ခြေလှမ်းရဲ့ဦးတည်ချက်လျှောက်ရာက ဘယ်
လမ်းချိုးမှာအဆုံးသတ်မယ်မှန်းမသိ..စိတ်ဦး
တည်ရာလျှောက်မိနေရာက ကောင်းကင်ပြာ
ကိုမော့ကြည့်လိုက် ခေါင်းငုံ့ကာနှုတ်ခမ်းလေး
ကွေးရုံတစ်ချက်တွန့်ချိုးပြုံးလိုက်နှင့် သာသာ
ယာယာ....။
ရာသီဥတုကလည်းသာယာနေပုံလည်းမဟုတ်
အုံမှိုင်းမှိုင်းခပ်ဆိုင်းဆိုင်းနှင့် လေပြေညှင်းခပ်
သွဲ့သွဲ့ကကျောပြင်ကို ပွတ်တိုက်မိချိန် အေး
စက်တဲ့အထိအတွေ့က ရင်ထဲသိမ့်ကနဲ့။ရောက်တတ်ရာရာ ရလိုရငြား သီချင်းအတို
အထွာတွေကို ရှေ့နောက်မညီ ခပ်တိုးတိုးရွတ်
ဆိုရင်း တိမ်လိပ်အနွယ်အရစ်တွေကိုမော့
ကြည့်ရင်းပေါ့။
ဖြတ်လျှောက်မိလာတဲ့လမ်းတွေရဲ့ဘေးတစ်
ဖက်တစ်ချက်ဆီက ဌက်ကလေးများရဲ့ အသံ
ဆာဆာလေးတွေကိုနားစိုက်ထောင်ရင်း ဘေး
နားအရှိန်နဲ့ဖြတ်သွားတဲ့ပြိုင်ကားလေးနှစ်စီး
ကို ကြည့်ကာ အားကျမိတဲ့စိတ်က ရင်ထဲအ
ပြည့်အသိပ်။
ပြိုင်ကားလှလှလေးတွေစီးပြီး ရင့်ကိုကော့
ခေါင်းကိုမော့လျက် သူများသားသမီးတွေလို
သုံးဖြုန်းနိင်ချင်သော်လည်းခက်တာက ကိုယ်
တိုင်ကညည်းညူနေရုံနဲ့ရလာတာမဟုတ် စိတ်
ဆန္ဒတွေကိုမြိုသိပ်ရင်း ကိုယ်ဘက်ဘယ်သူမှ
မရှိတောင်ခံသာပါတယ်ဆိုပြီး ရှိတဲ့စက်ဘီး
စုတ်လေးကိုပဲဖင်ပွန်းအောင်စီးရတဲ့အဖြစ်မ
ဟုတ်လား။
တဖြည်းဖြည်းလျှောက်မိလာတဲ့ခြေလှမ်းတွေ
က ကားဝပ်ရှော့တစ်ခုအနားအရောက်မှာ
တော့ ဘရိတ်အုပ်လိုက်သလိုရပ်တန့်သွား၏။
ဒီကားဝပ်ရှောဆိုင်လေးကဦးလေးရဲ့အသိမိတ်ဆွေရဲ့ဆိုင်...ဦးလေးဆိုတာကလည်း တည်
စေရာမိုင်ရဲ့ဦးလေးအရင်းဖြစ်သူဦးအောင်မင်းဖြစ်သည်။
သူဆိုးမိုက်တာမှန်သမျှ ဦးလေးကရှေ့ရောက်
တာနဲ့ တရားနဲ့တမျိုး ဥပမာနဲ့တမျိုးမရိုးရ
အောင်သွန်သင်ဆုံးမလမ်းမှန်ကိုကျောင်းခိုင်း
၏။ ဒီဝပ်ရှေ့ဆိုင်လေးမှာလည်း တည်စေရာ
မိုင်ကိုအတည်တကျအလုပ်နေရာတစ်ခုအနေ
နဲ့လုပ်ကိုင်ချင်နေတာလည်းဖြစ်သည်။
သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ချမ်းသာတဲ့သူဌေးတစ်
ဦးရဲ့အိမ်မှာခြံစောင့်အဖြစ်လုပ်ကိုင်၏။
အဟက်...မရှိတဲ့ဆင်းရဲသားဆိုတော့လည်း
ဒီအဆင့်အနေအထားနဲ့ပေါ့ဗျာ။
ဆိုးပွေ့သည့်စရိုက်ကိုမွေးတည်းက ပန်ဆင်
လာတဲ့တည်စေရာမိုင်အတွက် ဦးလေးရဲ့စ
ကားတွေကရှေ့နားကဝင်နောက်နားကထွက်
တာမျိုး...သူကြေးစားလူမိုက်တခါတလေလုပ်ရလို့ ကြေးခရတဲ့အခါတိုင်း ထိုကုန်ပေါက်ရဲ့
အဓိကတရားခံက အိမ်ကိုလတ်ပင်။ အမေက
တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီးဆိုပြီးကိုလတ်ကို
သိပ်ပြီးအရေးပေး၏။ သူပေးတဲ့ပိုက်ဆံက
လည်းကိုလတ်ကို ကူးတို့ခပေးရတာနဲ့မ
လောက်။
ဦးလေးရဲ့စေတနာမေတ္တာကိုနားလည်ပေမဲ့
ဟူးးးးတနေ့နေ့ပေါ့ဗျာ။
"မိုင်...မင်းဘယ်သွားမလို့လဲ....မင်းကြည့်ရတာအရေးကြီးကိစ္စရှိပုံပဲ"
သြော်...အသံလာရာက သျှမ်းထက်တို့ပင်။
သျှမ်းထက်ရဲ့အမေးကိုအသိအမှတ်ပြုသလို
ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး မိုင်ရဲ့အကျင့်အတိုင်း တစ်
စုံတစ်ယောက်က သူ့ကိုစကားပြောလာရင်
မျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးပြီး စူးစိုက်ကြည့်တတ်
တတ်တဲ့အကျင့်စရိုက်။
"အမေခိုင်းထားလို့ ကိုလတ်ရဲ့ကျောင်းကို
ပိုက်ဆံသွားပေးမလို့"
"ကြားသားမိုးကြိုးပါလား မင်းအကိုနဲ့ဘယ်
တုန်းကသင့်မြတ်သွားတာလဲ"
သူရိန်မေးလာတဲ့ အမေးစကားကို စုတ်တစ်
ချက်သတ်လိုက်ပြီး စိတ်ရှုပ်ဟန်ဖြင့်....
