សម្លេងវាយោបក់ផាត់រសាត់ប៉ះកាយស្រស់សង្ហាក្នុងឈុតសាមីវែងត្រឹមជង្គង់ដែលជាឈុតគេងពេលយប់ កំលោះតូចល្អិត jimin កំពុងឈរនិយាយទូរស័ព្ទជាមួយម្តាយចុងខ្លួនគាត់ត្រូវជាម្តាយបង្កើតរបស់រាងតូច teahyung ប៉ុន្តែពួកគាត់គឺស្រលាញ់គ្នាដូចម្តាយកូនបង្កើតអញ្ចឹង
<<កូននៅមិនទាន់បាននិយាយរឿងនេះជាមួយ tea នៅឡើយទេព្រោះមើលទៅគេដូចជាខូចចិត្តនឹងរឿងនេះណាស់ កូនចង់ឲ្យគេរាងស្ងប់អារម្មណ៍បន្តិចទើបនិយាយជាមួយគេ>> នាយវាចាស្រាលៗនឹងប្រើភ្នែកសម្លឹងទៅមើលទ្វាបន្ទប់ទឹកជាប់ជានិច្ច ព្រោះតែបារម្ភខ្លាច teahyung ចេញមកវិញឮអ្វីដែលខ្លួននិយាយជាមួយម្តាយ
<<សន្យានឹងម៉ាក់មកណាថាកូននឹងយកប្អូនត្រលប់មកផ្ទះយើងវិញ ត្រលប់មករស់នៅជុំគ្រួសារយើងវិញណា៎? ប្រាប់ប្អូនទៅថា ម៉ាក់ដឹង... ម៉ាក់ដឹងហើយថាគេកង្វល់និងរឿងដែលគេបន្លំខ្លួនធ្វើជាប្អូន រហូតមក តែម៉ាក់ស្រលាញ់ពួកគេដូចៗគ្នាទោះជាយកនរណាមកនៅជាមួយ ក៏សុទ្ធតែជាកូនដែលម៉ាក់ស្រឡាញ់បំផុតដែរ>> អ្នកម៉ាក់បានតបមក jimin វិញតាមបណ្តាញទូរស័ព្ទទាំងអួលអាក់ គាត់ពិតជាខូចចិត្តដែលត្រូវបាត់បង់កូនប្រុសបង្កើតទៅម្នាក់ តែយ៉ាងណាគាត់ក៏នៅមានកូនម្នាក់ទៀតដែលត្រូវការការពារពីគាត់ ការពិតនៅថ្ងៃដែរគាត់នឹងស្វាមីមុនរបស់គាត់ធ្វើការចែកផ្លូវគ្នាគាត់ត្រូវទទួលបានកូនប្អូនមកនៅជាមួយនោះទេ ប៉ុន្តែ teahyung ជាកូនបងបែរជាចង់មករស់នៅជាមួយម្តាយទៅវិញ ទើបទាំងពីរនាក់បងប្អូនប្តូរឈ្មោះគ្នាដោយគិតថាចាស់ៗនឹងមិនដឹងឡើយព្រោះពួកគេទាំងពីរពិតជាដូចគ្នាខ្លាំងរហូតមិនអាចបែងចែកដាច់ តែអ្នកជាម្តាយឪពុកច្បាស់ណាស់ថាស្គាល់កូនខ្លួនឯងមួយណាជាមួយណាដោយមើលលើអត្តចរិត ដោយធ្វើជាមិនដឹងព្រោះចង់ឲ្យកូនសប្បាយចិត្តតែប៉ុណ្ណោះក៏មិនគិតដែរថាវាក្លាយជាវិបត្តិសារីក្នុងចិត្ត teahyung ខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះ
<<កុំបារម្ភអីម៉ាក់ ពេលប្អូនសប្បាយចិត្តវិញពេលណា កូននឹងនាំយកប្អូនទៅឲ្យម៉ាក់វ៉ៃឲ្យណាណីម្តង>> jimin ខំប្រឹងធ្វើជានិយាយកំប្លែងដើម្បីកុំឲ្យម្តាយពិបាកចិត្តពេក រឹតតែមិនចង់ឲ្យគាត់ដឹងថាខ្លួនឯងកំពុងកុហក់គាត់ដើម្បីជួយដល់រាងតូចសងសឹកទៀតផង
