💖 ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး 💖
Book. : 75
Chapter. : 15 - 20
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာစဥ္ ၇၅၊ အခန္း ၁၅။ ကုိၾကီး ဗိုလ္ ၿပသနာ ရွာေတာ့မယ္
“ငါ ၾကားမိတာေတာ့ ကုိၾကီးဗိုလ္က ေယာက်ာ္းေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ၿမင္ရင္ ငမး္ငမ္းတက္ပဲတဲ့ .. သူ ဂ်ိဘုရင္ကို စိတ္၀င္စားေနတာ ၿဖစ္ေလာက္တယ္”
“ေသာက္က်ိဳးနဲ .. အဲ့ဒါ ၿဖစ္နုိင္တယ္ဟ”
“နွေမ်ာဖို့ေကာင္းလိုက္တာ … ဂ်ိဘုရင္ေတာ့ လူဆုိးမတစ္ေယာက္ရဲ့ လိုက္ေနွာင့္ယွက္တာ ခံေနရၿပီ”
“ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ ပုိင္ဖန္းက ေလလံေစ်း ၂၁ ေပးထားပါၿပီ ။ ဒုတိယအၾကိမ္ …”
အစီအစဥတင္ဆက္သူက ဆက္ေရတြက္ေနသည္ ။
“ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ ပုိင္ဖန္းက ၂၁ သန္း ေပးထားပါၿပီ ။
တတိယ … ”
အစီအစဥ္တင္ဆက္သူက ထုိုသုိ့ ေၿပာလုိက္ၿပီး လက္ထဲက တူကို ေအာက္ခ်ဖို့ လုပ္လုိက္ေလၿပီ ။
ရီ၀မ္၀မ္သည္ကေတာ့ ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပံဳး ေမာ္မဆံုးေတာ့ဘဲ ရႊင္လန္းတက္ၾကြလုိ့ ေနေခ်ၿပီ ။
သိပ္ေကာင္းတယ္ .. ငါ့ရဲ့အမွတ္ေလးေတြ ငါ့ဆီ ေရာက္လာေတာ့မယ္ .. ။
သို့ေသာ္ … တင္ဆက္သူက အနုိင္ရသြားသူကုိ ေၾကညာရင္း
တူကို ေအာက္ခ်လုိက္ေတာ့ဖို့ အလုပ္မွာပင္ ေသေလာက္ေအာင္တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ လူအုပ္ထဲကေန
အသံတစ္သံ ထြက္လာေတာ့သည္ ။
“သန္း ၃၀”
ေ၀ါ ေ၀ါ ေ၀ါ —
ကုိၾကီး ဗုိလ္ နဲ့ ၿပိဳင္လုရဲတဲ့သူ ဘယ္သူေလနည္းဟု သိခ်င္စိတ္ ထက္သန္လာစြာၿဖင့္ လူတုိင္း လွည့္ၾကည့္လုိက္မိၾက၏ ။
နံပတ္ၿပားကုိ ေထာင္ၿပထားသူမွာ … # ၉ …
အရွင္ နတ္ ဆိုး ။
ငါ လခြမ္း ..
အရွင္နတ္ဆိုး .. လား
ဒါ…ဒါေၾကာင့္….
ပြဲခန္းမၾကီးတစ္ခုလံုးတြင္ ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းကေန ၿပန္လုယူရဲသူဆုိလို့ နတ္ဆိုးသာ ရွိေလာက္၏ ။ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားမွာ အံ့ၿသဘနန္း ၿဖစ္သြားၾကေသာ္လည္း ရီ၀မ္၀မ္သည္ကေတာ့ ထုိေယာက်ာ္းအား နဂါးမ်က္ေစာငး္ ၾကီး ပစ္ခြင္းေနေလၿပီ ။
ေသစမ္း ..
ငါ့အမွတ္ေလးေတြ ငါ့လက္ထဲ ေရာက္ေတာ့မွာကို ..
ၿဖတ္ယူခံလုိက္ရၿပီ …
“လခြမ္း .. ရွင္ ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ”
ရီ၀မ္၀မ္ ေဒါသတုိ့ ပြက္ပြက္ဆူေ၀လာရင္း မစဥ္းစားနုိင္ေတာ့ဘဲ ေမးခြန္းထုတ္ပစ္လိုက္၏ ။
ထုိေယာက်ာ္းမွာ ဘာမွ မၿဖစ္ပ်က္ေလသည့္အလား
ေအးစက္ရႈတည္လို့ ေနလ်က္ ။
“ေလာင္းေနတာေလ”
“ရွင္ …” ရွင့္ဖင္ၾကီးပဲ သြားေလာင္း …
သူ ငါ့ကို ေဒါသထြက္ၿပီး ေသေအာင္ လုပ္ေနတာ … ။
ရီ၀မ္၀မ္ အံကုိ ၾကိတ္လိုက္ကာ …
“၃၁ သန္း”
သူမတြင္ ပုိင္ဆုိင္မႈဆိုလို့ သန္း ၂၀ ေလာက္သာ ရွိေလာက္ေသာ္လည္း သူမ ေခါင္းမာမာနဲ့ ဆက္တိုးေနမိပါ၏။
သူမေလးနံေဘးက ထုိေယာက်ာ္းကလဲ …
“သန္း ၄၀”
ရီ၀မ္၀မ္ နင္သြား၏ ။
“ေလးဆယ့္ … တစ္သန္း”
“သန္း ၅၀”
ရီ၀မ္၀မ္ ေသြးအန္မတတ္ ၿဖစ္သြား၏ ။ သုိ့ေသာ္လဲ သူမ လက္သင့္မခံနုိင္ပါေခ် ။ သူမ အရႈံးမေပးလိုပါေခ် ။
ရီ၀မ္၀မ္ ၾကယ္ခုနစ္၏ ဆက္တုိက္သတိေပးေနမႈအား လ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္ကာ ေစ်းဆက္ေခၚလုိက္ေတာ့သည္ ။
“၅၁ သန္း”
ရီ၀မ္၀မ္သည္ ေခါင္းမာမာနဲ့ ဆက္ေလာင္းေနေသးတာေၾကာင့္ အရွင္နတ္ဆိုး၏မ်က္၀န္းတုိ့မွာလဲ ေအးစက္လာရေတာ့ ေလၿပီ ။
“သန္း ၁၀၀”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…”
အစီအစဥ္တင္ဆက္သူက ရန္လုိလာသည့္ေလထုကို ခံစားမိ၍ ၿဖန္ေဖ်လိုသည့္သေဘာၿဖင့္ ေမးၿမန္းလာေတာ့သည္ ။
“အရွင္နတ္ဆိုးက သန္း ၁၀၀ ကမ္းလွမ္းထားပါတယ္ ။
ေနာက္ထပ္ ကမ္းလွမ္းမယ့္သူမ်ား ရွိပါသလား”
ရီ၀မ္၀မ္ သူ ့ကို ေနရာမွာတင္ တုိက္ခုိက္ေတာ့မွာလား ။
သူမ မလုပ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္ …
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူမ သည္းခံၿမိဳသိပ္ေနမွ ရမွာေနာ္ …
သို့ေသာ္လဲ ရီ၀မ္၀မ္သည္ကေတာ့ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ခ်ေလၿပီ ။ ၀ုန္းခနဲ ထရပ္လုိက္ၿပီး
ထုိေယာက်ာ္းအား စူးစူးရဲရဲ စုိက္ၾကည့္လုိက္ကာ …
“ရွင္ တမင္လုပ္ေနတာ မလား …”
အားလံုး အလုိလိုပင္ အေနာက္သုိ့ ဆုတ္မိကုန္ၾက၏ ။
ခ်ီးပဲ … ကုိၾကီး ဗိုလ္ ၿပသနာရွာေတာ့မယ္ ..
“ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ ပုိင္က ဘာကို ေၿပာေနတာပါလဲ”
အရွင္နတ္ဆိုးက သူမအား ေမာ့ၾကည့္လာ၏ ။
သူမေလးက အထက္စီးကေန သူ ့ကို ငံု ့ၾကည့္လိုက္ရင္း .. ။ ထိုေယာက်ာ္း၏မ်က္ေတာင္ေလးေတြမွာ လိပ္ၿပာေတာင္ပံမ်ားသဖြယ္ နက္ရိႈင္းၿပီး ရွည္လ်ားေပသည္ ။ သူ ့မ်က္၀န္းတုိ့မွာလဲ အလြန္အက်ဴးကို လွပလြန္းေပသည္ ။
ေသစမ္း ..! ရီ၀မ္၀မ္ …!
နင္ အခု ဘာေတြ သြားၾကည့္ေနတာလဲ ..
ရီ၀မ္၀မ္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဒါသထြက္သည့္ဘက္ကုိ စိတ္ၿပန္ ေရာက္သြား၏ ။
“ရွင္ .. မေကာင္းတဲ့ စီ လူၾကီး .. ဒီေန ့ ငါ …”
အေၿခအေနမဟန္ေတာ့ၿပီမုိ့
အရိပ္နွစ္ခုမွာ ခ်က္ခ်င္း ေၿပးတက္လာေတာ့ၿပီး
သူမေလးကို တစ္ေယာက္တစ္ဖက္ဆီ ဆြဲထားၾကေလၿပီ ။
“အစ္မ ဖန္း … စိတ္ကုိ ေလ်ွာ့ .. စိတ္ကုိ ေလ်ွာ့”
ခုနစ္စင္ၾကယ္ ေအာ္ေၿပာလုိက္၏ ။
“အစ္မဖန္း လုပ္လုိ့ မၿဖစ္ဘူးေနာ္”
ၾကယ္ခုနစ္က ၀င္အၾကံေပးလာသည္ ။
ခုနစ္စင္ၾကယ္မွာ ေၾကာက္ဒူးတဆတ္ဆတ္ တုန္ေနရင္း ..။
“အီး .. အစ္မ ဖန္း .. က်ြန္ေတာ္တုိ့ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းက ဘယ္သူ ့ကုိမွ မေၾကာက္ေပမယ့္ .. ေပမယ့္ .. ဒီတစ္ေယာက္ကေတာ့ .. က်ြန္ေတာ္တုိ့ လုပ္လုိ့ မရဘူးေနာ္ .. က်ြန္ေတာ္ နဲနဲ .. နဲနဲေလး ေၾကာက္တယ္ ..။
က်ြန္ေတာ္တုိ့ ၿပန္ထုိင္ရေအာင္ေလေနာ္”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…”
မင္းဘၾကီးပဲ ၿပန္ထုိင္ .. ငါ့မွာ ဒီလူၾကီးကုိ ေဒါသထြက္လုိ့ ေသေတာ့မယ္ …
…………………………………………………………………………........
စာစဥ္ ၇၅၊ အခန္း ၁၆။ ငါနဲ့ ဘယ္သူ လာၿပိဳင္ရဲလဲ
ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္ အရွင္နတ္ဆိုးအား မသိမသာ ၾကည့္ေန၏ ။ အခုေလလံတင္ထားသည့္ပစၥည္းမွာ သူ ့ပစၥည္းမို့ သူသည္လည္း ေလလံ၀င္ဆြဲၿပီး ေၿဖရွင္းေပးလုိ့ မရပါေခ် ။
အစီအစဥ္တင္ဆက္သူက သတိၾကီးၾကီးၿဖင့္ ဆုိလာသည္ ။
“သန္း ၁၀၀ တစ္ၾကိမ္ .. သန္း ၁၀၀ နွစ္ၾကိမ္ …
သန္း ၁၀၀ .. သံုး ၾကိမ္ …”
သုိ့နွင့္ အဆံုးမွာေတာ့ ဂ်ိဘုရင္၏လက္စြပ္မွာ အားလံုး က်ီးလန့္စာစားၿဖစ္ေနရရင္း အရွင္နတ္ဆိုးလက္ထဲကို ေရာင္းထြက္သြားေလသည္ ။
ခုနစ္စင္ၾကယ္က ထိုနွစ္ေယာက္သားအား တိတ္တိတ္ေလး ၾကည့္လုိက္ရင္း …
“ေတြ ့လား .. ေတြ ့လား ။ အရွင္နတ္ဆိုးနဲ့ ဂ်ိဘုရင္တုိ့က အတြဲေတြပါလုိ့ ငါ ေၿပာသားပဲ … ”
“တိတ္တိတ္ေနစမ္း” ၾကယ္ခုနစ္က ေငါက္ပစ္လိုက္ေတာ့၏ ။
ၾကယ္ခုနစ္သည္ ရီ၀မ္၀မ္အား တိုးတိုးတိတ္တိတ္ သတိေပးလာသည္ ။
“အစ္မ ဖန္း က်ြန္ေတာ္တုိ့ ၿပန္သင့္ၿပီ”
ရီ၀မ္၀မ္၏လာရင္းရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လက္စြပ္ၿဖစ္၏ ။
အခု ထိုလက္စြပ္မွာ ပါသြားၿပီၿဖစ္ေလရာ ဘာထပ္ေနစရာအေၾကာင္း ရွိပါ့မည္နည္း ။
“ငါ သြားမယ္လုိ့ ဘယ္သူ ေၿပာလဲ ။ ပြဲေတာင္ မၿပီးေသးဘူး”
ရီ၀မ္၀မ္ ေဒါသတုိ့ ဆူေ၀စြာၿဖင့္ ထိုင္ခံုေပၚ ၿပန္ထုိင္ခ်ပစ္လုိက္သည္ ။
အစီအစဥ္တင္ဆက္သူမွာလည္း ေၾကာက္လန့္စြာၿဖင့္ ဆက္ကာ ေၾကညာေနရသလုိ ခုနစ္စင္ၾကယ္နွင့္ ၾကယ္ခုနစ္တို့လည္း ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၿပန္ေအာင္ ေၿပာလို့ မရတာေၾကာင့္ အေနာက္မွာသာ ဆက္ထုိင္ရင္း ေစာင့္ေနရေတာ့သည္ ။
အနွီမိန္းကေလး၏ ေဒါသတို့ေၾကာင့္ နီၿမန္းလာေသာ ပါးၿပင္ေလးရယ္ ..
မီး၀င္း၀င္းေတာက္ေနေသာ မ်က္၀န္းေလးေတြရယ္ ..
