Nakasimangot na sumakay ako sa kotse nito ng pagbuksan ako nito ng pinto. Pinagmasdan ko naman ang pag ikot nito sa kabilang side. Hindi ko maiwasan na i-compliment pa rin ito sa aking isip kahit na sinasagad talaga nito pasensya ko today.
Hindi na ako nito pinansin ng makapasok siya sa loob ng kotse niya at tinanong lang ako kung ready na ba ako. Nang masigurado na maayos na ay agad niyang pinasibat ang kotse papunta ng university.
Hindi katulad ng kagabi ay iba na ang kotse nito. Hindi ko mawari kung anong kotse nito dahil wala naman akong alam sa mga kotse. But there's one thing I could say; it's so cool. Ngayon, nagtataka na talaga ako kung gaano kataas ang sweldo nito. Parang gusto ko na lang talaga mag professor.
Katahimikan lang naman ang namayani sa amin sa loob. Ayaw ko naman magsalita dahil nakakahiya na rin tapos siya naman ay hindi nagsasalita so mabuti na lang talaga huwag na lang kami mag usap.
Maya maya ay tumikhin ito, "Have you eaten?"
"Hmm." mahina kong tugon dito. Napatingin naman siya sa akin saglit bago muling ibalik sa daan ang tingin. Kumain ako kanina habang nasa mall. Fast food nga lang since ayon 'yung malapit kanina.
"What did you eat?"
"Hmm..." inaantok na ako. Ang ganda kasi tingnan ng mga puno sa labas tapos tapat ka pa ng aircon. Napuyat din kasi ako kagabi kakabasa ng books kaya kaunti lang ang naitulog ko kagabi.
Narinig ko ang paghinga ng malalim na katabi ko pero ipinagsawalang bahala ko na lang iyon.
"What time are you out later?"
"Hmm—"
"Do you like me?"
"Hmm— What? No! As if!" Gulat kong singhal sa kaniya dahil sa biglaang tanong. Muntik na akong magsinungaling.
"That's what you get for not listening to me," monotone ang boses ng sabihin niya iyon kaya natahimik ako.
"So..." tumingin ako sa kaniya, "Care to answer?"
"Ano bang tanong mo?"
"If you have a crush on me?"
"Wala." Mabilis kong saad na nagpasimangot dito. Umirap ito sa akin at binilisan ang pagpapatakbo ng sasakyan. "Oi, teka lang naman."
She looked at me bago bagalan ang pagpapatakbo. Nakahinga naman ako ng maluwag sa ginawa nito. Akala ko e mamamatay na ako ng maaga e.
"I asked earlier, what time is your last class." Tanong nito kaya napatango tango ako bago siya sagutin.
"3pm 'yung tapos niya." Sagot ko bago siya tingnan, "Why po?"
"Nothing." Blankong saad niya hanggang sa makarating na kami sa parking lot ng Eastwood. Nagpasalamat naman agad ako sa kaniya bago bumaba at nauna ng pumasok sa university. Ma-issue pa kami pagpasok namin ng sabay.
Nang makarating ako sa quadrangle, nakita ko na may pinagkakaguluhan ang mga estudyante doon sa lugar na iyon. Na-curious ako ngunit isinawalang bahala ko nalang ito at pipihit na sana papunta sa room ng may tumawag sa akin.
"Adira! God, help us here!" Sigaw ng isang pamilyar na boses. Kumunot ang aking noo sa narinig bago matigilan.
Ate Sid? Kuya Tyson?
Gagawa nila dito?
Gulat man na nandito sila ay pinuntahan ko ang mga ito para hindi pinagkaguluhan. Actually, these two are graduating college students here in Eastwood. Although same kami ng college na pinapasukan, they took MedTech instead of Biology. Same sila ng kapatid niya actually, na si Soleil.
Nang mahila ko na sila doon ay tila nakahinga sila ng maluwag. Para silang hinabol ng kung ano sa gulo ng kanilang buhok at gusot ng damit.
