အိပ္ခန္းထဲတြင္ အိပ္ေနေသာ္လည္း Jungkook အိပ္မေပ်ာ္.......
ဒီေန႔မွ မ်က္လုံးမ်ားက ေၾကာင္ေနသလို......
ေခါက္ဆြဲျပဳတ္မ်ားအစားမ်ားသြားလို႔လား......?
ဟာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး.....
သူေရာ ျပန္မလာေသးဘူးလား....
အဓိပၸာယ္မသိေသာ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ႏွင့္အတူ ေလသာေဆာင္မွ ထြက္ၾကည့္မိျပန္သည္......
တစ္ေလာကလုံးကား တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနဆဲ......
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္မယ့္အတူတူ စာဖတ္ခန္းထဲသို႔သာ ဆင္းလာခဲ့သည္......
မီးအိမ္မွိန္မွိန္ေအာက္မွ စာလုံးအခ်ိဳ႕က ေပၚတစ္လွည့္ မေပၚတစ္လွည့္.....
စုတ္ၿပဲေနေသာ စာ႐ြက္ေလးအား ညင္သာစြာကိုင္ရင္း စဖတ္မိသည္.....
19.10.1985
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေတြအရမ္းညစ္ေနတယ္ဗ်ာ အေျဖေတာင္းထားတဲ့ေကာင္ေလးက ေရွာင္ေနသလို ညီမလိုခင္ရတဲ့ Hi Hyung ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို သေဘာက်ေနတယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲဗ်ာ Jung Woo ကေတာ့ေျပာတယ္ မိန္းခေလးဘက္ကို ငဲ့ညာေပးလိုက္ပါတဲ့ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္မွ သူ႔ကိုမခ်စ္တာ ညီမေလးတစ္ေယာက္ထက္ မပိုဘူးဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပီးသား ပီးေတာ့ အဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေကာင္ေလးၾကားသြားခဲ့တယ္ေလ သူလည္းသိလို႔ အေျဖမေပးေသးတာလို႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္ ေဝခြဲရခက္ေနတဲ့ၾကားထဲက ကြၽန္ေတာ္ Hi Hyung ကို အျပတ္ေျပာခဲ့တယ္ သူကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံခဲ့တာပါပဲ ေနာက္ပီး ေကာင္ေလးကို ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်ေနမွန္းလည္း သူသိတယ္တဲ့ တကယ္ေတာ့ သူ႔အေပၚ ကြၽန္ေတာ့္လုပ္ရပ္က ဆိုး႐ြားသြားတယ္နဲ႔တူတယ္ေနာ္ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကို ဒီလိုမ်ိဳးေျပာမိလိုက္တာက အဲ့အတြက္လည္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ အျပစ္တင္လို႔မဆုံးခဲ့ပါဘူး.......
ဖတ္ေနရင္းမွ Jungkook ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးခံစားလာရသလို......
ေနာက္ေတာ့ စာ႐ြက္ေလးအား တစ္ဝက္လွန္၍ ဆက္ဖတ္မိျပန္သည္......
17.1.1986
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာပီးမွ ေကာင္ေလးရဲ႕အေျဖကို ကြၽန္ေတာ္ရခဲ့တယ္
ဒီေန႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ထဲက ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေကာင္းတဲ့ေန႔ေလး
တစ္ေန႔ ပါပဲ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားေလးၾကားလိုက္ရတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ ဘ၀တစ္ခုလုံးေျဗာင္းဆန္သြားသလိုပဲ ပိုေျပာတယ္လို႔မထင္နဲ႔ေနာ္ ရင္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ေျပာတာ Jung Woo ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔တြဲတာကို သိပ္သေဘာမက်သလိုပဲ ပီးေတာ့ေျပာေသးတယ္ Hi Hyung ကိုအားနာလို႔တဲ့ ဘာဆိုင္လဲေနာ္ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ Jung Woo , Hi Hyung အေပၚဘယ္လိုခံစားခ်က္ထားလဲဆိုတာ အင္းမ္ေလ ထားပါေတာ့ အဲ့တာေတြလည္း ကြၽန္ေတာ္ မစဥ္းစားခ်င္ဘူး ခု ကြၽန္ေတာ္ သိတာဆိုလို႔ Lee Jae Seok ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကို ခ်စ္တာပဲရွိတယ္.......
ဖတ္ေနရင္းမွ ရင္ထဲတႏုံ႔ႏုံ႔
ဦးေလး Kim ရဲ႕အခ်စ္ကိုေတာ့ Jungkook ေလးစားပါသည္.....
ဒါ လူတိုင္းလုပ္ႏိုင္တာမွမဟုတ္တာ
ပီးေတာ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္.....
ေတြးေနရင္းမွ မ်က္၀န္းထဲေပၚလာသည္က ပိရိေသသပ္ေသာ ကႀကီးပုံႏႈတ္ခမ္းပိုင္ရွင္ေလး.....
ဆံသားညိဳေကာက္ေကာက္ေလးမ်ားႏွင့္......
" ဟာ ငါ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲကြာ ဘာလို႔ သူ႔ကိုပဲျမင္ေနရတာလဲ..... ဟာကြာ...... "
စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖင့္ လက္ျဖင့္ေခါင္းအားပုတ္ကာ ေအာ္ထုတ္ေနမိ၏။
°
°
°
°
°
တစ္ကိုယ္လုံးစို႐ႊဲလာေသာ သခင္ေလးျဖစ္သူေၾကာင့္ Yoon Lay အံ့ဩသြားသည္ကအမွန္.....
ထင္ေတာ့ထင္သား ဒီမိန္းမ အေကာင္းသက္သက္လာတာမွမဟုတ္တာ.....