ထိုအၿခင္းအရာတုိ့ကို အရွင္နတ္ဆိုး မ်က္လံုးေထာင့္ကေန ဖမ္းမိလိုက္ရင္း သူ မင္သက္မိသြား၏ ။ ထို့ေနာက္မွ တစ္စံုတရာကို ၿပန္အမွတ္ရလုိက္မိၿပီး သူ ့မ်က္လံုးတို့မွာ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ မႈန္မိႈင္းလာကာ ခက္ထန္လာေတာ့ ေလၿပီ ။
“ဒီတစ္ခါ ေလလံတင္ပစၥည္းရဲ့ အလွဴရွင္ကေတာ့ …
အဇူရာဂိုဏ္းရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ … အရွင္ နတ္ ဆိုး ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ ေလလံတင္ပစၥည္းကေတာ့ အက်ီီလက္ၾကယ္သီး ပါ ။
အားလံုးပဲ ေလလံစေခၚလို့ ရပါၿပီ”
အစီအစဥ္တင္ဆက္သူမွာ ေခ်ြးတို့ သုတ္သပ္မိသြား၏ ။
ဘာလို့ ေနာက္ထပ္ အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ လူပဲလဲ ။
အစီအစဥ္တင္ဆက္သူ၏စကားအဆံုးတြင္ မိန္းမမ်ားထံမွ အစၿပဳကာ တစ္ခန္းလံုး ပြက္ေလာညံကုန္ၾကေလၿပီ ။
“၀ါးးး … အရွင္နတ္ဆိုးကလဲ တကယ္ပဲ လာလွဴတယ္လား ။ လွဴတဲ့ပစၥည္းကလဲ သူနဲ့ နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိေနရတဲ့ ပစၥည္းတဲ့လား”
“အဇူရာဂုိဏ္းက ေကာက္က်စ္ေကာင္း ေကာင္းက်စ္လိမ့္မယ္ .. ဒါေပမယ့္ အရွင္နတ္ဆိုးကေတာ့ တကယ္ၾကီး
အရမ္း အရမ္း ေခ်ာလြန္းတယ္ေနာ္ အားးး …”
“ဟုတ္ပ .. ဟုတ္ပဟယ္ ငါေတာ့ အဲ့ဒါကုိ ၀င္ေလလံလုေတာ့မယ္”
“ငါေရာပဲ လုိခ်င္တယ္ .. ငါေရာပဲ .. အားလံုးပဲ မ်ွမ်ွတတ ၿပိဳင္ေၾကးေနာ္”
“ေတာ္ေတာ့ ၿငင္းမေနၾကနဲ့ ။ ဟုိမွာ စေနၿပီ .. စေနၿပီဟ”
စင္ၿမင့္ထက္တြင္ အစီအစဥ္တင္က္သူမွာ ေလလံပြဲစၿပီ ၿဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာသြားခဲ့ေလၿပီ ။
လူတုိင္းသည္ အသက္ကို ေအာင့္ထားမိၿပီး ကတ္ၿပားမ်ား ကုိယ္စီ ေၿမွာက္လုိက္ဖို့ အလုပ္ … ။
ထုိအခုိက္ … ကတ္ၿပားတစ္ၿပားက ေၿမာက္တက္လာကာ ေအးစက္စက္အသံတစ္သံ ေပၚထြက္လာေတာ့သည္ ။
“တစ္ေဒၚလာ ေပးမယ္”
မီး၀င္း၀င္းေတာက္မတတ္ မ်က္၀န္း ၊
သတ္ၿဖတ္လိုစိတ္ လႊမ္းေနေသာ အေငြ ့အသက္တုိ့ၿဖင့္
ရီ၀မ္၀မ္ ထုိမိန္းမပ်ိဳေလးမ်ားအား ေအးစက္စြာ
ၾကည့္လိုက္၏ ။
ဘယ္သူ ငါနဲ့ ၿပိဳင္ရဲလဲ … စမ္းၾကည့္လုိက္ ။
မိန္းကေလးမ်ားအားလံုးမွာ ၾကက္ေပါက္ေလးေတြလို ေၾကာက္လန့္ကာ တုန္ရီသြားၾက၏ ။
သူပဲ ဘာလို့ ထပ္ၿပီးေတာ့လဲ ... ။
“တစ္ေဒၚလာ …?! ပုိင္ဖန္း ရူးမ်ားသြားတာလား”
“ဒါ ေန့ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး ဓားၿပတုိက္တာနဲ့ ဘာထူးေသးလုိ့လဲ”
“ဒါက လံုး၀ကုိ ဓားၿပတုိက္ေနတာဟ ဟုတ္တယ္မလား”
ရီ၀မ္၀မ္ နွာေခါင္းရႈံ ့လုိက္၏ ။ သူမမ်က္နွာထက္တြင္လဲ
“ေပၚတင္ၾကီး ဓားၿပတုိက္ေတာ့ေရာ … ဘာၿဖစ္လဲ ..
မေက်နပ္ လာကိုက္ေလ” ဟု ေရးထားသေယာင္ ။
ရီ၀မ္၀မ္က
“တစ္ေဒၚလာ” ဟု ေအာ္ေၿပာလုိက္ၿခင္းေၾကာင့္
ဘယ္သူကမွ ေစ်းထပ္မေခၚရဲၾကေတာ့ ။ အခုေစ်းမွာ ေလလံတင္သမုိင္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ အနိမ့္ဆံုးၿဖစ္ေလၿပီ ။ ေၿမၾကီးေပၚ ပစ္ခ်ထားတဲ့အရာကို သူေတာင္းစားကေတာင္ ၿပန္မေကာက္သလို ဘယ္သူကမွ ၿပိဳင္ၿပီး ေစ်းမေပးရဲၾကေပ ။
တင္ဆက္သူခမ်ာ အခုလုိ အေၿခအေနမ်ိဳးကုိ သူ ့တစ္သက္တြင္ တစ္ခါပင္ မၾကံဳဖူးခဲ့ပါေခ် ။ သူ ့အလုပ္သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ စိန္ေခၚမႈ အၾကီးမားဆံုးနွင့္ ရင္ဆုိင္ၾကံဳေတြ ့ေနရသလုိကုိ
သူ ခံစားမိလာရေတာ့၏ ။
“အခ်ိန္ၿပည့္ေနၿပီ … နံပတ္ မေရေတာ့ဘူးလား”
ရီ၀မ္၀မ္ ကုလားထုိင္ရဲ့လက္တင္ကို တေတာက္ေတာက္ ေခါက္ေနရင္းက ၿခိမ္းေၿခာက္စကား ဆုိပစ္လုိက္၏ ။
တင္ဆက္သူမွာ တုန္လႈပ္သြားမိၿပီး ကပ်ာကယာ
ေၿပာလာရေတာ့သည္ ။
“ဟုတ္ကဲ့ … ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ ပုိင္ဖန္း …
တစ္ေဒၚလာ ပထမအၾကိမ္ … တစ္ေဒၚလာ ဒုတိယအၾကိမ္ … တစ္ေဒၚလာ တ .. တတိယအၾကိမ္ .. ”
ေနာက္ဆံုးေတာ့ တင္ဆက္သူခမ်ာ အရွင္နတ္ဆိုး၏မ်က္လံုးတုိကုိပင္ မၾကည့္ရဲေတာ့ ။
“တတိယအၾကိမ္ .. ေရာင္းထြက္သြားပါၿပီ”
သူ လွဴထားတဲ့ပစၥည္းကို တစ္ေဒၚလာထဲနဲ့ ၀ယ္သြားတာဟ ။
ဒါ လူေရွ့မွာ အရွက္ခြဲလုိက္တာ ၊ မ်က္နွာကုိ ၿဖတ္ရုိက္လုိက္တာ ၊ ရန္စလုိက္တာနဲ့ အတူတူပဲ .. ။
အဇူရာနဲ့ ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္း စစ္ခင္းၾကေတာ့မွာ လား ..
ၾကယ္ခုနစ္၏မ်က္နွာမွာ ေသြးပင္ မရွိေတာ့ ။
သူသည္ အဆိုးဆံုးအတြက္ ၾကိဳၿပီး ၿပင္ဆင္ထားခဲ့သည့္တုိင္ တကယ့္လက္ေတြ ့မွာ ထို ့ထက္ပင္ အမ်ားၾကီး ပုိဆုိးရြားေနေလၿပီ …
…………………………………………………………………………........
စာစဥ္ ၇၅၊ အခန္း ၁၇။ ကေတာက္ကဆ ၿဖစ္ၾကရုံ
“ဒီေၿမေခြးမကေတာ့ .. အရမ္းလြန္လြန္းေနၿပီ”
က်န္းယန္ ေဒါသတၾကီး ေၿပာဆိုေနမိသည္မွာ ကုိးၾကိမ္ေၿမာက္ ။
“အာ .. အနီေလးရာ .. စိတ္ကုိ ေလ်ွာ့ထား”
လင္းေခ်ြ ့သည္ ေဒါသထြက္ေနေသာ ထိုက်န္းယန္၏ပုခံုးအား ဖိထားေပးလုိက္၏ ။
သူတုိ့က ခ်စ္သူခ်င္း ကေတာက္ကဆ ၿဖစ္ၾကရံုေလးပါကြာ .. ဘုမသိဘမသိနဲ့ သူတုိ့သမီးရည္းစားကိစၥထဲ ၀င္မပါမိေစနဲ့ …
ဒါေပမယ့္ .. ဒီတစ္ေခါက္ ရန္ၿဖစ္တာကေတာ့ .. နည္းနည္းေလး ၾကမ္းတယ္ဟ .. ။
လင္းေခ်ြ ့သည္ အစ္ကုိ ၉ ဒီေလာက္အထိ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္တာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မၿမင္ခဲ့ဖူးပါေခ် ။
ရီ၀မ္၀မ္သည္ကေတာ့ တကယ့္ကုိ လက္လန္ေပသည္ ။
ဒီနွစ္၏ေလလံပြဲသည္ကား အလွည့္အေၿပာင္းေတြ ၊ စပရုိက္စ္ေတြနဲ့ ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ေကာင္းေသာ ရင္ခုန္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ညနက္တစ္ည
ၿဖစ္သြားခဲ့ရေလၿပီ ။
ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းခ်ဳပ္နွင့္ အရွင္နတ္ဆုိးတုိ့ ေရာက္ခ်လာၾကၿခင္းကေန စတင္လာခဲ့သည္မွာ …
ဂ်ိဘုရင္နွင့္အရွင္နတ္ဆိုးတုိ့ အေၾကာင္းမရွိဘဲ ကုိၾကီးဗိုလ္ရဲ့လည္ဆြဲကုိ အၿပိဳင္အဆုိင္ ေလလံလုၾကၿခင္း …
ကိုၾကီး ဗိုလ္ နွင့္ အရွင္နတ္ဆိုးတို့ ဂ်ိဘုရင္ရဲ့ လက္စြပ္ကို လုၾကၿပန္ၿခင္း …
တစ္ဖန္ ကုိၾကီး ဗုိလ္ က အရွင္နတ္ဆိုး၏ အက်ီၤလက္ၾကယ္သီးကို တစ္ေဒၚလာထဲနဲ့ ၿဖတ္ခုတ္ပစ္လုိက္ ၿခင္း တုိ့အထိ …
ၿဖစ္ရပ္တစ္ခုတုိင္းသည္ လူတုိင္းကို ေမးရုိးကုိ ၿပဳတ္က်သြားေစမတတ္ ၿဖစ္ရ၏ ။
ပိုင္ဖန္းသည္ တစ္ေဒၚလာထဲေသာ ပမာဏၿဖင့္ အရွင္နတ္ဆိုး၏ အဖိုးထုိက္တန္လွပါေသာ အက်ီၤလက္ ၾကယ္သီးကို ၀ယ္ပစ္လုိက္တာေၾကာင့္ လူတုိင္း အလုိလိုပင္ အရွင္နတ္ဆိုးဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လုိက္မိၾက၏ ။ သူတုိ့ ထိုင္ေနရသည္မွာ ဖင္ဂဏာမၿငိမ္နုိင္ ၿဖစ္လာရေတာ့ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ အသက္ကုိ ဖက္နွင့္ထုပ္ကာ ေၿပးထြက္သြားခ်င္စိတ္သာ ရွိၾကေတာ့ေလသည္ ။
သုိ့ေသာ္လည္း အရွင္နတ္ဆိုးသည္ကား အရွင္နတ္ဆုိးပင္ ။ အခုလို လူပံုအလယ္မွာ ရန္စက်ဴးေက်ာ္ခံလုိက္ရတာေတာင္ ေဒါသကို ၿမိဳသိပ္ထားနုိင္၏ ။ သုိ့ေပမည့္လည္း သူ ့အသားအေရ ကေတာ့ … ေၾကာက္မက္ဖြယ္အတိ ၿဖစ္ေနေလၿပီ ။
“ခ်ီးပဲ … ငါ ေၾကာက္ေတာင္လာၿပီ .. ဒီည ပြဲကေတာ့ အရမ္းၾကီး ေၾကာက္ဖို့ေကာင္းလြန္းလိုက္တာ .. ”
“လံုး၀ကုိ ၿပီးၿပည့္စံုေနတဲ့ အလွဴဒါနပြဲေလးတစ္ပြဲက ကိုၾကီးဗိုလ္ လက္ခ်က္နဲ့ ပ်က္စီးကုန္ၿပီ ။ သူ ဒီပြဲကုိ ဖ်က္ဆီးဖုိ့မ်ား သက္သက္ ေရာက္လာတာလားပဲ”
“ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းက အရမ္းသတိၱမေကာင္းလြန္းဘူးလား ။
ပထမဆံုး ဂ်ိဘုရင္ရဲ့လက္စြပ္ကို တတိယသခင္မေလးက ေစ်းၾကီးၾကီးေပးေတာ့မွာကို ၿဖတ္ခုတ္ပစ္တယ္ ။ အခုက်ေတာ့ အရွင္နတ္ဆိုးရဲ့ အက်ီၤလက္ၾကယ္သီးကို အဲ့လုိေစ်းနဲ့ ခုိးပစ္တယ္ ။
ဒါ .. ဒီမွာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေစာ္ကားလုိက္တာပဲ .. ၾကည့္ၾကည့္ .. အရွင္နတ္ဆိုးရဲ့ မ်က္နွာက လူသတ္ေတာ့မယ့္အတုိင္းကို ၿဖစ္ေနၿပီ ..”
“ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂိုဏ္းကေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္ တကယ္ၾကီး ၾကြေတာ့မယ္လုိ့ ငါ ထင္ေနၿပီ ။ သူတုိ့ ဘယ္သူ ့ကို ရန္သြားစေနတာလဲကို နည္းနည္းေတာင္ မေတြးၾကဘူးလား”
…
ခန္းမထဲက ေလထဲမွာ ေလးၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလုိ တင္းမာလာၿပီမို့ လူတုိင္းသည္ အသက္ရွဴေအာင့္ထားမိၾကၿပီး အသက္ရွင္ရက္ ထြက္နုိင္ဖုိ့ရာ အဆင္သင့္လုပ္ထားၾကေလၿပီ ။ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ့ရွိနုိင္သူဆုိလုိ့
ရီ၀မ္၀မ္ တစ္ေယာက္သာ ရွိ၏ ။
ထုိၾကယ္သီးကို ေအာင္ေအာင္ၿမင္ၿမင္ ခုိုးယူပစ္လုိက္နိုင္သၿဖင့္
သူမေလး ဘယ္ဘက္မွာ ရိွေနသည့္ ထုိေယာက်ာ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ၿမဴးတူးစြာ ၾကည့္လုိက္ေတာ့သည္ ။
သူမသည္ ၀န္မခံလုိေသာ္လည္း ထိုလည္ဆြဲကို ၿဖတ္ခုတ္ပစ္ခဲ့သည္မွာ ေဒါသထြက္လြန္းလုိ့ လုပ္ပစ္မိခဲ့ၿခင္း အၿပင္ကို .. ထိုမိန္းမမ်ား၏ တက္မက္ေနသည့္အၾကည့္တို့ကို သည္းမခံနုိင္ၿခင္းေၾကာင့္ ၊ ထိုၾကယ္သီးကို တၿခားမိန္းမမ်ား လက္ထဲ ေရာက္သြားမွာကို သည္းမခံနုိင္ေသာေၾကာင့္လဲ ၿဖစ္ေပ၏ ။
ေလလံတင္ပြဲ ၿပီးသြားသည့္ေနာက္ ၀န္ထမ္းမ်ားသည္ ေလလံတင္ပစၥည္းမ်ားကို ေလလံရသြားသူမ်ားအား ပို့ေပးလာၾက၏ ။ ရီ၀မ္၀မ္သည္ ခုနစ္စင္ၾကယ္အား မ်က္နွာေၿပာင္ေၿပာင္နဲ့ ေမးလိုက္၏ ။
“ေငြဒဂါၤးတစ္ၿပားေလာက္ ပါလာလား”
ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ ဟုိဟုိဒီဒီကို စမ္းၾကည့္ ႏိႈက္ၾကည့္လုိက္ၿပီးသကာလ တစ္ေဒၚလာတန္ ေငြဒဂါၤးၿပားတစ္ၿပား ထြက္လာေလသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ယူလုိက္ၿပီး ထုိဒဂါၤးၿပားအား ခ်ြင္ခနဲ ၿမည္ေအာင္ ၀န္ထမ္းဆီ ေပးလုိက္၏ ။ ထို့ေနာက္တြင္ အနက္ေရာင္ကတီၱပါဗူးထဲမွာ ထုပ္ပုိးထားေသာ မီးေတာင္ထြတ္ေက်ာက္လို ၾကည္လင္ရွင္းသန့္ေနသည့္ အက်ီၤလက္ၾကယ္သီးတစ္စံု ကို ထို၀န္ထမ္းေလးဆီကေန ယူလုိက္ေတာ့သည္ ။
ခုနစ္စင္ၾကယ္သည္ ရီ၀မ္၀မ္ရဲ့နားနားကို ကပ္ကာ .. “အစ္မဖန္း ဒီၾကယ္သီးေတြကိုေလ အစ္မ ဂ်ိဘုရင္ကို ေပးလုိက္ၿပီးေတာ့ … ဂ်ိဘုရင္နဲ့ အရွင္နတ္ဆိုးကုိ ေပါင္းစည္းခုိင္းလိုက္သင့္တယ္လုိ့ ထင္တယ္ …” ဟု ခပ္တိုးတိုးေလး ေၿပာလာသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္ရဲ့နဖူးထက္က ေသြးေၾကာတုိ့ ထိုးေထာင္လာၿပီး ခုနစ္စင္ၾကယ္အား မညွာမတာ ေဆာင့္ကန္ပစ္လုိက္ေတာ့၏ ။
မင္းဘၾကီးပဲ သြားေပါင္းခုိင္း .. ။
“ဒီၾကယ္သီးေတြကို ဘာလုပ္မွာမလုိ့လဲ ။ သူတုိ့ကို ေပးလုိက္ေတာ့ မ်က္နွာသာေတာင္ ရဦးမယ္ ။ ဟုိမွာ ၾကည့္ၾကည့္ေလ
အရွင္နတ္ဆိုးက ေဒါသထြက္လြန္းလို့ ေသေတာ့မယ့္ရုပ္ၾကီးနဲ့ အစ္မလက္ထဲက ၾကယ္သီးေတြကို စုိက္ၾကည့္ေနတဲ့ဟာကို …”
ခုနစ္စင္ၾကယ္က ခ်က္ခ်င္း ခံေၿပာေလသည္ ။
“ေဆာ့စရာအရုပ္ေတြလုိ လႊင့္ပဲပစ္လုိက္မယ္ ..”
