Totoo nga talaga na mayroong story na matatawag nating happy ending at syempre meron din na sad ending, natural lang naman sa buhay yun eh. Hindi pwedeng laging masaya yung ending sa mga story na nababasa natin, kase minsan kailangan rin nating maranasan yun upang matuto din tayo sa mga aral na isinulat ng may akda.
Malakas akong bumuntong hininga at napatingala sa kalangitan, mapait akong napangiti. Nag sisimula na namang sumikip ang dibdib ko dahil sa sakit na rumaragasa sa loob ko, huminga ako ng malalim bago ibinaba ang tingin ko sa lapida.
R.I.P MY BABY
Zeinna Andra Ramos Villafuerte.
Rest In Paradise
Drave Iceus Ramos Villafuerte.
Tuluyang tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan, ang kaninang hikbi ay napalitan ng malakas na hagulhol dahil doon ay tuluyan na akong napaluhod sa panghihina.
“b-baby I-I'm s-sorry, I'm sorry m-mommy didn't save you b-both.. t-twins please p-please come back... m-mommy love you so much..” patuloy akong umiiyak habang naka luhod at naka hawak sa mga ngalang naka ukit sa lapida.
Halos magma kaawa ako sa lahat ng Diyos, buhayin lang nila ang mga anak ko, hindi ko kaya, Hindi ko kaya ang sakit na nangyayari sa buhay ko.
Bakit!? Bakit kinuha agad sila?! B-bakit kailangan silang kunin ng ganoon ka aga?
Tanging iyak at hagulhol ko lang ang naririnig sa paligid habang paulit ulit na tinatawag ang pangalan ng mga anak ko.
“Zian!” rinig ko ang boses ni Zeus ngunit Hindi ko sya pinagtuunan ng pansin.
“Z-Zian..”nanginginig ang boses ni Zeus at lumuhod na rin saka ako niyakap, napaiyak ako ng malakas habang naka yakap sa bisig nya para akong batang nag susumbong dahil sa sakit na nararamdaman ko.
“Z-Zeus t-tell me t-this isn't true..p-please I can't.. I-I can't t-take this p-pain..” nagmamakaawa akong tumingala sa kanya.
Umiling iling sya at umiwas ng tingin, nakita ko kung panong ang matatag n'yang emosyon ay napalitan ng lungkot, pag-sisisi, at sakit.
Namumula ang mata n'yang tumitig sa akin.
“T-This is the reality Z-Zian.. w-wala na sila.” napapikit sya at roon ay tuluyang tumulo ang luhang kanina nya pa pinipigilan.
Umiling iling ako at bumitaw sa yakap nya.
“w-wala na sila Z-Zian... P-patay na a-ang m-mga anak natin.” doon ay tuluyang napa iyak na rin si Zeus, ang kaninang emosyong pinipigilan nya ay tuluyan ng sumabog, dahil sa sakit na hindi nya na rin kayang kontrolin.
“H-Hindi! H-hindi 'to totoo! Hindi pwede! Hindi 'to pwedeng mangyari!” halos sumigaw na ako, halos magma kaawa akong sabihin n'yang isa lang tong malaking biro.
Pero hindi. Alam ko. Wala na sila. Wala na ang mga anak ko. Wala na ang mga anghel ko.
“Damn it, love! Wake up! What's happening to you!”
“Mommy!! Mommy please please po open your eyes huhu..”
“m-mom h-hey stop crying please wake up.”
Naalimpungatan ako sa ingay na naririnig ko... dahil doon ay dali dali akong bumangon at hinanap ang mga anak ko.
Naluluha akong lumapit sa kambal na mayroong lito at pag aalalang naka ukit sa kanilang mga mukha.
Agad ko silang niyakap nang maka lapit ako sakanila.
“M-mom? A-are you okay now po?” malungkot na saad ni Zein.
“Hey mom stop crying... it's okay now.” mahinang pag aalo sa akin ni Iceus.
Naluluha at para akong naka hinga ng maluwag... panaginip lang pala, panaginip ba iyun? Bangungot iyun. Salamat at hindi totoo lahat ng iyun.
Naiiyak akong humiwalay sa pagkaka yakap sa kanila at binigyan sila ng halik sa noo.
“hey wife love, are you okay? Do you want water?” nag aalalang lumapit sa akin si Zeus.