<<ម៉ាក់ដឹងណាថាឯងស្រលាញ់ teahyung យ៉ាងណា ឯងម៉េចនឹងដាច់ចិត្តឲ្យម៉ាក់វ៉ៃគេនោះ>> អ្នកម៉ាក់គាត់បានតបសម្លេងរបស់គាត់ក៏ពិតជាបានប្រសើរជាងមុននេះបន្តិចមែនបានន័យថាពាក្យដែល jimin និយាយមុននេះពិតជាបានផលមែន
<<ហិហិ...ត្រូវអ្នកម៉ាក់តាមទាន់ទៀតហើយ! សូមទុកចិត្តលើកូនចុះ កូននឹងមើលថែប្អូនឲ្យល្អហើយឆាប់ត្រឡប់ទៅផ្ទះយើងវិញឲ្យរហ័សបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន>> ដំបូងនាយក៏សើចសប្បាយ រហូតដល់ឃ្លាបន្ទាប់នាយក៏ប្រែទាំងទឹកមុខនិងមុឺងមាត់ជាងមុន
<<ចាស៎កូន! ម៉ាក់និងចាំថ្ងៃដែលពួកយើងជួបជុំគ្នាវិញណា៎!?>>
<<បាទម៉ាក់! ចឹងប៉ុណ្នឹងសិនចុះម៉ាក់ចាំពេលក្រោយកូននឹងខលទៅរកម៉ាក់ទៀត កូនស្រលាញ់ម៉ាក់>>
<<ចាស៎កូន ម៉ាក់ក៏ស្រលាញ់ពួកកូនដូចគ្នា>> បន្ទាប់ពីការសន្ទនាត្រូវបានបញ្ចប់ jimin ដាក់ទូរស័ព្ទខ្លួនចុះរួចដកដង្ហើមធំបន្តិច អារម្មណ៍នាយគឺពិតជាដឹងខុសដែលត្រូវមកកុហក់ម្តាយទាំងដែលការពិតទៅនេះមិនមែនជានិស្ស័យរបស់ខ្លួនឡើយ
ក្រោយបន្ធូរភាពតានតឹងបន្តិចនាយក៏ប្រទាក់ភ្នែកនិងទូរស័ព្ទមួយគ្រឿងទៀតដែលនៅលើតុ នាយប្រាកដចិត្តថានោះមិនមែនជារបស់ teahyung គ្រប់របស់ប្រើប្រាស់របស់រាងតូចគឺសុទ្ធតែនាយស្គាល់ច្បាស់បំផុត ដើម្បីបញ្ចប់ការសង្ស័យនាយក៏ចាប់លើកយកទូរស័ព្ទនោះមកពិនិត្យមើល
ពេលចុចបើកមកក៏ឃើញការតាំងរូបលើអេក្រង់ជារូបរបស់ jeon jungkook នៅលើប្រអប់ឆាតក៏ជាប់ការខកខានបើកមើលជាច្រើនទើបគេបន្តបើកវាអាន ក្នុងសារនោះភាគច្រើនគឺជាពាក្យសួរសុខទុក្ខរបស់ jung hoseok និង min yoongi មានមួយជាសារទៀតជារបស់ jeon jungkook អត្ថន័យរបស់អ្នកជាបងទាំងពីរសុទ្ធតែជាពាក្យព្រួយបារម្ភ មានតែសាររបស់កូនពៅប៉ុណ្ណោះដែលធម្មតាពេកហើយ
<<បងទៅដល់ហើយមែនទេ? សូមទៅឲ្យសប្បាយចិត្តចុះ ក្រោយទំនេរពីការងារខ្ញុំនឹងឈ្លៀតទៅលេងបងខ្លះ...ឆុឹស៎! នេះហ្អេស៎? បងប្អូនល្អ>> jimin អានសារនោះឮៗរួចក៏ខឹងក្រោយដឹងពាក្យពេជ្រអត់ឱជារស់ពេក វាពិតជាមិនសមដែលបងប្អូនល្អបែកគ្នាដល់ទៅមួយខែពាក្យសួរសុខទុក្ខដូចបងៗក៏គ្មានបែរនិយាយត្រឹមតែប៉ុន្មានមាត់នេះទៅវិញ
