Unicode
_______
" အားးး နေကြာတွေကွ ၊ ငါ့ရဲ့နေကြာတွေ အီးဟီး "
" လွန်းဟေမာန်ငယ် နင်ရူးနေလား ၊ ဘာလို့ အသံပြဲနဲ့ အော်နေတာလဲ "
နေကြာခင်းကို တွေ့လို့ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ အော်မိတော့ နှိုင်းမခက လွန်းကို ကြည့်ပြီး ခေါင်းတခါခါ ။ မခံစားတတ်တဲ့ လူ ၊ နှလုံးသားမရှိတဲ့လူ ။ နှလုံးသား ရှိလား မရှိလားတော့ မသိ ၊ မရှိဖို့ကတော့ များပါတယ်လေ ။
" အစ်မကလည်း .... အစ်မသာ ညီမနေရာ ဝင်ကြည့်ပါလား ။ ရူးတောင်သွားမယ် ။ "
" အခုလည်း နင်က ရူးနေတာပဲကို "
" ဘာပြောတယ် ! "
နှိုင်းမခရဲ့ လေသံလောက်ကိုလည်း လွန်းက ကြားရတယ်ဆိုတာကို မေ့လျော့နေလေသလား ။ အစော်ကားခံလိုက်ရသလို ခံစားရတယ် ။
" အဟမ်း ဘာမှ မဟုတ်ဘူး ။ ငါ အအေးသွားယူဦးမယ် ။ "
" လိမ္မော် "
သေချာပေါက် လွန်းကို မျက်စောင်းထိုးသွားမှာ ။ နှိုင်းမခက သူ့ကို ဆရာလုပ်ရင်မကြိုက် ၊ နှိုင်းမခကို ဆရာလုပ်လို့ရတာကလည်း လွန်းပဲ ရှိသည် ။
" အစ်မရာ ကြာလိုက်တာ ၊ အအေးဗူးသွားယူတာ အအေးဗူးများဖြစ်နေပြီလားလို့ ။ "
အေးစိမ့်စိမ့်အအေးဘူးက လက်ထဲ မရောက်ဘဲ ပါးပြင်ပေါ်ရောက်လာတယ် ။ လွန်းရဲ့ ပါးက သူ့ဆော့စရာ ကျနေပါရော ၊ ဆွဲဆိတ်လိုက် လာညှစ်လိုက်နဲ့ ။
" ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီးရင် ပြန်မယ် ၊ လူကြီးတွေက ရွှေဘတောင် သွားမယ်တဲ့ ။ "
" ရိုက်ပေး "
" နင့်မျက်ခွက်ကို လက်နဲ့လား "
" အစ်မ ! "
" ပေး ကင်မရာ "
တကယ်တော့ နှိုင်းမခက လွန်းကို အနိုင်ယူခြင်း မရှိခဲ့ ။ သူမနိုင်လို့လည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည် ။ စကားလုံးနဲ့ စနောက်တာကတော့ လွန်းရဲ့ ဒေါသကို အဆွနိုင်ဆုံး လုပ်ရပ်ပင် ။
လက်ထဲက ကင်မရာမီး တဖျက်ဖျက်နဲ့အတူ နှိုင်းမခကလည်း ပြုံးလိုက်သေးသည် ။ ပြုံးတော့လည်း နည်းနည်းလှသားပဲ ၊ အိမ်နီးချင်းမို့ လွန်းဆီက အလှတွေ ကူးသွားတာနေမယ် ။
" အစ်မက မရိုက်တော့ဘူးလား ၊ လာရခဲတယ်နော် ။ နောက်မှ နောင်တရနေမယ် ။ "
နှိုင်းမခရဲ့ အကျင့်က မျက်ခုံးနှစ်ခုကို ထိလုထိခင်အထိ တွန့်ချိုးပြီး လွန်းကို မိုက်ကြည့်ကြည့်ခြင်းသာ ။ လွန်းကလည်း မကြိုက်လှသည်မို့ သူ့မျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကို ဖြေလျှော့ပေးမိမြဲ ။
" နင့်ကင်မရာက အလုပ်ရှုပ်ရရှုပ်နဲ့ ၊ ဖလင်ကလည်း စျေးကြီးသေးတယ် ။ ဓာတ်ပုံထုတ်ချင်ရင်လည်း ဆိုင်ကို သွားရဦးမှာ ။ ဦးနှောက်နဲ့ နှလုံးသားထဲ ထည့်ထားတယ်လေ ၊ နင့်ကင်မရာထက်တောင် ပိုသုံးလို့ရသေးတယ် ။ "
" အပိုတွေက လုပ်ပြန်ပြီ ၊ နောက်မှ ပုံလာတောင်းရင် တစ်ပုံ နှစ်ထောင်နဲ့ ရောင်းစားမယ် ။ "
" ဟ "
" မဟနဲ့ ၊ ပြန်မယ် ။ "
ကင်မရာကို အိတ်ထဲထည့်ကာ နှိုင်းမခ၏ လက်ကို ဆွဲလျက် ကားဆီသို့ ပြန်လာခဲ့သည် ။
" ဘာစားဦးမှာလဲ "
" မစားတော့ပါဘူး ၊ အန်မှာစိုးလို့ ။ အစ်မ စားချင်ရင် သွားစား "
နှိုင်းမခက ခေါင်းခါပြကာဖြင့် ကားပေါ် တက်ရန် မေးငေါ့ပြသည် ။
" နှိုင်းက ကျောင်းပြန်ဖွင့်ရင် ဆယ်တန်းဆိုတော့ အဆောင်ပဲ ပို့လိုက်မယ်လို့ စဥ်းစားထားတာလေ ၊ နှိုင်းရဲ့ ဒယ်ဒီကလည်း အဆောင်စုံစမ်းနေတယ် ။ "
လူကြီးတွေ ထိုင်နေသော စားသောက်ဆိုင်နား မရောက်ခင် ကြားလိုက်ရသောစကားကြောင့် လွန်း၏ လက်တို့ တင်းကြပ်သွားသည် ။
" အ ... လွန်း လက်နာတယ်လေ ၊ "
" အစ်မ ... "
" ဟင် ... လွန်းငယ် ဘာဖြစ်တာလဲ ။ "
နှိုင်းမခ၏ လက်ကို လွှတ်ချမိသည် ။ အမြဲကိုင်ထားရမှာပေမယ့် စိတ်ကို မထိန်းလိုက်နိုင် ။
" ဟာ ... လွန်း ၊ လွန်းလေမာန်ငယ် ။ သြော် ဒီကလေးကတော့ ။ "
ကားပေါ်သို့ ချက်ချင်း ပြေးတက်လာသော နှိုင်းမခ၏ ခြေသံကို ကြားမိသည် ။ ခေါင်းကို မဖော်မိ ။
" လွန်း ... ဘာဖြစ် ... ဟင် ငိုနေတယ် ။ "
" ဘာဖြစ်တာလဲလို့ ၊ အစ်မကို ပြောလေကွာ ၊ လွန်းငယ် ။ "
" အစ်မ "
" အင်း ပြောလေ "
" တကယ် ဘော်ဒါသွားမှာလား ၊ "
" ဟမ် "
" သြော် သွားရမှာပေါ့ ၊ ဘော်ဒါနေတော့ ကြပ်ကြပ်မတ်မတ်နဲ့ စာလုပ်ချိန် ပိုရတယ်လေ ။ အဲ့ဒါမှ အမှတ်ပိုများမှာပေါ့ ။ "
နှိုင်းမခကတော့ သေချာပေါက် လုပ်ရမည့် အလုပ်တစ်ခုလို ပြောထွက်သည် ။
" မသွားပါနဲ့လားလို့ ၊ ဒီတိုင်းနေလည်း အမှတ်များမှာမှန်း သိသာနေတာကို "
" မသွားလို့ ရမလား ၊ ငါအိမ်မှာနေရင် နင် မွှေနေတာနဲ့ စာဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ ။ မနှစ်ကတောင် စာကျက်နေတဲ့ အချိန်ဆို ငါ့လာလာစလို့ တီလေးတောင် နင့်ကို ဆူတယ်မလား "
" အဲ့ဒါက ... အဲ့ဒါက "
