Unicode
"ဘာလုပ်နေတာလဲယောင်း ... မအိပ်သေးဘူးလား"
ဝရံတာတွင်ရပ်ကာ ငေးနေသောtaehyungအား jungkookမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ငေးနေသောtaehyungမှာလည်း အသံကြားမှလှည့်ကြည့်လာ၏။
ညမီးရောင်အောက် taehyungပုံစံလေးမှာနွမ်းလျဖျော့တော့စွာပင်။
"ငါခဏနေအိပ်တော့မှာဂျွန်... မင်းကောမအိပ်သေးဘူးလား။နောက်ကျနေပြီလေ... "
"အိပ်တော့မှာ။ ဒီမှာဒေါ်ကြီးကိုချက်ခိုင်းထားခိုင်းလိုက်တဲနွားနို့ မင်းအတွက်ယူလာပေးတာ။ မင်းအိပ်တော့မယ်ထင်လို့ ငါအခုပြန်နွေးပြီးယူလာခဲ့တာယောင်း.... "
"ကျေးဇူးပါပဲဂျွန်...."
နွားနို့ခွက်အားကမ်းပေးရင်းပြောလာသောjungkookမှာ စကားပြောနေသည့်တိုင်taehyungမျက်နှာအားသေချာကြည့်ခြင်းမရှိ။ အကြည့်ချင်းမဆုံအောင် တစ်မင်ရှောင်လွဲနေသည်ဟု ဆိုလျှင်ပိုမှန်လိမ့်မည်။
နွားနို့ကုန်အောင်သောက်ပြီးသွားတဲ့အထိထိုအနားမှာပင်ရပ်နေသောjungkookအား taehyungငဲ့ကြည့်လာသည်။
"ပြောစရာရှိလို့လားဂျွန်..."
"မဟုတ်ဘူး။ မင်းနေမကောင်းတော့အိပ်သင့်ပြီထင်တယ်ယောင်း... အခုကအိပ်ချိန်ထက်ကိုတော်တော်နောက်ကျနေပြီမလား"
ထိုစကားကြောင့်taehyungမှာခပ်ဖွဖွလေးပြုံး၏။ လရောင်နှင့်မီးရောင်မှိုင်းပြပြအောင် ထိုအပြုံးက ဝမ်းနည်းခြင်းကြောင့်လား... ဝမ်းသာခြင်းကြောင့်လား.... ခေါင်းစဉ်တတ်ဖို့ခက်ခဲလွန်းသည့်အပြုံးပင်။
" ငါအဆင်ပြေပါတယ်ဂျွန်...စိတ်မပူပါနဲ့"
ငါ့အတွက်အဆင်ပြေပါတယ်ဂျွန်...
မင်းအိမ်ပြန်နောက်ကျတဲ့ညတိုင်း ငါမအိပ်ပဲစောင့်နေကျပဲမလား...။
မင်းတော့သိမှာမဟုတ်ဘူးပေါ့။ မင်းအိမ်ပြန်ကျတဲ့နေ့တွေဆို ငါမင်းပြန်ရောက်တဲ့အထိမအိပ်ပဲစောင့်နေခဲ့မိတာကိုလေ...။
မအိပ်ပဲစောင့်တယ်ဆိုတာထက် အိပ်မပျော်နိုင်ဘူးဆိုပိုမှန်လေမလား...။
ငါမင်းကိုစိတ်ပူတယ်ဂျွန်...
မင်းရဲ့ကားအိမ်ထဲဝင်လာတော့မှ ငါစိတ်အေးရပြီး ကုတင်ပေါ်တက်အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်ရတာလည်း ငါ့အလုပ်တစ်ခုလိုပါပဲ။ အခုတော့ ညနက်မှအိပ်ရာဝင်ရတာကို ငါကျင့်သားရနေခဲ့ပါပြီဂျွန်...။
"ဂျွန်...."
" အင်း "
"ငါ..."
ပြောနေရင်းမှယောင်းအသံကတိမ်ဝင်သွားခဲ့သည်။ သူယောင်းမျက်နှာအားကြည့်လိုက်မိတော့ အရည်ကြည်များပြည့်လုလုမျက်ဝန်းများနှင့်ဆုံ၏။
ထိုအရည်ကြည်တို့ကယောင်းမျက်ဝန်း၌မည်သည့်အချိန်ကပင် နေရာယူနေခဲ့လည်းသူယောင်းမျက်ဝန်းအားရှောင်နေခဲ့မိသည်ကြောင့် မသိ။ အခုနကမှလား... ဒါမှမဟုတ်သူမလာခင်တည်းကလား....။
"ငါအဲဒီခံစားချက်ကိုတစ်ကယ်မခံစားနိုင်တော့လို့မင်းကိုပြောပြချင်တယ်ဂျွန်....
အဲဒါကြောင့် ငါ.... အိပ်လို့လည်းမရဘူး။
မင်းနားထောင်ပေးမလားဟင်... တစ်ယောက်တည်းတွေးပြီးတစ်ကယ်မွန်းကြပ်လွန်းနေပြီမို့လို့"
တိုးလျသောစကားသံနဲ့အတူ ယောင်းမျက်ဝန်းများတွင် နာကျင်မွန်းကြပ်မူများနှင့် ဝမ်းနည်းထိန့်လန့်ခြင်းတို့ကိုအတိုင်းမြင်နေရသည်။ ယင်းမျက်ဝန်းများအား သူခဏမျှသာစိုက်ကြည့်နိုင်ပြီး အကြည့်လွဲလိုက်မိ၏။
ထိုသည်က မထိုက်တန်ဘူးဟုဦးနှောက်အသိညဏ်တို့က သတိပေးခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။
သူက ဖြူစင်လွန်းသောယောင်း၏မျက်ဝန်းကိုပင်ကြည့်ဖို့မထိုက်တန်....။ ယောင်း၏မျက်ဝန်းများထဲမှ သူ့အတွက်ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့်အလေးထားမူတွေကိုမြင်ရတိုင်း ရှက်စိတ်ဖြစ်ရသည်။ ယူကြုံးမရစိတ်နှင့်အတူ ထပ်မံပူလောင်နာကျင်ရသည်။
"မင်းဘာတွေလျှောက်တွေးနေတာလဲယောင်း"
"ငါတစ်ကယ်.. တစ်ကယ်အဲလိုခံစားနေမိတာ။ မင်းကိုဆုံးရှုံးရတော့မယ်ဆိုပြီး ခံစားနေမိတာဂျွန်... ဘာလို့လဲမသိပေမဲ့ ငါ့စိတ်ထဲ....မင်းငါ့အနားကထွက်သွားတော့မယ်လို့ထင်နေမိတာ... အဲစိတ်ကဘယ်လိုဖျောက်ဖျောက် ဖျောက်ပစ်လို့မရဘူးဖြစ်နေတယ်။
ငါ... ငါတစ်ကယ်အရမ်းကြောက်တယ်ဂျွန်...
မင်းကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရမှာ ငါကြောက်တယ်..."