" သခင္ေလး သခင္ေလး ဘာေတြျဖစ္လာတာလဲဗ်ာ အဆင္ေျပရဲ႕လား အက်ီအရင္လဲလိုက္ေနာ္ ေတာ္ၾကာ အေအးပတ္ေနမယ္..... "
" ေန ေန ရတယ္ ငါအိမ္ျပန္ပီးနားရင္ေကာင္းမလားလို႔.... လူလည္းပင္ပန္းေနလို႔.... "
" ဟာ အာ့ဆို ခု ျပန္မယ္ေလ လာ လာ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ဒီက ကိစၥေတြ ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္လုပ္လိုက္မယ္...... "
" အြန္း ဒါနဲ႔ ငါ့ကို Coffee ေလးတစ္ခြက္ေလာက္ သြား၀ယ္ေပးပါလား အဲ့တာေသာက္ပီးမွျပန္မယ္.... "
" ဟုကဲ့ သခင္ေလး..... "
ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားေသာ Yoon Lay ၏ ေက်ာျပင္အား တစ္ခ်က္ေငးၾကည့္ရင္း Taehyung ဖုန္းေလးအား ဖြင့္လိုက္သည္......
Recorder ထဲမွ ထြက္လာေသာ ခပ္စူးစူးအသံတစ္ခ်ိဳ႕......
" နင္အရင္ ငါ့ဆီက လုယူခဲ့လို႔ အခု ငါကကိုယ္၀န္အတုနဲ႔ ဗန္းျပပီး ျပန္ယူရမွာေလ...... "
ထြက္ေပၚလာေသာ အသံအား နားေထာင္ရင္း Taehyung ေက်နပ္စြာ ၿပဳံးလိုက္မိသည္.....
တကယ္ေတာ့ မိန္းမေတြက ေတာ္ေတာ္ မူယာမာယာမ်ားၾကတာပဲ မရွိတဲ့ကေလးကိုေတာင္မွ ရွိတယ္လို႔ လိမ္ရဲေသးတယ္......
" သခင္ေလး Coffee.... သခင္ေလး..... "
" ဪ အင္းမ္..... "
အနားသို႔ Coffee ခြက္ႀကီးကိုင္လ်က္ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ Yoon Lay ေၾကာင့္ Taehyung အထိတ္ထိတ္အလန႔္လန႔္ျဖစ္သြားမိ၏။
လက္ထဲမွ ဖုန္းမွာလည္း စကားေျပာသံမ်ားထြက္ေနဆဲ.....
စူးစမ္းသလိုၾကည့္ေနေသာ Yoon Lay ေၾကာင့္ ဖုန္းအား အျမန္ပိတ္ကာ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္.....
" သခင္ေလး အဲ့မိန္းမနဲ႔ေျပာတာေတြကို ဘာလို႔အသံဖမ္းထားတာလဲဟင္..... "
" ဪ ဟို ဟို တိက်တဲ့သက္ေသမို႔လို႔..... "
" ဟင္ တိက်တဲ့သက္ေသ သက္ေသေျပာရေအာင္ သခင္ေလးက ဘယ္သူ႔ကို ျပရမွာမို႔လို႔..... ဪ သိပီ သိပီ Jungkook ကိုျပမလို႔လား..... "
" ဘာေျပာတယ္ အဲ့ေကာင္ကို ငါက ဘာကိစၥျပရမွာလဲ ဒီတိုင္းသက္ေသအျဖစ္ ကူးထား႐ုံသက္သက္ပဲ..... မင္းလွ်ာရွည္မေနနဲ႔ေတာ့ ပီးရင္ သြားမယ္..... "
" ဟုကဲ့ သခင္ေလး ကြၽန္ေတာ္က ဒီတိုင္းေျပာလိုက္မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္...... "
" ထားလိုက္ေတာ့ ရတယ္..... "
မ်က္ႏွာထားတည္တည္ႀကီးႏွင့္ Coffee ခြက္အား ဇြတ္ခနဲဆြဲယူကာ ထြက္သြားေသာ သခင္ေလး......
Yoon Lay ကေတာ့ ၿပဳံးပီးေတာ့သာ ၾကည့္ေနမိသည္......
သခင္ေလး ခံစားခ်က္ေတြကို ၿမိဳသိပ္ထားတုန္းပဲေနာ္......
°
°
°
°
°
ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာ အရမ္းမွားလြန္းတဲ့ အမွားတစ္ခုကို က်ဴးလြန္မိခဲ့တယ္
အဲ့တာက အဲ့တာက ဟာ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာမထြက္ဘူးဗ်ာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္လည္း ခြင့္လႊတ္လို႔မဆုံးပါဘူး အထူးသျဖင့္ ေကာင္ေလးသိသြားရင္ဆိုပီး မွားတယ္ဗ်ာ မွားတယ္ ဒီေလာက္ထိ ဂ႐ုစိုက္ခဲ့ပါရက္နဲ႔ အရက္ေၾကာင့္ အဲ့အရက္ေၾကာင့္ အဲ့အရက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏြံထဲဆြဲေခၚသြားခဲ့တယ္ အဲ့အရက္ေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ မက်ဴးလြန္သင့္တဲ့အရာကို က်ဴးလြန္ခဲ့မိတယ္ဗ်ာ Hi Hyung ကိုေလ ညီမေလးတစ္ေယာက္လိုပဲခ်စ္တဲ့ Hi Hyung ကိုေလ.....
အဲ့အရက္ေၾကာင့္ပဲ.....
" ဝူး..... "
ၿခံထဲသို႔ ၀င္လာေသာ ကားသံေၾကာင့္ စာအုပ္ေလးအား အသာပိတ္ကာ Jungkook ထြက္ၾကည့္မိသည္.....
သူျပန္လာပီပဲ.....
နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ တစ္နာရီခြဲ.....
လူမသိသူမသိအခ်ိန္မွ ျပန္လာရေအာင္ သူကိုယ္သူ ဘာထင္ေနလဲမသိ.....
စိတ္မၾကည္မႈတို႔ႏွင့္အတူ ရပ္၍ၾကည့္ေနမိျပန္သည္......
ကားေပၚမွ တစ္လွမ္းခ်င္းဆင္းလာေသာ သူ.....
၀တ္ထားေသာ အက်ီမ်ားက စိုတစ္၀က္ မစိုတစ္၀က္....
သူဘာျဖစ္လာတာလဲ.....
မ်က္ႏွာကေတာ့ အရင္ကအတိုင္း မ်က္ႏွာေသ......