လွန်း တွေဝေသွားရသည် ။ နှိုင်းမခပြောတာတွေက အမှားမပါချေ ။ နှိုင်းမခစာလုပ်နေချိန်ဆို လွန်းက အမြဲနှောင့်ယှက်သည် ။ အားရင် အားသလို နှိပ်စက်သည် ။ သေချာပြန်စဥ်းစားကြည့်မှ သူမကို တကယ် အားနာရသည် ။ ဒါပေမဲ့ လွန်းမှ မခွဲချင်ပဲ ။
" ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်ဗျာ ၊ ညီမ အစ်မကို မနှောင့်ယှက်တော့ဘူးဆိုရင် မသွားဘူးမလား ။ အဲ့ဒါဆို ... "
" ဟားဟား "
လွန်းစကားကို နှိုင်းက ပြတ်ရယ်ပြုပြန်သည် ။ ဟုတ်တာပေါ့ ၊ နှိုင်းမခက လွန်းစကားကို ဘယ်တုန်းကများ အလေးထားခဲ့လို့လဲ ။
" ငါ့ညီမလေးက သိတတ်သားပဲ ။ "
" ညီမနဲ့ အစ်မ ဘာမှမတော်ဘူး ၊ လာမခေါ်နဲ့ အဲ့လို "
" အမ် "
" ထားပါ ၊ အဆောင်သွားတာက ဒယ်ဒီနဲ့မာမီရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်လေ ။ ငါမလွန်ဆန်နိုင်ဘူး လွန်းငယ်ရဲ့ ။ နင့်ကြောင့်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်တစ်ခုမှ မပါဘူး ။ အမှတ်များများရမှ ငါတက်ချင်တဲ့ ဆေးကျောင်းကို ဝင်ခွင့်ရမှာလေ ၊ ငါကိုယ်တိုင်က မလွန်ဆန်ချင်တာလည်း ပါတယ် ၊ ဒါပေမဲ့ နင်က မသွားစေချင်ရင်တော့ .... "
နှိုင်းမခက ဆရာဝန်ဖြစ်ချင်သည် ။ နှိုင်းမခမှာ ရည်မှန်းချက်အတိအကျ ရှိသည် ။ လွန်းကတော့ ယခု အချိန်ထိ ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင်ဖြင့် လေလွင့်ဆဲ ။ လွန်းသာ ဆွဲထားရင် နှိုင်းမခက သူ့အိမ်နဲ့ အတိုက်အခံ လုပ်ပြီးတော့ကို အဆောင်နေဖို့ ငြင်းဆန်လိမ့်မည် ။ သို့ပေမဲ့ နှိုင်းမခရဲ့ အိပ်မက်ကို မဖျက်ဆီးလိုပါ ။
" ရတယ် ၊ သွား ။ ဒါပေမဲ့ Outpass ရရင် ညီမကို အရင် လာတွေ့ရမယ် ။ "
တကယ်ကို သွားစေချင်ခဲ့သည်လား မသိတော့ပါ ။ ထိုအချိန်ကသာ ကလေးဆန်ခဲ့မိလျှင် ။
" ရော် ခက်တော့တာပဲ ၊ နင့်အိမ်နဲ့ ငါ့အိမ်နဲ့က ကပ်နေတာပဲဟာကို ၊ ငါပြန်လာတာနဲ့ နင့်ကို တွေ့ရမှာပေါ့ ။ "
" မသိဘူး ၊ အစ်မ ပြန်လာလို့ အစ်မကို အရင်တွေ့ရတဲ့ လူက ညီမပဲ ဖြစ်ချင်တယ် ။ "
နှိုင်းမခက သက်ပြင်းချကာဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြသည် ။ ထို့နောက် လွန်း၏ မျက်နှာကို ဆွဲမော့ကာဖြင့် လွန်း၏ မျက်လုံးများကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်သည် ။ နှိုင်းမခ၏ မူပိုင်ချော့နည်းပင် ။ လိုချင်တာ ရသွားသည့် ကလေးတစ်ယောက်နှယ် ရယ်မောမိတော့ နှိုင်းမခက လွန်း၏ နဖူးကို ခပ်ဖွဖွခေါက်သည် ။ အနည်းငယ်နာသွားပေမယ့် အရယ်တော့ မရပ်မိ ။
°
အိမ်ရှေ့မှာ စက်ဘီးကို ရပ်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ အနှီကလေးမရဲ့ အသံစာစာကို အရင်ကြားလိုက်ရသည် ။
" အဲ့ဒါကြောင့် ပြောတာ မားရယ် ၊ အစ်မကလည်း နဂိုတည်းက လူက ခပ်ပျော့ပျော့ရယ်နဲ့ ၊ အစားကလည်း ရွေးသေး။ ဘော်ဒါဆောင်တွေ အကုန်လုံးက သူ့အချိန်နဲ့သူချည်းပဲလေ ။ "
" သမီးလွန်း ပြောတာလည်း ဟုတ်တာပဲ ။ မားလည်း မလွှတ်ချင်ပါဘူးကွယ် ၊ နှိုင်းရဲ့ ဒယ်ဒီက အိမ်မှာဆို စာမလုပ်မှာစိုးရိမ်တယ် ထင်ပါရဲ့ ။ သမီး အစ်မကို အဆောင်ပို့မယ်ချည်း ပြောနေတာ ။ "
" ပါးကို လွန်းပြောကြည့်ပါဦးမယ် မားရယ် ၊ မားလည်း နားချကြည့်ပေါ့ ။ အိမ်မှာလည်း Guide ခေါ်ပြီး သင်လို့ ရတာပဲ ။ မျက်စိရှေ့ဆိုတော့ ပိုလည်း စိတ်ချရတယ်လေ ။ "
အမယ် .... ။ နှိုင်းတောင် တအံ့တသြဖြစ်သွားရအောင် စကားတွေ တက်နေလိုက်လေခြင်း ။
" ဒေါ်လွန်းဟေမာန်ငယ် ... နင် ငါ့မာမီကို ဘာတွေ ချောက်တွန်းနေပြန်ပလဲ ။ "
" တွေ့လား ၊ မားသမီးက လွန်းကိုဆို အပြစ်ပြောဖို့ချည်းပဲ ။ "
နှိုင်းက ဝင်ပြောတော့ နှုတ်ခမ်းတဆူဆူနဲ့ တိုင်ချည်ကြောချည် လုပ်နေပြန်သော လွန်းရယ်ပါ ။
" သမီးကို ဘော်ဒါဆောင် ပို့မယ့် ကိစ္စ မာမီ ပြန်စဥ်းစားမလားလို့လေ ၊ လွန်းပြောသလို သမီးက လူကလည်း ပျော့တယ် ၊ ထစ်ခနဲဆို စိတ်က အရင်ဖြစ်တာဆိုတော့ "
ဒါ လွန်းရဲ့ စနက်ဆိုတာ နှစ်ခါပြန်မေးစရာတောင် မလိုလှ ။ ခရီးက ပြန်ရောက်ကတည်းက တစ်ခုခုကို အမြဲစဥ်းစားနေသလို တွေနေရခြင်း အကြောင်းက နှိုင်းကို ဘော်ဒါဆောင် မပို့ဖို့အရေးကို အပူတကုပ်တွေးနေခဲ့ဟန်ပင် ။
" အခု နှိုင်းရဲ့ ကျန်းမာရေးကလည်း အရင်ကလောက် မဆိုးတော့ဘူးလေ ။ ဒယ်ဒီ့စကားကိုလည်း နားထောင်ချင်တယ် ။ အဆောင်သွားတာကလည်း နှိုင်းတစ်ယောက်တည်းမှ မဟုတ်တာ ၊ ဝတီတို့လည်း ပါတာပဲကို ။ "
လွန်းရဲ့ မျက်နှာက ပုံမှန်ထက် ပိုတည်သွားပြီး နှိုင်းကို အကြည့်စူးစူးတွေ ပေးပြန်သည် ။ မျက်ခုံးပသ် ပင့်တက်သွားရလောက်အောင်အထိ စူးရှသော အကြည့်ပင် ။ နှိုင်းရဲ့ ကျန်းမာရေးက အကောင်းကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ အခုတလော အရင်ကလောက် မဆိုးတော့သောကြောင့် တစ်ယောက်တည်းလည်း ဖြစ်လောက်မည်ဟု ထင်သည် ။