ပါးပြင်ထက်စီးကျလာသောမျက်ရည်များအား လက်ဖြင့်ဖိသုတ်ပြီးပြောလာသောယောင်းက တစ်ကယ်ပင်ထိန့်လန့်နေဟန်။ မျက်ရည်များကြားမှပင် သူ့မျက်နှာကိုအမိအရကြည့်နေသေးသည်။
လက်များကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်တော့ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာ၏။ သူ့ခါးပေါ်ဖက်တွယ်လာသောသွယ်လျနူးညံ့သောလက်တို့ဟာလည်း တင်းတင်းကျပ်ကျပ်။
"စိတ်လျော့အုံးယောင်း... အဲဒါကမင်းဟိုပန်းတွေရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကြောင့်လျှောက်တွေးပြီး ကြောက်စိတ်ဝင်နေတာ။ အဲပန်းကိစ္စကိုမေ့လိုက်တော့ယောင်း.... ဘာမဟုတ်တာနဲ့မင်းကိုထိခိုက်နေပြီဆိုတာသိရဲ့လား "
"ဟင့်အင်း မဟုတ်ဘူးဂျွန်... အဲပန်းကြောင့်ပိုပြီး ကြောက်သွားမိသွားတာမှန်ပေမဲ့ ငါအဲပန်းတွေဆီမရောက်ခင်တည်းကအဲလိုထင်နေတာ... ငါ့စိတ်တွေလေးနေခဲ့တာ။
မင်းကိုဖက်ထားတဲ့ဒီလက်တွေလွှတ်ချလိုက်တာနဲ့... ငါမျက်တောင်တွေ....တစ်ချက်ခပ်လိုက်မိတာနဲ့... မင်းငါ့အနားကထွက်သွားတော့မှာလို့ ငါထင်နေတာ..."
"ယောင်းရာ..."
"ဂျွန် မင်းငါ့ကိုမထားခဲ့ဘူးမလားဟင်... ငါ့ကိုထားပြီးထွက်မသွားဘူးမလားလို့....ဟမ်..ငါ့ကိုဖြေပေးပါဂျွန်"
"မင်းအရမ်းပင်ပန်းနေပြီယောင်း... ငါပြောတာကိုနားလည်တယ်မလား... အသက်ဝဝရူပြီးစိတ်အေးအေးထား။ ငါအခုမင်းအနားမှာရှိနေတယ်...မင်းလည်းငါ့အနားမှာရှိနေတယ်ယောင်း.... ။ ဒါကြောင့်ဘာမှလျှောက်မတွေးနဲ့တော့"
ရင်ခွင်မှထဲမှယောင်းမှာ သူပြောတော့လည်းစိတ်ထိန်းနေသည့်ဟန်ဖြင့်မျက်လုံးများအားပိတ်ကာငြိမ်သွားခဲ့သည်။
သို့ပေမဲ့မျက်ရည်များကစီးကျနေဆဲဖြစ်သလိုဖက်ထားသောလက်တွေကအနည်းငယ်မှ အားလျော့မသွားပဲတင်းကျပ်နေတုန်းပင်။
ထို့အတူသူ့ရင်ဖတ်မှာလည်း ဖျစ်ညစ်ခံထားရသလိုတင်းကျပ်နာကျင်လို့...။
"ဂျွန်... ငါဒီညမင်းရင်ခွင်မှာပဲအိပ်လို့ရမလားဟင်"
ထိန့်လန့်နေသောယောင်းအား အတတ်နိုင်ဆုံးနှစ်သိမ့်ပေးကာအိပ်ဖို့ခေါ်လာခဲ့တော့ယောင်းကခပ်တိုးတိုးတောင်းဆိုလာခဲ့သည်။
ယောင်းစကားအား သူမငြင်းမိတော့။
သူခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်လာတဲ့ယောင်းဟာ သူ့ခါးတွေကိုပါဖက်လျက်သား။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဂျွန်... ငါမင်းကိုသာမဖက်ထားရင်အိပ်ပျော်မှာမဟုတ်ဘူး။ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ရမှာကိုတောင် ကြောက်နေတော့မှာ"
"အခုလျှောက်မတွေးပဲအိပ်တော့ယောင်း... အရမ်းနောက်ကျနေပြီ မင်းလည်းအိပ်ချင်နေပြီမလား... ဘာမှတွေးမနေပဲစိတ်ချပြီးအိပ်တော့ ငါမင်းဘေးမှာရှိနေတယ်"
စိုးရိမ်စိတ်တို့လုံးဝအရှင်းပျောက်မသွားခဲ့ပေမဲ့ ဂျွန့်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ရင်းဂျွန့်ခါးကိုပါဖတ်ထားရသည်ကြောင့် နည်းနည်းတော့သူစိတ်အေးရပါသည်။
တစ်ကယ်ဆို သူနွားနို့သောက်ပြီးတည်းကမျက်ခွံ့တွေလေးလံကာ အရမ်းအိပ်ချင်နေတာခဲ့ဖြစ်သလို ဂျွန့်ကိုဆုံးရှုံးရမှာကြောက်တဲ့စိတ်တို့ကြောင့်တင်းခံထားခြင်းပင်.....။
အခုထိုတင်းခံထားသောစိတ်တို့ကိုလွှတ်ချကာ ဂျွန့်အားတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်၍အိပ်ပစ်လိုက်တော့သည်။
ထိုသို့အိပ်လိုက်ခြင်းနောက်ကွယ်က ဆုံးရှုံးရခြင်းရှိနေမည်မှန်းသိခဲ့လျှင်တော့ သူအခုလိုအိပ်ပျော်သွားခံမည်မဟုတ်ပါ....။
တွေ့ဆုံ ကြုံကွဲဖြစ်မြဲဓမ္မာတာတဲ့....
မင်းနဲ့ပတ်သက်ရင်တော့ငါဒီဆိုရိုးစကားကိုရူးရူးမိုက်မိုက်ငြင်းပစ်လိုက်ချင်တယ်ဂျွန်....
ငါကမင်းနဲ့အတူဟိုး.... သံတရာအဆက်ဆက်ထိတွဲလက်တွေမြဲသွားချင်ခဲ့တာ.....။
jiminယနေ့တွင်တော့ စိတ်တို့ကြည်လင်စွာနိုးလာခဲ့သည်။ ထယ့်ကို ကျောင်းအတူသွားဖို့သွားခေါ်ရမည်။ ထယ်နဲ့အတူကျောင်းမသွားဖြစ်တာဘယ်လောက်ကြာပြီမို့လို့လဲ....။
အတွေးတို့ဖြင့်စိတ်ရွှင်နေသည်ကြောင့် နူတ်ခမ်းတို့ကလည်းတစ်ခါတစ်ခါအလိုအလျောက်ကွေးညွန့်သွားကြ၏။
မနက်စားမြန်စားကာ ထပ်ရပ်လိုက်တော့အမေ့ကစကားဆိုလာခဲ့သည်။
"ဒီနေ့အစောကြီးရှိသေးတာကို ဘာလို့လောနေတာလဲသား... "
"အာ အဲဒါက... ကျွန်တော်ထယ့်ကိုသွားခေါ်ရမှာမို့မေမေ ။ ကျွန်တော်ထယ့်ကိုလာ ခေါ်မယ်ပြောထားခဲ့တာ။ ထယ်အကြာကြီးစောင့်နေရမှာစိုးလို့ "
"taehyungကသူ့ယောကျ်ားနဲ့အတူမသွားဘူးလား။ ဘာလို့အမေ့သားက သွားခေါ်ရမှာလဲ"
မျက်နှာတည်ဖြင့်ပြောလာသော အမေ့စကားအားနားမလည်နိုင်။ ဘာကိုရည်ရွယ်ပြောချင်နေသည်လည်း သူသေချာမသိ။
အဖေဘက်ကိုကြည့်မိတော့လည်း အဖေကဘာမှမပြောပဲ အမေဘာပြောမလဲဆိုတာကိုသာစောင့်ကြည့်နေသည့်ဟန်ဖြင့် မေမေ့ကိုသာကြည့်နေသည်။
"မေမေဘာကိုပြောချင်တာလဲ ကျွန်တော်နားမလည်ဘူး။ jungkookကဒီနှစ်ကျောင်းနားလိုက်လို့ကျောင်းသွားနေရတာက ထယ်တစ်ယောက်တည်းပဲမေမေ... နောက်ပြီး ကျွန်တော်အရင်ကလည်း ထယ့်ကိုဒီလိုပဲသွားခေါ်နေကြပဲမလား..."