ရီ၀မ္၀မ္ သူ ့ကို ၿပန္စုိက္ၾကည့္ေပးလုိက္၏ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ေၿပာလိုက္သည့္အခါ ခန္းမထဲက ေလထုမွာ အဆမ်ားစြာ ေလ်ာ့က်သြားသလိုလုိပင္ ။
ထုိအခုိက္တြင္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္သည္ အရွင္နတ္ဆုိးက သန္းတစ္ရာေပးကာ ၀ယ္ထားေသာ လက္စြပ္ကုိ ကုိင္ေဆာင္ကာ သတိၾကီးစြာ ေလ်ွာက္လာေလၿပီ ။
“ၾကီးၿမတ္လွတဲ့ အရွင္နတ္ဆိုး .. ဒီမွာ အရွင့္ရဲ့ လက္စြပ္ပါ”
“…” ရီ၀မ္၀မ္ ေဒါသေထာင္းခနဲ ထြက္သြားေတာ့၏ ။
ငါခ်ီးပဲ ..! င့ါဟာေလး ..! အဲ့ဒါ ငါ့ဟာေလး ၿဖစ္ရမွာ .. ?!
…………………………………………………………………………........
စာစဥ္ ၇၅၊ အခန္း ၁၈။ သူ ့အၾကိဳက္က ေၾကာက္ဖို့ ေကာင္းလြန္းတယ္
ထုိေယာက်ာ္းသည္ အသာေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္ရာ က်န္းယန္ ၊ ေနရာမွာတင္ ကတ္ကို ထုတ္ၿပီး ေငြရွင္းလုိက္ေလ၏ ။
ထို့ေနာက္တြင္ သူ၏ရွည္သြယ္သည့္လက္ေခ်ာင္းမ်ားက
ထိုဗူးကုိ လက္ခံလုိက္ေလသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ထိုလက္စြပ္ဗူးအား မ်က္လံုက်ြတ္က်မတတ္ကုိ အငမ္းမရ စုိက္ၾကည့္ေနမိေလၿပီ …
အားးးး … ေဒါသထြက္လိုက္တာ …
ငါ့ရဲ့အမွတ္ေတြ .. အားးး …!
“ဟိုေလ .. ဂ်ိရိႈ ့ရန္ .. ရွင့္ဆီမွာ ေနာက္ထပ္လက္စြပ္ေရာ ရွိေသးလား”
ရီ၀မ္၀မ္သည္ ထိုေမးခြန္းကို ေမးလိုက္တာနဲ့ တစ္ေယာက္ေသာသူ၏မ်က္နွာၾကီး
မည္းပုတ္သြားနုိင္သည္ေကာ ဘာေကာကုိ
အေရးမစုိက္နုိင္ေတာ့ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္မ်ွင္ကို ေကာက္ဆြဲကာ ေမးၾကည့္ လိုက္မိၿခင္းပင္ ။
ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ေခါင္းခါၿပလာသည္ ။
“မရွိေတာ့ဘူး ။ ကုိယ္က လက္စြပ္ေတြ ၀တ္ေလ့၀တ္ထ သိပ္မရွိလို့ .. ဒီတစ္ကြင္းပဲ ရွိတယ္”
“ဒါဆုိရင္လဲ အဟမ္း …”
ငါလခြမ္း …
ထိုမစ္ရွင္ကို ခ်ေပးခဲ့သူမွာ သူ ့လက္စြပ္ကိုသာ လိုခ်င္တာ ၿဖစ္၏ ။ သူမသည္ ေနာက္လက္စြပ္တစ္ကြင္းနဲ့ ကလိမ္ေစ့ဥာဏ္းဆင္ကာ တစ္ပတ္ရုိက္ဖုိ့ ၾကိဳးစားမည္ဆုိရင္ အလုပ္မၿဖစ္နုိင္ေလာက္ပါေပ ။
ထုိအခုိက္တြင္ တတိယသခင္မေလး ရွန္း သည္ အရွင္နတ္ဆိုးဆီကုိ ေလ်ွာက္လာကာ အရွင္နတ္ဆိုးေရွ့တြင္ ရပ္လုိက္ေလသည္ ။
တတိယသခင္မေလး ရွန္း မွာ ဂ်ိရိႈ ့ရန္အာ မခုိ့တရို့
မရွက္တရွက္ေလး ၾကည့္လုိက္ၿပီးေနာက္
အရွင္နတ္ဆိုး၏ လက္ထဲတြင္ ရွိေနသည့္ ထုိလက္စြပ္ေလးကို လိုခ်င္မက္ေမာစြာ ၾကည့္လာသည္ ။ သို့ေသာ္လဲ အနွီေယာက်ာ္း၏ ေၿခာက္ၿခားဖြယ္ေကာင္းေသာ အေငြ ့အသက္ တုိ့ေၾကာင့္ သူမေလး နည္းနည္း ေၾကာက္ရြံ ့မိသြား၏ ။ သို့ေသာ္လဲ ရဲေဆးတင္ကာ
သူမေလး ေမးၾကည့္လုိက္ပါ၏ ။
“ၾကီးၿမတ္လွတဲ့ အရွင္နတ္ဆိုး .. ဒီ … ဒီလက္စြပ္ကုိ က်ြန္မကုိ ေရာင္းေပးလုိ့ရလား”
တတိယသခင္မေလး ရွန္း မွာ ထိုသုိ့ ေၿပာလုိက္ရင္း
စိတ္ထဲတြင္လဲ က်ိတ္ၿပီး ရႊင္ၿမဴးမိသြား၏ ။
၀ိုး … အရွင္နတ္ဆိုးက အနီးကပ္ၾကည့္ရင္ ပုိေတာင္ ေခ်ာေသးတာပါလား ။
ဒႆဂီရိ ဘီလူးမင္းလုိ ရုပ္ဆိုးတယ္လို့ သတင္းထြက္ေနတဲ့သူက ဒီေလာက္ေတာင္ ေခ်ာမယ္လုိ့ ဘယ္သူထင္မိၾကပါ့မလဲ ...
သူ ့နား မကပ္ရဲေလာက္ေအာင္ကို လူေတြကို ၿဖဲေၿခာက္ထားတာက ဆိုးခ်က္ ။ သူနဲ့ ယွဥ္လုိက္ရင္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ကမွ အမ်ားၾကီး
ႏူးည့ံသိမ္ေမြ ့ေသးတယ္ .. ။
“ေစ်းကုိ နွစ္ဆေပးမယ္” တတိယသခင္မေလး ရွန္းက ယံုၾကည္ခ်က္အၿပည့္ၿဖင့္ ကမ္းလွမ္းလုိက္၏ ။
ရီ၀မ္၀မ္ အံ့ၿသလြန္းလုိ့ ကုိယ့္တံေတြးနဲ့ကိုယ္ ၿပန္နင္မိသြား၏။
ခ်ီးထုပ္ပဲ .. ! နွစ္ဆၾကီးမ်ားေတာင္ .. !
ဒါဆုိ သန္း ၂၀၀ ၿဖစ္ေနၿပီဟ .. !
ငါ သန္း ၂၀၀ ၾကီးမ်ားေတာင္ လြတ္သြားတာဟ .. !
ရွန္း မိသားစုလုိမ်ိဳး သူေဌးသားေတြကေတာ့ တကယ့္ကို ေအာ့ေၾကာလန္တယ္ … ။
တတိယသခင္မေလး သည္ ထုိသုိ့ ေၿပာလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ ရီ၀မ္၀မ္အား ၀င့္ၾကြားစြာ ၾကည့္လုိက္၏ ။ ဒီေလာကမွာ
ေငြနဲ့ ေၿဖရွင္းလုိ့ မရနုိင္တာ မရွိဘူးဟု သူမ ယံုၾကည္ထား၏ ။
အရွင္နတ္ဆိုးသည္ ကုိၾကီး ဗိုလ္ နဲ့ ၿပသနာအတက္ခံကာ ထုိလက္စြပ္ကုိ မရရေအာင္ ယူခဲ့ၿခင္းမွာ ကုိၾကီးဗုိလ္ကုိ ၾကည့္မရကာ ရန္စလုိေသာေၾကာင့္သာ ၿဖစ္ရေပမည္ ။ ထုိ့အၿပင္ ထုိပစၥည္းအတြက္ ေဒၚလာ သန္း ၁၀၀ သံုးပစ္ခဲ့ၿခင္းမွာ ရွန္း မိသားစု နဲ့ မိတ္ေဆြၿဖစ္လုိေသာေၾကာင့္လဲ ၿဖစ္နုိင္ေသးသည္ ။
ထုိသုိ့ ဆုိမွေတာ့ သူမသာ ထိုလက္စြပ္အတြက္ သန္း ၂၀၀ ေပးကာ ကမ္းလွမ္းပါလ်ွင္ သူသည္ စိတ္မွန္သူဆိုပါက ေသခ်ာေပါက္ ေရာင္းလိမ့္မည္သာ ။
တတိယသခင္မေလး၏ နည္းလမ္းမွာ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေလၿခင္းဟု နံေဘးတြင္ ရွိေနသည့္ လက္ေထာက္မေလးမွာ ေတြးမိသြားၿပီး ၀င္မတားေတာ့ပါေခ်။
“အရွင္နတ္ဆိုး ဘယ္လုိသေဘာရပါသလဲ”
တတိယသခင္မေလး ရွန္း က စိတ္ေအးလက္ေအး ေမးလိုက္၏ ။
ထုိေယာက်ာ္းသည္ သခင္မေလး ရွန္း အား မ်က္လံုးေထာင့္ကေနသာ ၾကည့္ၿပီး ထူးမၿခားနားစြာ ၿပန္ေၿဖလာသည္က … ။
“မေရာင္းဘူး”
တတိယသခင္မေလး ရွန္း ။ “…”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…”
ခုနစ္စင္ၾကယ္ ။ “…”
ရုတ္တရက္ ထိုတိတ္ဆိတ္မႈကို ရွန္းထင္းခ်န္းက ၿဖိဳခြင္းပစ္လုိက္ၿပီး အားတက္သေရာ ေအာ္ေမးလာေတာ့ သည္ ။
“က်ြန္ေတာ္ သန္း ၂၅၀ ေပးမယ္ .. အရွင္နတ္ဆိုး က်ြန္ေတာ့္ကို ေရာင္း”
ထို့ေနာက္တြင္ ရွန္းထင္းခ်န္းသည္ ရႊန္းလက္လာသည့္ မ်က္လံုးတို့နဲ့ ရီ၀မ္၀မ္ဘက္ကုိ လွည့္ဖားေတာ့ေလသည္ ။
“နတ္မိမယ္ေလး စိတ္ခ် … မင္းေလး လိုခ်င္တာမွန္သမ်ွကို
ကိုယ္ မရရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ေနာ္”
တတိယသခင္မေလးရွန္းမွာ ေဒါသထြက္လြန္းလို့ ေၿခေဆာင့္ေနေလၿပီ။
“ကုိကုိ စိတ္မွ မွန္ေသးရဲ့လား ….”
ရွန္းထင္းခ်န္းက ကုိၾကီးဗိုလ္၏ ဗရုတ္က်ေသာထုိလည္ဆြဲကို ဘာအေၾကာင္းမွမရွိဘဲ သန္း ၁၀၀ ေပးကာ ၀ယ္ပစ္ခဲ့ၿခင္းအတြက္ပင္ သူမ မနည္းနားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားလုိက္ခဲ့ရ၏ ။ သုိ့ေသာ္
အခုတစ္ခါ သူသည္ ကုိၾကီးဗိုလ္ အား … “နတ္မိမယ္” ေလးဟု ေခၚေနၿပန္သည္လား .. ။
ကုိကုိက ကိုၾကီးဗိုလ္ကို လုိက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား။
ဘုရား ဘုရား ေၾကာက္စရာေကာင္းလုိက္တာ ..
သူ ့အၾကိဳက္ၾကီးက အဲ့ေလာက္ေတာင္ ဆိုးလြန္းတာလား .. ။
ရွန္းထင္းခ်န္းသည္ကေတာ့ ညီမေလးၿဖစ္သူကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ အရွင္နတ္ဆိုးအား ဆက္ကာ
တဂ်ီဂ်ီ လုပ္ေနေလသည္ ။
“မရဘူးလား .. ဒါဆုိ သန္း ၃၀၀ ။ သန္း ၃၀၀ ေပးမယ္ဗ်ာ ။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ရၿပီမလား”
သူသည္ ရွိသင့္တာထက္ကုိ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ကမ္းလွမ္းထားေလသည္ … ထိုကဲ့သုိ့ ကမ္းလွမ္းလာမႈမ်ိဳးကုိ ဘယ္သူကမွ မၿငင္းပစ္ရက္ေလာက္ပါေပ ။
တကယ္လုိ့ ထိုေနရာမွာ ရီ၀မ္၀မ္သာဆုိလုိ့ကေတာ့ သူမေလးသည္ ထုိလက္စြပ္ကုိ ေရာင္းၿပီးေနေလာက္ေပၿပီ ။
………………………………………………………………………............
စာစဥ္ ၇၅၊ အခန္း ၁၉။ ဂ်ိဘုရင္အေပၚ ထားတဲ့ အရွင္နတ္ဆိုးရဲ့အခ်စ္က အခ်စ္စစ္ၿဖစ္ေလာက္တယ္
အရွင္နတ္ဆိုးသည္ ရွန္းထင္းခ်န္းအား ၾကည့္လိုက္၏ ။ သူ၏မႈန္ၾကဳတ္ေနသည့္မ်က္နွာထက္တြင္ အလြန္အက်ဴး ေအးစက္ေနသည့္ စိတ္ခံစားခ်က္တို့က ၿဖာထြက္ေနေလရာ ရွန္းထင္းခ်န္း အေသြးအသားတို့ပင္ ခ်မ္းစိမ့္တုန္ခုိက္သြားမိ ရ၏ ။
ဘုရား ဘုရား … အရွင္နတ္ဆိုးရဲ့အၾကည့္က ဘာလုိ့ အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ဖို့ေကာင္းေနရတာလဲ .. ။
ငါက အသံုးအၿဖဳန္းၾကမ္းတဲ့ေကာင္ပါေနာ္ ။
ငါ့ကို လူတိုင္းက ၿပံဳးၿဖီးၿပီးေတာ့ပဲ လာဆက္ဆံရတာပါ ။
ရွန္းထင္းခ်န္း တံေတြးၿမိဳခ်လိုက္မိရင္း …
“လို … လိုခ်င္တဲ့ေစ်းကို ေၿပာၾကည့္ပါလား …”
အရွင္နတ္ဆိုးသည္ ထိုလက္စြပ္ကုိ က်န္းယန္အား ကုိင္ခုိင္းလိုက္ေတာ့ၿပီး ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြားကာ နက္ရိႈင္းခက္ထန္သည့္ စကားတစ္ခြန္းကုိ ဆုိသြားေလ၏ ။
“မေရာင္းဘူး”
ရွန္းထင္းခ်န္း ။ “…”
တတိယသခင္မေလး ရွန္း ။ “…”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…”
သန္း ၃၀၀ … ! သန္း ၃၀၀ ၾကီးဟ .. !
