CJ's POV:
"Buhay pa ba siya?"
"Baka natamaan niyo yung pulso niya?"
"Teka ayan gumalaw siya!"
Unti-unti kong minulat ang mata ko at nakitang pinalilibutan ako ng mga kumag.
Naupo ako at nasapo ang ulo ko nang maramdaman ang pagkirot nito. Muntik pa akong mapahiyaw nang matamaan ko ang sugat ko sa gilid ng noo nang hilutin ko iyon.
"What the hell—sh*t! Are you guys okay?!" Bigla akong napatayo kaya sabay-sabay silang umatras. Isa-isa ko silang tiningnan.
Ayos sila. Okay sila. Walang...walang dugo. Okay.
Okay sila, pero ang paligid, hindi. Hinawi ko sila at nilapitan yung lalaki kanina.
"Bakit buhay ka pa?" Galit na tanong ko at sinipa siya ng malakas. Kahit nananakit na ang kamao ko ay sinuntok ko siya ng sinuntok. Noong nawalan siya ng malay ay tsaka ako hinila ng mga kumag. Hindi ko namalayang umiiyak na pala ako habang sinusuntok siya.
Naghahalo-halo nanaman ang emosyon ko. Yung takot, galit, pangamba, lahat ng emosyong nararamdaman ko magmula natanggap namin yung phone call ay nagsama-sama at ngayon lang naisipang lumabas. Bwisit!
"Stop it Cyan." I glared at Ice and attacked him. Alam kong wala na akong lakas para makipagsapakan pero gusto ko siyang suntukin!
"How dare you! How dare you leave me alone in that f*cking car?! How dare you fight them without knowing they're carrying guns and lots of armors with them?! How could you put your life in risk just to f*cking make sure I'm safe?! How could you, Ice f*cking Ashford?!" I couldn't help but shout at him as I throw punches at him.
He didn't say anything and just watched me as I punch him. Tch. Sayang lakas. Di naman siya nasasaktan.
"Kayo! Isa pa kayo!" Singhal ko at tiningnan ang section 5 na ansa likuran niya.
"Ate madami kami. Paano naging isa?" Nakatanggap ng batok si Renz mula kay Kyle samantalang sinamaan ko siya ng tingin.
"You could've just told them where the hell am I! You think it'll keep me safe knowing you're tying so hard to keep me safe whilst risking your own d*mn lives?! No! I may not die because of their hands, but I may die because of too much thinking and stress!" I shouted at them.
"Because that's what we do. Call us selfless, call us stupid for risking our lives for someone we don't know, we don't care. That's how much important you are to us." I looked at Ice again.
"You left me! Iniwan mo ako sa loob ng kotse! Y-you triggered the memories! Y...you left." Marahas kong pinunasan ang luha sa mata ko at dinuro siya. "Please lang! Isipin mo din naman na may buhay ka! Hindi yung puro ako lang ang iniisip mo! May pamilya ka! Oo kaibigan mo ako, pero please lang! Huwag puro ako! Huwag puro kapakanan ko!" Sigaw ko sakaniya.
Tumingin ako sa kanilang lahat. Ang ilan sa kanila ay pilit itinatagot ang mga gasgas at pasang natamo nila, pero hindi iyon makakaligtas sa paningin ko.
Siyempre, ikaw pa. Eh matang agila ka.
Hindi nakakatulong!
"Please lang, pakiusap, huwag puro kaligtasan ko. Isipin niyo din yung mararamdaman ko kapag napahamak kayo ng dahil saakin." Tuluyan ko na silang tinalikuran at tumakbo. Narinig ko pa ang pagtawag nila pero hindi na ako lumingon pa. Masyado nang mabigat ang damdamin ko. Masyado na ding masakit ang katawan ko.
Ikaw ba naman sumabak sa sapakan nang walang warm up.
Oo na nga diba kasalanan ko na. Lintik na mga bulate 'to hindi na nanahimik!
Mabuti nalang at medyo pamilyar ako sa street na ito. Malapit ito sa paaralan namin pero hindi ko pa masyadong kinabisado dahil madalang akong dumaan dito.
"Uy pare shoti!"
"Miss, saan ang punta?"
"Tara, sama ka muna samin! Tagay!"
Hindi ko nilingon ang mga lasing na tambay na iyon at hinayaan lang silang dumakdak doon.
Muling nag-init ang ulo ko nang maramdamang sinusundan na nila ako.
"Miss 'wag kang snober. Gusto lang naman namin makipag-kaibigan." Gunggong. 'Wag ako alam ko 'yang galawan na 'yan.
"Tigilan niyo ako kung ayaw niyong mabalian ng buto." Banta ko at tiningnan sila ng masama. Napaatras naman sila kaya nagpatuloy ako sa paglalakad.
"Tch. Sungit mo naman, miss. Makikipag-kaibigan lang naman." Ani nung isa. Lalong nag-init ang ulo ko nang hawakan ako ng isa sa kanila sa braso.
"Makikipag-kaibigan?" Napatigil silang tatlo nang marinig ang boses na iyon. Maski ako ay napalingon sa pinanggalingan ng boses na iyon.
"Oh, sino ka naman? Huwag mong sabihing girlfriend mo 'to? Gasgas na 'yang linya na 'yan nako." Sabi nung isang lalaki.