"Thank you, Adi." Hingal na sabi ni Ate Sid ng mahila ko sila don. Kita ko pa rin na may pinagkakaguluhan pa doon kaya tinanong ko sila kung sila lang ba ang magkasama.
"Kayo lang ba dalawa ang nandito?" Tanong ko sa kanila.
Suddenly, as if she realize something, nanlaki ang mata ni Ate Sid at biglang sinigawan si Kuya Tyson.
"Oh my God, Tyson! Si Soleil! Kasama natin 'yon!" Histerikal na sigaw ni Ate Sid habang tinutulak doon sa kaninang pinagkakaguluhan kaya tumakbo si Kuya Tyson doon habang ang mukha at nagpa-panic at hinila si Soleil papaalis.
Kung sina Ate Sid kanina ay hindi maayos ang itsura, ngayon mas worst ang kay Soleil. Hindi ko mapigilan matawa sa mga ito.
"Argh! How dare you leave me there?" Inis na sabi ni Soleil kala Kuya Tyson at sinamaan ang mga ito ng tingin. They look like a mess right now.
"Pft. Bakit ba kasi kayo naandito?" Pigil ang aking tawa habang sinasabi yon.
"Eh kasi—" Magsasalita na sana si Kuya Tyson ng may biglang may nagsalita na lamang bigla, out of nowhere.
"Good morning po, Ms Tuazon. I'm sorry for what happened earlier. This will not happen again," saad ni Astraea, a sophomore student and the SSC President. She's taking accountancy as far as I know.
Kung kanina ay parang sasabog na sa galit si Soleil, ngayon naman ay para itong maamong tuta na nakatingin sa SSC President.
Malandi itong tumingin kay Astraea at sinabing, "It's fine, babe. You owe me dinner though." Sabay kindat ni Soleil.
Babe?
Sumimangot ang isa bago irapan si Soleil. "No, Miss," saka umalis. Muntik na akong pumalakpak pero pinigilan ko lang talaga ang aking sarili. Sumimangot si Soleil at napa buntong hininga.
"Hoy, Soleil! 20 palang yung bata, nilalandi mo na." Sabat ni Ate Sid.
"Parang kindat lang e!" Reklamo ni Soleil. Nandidiri akong tumingin dito dahil bahagyang nakanguso pa ito.
"O e, bakit nga kayo nandito?" Pagtatanong ko uli sa mga ito at nameywang.
"Trip lang namin," kibit balikat na sabi ni Kuya Tyson habang inaayos ang buhok niyang pinadaan niya pa sa pinakamamahal niyang hairstylist.
"Bakit nga kasi?" Tanong ko ulit. Umirap naman si Ate Sid at pinag krus ang mga braso.
"Ready ka na sa birthday ni Dad?" Tanong sa akin ni Ate Sid. Tumango ako at ngumiti sa kanila.
"Uh, yeah. I just bought my dress for that event."
"Hmm." Ate Sid hummed. "You're friends. Did you invite them?"
"Sila Dione? Hindi naman ako 'yung may birthday para mag imbita." Natatawa kong saad kaya natawa din ang dalawa at si Ate Sid naman ay napahawak sa batok
"Come on, Adi." angil ni Ate Sid kaya natawa ako.
"Yeah. I'll tell them." Napatango siya sa akin, satisfied with my answer.
"Aish. Alam nga naman pala ni Tito 'yon. Pumunta pa tayo, ang gulo tuloy ng buhok ko, ghad." Biglang pag alala ni Soleil. Natawa naman ako dahil totoo naman. Bakit pa nila kailangan pumunta dito para sabihin sa akin 'yan?
"Sino ba kasi ang nagsabi na sumama ka? Ha?" Nakapamewang na tanong ni Kuya Tyson kay Soleil. They are now glaring at each other.