"မင်းတို့ထင်သလိုမဟုတ်ဘူး...ဒီနေ့သူတို့
ကျောင်းစုံညီပွဲတော်နေ့ဆိုလားကွာ...အဲ့ဒါယူ
သွားဖို့ပိုက်ဆံမေ့ခဲ့လို့တဲ့ အမေကအတင်း
သွားပေးခိုင်းလို့"
"ဆိုတော့....လူမိုက်ကြီးက အလိမ်မာကျောင်း
သားလေးတွေရှိတဲ့အရပ်မှာခြေချမယ်ပေါ့"
"မင်းကို ကောင်မလေးတွေက လူချောလေး
ဆိုပြီးဝိုင်းငေးနေဦးမယ်"
သျှမ်းထက်က စသလိုပြောလိုက်ပေမဲ့ တကယ်တမ်းပြောရရင် တည်စေရာမိုင်က
ခန့်ညားပြီးချောသည်။ သူ့အရပ်နဲ့မိုက်ကန်း
ကန်းစတိုင်ကြောင့် ရပ်ကွက်ကကောင်မလေး
တွေရဲ့အသည်းစွဲ။
အဖွဲ့ထဲတွင်လည်း အတိုက်အခိုက်အသတ်အ
ပုတ်အကျွမ်းကျင်ဆုံးဖြစ်ကာ ခွန်အားဗလအ
ရှိဆုံးလည်းဖြစ်၏။ သူ့ငယ်ချင်းမို့အမွှန်းတင်
ချင်စိတ်မျိုးလည်းမရှိပေ။
မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ...တည်စေရာမိုင်ချော
တာကတော့အမှန်ပင်။
"စိတ်မဝင်စားဘူး"
ခပ်ပြတ်ပြတ် ခပ်မာမာဂရုမစိုက်တဲ့လေသံနှင့်
မျက်နှာလွှဲ၍ ပြောသွားတဲ့တည်စေရာမိုင်ကို
ဝိုးးးဆိုပြီးသာ အော်ပြောနိင်တော့တာပင်။
"မဟာလေး...ဒီမှာခဏနေခဲ့ဦးနော်...ကိုကို
ဆရာမနဲ့စကားပြောစရာရှိလို့...ပွဲအစီအစဥ်
လေးတွေအတွက်လေ"
"အင်း...မြန်မြန်သွား...ဒီမှာလူအရမ်းရှုပ်နေ
တာ...ခေါင်းတောင်မူးလာသလိုပဲ"
"မဟာလေးကိုသေချာစောင့်ရှောက်ထား တစ်
ခုခုငြိုငြင်သွားတာမျိုးရှိလာခဲ့ရင် မင်းတို့ကို
ခွင့်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူး"
ထက်ကောင်းကင်ယံ BodyGuard တွေကို
မှာကြားလိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့၏။ မဟာလေး
ကိုစိတ်အငြိုငြင်ခံရတာမျိုးလေးကိုတောင်
အထင်မခံရနိင်အောင် သိပ်ချစ်မိနေတာမျိုး
ဆိုတော့ ဘယ်အရာမှသူ့ဆီကလုယူသွားတာ
မျိုးအဖြစ်မခံနိင်ပေ။
နိူင်းတုမဟာက ကိုကို့ရဲ့အပိုင်ပဲ။
နိူင်းလူအရမ်းရှုပ်လာတာကြောင့် စိတ်ညစ်
ညူးသလို့ဖြစ်လာ၏။ စုံညီပွဲတော်နေ့မို့
ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေသာမက သူငယ်
ချင်းမိဘတွေကောလာကြသောကြောင့် လူ
စုံတတ်စုံဖြစ်နေလေသည်။
ကိုကိုကလည်း ဒီနေရာမှာစောင့်ခိုင်းထားတာ
မို့ကြာလာလေ စိတ်မရှည်ချင်လေပင်။ဘယ်
ချိန်ထိစောင့်နေရမှာလဲ...စိတ်တိုလိုက်တာ။
ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းရုံရှိသေး အရိပ်လိုကပ်ပါ
လာတော့မည့် BodyGuardတွေကလည်း
စိတ်ရှုပ်စရာပင်။
"သခင်လေး ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"ကျစ်!! ငါ့ဘာသာဘယ်သွားသွားပေါ့ သံတော်ဦး လိုက်တင်နေရဦးမှာလား စိတ်တို
စရာတွေ"
"သခင်လေးကိုသေချာစောင့်ကြည့်ဖို့မှာထား
လို့ပါ...တောင်းပန်ပါတယ်"
"တောင်းပန်မနေနဲ့ ငါ့အနားကသာကပ်ခွာလို
ကပ်နေတာကိုသာ မရှိအောင်လုပ်ပေး ငါဟို
ဘက်ခဏလျှောက်ကြည့်မို့ မင်းတို့ငါ့နောက်
ကလိုက်မလာခဲ့နဲ့"
"အဲ့ဒါတော့မဖြစ်လို့ပါ...ကျွန်တော်တို့လည်း
ဝတ္တရားအရ"
"ဘာဝတ္တရားလဲ ပိုက်ဆံပေးရင်ဘာမဆိုလုပ်
တဲ့သူတွေက ငါအခုလိုကျောင်းပွဲတော်နေ့မှာ
ပျော်ပျော်ပဲနေချင်တယ် ငါ့စကားကိုနားမ
ထောင်ပဲ ဆက်လိုက်လာရင် ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ့"
နိူင်း အသံခပ်မြင့်မြင့်အနေအထားနဲ့ ပိတ်
ဟောက်လိုက်ပြီး ထိုနေရာကခပ်သွက်သွက်
ထွက်လာပြီး လူအုပ်ကြားထဲဝင်ရောလိုက်၏
"မမ....နင်တွေ့လိုက်လား နိူင်းလေးကို အရမ်း
ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်မလား..."