"အခုနဲ့အရင်နဲ့ကမတူတာသိတယ်မလားသား။ အမေကဘာမှမသိတာမဟုတ်ဘူးနော်.. လူငယ်တွေကိစ္စထဲဝင်မပါသင့်ဘူးထင်လို့အမေဘာမှမပြောခဲ့တာ။
အမြဲတမ်းပေးဆပ်နေရတဲ့အပြင် အပြစ်တင်ခံလည်းခံရမယ်ဆိုရင်တော့ အဲဒါကောင်းတဲ့ရွေးချယ်မူဟုတ်၊ မဟုတ် သားစဉ်းစားသင့်ပြီမလား... အမေကတော့ သားကိုထပ်ပြီးထိခိုက်မှာတွေကိုမမြင်ချင်တော့ဘူး"
အမေ့စကားအားသူဘာပြန်ပြောရမလဲမသိဖြစ်နေတုန်း သူ့ကိုသွားဖို့လမ်းကြောင်းဖွင့်ပေးလာသည့်အဖေ့ကိုကျေးဇူးတင်ရမည်။
"အဟမ်း! သား... မင်းနောက်ကျတော့မယ်ဆို... သွားစရာရှိတာသွားတော့။ မင်းအမေပြောတာတွေလည်းမှတ်ထားပေါ့"
"ဟုတ်ကဲ့ကျွန်တော်မှတ်ထားပါ့မယ်... ဒါဆို ကျွန်တော့်ကိုသွားခွင့်ပြုပါအုံးဖေဖေနဲ့မေမေ"
အဖေနဲ့အမေကိုနူတ်ဆက်ပြီး သူထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ အနည်းပင်နောက်ကျနေပြီမို့ ထယ့်ကိုကြိုဖုန်းဆက်ထားဖို့တွေးကာဖုန်းထုပ်ယူလိုက်၏။ အိပ်ပုတ်လေးက အခုထိအိပ်နေသေးရင်ဒုက္ခ။ ထိုကြောင့်အခုတည်းကသူဖုန်းဆက်ထားမှ ထိုအိပ်ပုတ်လေးပြင်ဆင်ပြီးချိန်နှင့်သူရောက်တဲ့အချိနိကွက်တိကျလိမ့်မည်။
ဖုန်းအားဖွင့်လိုက်သည်နှင့်ထူးထူးဆန်းဆန်းပင်jungkookဆီကပို့ထားအသံmsgတစ်ခုကစီးကြိုနေခဲ့၏။
ဘာများလဲ ဒီကောင်က...
"jimin ကျေးဇူးပြုပြီးယောင်းဆီသွားပေးလို့ရမလား... ဒီအခြေအနေကိုယောင်းတစ်ယောက်တည်းရင်ဆိုင်နိုင်မယ်မထင်ဘူး။ဘယ်လောက်ပဲတွေးတွေးအဖြေက ထွက်သွားဖို့ပဲဖြစ်နေခဲ့တာ... ငါမင်းတို့နဲ့အဝေးကိုထွက်သွားလိုက်ပြီjimin....
ယောင်းကိုမင်းကောင်းကောင်းဂရုစိုက်နိုင်မယ်ဆိုတာငါသိတယ်"
အသံmsgကထိုမျှနှင့်ပြီးသွားခဲ့သည်။
ရုတ်တရက်ဆန်လွန်းတဲ့အဖြစ်အပျက်ကြောင့် သူမနည်းနားလည်ဖို့ကြိုးစားလိုက်ရ၏။
သေချာနားလည်ပြီးချိန် ဒေါသတွေနဲ့အတူထယ့်ကိုစိတ်ပူခြင်းတွေကရင်ထဲမီးတောင်ချိုရည်တွေအလားပူလောင်စွာ ရင်ထဲစီးဝင်လာကြတော့သည်။
"တောက်!! ဟာကွာ... ဒီခွေးကောင်ကဘာတွေလျှောက်လုပ်ပြန်တာလဲ။ ထယ်ကအရုပ်လား ထယ့်ခံစားချက်တွေကိုထည့်မတွေးတော့ဘူးလား"
ကားအားအရှိုန်တင်မောင်းကာ ထယ့်ဆီတစ်စက္ကန့်ပဲဖြစ်ဖြစ်ပိုမြန်ဖို့ကြိုးစားရတော့သည်။ ထားသွားခဲ့သူက ထားသွားနိုင်ခဲ့သလောက်သူကတော့ စိုးရိမ်ခြင်းတို့၏အရှိုန်အဟုန်ပြင်းပြင်းစွာရိုက်ခပ်မူတို့ကို ပူလောင်စွာခံယူရတော့သည်။ ထိုသို့လျှင် ထားသွားခံလိုက်ရသောထယ်ဆိုလျှင်ကား....
................................
အချိန်မနည်းပြီမို့ နေရောင်နုနုတို့အစား အပူဒဏ်ပြင်းပြင်းတို့သူ့မျက်နှာအားလာရောက် ထိတွေ့မှ သူနိုးလာခဲ့သည်။ နိုးလာချင်းချင်းမှာပဲ သတိရလိုက်မိသူကဂျွန်... ။
မနေ့ညကဂျွန်က သူ့အနားမှာဆိုတဲ့စိတ်ကြောင့် ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့ခြင်းပင်။
အမြန်ပင်ဂျွန့်အားရှာမိတော့ မတွေ့။
စိတ်ထဲထိန့်ခနဲ့ဖြစ်သွားခဲ့ကာ ဦးနှောက်သွေးကြိုးများကလည်းအရှိုန်ဖြင့်ဆောင့်တက်သွားခဲ့သည်။ လူဟာလည်းအိပ်ရာထက်မှချက်ချင်းထရပ်မိလျက်သား...။
ဂျွန် ဘယ်မှာလဲ....
"ဂျွန်... ဂျွန်မင်းဘယ်မှာလဲ!"
ရေချိုးခန်း၊ အိမ်သာအကုန်ပတ်ရှာကြည့်ပေမဲ့အတွေ့။ ရင်ဘတ်ထဲထိန့်လန့်မောဟိုက်လာကာ မျက်ရည်များလည်းချက်ချင်းဝေ့သီလာခဲ့သည်။
ဟင့်အင်း ဘာလို့ငိုရမှာလဲ။
မငိုဘူး... ငါမငိုဘူး။ ဂျွန်ကအပြင်သွားတာ...ဟုတ်တယ်ဂျွန်ကအပြင်သွားတာ....
စိတ်ကိုတင်းကာပင်းသက်ရှို၍ ကြွေကျလုလုဖြစ်လာသောမျက်ရည်တွေအား ခေါင်းမော့ကာ သုတ်ပစ်လိုက်သည်။
သို့ပေမဲ့ ကုတင်ဘေးရှိစားပွဲခုံတွင်ရှိနေသောတစ်စုံတစ်ရာအားမြင်မိချိန် ထိုနေရာသို့အပြေးသွားမိ၏။ စာရွက်ခေါက်တစ်ခုလေးနဲ့အတူ စာချုပ်တစ်ခု...။
ထိုစာရွက်ခေါက်လေးအား ဖွင့်ကြည့်မိသည်။
ယောင်း... ငါတောင်းပန်ပါတယ်။
ငါ့ကြောင့်မင်းအများကြီးထိခိုက်ခဲ့ရပြီးပြီ။
မရည်ရွယ်ခဲ့ပေမဲ့ ငါကိုယ်တိုင်အစပြုခဲ့တာတွေချည်းပဲမို့လို့.....ငါမင်းအနားမှာမရှိတာက မင်းအတွက်အကောင်းဆုံးဖြစ်မှာပါ။
အချိန်လိုမယ်ဆိုပေမဲ့မင်းငါမရှိပဲနေနိုင်သွားမှာပါယောင်း.... ငါနူတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုစိုက်ပါ...