အိမ္ထဲ၀င္လာသည္မို႔ စာဖတ္ခန္းထဲမွ ခ်က္ခ်င္းထြက္ကာ အိပ္ခန္းထဲ၀င္ေနမိသည္......
" အေဒၚႀကီး ကြၽန္ေတာ္ မရွိတုန္း ဧည့္သည္ဘယ္သူလာေသးလဲ..... "
" ဘယ္သူမွမလာပါဘူး သခင္ေလး ဟိုေလ သခင္ေလး Jungkook ေတာ့ ျပန္လာတယ္ ခု စာဖတ္ခန္းထဲမွာ အနားယူေနပါတယ္.... "
" စာဖတ္ခန္း ဟုလား သူက ဘာလို႔...... "
" ကြၽန္မသြားၾကည့္ေတာ့ စာဖတ္ေနတာပဲေတြ႕ပါတယ္ သခင္ေလး..... "
" ဪ ဪ ဟုပီ ကြၽန္ေတာ္လည္း နားေတာ့မယ္..... "
" ဟုကဲ့ သခင္ေလး...... "
အိပ္ခန္းထဲမွေန၍ စကားေျပာသံမ်ားအား အတိုင္းသား ၾကားေနရသည္.....
အေဒၚႀကီးကလည္း အမွန္အတိုင္းကို ေျပာေတာ့တာပဲ.....
တကယ္ စိတ္ေလဖို႔ေကာင္းတယ္....
စိတ္ပ်က္ပ်က္ျဖင့္ ေစာင္အား ေခါင္းၿမီးၿခဳံကာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမိသည္.......
" ကြၽီ....... "
ညင္သာေသာ တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ သူေရာက္လာမွန္း Jungkook သိလိုက္သည္......
မည္မွ်ပင္အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာ္လည္း မ်က္လုံးမ်ားက အိပ္မေပ်ာ္......
ညင္သာေသာ လႈပ္ရွားသံမ်ားအား ၿငိမ္လ်က္နားေထာင္ေနမိ၏။
ဗီ႐ိုတံခါးဖြင့္သံ အက်ီယူသံ ဖြဖြေလးနင္းေနေသာ ေျခသံမ်ားက အတိုင္းသား......
သူ ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ ?
သိခ်င္လာေသာ အသိတို႔ စိုးမိုးလာေသာေၾကာင့္ ၿခဳံထားေသာ ေစာင္ေလးအား အသဟကာ ေခ်ာင္းၾကည့္မိသည္......
အေပၚဗလာက်င္းလ်က္ေတြ႕ရေသာ ကိုယ္ငယ္ေလး.....
ေဖြးႏုေသာ အသားအေရတို႔က ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ဟု ေျပာလွ်င္ယုံၾကမည္မဟုတ္......
ေအာက္မွ ည၀တ္ေဘာင္းဘီပြပြႀကီးအား ၀တ္ထား၏။
ဂုတ္ေထာက္ေနေသာ ဆံႏြယ္ညိဳညိဳေလးမ်ားက လည္ပင္းေပၚတြင္ ႏြယ္ပင္ေလးမ်ား လိမ္ယွက္ေနသလို.....
သို႔ေသာ္ အလွကိုဖ်က္ေနသည္က ေက်ာျပင္မွ ဒဏ္ရာညိဳညိဳမ်ား.....
ဒါေတြက ဒါေတြက......
လက္ထပ္သည့္ေန႔က Jungkook လုပ္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားအား ျပန္သတိရလာမိသည္....
တကယ္မုန္းတယ္သာ ဆိုတယ္ ခုထက္ထိ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ပီးေတာင့္ခံေနတဲ့ သူ႔ပုံေလးကခုထက္ထိ မထြက္.......
အေတြးတို႔ျဖင့္ ေမ်ာေနစဥ္ ကုတင္ေပၚသို႔တတ္လာေသာ သူေၾကာင့္ ကမန္းကတန္းပင္ဟန္ေဆာင္ရျပန္သည္......
ဖုန္းဖြင့္ကာ တစ္ခုခုလုပ္ေနေသာ သူေၾကာင့္ Jungkook သိခ်င္စိတ္တို႔က တားမရဆီးမရ.....
ပီးေတာ့ ခဏသာေနပီး အခန္းထဲမွ ထြက္သြားျပန္သည္......
သူထြက္သြားမွ Jungkook ထကာ ဖုန္းေလးအား ကိုင္ၾကည့္လိုက္၏။
ဟင္ ဘာမွလည္းမရွိဘူး.....
ရွာၾကည့္ေနရင္းမွ ေပၚလာသည္က ပို႔ထားေသာ အသံဖိုင္.....
ထိုဖိုင္ေလးအား ႏွိပ္လိုက္ေတာ့.....
" နင္အရင္ ငါ့ဆီက လုယူခဲ့လို႔ အခု ငါကကိုယ္၀န္အတုနဲ႔ ဗန္းျပပီး ျပန္ယူရမွာေလ...... "
" ဟာကြာ...... ေတာက္စ္..... "
ထိုအသံေၾကာင့္ ေတာက္ေခါက္သံအက်ယ္ႀကီးေပၚထြက္လာလ်က္.....
နီရဲ၍ စူးရွေသာ မ်က္၀န္းတို႔ႏွင့္ ေမးေၾကာမ်ားေထာင္သည္အထိ Jungkook အံႀကိတ္၍ေနမိသည္....
တကယ္ပဲ Noona လိမ္ခဲ့တာပဲ......
ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ထိယုတ္မာရေအာင္.....
သည္းမခံႏိုင္ေသာ နာက်င္မႈတို႔ႏွင့္အတူ မ်က္၀န္းေပၚမွ တိတ္တဆိတ္စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕....
စိတ္မေကာင္းပါဘူး Noona ကြၽန္ေတာ္က လိမ္တဲ့သူေတြကို မႀကိဳက္ဘူး ဒါ့ေၾကာင့္ Noona ကို ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာမွျဖစ္ေတာ့မယ္......
တစ္ဖက္တြင္လည္း အ႐ူးပုံေပါက္လ်က္ အိပ္ရာထက္တြင္ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနေသာ သူမ......
