«NOEMI's POV»
Ilang minuto na ang lumipas nang lumabas si Akiro, nang pumasok sina Mom at Keira.
“Ate, okay kana ba? may masakit ba sayo? nagugutom kaba?” sunod-sunod na tanong ni Keira.
“Mejo okay na ako, Keira” sagot ko.
“Are you sure, baby?” tanong naman ni Mom.
“I'm okay, Mom” sagot ko.
Kinamusta nila ako at tinanong ng paulit- ulit kong anong masakit saakin, tinanong din nila kong anong ginawa nina Aduka at Akadi saakin.
“Don't worry, baby. Akiro will make them pay hmm, Sabi niya siya na ang bahala sa dalawang yun” sabi ni Mom habang hinahaplos ang buhok ko.
I know, di ko nga alam kong anong place yun na worst pa daw sa kulungan.
“Ate, basta pagaling ka! may kalalagyan yung dalawang yun! ” sabi naman ni Keira.
Sana nga ayoko ng makita pa sila ulit, n-natatakot ako. Di lang sa sarili ko kundi sa iba pang bibiktimahin nila.
Ilang minuto pa sila nina Mom at Keira na namalagi sa kwarto ko bago magpaalam.
Bakit kaya di ako dinalaw ni Ken?
Bumuntong hininga lang ako at pinikit ang mata ko. Sana bukas pagkagising ko, okay na lahat.
*KINAUMAGAHAN.
Naalimpungatan ako dahil sa naramdamang dampi sa noo ko, minulat ko ang mga mata ko at nakita ko ang bulto ni Ken na papalabas na sa Pinto.
“K-ken” paos na tawag ko.
Gulat siyang tumingin saakin di inaasahang magigising ako. Nakasuot lang siya ng puting V-neck na shirt at naka slacks, nakasabit ang coat niya sa kanang kamay niya. Mukhang papasok na siya sa school.
“M-mi, gising kana pala, kamusta pakiramdam mo?” tanong niya at umupo sa upuang nasa tabi ko.
Bakas ang pag aalala sa mga mata niya. Agad siyang umiwas ng tingin nang mapansin na nakatitig ako sa kanya.
“Mejo, okay narin ang pakiramdam ko, Papasok kana?” tanong ko.
“Oo, dinalaw lang kita dito naghatid din kasi ako ng damit ni Kei” sabi niya pero di tumitingin sa mata ko.
“Ken? may problema ba?” nagtatakang tanong ko.
“W-wala n-naman” mahinang sagot niya pero di parin tumitingin sa mga mata ko.
Inangat ko ang katawan ko at tinulungan niya din ako.
“Ken, ano ba talaga ang problema? sabihin mo na” seryosong sabi ko sa kanya.
Bumuntong hininga lang siya bago ako tiningnan sa mga mata, i don't know but i see guilt and longing in his brown eyes.
“I'm sorry” usal niya.
“Sorry, kasi wala ako noong nasa kapahamakan ka, wala ako noong kailangan mo ko, di kita naligtas” dagdag niya at rinig ko ang pait sa boses niya.
Nilapit ko ang mukha sa kanya at hinawakan ang dalawang pisngi niya. I don't know but ...i don't want this guy to be like this, ayokong malungkot siya, ayokong maguilty siya dahil saakin.
“Ken, okay lang yun, alam ko na di naman sa lahat ng oras nasa tabi kita, wag ka ngang malungkot mukha kang lolo” sabi ko pinisil ang mukha niya.
“A-alam ko pero, tinawagan mo ko pero wala akong nagawa” malungkot na sabi niya at yumuko.
Ini-angat ko ang mukha niya at tiningnan siya sa mga mata.
“Marami kang ginawa para sakin, Ken. Mula noon at ngayun....At araw araw kong ipagpapasalamat yun sayo, kaya wag ka nang malungkot, Ken-Ken” sabi ko.
Umaliwalas naman ang mukha niya at bahagyang ngumiti saakin. Nilagay niya din sa pisngi ko ang kamay niya at pinag dikit ang noo namin.
“Wag ka magpasalamat, Mi. Dahil gagawin ko yun ng paulit ulit dahil napaka-espesyal mong tao saakin..”