" လွန်းပြန်တော့မယ် မား "
ဟော ဒီကလေး ... ။
" ကဲ နှိုင်း ၊ သွားချော့ချည်ဦး ။ ဟိုမှာ နင့်ကလေးမ စိတ်ကောက်သွားပြီ ။ "
မာမီ့ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး အချော့တော် အလုပ်ကို ထမ်းရွက်ရန် ကြံစည်ရပြန်သည် ။ လွန်းဟေမာန်ငယ်သည် နှိုင်းကိုမှ စိတ်ကောက်နိုင်လွန်းသည် ။ နှိုင်းကလည်း မုန့်ဝယ်ကျွေးပြီး စိတ်မဆိုးပါနဲ့ အပြင်မပြောတတ် ။
" ဝတီ ... လွန်းရော "
" အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ် ၊ ရန်ဖြစ်ပြန်ပြီလား နင်တို့ နှစ်ကောင် ။ "
ဝတီက နှိုင်းနှင့်လွန်း အကြောင်း နှစ်ခါပြန်မေးစရာမလိုပဲ အထာနပ်နေသောသူပီပီ လွန်းရဲ့ စောင့်ကြီးအောင့်ကြီး အပြုအမူတွေကို အလွတ်ရနေဟန် ။
" မဟုတ်ဘူးဟေ့ ၊ နင့်ညီမ ကောက်စိန် ငါ့ကိုဘာတွေ ကောက်ပြန်ပြီလဲ မသိဘူး ။ "
" အေး သတိထားပြီးလည်း ဝင်ဦးနော် ၊ အရုပ်ပျံတွေ ခေါင်းအုံးပျံတွေက လေယာဥ်လက်မှတ်မလိုပဲ နင့်မျက်နှာပေါ် ရောက်လာမယ် ။ "
ဝတီ့ကို လက်ခါပြကာ အပေါ်ထပ်ရှိ လွန်းအခန်းဆီသို့ လျောက်လာခဲ့သည် ။ စိတ်ကိုထိန်းပြီး တံခါးကို လှည့်ဖွင့်လိုက်သည် ။
ဝှစ်ကနဲ မျက်နှာနားရောက်လာသော (ခေါင်းအုံးလား အရုပ်လားမသိ) အရာကို ပုတ်ထုတ်လိုက်တယ် ။
ဟဲဟဲ ... နှိုင်းမခပါ ၊ ဒီအကွက်တွေက ရိုးဟိုးဟိုး ...
*အ*
အတွေးမဆုံးသေး မျက်နှာပေါ် ထပ်ကျလာသော ခေါင်းအုံးကိုတော့ မရှောင်နိုင်တော့ ။
" ထွက်သွား "
" လွန်း ... လွန်းငယ် "
" လာမခေါ်နဲ့ ၊ အဲ့လောက် သွားချင်နေတယ်မလား ။ သွား ပြန်မလာနဲ့ "
ရဲနေသော နှာဖျားက ငိုချင်စိတ်ကို ချုပ်ထိန်းထားမှန်း သိသာလွန်းသည် ။ သူပစ်ပေါက်ထားသော အရုပ်တွေကို ပြန်ကောက်ရင်း သူ့ဘေးနားသွားတော့ လွန်းကောက်စိန်က သူ့ကို ကျောပေးကာ စောင်ကို ခေါင်းမြီးခြုံလိုက်သေးသည် ။
" အစ်မပြောတာကို နားထောင်မှပေါ့ လွန်းငယ်ရ ။ "
" မသွားစေချင်ဘူးဆိုတာ သိရဲ့သားနဲ့ တမင်လုပ်နေတာမလား ! အစ်မက ညီမကို သေအောင်သတ်နေသလိုပဲ ၊ မသွားပါနဲ့ဆိုပြီး ပြောမှာ မဟုတ်မှန်း သိလို့ အစ်မ သက်သက် အကျင့်ယုတ်နေတာ ။ ဘာမှ လာမပြောနဲ့တော့ ၊ မသိချင်ဘူး ။ "
" အစ်မ ဆေးကျောင်းတက်ချင်တယ်ဆိုတာ လွန်းငယ်လည်း သိတာပဲ ၊ တက်ချင်တဲ့ အကြောင်းအရင်းကိုလည်း လွန်းငယ်သိတယ်မလား ။ "
" ခင်ဗျားတစ်ယောက်တည်းနဲ့ တိုင်းပြည်ကိုအကျိုးပြုလို့ရသွားတယ်များ ထင်နေသလား နှိုင်းမခရာ ။ "
စိတ်ကောက်ပုံက သူမတူတဲ့ အဆင့်ကို ရောက်နေချေပြီ ။ လွန်း ဤမျှ စိတ်ကောက်လျှင် ချော့ရခက်သည့်အတွက် နှိုင်းမှာ ခေါင်းကုပ်ရချေပြီ ။
" မဟုတ်ဘူးလေ ၊ လွန်းငယ်ရဲ့__ "
" ပင်ပန်းနေပြီ အိပ်ချင်တယ် ။ "
ဒါကတော့ လွန်းရဲ့ ပြဿနာကနေရှောင်ထွက်နည်းပင် ။ သူစကားဆက်မပြောချင်တော့တာဖြစ်ဖြစ် မနိုင်တော့ဘူးလို့ထင်ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလိုစကားလုံးတွေနဲ့ ရှောင်ထွက်တတ်သည် ။
" အင်း အိပ်ချင်ရင် အိပ်တော့ ။ အစ်မ ညနေမှ လာခဲ့မယ် ။ "
" နေပါဦး လွန်းဟေမာန်ငယ် ၊ နင် ငါ့များကြိုက်နေတာလား "
" စောက်ပိုစကားတွေမပြောပဲ ထွက်သွားလိုက်တော့ ။ "
နှိုင်းကလည်း မရရအောင် စသည် ၊ လွန်းကလည်း နည်းနည်းလေးတောင် အကြောမခံ ။ အခုတော့ အဆဲခံရပါပြီ ။
" စောင်ကို အပြည့်မခြုံနဲ့ ၊ နေ့ခင်းဘက်ကြီးကို အသက်ရှုပ်ကြပ်လိမ့်မယ် ။ အဲကွန်းလေ လျှော့ထားခဲ့မယ် ။ "
မှာသင့်သလောက်မှာပြီး အိမ်အောက်ကို ပြန်ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည် ။
" နှိုင်း အခြေအနေ? "
ဝတီက တီဗီအကြည့်မပျက်ပဲ နှိုင်းကို လှမ်းမေးတော့ ခေါင်းခါပြရင်းပဲ ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။
" ညနေမှ ရေခဲမုန့်လိုက်ဝယ်ကျွေးလိုက်မယ် ။ "
" လွန်းလည်း တစ်ခါတစ်လေကျ ဘာထထဖောက်မှန်း မသိဘူး ၊ အစ်မ အရင်းဖြစ်တဲ့ ငါ့ကိုကျ မသွားဖို့ တစ်ခွန်းမပြောဘူး ။ နင့်ကိုကျမှ မသွားစေချင်လို့ ကြီးကြီးကိုတောင် တကူးတကသွားပြောရတယ် ။ "
" အင်း "
လွန်းက နှိုင်းကိုဆို အရမ်းတွယ်တာလွန်းတယ် ။ သုံးနှစ်ကြီး သုံးနှစ်ငယ် ဖြစ်တာကြောင့်လည်း ပါမယ်ထင်ရဲ့ ။ အစ်မအရင်းဖြစ်တဲ့ ဝတီဟေမာန်ထက် နှိုင်းက လွန်းရဲ့ အကြောင်းတွေကို ပိုသိတယ် ။ ဒါကြောင့်လည်း နှိုင်းမခရဲ့ ညီမသာ လုပ်လိုက်ပါတော့ ဆိုပြီး ဝတီက ခဏခဏ ပြောဖူးတယ် ။