မၾကာပါ အခန္းထဲသို႔ ၀တ္စုံျပည့္၀တ္ထားေသာ လူမ်ားေရာက္လာကာ သူမအား ဆြဲေခၚသြား၏။
" မလိုက္ဘူး မလိုက္ဘူး ငါ့ကို ဘယ္ေခၚသြားၾကမလို႔လဲ..... မလိုက္ဘူး...... Appa Appa သမီးေနေကာင္းတယ္ေလ..... ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆို..... "
" သမီး စိတ္ကိုေလွ်ာ့ထားေနာ္ ခဏေလာက္ပဲ အဲ့မွာ သြားေနလိုက္.... အေဖလာေခၚပါ့မယ္ေနာ္.... "
" ဟင့္အင္း မသြားဘူး မသြားဘူး ငါ့ကို ဘာလို႔ေခၚသြားၾကမွာလဲ ငါက လူေကာင္း လူေကာင္း...... အား...... "
" မင္းတို႔ေခၚသြားေတာ့ ရပီ..... "
ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးစင္တာမွ လူမ်ားအား အခ်က္ျပကာ သမီးျဖစ္သူအား ေခၚသြားခိုင္းလိုက္သည္......
တကယ္ေတာ့ Yu Shin အဲ့လိုမလုပ္ခ်င္ပါ....
သို႔ေပမယ့္ တစ္ေန႔တျခားဆိုး႐ြားလာေသာ သမီး၏စိတ္ေၾကာင့္ မလုပ္လို႔မျဖစ္ေတာ့.....
ပီးေတာ့ အခု Company ကလည္း အရႈံးေပၚလာေနပီ......
သူခိုင္းခဲ့သည့္ ေၾကးစားလူမိုက္ကိုလည္း ရွာမေတြ႕ေတာ့....
ခုတေလာ သူ႔ေနာက္သို႔ လူစုတစ္စုလိုက္ေနမွန္းလည္း ရိပ္မိပါသည္.....
တစ္ခုခုေတာ့ျဖစ္ေနပီ.....
ဟိုေကာင္ေလး Kim Taehyung ေၾကာင့္ပဲလား ငါဒီလိုေတြျဖစ္ေနတာ......
မေရရာေသာ အေတြးတို႔ႏွင့္ အရိပ္ဆိုးမ်ားက Yu Shin အား ေျခာက္လန႔္လာေနပီ......
°
°
°
°
°
" မင္းအခုလိုလုပ္တာ မွားတယ္ေနာ္ Hi Hyung မင္းမွာ သနားညာတာစိတ္ေတာင္မရွိေတာ့ဘူးလား..... မင္းကြာ..... "
" ဟင့္အင္း ကြၽန္မဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တမရဘူး အဲ့မိသားစုကိုသတ္ပစ္မွ အမုန္းေတြေပ်ာက္ကြယ္မွာ..... Oppa ဘာမွမသိဘဲ လာမေျပာပါနဲ႔..... "
" မင္းကြာ အေမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပီး ကိုယ့္သားသမီးကိုေတာင္မွ.... မင္းကေလ လူတစ္ေယာက္လို႔ေတာင္ေျပာဖို႔မတန္ဘူး...... "
" ဟက္ ဟုတယ္ ကြၽန္မကလူမဟုတ္ဘူး လူသားမဟုတ္လို႔ ဒီလိုအရာေတြလည္း နားမလည္ဘူး..... အဲ့ကေလးကိုလည္း ေမြးခ်င္လို႔ေမြးခဲ့တယ္မ်ားထင္ေနလား Oppa တို႔ဝိုင္းေျပာခဲ့ၾကလို႔ ေမြးခဲ့ရတာေလ..... "
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ မင္းမွာ မိခင္စိတ္ေလးေတာ့ရွိသင့္တယ္မဟုဘူးလား..... ပီးေတာ့ မင္းကေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ပီးေကြၽးေမြးေပးတဲ့ Jae Seok ကိုလည္း ဟာကြာ.... "
" စိတ္ရႈပ္တယ္ Oppa ဘာမွလာေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ ခု အဲ့မိသားစုေသသြားပီပဲ ဟုတယ္မလား..... "
" ေအး ေသသြားပီ အကုန္ေသသြားၾကပီ မင္းေၾကာင့္ မင္းရဲ႕အတၱေတြ..... "
" ေသေတာ့ေကာင္းတာေပါ့ ဟား ဟား ကြၽန္မအမုန္းဆုံးသူေတြမရွိေတာ့...... ဒါနဲ႔ Oppa ကို ေမးစရာရွိတယ္ ဟိုကေလးကို မကယ္ထားဘူးမလား..... "
" ငါက ဘာလို႔..... "
" ေအးေလ မကယ္ထားရင္လည္းပီးတာပဲ ဒါေပမယ့္ အဲ့ကေလးရွင္ေနတယ္လို႔ သတင္းၾကားရင္..... "
" ဒီမွာ ငါ့အသက္နဲ႔တိုင္တည္ပီးေျပာမယ္ အဲ့ကေလးအသက္မရွင္ေစရဘူး တကယ္လို႔အသက္ရွင္ေနတာ သိရတဲ့တစ္ေန႔ ငါကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသေပးမယ္ ဟုပီလား ငါတို႔ထပ္မေတြ႕ၾကရေအာင္ Hi Hyung ဒီကိစၥဒီမွာတင္ပီးပီ...... "
" ေကာင္းပီေလ...... "
" မဟုဘူး မဟုဘူး..... !!! "
အိမ္မက္ဆိုးႏွင့္အတူ Hi Hyung အိပ္ရာမွလန႔္ႏိုးလာခဲ့သည္......
ေခြၽးမ်ားႏွင့္အတူ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က အေၾကာင္းမ်ားက အလိုလို ျပန္ေပၚလာ၏။
အဲ့တာဆို Oppa ဒီလိုျဖစ္သြားတာက.......
တကယ္ပဲ Mr.Jeon တစ္ေယာက္ ကတိအတိုင္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟု ဆိုရမည္လား......