JJK
အနည်းငယ်မျှသောစာတန်းများအားဖတ်ပြီး စာရွက်အားကိုင်ထားသောလက်တွေတဆတ်ဆတ်ရီလာသည်။
နှုတ်ခမ်းများမှာလည်းတုန်ရီစပြုလာခဲ့သည်ကြောင့် ခပ်တင်းတင်းဖိပိတ်ထားမိရင်း ရှိုက်သံများထွက်မလာစေရန် အံတင်းတင်းကြိတ်ထားမိ၏။ မျက်ရည်များ ပါးပြင်ထက်မှနေ တစ်လိမ့်လိမ့်စီးဆင်းသွားကြသည်ကိုတော့ သူမထိန်းချုပ်နိုင်ခြင်းမရှိတော့။
ထိုမျှနှင့်ပင်လက်ခံဖို့ခက်ခဲလွန်းစွာ ခေါင်းကိုခါယမ်းမိရင်းစီးကျနေသောမျက်ရည်များအား သူခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိသုတ်ပစ်လိုက်သည်။ နောက်ထပ်ရှိနေသော စာချုပ်အားတုန်ရီနေသောလက်များဖြင့်ပင်ကောက်ယူကြည့်မိတော့ ကမ္ဘာကြီးပင်ရှာရှာလည်သွားခဲ့သလို။ နှလုံးခုန်နှုန်းတွေဟာလည်းတဒိန်းဒိန်းဖြင့်အရှိုန်မြန်လွန်းကာ အသက်ရှုဖို့ပင်ခက်ခဲလွန်း၏။ ထိုစာချုပ်မှာ ဂျွန်ကိုယ်တိုင်လက်မှတ်ထိုးထားပြီးသားကွာရှင်းစာချုပ်တစ်ခုဖြစ်သည်။
ဂျွန်ဟာ သူစိတ်ထင်နေတဲ့အတိုင်းသူ့အားတစ်ကယ်ပင်ထားရစ်ခဲ့ပြီ.... ဂျွန်ကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီ....
အရာအားလုံးအား ဆုံးရှုံးလိုက်ရသည့်ခံစားချက်နဲ့အတူ စိတ်တွေအကုန်လွတ်ထွက်သွားခဲ့သည်။ အမြင်အာရုံဟာလည်းအမှောင်အတိဖြင့် ထိုစာချုပ်ကိုပင်ဆက်ကိုင်ထားဖို့ခွန်အားမဲ့စွာလက်ထဲမှလွတ်ကျသွားခဲ့၏။
အင်အားမဲ့သွားသောခန္ဒာကိုယ်ဟာလည်း ထိုနေရာမှာပင် ပြိုလဲကျသွားတော့သည်။
"ထယ်!!"
ထိုအချိန်အင်အားမဲ့စွာပြိုလဲကျသွားသောခန္ဒာငယ်အား ထွေးပွေ့လာသောနွေးထွေးသောရင်ခွင်တစ်ခု။ တယုတယဖြင့်ထွေးပွေ့လာသောရင်ခွင်ထဲမှ ထိုခန္ဒာငယ်မှာဝေဒနာများအားခံစားနိုင်တော့သည့်အလား ငြိမ်သက်လို့သွားခဲ့သည်။ လှုပ်ရှားမူအတိမဲ့သွားသော်လည်း ထိုခန္ဒာငယ်ပိုင်ရှင်၏မျက်ဝန်းအိမ်မှမျက်ရည်များမှာတော့ ကြွေဆင်းနေတုန်းပင်။
Purple Dream
Updated 08.05.2022
Sakawar
ဘာလို့လဲဟင်အသဲတို့... voteပေးဖို့ကတောင်းမှပေးခကြတာလားဟင်... voteပေးဖို့တောင်းဆိုလိုက်တဲ့အပိုင်းမှာကျvote 80ကျော်လောက်ရခဲ့ပေမဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့အပိုင်းတင်တုန်းကဆို vote50တောင်မပြည့်နိုင်ဘူး။ voteနဲ့fbကတစ်ပိုင်းတည်းအတွက်တောင်းတာမဟုတ်ပါဘူးနော်။
အပိုင်းတိုင်းအတွက် တောင်းဆိုတာပါ။
အဲဒါလေးတွေရှိမှလည်း စာရေးရတာအားရှိတာမို့။နောက်ပြီး silentတွေမလုပ်ကြပါနဲ့။ voteတစ်ခုနှိပ်လိုက်တာကအသဲတို့အတွက် ဘာမှမဖြစ်ပေမဲ့ စာရေးရတဲ့စကားဝါတို့အတွက်တော့အားဆေးတစ်ခွက်ရလိုက်သလိုပါပဲ။ တစ်ကယ်ဒီPurple Dreamလေးက reviewမရ၊ဘာမရနဲ့ဖတ်သူလည်းနည်းလွန်းပါတယ်။ ဒါကြောင့်ဖတ်ကြတဲ့အသဲတို့က စာရေးတဲ့စကားဝါတို့ကိုကြည့်ပေးဖို့တောင်းဆိုပါတယ်။
စကားဝါက စကားဝါနဲ့အတူဒီဇာတ်လမ်းထဲကခံစားချက်တွေကိုလိုက်ပါစီးမျောရင်း အသဲတို့ခံစားချက်တွေကိုသိချင်တာပါ။
FBပေးကြတဲ့တစ်ယောက်၊နှစ်ယောက်သောအသဲတို့ကိုလည်းတစ်ကယ်စိတ်ရင်းနဲ့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ဒီဇာတ်လမ်း၊ဒီအပိုင်းပတ်သက်ပြီးနားမလည်တာရှိရင် စိတ်ကြိုက်မေးလို့ရပါတယ်။ တစ်ကယ်အခုလိုကြီးကပင်ပန်းလွန်းတာမို့ ထုပ်ပြောတာပါ။ စိတ်အဆင်မပြေလွန်းလို့ စကားဝါ Facebookတောင်မသုံးပဲနားထားတာပါ။ Wattpadဆိုတဲ့ကမ္ဘာလေးမှာတော့တစ်ကယ်ပျော်ချင်မိပါတယ်....။ ဒါကvoteနဲ့fbကိစ္စအတွက်နောကိဆုံးတောင်းဆိုခြင်းပါ။
Zawgyi
"ဘာလုပ္ေနတာလဲေယာင္း ... မအိပ္ေသးဘူးလား"
ဝရံတာတြင္ရပ္ကာ ေငးေနေသာtaehyungအား jungkookေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေငးေနေသာtaehyungမွာလည္း အသံၾကားမွလွည့္ၾကည့္လာ၏။
ညမီးေရာင္ေအာက္ taehyungပုံစံေလးမွာႏြမ္းလ်ေဖ်ာ့ေတာ့စြာပင္။
"ငါခဏေနအိပ္ေတာ့မွာဂြၽန္... မင္းေကာမအိပ္ေသးဘူးလား။ေနာက္က်ေနၿပီေလ... "
"အိပ္ေတာ့မွာ။ ဒီမွာေဒၚႀကီးကိုခ်က္ခိုင္းထားခိုင္းလိုက္တဲႏြားနို႔ မင္းအတြက္ယူလာေပးတာ။ မင္းအိပ္ေတာ့မယ္ထင္လို႔ ငါအခုျပန္ႏြေးၿပီးယူလာခဲ့တာေယာင္း.... "
"ေက်းဇူးပါပဲဂြၽန္...."