တစ်ချို့ကြိုးတွေက တကူးတကချည်နှောင်စရာ မလိုပဲ မြဲတတ်တယ် ဆိုပြီး မာမီက ပြောဖူးတယ် ။ ချည်စရာမလိုပဲ နွယ်မိတဲ့ ကြိုးလေးက လွန်းပဲ ။
နှိုင်းတို့ ဘေးအိမ်ကို လွန်းတို့ မိသားစုပြောင်းလာတုန်းက လွန်းရဲ့ မေမေက လွန်းကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားတုန်း ။ လူ့လောကထဲတောင် မရောက်လာသေးတဲ့ သွေးခဲလေးကို အဲ့အချိန်ကတည်းက သံယောဇဥ်တွယ်ခဲ့တာလို့ ပြောရင် ယုံ ။
ငယ်ငယ်တည်းက ချူချာလွန်းလို့ ဆေးရုံကို အိမ်ဦးနဲ့ ကြမ်းပြင်လို သွားရပြီး အိမ်မှာနေတဲ့အချိန်တွေမှာ တူတူလာဆော့ကစားပေးတဲ့
ဝတီကလည်း နှိုင်းအတွက် သူငယ်ချင်းကောင်း ။
အပေါင်းအသင်း ဝင်ဆန့်လွန်းတဲ့ မာမီနဲ့ တီလေးတို့ကြောင့် မိသားစုနှစ်ခုဟာ နှစ်အိမ့်တစ်အိမ်လိုဖြစ်ခဲ့ရတယ် ။ တစ်ဦးတည်းသော သမီးဖြစ်တဲ့ နှိုင်းက ဝတီ့ရဲ့ ညီမလေး မွေးလာတော့လည်း အဲဒီ့လူသားသေးသေးလေးကို ညီမလေးအရင်းတစ်ယောက်လို ချစ်ခဲ့တယ် ။
နှိုင်းကို သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းပေမယ့် ဝတီ့ကိုတော့ လွန်းက ရှိန်တယ် ။ ဝတီက လွန်းကို ဆူတဲ့အခါမျိုးတွေမှာ နှိုင်းက အမြဲ ကာကွယ်ပေးနေကြ ဖြစ်တာကြောင့် နှိုင်းပါ ရောပြီး အဆူခံရစမြဲ ။
လွန်းတို့ ခြံထဲက ခုံတန်းပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း အတွေးတွေက ဟိုရောက် ဒီရောက် ။ ဘယ်အချိန်တွေဆီရောက်လာမှန်းတောင် မသိတော့ ။
" ခ "
နာမည်ခေါ်သံကြားလိုက်သည် ။ နှိုင်းရဲ့ နာမည်ကို အရင်းစွတ်ပြီး ခေါ်တဲ့ အသံဖြစ်နေတာကြောင့် ဘယ်သူဆိုတာ နှစ်ခါတွေးကြည့်စရာမလို ။
ခြံရှေ့မှာ စက်ဘီးရပ်ပြီး လှမ်းခေါ်နေသော သူက နှိုင်းကို ပြုံးပြပြီး လက်ယက်ခေါ်သည် ။
" ဆို ဘာကိစ္စလဲ သူရာ "
" အမယ် ... မင့်က မေ့တက်လှချည်လား ဒေါ်နှိုင်းမခရဲ့ "
" အမ် ... အေး အဲ့ဒါကြောင့် ဘာကိစ္စလဲလို့ "
" နင်ပဲ ငါ့ကို ရေခဲမုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်ဆို ။ "
" အာ ဟုတ်သား "
" အေး ခဏစောင့် ၊ ငါ လွန်းကို သွားခေါ်လိုက်ဦးမယ် ။ "
" သွား မြန်မြန် "
သူရာ ။ နာမည်အရင်းက နေသူရာ ။ နှိုင်းပေါင်းမိတဲ့ တစ်ဦးတည်းသော ယောက်ျားလေး သူငယ်ချင်း၊ လေးတန်းနှစ်ကတည်းက ပေါင်းလာသည်မို့ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက်သိနေသော ငယ်ပေါင်းကြီးဖော် ။
နေ့လည်က စာကြည့်တိုက်မှာ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို လုငှားရင်း နှိုင်းကို ပေးလျှင် ညနေ ရေခဲမုန့်ဝယ်ကျွေးမည်ဟု ပတ်လာခြင်း ဖြစ်သည် ။ စာအုပ်လိုချင်၍ ပြောလိုက်သော်လည်း သကောင့်သားက တကယ်ပေါက်ချလာသည် ။
" ငတ်ကြီးကျတဲ့ အကောင် "
သူကြားအောင် ပြောရင်း လွန်းတို့ အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့သည် ။
" နှိုင်း ရှေ့မှာ သူရာလားလို့ "
အိမ်ထဲ ဝင်တော့ သူရာ့ကို လှမ်းတွေ့လိုက်တဲ့ ဝတီက မေးသည် ။
" ဟုတ်တယ် ၊ သူ့ကို ရေခဲမုန့် ဝယ်ကျွေးမယ်လို့ ပြောထားတော့ အငတ်က မှတ်ထားပြီး ရောက်လာတာလေ ။ ငါ လွန်းကို သွားခေါ်လိုက်ဦးမယ် ၊ နိုးပြီမလား အဲ့ကလေးမ "
" နိုးပြီပေါ့ ၊ ရေချိုးပြီးလို့ သနပ်ခါးလိမ်းနေတယ် ။ "
" ဟဲ့ ဟဲ့ နင်ရေခဲမုန့်ဝယ်ကျွေးမှာဆို အဲ့နှစ်ကောင်တည်းတော့ မရဘူး ။ ငါ့ဖို့ပါ ဝယ်လာခဲ့ ချောကလက် "
" အေးဟေ့ ဝယ်ခဲ့မယ် ဝယ်ခဲ့မယ် "
ဝတီ့ကို ချန်ထားရစ်ပြီး လွန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်သို့ ချီတက်ရပြန်သည် ။ ချော့ဖို့ စကားလုံးတွေကို ခေါင်းထဲမှာ စီရင်း .... ။
°
Thanks for reading 💛
Zawgyi
______
" အားးး ေနၾကာေတြကြ ၊ ငါ့ရဲ႕ေနၾကာေတြ အီးဟီး "
" လြန္းေဟမာန္ငယ္ နင္႐ူးေနလား ၊ ဘာလို႔ အသံၿပဲနဲ႔ ေအာ္ေနတာလဲ "
ေနၾကာခင္းကို ေတြ႕လို႔ စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ေအာ္မိေတာ့ ႏႈိင္းမခက လြန္းကို ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းတခါခါ ။ မခံစားတတ္တဲ့ လူ ၊ ႏွလုံးသားမရွိတဲ့လူ ။ ႏွလုံးသား ရွိလား မရွိလားေတာ့ မသိ ၊ မရွိဖို႔ကေတာ့ မ်ားပါတယ္ေလ ။
" အစ္မကလည္း .... အစ္မသာ ညီမေနရာ ဝင္ၾကည့္ပါလား ။ ႐ူးေတာင္သြားမယ္ ။ "
" အခုလည္း နင္က ႐ူးေနတာပဲကို "
" ဘာေျပာတယ္ ! "
ႏႈိင္းမခရဲ႕ ေလသံေလာက္ကိုလည္း လြန္းက ၾကားရတယ္ဆိုတာကို ေမ့ေလ်ာ့ေနေလသလား ။ အေစာ္ကားခံလိုက္ရသလို ခံစားရတယ္ ။
" အဟမ္း ဘာမွ မဟုတ္ဘူး ။ ငါ အေအးသြားယူဦးမယ္ ။ "
" လိေမၼာ္ "
ေသခ်ာေပါက္ လြန္းကို မ်က္ေစာင္းထိုးသြားမွာ ။ ႏႈိင္းမခက သူ႔ကို ဆရာလုပ္ရင္မႀကိဳက္ ၊ ႏႈိင္းမခကို ဆရာလုပ္လို႔ရတာကလည္း လြန္းပဲ ရွိသည္ ။