"Wala ka na doon." sabay irap. "For all I know, may mga sinisilayan kayong first year kaya—"
Ate Sid nudged her, "Shut up." Napailing ako napatingin ako sa wrist watch ko nang makitang malapit na mag time kaya nagpaalam na ako sa kanila.
"Una na ako, mga pinsan. May klase pa ako." Sabay ngiti ko sa kanila.
"Sige, ingat!"
"See you later!"
"Bye."
Kumaway nalang ako sa kanila at tumalikod na.
Pagpasok ko sa classroom ay nakita ko na nandito na ang dalawa habang nakatunganga sa kawalan at walang ginagawa.
Ang aga nila, infairness.
"Aga ah!" Pagsalubong ko sa kanila at nginitian sila.
"Ayokong ma-late, beh. Nakakapagod isipin na nandoon ako sa detention room na walang ginagawa." Nakangiwi na sabi ni Dione sa akin habang busangot ang mukha.
Napailing nalang ako sa sinabi nito at tumingin sa labas. Ang kinuha ko kasing upuan ay sa tabi ng bintana dahil wala lang. Minsan kasi boring ang klase at mas maganda pa panoodin ang puno sa labas. They're so pretty kasi.
Maya maya ay pumasok na si Miss Ferrucci. As usual, naglakad ito in an intimidating way that makes her look beautiful. Suot pa rin nito ang damit kanina nung nagkita kami sa mall pero ngayon ay may salamin na ito.
She cleared her throat and that made me stop from checking her out. Tinapik din ako ni Dione nang makita na nag-space out ako.
Did I really check her out?! In front of her?
"Laway mo, 'te, baka tumulo. Nakakahiya at nakakadiri at the same time. Nakatingin pa naman si Ms. Ferrucci." saad nito kaya tumingin ako sa harap at isinarado ang bibig.
Nakatingin pala ito sa akin kaya napayuko at namula. Nahihiya pa rin ako doon sa nangyari kagabi at pati na rin sa nangyari kanina kahit na nainis ako doon sa sinabi niyang nagseselos ako.
Ghad, nakakahiya.
"Good morning." Bati niya sa amin kaya binati namin siya pabalik.
After non ay nagsimula na siya. Hindi siya nagturo ngunit sinabi niya ang mga lessons na kailangan namin paghandaan at aralin. Nasabi niya rin ang mga possible projects na gagawin namin sa kaniyang subject.
Pagkatapos niya sabihin sa amin lahat ng iyon ay binigay niya na ang mga natitirang oras sa amin na walang ginagawa kaya ito kami ngayon, nakatunganga. Second day palang naman kaya siguro pa-chill lang muna kami.
After ng ilang oras ay dinismissed niya na kami. Mabilis na inayos ko ang aking gamit ng may tumawag sa akin.
"Adira!" Tawag sa akin ng isa ko pang pinsan na freshman din but into business naman itong isa na 'to. Si Felicity. Kinakawayan ako nito na parang artista. Nahihiya man ay kinawayan ko na din ito.
Ang alam ko ay malayo pa ang pinanggalingan nito. Mukhang kanina pa natapos ang klase nila. Akala ko nga din ay kukunin niya rin ang ganitong kurso dahil gusto ni Tito Sean na sundin nito ang yapak niya as the general surgeon at the hospital pero mas pinili ni Felicity ang business. Buti hinayaan ni Tito.
Good for her.
Lumapit ako dito at niyakap siya. Matagal ko rin kasi siyang hindi nakita. I miss this girl!
"Felicity!" Pagtugon ko sa tawag niya kanina.
"Sabay tayo kumain?" Tanong niya sa akin. Napatingin ako sa dalawa kong best friend.
"Kasabay sila Dione at Kale. Pwede?" Sabi ko sa kaniya.
"Of course! I'm with my friends too." Pagpayag nito kaya tinanong ko sila Kale kung payag at pumayag naman sila.