"နင်ပြတဲ့ဓာတ်ပုံထက်အပြင်မှာ ရှင်းသန့်ပြီး
ဖြူဥနေတာပဲ...ဒီမှာငါ့မောင် အဲ့လိုအလှလေး
ကမှနင်နဲ့လိုက်ဖက်တာနော်"
အစ်မဖြစ်သူရဲ့အားပေးစကားကိုကြားရပေ
မဲ့လည်း ကောင်းဆက်ဟိန်းမှာတော့ သက်
ပြင်းသာချမိ၏။ နိူင်းလေးကသိပ်ချမ်းသာပြီး
သိပ်မောက်မာတာ မာနကလည်းမိုးထိနေလေ
၏။ နိူင်းလေးရဲ့အသားကိုထိရဖို့မပြောနဲ့ အနားကိုကပ်ဖို့တောင် လွယ်ကူတာမျိုးမ
ဟုတ်...အခုတောင်မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်အ
ဝေးကနေပဲခိုးကြည့်နေရတာမလား။
နိူင်းလေးရဲ့လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး အပြုံးလေးကိုသာအနီးကပ်မြင်ရရင်တော့
သေပျော်လောက်ပြီထင်တယ်။
နိူင်းလေးနဲ့သူ့အခြေအနေကမိုးလောက်မြင့်
မားပေမဲ့ နိူင်းလေးနဲ့သာပေါင်းဖက်ရရင်ဆိုတဲ့
အသိလေးကတွေးနေရင်းနဲ့တောင်ပျော်ရွင်
ချမ်းမြေ့လိုက်ရတာဆိုတာ...သူကသာနိူင်း
လေးကိုသိပ်ချစ်လို့ခိုးကြည့်နေရတဲ့ဘဝကမ
လွတ်နိင်သေးမဲ့ နိူင်းလေးကတော့ သူချစ်နေ
မှန်းတောင်မသိပေ။
"သက်ပြင်းတွေခိုးချလို့ပါလား...ဘာလဲငါပြောတာမဖြစ်နိင်တဲ့အရာမှမဟုတ်တာ..ဖူးစာ
ဆိုတာလူကလုပ်တာ...နင့်ရဲ့အလှလေးကိုပိုင်
ဆိုင်သွားရရင် အိမ်ကအမေကော ဟိုမယုံမ
ကြည်လုပ်နေတဲ့အိမ်က ကောင်ကိုပါ ပါးစပ်
အဟောင်းသားဖြစ်သွားအောင်လုပ်လို့ရပြီ"
"အေးပါဟာ ကြိုးစားကြည့်ရတာပေါ့...ဟင်
နိူင်းလေးကော ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ"
နှစ်ယောက်သား အိမ်မက်တွေနဲ့ရူးနေခိုက်မှာ
ခိုးကြည့်နေရပါတယ်ဆိုတဲ့အလှလေးကမြင်
ကွင်းထဲမှာမတွေ့တော့...ဘယ်များရောက်သွားတာလဲကွာ။
လူအုပ်ကြားထဲ အနောက်ကစိတ်ရှုပ်ရမဲ့လူ
တွေကပ်လိုက်လာမှာစိုးလို့ အတင်းခြေရာ
ဖျောက်ကာ အရှေ့ကိုပင်သိပ်မကြည့်နိင်ပဲ
ပါလာသေးလားဆိုတဲ့အကြည့်လေးနဲ့ နိူင်းက
အနောက်သို့ လည်ပြန်တဆန့်ဆန့်ထပ်ခါငေး
ကြည့်ရင်း ခဏလေးအချိန်တွင်းမှာ လျှပ်တစ်
ပြက်ဆိုသလို ရင်ခွင်ကျယ်တစ်ခုဆီကျရောက်
သွားလေရဲ့။
"ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ...သြော်!!မင်းကိုး"
တခြားသူအထင်နဲ့ မိုင် အလျင်စလိုမေးလိုက်
ပြီးမှ သူ့ကိုမာနထိပ်ခေါင်လုပ်သွားတဲ့သူမှန်း
သိလိုက်လေသည်။
"ဖယ်...ငါ့အသားကိုမထိနဲ့ လူယုတ်မာ"
"ဘာ...မင်းချော်လဲမှာစိုးလို့ထိန်းပေးတဲ့သူတစ်ယောက်ကို ဒီလိုစော်ကားလိုက်တယ်ပေါ့"
တည်စေရာမိုင် ဒေါသအလျှင်ထွက်သွားမိ