" အစ္မရာ ၾကာလိုက္တာ ၊ အေအးဗူးသြားယူတာ အေအးဗူးမ်ားျဖစ္ေနၿပီလားလို႔ ။ "
ေအးစိမ့္စိမ့္အေအးဘူးက လက္ထဲ မေရာက္ဘဲ ပါးျပင္ေပၚေရာက္လာတယ္ ။ လြန္းရဲ႕ ပါးက သူ႔ေဆာ့စရာ က်ေနပါေရာ ၊ ဆြဲဆိတ္လိုက္ လာညႇစ္လိုက္နဲ႔ ။
" ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ၿပီးရင္ ျပန္မယ္ ၊ လူႀကီးေတြက ေ႐ႊဘေတာင္ သြားမယ္တဲ့ ။ "
" ႐ိုက္ေပး "
" နင့္မ်က္ခြက္ကို လက္နဲ႔လား "
" အစ္မ ! "
" ေပး ကင္မရာ "
တကယ္ေတာ့ ႏႈိင္းမခက လြန္းကို အႏိုင္ယူျခင္း မရွိခဲ့ ။ သူမႏိုင္လို႔လည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ ။ စကားလုံးနဲ႔ စေနာက္တာကေတာ့ လြန္းရဲ႕ ေဒါသကို အဆြႏိုင္ဆုံး လုပ္ရပ္ပင္ ။
လက္ထဲက ကင္မရာမီး တဖ်က္ဖ်က္နဲ႔အတူ ႏႈိင္းမခကလည္း ၿပဳံးလိုက္ေသးသည္ ။ ၿပဳံးေတာ့လည္း နည္းနည္းလွသားပဲ ၊ အိမ္နီးခ်င္းမို႔ လြန္းဆီက အလွေတြ ကူးသြားတာေနမယ္ ။
" အစ္မက မ႐ိုက္ေတာ့ဘူးလား ၊ လာရခဲတယ္ေနာ္ ။ ေနာက္မွ ေနာင္တရေနမယ္ ။ "
ႏႈိင္းမခရဲ႕ အက်င့္က မ်က္ခုံးႏွစ္ခုကို ထိလုထိခင္အထိ တြန႔္ခ်ိဳးၿပီး လြန္းကို မိုက္ၾကည့္ၾကည့္ျခင္းသာ ။ လြန္းကလည္း မႀကိဳက္လွသည္မို႔ သူ႔မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္ကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးမိၿမဲ ။
" နင့္ကင္မရာက အလုပ္ရႈပ္ရရႈပ္နဲ႔ ၊ ဖလင္ကလည္း ေစ်းႀကီးေသးတယ္ ။ ဓာတ္ပုံထုတ္ခ်င္ရင္လည္း ဆိုင္ကို သြားရဦးမွာ ။ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလုံးသားထဲ ထည့္ထားတယ္ေလ ၊ နင့္ကင္မရာထက္ေတာင္ ပိုသုံးလို႔ရေသးတယ္ ။ "
" အပိုေတြက လုပ္ျပန္ၿပီ ၊ ေနာက္မွ ပုံလာေတာင္းရင္ တစ္ပုံ ႏွစ္ေထာင္နဲ႔ ေရာင္းစားမယ္ ။ "
" ဟ "
" မဟနဲ႔ ၊ ျပန္မယ္ ။ "
ကင္မရာကို အိတ္ထဲထည့္ကာ ႏႈိင္းမခ၏ လက္ကို ဆြဲလ်က္ ကားဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္ ။
" ဘာစားဦးမွာလဲ "
" မစားေတာ့ပါဘူး ၊ အန္မွာစိုးလို႔ ။ အစ္မ စားခ်င္ရင္ သြားစား "
ႏႈိင္းမခက ေခါင္းခါျပကာျဖင့္ ကားေပၚ တက္ရန္ ေမးေငါ့ျပသည္ ။
" ႏႈိင္းက ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရင္ ဆယ္တန္းဆိုေတာ့ အေဆာင္ပဲ ပို႔လိုက္မယ္လို႔ စဥ္းစားထားတာေလ ၊ ႏႈိင္းရဲ႕ ဒယ္ဒီကလည္း အေဆာင္စုံစမ္းေနတယ္ ။ "
လူႀကီးေတြ ထိုင္ေနေသာ စားေသာက္ဆိုင္နား မေရာက္ခင္ ၾကားလိုက္ရေသာစကားေၾကာင့္ လြန္း၏ လက္တို႔ တင္းၾကပ္သြားသည္ ။
" အ ... လြန္း လက္နာတယ္ေလ ၊ "
" အစ္မ ... "
" ဟင္ ... လြန္းငယ္ ဘာျဖစ္တာလဲ ။ "
ႏႈိင္းမခ၏ လက္ကို လႊတ္ခ်မိသည္ ။ အၿမဲကိုင္ထားရမွာေပမယ့္ စိတ္ကို မထိန္းလိုက္ႏိုင္ ။
" ဟာ ... လြန္း ၊ လြန္းေလမာန္ငယ္ ။ ေၾသာ္ ဒီကေလးကေတာ့ ။ "
ကားေပၚသို႔ ခ်က္ခ်င္း ေျပးတက္လာေသာ ႏႈိင္းမခ၏ ေျခသံကို ၾကားမိသည္ ။ ေခါင္းကို မေဖာ္မိ ။
" လြန္း ... ဘာျဖစ္ ... ဟင္ ငိုေနတယ္ ။ "
" ဘာျဖစ္တာလဲလို႔ ၊ အစ္မကို ေျပာေလကြာ ၊ လြန္းငယ္ ။ "
" အစ္မ "
" အင္း ေျပာေလ "
" တကယ္ ေဘာ္ဒါသြားမွာလား ၊ "
" ဟမ္ "
" ေၾသာ္ သြားရမွာေပါ့ ၊ ေဘာ္ဒါေနေတာ့ ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္နဲ႔ စာလုပ္ခ်ိန္ ပိုရတယ္ေလ ။ အဲ့ဒါမွ အမွတ္ပိုမ်ားမွာေပါ့ ။ "
ႏႈိင္းမခကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ လုပ္ရမည့္ အလုပ္တစ္ခုလို ေျပာထြက္သည္ ။
" မသြားပါနဲ႔လားလို႔ ၊ ဒီတိုင္းေနလည္း အမွတ္မ်ားမွာမွန္း သိသာေနတာကို "
" မသြားလို႔ ရမလား ၊ ငါအိမ္မွာေနရင္ နင္ ေမႊေနတာနဲ႔ စာဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ ။ မႏွစ္ကေတာင္ စာက်က္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆို ငါ့လာလာစလို႔ တီေလးေတာင္ နင့္ကို ဆူတယ္မလား "
" အဲ့ဒါက ... အဲ့ဒါက "
လြန္း ေတြေဝသြားရသည္ ။ ႏႈိင္းမခေျပာတာေတြက အမွားမပါေခ် ။ ႏႈိင္းမခစာလုပ္ေနခ်ိန္ဆို လြန္းက အၿမဲေႏွာင့္ယွက္သည္ ။ အားရင္ အားသလို ႏွိပ္စက္သည္ ။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္မွ သူမကို တကယ္ အားနာရသည္ ။ ဒါေပမဲ့ လြန္းမွ မခြဲခ်င္ပဲ ။
" ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ ၊ ညီမ အစ္မကို မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ မသြားဘူးမလား ။ အဲ့ဒါဆို ... "
" ဟားဟား "
လြန္းစကားကို ႏႈိင္းက ျပတ္ရယ္ျပဳျပန္သည္ ။ ဟုတ္တာေပါ့ ၊ ႏႈိင္းမခက လြန္းစကားကို ဘယ္တုန္းကမ်ား အေလးထားခဲ့လို႔လဲ ။