<<នេះជាទូរស័ព្ទរបស់បងប្រុសខ្ញុំ>> teahyung ដែលទើបនឹងចេញពីងូតទឹករួចទាំងឃើញនិងឮយ៉ាងច្បាស់ពីសារដែល jimin អានមុននេះ នាយប្រញាប់ប្រាប់ព្រោះចង់ឲ្យគេដឹងថានោះមិនមែនជារបស់ខ្លួនឡើយ
<<ឯងបានតបសារនិងអ៊ុំប្រុស jung យល់ព្រមទៅជួបគាត់នៅក្រុមហ៊ុន ទីនោះឯងមិនធ្លាប់ទៅវាដូចជាទៅចូលរូងខ្លាយ៉ាងចឹង>> នាយមិនតបនឹងរាងតូចនូវរឿងឥតបានការឡើយ ក្រោយឆែកទូរស័ព្ទមុននេះក៏ឃើញពាក្យឆ្លើយឆ្លងគ្នារវាងគេនិងឪពុករបស់ hoseok ទើបយល់ថាមិនស្រួលសម្រាប់ការដែលទៅទីនោះជាលើកដំបូងឡើយ
<<ខ្ញុំបានដើរចូលរូងខ្លាតាំងតែពីថ្ងៃសម្រេចចិត្តសងសឹកមកម្ល៉េះ>>
<<ទោះយ៉ាងណាក៏គួរសិក្សាពីអាគារក្រុមហ៊ុននោះខ្លះទើបយើងចូលទៅមិនប្រថុយពេក>> jimin តបរួចក៏ទាញយកកុំព្យូទ័រមកឆែកមើលពីលក្ខណៈជ្រុងជ្រោយនៃអាគារនិងខ្លះ
ពេលវេលាកន្លងទៅមិនប៉ុន្មានឡើយ ទីបំផុតរាងតូចស្តើងបីដូចស្លឹកស្រូវក៏បានមកដល់ខាងមុខក្រុមហ៊ុនរបស់ប៉ាខ្លួនដែលខំបង្កើតឡើងដោយផ្ទាល់ដៃ តែដោយអំណាចនៃក្តីស្រលាញ់និងមេត្តាធម៌របស់គាត់ គាត់ក៏យល់ព្រមបង្រួបបង្រួមគ្នាជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុនបីទៀតរហូតក្លាយជាក្រុមហ៊ុនខ្លាទាំងបួនរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
Teahyung បានបោះជំហានជើងដើរចូលទៅរកអ្នកខាងក្នុងដោយក្តីមុះមុត ដំណើរដើរដ៏ល្វតល្វន់លាយឡំពីក្នុងដោយក្តីអង់អាចសាកសមនឹងរូបឆោមឡោមពណ៌ដ៏ស្រស់ត្រកាលគន់មើលកាន់តែយូរក៏កាន់តែស្អាតទោះក្នុងឈុតធម្មតា មនុស្សម្នារនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនធ្លាប់ស្គាល់ថាជា Kim teahyung ក៏យល់ថាស្អាតប្លែកបែបមិនធ្លាប់ស្គាល់ពីមុនមក
<<លោក Kim ខានជួបគ្នាតែមួយខែសោះមើលទៅស្រស់សង្ហាប្លែកតែម្តងហើយនែក៎!>> អ្នកស្រី khang sooeon ដែលជាលេខារបស់លោក jung បញ្ជាឲ្យមកចាំទទួលរាងតូចក៏រត់ចូលមកនិយាយលេងភ្លាមព្រោះកាលពីនៅធ្វើការរួមគ្នានាយស្អាតសង្ហាតែក៏មើលមកមិនខ្លាំងដល់ថ្នាក់នេះទេ