“At sinong mukhang Lolo? ikaw nga mukhang taong grasa di kapa nakapagsuklay, ambaho pa ng hininga mo” sabi niya na may pang aasar na tono.
Mas pinagdikit ko pa ang noo namin, hanggang sa mag reklamo siyang masakit ang noo niya.
“Mi, bitaw na masakit, tsaka may tahi kapa sa ulo mo, Bitaw na!” reklamo niya.
“Sinong mabaho ang hininga ha!?”
“Di na, grabe ang bango ng hininga mo” diko siya binitawan at mas diniin pa.
Akma ko siyang babatukan nang.....
“ Tssss... It looks like the two of having fun huh?” sarkastikong untag ni Akiro saamin ni Ken, agad ko naman na binitawan ang mukha ni Ken.
Naka white polo siya na tinupi hanggang siko kita ko parin ang sugat sa kamao nya na natamo siya sa pagsuntok kina Aduka at Akadi, pero nakakapagtaka na may sariwa pang sugat yun.Parang bago lang yun ah? Baka diko lang nakita? O baka ginamot niya kaya ganun?
Umiling ako at pinagmasdan ang mukha niya
Magulo ang buhok niya at kunot na kunot ang noo niya habang ang asul niyang mata ay matalim na nakatitig saakin. Kaya lumunok ako ng bahagya at yumuko.
Binaba niya ang dalang pagkain sa lamesa at tumingin sa amin.
“Eat your breakfast first, Noemi. Before flirting there” sabi niya at lumabas na nang kwarto.
Napaawang ang bibig ko sa sinabi niya at agad kaming nagkatinginan ni Ken.
Ha! flirting!
“Ikaw kasi!” paninisi ko kay Ken.
“Oh baket ako?” sagot niya.
Tinulungan ako ni Ken para makatayo.
“Ako na, kaya ko naman!” saway ko kay Ken na nagpupumilit na subuan ako.
“Kumain ka nalang, Mi” sabi niya habang tinutok ang kutsara sa bibig ko, kaya wala akong nagawa kundi kumanga na lang
“Airplane! Wooo! Wooo!” pang aasar niya sabay pa gewang gewang sa kutsara.
Parang kanina lang pa emo² ngayun may tililing na. Bipolar ata to e.
Hinampas ko siya sa braso kaya natigil siya at sinubo na ang pagkain sa bibig ko.
Akma niya ulit akong susubuan nang biglang pumasok si Akiro na kunot na kunot parin ang noo.
Nabigla ako nong agawin niya kay Ken ang plato at kutsara.
Bumaling niya kay Ken. “ I'll feed her, I know you're going to school.”
“Okay lang, ako na” mariin na sagot ni Ken.
“I'LL. FEED. HER”
“Ako na nga—”
“I'M HER HUSBAND AND IT'S MY DUTY TO TAKE CARE OF HER, NOW GET OUT! ” mariin na sabi ni Akiro.
Kita ko ang pag igting ng panga ni Ken na tila nagpipigil. Pumikit ako ng mariin. Ano bang nanyayare sa dalawang to.
“Sige Mi, balik na lang ako mamaya pagkatapos nang klase ko” sabi ni Ken at hinalikan ang noo ko.
“Sorry ha.” mahinang bulong ko sa kanya, tumango naman siya at nagpaalam ng lumabas.
Bahagya pa akong nagulat nang padabog na binaba ni Akiro ang baso sa mesa. Binalingan ko siya ng tingin. Pero binigyan niya lang ako ng malamig na titig at tinutok ang kutsara sa bibig ko.
“Eat” sabi niya.
“A-ako na” sagot ko, nahihiya kasi ako sa titig niya.
“Open your goddamn mouth, Noemi and eat” mariin na utos niya.
“A-ako na nga—”
“You don't want me to feed you huh? You want that, Ken hmmm?” malamig na tanong niya sabay baba ng kutsara. At ramdam na ramdam ko ang malalalim niyang paghinga
Nagulat naman ako sa sinabi niya. Teka? nagseselos ba siya?
“D-di naman sa ganun” mahinang sagot ko.
Bumuntong hininga siya at tinaas ulit ang kutsara.
“Then, Eat” pagpupumilit niya.