ရီ၀မ္၀မ္ ရုတ္တရက္ပင္ ဂ်ိဘုရင္အေပၚ ထားရွိေသာ
အရွင္နတ္ဆုိး၏ အခ်စ္မွာ … အခ်စ္စစ္ေလလားဟုပင္ … သံသယ၀င္မိလာရေလၿပီ ။
အရွင္နတ္ဆိုး ထြက္သြားသည္ကုိ ၾကည့္ရင္း …
အရွင္နတ္ဆိုး သူမရဲ့အမွတ္ ၁၀၀၀၀ ကို ယူသြားသည္ကုိ ၾကည့္ရင္း … ရီ၀မ္၀မ္ ေဒါသေစြ ့ေစြ ့ ခုန္လာမိေလၿပီ ။
သူမ ဘာလို့မ်ား အဲ့ဒီၾကယ္သီးေတြ တၿခားမိန္းမလက္ထဲ ေရာက္သြားမွာကို စိုးရိမ္ေနမိခဲ့တာလဲ ….
ရီ၀မ္၀မ္ သူမ၏အမွတ္မ်ားကုိ သယ္သြားၿပီး ထြက္သြားေလေသာ ထိုေယာက်ာ္းအား စုိက္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ တတိယသခင္မေလး ဘက္ကို လွည့္ကာ ေမးလိုက္ေတာ့သည္ ။
“တတိယသခင္မေလး … ဒီၾကယ္သီးေတြကို လုိခ်င္လား ။
လုိခ်င္ရင္ ေလ်ွ့ာေစ်းနဲ့ ေစ်းသက္သက္သာသာ ေရာင္းေပးမယ္ ။
သန္း ၁၀၀ ပဲ ေပး ဘယ္လိုလဲ”
သူ ့အေနာက္ဘက္ကေန အနွီမိန္းကေလး၏ ေဒါသသံေလး လြင့္ပ်ံလာသည္ ။ သူ ့ၾကယ္သီးေတြကို ေရာင္းမယ္ဟု ေၿပာေနသံကုိ ၾကားလုိက္ရခ်ိန္ အရွင္နတ္ဆိုး၏ေၿခလွမ္းတုိ့ တခနေလာက္ ရပ္သြားမိေသာ္လည္း သူသည္ ၿမန္ၿမန္ပင္ စိတ္ထိန္းလိုက္နုိင္ၿပီး ေမွာင္မိုက္ေနသည့္ ညထဲကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလၿပီ ။
တတိယသခင္မေလး ရွန္း မွာ တခနေလာက္ အံ့အားသင့္သြားၿပီးေနာက္ ေဒါသထြက္ကာ
မ်က္နွာေလး တင္းမာခက္ထန္လာေတာ့သည္ ။
“နင္ ၀ယ္တုန္းက ၁ ေဒၚလာနဲ့ဟာ အခုၿပန္ေရာင္းေတာ့က်
သန္း ၁၀၀ တ့ဲလား ။ ငါ့ကို ဓားၿပပဲ လာတုိက္လုိက္ပါေတာ့လား”
ရီ၀မ္၀မ္ ႏႈတ္ခမ္းသားတုိ့ကို ဖိကိုက္လိုက္ကာ …
“ငါ ဘယ္ေစ်းနဲ့ ၀ယ္၀ယ္ ဘာအေရးလဲ .. ဒီၾကယ္သီးေတြက တကယ္တန္ဖိုးရွိတာပဲဟာ”
တတိယသခင္မေလးရွန္း မွာ ေဒါသတုိ့ လြင့္ၿပယ္သြားေတာ့မွ
ပုိင္ဖန္း ေၿပာတာ မွန္သည္ဟု ေတြးမိလာ၏ ။
သန္း ၁၀၀ တန္တာေတာ့ အမွန္ပဲ .. ။
၀ယ္လုိက္ရင္ ဘာအရႈံးမွကို မရွိဘူး … ။
ၿပီးေတာ့လဲ အရွင္နတ္ဆိုးက အရမ္း .. အရမ္းၾကီး ေခ်ာလြန္းတယ္ …
တတိယသခင္မေလးေတာ့ စည္းရံုးခံလုိက္ရၿပီဟ …
တတိယသခင္မေလး ရွန္း သည္ ေခ်ာင္းအသာအယာ ဟန့္လုိက္ၿပီး ေၿပာလာသည္ ။
“သန္း ၁၀၀ ေနာ္ .. ရတယ္ေလ .. ၀ယ္မယ္”
“ပုိက္ဆံလႊဲေပးလုိက္” တတိယသခင္မေလးသည္ သူမ၏လက္ေထာက္ေလးဘက္ လွည့္ကာ ခုိင္းေစလုိက္ၿပီးေနာက္ ရီ၀မ္၀မ္ဆီကို လက္ၿဖန့္လိုက္၏ ။
“ၾကယ္သီးေတြ ေပးေတာ့”
ထိုသည္ကုိ ၿမင္ေတြ ့ေနရသည့္ ခုနစ္စင္ၾကယ္မွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားၿဖစ္ေနရင္း ခ်ီးက်ဴးအထင္ၾကီးမိလာ၏ ။
“အရမ္းေတာ္တယ္ .. အစ္မဖန္း”
တစ္ေဒၚလာနဲ့ သန္း ၁၀၀ ကို လဲတယ္ .. ဒါၾကီးက အရမ္းကို အၿမတ္ေတြ ရေနၿပီဟ ..
“ၿမန္ၿမန္ေလး ေပးလုိက္ေတာ့”
ခုနစ္စင္ၾကယ္က ေလာေဆာ္၏ ။
ရီ၀မ္၀မ္သည္ တတိယသခင္မေလး ရွန္း၏ ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းေၿမာက္ ၾကည္ႏူးသြားသည့္ မ်က္နွာေလးကို ၾကည့္ရင္း သူမ၏နဂို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မ်က္နွာေလးမွာ ေအးစက္ လာရေတာ့သည္ ။
“ဒီၾကယ္သီးေတြကို သန္း ၁၀၀ ထဲနဲ့ ၀ယ္ခ်င္ေနတာလား ။ အိပ္မက္မက္ေနေလ”
“ပုိင္ဖန္း .. နင္ ဘာေၿပာလိုက္တာလဲ”
“ဘာမွမဟုတ္ဘူး .. ငါ မေရာင္းေတာ့ဘူး”
“ပုိင္ဖန္း … နင္ … ! နင္ပဲ ေရာင္းမယ္လို့ ေၿပာသြားတာေလ..
နင္ ငါ့ကို လာကစားေနတာလား”
တတိယသခင္မေလး ရွန္း မွာ ေသြးအန္မတတ္ ေဒါသထြက္သြား၏ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
“ဟုတ္တယ္ .. အဲ့ေတာ့ ဘာၿဖစ္လဲ”
တတိယသခင္မေလး ရွန္း ။ “…”
ခုနစ္စင္ၾကယ္ မင္သက္မိသြား၏ ။
“အစ္မဖန္း … အစ္မ ရူးသြားၿပီလား ။
ဘာလို့ မေရာင္းေတာ့တာလဲ ။ အဲ့ဒါ သန္း ၁၀၀ ေနာ္ …!
သန္း ၁၀၀ … !!!”
“သန္း ၁၀၀ ဆုိေတာ့ေကာ ဘာၿဖစ္လဲ … အဲ့ေငြက မ်ားလို့လား” ရီ၀မ္၀မ္ သူ ့ကို ေစာင္းၾကည့္ေပးလုိက္၏ ။
ေသခ်ာေပါက္ကုိ မ်ားတာေပါ့ … ။
သို့ေသာ္လဲ သူမသည္ ၿငင္းလုိက္ၿပီးၿပီၿဖစ္သၿဖင့္ ေနာင္တရေနလဲ မထူးေတာ့ပါေခ် ။
ငါေလးက ေတာ္ေတာ္ကို အသံုးမက်တာပဲ … ဒီေလာက္ထိေတာင္ အစြဲေတြ ၾကီးေနလုိက္တာ … သူ ့ရဲ့ဘာမဟုတ္တဲ့ အနုတ္စုတ္ဂုတ္စုတ္ ၾကယ္သီးေလး နဲ့ေတာင္ မခြဲနုိင္ဘူး ၿဖစ္ေနမိတယ္ …
“အိမ္ ၿပန္မယ္”
ရီ၀မ္၀မ္ … ေလလံပြဲမွာ ရွိေနသည့္ လူတုိင္းအား ရန္စကာ မိန္းကေလးေတြအားလံုးကို ေမာင္းထုတ္ပစ္လုိက္ၿပီး
ေနာက္တြင္ေတာ့ ၿပန္သြားေတာ့ေလၿပီ ။
ၾကယ္ခုနစ္သည္ သူမေလးေနာက္ကေန ရင္တမမနဲ့ လုိက္သြား၏ ။ တၿခားသူမ်ားသာဆုိ ထိုကဲ့သို့ အေသးအမႊားကိစၥေလးအေပၚ စာဖြဲ ့ကာ ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းအား လာတိုက္ခုိက္ၾကမည္ မဟုတ္ပါေသာ္လည္း အရွင္နတ္ဆိုးသည္ကေတာ့ …
ဒီေန့ည အစ္မဖန္းလုပ္သြားသည္မွာ တကယ္ၾကီးကို လြန္က်ဴးပါ၏။ အဇူရာဂိုဏ္းနွင့္ ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းသည္ အစကတည္းကပင္ မတည့္ၾကေလရာ အခုဆို ေသခ်ာေပါက္ကုိ ပုိဆုိးသြားေပေတာ့မည္ ။
………………………………………………………………………...........
စာစဥ္ ၇၅၊ အခန္း ၂၀။ ၾကိဳက္သလုိလုိပဲ
ဂ်ိရိႈ ့ရန္သည္လည္း ပြဲခန္းမထဲကေန ထြက္သြားလုိက္ၿပီး သူမေလးေနာက္ကို လုိက္လာ၏ ။ သူ ့နံေဘးတြင္မူ အရိုးေၿခာက္သည္ ဘူးအရွည္ၾကီးတစ္ဘူးကို ကိုင္ေဆာင္ထားေလသည္ ။
“ေရွာင္ဖန္း”
ရီ၀မ္၀မ္ ခ်က္ခ်င္း ရပ္သြားမိၿပီး ေခၚတဲ့သူကို လွည့္ၾကည့္လုိက္မိ၏ ။
“အရွင္ ဂ်ိ …”
ဂ်ိဘုရင္က အရိုးေၿခာက္ကို အခ်က္ၿပလုိက္ရာ
အရိုးေၿခာက္မွာ ေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္ၿပီး
ထိုဘူးကုိ ရီ၀မ္၀မ္ဆီ သယ္ေပးလာသည္ ။
“ဒါက …” ရီ၀မ္၀မ္ နားမလည္နုိင္ ၿဖစ္သြား၏ ။
“ဒီတန္ေခတ္ကဓားရွည္က မင္းအတြက္”
ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္ အံ့ၿသသြား၏ ။
“ရွင္ … က်ြန္မအတြက္ … လား”
“အင္း … မင္း ဒီဓားကို ၾကိဳက္ေနတဲ့ပံု ေပၚလို့” ဂ်ိရိႈ ့ရန္ ၿပန္ေၿဖလာပံုမွာ ဘာမွ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္မဟုတ္ေလဟန္ ေအးေအးလူလူပင္ ။
ခုနစ္စင္ၾကယ္နွင့္ ၾကယ္ခုနစ္တုိ့ အံ့ၿသသြားၾကၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္မိၾက၏ ။
ဂ်ိဘုရင္က ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ …
သူ ့စိတ္က ဘာလို့ အရမ္းထူးဆန္းေနတာလဲ …
ၿပီးေတာ့ ငါတို့ အခုလို ခံစားမိေနတာ ဒါ ပထမဆံုးအၾကိမ္လဲ မဟုတ္ေတာ့ဘူး …
မူလက ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းနွင့္ ဂ်ိဘုရင္ၾကားတြင္ ပဍိပကၡတစ္ခု ၿဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ရန္သူေတြသဖြယ္ ၿဖစ္လာခဲ့၏ ။ သို့ေသာ္ အစ္မဖန္း ၿပန္ေရာက္လာတာနဲ့ ထိုခုိက္ရန္ၿဖစ္ပြားၿခင္းမွာ မရွိေတာ့ဘဲ ရင္းနွီးသထက္ ရင္းနွီးလာေနသည္ ။
သို့ေသာ္ ၾကယ္ခုနစ္ ဘယ္လုိပင္ ေတြးေတြး ဖိန့္ဖိန့္တုန္ဂုိဏ္းလုိ နာမည္ဆိုးန့ဲ့ အေက်ာ္ၾကီးေက်ာ္ေနေသာ ဂုိဏ္းၾကီးအား ဂ်ိရိႈ ့ရန္ လာပတ္သက္မိတ္ေဆြဖြဲ ့ေနၿခင္း အေၾကာင္းကို နားမလည္တတ္ေအာင္ ၿဖစ္ရ၏ ။
ရီ၀မ္၀မ္သည္ကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ ထၿငင္းေလသည္ ။
“မၿဖစ္ဘူး .. ယူလုိ့ မၿဖစ္ဘူး ။ ဒါ အရမ္း အဖိုးတန္လြန္းတယ္”
ဒီည၏ အဓိကဇာတ္လုိက္ေက်ာ္ ေလလံပစၥည္း သံုးခုထဲက တစ္ခုပင္မို့ ထိုဓားကို ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ့ ေရာင္းထြက္ခဲ့သည္ မဟုတ္လား ။
ခုနစ္စင္ၾကယ္ အံ့ၿသသြား၏ ။
“လခြမ္း .. ! ဒီတန္ဓားက သုိင္းပညာအစည္းအရံုးရဲ့ အရင္ဂုိဏ္းခ်ဳပ္က သံုးသြားတဲ့ဓား မလား ။ လြတ္လပ္ေသာနယ္ေၿမထဲက သုိင္းသမားတုိင္း ဓားခ်စ္သူတုိင္းက ပုိင္ဆုိင္ရဖို့ အိပ္မက္မက္ေနရတဲ့ ဓား မလား …
“အစ္မဖန္း က .. ဘာေတြ ၿဖစ္ေနတာလဲဗ်ာ ။ မရွက္ေနဘဲနဲ့ ယူလုိက္ေတာ့ေလ ။ ဂ်ိဘုရင္ေရွ့ ေရာက္ေတာ့မွ ဘာလို့ လူၾကီးလူေကာင္းေတြ ဆန္ၿပေနေတာ့တာလဲ”
မင္းဖင္ၾကီးပဲ သြားလူၾကီးလူေကာင္းဆန္ပါလား ..
“ပါးစပ္ပိတ္” ရီ၀မ္၀မ္ သူ ့အား ကန္ထုတ္ပစ္လုိက္ၿပီး
ဂ်ိရိႈ ့ရန္ဘက္ လွည့္ေၿပာလိုက္ေတာ့သည္ ။
“အဟမ္း .. ေက်းဇူးေတာ့တင္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီဓားက အရမ္းတန္ဖိုးၾကီးလြန္းတယ္ ။ လက္ခံလို့ မၿဖစ္လို့ပါ”
အဟုတ္ၾကီးဟ…ငါပါ ဂ်ိရိႈ့ရန္နဲ့ ရွိတဲ့အခ်ိန္တုိင္း အရမ္းေတြ “လူၾကီးလူေကာင္းပီသလာတယ္” လုိ့ ခံစားမိလာၿပီ ။
ဂိ်ရိႈ့ရန္သည္ စိတ္ထဲမထားဘဲ အသာအယာ ရယ္ေမာလာကာ ..