Pumunta na kami sa canteen at as usual, maraming tao kaya siksikan. Buti na lang nandito na ang mga kaibigan ni Felicity at may table na din.
"Anong order niyo?" Tanong ng isang kaibigan ni Felicity. Tumayo na rin si Kale para kumuha ng order namin.
"Anong order niyo?" Tanong ni Kale sa aming dalawa ni Dione. Usually kasi ay laging si Kale ang kumukuha ng pagkain namin lagi kaya ayan. Mabuti na rin 'yon ng may magawa siyang maganda.
"The usual sa akin." Saad ni Dione.
"Ikaw, Adi?" Baling sa akin ni Kale.
"Burger lang at coke. Thank you." Nginitian ko ito.
"Ayon. Buti pa si Adira marunong mag thank you. Ikaw kaya, Dione?" Saad ni Kale sabay irap kay Dione at pumunta na sa counter.
"Arte." Dione uttered while rolling her eyes. Napailing nalang ako sa kakulitan nila.
"Ay, Adi! Nakahanap ka na ng susuotin for next week?" Biglang tanong sa akin ni Felicity. Napatigil ako sa ginagawa at bumaling ng tingin kay Felicity.
Tumango ako, "Oo. Tinanong din nga ako nila Ate Sid about that. They were here earlier, pinagkaguluhan." sabi ko sa kaniya habang may maliit na ngiti sa labi.
"Pft. Oo nga. Kita ko kanina pinagkakaguluhan sila, pinabayaan ko." Saad nito habang tumatawa.
I stared at her in disbelief. Napailing nalang ako sa kakulitan nito. Felicity is actually one of the most chill and kind person that I know so it's new to see her doing that.
Maya maya ay nandito na si Kale dala ang aming order. Napangiti ako when I saw the foods.
"Ito na." Binigay niya ito sa amin at nag thank you na si Dione.
"Kale, Dione, pupunta ba kayo next week?" Tanong ni Felicity habang nanguya ng pagkain. Napangiwi ako.
"Huh?" Takang tanong ni Kale "Ah, oo. Inimbita kami ni Ate Sid kanina. Pumunta pa sa classroom kanina. Hinahanap ka nga pala kanina non." Saad ni Kale at bumaling sa akin.
Tingnan mo 'tong si Ate Sid, akala mo siya yung may birthday.
Napailing nalang ako sa aking naisip.
Kilala na kasi si Dione at Kale ng mga pinsan ko kahit ang pamilya ko kilala sila dahil matagal ko nang kaibigan ang mga ito. Grade school pa lang ata ay kaibigan ko na sila that I already doubt na may makakasira pa sa amin.
"Oo. Nagkita kami kanina." sabi ko sa kanila.
"Balita ko nga daw pinagkaguluhan kanina." Pigil ang tawa na sabi ni Dione.
"Pft. Kung nakita niyo lang ang itsura nila, " sabay tawa ko. Nakakatuwa naman kasi ang itsura ng mga iyon kanina.
Suddenly, ang kaninang maingay na canteen, ngayon ay tahimik na, tila may dumaang anghel. Isa lang naman ang dahilan kung bakit tumahimik ang mga estudyante.
Tumingin ako sa entrance ng canteen at makikita doon si Ms. Ferrucci kasama ang kaniyang kaibigan na professor din ata.
They both stood there with an intimidating aura that made the people in the canteen quiet. She looks around, probably to find a vacant seat at kung minamalas ka nga naman sa katabi pa namin. Pumunta sila sa bakanteng upuan at duon naupo after nila umorder ng kanilang pagkain.
I suddenly felt that someone was holding my arm really tight. I grimace dahil ang sakit, mga beh.
Si Felicity pala 'yon. Anyare dito?
Nakita ko itong parang takot at patingin-tingin sa katabi naming table kaya tiningnan ko ang kabilang table. Nakita ang kasamang professor ni Miss na pasulyap sulyap sa pinsan ko habang masama ang tingin dito. Bumaling ako kay Felicity.