လေ၏။ အဲ့ဒါထက်ဘာလို့များ ဒီကောင်နဲ့
ထပ်လာတွေ့ဆုံရတာလဲ...။
"ငါ့ကိုထပ်ထိချင်လို့ဝင်ကူပေးသလိုနဲ့ဉာဏ်
ဆင်တာမသိဘူးထင်လား....မင်းနဲ့ငါကတူလို့
တန်လို့ထပ်ထိချင်ရတာလား...ငါကိုထပ်ထိဖို့
ဘယ်တော့မှမမျှော်လင့်နဲ့...အိမ်မက်ထဲတောင်
ရဖို့စိတ်မကူးနဲ့"
"မင်းလိုလူကိုလည်းငါကထိချင်တယ်များထင်နေတာလား....လက်သနလို့ မင်းသိထားဖို့က
တည်စေရာမိုင်ဆိုတဲ့ငါက မင်းလိုလူကိုမျက်စီ
အညောင်းခံပြီးလှည့်ကြည့်နေမဲ့သူမဟုတ်ဘူး"
"တောက်!!...မင်း"
"မဟာလေး...ဘာဖြစ်တာလဲ"
ကိုကိုဘေးသို့ရောက်လာချိန်လေးမှာတော့သူ့
အတွက်အားအင်တခုလိုပင်...ညကနမ်းထား
တဲ့နှုတ်ခမ်းကဒဏ်ရာလေးတွေတောင်စိုရဲရဲ
ဖြစ်နေတုန်းမှာ ကျက်သရေမရှိထပ်လာတွေ့ရ
တယ်လို့....အဲ့ကောင်ကိုမြင်တိုင်း နိူင်းသတ်ပစ်
ချင်အောင်ကိုမုန်းနေလေသည်။
"ကိုကိုလာတာနဲ့အတော်ပဲ...ဒီမှာလေဘယ်က
ကလေကချေမှန်းမသိဘူးအတင်းလာကပ်နေ
လို့"
"မင်းဘာစကားပြောလိုက်တာလဲ..မင်းချော်
လဲမှာစိုးလို့ငါထိန်းပေးလိုက်တာမဟုတ်ဘူး
လား"
"အဲ့လိုဆိုလည်း မင်းသွားလို့ရပြီ သူ့ကိုစောင့်
ရှောက်ပေးမဲ့ငါရောက်လာလို့ပဲ...မဟာလေး
သူ့ကိုသိလား"
"မသိပါဘူး....ထားလိုက်ပါကိုကိုရယ်ရန်ဖြစ်
ရင်ကိုကို့အတွက်ပဲ နိူင်းကစိတ်ပူနေရမှာ"
တည်စေရာမိုင် မျက်နှာကသွေးကြောများ
ထောင်ထလာတဲ့အထိ အံ့ကိုကြိတ်ပြီး နိူင်းတု
မဟာကို ဝါးမတတ်စားမတတ်စိုက်ကြည့်နေ
၏။
ထိုအကြည့်စူးရဲရဲကြောင့် နိူင်းမှာကျောချမ်း
သလိုပင်ဖြစ်သွားရလေသည်။ သူ့အကြည့်
တွေကို ရင်မဆိုင်နိင်ရဲပေ။
"မိုင်....မင်းဘာဖြစ်လို့လဲ...ငါတို့မင်းနောက်
လိုက်လာခဲ့တာ.
"သြော်...ညီလေးတို့ကသူ့ဘော်ဒါတွေလား
ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကိုယ်ထိန်းပေါ့ကွာ...အကို
သာဆိုလှည့်ပြန်နေလောက်ပြီ"
"တောက်!!!
အရှိန်ပြင်းပြင်း လေသံမြင့်မြင့်နဲ့တောက်တစ်
ချက်ခေါက်လိုက်ပြီး ဘာစကားမှတုန့်ပြန်ပြော
ခြင်းမရှိတော့ပဲ တည်စေရာမိုင် ထိုနေရာမှ
ထွက်လာလိုက်လေ၏။
မင်းကိုငါဒီနေ့ကစ အငြိုးလေပွေတွေတိုက်
ခတ်ပြမယ်ဆိုတာ....စောင့်ကြည့်ထား။
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
Upပေးလိုက်ပြီနော်...မီးနီခနိးနည်းနည်းပါချင်
ပါတယ်မဖြစ်မနေလေးမို့လို့ပါ...လူကြီးတွေမ
သိခင် တည်စေရာမိုင်က နိူင်းလေးအခန်းထဲ
ဝင်ပြီးခိုးဂျိန်းကြတာလေးတွေထည့်ချင်လို့ပါ
နော်..