“ဒါဆုိရင္လဲ ရက္နည္းနည္းေလာက္ ယူထားၿပီး ကစားၾကည့္ေပါ့ ။ ကုိယ့္ကုိ ေနာက္မွ ၿပန္ေပး”
“အာ … ဒါဆုိရင္ေတာ့ ဟို …” ရီ၀မ္၀မ္ ထိုဓားကို ၾကည့္ေနရင္းက စိတ္ညွိဳ့ခံလိုက္ရသလုိ ခံစားလုိက္ရ၏ ။
သူမသည္ ပြဲေတာ္ထဲမွာ ဤဓားကုိ ၿမင္လိုက္ရကတည္းက စိတ္ထဲ ေနလုိ့ထိုင္လို့ မေကာင္း ၿဖစ္ေနခဲ့ရ၏ ။ အခုေတာ့ ငွားၿပီး ေလ့လာၾကည့္ဖို့ အခြင့္ေကာင္း ေရာက္ေနေလၿပီ ။
အရိုးေၿခာက္က အေရွ့ကို တက္လာၿပီး ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ထုိဘူးေပးလာသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္ ဂရုတစိုက္ေလး လက္ခံယူလုိက္ကာ ..
“အဟမ္း .. ဒါဆုိရင္လဲ ေက်းဇူးပဲေနာ္ ။
ဒီဓားကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ေရွာက္သြားမွာပါ”
“ကိစၥမရွိပါဘူး” ဂ်ိရိႈ ့ရန္ ၿပံဳးလုိက္မိ၏ ။ သို့ေသာ္ တစ္စံုတရာကို အမွတ္ရမိသြားၿပီး သူ ့အၿပံဳးမွာ ေမွးမွိန္လာေလၿပီ ။
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ … ကိုယ္ လွဴထားတဲ့ပစၥည္းကို ေလလံ၀င္ၿပိဳင္လို့က မရခဲ့လုိ့ … အဲ့လက္စြပ္ …”
ရီ၀မ္၀မ္၏ရင္ထဲ မီးေတာက္တုိ့က ၀ုန္းခနဲ ထေပါက္သြား၏ ။
သူမ စိတ္ကို မနည္းထိန္းကာ အံကိုၾကိတ္လုိက္ရင္း ..
“ကိစၥမရွိပါဘူး .. က်ြန္မမွာ စဥ္းစားထားတာ ရွိတယ္”
ထို့ေနာက္တြင္ ရီ၀မ္၀မ္သည္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္ အထင္လြဲသြားမွာကို ေၾကာက္ကာ အၿမန္အဆန္ ေခ်ာင္းဟန့္လုိက္ၿပီး ရွင္းၿပလာေတာ့၏ ။
“အဟမ္း .. အဲ … ဟုိ … အထင္မလြဲန့ဲေနာ္ ။ အဲ့လက္စြပ္ကုိ ၀ယ္တာက တၿခား ဘာသေဘာမွ မရွိဘူး ။ လက္စြပ္ကုိ လုိခ်င္တယ္ဆုိတာ မီးလ်ွံေက်ာင္းေတာ္ရဲ့ မစ္ရွင္အတြက္ သြားလဲ …”
“တၿခားဘာသေဘာမွ မရွိဘူးလား”
ဂ်ိရိႈ ့ရန္က ၿဖတ္ေၿပာလိုက္သည္ ။
သူမေလးမ်က္နွာကို ၾကည့္လာသည့္ သူ ့မ်က္၀န္းတုိ့က အဓိပၸာယ္တစ္ခုခုကို ေဆာင္ၾကဥ္းထားသလိုလို ။
ရီ၀မ္၀မ္ စိတ္ထဲ ေနရခက္သြား၏ ။ ပုိင္ဖန္းဆုိေသာ အမည္ၿဖင့္ သူမသည္ ဂ်ိရိႈ ့ရန္နွင့္ တိုးတုိးတိတ္တိတ္ ပတ္သက္မႈတုိ့ ရွိေနေလသည္မို့ သူမက အမွတ္အတြက္ လိုခ်င္ၿခင္းသာဟု
ေၿပာတာကို ဂ်ိရိႈ ့ရန္ မယံုေလာက္ပါေခ် ။
ရီ၀မ္၀မ္ ၿပန္မတံု့ၿပန္လုိက္နုိင္ခင္ ခုနစ္စင္ၾကယ္က ထေၿပာလာသည္ ။
“တၿခားသေဘာ မရွိဘူးလား .. အစ္မဖန္း ..
အစ္မ ဘယ္သူ ့ကို အရူးလုပ္ဖုိ့ ၾကံေနတာလဲ”
ရီ၀မ္၀မ္၏ နဖူးထက္က ေသြးေၾကာတုိ့ ထုိးေထာင္လာရ၏ ။
“ခုနစ္စင္ၾကယ္ .. မင္း အခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ပါးစပ္ယားေနတယ္နဲ့တူတယ္”
ခ်က္ခ်င္းပင္ ခုနစ္စင္ၾကယ္ ဆယ္လွမ္းအေ၀းကုိ ေၿပးသြားလုိက္ၿပီး …
“ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း … ။
အစ္မဖန္း မွာ လံုး၀ကုိ ဘာသေဘာမွ မရွိဘူး .. ။ အစ္မက ေမတၱာတရားအတြက္ လုပ္ခဲ့တာ .. တရားမ်ွတမႈအတြက္ လုပ္ခဲ့တာ”
ရီ၀မ္၀မ္ ။ “…”
………………………………………………………………....................
ဒီ၀တၳဳေလးကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ like and comment လုပ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😘😘😘😘😘
....
Unicode
💖 ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး 💖
Book. : 75
Chapter. : 15 - 20
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာစဉ် ၇၅၊ အခန်း ၁၅။ ကိုကြီး ဗိုလ် ပြသနာ ရှာတော့မယ်
“ငါ ကြားမိတာတော့ ကိုကြီးဗိုလ်က ယောကျာ်းချောချောလေးတွေ မြင်ရင် ငမ်းငမ်းတက်ပဲတဲ့ .. သူ ဂျိဘုရင်ကို စိတ်ဝင်စားနေတာ ဖြစ်လောက်တယ်”
“သောက်ကျိုးနဲ .. အဲ့ဒါ ဖြစ်နိုင်တယ်ဟ”
“နှမျောဖို့ကောင်းလိုက်တာ … ဂျိဘုရင်တော့ လူဆိုးမတစ်ယောက်ရဲ့ လိုက်နှောင့်ယှက်တာ ခံနေရပြီ”
“ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းချုပ် ပိုင်ဖန်းက လေလံဈေး ၂၁ ပေးထားပါပြီ ။ ဒုတိယအကြိမ် …”
အစီအစဥတင်ဆက်သူက ဆက်ရေတွက်နေသည် ။
“ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်ဂိုဏ်းချုပ် ပိုင်ဖန်းက ၂၁ သန်း ပေးထားပါပြီ ။
တတိယ … ”
အစီအစဉ်တင်ဆက်သူက ထိုသို့ ပြောလိုက်ပြီး လက်ထဲက တူကို အောက်ချဖို့ လုပ်လိုက်လေပြီ ။
ရီဝမ်ဝမ်သည်ကတော့ ပျော်တပြုံးပြုံး မော်မဆုံးတော့ဘဲ ရွှင်လန်းတက်ကြွလို့ နေချေပြီ ။
သိပ်ကောင်းတယ် .. ငါ့ရဲ့အမှတ်လေးတွေ ငါ့ဆီ ရောက်လာတော့မယ် .. ။
သို့သော် … တင်ဆက်သူက အနိုင်ရသွားသူကို ကြေညာရင်း
တူကို အောက်ချလိုက်တော့ဖို့ အလုပ်မှာပင် သေလောက်အောင်တိတ်ဆိတ်နေသည့် လူအုပ်ထဲကနေ
အသံတစ်သံ ထွက်လာတော့သည် ။
“သန်း ၃၀”
ဝေါ ဝေါ ဝေါ —
ကိုကြီး ဗိုလ် နဲ့ ပြိုင်လုရဲတဲ့သူ ဘယ်သူလေနည်းဟု သိချင်စိတ် ထက်သန်လာစွာဖြင့် လူတိုင်း လှည့်ကြည့်လိုက်မိကြ၏ ။
နံပတ်ပြားကို ထောင်ပြထားသူမှာ … # ၉ …
အရှင် နတ် ဆိုး ။
ငါ လခွမ်း ..
အရှင်နတ်ဆိုး .. လား
ဒါ…ဒါကြောင့်….
ပွဲခန်းမကြီးတစ်ခုလုံးတွင် ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းကနေ ပြန်လုယူရဲသူဆိုလို့ နတ်ဆိုးသာ ရှိလောက်၏ ။ ဧည့်သည်တော်များမှာ အံ့သြဘနန်း ဖြစ်သွားကြသော်လည်း ရီဝမ်ဝမ်သည်ကတော့ ထိုယောကျာ်းအား နဂါးမျက်စောင်း ကြီး ပစ်ခွင်းနေလေပြီ ။
သေစမ်း ..
ငါ့အမှတ်လေးတွေ ငါ့လက်ထဲ ရောက်တော့မှာကို ..
ဖြတ်ယူခံလိုက်ရပြီ …
“လခွမ်း .. ရှင် ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ”
ရီဝမ်ဝမ် ဒေါသတို့ ပွက်ပွက်ဆူဝေလာရင်း မစဉ်းစားနိုင်တော့ဘဲ မေးခွန်းထုတ်ပစ်လိုက်၏ ။
ထိုယောကျာ်းမှာ ဘာမှ မဖြစ်ပျက်လေသည့်အလား
အေးစက်ရှုတည်လို့ နေလျက် ။
“လောင်းနေတာလေ”
“ရှင် …” ရှင့်ဖင်ကြီးပဲ သွားလောင်း …
သူ ငါ့ကို ဒေါသထွက်ပြီး သေအောင် လုပ်နေတာ … ။
ရီဝမ်ဝမ် အံကို ကြိတ်လိုက်ကာ …
“၃၁ သန်း”
သူမတွင် ပိုင်ဆိုင်မှုဆိုလို့ သန်း ၂၀ လောက်သာ ရှိလောက်သော်လည်း သူမ ခေါင်းမာမာနဲ့ ဆက်တိုးနေမိပါ၏။
သူမလေးနံဘေးက ထိုယောကျာ်းကလဲ …
“သန်း ၄၀”
ရီဝမ်ဝမ် နင်သွား၏ ။
“လေးဆယ့် … တစ်သန်း”
“သန်း ၅၀”
ရီဝမ်ဝမ် သွေးအန်မတတ် ဖြစ်သွား၏ ။ သို့သော်လဲ သူမ လက်သင့်မခံနိုင်ပါချေ ။ သူမ အရှုံးမပေးလိုပါချေ ။
ရီဝမ်ဝမ် ကြယ်ခုနစ်၏ ဆက်တိုက်သတိပေးနေမှုအား လျစ်လျူရှုထားလိုက်ကာ ဈေးဆက်ခေါ်လိုက်တော့သည် ။
“၅၁ သန်း”
ရီဝမ်ဝမ်သည် ခေါင်းမာမာနဲ့ ဆက်လောင်းနေသေးတာကြောင့် အရှင်နတ်ဆိုး၏မျက်ဝန်းတို့မှာလဲ အေးစက်လာရတော့ လေပြီ ။
“သန်း ၁၀၀”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “…”
အစီအစဉ်တင်ဆက်သူက ရန်လိုလာသည့်လေထုကို ခံစားမိ၍ ဖြန်ဖျေလိုသည့်သဘောဖြင့် မေးမြန်းလာတော့သည် ။
“အရှင်နတ်ဆိုးက သန်း ၁၀၀ ကမ်းလှမ်းထားပါတယ် ။
နောက်ထပ် ကမ်းလှမ်းမယ့်သူများ ရှိပါသလား”
ရီဝမ်ဝမ် သူ့ကို နေရာမှာတင် တိုက်ခိုက်တော့မှာလား ။
သူမ မလုပ်လောက်ပါဘူးနော် …
အခုချိန်မှာတော့ သူမ သည်းခံမြိုသိပ်နေမှ ရမှာနော် …
သို့သော်လဲ ရီဝမ်ဝမ်သည်ကတော့ လုပ်ချင်တာကို လုပ်ချလေပြီ ။ ဝုန်းခနဲ ထရပ်လိုက်ပြီး
ထိုယောကျာ်းအား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ကာ …
“ရှင် တမင်လုပ်နေတာ မလား …”
အားလုံး အလိုလိုပင် အနောက်သို့ ဆုတ်မိကုန်ကြ၏ ။
ချီးပဲ … ကိုကြီး ဗိုလ် ပြသနာရှာတော့မယ် ..
“ဂိုဏ်းချုပ် ပိုင်က ဘာကို ပြောနေတာပါလဲ”
အရှင်နတ်ဆိုးက သူမအား မော့ကြည့်လာ၏ ။
သူမလေးက အထက်စီးကနေ သူ့ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း .. ။ ထိုယောကျာ်း၏မျက်တောင်လေးတွေမှာ လိပ်ပြာတောင်ပံများသဖွယ် နက်ရှိုင်းပြီး ရှည်လျားပေသည် ။ သူ့မျက်ဝန်းတို့မှာလဲ အလွန်အကျူးကို လှပလွန်းပေသည် ။
သေစမ်း ..! ရီဝမ်ဝမ် …!
နင် အခု ဘာတွေ သွားကြည့်နေတာလဲ ..
ရီဝမ်ဝမ် ချက်ချင်းပင် ဒေါသထွက်သည့်ဘက်ကို စိတ်ပြန် ရောက်သွား၏ ။
“ရှင် .. မကောင်းတဲ့ စီ လူကြီး .. ဒီနေ့ ငါ …”
အခြေအနေမဟန်တော့ပြီမို့
အရိပ်နှစ်ခုမှာ ချက်ချင်း ပြေးတက်လာတော့ပြီး
သူမလေးကို တစ်ယောက်တစ်ဖက်ဆီ ဆွဲထားကြလေပြီ ။
“အစ်မ ဖန်း … စိတ်ကို လျှော့ .. စိတ်ကို လျှော့”
ခုနစ်စင်ကြယ် အော်ပြောလိုက်၏ ။
“အစ်မဖန်း လုပ်လို့ မဖြစ်ဘူးနော်”
ကြယ်ခုနစ်က ဝင်အကြံပေးလာသည် ။
ခုနစ်စင်ကြယ်မှာ ကြောက်ဒူးတဆတ်ဆတ် တုန်နေရင်း ..။
“အီး .. အစ်မ ဖန်း .. ကျွန်တော်တို့ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းက ဘယ်သူ့ကိုမှ မကြောက်ပေမယ့် .. ပေမယ့် .. ဒီတစ်ယောက်ကတော့ .. ကျွန်တော်တို့ လုပ်လို့ မရဘူးနော် .. ကျွန်တော် နဲနဲ .. နဲနဲလေး ကြောက်တယ် ..။
ကျွန်တော်တို့ ပြန်ထိုင်ရအောင်လေနော်”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “…”
မင်းဘကြီးပဲ ပြန်ထိုင် .. ငါ့မှာ ဒီလူကြီးကို ဒေါသထွက်လို့ သေတော့မယ် …
…………………………………………………………………………........