ＶＩＣＴＯＲＩＡ 👑
ဖတ္ရႈေပးသူတစ္ဦးခ်င္းဆီကို အထူးေက်းဇူးတင္လ်က္ ~ 🌸
[ UNICODE ]
အိပ်ခန်းထဲတွင် အိပ်နေသော်လည်း Jungkook အိပ်မပျော်.......
ဒီနေ့မှ မျက်လုံးများက ကြောင်နေသလို......
ခေါက်ဆွဲပြုတ်များအစားများသွားလို့လား......?
ဟာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး.....
သူရော ပြန်မလာသေးဘူးလား....
အဓိပ္ပာယ်မသိသော စိုးရိမ်စိတ်တို့နှင့်အတူ လေသာဆောင်မှ ထွက်ကြည့်မိပြန်သည်......
တစ်လောကလုံးကား တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေဆဲ......
နောက်ဆုံးတော့ အိပ်မပျော်မယ့်အတူတူ စာဖတ်ခန်းထဲသို့သာ ဆင်းလာခဲ့သည်......
မီးအိမ်မှိန်မှိန်အောက်မှ စာလုံးအချို့က ပေါ်တစ်လှည့် မပေါ်တစ်လှည့်.....
စုတ်ပြဲနေသော စာရွက်လေးအား ညင်သာစွာကိုင်ရင်း စဖတ်မိသည်.....
19.10.1985
ကျွန်တော် စိတ်တွေအရမ်းညစ်နေတယ်ဗျာ အဖြေတောင်းထားတဲ့ကောင်လေးက ရှောင်နေသလို ညီမလိုခင်ရတဲ့ Hi Hyung ကလည်း ကျွန်တော့်ကို သဘောကျနေတယ်ဆိုတာ သိခဲ့ရတယ် ကျွန်တော် ဘယ်လိုပြောရမလဲဗျာ Jung Woo ကတော့ပြောတယ် မိန်းခလေးဘက်ကို ငဲ့ညာပေးလိုက်ပါတဲ့ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်မှ သူ့ကိုမချစ်တာ ညီမလေးတစ်ယောက်ထက် မပိုဘူးဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိပီးသား ပီးတော့ အဲ့အကြောင်းတွေကို ကောင်လေးကြားသွားခဲ့တယ်လေ သူလည်းသိလို့ အဖြေမပေးသေးတာလို့ပဲ ကျွန်တော်ထင်တယ် ဝေခွဲရခက်နေတဲ့ကြားထဲက ကျွန်တော် Hi Hyung ကို အပြတ်ပြောခဲ့တယ် သူကလည်း ကျေကျေနပ်နပ်လက်ခံခဲ့တာပါပဲ နောက်ပီး ကောင်လေးကို ကျွန်တော် သဘောကျနေမှန်းလည်း သူသိတယ်တဲ့ တကယ်တော့ သူ့အပေါ် ကျွန်တော့်လုပ်ရပ်က ဆိုးရွားသွားတယ်နဲ့တူတယ်နော် မိန်းခလေးတစ်ယောက်ကို ဒီလိုမျိုးပြောမိလိုက်တာက အဲ့အတွက်လည်း ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော် အပြစ်တင်လို့မဆုံးခဲ့ပါဘူး.......
ဖတ်နေရင်းမှ Jungkook ရင်ထဲတစ်မျိုးခံစားလာရသလို......
နောက်တော့ စာရွက်လေးအား တစ်ဝက်လှန်၍ ဆက်ဖတ်မိပြန်သည်......
17.1.1986
တစ်နှစ်ကျော်ကျော်ကြာပီးမှ ကောင်လေးရဲ့အဖြေကို ကျွန်တော်ရခဲ့တယ်
ဒီနေ့ကတော့ ကျွန်တော့်ဘ၀ထဲက ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့နေ့လေး
တစ်နေ့ ပါပဲ သူ့ရဲ့ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားလေးကြားလိုက်ရတိုင်း ကျွန်တော့် ဘ၀တစ်ခုလုံးဗြောင်းဆန်သွားသလိုပဲ ပိုပြောတယ်လို့မထင်နဲ့နော် ရင်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ပြောတာ Jung Woo ကတော့ ကျွန်တော်တို့တွဲတာကို သိပ်သဘောမကျသလိုပဲ ပီးတော့ပြောသေးတယ် Hi Hyung ကိုအားနာလို့တဲ့ ဘာဆိုင်လဲနော် ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်သိပါတယ် Jung Woo , Hi Hyung အပေါ်ဘယ်လိုခံစားချက်ထားလဲဆိုတာ အင်းမ်လေ ထားပါတော့ အဲ့တာတွေလည်း ကျွန်တော် မစဉ်းစားချင်ဘူး ခု ကျွန်တော် သိတာဆိုလို့ Lee Jae Seok ဆိုတဲ့ကောင်လေးကို ချစ်တာပဲရှိတယ်.......
ဖတ်နေရင်းမှ ရင်ထဲတနုံ့နုံ့
ဦးလေး Kim ရဲ့အချစ်ကိုတော့ Jungkook လေးစားပါသည်.....
ဒါ လူတိုင်းလုပ်နိုင်တာမှမဟုတ်တာ
ပီးတော့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ချစ်တဲ့အချစ်.....
တွေးနေရင်းမှ မျက်၀န်းထဲပေါ်လာသည်က ပိရိသေသပ်သော ကကြီးပုံနှုတ်ခမ်းပိုင်ရှင်လေး.....
ဆံသားညိုကောက်ကောက်လေးများနှင့်......
" ဟာ ငါ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲကွာ ဘာလို့ သူ့ကိုပဲမြင်နေရတာလဲ..... ဟာကွာ...... "
စိတ်ပေါက်ပေါက်ဖြင့် လက်ဖြင့်ခေါင်းအားပုတ်ကာ အော်ထုတ်နေမိ၏။
°
°
°
°
°
တစ်ကိုယ်လုံးစိုရွှဲလာသော သခင်လေးဖြစ်သူကြောင့် Yoon Lay အံ့ဩသွားသည်ကအမှန်.....