" ငါ့ညီမေလးက သိတတ္သားပဲ ။ "
" ညီမနဲ႔ အစ္မ ဘာမွမေတာ္ဘူး ၊ လာမေခၚနဲ႔ အဲ့လို "
" အမ္ "
" ထားပါ ၊ အေဆာင္သြားတာက ဒယ္ဒီနဲ႔မာမီရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေလ ။ ငါမလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူး လြန္းငယ္ရဲ႕ ။ နင့္ေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုမွ မပါဘူး ။ အမွတ္မ်ားမ်ားရမွ ငါတက္ခ်င္တဲ့ ေဆးေက်ာင္းကို ဝင္ခြင့္ရမွာေလ ၊ ငါကိုယ္တိုင္က မလြန္ဆန္ခ်င္တာလည္း ပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ နင္က မသြားေစခ်င္ရင္ေတာ့ .... "
ႏႈိင္းမခက ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္သည္ ။ ႏႈိင္းမခမွာ ရည္မွန္းခ်က္အတိအက် ရွိသည္ ။ လြန္းကေတာ့ ယခု အခ်ိန္ထိ ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ျဖင့္ ေလလြင့္ဆဲ ။ လြန္းသာ ဆြဲထားရင္ ႏႈိင္းမခက သူ႔အိမ္နဲ႔ အတိုက္အခံ လုပ္ၿပီးေတာ့ကို အေဆာင္ေနဖို႔ ျငင္းဆန္လိမ့္မည္ ။ သို႔ေပမဲ့ ႏႈိင္းမခရဲ႕ အိပ္မက္ကို မဖ်က္ဆီးလိုပါ ။
" ရတယ္ ၊ သြား ။ ဒါေပမဲ့ Outpass ရရင္ ညီမကို အရင္ လာေတြ႕ရမယ္ ။ "
တကယ္ကို သြားေစခ်င္ခဲ့သည္လား မသိေတာ့ပါ ။ ထိုအခ်ိန္ကသာ ကေလးဆန္ခဲ့မိလွ်င္ ။
" ေရာ္ ခက္ေတာ့တာပဲ ၊ နင့္အိမ္နဲ႔ ငါ့အိမ္နဲ႔က ကပ္ေနတာပဲဟာကို ၊ ငါျပန္လာတာနဲ႔ နင့္ကို ေတြ႕ရမွာေပါ့ ။ "
" မသိဘူး ၊ အစ္မ ျပန္လာလို႔ အစ္မကို အရင္ေတြ႕ရတဲ့ လူက ညီမပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ။ "
ႏႈိင္းမခက သက္ျပင္းခ်ကာျဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္ ။ ထို႔ေနာက္ လြန္း၏ မ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့ကာျဖင့္ လြန္း၏ မ်က္လုံးမ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကပ္သည္ ။ ႏႈိင္းမခ၏ မူပိုင္ေခ်ာ့နည္းပင္ ။ လိုခ်င္တာ ရသြားသည့္ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွယ္ ရယ္ေမာမိေတာ့ ႏႈိင္းမခက လြန္း၏ နဖူးကို ခပ္ဖြဖြေခါက္သည္ ။ အနည္းငယ္နာသြားေပမယ့္ အရယ္ေတာ့ မရပ္မိ ။
°
အိမ္ေရွ႕မွာ စက္ဘီးကို ရပ္ၿပီး အိမ္ထဲ ဝင္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ အႏွီကေလးမရဲ႕ အသံစာစာကို အရင္ၾကားလိုက္ရသည္ ။
" အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာ မားရယ္ ၊ အစ္မကလည္း နဂိုတည္းက လူက ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ရယ္နဲ႔ ၊ အစားကလည္း ေ႐ြးေသး။ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေတြ အကုန္လုံးက သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူခ်ည္းပဲေလ ။ "
" သမီးလြန္း ေျပာတာလည္း ဟုတ္တာပဲ ။ မားလည္း မလႊတ္ခ်င္ပါဘူးကြယ္ ၊ ႏႈိင္းရဲ႕ ဒယ္ဒီက အိမ္မွာဆို စာမလုပ္မွာစိုးရိမ္တယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။ သမီး အစ္မကို အေဆာင္ပို႔မယ္ခ်ည္း ေျပာေနတာ ။ "
" ပါးကို လြန္းေျပာၾကည့္ပါဦးမယ္ မားရယ္ ၊ မားလည္း နားခ်ၾကည့္ေပါ့ ။ အိမ္မွာလည္း Guide ေခၚၿပီး သင္လို႔ ရတာပဲ ။ မ်က္စိေရွ႕ဆိုေတာ့ ပိုလည္း စိတ္ခ်ရတယ္ေလ ။ "
အမယ္ .... ။ ႏႈိင္းေတာင္ တအံ့တၾသျဖစ္သြားရေအာင္ စကားေတြ တက္ေနလိုက္ေလျခင္း ။
" ေဒၚလြန္းေဟမာန္ငယ္ ... နင္ ငါ့မာမီကို ဘာေတြ ေခ်ာက္တြန္းေနျပန္ပလဲ ။ "
" ေတြ႕လား ၊ မားသမီးက လြန္းကိုဆို အျပစ္ေျပာဖို႔ခ်ည္းပဲ ။ "
ႏႈိင္းက ဝင္ေျပာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းတဆူဆူနဲ႔ တိုင္ခ်ည္ေၾကာခ်ည္ လုပ္ေနျပန္ေသာ လြန္းရယ္ပါ ။
" သမီးကို ေဘာ္ဒါေဆာင္ ပို႔မယ့္ ကိစၥ မာမီ ျပန္စဥ္းစားမလားလို႔ေလ ၊ လြန္းေျပာသလို သမီးက လူကလည္း ေပ်ာ့တယ္ ၊ ထစ္ခနဲဆို စိတ္က အရင္ျဖစ္တာဆိုေတာ့ "
ဒါ လြန္းရဲ႕ စနက္ဆိုတာ ႏွစ္ခါျပန္ေမးစရာေတာင္ မလိုလွ ။ ခရီးက ျပန္ေရာက္ကတည္းက တစ္ခုခုကို အၿမဲစဥ္းစားေနသလို ေတြေနရျခင္း အေၾကာင္းက ႏႈိင္းကို ေဘာ္ဒါေဆာင္ မပို႔ဖို႔အေရးကို အပူတကုပ္ေတြးေနခဲ့ဟန္ပင္ ။
" အခု ႏႈိင္းရဲ႕ က်န္းမာေရးကလည္း အရင္ကေလာက္ မဆိုးေတာ့ဘူးေလ ။ ဒယ္ဒီ့စကားကိုလည္း နားေထာင္ခ်င္တယ္ ။ အေဆာင္သြားတာကလည္း ႏႈိင္းတစ္ေယာက္တည္းမွ မဟုတ္တာ ၊ ဝတီတို႔လည္း ပါတာပဲကို ။ "