Zawgyi
ေျခလွမ္းရဲ႕ဦးတည္ခ်က္ေလွ်ာက္ရာက ဘယ္
လမ္းခ်ိဳးမွာအဆုံးသတ္မယ္မွန္းမသိ..စိတ္ဦး
တည္ရာေလွ်ာက္မိေနရာက ေကာင္းကင္ျပာ
ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ ေခါင္းငုံ႕ကာႏႈတ္ခမ္းေလး
ေကြး႐ုံတစ္ခ်က္တြန့္ခ်ိဳးၿပဳံးလိုက္ႏွင့္ သာသာ
ယာယာ....။
ရာသီဥတုကလည္းသာယာေနပုံလည္းမဟုတ္
အုံမွိုင္းမွိုင္းခပ္ဆိုင္းဆိုင္းႏွင့္ ေလေျပညွင္းခပ္
သြဲ႕သြဲ႕ကေက်ာျပင္ကို ပြတ္တိုက္မိခ်ိန္ ေအး
စက္တဲ့အထိအေတြ႕က ရင္ထဲသိမ့္ကနဲ႕။ေရာက္တတ္ရာရာ ရလိုရျငား သီခ်င္းအတို
အထြာေတြကို ေရွ႕ေနာက္မညီ ခပ္တိုးတိုး႐ြတ္
ဆိုရင္း တိမ္လိပ္အႏြယ္အရစ္ေတြကိုေမာ့
ၾကည့္ရင္းေပါ့။
ျဖတ္ေလွ်ာက္မိလာတဲ့လမ္းေတြရဲ႕ေဘးတစ္
ဖက္တစ္ခ်က္ဆီက ဌက္ကေလးမ်ားရဲ႕ အသံ
ဆာဆာေလးေတြကိုနားစိုက္ေထာင္ရင္း ေဘး
နားအရွိန္နဲ႕ျဖတ္သြားတဲ့ၿပိဳင္ကားေလးႏွစ္စီး
ကို ၾကည့္ကာ အားက်မိတဲ့စိတ္က ရင္ထဲအ
ျပည့္အသိပ္။
ၿပိဳင္ကားလွလွေလးေတြစီးၿပီး ရင့္ကိုေကာ့
ေခါင္းကိုေမာ့လ်က္ သူမ်ားသားသမီးေတြလို
သုံးျဖဳန္းနိင္ခ်င္ေသာ္လည္းခက္တာက ကိုယ္
တိုင္ကညည္းၫူေန႐ုံနဲ႕ရလာတာမဟုတ္ စိတ္
ဆႏၵေတြကိုၿမိဳသိပ္ရင္း ကိုယ္ဘက္ဘယ္သူမွ
မရွိေတာင္ခံသာပါတယ္ဆိုၿပီး ရွိတဲ့စက္ဘီး
စုတ္ေလးကိုပဲဖင္ပြန္းေအာင္စီးရတဲ့အျဖစ္မ
ဟုတ္လား။
တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္မိလာတဲ့ေျခလွမ္းေတြ
က ကားဝပ္ေရွာ့တစ္ခုအနားအေရာက္မွာ
ေတာ့ ဘရိတ္အုပ္လိုက္သလိုရပ္တန့္သြား၏။
ဒီကားဝပ္ေရွာဆိုင္ေလးကဦးေလးရဲ႕အသိမိတ္ေဆြရဲ႕ဆိုင္...ဦးေလးဆိုတာကလည္း တည္
ေစရာမိုင္ရဲ႕ဦးေလးအရင္းျဖစ္သူဦးေအာင္မင္းျဖစ္သည္။
သူဆိုးမိုက္တာမွန္သမွ် ဦးေလးကေရွ႕ေရာက္
တာနဲ႕ တရားနဲ႕တမ်ိဳး ဥပမာနဲ႕တမ်ိဳးမရိုးရ
ေအာင္သြန္သင္ဆုံးမလမ္းမွန္ကိုေက်ာင္းခိုင္း
၏။ ဒီဝပ္ေရွ႕ဆိုင္ေလးမွာလည္း တည္ေစရာ
မိုင္ကိုအတည္တက်အလုပ္ေနရာတစ္ခုအေန
နဲ႕လုပ္ကိုင္ခ်င္ေနတာလည္းျဖစ္သည္။
သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ခ်မ္းသာတဲ့သူေဌးတစ္
ဦးရဲ႕အိမ္မွာၿခံေစာင့္အျဖစ္လုပ္ကိုင္၏။
အဟက္...မရွိတဲ့ဆင္းရဲသားဆိုေတာ့လည္း
ဒီအဆင့္အေနအထားနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။
ဆိုးေပြ႕သည့္စရိုက္ကိုေမြးတည္းက ပန္ဆင္
လာတဲ့တည္ေစရာမိုင္အတြက္ ဦးေလးရဲ႕စ
ကားေတြကေရွ႕နားကဝင္ေနာက္နားကထြက္
တာမ်ိဳး...သူေၾကးစားလူမိုက္တခါတေလလုပ္ရလို႔ ေၾကးခရတဲ့အခါတိုင္း ထိုကုန္ေပါက္ရဲ႕
အဓိကတရားခံက အိမ္ကိုလတ္ပင္။ အေမက
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးဆိုၿပီးကိုလတ္ကို
သိပ္ၿပီးအေရးေပး၏။ သူေပးတဲ့ပိုက္ဆံက
လည္းကိုလတ္ကို ကူးတို႔ခေပးရတာနဲ႕မ
ေလာက္။
ဦးေလးရဲ႕ေစတနာေမတၱာကိုနားလည္ေပမဲ့
ဟူးးးးတေန႕ေန႕ေပါ့ဗ်ာ။
"မိုင္...မင္းဘယ္သြားမလို႔လဲ....မင္းၾကည့္ရတာအေရးႀကီးကိစၥရွိပုံပဲ"
ေၾသာ္...အသံလာရာက သွ်မ္းထက္တို႔ပင္။
သွ်မ္းထက္ရဲ႕အေမးကိုအသိအမွတ္ျပဳသလို
ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး မိုင္ရဲ႕အက်င့္အတိုင္း တစ္
စုံတစ္ေယာက္က သူ႕ကိုစကားေျပာလာရင္
မ်က္ခုံးေတြတြန့္ခ်ိဳးၿပီး စူးစိုက္ၾကည့္တတ္
တတ္တဲ့အက်င့္စရိုက္။
"အေမခိုင္းထားလို႔ ကိုလတ္ရဲ႕ေက်ာင္းကို
ပိုက္ဆံသြားေပးမလို႔"
"ၾကားသားမိုးႀကိဳးပါလား မင္းအကိုနဲ႕ဘယ္
တုန္းကသင့္ျမတ္သြားတာလဲ"
သူရိန္ေမးလာတဲ့ အေမးစကားကို စုတ္တစ္
ခ်က္သတ္လိုက္ၿပီး စိတ္ရႈပ္ဟန္ျဖင့္....