"B*bo ka ba o sadyang bulag lang? Nakikita niyo naman sigurong naka-uniform ng pang-student 'yan, hindi ba? Ibig sabihin menor de edad 'yan. Pwede kayong makulong sa ginagawa niyong paghawak-hawak sakaniya without her permission." Aniya. Humakbang siya palapit sa tatlong lalaki. Umatras naman ang mga ito na para bang na-intimidate sa presensiya ng taong ito. "Bumalik kayo sa pwesto niyo, at huwag nang manggulo ng mga taong dumadaan. Sa susunod na makita ko pa ulit kayo, babasagin ko sa ulo niyo lahat ng boteng nakakalat diyan, nagkakaintindihan? Hala, uwi!"
Nagtakbuhan ang tatlong lalaki palayo at kaniya-kaniyang uwi sa bahay nila. Tsaka ko nilingon ang babaeng nasa harapan ko. Tinaasan niya ako ng kilay at pinasadahan ng tingin ang kabuuan ko.
"Para kang nanggaling sa riot. Saan ka ba nagsu-suot?" Tanong niya.
"Sa tabi-tabi. How about you, why are you here, Ms. Fuhla?" I asked her. Yes, si Ms. Red days nga ang nagtaboy doon sa tatlong tambay na iyon at ang nakatingin saakin na parang hinuhusgahan niya ang buong pagkatao ko.
"Ikaw? Anong ginagawa mo dito? Saan kayo galing ni Ashford?" Tanong din niya. Ay ang galing. Binalik din saakin yung tanong ko—teka...
"Wh—how did you know I was with Ice?" Takang tanong ko. Anak ng...paano niya nalamang kasama ko si yelong kumag? Paano...paano niya nalamang andito ako?
"I saw you went in the parking lot and got in Ashford's car." Sagot niya at pinagkrus ang braso niya. Pinaningkitan ko siya ng mata ngunit tinaasan niya lang ako ng kilay. "My question?" She asked.
"Yes, I was with Ice. But..." Nag-isip ako ng pwedeng idahilan sakaniya dahil hindi ko naman pwedeng sabihin na "kasi po nakipag digmaan este nakipag sapakan po ako at ang section 5 sa mga lalaking naka itim na gustong-gusto na makuha ako."
"But?" Naghihintay na tanong niya. Ibinuka ko ang bibig ko at itinaas dina ng daliri ko pero wala talaga akong maisip.
"Wait a minute, why do I have to explain? I didn't know teachers should know about their student's personal life." I said. She rolled her eyes.
"Kapag may nangyari sayo, at nagkataon na ako ang huling nakakita saiyo, syempre ako ang madidiin at maaring malagay sa peligro ang career ko." Aniya at muling inirap. Mannerism na siguro ni maam yung pag-irap.
"Then I'll make sure you won't be the last person who saw me." I said and smiled. She also smiled at me. SARCASTICALLY. Typical bi—
"Don't you dare call me a b*tch." She said and glared at me. Nanlaki ang mata ko sa tinuran niyang iyon. Luh, hindi nga b*tch, eh ano? Witch? G*go nabasa niya yung utak ko! "And no, I didn't read your mind. Alam ko yung ganyang tinginan, Montefalco." Dagdag niya.
"Huh." Ayun nalang ang nasabi ko. Nakakamangha din siya ah. Tumingin siya sa paligid na hinayaan ko lang, ngunit may nahagip akong kung ano sa may bandang baba ng leeg niya, malapit sa collar bone.
Rose...
"Maam ilang taon ka na?" Wala sa sariling naitanong ko sakaniya. She raised her eyebrow at me before answering.
"20. Why?" She asked. Halos mamilog ulit ang mga mata ko.
20?! Si maam bente anyos palang?! What the actual f*ck?! Akala ko nasa 25 na siya g*go!
"W-wala po." Sagot ko at napaisip. Coincidence. Maybe it's a coincidence that she have a rose tattoo.
Yeah sure, CJ. It's a coincidence that she has the exact same tattoo you saw on your cousins and adviser.
Manahimik! Magulo na nga utak ko, dadagdag pa kayo?!
"You shouldn't be here. It's not safe for a teenager to be here. Especially a girl. Kung naghahanap ka ng makakasapakan, wala kang mahahanap dito. Alis. Umuwi ka na sainyo bago ko pa tawagan ang guardian mo." Utos niya at tinulak ako. Napansin kong nasa bungad na pala ako at onting kembot este lakad ay nasa highway na ako.
"You didn't answer my question when I asked what you are doing—" Kumunot ang noo ko dahil paglingon ko ay wala na siya. Luh? Magic?
Umiling nalang ako naglakad palabas ng highway. Nagtataka pa din ako kung paanong napunta doon si Ms. Fuhla, knowing na hindi siya umaalis ng campus until 5:30 p.m. Napandin ko ding wala siyang dalang bag o kahit ano kanina. At sa pagkakatanda ko, paglabas namin ng campus, huli ko siyang nakita na nasa faculty nila, which is napakalayo sa parking lot.
Ngayon ko lang na-realize, na bukod sa apelyido ni maam na hinango sa red days, hindi ko pala alam ang first name niya, pati na din ang buong pagkatao niya.
What is she hiding?
(votes and comments are highly appreciated by the Author
and always remember,
PLAGIARISM IS A CRIME)