ထင်တော့ထင်သား ဒီမိန်းမ အကောင်းသက်သက်လာတာမှမဟုတ်တာ.....
" သခင်လေး သခင်လေး ဘာတွေဖြစ်လာတာလဲဗျာ အဆင်ပြေရဲ့လား အကျီအရင်လဲလိုက်နော် တော်ကြာ အအေးပတ်နေမယ်..... "
" နေ နေ ရတယ် ငါအိမ်ပြန်ပီးနားရင်ကောင်းမလားလို့.... လူလည်းပင်ပန်းနေလို့.... "
" ဟာ အာ့ဆို ခု ပြန်မယ်လေ လာ လာ ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ် ဒီက ကိစ္စတွေ ကျွန်တော်ကြည့်လုပ်လိုက်မယ်...... "
" အွန်း ဒါနဲ့ ငါ့ကို Coffee လေးတစ်ခွက်လောက် သွား၀ယ်ပေးပါလား အဲ့တာသောက်ပီးမှပြန်မယ်.... "
" ဟုကဲ့ သခင်လေး..... "
ချက်ချင်းထွက်သွားသော Yoon Lay ၏ ကျောပြင်အား တစ်ချက်ငေးကြည့်ရင်း Taehyung ဖုန်းလေးအား ဖွင့်လိုက်သည်......
Recorder ထဲမှ ထွက်လာသော ခပ်စူးစူးအသံတစ်ချို့......
" နင်အရင် ငါ့ဆီက လုယူခဲ့လို့ အခု ငါကကိုယ်၀န်အတုနဲ့ ဗန်းပြပီး ပြန်ယူရမှာလေ...... "
ထွက်ပေါ်လာသော အသံအား နားထောင်ရင်း Taehyung ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်မိသည်.....
တကယ်တော့ မိန်းမတွေက တော်တော် မူယာမာယာများကြတာပဲ မရှိတဲ့ကလေးကိုတောင်မှ ရှိတယ်လို့ လိမ်ရဲသေးတယ်......
" သခင်လေး Coffee.... သခင်လေး..... "
" ဪ အင်းမ်..... "
အနားသို့ Coffee ခွက်ကြီးကိုင်လျက် ဘယ်အချိန်ကတည်းက ရောက်နေမှန်းမသိသော Yoon Lay ကြောင့် Taehyung အထိတ်ထိတ်အလန့်လန့်ဖြစ်သွားမိ၏။
လက်ထဲမှ ဖုန်းမှာလည်း စကားပြောသံများထွက်နေဆဲ.....
စူးစမ်းသလိုကြည့်နေသော Yoon Lay ကြောင့် ဖုန်းအား အမြန်ပိတ်ကာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်.....
" သခင်လေး အဲ့မိန်းမနဲ့ပြောတာတွေကို ဘာလို့အသံဖမ်းထားတာလဲဟင်..... "
" ဪ ဟို ဟို တိကျတဲ့သက်သေမို့လို့..... "
" ဟင် တိကျတဲ့သက်သေ သက်သေပြောရအောင် သခင်လေးက ဘယ်သူ့ကို ပြရမှာမို့လို့..... ဪ သိပီ သိပီ Jungkook ကိုပြမလို့လား..... "
" ဘာပြောတယ် အဲ့ကောင်ကို ငါက ဘာကိစ္စပြရမှာလဲ ဒီတိုင်းသက်သေအဖြစ် ကူးထားရုံသက်သက်ပဲ..... မင်းလျှာရှည်မနေနဲ့တော့ ပီးရင် သွားမယ်..... "
" ဟုကဲ့ သခင်လေး ကျွန်တော်က ဒီတိုင်းပြောလိုက်မိတာ တောင်းပန်ပါတယ်နော်...... "
" ထားလိုက်တော့ ရတယ်..... "
မျက်နှာထားတည်တည်ကြီးနှင့် Coffee ခွက်အား ဇွတ်ခနဲဆွဲယူကာ ထွက်သွားသော သခင်လေး......
Yoon Lay ကတော့ ပြုံးပီးတော့သာ ကြည့်နေမိသည်......
သခင်လေး ခံစားချက်တွေကို မြိုသိပ်ထားတုန်းပဲနော်......
°
°
°
°
°
ကျွန်တော့်ဘ၀မှာ အရမ်းမှားလွန်းတဲ့ အမှားတစ်ခုကို ကျူးလွန်မိခဲ့တယ်
အဲ့တာက အဲ့တာက ဟာ ကျွန်တော် ပြောမထွက်ဘူးဗျာ ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော်လည်း ခွင့်လွှတ်လို့မဆုံးပါဘူး အထူးသဖြင့် ကောင်လေးသိသွားရင်ဆိုပီး မှားတယ်ဗျာ မှားတယ် ဒီလောက်ထိ ဂရုစိုက်ခဲ့ပါရက်နဲ့ အရက်ကြောင့် အဲ့အရက်ကြောင့် အဲ့အရက်က ကျွန်တော့်ကို နွံထဲဆွဲခေါ်သွားခဲ့တယ် အဲ့အရက်ကြောင့်ပဲ ကျွန်တော် မကျူးလွန်သင့်တဲ့အရာကို ကျူးလွန်ခဲ့မိတယ်ဗျာ Hi Hyung ကိုလေ ညီမလေးတစ်ယောက်လိုပဲချစ်တဲ့ Hi Hyung ကိုလေ.....
အဲ့အရက်ကြောင့်ပဲ.....
" ဝူး..... "
ခြံထဲသို့ ၀င်လာသော ကားသံကြောင့် စာအုပ်လေးအား အသာပိတ်ကာ Jungkook ထွက်ကြည့်မိသည်.....
သူပြန်လာပီပဲ.....
နာရီကိုကြည့်မိတော့ တစ်နာရီခွဲ.....
လူမသိသူမသိအချိန်မှ ပြန်လာရအောင် သူကိုယ်သူ ဘာထင်နေလဲမသိ.....
စိတ်မကြည်မှုတို့နှင့်အတူ ရပ်၍ကြည့်နေမိပြန်သည်......
ကားပေါ်မှ တစ်လှမ်းချင်းဆင်းလာသော သူ.....