"May kasalanan ka ba dun?" Nagtataka kong tanong ko dito. Nanlalaki ang mata na tumingin sa akin before waving her hands off me.
"H-huh? W-wala ah!" Defensive na sagot nito at nilibot ang tingin, 'wag lang mapadako sa akin.
"O e, bakit ang sama ng tingin sa 'yo?" Tanong ko muli dito. Kibit balikat na lang itong tumugon. Maya maya rin ay bumalik ang kapit nito sa akin sa braso. Napaigik ako dahil masakit.
Tiningnan ko ito ng masama ngunit parang balewala lang ito sa kaniya at patuloy na kumapit sa akin.
Tumingin naman ako sa aming katabing lamesa upang tingnan ang kaninang professor na tinitingnan siya ng masama ngunit laking gulat ko ng makita na natatakpan na ito ng isa pang professor na ngayon ay nakatingin sa akin.
Gulat ko itong tiningnan at namula dahil matiim itong nakatitig sa akin kaya yumuko ako at mabilis na kumain na lang habang si Felicity ay ganun din ang ginawa.
There's my heart, again! Thumping everytime I see those beautiful green eyes!
"O, bakit parang ikaw naman 'yung hindi mapakali dyan?" Agaw pansin sa akin ni Felicity kaya napayuko ako lalo.
"Pake mo ba?" Mataray kong usal at muling bumalik sa pagkain, hindi pinapansin ang panaka nakang pagtingin sa akin ng professor na katabi lang namin.
"Anyways, I have to tell you something..." mahinang saad ni Felicity sa akin, animo'y ayaw niyang may makarinig pa ng ibang sasabihin niya.
"What?"
"Kasi... 'yung professor na 'yon," turo niya sa professor na ngayon ay kausap si Miss Ferrucci. Tumango ako, "May atraso kasi ako sa kaniya."
"And?" Nagtataka kong tanong.
"I was thinking if you can help me?" tanong nito at makikita na this thing really bothers her.
"In what way?"
"Tell me something that I can do for her to forgive me." mahinang saad ulit nito kaya napatingin ako sa professor na tinutukoy nito at pinagkatitigan. She's pretty also but that one professor... There's something about her.
Dahil sa naisip ay tumingin ako sa isa pang professor at sa hindi inaasahan, nakatingin na din pala siya ng nanunusok sa akin.
Nagitla ako sa nakita at binalik ang tingin kay Felicity. Napalunok muna ako at pilit na tinanggal ang tingin na nakita ko kanina.
"U-Uhm, try to apologize?"
"And?"
"That's it." Pinal kong saad kaya napamaang ito.
"How?"
"God, Fel. Don't you know how to say sorry?" Inis kong singhal kaya napalabi ito.
"I don't want to say sorry in person!" she harshly whispers.
"Hoy, kung hindi ko lang kayo kaibigan baka iniisip ko na bina-backstab niyo na ako." sabat ni Dione sa kalagitnaan ng pag uusap namin ni Felicity kaya natahimik ako.
"Cousin things, girl. Chill ka lang dyan," asar ni Felicity bago muling tumingin sa akin. "Ano?!"
"Ano bang naisip mo?"
"Give her gifts?" Napamaang ako. Wow, jowa.
"Ano ka? Manliligaw?" Napakamot ako sa ulo, "Gaano ba kasi kalalim ang kasalanan mo?"
"Very concerning pero hindi ko sasabihin sa 'yo."
"Paano kita tutulungan if hindi mo sasabihin, Felicity Bryn." naiinis kong usal kaya natahimik ito at minsan bubuka ang bibig at mukhang may sasabihin pero hindi naman natutuloy.
"'Wag na lang pala," mahina nitong bawi kaya naiiling na bumalik ako sa pagkain.