<<អរគុណណាស់ដែលសរសើរ តែខ្ញុំមកដើម្បីជួបនឹងលោកអ៊ុំប្រុសប៉ុណ្ណោះ មិនបានរៀបចំខ្លួនអីវិសេសវិសាលនោះទេ>> រាងតូចព្យាយាមនិយាយដល់គោលដៅព្រោះមិនចង់ឲ្យអួសបន្លាយពេលរហូតវង្វេងទិសដៅ
<<ចាស៎ ខ្ញុំដឹងលោក jung ក៏ឲ្យនាងខ្ញុំមកទទួលស្រាប់ហើយចា៎>> គាត់វាចាទាំងញញឹមបិទមាត់មិនចង់ជិតសម្លឹងមើលមុខក្រពុំស្រស់ឥតព្រិច
<<អ្នកណាអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សគ្មានឈ្មោះក្នុងបញ្ជីភាគហ៊ុនឯងមកទីនេះ>> hyuna ដែលទើបតែដើរចេញពីបន្ទប់ office jungkook មកក៏ប្រទាក់ភ្នែកនិងរាងតូច teahyung ដោយអាងថានាយបានដកយកភាគហ៊ុនរបស់ខ្លួនអស់ហើយនោះថែមទាំងអារម្មណ៍ខឹងស្អប់នាយកន្លងមកទើបមិនចង់ឃើញវត្តមាននាយនោះឡើយ ចំណែកឯ teahyung វិញពេលឮដល់ប្រយោគនេះហើយក៏ហាក់ខឹងច្រឡោតមិនស្ទើរទេតែដោយមិនដឹងមិនយល់ពីហេតុផលដែលប្អូនភ្លោះរបស់ខ្លួនធ្វើអ្វីខ្លះក្នុងរឿងហ្នឹងទើបនាយព្យាយាមខាំធ្មេញសង្កត់ចិត្តមិនតមាត់តករអ្វីនឹងនាងឡើយ រាងតូចព្យាយាមចង់ដើរចេញដើម្បីបញ្ចប់បញ្ហាតែនាងបានចិត្តក៏បន្តស្រែកនិងលើកយកកែវទឹកនៅលើតុធ្វើការរបស់បុគ្គលិកម្នាក់មកជះទៅលើមុខ teahyung
<<មិនឮយើងប្រាប់ទេឬ ឯងគ្មានសិទ្ធិអីដែរត្រូវចូលមកទីនេះទៀតនោះទេ>>
<<Hyuna ឈប់ភ្លាមនេះជា teahyung បងប្រុសរបស់អូនម្នាក់ដែរណា>> jungkook ដែលនៅក្បែរៗនោះបានឮសម្លេងស្រែករបស់ស្រី hyuna ក៏រហ័សមកចាប់ទាញនាងទៅក្រោយវិញមុនពេលដែលនាងចង់ចូលមកទះរាងតូចបន្ថែម
<<បងប្រុសស្អីទៅ តើគេដែលចាត់ទុកខ្ញុំជាប្អូនស្រីតាំងពីពេលណា? រាល់លើកចូលចិត្តធ្វើខ្លួនដណ្តើមបងចេញពីខ្ញុំ នៅចំពោះមុខបងគាត់ធ្វើជាស្លូតសុភាពរាបសា មើលនេះចុះគាត់សម្លក់ខ្ញុំដូចចង់ស៊ីសាច់ហុតឈាមខ្ញុំយ៉ាងចឹង>> នារីឆើតឆាយសម្តីកោងកាចទោះស្ថិតក្នុងរង្វង់ដៃឃាត់ខ្លួនពីរាងក្រាស់នាងក៏នៅតែស្រែកវែកញែកថារាងតូចជាអ្នកខុស