"မင္းတို႔ထင္သလိုမဟုတ္ဘူး...ဒီေန႕သူတို႔
ေက်ာင္းစုံညီပြဲေတာ္ေန႕ဆိုလားကြာ...အဲ့ဒါယူ
သြားဖို႔ပိုက္ဆံေမ့ခဲ့လို႔တဲ့ အေမကအတင္း
သြားေပးခိုင္းလို႔"
"ဆိုေတာ့....လူမိုက္ႀကီးက အလိမ္မာေက်ာင္း
သားေလးေတြရွိတဲ့အရပ္မွာေျခခ်မယ္ေပါ့"
"မင္းကို ေကာင္မေလးေတြက လူေခ်ာေလး
ဆိုၿပီးဝိုင္းေငးေနဦးမယ္"
သွ်မ္းထက္က စသလိုေျပာလိုက္ေပမဲ့ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ တည္ေစရာမိုင္က
ခန့္ညားၿပီးေခ်ာသည္။ သူ႕အရပ္နဲ႕မိုက္ကန္း
ကန္းစတိုင္ေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ကေကာင္မေလး
ေတြရဲ႕အသည္းစြဲ။
အဖြဲ႕ထဲတြင္လည္း အတိုက္အခိုက္အသတ္အ
ပုတ္အကြၽမ္းက်င္ဆုံးျဖစ္ကာ ခြန္အားဗလအ
ရွိဆုံးလည္းျဖစ္၏။ သူ႕ငယ္ခ်င္းမို႔အမႊန္းတင္
ခ်င္စိတ္မ်ိဳးလည္းမရွိေပ။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ...တည္ေစရာမိုင္ေခ်ာ
တာကေတာ့အမွန္ပင္။
"စိတ္မဝင္စားဘူး"
ခပ္ျပတ္ျပတ္ ခပ္မာမာဂ႐ုမစိုက္တဲ့ေလသံႏွင့္
မ်က္ႏွာလႊဲ၍ ေျပာသြားတဲ့တည္ေစရာမိုင္ကို
ဝိုးးးဆိုၿပီးသာ ေအာ္ေျပာနိင္ေတာ့တာပင္။
"မဟာေလး...ဒီမွာခဏေနခဲ့ဦးေနာ္...ကိုကို
ဆရာမနဲ႕စကားေျပာစရာရွိလို႔...ပြဲအစီအစဥ္
ေလးေတြအတြက္ေလ"
"အင္း...ျမန္ျမန္သြား...ဒီမွာလူအရမ္းရႈပ္ေန
တာ...ေခါင္းေတာင္မူးလာသလိုပဲ"
"မဟာေလးကိုေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ထား တစ္
ခုခုၿငိဳျငင္သြားတာမ်ိဳးရွိလာခဲ့ရင္ မင္းတို႔ကို
ခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး"
ထက္ေကာင္းကင္ယံ BodyGuard ေတြကို
မွာၾကားလိုက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့၏။ မဟာေလး
ကိုစိတ္အၿငိဳျငင္ခံရတာမ်ိဳးေလးကိုေတာင္
အထင္မခံရနိင္ေအာင္ သိပ္ခ်စ္မိေနတာမ်ိဳး
ဆိုေတာ့ ဘယ္အရာမွသူ႕ဆီကလုယူသြားတာ
မ်ိဳးအျဖစ္မခံနိင္ေပ။
နိူင္းတုမဟာက ကိုကို႔ရဲ႕အပိုင္ပဲ။
နိူင္းလူအရမ္းရႈပ္လာတာေၾကာင့္ စိတ္ညစ္
ၫူးသလို႔ျဖစ္လာ၏။ စုံညီပြဲေတာ္ေန႕မို႔
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြသာမက သူငယ္
ခ်င္းမိဘေတြေကာလာၾကေသာေၾကာင့္ လူ
စုံတတ္စုံျဖစ္ေနေလသည္။
ကိုကိုကလည္း ဒီေနရာမွာေစာင့္ခိုင္းထားတာ
မို႔ၾကာလာေလ စိတ္မရွည္ခ်င္ေလပင္။ဘယ္
ခ်ိန္ထိေစာင့္ေနရမွာလဲ...စိတ္တိုလိုက္တာ။
ေျခတစ္လွမ္းလွမ္း႐ုံရွိေသး အရိပ္လိုကပ္ပါ
လာေတာ့မည့္ BodyGuardေတြကလည္း
စိတ္ရႈပ္စရာပင္။
"သခင္ေလး ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"က်စ္!! ငါ့ဘာသာဘယ္သြားသြားေပါ့ သံေတာ္ဦး လိုက္တင္ေနရဦးမွာလား စိတ္တို
စရာေတြ"
"သခင္ေလးကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ဖို႔မွာထား
လို႔ပါ...ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ေတာင္းပန္မေနနဲ႕ ငါ့အနားကသာကပ္ခြာလို
ကပ္ေနတာကိုသာ မရွိေအာင္လုပ္ေပး ငါဟို
ဘက္ခဏေလွ်ာက္ၾကည့္မို႔ မင္းတို႔ငါ့ေနာက္
ကလိုက္မလာခဲ့နဲ႕"
"အဲ့ဒါေတာ့မျဖစ္လို႔ပါ...ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း
ဝတၱရားအရ"
"ဘာဝတၱရားလဲ ပိုက္ဆံေပးရင္ဘာမဆိုလုပ္
တဲ့သူေတြက ငါအခုလိုေက်ာင္းပြဲေတာ္ေန႕မွာ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲေနခ်င္တယ္ ငါ့စကားကိုနားမ
ေထာင္ပဲ ဆက္လိုက္လာရင္ ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ႕"
နိူင္း အသံခပ္ျမင့္ျမင့္အေနအထားနဲ႕ ပိတ္
ေဟာက္လိုက္ၿပီး ထိုေနရာကခပ္သြက္သြက္
ထြက္လာၿပီး လူအုပ္ၾကားထဲဝင္ေရာလိုက္၏
"မမ....နင္ေတြ႕လိုက္လား နိူင္းေလးကို အရမ္း
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္မလား..."