လြန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာက ပုံမွန္ထက္ ပိုတည္သြားၿပီး ႏႈိင္းကို အၾကည့္စူးစူးေတြ ေပးျပန္သည္ ။ မ်က္ခုံးပသ္ ပင့္တက္သြားရေလာက္ေအာင္အထိ စူးရွေသာ အၾကည့္ပင္ ။ ႏႈိင္းရဲ႕ က်န္းမာေရးက အေကာင္းႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ အခုတေလာ အရင္ကေလာက္ မဆိုးေတာ့ေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ျဖစ္ေလာက္မည္ဟု ထင္သည္ ။
" လြန္းျပန္ေတာ့မယ္ မား "
ေဟာ ဒီကေလး ... ။
" ကဲ ႏႈိင္း ၊ သြားေခ်ာ့ခ်ည္ဦး ။ ဟိုမွာ နင့္ကေလးမ စိတ္ေကာက္သြားၿပီ ။ "
မာမီ့ကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး အေခ်ာ့ေတာ္ အလုပ္ကို ထမ္း႐ြက္ရန္ ႀကံစည္ရျပန္သည္ ။ လြန္းေဟမာန္ငယ္သည္ ႏႈိင္းကိုမွ စိတ္ေကာက္ႏိုင္လြန္းသည္ ။ ႏႈိင္းကလည္း မုန႔္ဝယ္ေကြၽးၿပီး စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ အျပင္မေျပာတတ္ ။
" ဝတီ ... လြန္းေရာ "
" အခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္ ၊ ရန္ျဖစ္ျပန္ၿပီလား နင္တို႔ ႏွစ္ေကာင္ ။ "
ဝတီက ႏႈိင္းႏွင့္လြန္း အေၾကာင္း ႏွစ္ခါျပန္ေမးစရာမလိုပဲ အထာနပ္ေနေသာသူပီပီ လြန္းရဲ႕ ေစာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီး အျပဳအမူေတြကို အလြတ္ရေနဟန္ ။
" မဟုတ္ဘူးေဟ့ ၊ နင့္ညီမ ေကာက္စိန္ ငါ့ကိုဘာေတြ ေကာက္ျပန္ၿပီလဲ မသိဘူး ။ "
" ေအး သတိထားၿပီးလည္း ဝင္ဦးေနာ္ ၊ အ႐ုပ္ပ်ံေတြ ေခါင္းအုံးပ်ံေတြက ေလယာဥ္လက္မွတ္မလိုပဲ နင့္မ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္လာမယ္ ။ "
ဝတီ့ကို လက္ခါျပကာ အေပၚထပ္ရွိ လြန္းအခန္းဆီသို႔ ေလ်ာက္လာခဲ့သည္ ။ စိတ္ကိုထိန္းၿပီး တံခါးကို လွည့္ဖြင့္လိုက္သည္ ။
ဝွစ္ကနဲ မ်က္ႏွာနားေရာက္လာေသာ (ေခါင္းအုံးလား အ႐ုပ္လားမသိ) အရာကို ပုတ္ထုတ္လိုက္တယ္ ။
ဟဲဟဲ ... ႏႈိင္းမခပါ ၊ ဒီအကြက္ေတြက ႐ိုးဟိုးဟိုး ...
*အ*
အေတြးမဆုံးေသး မ်က္ႏွာေပၚ ထပ္က်လာေသာ ေခါင္းအုံးကိုေတာ့ မေရွာင္ႏိုင္ေတာ့ ။
" ထြက္သြား "
" လြန္း ... လြန္းငယ္ "
" လာမေခၚနဲ႔ ၊ အဲ့ေလာက္ သြားခ်င္ေနတယ္မလား ။ သြား ျပန္မလာနဲ႔ "
ရဲေနေသာ ႏွာဖ်ားက ငိုခ်င္စိတ္ကို ခ်ဳပ္ထိန္းထားမွန္း သိသာလြန္းသည္ ။ သူပစ္ေပါက္ထားေသာ အ႐ုပ္ေတြကို ျပန္ေကာက္ရင္း သူ႔ေဘးနားသြားေတာ့ လြန္းေကာက္စိန္က သူ႔ကို ေက်ာေပးကာ ေစာင္ကို ေခါင္းၿမီးၿခဳံလိုက္ေသးသည္ ။
" အစ္မေျပာတာကို နားေထာင္မွေပါ့ လြန္းငယ္ရ ။ "
" မသြားေစခ်င္ဘူးဆိုတာ သိရဲ႕သားနဲ႔ တမင္လုပ္ေနတာမလား ! အစ္မက ညီမကို ေသေအာင္သတ္ေနသလိုပဲ ၊ မသြားပါနဲ႔ဆိုၿပီး ေျပာမွာ မဟုတ္မွန္း သိလို႔ အစ္မ သက္သက္ အက်င့္ယုတ္ေနတာ ။ ဘာမွ လာမေျပာနဲ႔ေတာ့ ၊ မသိခ်င္ဘူး ။ "
" အစ္မ ေဆးေက်ာင္းတက္ခ်င္တယ္ဆိုတာ လြန္းငယ္လည္း သိတာပဲ ၊ တက္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကိုလည္း လြန္းငယ္သိတယ္မလား ။ "
" ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ တိုင္းျပည္ကိုအက်ိဳးျပဳလို႔ရသြားတယ္မ်ား ထင္ေနသလား ႏႈိင္းမခရာ ။ "
စိတ္ေကာက္ပုံက သူမတူတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ေနေခ်ၿပီ ။ လြန္း ဤမွ် စိတ္ေကာက္လွ်င္ ေခ်ာ့ရခက္သည့္အတြက္ ႏႈိင္းမွာ ေခါင္းကုပ္ရေခ်ၿပီ ။
" မဟုတ္ဘူးေလ ၊ လြန္းငယ္ရဲ႕__ "
" ပင္ပန္းေနၿပီ အိပ္ခ်င္တယ္ ။ "
ဒါကေတာ့ လြန္းရဲ႕ ျပႆနာကေနေရွာင္ထြက္နည္းပင္ ။ သူစကားဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့တာျဖစ္ျဖစ္ မႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ထင္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုစကားလုံးေတြနဲ႔ ေရွာင္ထြက္တတ္သည္ ။
" အင္း အိပ္ခ်င္ရင္ အိပ္ေတာ့ ။ အစ္မ ညေနမွ လာခဲ့မယ္ ။ "
" ေနပါဦး လြန္းေဟမာန္ငယ္ ၊ နင္ ငါ့မ်ားႀကိဳက္ေနတာလား "
" ေစာက္ပိုစကားေတြမေျပာပဲ ထြက္သြားလိုက္ေတာ့ ။ "
ႏႈိင္းကလည္း မရရေအာင္ စသည္ ၊ လြန္းကလည္း နည္းနည္းေလးေတာင္ အေၾကာမခံ ။ အခုေတာ့ အဆဲခံရပါၿပီ ။
" ေစာင္ကို အျပည့္မၿခဳံနဲ႔ ၊ ေန႔ခင္းဘက္ႀကီးကို အသက္ရႈပ္ၾကပ္လိမ့္မယ္ ။ အဲကြန္းေလ ေလွ်ာ့ထားခဲ့မယ္ ။ "
မွာသင့္သေလာက္မွာၿပီး အိမ္ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္ ။
" ႏႈိင္း အေျခအေန? "
ဝတီက တီဗီအၾကည့္မပ်က္ပဲ ႏႈိင္းကို လွမ္းေမးေတာ့ ေခါင္းခါျပရင္းပဲ ျပန္ေျဖလိုက္သည္ ။
" ညေနမွ ေရခဲမုန္႔လိုက္ဝယ္ေကြၽးလိုက္မယ္ ။ "
" လြန္းလည္း တစ္ခါတစ္ေလက် ဘာထထေဖာက္မွန္း မသိဘူး ၊ အစ္မ အရင္းျဖစ္တဲ့ ငါ့ကိုက် မသြားဖို႔ တစ္ခြန္းမေျပာဘူး ။ နင့္ကိုက်မွ မသြားေစခ်င္လို႔ ႀကီးႀကီးကိုေတာင္ တကူးတကသြားေျပာရတယ္ ။ "