<<មនុស្ស គេនឹងរើសយកនូវដៃគូជីវិតដែលនាំឲ្យគេមានកិត្តិយស ចរិតមាយាទជាផ្លូវបង្ហាញឲ្យគេយល់ច្បាស់>> teahyung បោះជើងមួយជំហានឈានចូលឲ្យកាន់តែកៀកនឹងស្រីល្អ ទើបឱនទៅខ្សឹបក្បែរត្រចៀកនាងជាមួយនឹងពាក្យពេជ្រទន់ភ្លន់តែក៏បង្កប់ដោយពាក្យជេរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ
<<ខ្ញុំមកដើម្បីជួបនឹងលោកអ៊ុំ jung ដែលបានហៅមកតែប៉ុណ្ណោះ>> ក្រោយខ្សឹបពាក្យជេរទៅស្រី hyuna រួចនាយក៏ឈានជើងថយក្រោយវិញទើបនិយាយពាក្យដែលឮឲ្យគេគ្រប់គ្នាស្តាប់ឲ្យមើលទៅដូចនាយបានបកស្រាយបែបធម្មតា ឯស្រីស្រស់យើងវិញត្រូវគេដៀលជេរមុននេះធ្វើឲ្យក្តៅស្លឹកត្រចៀកមិនស្ទើរឡើយនាងឈរក្តាប់ដៃសង្រ្គឺតធ្មេញស្ទើរតែជ្រុះអស់ទៅហើយព្រោះថានាងមិនមានពាក្យអ្វីតបតរជាមួយនឹង teahyung ឡើយ
<<អាយយយយ៎! លោកប៉ា...ម៉េចក៏ហៅវាមកធ្វើស្អី>> ឃើញ teahyung ដើរចេញទៅទាំងស្នាមញញឹមចុងមាត់ឌឺឲ្យខ្លួន នាងទប់មិនបានក៏ស្រែកមួយអស់ទំហឹងរួចក៏បន្ទោសឪពុកជាក្រោយ
<<Hyuna អូនមិនគួរនិយាយពាក្យអាក្រក់ស្តាប់ដល់ថ្នាក់នេះដែរ>> jungkook និយាយចប់ក៏លែងដៃពីគូដណ្ដឹងរួមបន្តដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ office វិញដោយទុកនាងចោល
<<បង jung...!>> ឃើញ jungkook ធ្វើដូចនេះដាក់ខ្លួននាងក៏រឹតតែខឹងនឹង teahyung លើសដើមរួចក៏ហេវឹងសម្តៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់ឪពុកខ្លួន
ចំណែកឯ jungkook មកដល់វិញក៏អង្គុយញញឹមខ្ជឹប ព្រោះរបៀបដែល teahyung តបតរនឹងស្រី hyuna មុននេះនាយទាំងឮនឹងឃើញផ្ទាល់ភ្នែក តែចម្លែកអីមុខរបស់នាយសូម្បីបន្តិចក៏ teahyung មិនសម្លឹងផងទាំងដែលនាយនៅឈរពីក្រោយ hyuna សោះ
<<ចម្លែកណាស់ ដូចមិនមែនជាគាត់ពីមុនសោះ>> នាយចោទសំនួរទៅខ្លួនឯងចប់ក៏បន្តញញឹមម្នាក់ឯងជាថ្មីម្តងទៀតដោយស្រម៉ៃដល់មុខផូរផង់នឹងក្លិនខ្លួនក្រអូបស្រាលស្រទន់របស់រាងតូច teahyung ដែលដើរបង្ហួសកាត់មុខនាយទៅមុននេះបន្តិច ភ្លាមៗអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយចម្លែកក៏ផុសចេញពីទ្រូងរបស់ jungkook មក
To be continued.....