"နင္ျပတဲ့ဓာတ္ပုံထက္အျပင္မွာ ရွင္းသန့္ၿပီး
ျဖဴဥေနတာပဲ...ဒီမွာငါ့ေမာင္ အဲ့လိုအလွေလး
ကမွနင္နဲ႕လိုက္ဖက္တာေနာ္"
အစ္မျဖစ္သူရဲ႕အားေပးစကားကိုၾကားရေပ
မဲ့လည္း ေကာင္းဆက္ဟိန္းမွာေတာ့ သက္
ျပင္းသာခ်မိ၏။ နိူင္းေလးကသိပ္ခ်မ္းသာၿပီး
သိပ္ေမာက္မာတာ မာနကလည္းမိုးထိေနေလ
၏။ နိူင္းေလးရဲ႕အသားကိုထိရဖို႔မေျပာနဲ႕ အနားကိုကပ္ဖို႔ေတာင္ လြယ္ကူတာမ်ိဳးမ
ဟုတ္...အခုေတာင္ေမာင္ႏွစ္မႏွစ္ေယာက္အ
ေဝးကေနပဲခိုးၾကည့္ေနရတာမလား။
နိူင္းေလးရဲ႕လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး အၿပဳံးေလးကိုသာအနီးကပ္ျမင္ရရင္ေတာ့
ေသေပ်ာ္ေလာက္ၿပီထင္တယ္။
နိူင္းေလးနဲ႕သူ႕အေျခအေနကမိုးေလာက္ျမင့္
မားေပမဲ့ နိူင္းေလးနဲ႕သာေပါင္းဖက္ရရင္ဆိုတဲ့
အသိေလးကေတြးေနရင္းနဲ႕ေတာင္ေပ်ာ္႐ြင္
ခ်မ္းေျမ့လိုက္ရတာဆိုတာ...သူကသာနိူင္း
ေလးကိုသိပ္ခ်စ္လို႔ခိုးၾကည့္ေနရတဲ့ဘဝကမ
လြတ္နိင္ေသးမဲ့ နိူင္းေလးကေတာ့ သူခ်စ္ေန
မွန္းေတာင္မသိေပ။
"သက္ျပင္းေတြခိုးခ်လိဳ႕ပါလား...ဘာလဲငါေျပာတာမျဖစ္နိင္တဲ့အရာမွမဟုတ္တာ..ဖူးစာ
ဆိုတာလူကလုပ္တာ...နင့္ရဲ႕အလွေလးကိုပိုင္
ဆိုင္သြားရရင္ အိမ္ကအေမေကာ ဟိုမယုံမ
ၾကည္လုပ္ေနတဲ့အိမ္က ေကာင္ကိုပါ ပါးစပ္
အေဟာင္းသားျဖစ္သြားေအာင္လုပ္လို႔ရၿပီ"
"ေအးပါဟာ ႀကိဳးစားၾကည့္ရတာေပါ့...ဟင္
နိူင္းေလးေကာ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ"
ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္မက္ေတြနဲ႕႐ူးေနခိုက္မွာ
ခိုးၾကည့္ေနရပါတယ္ဆိုတဲ့အလွေလးကျမင္
ကြင္းထဲမွာမေတြ႕ေတာ့...ဘယ္မ်ားေရာက္သြားတာလဲကြာ။
လူအုပ္ၾကားထဲ အေနာက္ကစိတ္ရႈပ္ရမဲ့လူ
ေတြကပ္လိုက္လာမွာစိုးလို႔ အတင္းေျခရာ
ေဖ်ာက္ကာ အေရွ႕ကိုပင္သိပ္မၾကည့္နိင္ပဲ
ပါလာေသးလားဆိုတဲ့အၾကည့္ေလးနဲ႕ နိူင္းက
အေနာက္သို႔ လည္ျပန္တဆန့္ဆန့္ထပ္ခါေငး
ၾကည့္ရင္း ခဏေလးအခ်ိန္တြင္းမွာ လွ်ပ္တစ္
ျပက္ဆိုသလို ရင္ခြင္က်ယ္တစ္ခုဆီက်ေရာက္
သြားေလရဲ႕။
"ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ...ေၾသာ္!!မင္းကိုး"
တျခားသူအထင္နဲ႕ မိုင္ အလ်င္စလိုေမးလိုက္
ၿပီးမွ သူ႕ကိုမာနထိပ္ေခါင္လုပ္သြားတဲ့သူမွန္း
သိလိုက္ေလသည္။
"ဖယ္...ငါ့အသားကိုမထိနဲ႕ လူယုတ္မာ"
"ဘာ...မင္းေခ်ာ္လဲမွာစိုးလို႔ထိန္းေပးတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ဒီလိုေစာ္ကားလိုက္တယ္ေပါ့"
