon, gusto niya na lang ulit na irapan ang kaharap pero pilit niyang hindi iyon gawin. Baka sampalin ulit siya edi nasaktan ulit siya. Kaya 'wag na. Ayaw niyang dumapo ulit ang magaspang nitong kamay sa pisnge niya. Sayang naman ang ginawa niyang pag-aalaga sa mukha kung madudumihan lang, 'di ba?
Like, ew?
Hindi siya sumagot.
Kumunot ang noo nito. "Ayaw mong sumagot?!"
Hindi pa rin siya nagsalita. Wala siyang maintindahan. At sa sitwasyon niya ngayon, sinong tanga ang magtatanong at ine-expect na sasagot siya kung alam naman nitong nakabusal siya. Tanga lang, gurl?
Naramdaman niya ulit ang pagdampi ng magaspang nitong palad sa mukha niya. She closed her eyes tightly and tried calming herself down by breathing harshly.
Her face still facing the right side after that slap. Her jaw in clenching aggressively while her fist is molded tightly.
Nagpipigil siya. Paulit-ulit ang ginagawa niyang pagpapakalma sa sarili para lang hindi siya makagawa nang kahit anong kilos.
Putangina talaga 'tong babaeng 'to. Parang ngayon, kailangan ko nang magandang sagot kung bakit ba 'to mahal ni Damon Knott. Ang pangit ng ugali.
Hindi na nga kagandahan ang mukha, hindi pa kagandahan ang ugali.
Ibang klase. Malala.
"Hindi mo pa rin ba ako sasagutin? Ha? Wala ka bang bibig?"
Ang bobo talaga. Amputa.
Binalingan niya ito saka sinamaan ng tingin. Nanlilisik ang mata niya dahilan para bahagya itong mapaatras.
Gago, takot din pala sa 'kin. Pasekreto siyang napangisi dun.
Nanlilisik pa rin ang mata niya. Huminga ng malalim nang magsalita ang kaharap.
"Oh!" parang gulat pa nitong sabi, "Nakabusal ka pala." Saka ito tumawa ng parang tanga.
Ay, hindi pala parang, tanga talaga.
"Kaya pala ayaw mong sumagot sa 'kin," Nathalie said in between her laugh.
Anong nakakatawa?
Napangiwi siya.
Napapantastikuhan niya lang itong tiningnan. Hinintay na matapos itong tumawa sa dahilang hindi niya alam. Laking pasasalamat niya na lang na tumigil din ito makalipas ang ilang minuto. Ang sakit sa tenga ng tawa e.
"Do you want some thrill, Zawen?" Nathalie said with a wide smirk on her lips.
Hindi niya pinahalatang kinabahan siya sa ngisi nito. Alam niyang may binabalak na naman itong hindi maganda.
Humagikgik ito. "I almost forgot, you can't talk pala."
Ramdam ni Zawen ang hapdi ng palad niya dahil na rin sa mahigpit niyang pagkuyom dito. Nagkakasugat dahil sa kuko niya.
"Arnold, give me my phone."
Sa likod ni Nathalie, nagkatinginan ang dalawang lalaking parehas nakaitim. Ito ang kanina pa nagbabantay sa kaniya. Parang mga tanga, nagpaturo-turo pa.
She saw how Nathalie's forehead furrowed. Hindi binigay ng tinatawag nitong 'Arnold' ang hinihingi niya.
Kinagat niya ang labi para pigilan ang pag-alpas ng tawa. Grabe, nasa intense na nga ako ng kaganapan sa buhay ko, nagawa pa ng mga taong 'to ang magpatawa.
Binalingan ni Nathalie ang dalawang lalaki. "Ano? Wala ba kayong mga paa? Bakit hindi niyo binibigay sa 'kin ang hinihingi ko?"
Nagkamot ng ulo ang dalawa. "Eh, Ma'am, sino bang Arnold? Hindi po namin alam e. Dalawa po kaming Arnold ang pangalan. Dalawa po ba kaming kukuha ng cellphone mo?" sabi nung isa.
"Tsaka Ma'am, pa'no namin makukuha ang cellphone mo? Eh, nasa kamay mo na. Kukunin pa din ba namin tapos ibibigay ulit sa 'yo?"
Dun niya na hindi mapigilan ang tawa. Kahit nakabusal siya hindi pa rin iyon nakatakas mula sa pandinig ni Nathalie dahilan para samaan siya nito ng tingin.
Nga naman kasi, pano nila kukunin kung hawak na niya? 'Di ba? May point naman ang mga bantay na 'to. Mukhang pinag-isipan ng mabuti ang sasabihin.
"Hindi ka titigil?"
Her breathing stop. She can almost hear her own heartbeat the moment she felt the lips of the gun on her head.
Wala sa oras na natigil ang pagtawa ni Zawen. Napalunok pa siya.
"Good. Madali ka palang kausap e."
Parang nakahinga lang ulit siya nang kinuha na nito ang baril sa ulo niya. Mas malawak ang ngisi sa labi nito.
Nilapag nito ang baril pabalik sa lamesang katabi lang ng kinatatayuan nito. After that, Nathalie stared at her. Her heart beat on its abnormal pace. She's fucking nervous but her heart clenched more the moment she heard what Nathalie said next.
"Now, can we call Damon? I kinda miss his voice e. For sure, he missed me too."
★ S H A N A Y S 2 3 ★