၀တ်ထားသော အကျီများက စိုတစ်၀က် မစိုတစ်၀က်....
သူဘာဖြစ်လာတာလဲ.....
မျက်နှာကတော့ အရင်ကအတိုင်း မျက်နှာသေ......
အိမ်ထဲ၀င်လာသည်မို့ စာဖတ်ခန်းထဲမှ ချက်ချင်းထွက်ကာ အိပ်ခန်းထဲ၀င်နေမိသည်......
" အဒေါ်ကြီး ကျွန်တော် မရှိတုန်း ဧည့်သည်ဘယ်သူလာသေးလဲ..... "
" ဘယ်သူမှမလာပါဘူး သခင်လေး ဟိုလေ သခင်လေး Jungkook တော့ ပြန်လာတယ် ခု စာဖတ်ခန်းထဲမှာ အနားယူနေပါတယ်.... "
" စာဖတ်ခန်း ဟုလား သူက ဘာလို့...... "
" ကျွန်မသွားကြည့်တော့ စာဖတ်နေတာပဲတွေ့ပါတယ် သခင်လေး..... "
" ဪ ဪ ဟုပီ ကျွန်တော်လည်း နားတော့မယ်..... "
" ဟုကဲ့ သခင်လေး...... "
အိပ်ခန်းထဲမှနေ၍ စကားပြောသံများအား အတိုင်းသား ကြားနေရသည်.....
အဒေါ်ကြီးကလည်း အမှန်အတိုင်းကို ပြောတော့တာပဲ.....
တကယ် စိတ်လေဖို့ကောင်းတယ်....
စိတ်ပျက်ပျက်ဖြင့် စောင်အား ခေါင်းမြီးခြုံကာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမိသည်.......
" ကျွီ....... "
ညင်သာသော တံခါးဖွင့်သံကြောင့် သူရောက်လာမှန်း Jungkook သိလိုက်သည်......
မည်မျှပင်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော်လည်း မျက်လုံးများက အိပ်မပျော်......
ညင်သာသော လှုပ်ရှားသံများအား ငြိမ်လျက်နားထောင်နေမိ၏။
ဗီရိုတံခါးဖွင့်သံ အကျီယူသံ ဖွဖွလေးနင်းနေသော ခြေသံများက အတိုင်းသား......
သူ ဘာလုပ်နေပါလိမ့် ?
သိချင်လာသော အသိတို့ စိုးမိုးလာသောကြောင့် ခြုံထားသော စောင်လေးအား အသဟကာ ချောင်းကြည့်မိသည်......
အပေါ်ဗလာကျင်းလျက်တွေ့ရသော ကိုယ်ငယ်လေး.....
ဖွေးနုသော အသားအရေတို့က ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ဟု ပြောလျှင်ယုံကြမည်မဟုတ်......
အောက်မှ ည၀တ်ဘောင်းဘီပွပွကြီးအား ၀တ်ထား၏။
ဂုတ်ထောက်နေသော ဆံနွယ်ညိုညိုလေးများက လည်ပင်းပေါ်တွင် နွယ်ပင်လေးများ လိမ်ယှက်နေသလို.....
သို့သော် အလှကိုဖျက်နေသည်က ကျောပြင်မှ ဒဏ်ရာညိုညိုများ.....
ဒါတွေက ဒါတွေက......
လက်ထပ်သည့်နေ့က Jungkook လုပ်ခဲ့သော ဖြစ်ရပ်များအား ပြန်သတိရလာမိသည်....
တကယ်မုန်းတယ်သာ ဆိုတယ် ခုထက်ထိ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပီးတောင့်ခံနေတဲ့ သူ့ပုံလေးကခုထက်ထိ မထွက်.......
အတွေးတို့ဖြင့် မျောနေစဉ် ကုတင်ပေါ်သို့တတ်လာသော သူကြောင့် ကမန်းကတန်းပင်ဟန်ဆောင်ရပြန်သည်......
ဖုန်းဖွင့်ကာ တစ်ခုခုလုပ်နေသော သူကြောင့် Jungkook သိချင်စိတ်တို့က တားမရဆီးမရ.....
ပီးတော့ ခဏသာနေပီး အခန်းထဲမှ ထွက်သွားပြန်သည်......
သူထွက်သွားမှ Jungkook ထကာ ဖုန်းလေးအား ကိုင်ကြည့်လိုက်၏။
ဟင် ဘာမှလည်းမရှိဘူး.....
ရှာကြည့်နေရင်းမှ ပေါ်လာသည်က ပို့ထားသော အသံဖိုင်.....
ထိုဖိုင်လေးအား နှိပ်လိုက်တော့.....
" နင်အရင် ငါ့ဆီက လုယူခဲ့လို့ အခု ငါကကိုယ်၀န်အတုနဲ့ ဗန်းပြပီး ပြန်ယူရမှာလေ...... "
" ဟာကွာ...... တောက်စ်..... "
ထိုအသံကြောင့် တောက်ခေါက်သံအကျယ်ကြီးပေါ်ထွက်လာလျက်.....
နီရဲ၍ စူးရှသော မျက်၀န်းတို့နှင့် မေးကြောများထောင်သည်အထိ Jungkook အံကြိတ်၍နေမိသည်....
တကယ်ပဲ Noona လိမ်ခဲ့တာပဲ......
ဘာလို့လဲ ဘာလို့ အဲ့လောက်ထိယုတ်မာရအောင်.....
သည်းမခံနိုင်သော နာကျင်မှုတို့နှင့်အတူ မျက်၀န်းပေါ်မှ တိတ်တဆိတ်စီးကျလာသော မျက်ရည်စတစ်ချို့....
စိတ်မကောင်းပါဘူး Noona ကျွန်တော်က လိမ်တဲ့သူတွေကို မကြိုက်ဘူး ဒါ့ကြောင့် Noona ကို ပြတ်ပြတ်သားသားပြောမှဖြစ်တော့မယ်......
တစ်ဖက်တွင်လည်း အရူးပုံပေါက်လျက် အိပ်ရာထက်တွင် တစ်ယောက်တည်းထိုင်နေသော သူမ......