စာစဉ် ၇၅၊ အခန်း ၁၆။ ငါနဲ့ ဘယ်သူ လာပြိုင်ရဲလဲ
ဂျိရှို့ရန်သည် အရှင်နတ်ဆိုးအား မသိမသာ ကြည့်နေ၏ ။ အခုလေလံတင်ထားသည့်ပစ္စည်းမှာ သူ့ပစ္စည်းမို့ သူသည်လည်း လေလံဝင်ဆွဲပြီး ဖြေရှင်းပေးလို့ မရပါချေ ။
အစီအစဉ်တင်ဆက်သူက သတိကြီးကြီးဖြင့် ဆိုလာသည် ။
“သန်း ၁၀၀ တစ်ကြိမ် .. သန်း ၁၀၀ နှစ်ကြိမ် …
သန်း ၁၀၀ .. သုံး ကြိမ် …”
သို့နှင့် အဆုံးမှာတော့ ဂျိဘုရင်၏လက်စွပ်မှာ အားလုံး ကျီးလန့်စာစားဖြစ်နေရရင်း အရှင်နတ်ဆိုးလက်ထဲကို ရောင်းထွက်သွားလေသည် ။
ခုနစ်စင်ကြယ်က ထိုနှစ်ယောက်သားအား တိတ်တိတ်လေး ကြည့်လိုက်ရင်း …
“တွေ့လား .. တွေ့လား ။ အရှင်နတ်ဆိုးနဲ့ ဂျိဘုရင်တို့က အတွဲတွေပါလို့ ငါ ပြောသားပဲ … ”
“တိတ်တိတ်နေစမ်း” ကြယ်ခုနစ်က ငေါက်ပစ်လိုက်တော့၏ ။
ကြယ်ခုနစ်သည် ရီဝမ်ဝမ်အား တိုးတိုးတိတ်တိတ် သတိပေးလာသည် ။
“အစ်မ ဖန်း ကျွန်တော်တို့ ပြန်သင့်ပြီ”
ရီဝမ်ဝမ်၏လာရင်းရည်ရွယ်ချက်မှာ လက်စွပ်ဖြစ်၏ ။
အခု ထိုလက်စွပ်မှာ ပါသွားပြီဖြစ်လေရာ ဘာထပ်နေစရာအကြောင်း ရှိပါ့မည်နည်း ။
“ငါ သွားမယ်လို့ ဘယ်သူ ပြောလဲ ။ ပွဲတောင် မပြီးသေးဘူး”
ရီဝမ်ဝမ် ဒေါသတို့ ဆူဝေစွာဖြင့် ထိုင်ခုံပေါ် ပြန်ထိုင်ချပစ်လိုက်သည် ။
အစီအစဉ်တင်ဆက်သူမှာလည်း ကြောက်လန့်စွာဖြင့် ဆက်ကာ ကြေညာနေရသလို ခုနစ်စင်ကြယ်နှင့် ကြယ်ခုနစ်တို့လည်း ရီဝမ်ဝမ်ကို ပြန်အောင် ပြောလို့ မရတာကြောင့် အနောက်မှာသာ ဆက်ထိုင်ရင်း စောင့်နေရတော့သည် ။
အနှီမိန်းကလေး၏ ဒေါသတို့ကြောင့် နီမြန်းလာသော ပါးပြင်လေးရယ် ..
မီးဝင်းဝင်းတောက်နေသော မျက်ဝန်းလေးတွေရယ် ..
ထိုအခြင်းအရာတို့ကို အရှင်နတ်ဆိုး မျက်လုံးထောင့်ကနေ ဖမ်းမိလိုက်ရင်း သူ မင်သက်မိသွား၏ ။ ထို့နောက်မှ တစ်စုံတရာကို ပြန်အမှတ်ရလိုက်မိပြီး သူ့မျက်လုံးတို့မှာ နောက်ထပ်တစ်ဖန် မှုန်မှိုင်းလာကာ ခက်ထန်လာတော့ လေပြီ ။
“ဒီတစ်ခါ လေလံတင်ပစ္စည်းရဲ့ အလှူရှင်ကတော့ …
အဇူရာဂိုဏ်းရဲ့ ခေါင်းဆောင် … အရှင် နတ် ဆိုး ပဲ ဖြစ်ပါတယ် ။ လေလံတင်ပစ္စည်းကတော့ အကျီလက်ကြယ်သီး ပါ ။
အားလုံးပဲ လေလံစခေါ်လို့ ရပါပြီ”
အစီအစဉ်တင်ဆက်သူမှာ ချွေးတို့ သုတ်သပ်မိသွား၏ ။
ဘာလို့ နောက်ထပ် အန္တရာယ်များတဲ့ လူပဲလဲ ။
အစီအစဉ်တင်ဆက်သူ၏စကားအဆုံးတွင် မိန်းမများထံမှ အစပြုကာ တစ်ခန်းလုံး ပွက်လောညံကုန်ကြလေပြီ ။
“ဝါးးး … အရှင်နတ်ဆိုးကလဲ တကယ်ပဲ လာလှူတယ်လား ။ လှူတဲ့ပစ္စည်းကလဲ သူနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် ရှိနေရတဲ့ ပစ္စည်းတဲ့လား”
“အဇူရာဂိုဏ်းက ကောက်ကျစ်ကောင်း ကောင်းကျစ်လိမ့်မယ် .. ဒါပေမယ့် အရှင်နတ်ဆိုးကတော့ တကယ်ကြီး
အရမ်း အရမ်း ချောလွန်းတယ်နော် အားးး …”
“ဟုတ်ပ .. ဟုတ်ပဟယ် ငါတော့ အဲ့ဒါကို ဝင်လေလံလုတော့မယ်”
“ငါရောပဲ လိုချင်တယ် .. ငါရောပဲ .. အားလုံးပဲ မျှမျှတတ ပြိုင်ကြေးနော်”
“တော်တော့ ငြင်းမနေကြနဲ့ ။ ဟိုမှာ စနေပြီ .. စနေပြီဟ”
စင်မြင့်ထက်တွင် အစီအစဉ်တင်က်သူမှာ လေလံပွဲစပြီ ဖြစ်ကြောင်း ကြေညာသွားခဲ့လေပြီ ။
လူတိုင်းသည် အသက်ကို အောင့်ထားမိပြီး ကတ်ပြားများ ကိုယ်စီ မြှောက်လိုက်ဖို့ အလုပ် … ။
ထိုအခိုက် … ကတ်ပြားတစ်ပြားက မြောက်တက်လာကာ အေးစက်စက်အသံတစ်သံ ပေါ်ထွက်လာတော့သည် ။
“တစ်ဒေါ်လာ ပေးမယ်”
မီးဝင်းဝင်းတောက်မတတ် မျက်ဝန်း ၊
သတ်ဖြတ်လိုစိတ် လွှမ်းနေသော အငွေ့အသက်တို့ဖြင့်
ရီဝမ်ဝမ် ထိုမိန်းမပျိုလေးများအား အေးစက်စွာ
ကြည့်လိုက်၏ ။
ဘယ်သူ ငါနဲ့ ပြိုင်ရဲလဲ … စမ်းကြည့်လိုက် ။
မိန်းကလေးများအားလုံးမှာ ကြက်ပေါက်လေးတွေလို ကြောက်လန့်ကာ တုန်ရီသွားကြ၏ ။
သူပဲ ဘာလို့ ထပ်ပြီးတော့လဲ ... ။
“တစ်ဒေါ်လာ …?! ပိုင်ဖန်း ရူးများသွားတာလား”
“ဒါ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး ဓားပြတိုက်တာနဲ့ ဘာထူးသေးလို့လဲ”
“ဒါက လုံးဝကို ဓားပြတိုက်နေတာဟ ဟုတ်တယ်မလား”
ရီဝမ်ဝမ် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏ ။ သူမမျက်နှာထက်တွင်လဲ
“ပေါ်တင်ကြီး ဓားပြတိုက်တော့ရော … ဘာဖြစ်လဲ ..
မကျေနပ် လာကိုက်လေ” ဟု ရေးထားသယောင် ။
ရီဝမ်ဝမ်က
“တစ်ဒေါ်လာ” ဟု အော်ပြောလိုက်ခြင်းကြောင့်
ဘယ်သူကမှ ဈေးထပ်မခေါ်ရဲကြတော့ ။ အခုဈေးမှာ လေလံတင်သမိုင်းတစ်လျှောက်တွင် အနိမ့်ဆုံးဖြစ်လေပြီ ။ မြေကြီးပေါ် ပစ်ချထားတဲ့အရာကို သူတောင်းစားကတောင် ပြန်မကောက်သလို ဘယ်သူကမှ ပြိုင်ပြီး ဈေးမပေးရဲကြပေ ။
တင်ဆက်သူခမျာ အခုလို အခြေအနေမျိုးကို သူ့တစ်သက်တွင် တစ်ခါပင် မကြုံဖူးခဲ့ပါချေ ။ သူ့အလုပ်သက်တမ်းတစ်လျှောက်တွင် စိန်ခေါ်မှု အကြီးမားဆုံးနှင့် ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့နေရသလိုကို
သူ ခံစားမိလာရတော့၏ ။
“အချိန်ပြည့်နေပြီ … နံပတ် မရေတော့ဘူးလား”
ရီဝမ်ဝမ် ကုလားထိုင်ရဲ့လက်တင်ကို တတောက်တောက် ခေါက်နေရင်းက ခြိမ်းခြောက်စကား ဆိုပစ်လိုက်၏ ။
တင်ဆက်သူမှာ တုန်လှုပ်သွားမိပြီး ကပျာကယာ
ပြောလာရတော့သည် ။
“ဟုတ်ကဲ့ … ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းချုပ် ပိုင်ဖန်း …
တစ်ဒေါ်လာ ပထမအကြိမ် … တစ်ဒေါ်လာ ဒုတိယအကြိမ် … တစ်ဒေါ်လာ တ .. တတိယအကြိမ် .. ”
နောက်ဆုံးတော့ တင်ဆက်သူခမျာ အရှင်နတ်ဆိုး၏မျက်လုံးတိုကိုပင် မကြည့်ရဲတော့ ။
“တတိယအကြိမ် .. ရောင်းထွက်သွားပါပြီ”
သူ လှူထားတဲ့ပစ္စည်းကို တစ်ဒေါ်လာထဲနဲ့ ဝယ်သွားတာဟ ။
ဒါ လူရှေ့မှာ အရှက်ခွဲလိုက်တာ ၊ မျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်လိုက်တာ ၊ ရန်စလိုက်တာနဲ့ အတူတူပဲ .. ။
အဇူရာနဲ့ ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်း စစ်ခင်းကြတော့မှာ လား ..
ကြယ်ခုနစ်၏မျက်နှာမှာ သွေးပင် မရှိတော့ ။
သူသည် အဆိုးဆုံးအတွက် ကြိုပြီး ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည့်တိုင် တကယ့်လက်တွေ့မှာ ထို့ထက်ပင် အများကြီး ပိုဆိုးရွားနေလေပြီ …
…………………………………………………………………………........
စာစဉ် ၇၅၊ အခန်း ၁၇။ ကတောက်ကဆ ဖြစ်ကြရုံ
“ဒီမြေခွေးမကတော့ .. အရမ်းလွန်လွန်းနေပြီ”
ကျန်းယန် ဒေါသတကြီး ပြောဆိုနေမိသည်မှာ ကိုးကြိမ်မြောက် ။
“အာ .. အနီလေးရာ .. စိတ်ကို လျှော့ထား”
လင်းချွေ့သည် ဒေါသထွက်နေသော ထိုကျန်းယန်၏ပုခုံးအား ဖိထားပေးလိုက်၏ ။
သူတို့က ချစ်သူချင်း ကတောက်ကဆ ဖြစ်ကြရုံလေးပါကွာ .. ဘုမသိဘမသိနဲ့ သူတို့သမီးရည်းစားကိစ္စထဲ ဝင်မပါမိစေနဲ့ …
ဒါပေမယ့် .. ဒီတစ်ခေါက် ရန်ဖြစ်တာကတော့ .. နည်းနည်းလေး ကြမ်းတယ်ဟ .. ။
လင်းချွေ့သည် အစ်ကို ၉ ဒီလောက်အထိ စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်တာမျိုး တစ်ခါမှ မမြင်ခဲ့ဖူးပါချေ ။
ရီဝမ်ဝမ်သည်ကတော့ တကယ့်ကို လက်လန်ပေသည် ။
ဒီနှစ်၏လေလံပွဲသည်ကား အလှည့်အပြောင်းတွေ ၊ စပရိုက်စ်တွေနဲ့ ချောက်ချားဖွယ်ကောင်းသော ရင်ခုန်ဖွယ်ကောင်းသော ညနက်တစ်ည
ဖြစ်သွားခဲ့ရလေပြီ ။
ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းချုပ်နှင့် အရှင်နတ်ဆိုးတို့ ရောက်ချလာကြခြင်းကနေ စတင်လာခဲ့သည်မှာ …
ဂျိဘုရင်နှင့်အရှင်နတ်ဆိုးတို့ အကြောင်းမရှိဘဲ ကိုကြီးဗိုလ်ရဲ့လည်ဆွဲကို အပြိုင်အဆိုင် လေလံလုကြခြင်း …
ကိုကြီး ဗိုလ် နှင့် အရှင်နတ်ဆိုးတို့ ဂျိဘုရင်ရဲ့ လက်စွပ်ကို လုကြပြန်ခြင်း …
တစ်ဖန် ကိုကြီး ဗိုလ် က အရှင်နတ်ဆိုး၏ အကျီၤလက်ကြယ်သီးကို တစ်ဒေါ်လာထဲနဲ့ ဖြတ်ခုတ်ပစ်လိုက် ခြင်း တို့အထိ …
ဖြစ်ရပ်တစ်ခုတိုင်းသည် လူတိုင်းကို မေးရိုးကို ပြုတ်ကျသွားစေမတတ် ဖြစ်ရ၏ ။
ပိုင်ဖန်းသည် တစ်ဒေါ်လာထဲသော ပမာဏဖြင့် အရှင်နတ်ဆိုး၏ အဖိုးထိုက်တန်လှပါသော အကျီၤလက် ကြယ်သီးကို ဝယ်ပစ်လိုက်တာကြောင့် လူတိုင်း အလိုလိုပင် အရှင်နတ်ဆိုးဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်မိကြ၏ ။ သူတို့ ထိုင်နေရသည်မှာ ဖင်ဂဏာမငြိမ်နိုင် ဖြစ်လာရတော့ပြီး ချက်ချင်းပင် အသက်ကို ဖက်နှင့်ထုပ်ကာ ပြေးထွက်သွားချင်စိတ်သာ ရှိကြတော့လေသည် ။
သို့သော်လည်း အရှင်နတ်ဆိုးသည်ကား အရှင်နတ်ဆိုးပင် ။ အခုလို လူပုံအလယ်မှာ ရန်စကျူးကျော်ခံလိုက်ရတာတောင် ဒေါသကို မြိုသိပ်ထားနိုင်၏ ။ သို့ပေမည့်လည်း သူ့အသားအရေ ကတော့ … ကြောက်မက်ဖွယ်အတိ ဖြစ်နေလေပြီ ။
“ချီးပဲ … ငါ ကြောက်တောင်လာပြီ .. ဒီည ပွဲကတော့ အရမ်းကြီး ကြောက်ဖို့ကောင်းလွန်းလိုက်တာ .. ”
“လုံးဝကို ပြီးပြည့်စုံနေတဲ့ အလှူဒါနပွဲလေးတစ်ပွဲက ကိုကြီးဗိုလ် လက်ချက်နဲ့ ပျက်စီးကုန်ပြီ ။ သူ ဒီပွဲကို ဖျက်ဆီးဖို့များ သက်သက် ရောက်လာတာလားပဲ”
“ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းက အရမ်းသတ္တိမကောင်းလွန်းဘူးလား ။
ပထမဆုံး ဂျိဘုရင်ရဲ့လက်စွပ်ကို တတိယသခင်မလေးက ဈေးကြီးကြီးပေးတော့မှာကို ဖြတ်ခုတ်ပစ်တယ် ။ အခုကျတော့ အရှင်နတ်ဆိုးရဲ့ အကျီၤလက်ကြယ်သီးကို အဲ့လိုဈေးနဲ့ ခိုးပစ်တယ် ။
ဒါ .. ဒီမှာရှိတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေကို စော်ကားလိုက်တာပဲ .. ကြည့်ကြည့် .. အရှင်နတ်ဆိုးရဲ့ မျက်နှာက လူသတ်တော့မယ့်အတိုင်းကို ဖြစ်နေပြီ ..”
“ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းကတော့ ဒီတစ်ခေါက် တကယ်ကြီး ကြွတော့မယ်လို့ ငါ ထင်နေပြီ ။ သူတို့ ဘယ်သူ့ကို ရန်သွားစနေတာလဲကို နည်းနည်းတောင် မတွေးကြဘူးလား”
…
ခန်းမထဲက လေထဲမှာ လေးကြိုးတစ်ချောင်းလို တင်းမာလာပြီမို့ လူတိုင်းသည် အသက်ရှူအောင့်ထားမိကြပြီး အသက်ရှင်ရက် ထွက်နိုင်ဖို့ရာ အဆင်သင့်လုပ်ထားကြလေပြီ ။ စိတ်အေးလက်အေးနဲ့ရှိနိုင်သူဆိုလို့
ရီဝမ်ဝမ် တစ်ယောက်သာ ရှိ၏ ။
ထိုကြယ်သီးကို အောင်အောင်မြင်မြင် ခိုးယူပစ်လိုက်နိုင်သဖြင့်
သူမလေး ဘယ်ဘက်မှာ ရှိနေသည့် ထိုယောကျာ်းကို ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ ကြည့်လိုက်တော့သည် ။
သူမသည် ဝန်မခံလိုသော်လည်း ထိုလည်ဆွဲကို ဖြတ်ခုတ်ပစ်ခဲ့သည်မှာ ဒေါသထွက်လွန်းလို့ လုပ်ပစ်မိခဲ့ခြင်း အပြင်ကို .. ထိုမိန်းမများ၏ တက်မက်နေသည့်အကြည့်တို့ကို သည်းမခံနိုင်ခြင်းကြောင့် ၊ ထိုကြယ်သီးကို တခြားမိန်းမများ လက်ထဲ ရောက်သွားမှာကို သည်းမခံနိုင်သောကြောင့်လဲ ဖြစ်ပေ၏ ။
လေလံတင်ပွဲ ပြီးသွားသည့်နောက် ဝန်ထမ်းများသည် လေလံတင်ပစ္စည်းများကို လေလံရသွားသူများအား ပို့ပေးလာကြ၏ ။ ရီဝမ်ဝမ်သည် ခုနစ်စင်ကြယ်အား မျက်နှာပြောင်ပြောင်နဲ့ မေးလိုက်၏ ။
“ငွေဒဂါၤးတစ်ပြားလောက် ပါလာလား”
ခုနစ်စင်ကြယ်သည် ဟိုဟိုဒီဒီကို စမ်းကြည့် နှိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးသကာလ တစ်ဒေါ်လာတန် ငွေဒဂါၤးပြားတစ်ပြား ထွက်လာလေသည် ။
ရီဝမ်ဝမ် ယူလိုက်ပြီး ထိုဒဂါၤးပြားအား ချွင်ခနဲ မြည်အောင် ဝန်ထမ်းဆီ ပေးလိုက်၏ ။ ထို့နောက်တွင် အနက်ရောင်ကတ္တီပါဗူးထဲမှာ ထုပ်ပိုးထားသော မီးတောင်ထွတ်ကျောက်လို ကြည်လင်ရှင်းသန့်နေသည့် အကျီၤလက်ကြယ်သီးတစ်စုံ ကို ထိုဝန်ထမ်းလေးဆီကနေ ယူလိုက်တော့သည် ။
ခုနစ်စင်ကြယ်သည် ရီဝမ်ဝမ်ရဲ့နားနားကို ကပ်ကာ .. “အစ်မဖန်း ဒီကြယ်သီးတွေကိုလေ အစ်မ ဂျိဘုရင်ကို ပေးလိုက်ပြီးတော့ … ဂျိဘုရင်နဲ့ အရှင်နတ်ဆိုးကို ပေါင်းစည်းခိုင်းလိုက်သင့်တယ်လို့ ထင်တယ် …” ဟု ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောလာသည် ။
ရီဝမ်ဝမ်ရဲ့နဖူးထက်က သွေးကြောတို့ ထိုးထောင်လာပြီး ခုနစ်စင်ကြယ်အား မညှာမတာ ဆောင့်ကန်ပစ်လိုက်တော့၏ ။
မင်းဘကြီးပဲ သွားပေါင်းခိုင်း .. ။
“ဒီကြယ်သီးတွေကို ဘာလုပ်မှာမလို့လဲ ။ သူတို့ကို ပေးလိုက်တော့ မျက်နှာသာတောင် ရဦးမယ် ။ ဟိုမှာ ကြည့်ကြည့်လေ
အရှင်နတ်ဆိုးက ဒေါသထွက်လွန်းလို့ သေတော့မယ့်ရုပ်ကြီးနဲ့ အစ်မလက်ထဲက ကြယ်သီးတွေကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ဟာကို …”
ခုနစ်စင်ကြယ်က ချက်ချင်း ခံပြောလေသည် ။
“ဆော့စရာအရုပ်တွေလို လွှင့်ပဲပစ်လိုက်မယ် ..”
ရီဝမ်ဝမ် သူ့ကို ပြန်စိုက်ကြည့်ပေးလိုက်၏ ။
ရီဝမ်ဝမ် ပြောလိုက်သည့်အခါ ခန်းမထဲက လေထုမှာ အဆများစွာ လျော့ကျသွားသလိုလိုပင် ။
ထိုအခိုက်တွင် ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်သည် အရှင်နတ်ဆိုးက သန်းတစ်ရာပေးကာ ဝယ်ထားသော လက်စွပ်ကို ကိုင်ဆောင်ကာ သတိကြီးစွာ လျှောက်လာလေပြီ ။
“ကြီးမြတ်လှတဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး .. ဒီမှာ အရှင့်ရဲ့ လက်စွပ်ပါ”
“…” ရီဝမ်ဝမ် ဒေါသထောင်းခနဲ ထွက်သွားတော့၏ ။
ငါချီးပဲ ..! င့ါဟာလေး ..! အဲ့ဒါ ငါ့ဟာလေး ဖြစ်ရမှာ .. ?!
…………………………………………………………………………........
စာစဉ် ၇၅၊ အခန်း ၁၈။ သူ့အကြိုက်က ကြောက်ဖို့ ကောင်းလွန်းတယ်
ထိုယောကျာ်းသည် အသာခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရာ ကျန်းယန် ၊ နေရာမှာတင် ကတ်ကို ထုတ်ပြီး ငွေရှင်းလိုက်လေ၏ ။
ထို့နောက်တွင် သူ၏ရှည်သွယ်သည့်လက်ချောင်းများက
ထိုဗူးကို လက်ခံလိုက်လေသည် ။
ရီဝမ်ဝမ် ထိုလက်စွပ်ဗူးအား မျက်လုံကျွတ်ကျမတတ်ကို အငမ်းမရ စိုက်ကြည့်နေမိလေပြီ …
အားးးး … ဒေါသထွက်လိုက်တာ …
ငါ့ရဲ့အမှတ်တွေ .. အားးး …!
“ဟိုလေ .. ဂျိရှို့ရန် .. ရှင့်ဆီမှာ နောက်ထပ်လက်စွပ်ရော ရှိသေးလား”
ရီဝမ်ဝမ်သည် ထိုမေးခွန်းကို မေးလိုက်တာနဲ့ တစ်ယောက်သောသူ၏မျက်နှာကြီး
မည်းပုတ်သွားနိုင်သည်ကော ဘာကောကို
အရေးမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ မျှော်လင့်ချက်တစ်မျှင်ကို ကောက်ဆွဲကာ မေးကြည့် လိုက်မိခြင်းပင် ။
ဂျိရှို့ရန်က ခေါင်းခါပြလာသည် ။
“မရှိတော့ဘူး ။ ကိုယ်က လက်စွပ်တွေ ဝတ်လေ့ဝတ်ထ သိပ်မရှိလို့ .. ဒီတစ်ကွင်းပဲ ရှိတယ်”
“ဒါဆိုရင်လဲ အဟမ်း …”
ငါလခွမ်း …
ထိုမစ်ရှင်ကို ချပေးခဲ့သူမှာ သူ့လက်စွပ်ကိုသာ လိုချင်တာ ဖြစ်၏ ။ သူမသည် နောက်လက်စွပ်တစ်ကွင်းနဲ့ ကလိမ်စေ့ဉာဏ်းဆင်ကာ တစ်ပတ်ရိုက်ဖို့ ကြိုးစားမည်ဆိုရင် အလုပ်မဖြစ်နိုင်လောက်ပါပေ ။
ထိုအခိုက်တွင် တတိယသခင်မလေး ရှန်း သည် အရှင်နတ်ဆိုးဆီကို လျှောက်လာကာ အရှင်နတ်ဆိုးရှေ့တွင် ရပ်လိုက်လေသည် ။
တတိယသခင်မလေး ရှန်း မှာ ဂျိရှို့ရန်အာ မခို့တရို့
မရှက်တရှက်လေး ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်
အရှင်နတ်ဆိုး၏ လက်ထဲတွင် ရှိနေသည့် ထိုလက်စွပ်လေးကို လိုချင်မက်မောစွာ ကြည့်လာသည် ။ သို့သော်လဲ အနှီယောကျာ်း၏ ခြောက်ခြားဖွယ်ကောင်းသော အငွေ့အသက် တို့ကြောင့် သူမလေး နည်းနည်း ကြောက်ရွံ့မိသွား၏ ။ သို့သော်လဲ ရဲဆေးတင်ကာ
သူမလေး မေးကြည့်လိုက်ပါ၏ ။
“ကြီးမြတ်လှတဲ့ အရှင်နတ်ဆိုး .. ဒီ … ဒီလက်စွပ်ကို ကျွန်မကို ရောင်းပေးလို့ရလား”
တတိယသခင်မလေး ရှန်း မှာ ထိုသို့ ပြောလိုက်ရင်း
စိတ်ထဲတွင်လဲ ကျိတ်ပြီး ရွှင်မြူးမိသွား၏ ။
ဝိုး … အရှင်နတ်ဆိုးက အနီးကပ်ကြည့်ရင် ပိုတောင် ချောသေးတာပါလား ။
ဒဿဂီရိ ဘီလူးမင်းလို ရုပ်ဆိုးတယ်လို့ သတင်းထွက်နေတဲ့သူက ဒီလောက်တောင် ချောမယ်လို့ ဘယ်သူထင်မိကြပါ့မလဲ ...
သူ့နား မကပ်ရဲလောက်အောင်ကို လူတွေကို ဖြဲခြောက်ထားတာက ဆိုးချက် ။ သူနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ဂျိရှို့ရန်ကမှ အများကြီး
နူးညံ့သိမ်မွေ့သေးတယ် .. ။
“ဈေးကို နှစ်ဆပေးမယ်” တတိယသခင်မလေး ရှန်းက ယုံကြည်ချက်အပြည့်ဖြင့် ကမ်းလှမ်းလိုက်၏ ။
ရီဝမ်ဝမ် အံ့သြလွန်းလို့ ကိုယ့်တံတွေးနဲ့ကိုယ် ပြန်နင်မိသွား၏။
ချီးထုပ်ပဲ .. ! နှစ်ဆကြီးများတောင် .. !
ဒါဆို သန်း ၂၀၀ ဖြစ်နေပြီဟ .. !
ငါ သန်း ၂၀၀ ကြီးများတောင် လွတ်သွားတာဟ .. !
ရှန်း မိသားစုလိုမျိုး သူဌေးသားတွေကတော့ တကယ့်ကို အော့ကြောလန်တယ် … ။
တတိယသခင်မလေး သည် ထိုသို့ ပြောလိုက်ပြီးနောက်တွင် ရီဝမ်ဝမ်အား ဝင့်ကြွားစွာ ကြည့်လိုက်၏ ။ ဒီလောကမှာ
ငွေနဲ့ ဖြေရှင်းလို့ မရနိုင်တာ မရှိဘူးဟု သူမ ယုံကြည်ထား၏ ။
အရှင်နတ်ဆိုးသည် ကိုကြီး ဗိုလ် နဲ့ ပြသနာအတက်ခံကာ ထိုလက်စွပ်ကို မရရအောင် ယူခဲ့ခြင်းမှာ ကိုကြီးဗိုလ်ကို ကြည့်မရကာ ရန်စလိုသောကြောင့်သာ ဖြစ်ရပေမည် ။ ထို့အပြင် ထိုပစ္စည်းအတွက် ဒေါ်လာ သန်း ၁၀၀ သုံးပစ်ခဲ့ခြင်းမှာ ရှန်း မိသားစု နဲ့ မိတ်ဆွေဖြစ်လိုသောကြောင့်လဲ ဖြစ်နိုင်သေးသည် ။
ထိုသို့ ဆိုမှတော့ သူမသာ ထိုလက်စွပ်အတွက် သန်း ၂၀၀ ပေးကာ ကမ်းလှမ်းပါလျှင် သူသည် စိတ်မှန်သူဆိုပါက သေချာပေါက် ရောင်းလိမ့်မည်သာ ။
တတိယသခင်မလေး၏ နည်းလမ်းမှာ သင့်တင့်လျောက်ပတ်လေခြင်းဟု နံဘေးတွင် ရှိနေသည့် လက်ထောက်မလေးမှာ တွေးမိသွားပြီး ဝင်မတားတော့ပါချေ။
“အရှင်နတ်ဆိုး ဘယ်လိုသဘောရပါသလဲ”
တတိယသခင်မလေး ရှန်း က စိတ်အေးလက်အေး မေးလိုက်၏ ။
ထိုယောကျာ်းသည် သခင်မလေး ရှန်း အား မျက်လုံးထောင့်ကနေသာ ကြည့်ပြီး ထူးမခြားနားစွာ ပြန်ဖြေလာသည်က … ။
“မရောင်းဘူး”
တတိယသခင်မလေး ရှန်း ။ “…”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “…”
ခုနစ်စင်ကြယ် ။ “…”
ရုတ်တရက် ထိုတိတ်ဆိတ်မှုကို ရှန်းထင်းချန်းက ဖြိုခွင်းပစ်လိုက်ပြီး အားတက်သရော အော်မေးလာတော့ သည် ။
“ကျွန်တော် သန်း ၂၅၀ ပေးမယ် .. အရှင်နတ်ဆိုး ကျွန်တော့်ကို ရောင်း”
ထို့နောက်တွင် ရှန်းထင်းချန်းသည် ရွှန်းလက်လာသည့် မျက်လုံးတို့နဲ့ ရီဝမ်ဝမ်ဘက်ကို လှည့်ဖားတော့လေသည် ။
“နတ်မိမယ်လေး စိတ်ချ … မင်းလေး လိုချင်တာမှန်သမျှကို
ကိုယ် မရရအောင် လုပ်ပေးမယ်နော်”
တတိယသခင်မလေးရှန်းမှာ ဒေါသထွက်လွန်းလို့ ခြေဆောင့်နေလေပြီ။
“ကိုကို စိတ်မှ မှန်သေးရဲ့လား ….”
ရှန်းထင်းချန်းက ကိုကြီးဗိုလ်၏ ဗရုတ်ကျသောထိုလည်ဆွဲကို ဘာအကြောင်းမှမရှိဘဲ သန်း ၁၀၀ ပေးကာ ဝယ်ပစ်ခဲ့ခြင်းအတွက်ပင် သူမ မနည်းနားလည်အောင် ကြိုးစားလိုက်ခဲ့ရ၏ ။ သို့သော်
အခုတစ်ခါ သူသည် ကိုကြီးဗိုလ် အား … “နတ်မိမယ်” လေးဟု ခေါ်နေပြန်သည်လား .. ။
ကိုကိုက ကိုကြီးဗိုလ်ကို လိုက်နေတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား။
ဘုရား ဘုရား ကြောက်စရာကောင်းလိုက်တာ ..
သူ့အကြိုက်ကြီးက အဲ့လောက်တောင် ဆိုးလွန်းတာလား .. ။
ရှန်းထင်းချန်းသည်ကတော့ ညီမလေးဖြစ်သူကို လျစ်လျူရှုကာ အရှင်နတ်ဆိုးအား ဆက်ကာ
တဂျီဂျီ လုပ်နေလေသည် ။
“မရဘူးလား .. ဒါဆို သန်း ၃၀၀ ။ သန်း ၃၀၀ ပေးမယ်ဗျာ ။ ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ ရပြီမလား”
သူသည် ရှိသင့်တာထက်ကို ကျော်လွန်ပြီး ကမ်းလှမ်းထားလေသည် … ထိုကဲ့သို့ ကမ်းလှမ်းလာမှုမျိုးကို ဘယ်သူကမှ မငြင်းပစ်ရက်လောက်ပါပေ ။
တကယ်လို့ ထိုနေရာမှာ ရီဝမ်ဝမ်သာဆိုလို့ကတော့ သူမလေးသည် ထိုလက်စွပ်ကို ရောင်းပြီးနေလောက်ပေပြီ ။
………………………………………………………………………............