ႏြားနို႔ခြက္အားကမ္းေပးရင္းေျပာလာေသာjungkookမြာ စကားေျပာေနသည့္တိုင္taehyungမ်က္ႏွာအားေသခ်ာၾကည့္ျခင္းမရွိ။ အၾကည့္ခ်င္းမဆုံေအာင္ တစ္မင္ေရွာင္လြဲေနသည္ဟု ဆိုလွ်င္ပိုမွန္လိမ့္မည္။
ႏြားနို႔ကုန္ေအာင္ေသာက္ၿပီးသြားတဲ့အထိထိုအနားမွာပင္ရပ္ေနေသာjungkookအား taehyungငဲ့ၾကည့္လာသည္။
"ေျပာစရာရွိလို႔လားဂြၽန္..."
"မဟုတၻဴး။ မင္းေနမေကာင္းေတာ့အိပ္သင့္ၿပီထင္တယ္ေယာင္း... အခုကအိပ္ခ်ိန္ထက္ကိုေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ေနၿပီမလား"
ထိုစကားေၾကာင့္taehyungမွာခပ္ဖြဖြေလးၿပဳံး၏။ လေရာင္ႏွင့္မီးေရာင္မွိုင္းျပျပေအာင္ ထိုအၿပဳံးက ဝမ္းနည္းျခင္းေၾကာင့္လား... ဝမ္းသာျခင္းေၾကာင့္လား.... ေခါင္းစဥ္တတ္ဖို႔ခက္ခဲလြန္းသည့္အၿပဳံးပင္။
" ငါအဆင္ေျပပါတယ္ဂြၽန္...စိတ္မပူပါနဲ႕"
ငါ့အတြက္အဆင္ေျပပါတယ္ဂြၽန္...
မင္းအိမ္ျပန္ေနာက္က်တဲ့ညတိုင္း ငါမအိပ္ပဲေစာင့္ေနက်ပဲမလား...။
မင္းေတာ့သိမွာမဟုတ္ဘူးေပါ့။ မင္းအိမ္ျပန္က်တဲ့ေန႕ေတြဆို ငါမင္းျပန္ေရာက္တဲ့အထိမအိပ္ပဲေစာင့္ေနခဲ့မိတာကိုေလ...။
မအိပ္ပဲေစာင့္တယ္ဆိုတာထက္ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ဘူးဆိုပိုမွန္ေလမလား...။
ငါမင္းကိုစိတ္ပူတယ္ဂြၽန္...
မင္းရဲ႕ကားအိမ္ထဲဝင္လာေတာ့မွ ငါစိတ္ေအးရၿပီး ကုတင္ေပၚတက္အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတာလည္း ငါ့အလုပၱစၡဳလိုပါပဲ။ အခုေတာ့ ညနက္မွအိပ္ရာဝင္ရတာကို ငါက်င့္သားရေနခဲ့ပါၿပီဂြၽန္...။
"ဂြၽန္...."
" အင္း "
"ငါ..."
ေျပာေနရင္းမွေယာင္းအသံကတိမ္ဝင္သြားခဲ့သည္။ သူေယာင္းမ်က္ႏွာအားၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အရည္ၾကည္မ်ားျပည့္လုလုမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ဆုံ၏။
ထိုအရည္ၾကည္တို႔ကေယာင္းမ်က္ဝန္း၌မည္သည့္အခ်ိန္ကပင္ ေနရာယူေနခဲ့လည္းသူေယာင္းမ်က္ဝန္းအားေရွာင္ေနခဲ့မိသည္ေၾကာင့္ မသိ။ အခုနကမြလား... ဒါမွမဟုတ္သူမလာခင္တည္းကလား....။
"ငါအဲဒီခံစားခ်က္ကိုတစ္ကယ္မခံစားနိုင္ေတာ့လို႔မင္းကိုေျပာျပခ်င္တယ္ဂြၽန္....
အဲဒါေၾကာင့္ ငါ.... အိပ္လို႔လည္းမရဘူး။
မင္းနားေထာင္ေပးမလားဟင္... တစ္ေယာက္တည္းေတြးၿပီးတစ္ကယ္မြန္းၾကပ္လြန္းေနၿပီမို႔လို႔"
တိုးလ်ေသာစကားသံနဲ႕အတူ ေယာင္းမ်က္ဝန္းမ်ားတြင္ နာက်င္မြန္းၾကပ္မူမ်ားႏွင့္ ဝမ္းနည္းထိန႔္လန႔္ျခင္းတို႔ကိုအတိုင္းျမင္ေနရသည္။ ယင္းမ်က္ဝန္းမ်ားအား သူခဏမွ်သာစိုက္ၾကည့္နိုင္ၿပီး အၾကည့္လြဲလိုက္မိ၏။
ထိုသည္က မထိုက္တန္ဘူးဟုဦးႏွောက္အသိညဏ္တို႔က သတိေပးျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သူက ျဖဴစင္လြန္းေသာေယာင္း၏မ်က္ဝန္းကိုပင္ၾကည့္ဖို႔မထိုက္တန္....။ ေယာင္း၏မ်က္ဝန္းမ်ားထဲမွ သူ႕အတြက္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္အေလးထားမူေတြကိုျမင္ရတိုင္း ရွက္စိတ္ျဖစ္ရသည္။ ယူႀကဳံးမရစိတ္ႏွင့္အတူ ထပ္မံပူေလာင္နာက်င္ရသည္။
"မင္းဘာေတြေလွ်ာက္ေတြးေနတာလဲေယာင္း"
"ငါတစ္ကယ္.. တစ္ကယ္အဲလိုခံစားေနမိတာ။ မင္းကိုဆုံးရႈံးရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ခံစားေနမိတာဂြၽန္... ဘာလို႔လဲမသိေပမဲ့ ငါ့စိတ္ထဲ....မင္းငါ့အနားကထြက္သြားေတာ့မယ္လို႔ထင္ေနမိတာ... အဲစိတ္ကဘယ္လိုေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္ပစ္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ငါ... ငါတစ္ကယ္အရမ္းေၾကာက္တယ္ဂြၽန္...
မင္းကိုဆုံးရႈံးလိုက္ရမွာ ငါေၾကာက္တယ္..."