တည္ေစရာမိုင္ ေဒါသအလွ်င္ထြက္သြားမိ
ေလ၏။ အဲ့ဒါထက္ဘာလို႔မ်ား ဒီေကာင္နဲ႕
ထပ္လာေတြ႕ဆုံရတာလဲ...။
"ငါ့ကိုထပ္ထိခ်င္လို႔ဝင္ကူေပးသလိုနဲ႕ဉာဏ္
ဆင္တာမသိဘူးထင္လား....မင္းနဲ႕ငါကတူလို႔
တန္လို႔ထပ္ထိခ်င္ရတာလား...ငါကိုထပ္ထိဖို႔
ဘယ္ေတာ့မွမေမွ်ာ္လင့္နဲ႕...အိမ္မက္ထဲေတာင္
ရဖို႔စိတ္မကူးနဲ႕"
"မင္းလိုလူကိုလည္းငါကထိခ်င္တယ္မ်ားထင္ေနတာလား....လက္သနလို႔ မင္းသိထားဖို႔က
တည္ေစရာမိုင္ဆိုတဲ့ငါက မင္းလိုလူကိုမ်က္စီ
အေညာင္းခံၿပီးလွည့္ၾကည့္ေနမဲ့သူမဟုတ္ဘူး"
"ေတာက္!!...မင္း"
"မဟာေလး...ဘာျဖစ္တာလဲ"
ကိုကိုေဘးသို႔ေရာက္လာခ်ိန္ေလးမွာေတာ့သူ႕
အတြက္အားအင္တခုလိုပင္...ညကနမ္းထား
တဲ့ႏႈတ္ခမ္းကဒဏ္ရာေလးေတြေတာင္စိုရဲရဲ
ျဖစ္ေနတုန္းမွာ က်က္သေရမရွိထပ္လာေတြ႕ရ
တယ္လို႔....အဲ့ေကာင္ကိုျမင္တိုင္း နိူင္းသတ္ပစ္
ခ်င္ေအာင္ကိုမုန္းေနေလသည္။
"ကိုကိုလာတာနဲ႕အေတာ္ပဲ...ဒီမွာေလဘယ္က
ကေလကေခ်မွန္းမသိဘူးအတင္းလာကပ္ေန
လို႔"
"မင္းဘာစကားေျပာလိုက္တာလဲ..မင္းေခ်ာ္
လဲမွာစိုးလို႔ငါထိန္းေပးလိုက္တာမဟုတ္ဘူး
လား"
"အဲ့လိုဆိုလည္း မင္းသြားလို႔ရၿပီ သူ႕ကိုေစာင့္
ေရွာက္ေပးမဲ့ငါေရာက္လာလို႔ပဲ...မဟာေလး
သူ႕ကိုသိလား"
"မသိပါဘူး....ထားလိုက္ပါကိုကိုရယ္ရန္ျဖစ္
ရင္ကိုကို႔အတြက္ပဲ နိူင္းကစိတ္ပူေနရမွာ"
တည္ေစရာမိုင္ မ်က္ႏွာကေသြးေၾကာမ်ား
ေထာင္ထလာတဲ့အထိ အံ့ကိုႀကိတ္ၿပီး နိူင္းတု
မဟာကို ဝါးမတတ္စားမတတ္စိုက္ၾကည့္ေန
၏။
ထိုအၾကည့္စူးရဲရဲေၾကာင့္ နိူင္းမွာေက်ာခ်မ္း
သလိုပင္ျဖစ္သြားရေလသည္။ သူ႕အၾကည့္
ေတြကို ရင္မဆိုင္နိင္ရဲေပ။
"မိုင္....မင္းဘာျဖစ္လို႔လဲ...ငါတို႔မင္းေနာက္
လိုက္လာခဲ့တာ.
"ေၾသာ္...ညီေလးတို႔ကသူ႕ေဘာ္ဒါေတြလား
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကိုယ္ထိန္းေပါ့ကြာ...အကို
သာဆိုလွည့္ျပန္ေနေလာက္ၿပီ"
"ေတာက္!!!
အရွိန္ျပင္းျပင္း ေလသံျမင့္ျမင့္နဲ႕ေတာက္တစ္
ခ်က္ေခါက္လိုက္ၿပီး ဘာစကားမွတုန့္ျပန္ေျပာ
ျခင္းမရွိေတာ့ပဲ တည္ေစရာမိုင္ ထိုေနရာမွ
ထြက္လာလိုက္ေလ၏။
မင္းကိုငါဒီေန႕ကစ အၿငိဳးေလေပြေတြတိုက္
ခတ္ျပမယ္ဆိုတာ....ေစာင့္ၾကည့္ထား။
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
Upေပးလိုက္ၿပီေနာ္...မီးနီခနိးနည္းနည္းပါခ်င္
ပါတယ္မျဖစ္မေနေလးမို႔လို႔ပါ...လူႀကီးေတြမ
သိခင္ တည္ေစရာမိုင္က နိူင္းေလးအခန္းထဲ
ဝင္ၿပီးခိုးဂ်ိန္းၾကတာေလးေတြထည့္ခ်င္လို႔ပါ
ေနာ္..