Wala naman akong nagawa kundi buksan ang bibig ko at tanggapin ang pagkain. Tahimik niya lang akong pinapakain.
Nang matapos niligpit niya ang pinagkainan at akmang lalabas nang magsalita ako.
“A-akiro” tawag ko.
“Hmmm?” baling niya saakin.
“Yung sa school pala–”
“Don't worry you're excused, i already talk the principal ”
“Pero pwede na ako lumabas ayos na pakiramdam ko”
“No, Noemi. You're wound we're not totally healed. You need to stay here 2 days more for your recovery.”
“Pero kasi—”
“End of conversation, Noemi” di na ako nakapag reklamo kasi lumabas na siya ng pinto.
Ilang segundo pa bumukas ulit ang Pinto.
“Btw, Mom will visit you here” sabi niya kaya tumango na lang ako “J-just call me if you need something ” sabi niya ulit kaya kahit naguguluhan ay tumango na lang ako.
Sinapo ko ang dibdib ko dahil sa bilis ng tibok ng puso ko noong makalabas siya.
Ilang minuto din akong nag muni muni bago dalawin ng antok.
Nagising ako dahil mahalimuyak na amoy. Dahan dahan kong minulat ang mata ko at tumambad saakin ang Mommy ni Akiro.
Nagugulat kong minulat ako mata ko at nakita ko siyang ngumiti saakin. Ngayun ko lang ulit siya nakita. Ang ganda niya pa din at nawawala ang mata niya kapag ngumingiti siya. Naka itim itong dress na hanggang tuhod at kitang kita ang pagkaputi niya at napakasophistikada niya. Ang ganda niya talaga
“You're now awake, How's your feeling darling?” tanong niya.
“Okay naman po, Tita”
“Cut the tita call me Mom”
“M-mom” mahinang banggit ko.
“Better, Are you hungry?” tanong niya.
“Di pa naman po”
Tinanong niya saakin kong pinapakain ba ako ni Akiro kung inaalagaan ba ako at sa ginawa nina Aduka at Akadi saakin.
“Don't worry darling, Akiro probably do what they deserve”
“S-saan po ba sila pinakulong ni Akiro?”
“Pinakulong? Do you think, darling. Akiro will just let them jailed ONLY?”
“Ano pong ibig niyong sabihin?” nagtatakang tanong ko.
“I think right now, they only have 4 fingers in every hand instead of 5 ” sabi niya at bahagyang humalakhak.
Anong ibig sabihin niya?
Napatakip ako ng bibig ng maintidihan ko. Pinutulan niya ng daliri?
“Not just that darling, cutting their fingers and punching them is not enough. If i we're Akiro i will.... just kill them” sabi niya.
Bahagya pa akong natakot dahil sa dilim ng mukha niya. Napansin niya siguro yun kaya ngumiti siya saakin.
“Do i scared you?” bahagya naman akong napatango “I'm sorry darling” sabi niya at bahagyang hinaplos ang buhok ko.
“B-bakit n-naman s-sila p-pinutulan ng d-daliri ni A-kiro?” nauutal na tanong ko.
“I'm not in the place to answer that right now. But i promise someday you will understand hmm?”
Tumahimik na lang ako at di na nagtanong pa.
Sabi niya babantayan niya ako hangga't wala pa si Akiro.
Sinamahan din ako ng Mommy ni Akiro na kumain, marami siyang dalang pagkain m
kaya marami pa ang tinira. Kaya tinabi na lang muna niya to para may kakainin pa daw ako mamaya.
Habang nagliligpit siya, nagulat ako nang makita ang malaking tattoo sa likod nito lantad kasi ang parteng yun, Isa iyong nakakatakot na Maskara na may Espada sa taas.
Nang humarap siya saakin umiwas ako ng tingin.
Bakit may ganun siyang tattoo?
Umiling lang ako at winaksi ng nasa isip ko.
“Are you sleepy?” biglaang tanong niya.
“Di pa naman po Ti—Mom”
“Okay, then let just watch this video! It's about the new exhibit of painting from japan” sabi niya at pinakita sakin.
Grabe ang ganda ng mga paintings and drawings! Nakakamangha!
Gustong gusto ko talaga ang ganitong mga Art.
TO BE CONTINUED.....
A/N: No.22 Falling.