ပါးျပင္ထက္စီးက်လာေသာမ်က္ရည္မ်ားအား လက္ျဖင့္ဖိသုတ္ၿပီးေျပာလာေသာေယာင္းက တစ္ကယ္ပင္ထိန႔္လန႔္ေနဟန္။ မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွပင္ သူ႕မ်က္ႏွာကိုအမိအရၾကည့္ေနေသးသည္။
လက္မ်ားကိုဆုတ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာ၏။ သူ႕ခါးေပၚဖက္တြယ္လာေသာသြယ္လ်ႏူးညံ့ေသာလက္တို႔ဟာလည္း တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္။
"စိတ္ေလ်ာ့အုံးေယာင္း... အဲဒါကမင်းဟိုပန်းတွေရဲ႕အဓိပ္ပါယ်ေကြာင့်ၾလႇောက်ေတွးပြီး ေၾကာက္စိတ္ဝင္ေနတာ။ အဲပန္းကိစၥကိုေမ့လိုက္ေတာ့ေယာင္း.... ဘာမဟုတ္တာနဲ႕မင္းကိုထိခိုက္ေနၿပီဆိုတာသိရဲ႕လား "
"ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူးဂြၽန္... အဲပန္းေၾကာင့္ပိုၿပီး ေၾကာက္သြားမိသြားတာမွန္ေပမဲ့ ငါအဲပန္းေတြဆီမေရာက္ခင္တည္းကအဲလိုထင္ေနတာ... ငါ့စိတ္ေတြေလးေနခဲ့တာ။
မင္းကိုဖက္ထားတဲ့ဒီလက္ေတြလႊတ္ခ်လိဳက္တာနဲ႕... ငါမ်က္ေတာင္ေတြ....တစ္ခ်က္ခပ္လိုက္မိတာနဲ႕... မင္းငါ့အနားကထြက္သြားေတာ့မွာလို႔ ငါထင္ေနတာ..."
"ေယာင္းရာ..."
"ဂြၽန္ မင္းငါ့ကိုမထားခဲ့ဘူးမလားဟင္... ငါ့ကိုထားၿပီးထြက္မသြားဘူးမလားလို႔....ဟမ္..ငါ့ကိုေျဖေပးပါဂြၽန္"
"မင္းအရမ္းပင္ပန္းေနၿပီေယာင္း... ငါေျပာတာကိုနားလည္တယ္မလား... အသက္ဝဝ႐ူၿပီးစိတ္ေအးေအးထား။ ငါအခုမင္းအနားမွာရွိေနတယ္...မင္းလည္းငါ့အနားမွာရွိေနတယ္ေယာင္း.... ။ ဒါေၾကာင့္ဘာမွေလွ်ာက္မေတြးနဲ႕ေတာ့"
ရင္ခြင္မွထဲမွေယာင္းမွာ သူေျပာေတာ့လည္းစိတ္ထိန္းေနသည့္ဟန္ျဖင့္မ်က္လုံးမ်ားအားပိတ္ကာၿငိမ္သြားခဲ့သည္။
သို႔ေပမဲ့မ်က္ရည္မ်ားကစီးက်ေနဆဲျဖစ္သလိုဖက္ထားေသာလက္ေတြကအနည္းငယ္မွ အားေလ်ာ့မသြားပဲတင္းက်ပ္ေနတုန္းပင္။
ထို႔အတူသူ႕ရင္ဖတ္မွာလည္း ဖ်စ္ညစ္ခံထားရသလိုတင္းက်ပ္နာက်င္လို႔...။
"ဂြၽန္... ငါဒီညမင္းရင္ခြင္မွာပဲအိပ္လို႔ရမလားဟင္"
ထိန႔္လန႔္ေနေသာေယာင္းအား အတတ္နိုင္ဆုံးႏွစ္သိမ့္ေပးကာအိပ္ဖို႔ေခၚလာခဲ့ေတာ့ေယာင္းကခပ္တိုးတိုးေတာင္းဆိုလာခဲ့သည္။
ေယာင္းစကားအား သူမျငင္းမိေတာ့။
သူေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ သူ႕ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာတဲ့ေယာင္းဟာ သူ႕ခါးေတြကိုပါဖက္လ်က္သား။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဂြၽန္... ငါမင္းကိုသာမဖက္ထားရင္အိပ္ေပ်ာ္မွာမဟုတ္ဘူး။ မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ရမွာကိုေတာင္ ေၾကာက္ေနေတာ့မွာ"
"အခုေလွ်ာက္မေတြးပဲအိပ္ေတာ့ေယာင္း... အရမ္းေနာက္က်ေနၿပီ မင္းလည္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီမလား... ဘာမွေတြးမေနပဲစိတ္ခ်ၿပီးအိပ္ေတာ့ ငါမင္းေဘးမွာရွိေနတယ္"
စိုးရိမ္စိတ္တို႔လုံးဝအရွင္းေပ်ာက္မသြားခဲ့ေပမဲ့ ဂြၽန႔္ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ရင္းဂြၽန႔္ခါးကိုပါဖတ္ထားရသည္ေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့သူစိတ္ေအးရပါသည္။
တစၠယ္ဆို သူႏြားနို႔ေသာက္ၿပီးတည္းကမ်က္ခြံ႕ေတြေလးလံကာ အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနတာခဲ့ျဖစ္သလို ဂြၽန႔္ကိုဆုံးရႈံးရမွာေၾကာက္တဲ့စိတ္တို႔ေၾကာင့္တင္းခံထားျခင္းပင္.....။
အခုထိုတင္းခံထားေသာစိတ္တို႔ကိုလႊတ္ခ်ကာ ဂြၽန႔္အားတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္၍အိပ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
ထိုသို႔အိပ္လိုက္ျခင္းေနာက္ကြယ္က ဆုံးရႈံးရျခင္းရွိေနမည္မွန္းသိခဲ့လွ်င္ေတာ့ သူအခုလိုအိပ္ေပ်ာ္သြားခံမည္မဟုတ္ပါ....။
ေတြ႕ဆုံ ႀကဳံကြဲျဖစ္ၿမဲဓမၼာတာတဲ့....
မင္းနဲ႕ပတ္သက္ရင္ေတာ့ငါဒီဆိုရိုးစကားကို႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ျငင္းပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ဂြၽန္....
ငါကမင္းနဲ႕အတူဟိုး.... သံတရာအဆက္ဆက္ထိတြဲလက္ေတြၿမဲသြားခ်င္ခဲ့တာ.....။
jiminယေန႕တြင္ေတာ့ စိတ္တို႔ၾကည္လင္စြာနိုးလာခဲ့သည္။ ထယ့္ကို ေက်ာင္းအတူသြားဖို႔သြားေခၚရမည္။ ထယ္နဲ႕အတူေက်ာင္းမသြားျဖစ္တာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီမို႔လို႔လဲ....။
အေတြးတို႔ျဖင့္စိတ္႐ႊင္ေနသည္ေၾကာင့္ ႏူတ္ခမ္းတို႔ကလည္းတစ္ခါတစ္ခါအလိုအေလ်ာက္ေကြးၫြန႔္သြားၾက၏။
မနက္စားျမန္စားကာ ထပ္ရပ္လိုက္ေတာ့အေမ့ကစကားဆိုလာခဲ့သည္။
"ဒီေန႕အေစာႀကီးရွိေသးတာကို ဘာလို႔ေလာေနတာလဲသား... "
"အာ အဲဒါက... ကြၽန္ေတာ္ထယ့္ကိုသြားေခၚရမွာမို႔ေမေမ ။ ကြၽန္ေတာ္ထယ့္ကိုလာ ေခၚမယ္ေျပာထားခဲ့တာ။ ထယ္အၾကာႀကီးေစာင့္ေနရမွာစိုးလို႔ "
"taehyungကသူ႕ေယာက်္ားနဲ႕အတူမသြားဘူးလား။ ဘာလို႔အေမ့သားက သြားေခၚရမွာလဲ"
မ်က္ႏွာတည္ျဖင့္ေျပာလာေသာ အေမ့စကားအားနားမလည္နိုင္။ ဘာကိုရည္႐ြယ္ေျပာခ်င္ေနသည္လည္း သူေသခ်ာမသိ။
အေဖဘက္ကိုၾကည့္မိေတာ့လည္း အေဖကဘာမွမေျပာပဲ အေမဘာေျပာမလဲဆိုတာကိုသာေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္ဟန္ျဖင့္ ေမေမ့ကိုသာၾကည့္ေနသည္။
"ေမေမဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ ကြၽန္ေတာ္နားမလည္ဘူး။ jungkookကဒီႏွစ္ေက်ာင္းနားလိုက္လို႔ေက်ာင္းသြားေနရတာက ထယ္တစ္ေယာက္တည္းပဲေမေမ... ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္အရင္ကလည္း ထယ့္ကိုဒီလိုပဲသြားေခၚေနၾကပဲမလား..."