“N-no, I'm o-okay now.” nanghihina kong saad at napa upong muli sa kama. Agad na lumapit sa akin ang kambal at umupo sa magka bilang side ko, si Zeus naman ay pumunta sa harapan ko at lumuhod saka tumingala upang tingnan ang mukha ko.
“are you sure? I'm worried” saad nya sabay hawak sa magpipitong buwan ko ng tiyan.
“yes don't worry, mas okay siguro kuhanan nyo nalang ako ng ice cream tas sabayan nyo ng mangga ha?” saad ko sa kanilang tatlo. Kahit naguguluhan si Zeus ay tumango nalang sya at inaya ang kambal na bumaba na.
Nakalimutan ko pang buntis ako dahil sa bwisit na panaginip na iyun.
8 months ago tumawag sa akin ang mga pulis at sinabing na aksidente si Zeus at ang mga anak namin.
Halos himatayin ako non sa kaba habang papunta akong Hospital, isang buwan din silang cinonfine sa Hospital upang mag pagaling mabuti na lamang at hindi masyadong malala ang natamo nila.
Base sa investigation ng pulis ay nawalan ng preno ang kotse ni Zeus, hindi simpleng pagka wala ng preno kundi tinanggalan mismo sa ilang buwan din na pag iimbestiga ay inaresto si Sarah, sa pagtatangka nya sa buhay ng mag ama ko. Isang linggo pagka tapos niyon ay ibinalita sa amin na inilipat na si Sarah sa isang mental hospital sa ibang bansa dahil may sakit pala sya sa utak.
Pagka tapos ng lahat ng iyun ay nag aya ng magpakasal si Zeus, plinano na namin ang kasal namin at noong nasa 1st month ako ng pagbubuntis ay ikinasal na agad kami.
Masasabi ko ng masaya at kontentonna ako sa buhay na mayroon kami ng pamilya ko ngayon.
ZEUS POV.
After so many fvcking years of finding her, finally I found her. Nagkita ulit kami, pero ibang iba na siya.
She's not the same Zianna I known six years ago, masyado na siyang madistansya sa akin, she's cold, lagi akong pinagtatabuyan, at she hates me, no. She loathe me.
It's hurts me, it hurts me everytime na sasabihin n'yang ayaw nya na, na galit sya sa akin but no, I won't give up. I just need to give her more time to let me explain my reasons.
And that day comes, finally she allowed me to explained to her my sides after that I thought we'll be okay, but no, sh*ts happen.
I almost lost my mind when I saw how her car crashed into that f*cking truck.
Thanks God she's safe, but no after what happened to her I got mad again. Kung hindi pa sya na aksidente malalaman ko bang mayroon kaming anak?
Is she planning to hide it from me forever? Does she hate me that much that she hides to me our twin's?
It shattered me knowing how painful it is in her side, how hard it is to take care of our twin's all by herself because she have no other choice.
I'm so fvcking useless. I hurt her so many times... may karapatan pa ba akong magalit sa kanya?? Knowing how painful I've cause to her?
After thinking what's the right thing to do, I decided to court her and also I'm thankful that she allowed me to introduced myself to our twin's.
It felt so good being hugged by your own child. I thought everything will be okay now, but I was wrong again. My son Iceus hates me, he's mad at me and I understand him.
I won't give up, I want my family. I don't want it to be broken.
I saw a chance to date Zian to a beach resort which I bought and built a house their for us years ago.
Damn I didn't even expect that because of what I did Zian will be mine again.
I thought that was the end. Happy.
Until the accident did happened. I was mad and disappointed at myself because I am the reason why my children got hurt.
After na malaman kung sino ang may kasalanan ay agad kong ipinakulong si Sarah. Damn her, ang dami nya nang kasalanan sa pamilya ko.
And now. Fvck, I can say that this is the life that I imagine in my mind years ago.
I look at my wife, she's so pretty inside and out, that's why I love her, and I'm still falling for her everyday of my life. I still fall for her like how I fell for her the first time I saw her.
I love my life now, but I can't say that this is the end of our story because no. It is the start. Ito ang simula ng buhay na kasama ko ang mga taong nagpapasaya sa akin. Ang pamilya ko.
Finally, I can say that I am happy and contented to my life. I have a loving pregnant wife, and a twins that I love the most.
This is me, Zeus Villafuerte together with my wife Zianna Ramos Villafuerte and our twins Drave Iceus Ramos Villafuerte and Zeinna Andra Ramos Villafuerte are now officially signing off.
—END—