မကြာပါ အခန်းထဲသို့ ၀တ်စုံပြည့်၀တ်ထားသော လူများရောက်လာကာ သူမအား ဆွဲခေါ်သွား၏။
" မလိုက်ဘူး မလိုက်ဘူး ငါ့ကို ဘယ်ခေါ်သွားကြမလို့လဲ..... မလိုက်ဘူး...... Appa Appa သမီးနေကောင်းတယ်လေ..... ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆို..... "
" သမီး စိတ်ကိုလျှော့ထားနော် ခဏလောက်ပဲ အဲ့မှာ သွားနေလိုက်.... အဖေလာခေါ်ပါ့မယ်နော်.... "
" ဟင့်အင်း မသွားဘူး မသွားဘူး ငါ့ကို ဘာလို့ခေါ်သွားကြမှာလဲ ငါက လူကောင်း လူကောင်း...... အား...... "
" မင်းတို့ခေါ်သွားတော့ ရပီ..... "
ပြန်လည်ထူထောင်ရေးစင်တာမှ လူများအား အချက်ပြကာ သမီးဖြစ်သူအား ခေါ်သွားခိုင်းလိုက်သည်......
တကယ်တော့ Yu Shin အဲ့လိုမလုပ်ချင်ပါ....
သို့ပေမယ့် တစ်နေ့တခြားဆိုးရွားလာသော သမီး၏စိတ်ကြောင့် မလုပ်လို့မဖြစ်တော့.....
ပီးတော့ အခု Company ကလည်း အရှုံးပေါ်လာနေပီ......
သူခိုင်းခဲ့သည့် ကြေးစားလူမိုက်ကိုလည်း ရှာမတွေ့တော့....
ခုတလော သူ့နောက်သို့ လူစုတစ်စုလိုက်နေမှန်းလည်း ရိပ်မိပါသည်.....
တစ်ခုခုတော့ဖြစ်နေပီ.....
ဟိုကောင်လေး Kim Taehyung ကြောင့်ပဲလား ငါဒီလိုတွေဖြစ်နေတာ......
မရေရာသော အတွေးတို့နှင့် အရိပ်ဆိုးများက Yu Shin အား ခြောက်လန့်လာနေပီ......
°
°
°
°
°
" မင်းအခုလိုလုပ်တာ မှားတယ်နော် Hi Hyung မင်းမှာ သနားညာတာစိတ်တောင်မရှိတော့ဘူးလား..... မင်းကွာ..... "
" ဟင့်အင်း ကျွန်မဘယ်တော့မှ နောင်တမရဘူး အဲ့မိသားစုကိုသတ်ပစ်မှ အမုန်းတွေပျောက်ကွယ်မှာ..... Oppa ဘာမှမသိဘဲ လာမပြောပါနဲ့..... "
" မင်းကွာ အမေတစ်ယောက်ဖြစ်နေပီး ကိုယ့်သားသမီးကိုတောင်မှ.... မင်းကလေ လူတစ်ယောက်လို့တောင်ပြောဖို့မတန်ဘူး...... "
" ဟက် ဟုတယ် ကျွန်မကလူမဟုတ်ဘူး လူသားမဟုတ်လို့ ဒီလိုအရာတွေလည်း နားမလည်ဘူး..... အဲ့ကလေးကိုလည်း မွေးချင်လို့မွေးခဲ့တယ်များထင်နေလား Oppa တို့ဝိုင်းပြောခဲ့ကြလို့ မွေးခဲ့ရတာလေ..... "
" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ မင်းမှာ မိခင်စိတ်လေးတော့ရှိသင့်တယ်မဟုဘူးလား..... ပီးတော့ မင်းကလေးကို စောင့်ရှောက်ပီးကျွေးမွေးပေးတဲ့ Jae Seok ကိုလည်း ဟာကွာ.... "
" စိတ်ရှုပ်တယ် Oppa ဘာမှလာပြောမနေနဲ့တော့ ခု အဲ့မိသားစုသေသွားပီပဲ ဟုတယ်မလား..... "
" အေး သေသွားပီ အကုန်သေသွားကြပီ မင်းကြောင့် မင်းရဲ့အတ္တတွေ..... "
" သေတော့ကောင်းတာပေါ့ ဟား ဟား ကျွန်မအမုန်းဆုံးသူတွေမရှိတော့...... ဒါနဲ့ Oppa ကို မေးစရာရှိတယ် ဟိုကလေးကို မကယ်ထားဘူးမလား..... "
" ငါက ဘာလို့..... "
" အေးလေ မကယ်ထားရင်လည်းပီးတာပဲ ဒါပေမယ့် အဲ့ကလေးရှင်နေတယ်လို့ သတင်းကြားရင်..... "
" ဒီမှာ ငါ့အသက်နဲ့တိုင်တည်ပီးပြောမယ် အဲ့ကလေးအသက်မရှင်စေရဘူး တကယ်လို့အသက်ရှင်နေတာ သိရတဲ့တစ်နေ့ ငါကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေပေးမယ် ဟုပီလား ငါတို့ထပ်မတွေ့ကြရအောင် Hi Hyung ဒီကိစ္စဒီမှာတင်ပီးပီ...... "
" ကောင်းပီလေ...... "
" မဟုဘူး မဟုဘူး..... !!! "
အိမ်မက်ဆိုးနှင့်အတူ Hi Hyung အိပ်ရာမှလန့်နိုးလာခဲ့သည်......
ချွေးများနှင့်အတူ လွန်ခဲ့သော နှစ်နှစ်ဆယ်က အကြောင်းများက အလိုလို ပြန်ပေါ်လာ၏။
အဲ့တာဆို Oppa ဒီလိုဖြစ်သွားတာက.......
တကယ်ပဲ Mr.Jeon တစ်ယောက် ကတိအတိုင်း ပြုလုပ်ခဲ့သည်ဟု ဆိုရမည်လား......
ＶＩＣＴＯＲＩＡ 👑
ဖတ်ရှုပေးသူတစ်ဦးချင်းဆီကို အထူးကျေးဇူးတင်လျက် ~ 🌸