"အခုနဲ႕အရင္နဲ႕ကမတူတာသိတယ္မလားသား။ အေမကဘာမွမသိတာမဟုတ္ဘူးေနာ္.. လူငယ္ေတြကိစၥထဲဝင္မပါသင့္ဘူးထင္လို႔အေမဘာမွမေျပာခဲ့တာ။
အၿမဲတမ္းေပးဆပ္ေနရတဲ့အျပင္ အျပစ္တင္ခံလည္းခံရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒါေကာင္းတဲ့ေ႐ြးခ်ယ္မူဟုတ္၊ မဟုတ္ သားစဥ္းစားသင့္ၿပီမလား... ေအမေကတာ့ သားကိုထပ္ၿပီးထိခိုက္မွာေတြကိုမျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး"
အေမ့စကားအားသူဘာျပန္ေျပာရမလဲမသိျဖစ္ေနတုန္း သူ႕ကိုသြားဖို႔လမ္းေၾကာင္းဖြင့္ေပးလာသည့္အေဖ့ကိုေက်းဇူးတင္ရမည္။
"အဟမ္း! သား... မင္းေနာက္က်ေတာ့မယ္ဆို... သြားစရာရွိတာသြားေတာ့။ မင္းအေမေျပာတာေတြလည္းမွတ္ထားေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့ကြၽန္ေတာ္မွတ္ထားပါ့မယ္... ဒါဆို ကြၽန္ေတာ့္ကိုသြားခြင့္ျပဳပါအုံးေဖေဖနဲ႕ေမေမ"
အေဖနဲ႕အေမကိုႏူတ္ဆက္ၿပီး သူထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ အနည္းပင္ေနာက္က်ေနၿပီမို႔ ထယ့္ကိုႀကိဳဖုန္းဆက္ထားဖို႔ေတြးကာဖုန္းထုပ္ယူလိုက္၏။ အိပ္ပုတ္ေလးက အခုထိအိပ္ေနေသးရင္ဒုကၡ။ ထိုေၾကာင့္အခုတည္းကသူဖုန္းဆက္ထားမွ ထိုအိပ္ပုတ္ေလးျပင္ဆင္ၿပီးခ်ိန္ႏွင့္သူေရာက္တဲ့အခ်ိနိကြက္တိက်လိမ့္မည္။
ဖုန္းအားဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ထူးထူးဆန္းဆန္းပင္jungkookဆီကပို႔ထားအသံmsgတစ္ခုကစီးႀကိဳေနခဲ့၏။
ဘာမ္ားလဲ ဒီေကာင္က...
"jimin ေက်းဇူးျပဳၿပီးေယာင္းဆီသြားေပးလို႔ရမလား... ဒီအေျခအေနကိုေယာင္းတစ္ေယာက္တည္းရင္ဆိုင္နိုင္မယ္မထင္ဘူး။ဘယ္ေလာက္ပဲေတြးေတြးအေျဖက ထြက္သြားဖို႔ပဲျဖစ္ေနခဲ့တာ... ငါမင္းတို႔နဲ႕အေဝးကိုထြက္သြားလိုက္ၿပီjimin....
ေယာင္းကိုမင္းေကာင္းေကာင္းဂ႐ုစိုက္နိုင္မယ္ဆိုတာငါသိတယ္"
အသံmsgကထိုမွ်ႏွင့္ၿပီးသြားခဲ့သည္။
႐ုတ္တရက္ဆန္လြန္းတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ သူမနည္းနားလည္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ရ၏။
ေသခ်ာနားလည္ၿပီးခ်ိန္ ေဒါသေတြနဲ႕အတူထယ့္ကိုစိတ္ပူျခင္းေတြကရင္ထဲမီးေတာင္ခ်ိဳရည္ေတြအလားပူေလာင္စြာ ရင္ထဲစီးဝင္လာၾကေတာ့သည္။
"ေတာက္!! ဟာၾကာ... ဒီေခြးေကာင္ကဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ျပန္တာလဲ။ ထယ္ကအ႐ုပ္လား ထယ့္ခံစားခ်က္ေတြကိုထည့္မေတြးေတာ့ဘူးလား"
ကားအားအရွိုန္တင္ေမာင္းကာ ထယ့္ဆီတစ္စကၠန႔္ပဲျဖစ္ျဖစ္ပိုျမန္ဖို႔ႀကိဳးစားရေတာ့သည္။ ထားၾသားခဲ့သူက ထားသြားနိုင္ခဲ့သေလာက္သူကေတာ့ စိုးရိမ္ျခင္းတို႔၏အရွိုန္အဟုန္ျပင္းျပင္းစြာရိုက္ခပ္မူတို႔ကို ပူေလာင္စြာခံယူရေတာ့သည္။ ထိုသို႔လွ်င္ ထားသြားခံလိုက္ရေသာထယ္ဆိုလွ်င္ကား....
................................
အခ်ိန္မနည္းၿပီမို႔ ေနေရာင္ႏုႏုတို႔အစား အပူဒဏ္ျပင္းျပင္းတို႔သူ႕မ်က္ႏွာအားလာေရာက္ ထိေတြ႕မွ သူနိုးလာခဲ့သည္။ နိုးလာခ်င္းခ်င္းမွာပဲ သတိရလိုက္မိသူကဂြၽန္... ။
မေန႕ညကဂြၽန္က သူ႕အနားမွာဆိုတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ျခင္းပင္။
အျမန္ပင္ဂြၽန႔္အားရွာမိေတာ့ မေတြ႕။
စိတ္ထဲထိန႔္ခနဲ႕ျဖစ္သြားခဲ့ကာ ဦးႏွောက္ေသြးႀကိဳးမ်ားကလည္းအရွိုန္ျဖင့္ေဆာင့္တက္သြားခဲ့သည္။ လူဟာလည္းအိပ္ရာထက္မွခ်က္ခ်င္းထရပ္မိလ်က္သား...။
ဂြၽန္ ဘယ္မွာလဲ....
"ဂြၽန္... ဂြၽန္မင္းဘယ္မွာလဲ!"
ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာအကုန္ပတ္ရွာၾကည့္ေပမဲ့အေတြ႕။ ရင္ဘတ္ထဲထိန႔္လန႔္ေမာဟိုက္လာကာ မ်က္ရည္မ်ားလည္းခ်က္ခ်င္းေဝ့သီလာခဲ့သည္။
ဟင့္အင္း ဘာလို႔ငိုရမွာလဲ။
မငိုဘူး... ငါမငိုဘူး။ ဂြၽန္ကအျပင္သြားတာ...ဟုတ္တယ္ဂြၽန္ကအျပင္သြားတာ....