" အင္း "
လြန္းက ႏႈိင္းကိုဆို အရမ္းတြယ္တာလြန္းတယ္ ။ သုံးႏွစ္ႀကီး သုံးႏွစ္ငယ္ ျဖစ္တာေၾကာင့္လည္း ပါမယ္ထင္ရဲ႕ ။ အစ္မအရင္းျဖစ္တဲ့ ဝတီေဟမာန္ထက္ ႏႈိင္းက လြန္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကို ပိုသိတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ႏႈိင္းမခရဲ႕ ညီမသာ လုပ္လိုက္ပါေတာ့ ဆိုၿပီး ဝတီက ခဏခဏ ေျပာဖူးတယ္ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ႀကိဳးေတြက တကူးတကခ်ည္ေႏွာင္စရာ မလိုပဲ ၿမဲတတ္တယ္ ဆိုၿပီး မာမီက ေျပာဖူးတယ္ ။ ခ်ည္စရာမလိုပဲ ႏြယ္မိတဲ့ ႀကိဳးေလးက လြန္းပဲ ။
ႏႈိင္းတို႔ ေဘးအိမ္ကို လြန္းတို႔ မိသားစုေျပာင္းလာတုန္းက လြန္းရဲ႕ ေမေမက လြန္းကို ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ထားတုန္း ။ လူ႔ေလာကထဲေတာင္ မေရာက္လာေသးတဲ့ ေသြးခဲေလးကို အဲ့အခ်ိန္ကတည္းက သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့တာလို႔ ေျပာရင္ ယုံ ။
ငယ္ငယ္တည္းက ခ်ဴခ်ာလြန္းလို႔ ေဆး႐ုံကို အိမ္ဦးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္လို သြားရၿပီး အိမ္မွာေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ တူတူလာေဆာ့ကစားေပးတဲ့
ဝတီကလည္း ႏႈိင္းအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ။
အေပါင္းအသင္း ဝင္ဆန္႔လြန္းတဲ့ မာမီနဲ႔ တီေလးတို႔ေၾကာင့္ မိသားစုႏွစ္ခုဟာ ႏွစ္အိမ့္တစ္အိမ္လိုျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္တဲ့ ႏႈိင္းက ဝတီ့ရဲ႕ ညီမေလး ေမြးလာေတာ့လည္း အဲဒီ့လူသားေသးေသးေလးကို ညီမေလးအရင္းတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ခဲ့တယ္ ။
ႏႈိင္းကို သူငယ္ခ်င္းေပါင္း ေပါင္းေပမယ့္ ဝတီ့ကိုေတာ့ လြန္းက ရွိန္တယ္ ။ ဝတီက လြန္းကို ဆူတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ ႏႈိင္းက အၿမဲ ကာကြယ္ေပးေနၾက ျဖစ္တာေၾကာင့္ ႏႈိင္းပါ ေရာၿပီး အဆူခံရစၿမဲ ။
လြန္းတို႔ ၿခံထဲက ခုံတန္းေပၚမွာ ထိုင္ရင္း အေတြးေတြက ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ။ ဘယ္အခ်ိန္ေတြဆီေရာက္လာမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ ။
" ခ "
နာမည္ေခၚသံၾကားလိုက္သည္ ။ ႏႈိင္းရဲ႕ နာမည္ကို အရင္းစြတ္ၿပီး ေခၚတဲ့ အသံျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဘယ္သူဆိုတာ ႏွစ္ခါေတြးၾကည့္စရာမလို ။
ၿခံေရွ႕မွာ စက္ဘီးရပ္ၿပီး လွမ္းေခၚေနေသာ သူက ႏႈိင္းကို ၿပဳံးျပၿပီး လက္ယက္ေခၚသည္ ။
" ဆို ဘာကိစၥလဲ သူရာ "
" အမယ္ ... မင့္က ေမ့တက္လွခ်ည္လား ေဒၚႏႈိင္းမခရဲ႕ "
" အမ္ ... ေအး အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘာကိစၥလဲလို႔ "
" နင္ပဲ ငါ့ကို ေရခဲမုန္႔ဝယ္ေကြၽးမယ္ဆို ။ "
" အာ ဟုတ္သား "
" ေအး ခဏေစာင့္ ၊ ငါ လြန္းကို သြားေခၚလိုက္ဦးမယ္ ။ "
" သြား ျမန္ျမန္ "
သူရာ ။ နာမည္အရင္းက ေနသူရာ ။ ႏႈိင္းေပါင္းမိတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ေယာက္်ားေလး သူငယ္ခ်င္း၊ ေလးတန္းႏွစ္ကတည္းက ေပါင္းလာသည္မို႔ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္သိေနေသာ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ ။
ေန႔လည္က စာၾကည့္တိုက္မွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို လုငွားရင္း ႏႈိင္းကို ေပးလွ်င္ ညေန ေရခဲမုန္႔ဝယ္ေကြၽးမည္ဟု ပတ္လာျခင္း ျဖစ္သည္ ။ စာအုပ္လိုခ်င္၍ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း သေကာင့္သားက တကယ္ေပါက္ခ်လာသည္ ။
" ငတ္ႀကီးက်တဲ့ အေကာင္ "
သူၾကားေအာင္ ေျပာရင္း လြန္းတို႔ အိမ္ထဲ ဝင္လာခဲ့သည္ ။
" ႏႈိင္း ေရွ႕မွာ သူရာလားလို႔ "
အိမ္ထဲ ဝင္ေတာ့ သူရာ့ကို လွမ္းေတြ႕လိုက္တဲ့ ဝတီက ေမးသည္ ။
" ဟုတ္တယ္ ၊ သူ႔ကို ေရခဲမုန္႔ ဝယ္ေကြၽးမယ္လို႔ ေျပာထားေတာ့ အငတ္က မွတ္ထားၿပီး ေရာက္လာတာေလ ။ ငါ လြန္းကို သြားေခၚလိုက္ဦးမယ္ ၊ ႏိုးၿပီမလား အဲ့ကေလးမ "
" ႏိုးၿပီေပါ့ ၊ ေရခ်ိဳးၿပီးလို႔ သနပ္ခါးလိမ္းေနတယ္ ။ "
" ဟဲ့ ဟဲ့ နင္ေရခဲမုန္႔ဝယ္ေကြၽးမွာဆို အဲ့ႏွစ္ေကာင္တည္းေတာ့ မရဘူး ။ ငါ့ဖို႔ပါ ဝယ္လာခဲ့ ေခ်ာကလက္ "
" ေအးေဟ့ ဝယ္ခဲ့မယ္ ဝယ္ခဲ့မယ္ "
ဝတီ့ကို ခ်န္ထားရစ္ၿပီး လြန္းရွိရာ အေပၚထပ္သို႔ ခ်ီတက္ရျပန္သည္ ။ ေခ်ာ့ဖို႔ စကားလုံးေတြကို ေခါင္းထဲမွာ စီရင္း .... ။
°
Thanks for reading 💛