စိတ္ကိုတင္းကာပင္းသက္ရွို၍ ေႂကြက်လဳလုျဖစ္လာေသာမ်က္ရည္ေတြအား ေခါင္းေမာ့ကာ သုတ္ပစ္လိုက္သည္။
သို႔ေပမဲ့ ကုတင္ေဘးရွိစားပြဲခုံတြင္ရွိေနေသာတစ္စုံတစ္ရာအားျမင္မိခ်ိန္ ထိုေနရာသို႔အေျပးသြားမိ၏။ စာ႐ြက္ေခါက္တစ္ခုေလးနဲ႕အတူ စာခ်ဳပ္တစ္ခု...။
ထိုစာ႐ြက္ေခါက္ေလးအား ဖြင့္ၾကည့္မိသည္။
ေယာင္း... ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။
ငါ့ေၾကာင့္မင္းအမ်ားႀကီးထိခိုက္ခဲ့ရၿပီးၿပီ။
မရည္႐ြယ္ခဲ့ေပမဲ့ ငါကိုယ္တိုင္အစျပဳခဲ့တာေတြခ်ည္းပဲမို႔လို႔.....ငါမင္းအနားမွာမရွိတာက မင္းအတြက္အေကာင္းဆုံးျဖစ္မွာပါ။
အခ်ိန္လိုမယ္ဆိုေပမဲ့မင္းငါမရွိပဲေနနိုင္သြားမွာပါေယာင္း.... ငါႏူတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂ႐ုစိုက္ပါ...
JJK
အနည္းငယ္မွ်ေသာစာတန္းမ်ားအားဖတ္ၿပီး စာ႐ြက္အားကိုင္ထားေသာလက္ေတြတဆတ္ဆတ္ရီလာသည္။
ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာလည္းတုန္ရီစျပဳလာခဲ့သည္ေၾကာင့္ ခပ္တင္းတင္းဖိပိတ္ထားမိရင္း ရွိုက္သံမ်ားထြက္မလာေစရန္ အံတင္းတင္းႀကိတ္ထားမိ၏။ မ်က္ရည္မ်ား ပါးျပင္ထက္မွေန တစ္လိမ့္လိမ့္စီးဆင္းသြားၾကသည္ကိုေတာ့ သူမထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ျခင္းမရွိေတာ့။
ထိုမွ်ႏွင့္ပင္လက္ခံဖို႔ခက္ခဲလြန္းစြာ ေခါင္းကိုခါယမ္းမိရင္းစီးက်ေနေသာမ်က္ရည္မ်ားအား သူခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိသုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ရွိေနေသာ စာခ်ဳပ္အားတုန္ရီေနေသာလက္မ်ားျဖင့္ပင္ေကာက္ယူၾကည့္မိေတာ့ ကမ္ဘာႀကီးပင္ရွာရွာလည္သြားခဲ့သလို။ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းေတြဟာလည္းတဒိန္းဒိန္းျဖင့္အရွိုန္ျမန္လြန္းကာ အသက္ရႈဖို႔ပင္ခက္ခဲလြန္း၏။ ထိုစာခ်ဳပ္မွာ ဂြၽန္ကိုယ္တိုင္လက္မွတ္ထိုးထားၿပီးသားကြာရွင္းစာခ်ဳပ္တစ္ခုျဖစ္သည္။
ဂြၽန္ဟာ သူစိတ္ထင္ေနတဲ့အတိုင္းသူ႕အားတစ္ကယ္ပင္ထားရစ္ခဲ့ၿပီ.... ဂြၽန္ကိုဆုံးရႈံးလိုက္ရၿပီ....
အရာအားလုံးအား ဆုံးရႈံးလိုက္ရသည့္ခံစားခ်က္နဲ႕အတူ စိတ္ေတြအကုန္လြတ္ထြက္သြားခဲ့သည္။ အျမင္အာ႐ုံဟာလည္းအေမွာင္အတိျဖင့္ ထိုစာခ်ဳပ္ကိုပင္ဆက္ကိုင္ထားဖို႔ခြန္အားမဲ့စြာလက္ထဲမွလြတ္က်သြားခဲ့၏။
အင္အားမဲ့သြားေသာခႏၵာကိုယ္ဟာလည္း ထိုေနရာမွာပင္ ၿပိဳလဲက်သြားေတာ့သည္။
"ထယ္!!"
ထိုအခ်ိန္အင္အားမဲ့စြာၿပိဳလဲက်သြားေသာခႏၵာငယ္အား ေထြးေပြ႕လာေသာႏြေးေထြးေသာရင္ခြင္တစ္ခု။ တယုတယျဖင့္ေထြးေပြ႕လာေသာရင္ခြင္ထဲမွ ထိုခႏၵာငယ္မွာေဝဒနာမ်ားအားခံစားနိုင္ေတာ့သည့္အလား ၿငိမ္သက္လို႔သြားခဲ့သည္။ လႈပ္ရွားမူအတိမဲ့သြားေသာ္လည္း ထိုခႏၵာငယ္ပိုင္ရွင္၏မ်က္ဝန္းအိမ္မွမ်က္ရည္မ်ားမွာေတာ့ ေႂကြဆင္းေနတုန္းပင္။
Purple Dream
Updated 08.05.2022
Sakawar
ဘာလို႔လဲဟင္အသဲတို႔... voteေပးဖို႔ကေတာင္းမွေပးခၾကတာလားဟင္...voteေပးဖို႔ေတာင္းဆိုလိုက္တဲ့အပိုင္းမွာက်vote 80ေက်ာ္ေလာက္ရခဲ့ေပမဲ့ ၿပီးခဲ့တဲ့အပိုင္းတင္တုန္းကဆို vote50ေတာင္မျပည့္နိုင္ဘူး။ voteနဲ႕fbကတစ္ပိုင္းတည္းအတြက္ေတာင္းတာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္။
အပိုင္းတိုင္းအတြက္ ေတာင္းဆိုတာပါ။
အဲဒါေလးေတြရွိမွလည္း စာေရးရတာအားရွိတာမို႔။ေနာက္ၿပီး silentေတြမလုပ္ၾကပါနဲ႕။ voteတစ္ခုႏွိပ္လိုက္တာကအသဲတို႔အတြက္ ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့ စာေရးရတဲ့စကားဝါတို႔အတြက္ေတာ့အားေဆးတစ္ခြက္ရလိုက္သလိုပါပဲ။ တစၠယၵီPurple Dreamေလးက reviewမရ၊ဘာမရနဲ႕ဖတ္သူလည္းနည္းလြန္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ဖတ္ၾကတဲ့အသဲတို႔က စာေရးတဲ့စကားဝါတို႔ကိုၾကည့္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုပါတယ္။
စကားဝါက စကားဝါနဲ႕အတူဒီဇာတ္လမ္းထဲကခံစားခ်က္ေတြကိုလိုက္ပါစီးေမ်ာရင္း အသဲတို႔ခံစားခ်က္ေတြကိုသိခ်င္တာပါ။
FBေပးၾကတဲ့တစ္ေယာက္၊ႏွစ္ေယာက္ေသာအသဲတို႔ကိုလည္းတစ္ကယ္စိတ္ရင္းနဲ႕ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္း၊ဒီအပိုင္းပတ္သက္ၿပီးနားမလည္တာရွိရင္ စိတ္ႀကိဳက္ေမးလို႔ရပါတယ္။ တစ္ကယ္အခုလိုႀကီးကပင္ပန္းလြန္းတာမို႔ ထုပ္ေျပာတာပါ။ စိတ္အဆင္မေျပလြန္းလို႔ စကားဝါ Facebookေတာင္မသုံးပဲနားထားတာပါ။ Wattpadဆိုတဲ့ကမ္ဘာေလးမွာေတာ့တစ္ကယ္ေပ်ာ္ခ်င္မိပါတယ္....။ ဒါကvoteနဲ႕fbကိစၥအတြက္ေနာကိဆုံးေတာင္းဆိုျခင္းပါ။