စာစဉ် ၇၅၊ အခန်း ၁၉။ ဂျိဘုရင်အပေါ် ထားတဲ့ အရှင်နတ်ဆိုးရဲ့အချစ်က အချစ်စစ်ဖြစ်လောက်တယ်
အရှင်နတ်ဆိုးသည် ရှန်းထင်းချန်းအား ကြည့်လိုက်၏ ။ သူ၏မှုန်ကြုတ်နေသည့်မျက်နှာထက်တွင် အလွန်အကျူး အေးစက်နေသည့် စိတ်ခံစားချက်တို့က ဖြာထွက်နေလေရာ ရှန်းထင်းချန်း အသွေးအသားတို့ပင် ချမ်းစိမ့်တုန်ခိုက်သွားမိ ရ၏ ။
ဘုရား ဘုရား … အရှင်နတ်ဆိုးရဲ့အကြည့်က ဘာလို့ အဲ့လောက်တောင် ကြောက်ဖို့ကောင်းနေရတာလဲ .. ။
ငါက အသုံးအဖြုန်းကြမ်းတဲ့ကောင်ပါနော် ။
ငါ့ကို လူတိုင်းက ပြုံးဖြီးပြီးတော့ပဲ လာဆက်ဆံရတာပါ ။
ရှန်းထင်းချန်း တံတွေးမြိုချလိုက်မိရင်း …
“လို … လိုချင်တဲ့ဈေးကို ပြောကြည့်ပါလား …”
အရှင်နတ်ဆိုးသည် ထိုလက်စွပ်ကို ကျန်းယန်အား ကိုင်ခိုင်းလိုက်တော့ပြီး ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားကာ နက်ရှိုင်းခက်ထန်သည့် စကားတစ်ခွန်းကို ဆိုသွားလေ၏ ။
“မရောင်းဘူး”
ရှန်းထင်းချန်း ။ “…”
တတိယသခင်မလေး ရှန်း ။ “…”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “…”
သန်း ၃၀၀ … ! သန်း ၃၀၀ ကြီးဟ .. !
ရီဝမ်ဝမ် ရုတ်တရက်ပင် ဂျိဘုရင်အပေါ် ထားရှိသော
အရှင်နတ်ဆိုး၏ အချစ်မှာ … အချစ်စစ်လေလားဟုပင် … သံသယဝင်မိလာရလေပြီ ။
အရှင်နတ်ဆိုး ထွက်သွားသည်ကို ကြည့်ရင်း …
အရှင်နတ်ဆိုး သူမရဲ့အမှတ် ၁၀၀၀၀ ကို ယူသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း … ရီဝမ်ဝမ် ဒေါသစွေ့စွေ့ ခုန်လာမိလေပြီ ။
သူမ ဘာလို့များ အဲ့ဒီကြယ်သီးတွေ တခြားမိန်းမလက်ထဲ ရောက်သွားမှာကို စိုးရိမ်နေမိခဲ့တာလဲ ….
ရီဝမ်ဝမ် သူမ၏အမှတ်များကို သယ်သွားပြီး ထွက်သွားလေသော ထိုယောကျာ်းအား စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် တတိယသခင်မလေး ဘက်ကို လှည့်ကာ မေးလိုက်တော့သည် ။
“တတိယသခင်မလေး … ဒီကြယ်သီးတွေကို လိုချင်လား ။
လိုချင်ရင် လျေှ့ာဈေးနဲ့ ဈေးသက်သက်သာသာ ရောင်းပေးမယ် ။
သန်း ၁၀၀ ပဲ ပေး ဘယ်လိုလဲ”
သူ့အနောက်ဘက်ကနေ အနှီမိန်းကလေး၏ ဒေါသသံလေး လွင့်ပျံလာသည် ။ သူ့ကြယ်သီးတွေကို ရောင်းမယ်ဟု ပြောနေသံကို ကြားလိုက်ရချိန် အရှင်နတ်ဆိုး၏ခြေလှမ်းတို့ တခနလောက် ရပ်သွားမိသော်လည်း သူသည် မြန်မြန်ပင် စိတ်ထိန်းလိုက်နိုင်ပြီး မှောင်မိုက်နေသည့် ညထဲကို ပျောက်ကွယ်သွားလေပြီ ။
တတိယသခင်မလေး ရှန်း မှာ တခနလောက် အံ့အားသင့်သွားပြီးနောက် ဒေါသထွက်ကာ
မျက်နှာလေး တင်းမာခက်ထန်လာတော့သည် ။
“နင် ဝယ်တုန်းက ၁ ဒေါ်လာနဲ့ဟာ အခုပြန်ရောင်းတော့ကျ
သန်း ၁၀၀ တဲ့လား ။ ငါ့ကို ဓားပြပဲ လာတိုက်လိုက်ပါတော့လား”
ရီဝမ်ဝမ် နှုတ်ခမ်းသားတို့ကို ဖိကိုက်လိုက်ကာ …
“ငါ ဘယ်ဈေးနဲ့ ဝယ်ဝယ် ဘာအရေးလဲ .. ဒီကြယ်သီးတွေက တကယ်တန်ဖိုးရှိတာပဲဟာ”
တတိယသခင်မလေးရှန်း မှာ ဒေါသတို့ လွင့်ပြယ်သွားတော့မှ
ပိုင်ဖန်း ပြောတာ မှန်သည်ဟု တွေးမိလာ၏ ။
သန်း ၁၀၀ တန်တာတော့ အမှန်ပဲ .. ။
ဝယ်လိုက်ရင် ဘာအရှုံးမှကို မရှိဘူး … ။
ပြီးတော့လဲ အရှင်နတ်ဆိုးက အရမ်း .. အရမ်းကြီး ချောလွန်းတယ် …
တတိယသခင်မလေးတော့ စည်းရုံးခံလိုက်ရပြီဟ …
တတိယသခင်မလေး ရှန်း သည် ချောင်းအသာအယာ ဟန့်လိုက်ပြီး ပြောလာသည် ။
“သန်း ၁၀၀ နော် .. ရတယ်လေ .. ဝယ်မယ်”
“ပိုက်ဆံလွှဲပေးလိုက်” တတိယသခင်မလေးသည် သူမ၏လက်ထောက်လေးဘက် လှည့်ကာ ခိုင်းစေလိုက်ပြီးနောက် ရီဝမ်ဝမ်ဆီကို လက်ဖြန့်လိုက်၏ ။
“ကြယ်သီးတွေ ပေးတော့”
ထိုသည်ကို မြင်တွေ့နေရသည့် ခုနစ်စင်ကြယ်မှာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေရင်း ချီးကျူးအထင်ကြီးမိလာ၏ ။
“အရမ်းတော်တယ် .. အစ်မဖန်း”
တစ်ဒေါ်လာနဲ့ သန်း ၁၀၀ ကို လဲတယ် .. ဒါကြီးက အရမ်းကို အမြတ်တွေ ရနေပြီဟ ..
“မြန်မြန်လေး ပေးလိုက်တော့”
ခုနစ်စင်ကြယ်က လောဆော်၏ ။
ရီဝမ်ဝမ်သည် တတိယသခင်မလေး ရှန်း၏ ပျော်ရွှင်ဝမ်းမြောက် ကြည်နူးသွားသည့် မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း သူမ၏နဂို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး မျက်နှာလေးမှာ အေးစက် လာရတော့သည် ။
“ဒီကြယ်သီးတွေကို သန်း ၁၀၀ ထဲနဲ့ ဝယ်ချင်နေတာလား ။ အိပ်မက်မက်နေလေ”
“ပိုင်ဖန်း .. နင် ဘာပြောလိုက်တာလဲ”
“ဘာမှမဟုတ်ဘူး .. ငါ မရောင်းတော့ဘူး”
“ပိုင်ဖန်း … နင် … ! နင်ပဲ ရောင်းမယ်လို့ ပြောသွားတာလေ..
နင် ငါ့ကို လာကစားနေတာလား”
တတိယသခင်မလေး ရှန်း မှာ သွေးအန်မတတ် ဒေါသထွက်သွား၏ ။
ရီဝမ်ဝမ် ပြန်ဖြေလာသည် ။
“ဟုတ်တယ် .. အဲ့တော့ ဘာဖြစ်လဲ”
တတိယသခင်မလေး ရှန်း ။ “…”
ခုနစ်စင်ကြယ် မင်သက်မိသွား၏ ။
“အစ်မဖန်း … အစ်မ ရူးသွားပြီလား ။
ဘာလို့ မရောင်းတော့တာလဲ ။ အဲ့ဒါ သန်း ၁၀၀ နော် …!
သန်း ၁၀၀ … !!!”
“သန်း ၁၀၀ ဆိုတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ … အဲ့ငွေက များလို့လား” ရီဝမ်ဝမ် သူ့ကို စောင်းကြည့်ပေးလိုက်၏ ။
သေချာပေါက်ကို များတာပေါ့ … ။
သို့သော်လဲ သူမသည် ငြင်းလိုက်ပြီးပြီဖြစ်သဖြင့် နောင်တရနေလဲ မထူးတော့ပါချေ ။
ငါလေးက တော်တော်ကို အသုံးမကျတာပဲ … ဒီလောက်ထိတောင် အစွဲတွေ ကြီးနေလိုက်တာ … သူ့ရဲ့ဘာမဟုတ်တဲ့ အနုတ်စုတ်ဂုတ်စုတ် ကြယ်သီးလေး နဲ့တောင် မခွဲနိုင်ဘူး ဖြစ်နေမိတယ် …
“အိမ် ပြန်မယ်”
ရီဝမ်ဝမ် … လေလံပွဲမှာ ရှိနေသည့် လူတိုင်းအား ရန်စကာ မိန်းကလေးတွေအားလုံးကို မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး
နောက်တွင်တော့ ပြန်သွားတော့လေပြီ ။
ကြယ်ခုနစ်သည် သူမလေးနောက်ကနေ ရင်တမမနဲ့ လိုက်သွား၏ ။ တခြားသူများသာဆို ထိုကဲ့သို့ အသေးအမွှားကိစ္စလေးအပေါ် စာဖွဲ့ကာ ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းအား လာတိုက်ခိုက်ကြမည် မဟုတ်ပါသော်လည်း အရှင်နတ်ဆိုးသည်ကတော့ …
ဒီနေ့ည အစ်မဖန်းလုပ်သွားသည်မှာ တကယ်ကြီးကို လွန်ကျူးပါ၏။ အဇူရာဂိုဏ်းနှင့် ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းသည် အစကတည်းကပင် မတည့်ကြလေရာ အခုဆို သေချာပေါက်ကို ပိုဆိုးသွားပေတော့မည် ။
………………………………………………………………………...........
စာစဉ် ၇၅၊ အခန်း ၂၀။ ကြိုက်သလိုလိုပဲ
ဂျိရှို့ရန်သည်လည်း ပွဲခန်းမထဲကနေ ထွက်သွားလိုက်ပြီး သူမလေးနောက်ကို လိုက်လာ၏ ။ သူ့နံဘေးတွင်မူ အရိုးခြောက်သည် ဘူးအရှည်ကြီးတစ်ဘူးကို ကိုင်ဆောင်ထားလေသည် ။
“ရှောင်ဖန်း”
ရီဝမ်ဝမ် ချက်ချင်း ရပ်သွားမိပြီး ခေါ်တဲ့သူကို လှည့်ကြည့်လိုက်မိ၏ ။
“အရှင် ဂျိ …”
ဂျိဘုရင်က အရိုးခြောက်ကို အချက်ပြလိုက်ရာ
အရိုးခြောက်မှာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး
ထိုဘူးကို ရီဝမ်ဝမ်ဆီ သယ်ပေးလာသည် ။
“ဒါက …” ရီဝမ်ဝမ် နားမလည်နိုင် ဖြစ်သွား၏ ။
“ဒီတန်ခေတ်ကဓားရှည်က မင်းအတွက်”
ဂျိရှို့ရန်က ပြန်ဖြေလာသည် ။
ရီဝမ်ဝမ် အံ့သြသွား၏ ။
“ရှင် … ကျွန်မအတွက် … လား”
“အင်း … မင်း ဒီဓားကို ကြိုက်နေတဲ့ပုံ ပေါ်လို့” ဂျိရှို့ရန် ပြန်ဖြေလာပုံမှာ ဘာမှ ရေးကြီးခွင်ကျယ်မဟုတ်လေဟန် အေးအေးလူလူပင် ။
ခုနစ်စင်ကြယ်နှင့် ကြယ်ခုနစ်တို့ အံ့သြသွားကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်မိကြ၏ ။
ဂျိဘုရင်က ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ …
သူ့စိတ်က ဘာလို့ အရမ်းထူးဆန်းနေတာလဲ …
ပြီးတော့ ငါတို့ အခုလို ခံစားမိနေတာ ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ်လဲ မဟုတ်တော့ဘူး …
မူလက ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းနှင့် ဂျိဘုရင်ကြားတွင် ပဍိပက္ခတစ်ခု ဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး ရန်သူတွေသဖွယ် ဖြစ်လာခဲ့၏ ။ သို့သော် အစ်မဖန်း ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ ထိုခိုက်ရန်ဖြစ်ပွားခြင်းမှာ မရှိတော့ဘဲ ရင်းနှီးသထက် ရင်းနှီးလာနေသည် ။
သို့သော် ကြယ်ခုနစ် ဘယ်လိုပင် တွေးတွေး ဖိန့်ဖိန့်တုန်ဂိုဏ်းလို နာမည်ဆိုးနဲ့ အကျော်ကြီးကျော်နေသော ဂိုဏ်းကြီးအား ဂျိရှို့ရန် လာပတ်သက်မိတ်ဆွေဖွဲ့နေခြင်း အကြောင်းကို နားမလည်တတ်အောင် ဖြစ်ရ၏ ။
ရီဝမ်ဝမ်သည်ကတော့ ချက်ချင်းပင် ထငြင်းလေသည် ။
“မဖြစ်ဘူး .. ယူလို့ မဖြစ်ဘူး ။ ဒါ အရမ်း အဖိုးတန်လွန်းတယ်”
ဒီည၏ အဓိကဇာတ်လိုက်ကျော် လေလံပစ္စည်း သုံးခုထဲက တစ်ခုပင်မို့ ထိုဓားကို ဒေါ်လာသန်းပေါင်းများစွာနဲ့ ရောင်းထွက်ခဲ့သည် မဟုတ်လား ။
ခုနစ်စင်ကြယ် အံ့သြသွား၏ ။
“လခွမ်း .. ! ဒီတန်ဓားက သိုင်းပညာအစည်းအရုံးရဲ့ အရင်ဂိုဏ်းချုပ်က သုံးသွားတဲ့ဓား မလား ။ လွတ်လပ်သောနယ်မြေထဲက သိုင်းသမားတိုင်း ဓားချစ်သူတိုင်းက ပိုင်ဆိုင်ရဖို့ အိပ်မက်မက်နေရတဲ့ ဓား မလား …
“အစ်မဖန်း က .. ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲဗျာ ။ မရှက်နေဘဲနဲ့ ယူလိုက်တော့လေ ။ ဂျိဘုရင်ရှေ့ ရောက်တော့မှ ဘာလို့ လူကြီးလူကောင်းတွေ ဆန်ပြနေတော့တာလဲ”
မင်းဖင်ကြီးပဲ သွားလူကြီးလူကောင်းဆန်ပါလား ..
“ပါးစပ်ပိတ်” ရီဝမ်ဝမ် သူ့အား ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး
ဂျိရှို့ရန်ဘက် လှည့်ပြောလိုက်တော့သည် ။
“အဟမ်း .. ကျေးဇူးတော့တင်ပါတယ် ဒါပေမယ့် ဒီဓားက အရမ်းတန်ဖိုးကြီးလွန်းတယ် ။ လက်ခံလို့ မဖြစ်လို့ပါ”
အဟုတ်ကြီးဟ…ငါပါ ဂျိရှို့ရန်နဲ့ ရှိတဲ့အချိန်တိုင်း အရမ်းတွေ “လူကြီးလူကောင်းပီသလာတယ်” လို့ ခံစားမိလာပြီ ။
ဂျိရှို့ရန်သည် စိတ်ထဲမထားဘဲ အသာအယာ ရယ်မောလာကာ ..
“ဒါဆိုရင်လဲ ရက်နည်းနည်းလောက် ယူထားပြီး ကစားကြည့်ပေါ့ ။ ကိုယ့်ကို နောက်မှ ပြန်ပေး”
“အာ … ဒါဆိုရင်တော့ ဟို …” ရီဝမ်ဝမ် ထိုဓားကို ကြည့်နေရင်းက စိတ်ညှို့ခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရ၏ ။
သူမသည် ပွဲတော်ထဲမှာ ဤဓားကို မြင်လိုက်ရကတည်းက စိတ်ထဲ နေလို့ထိုင်လို့ မကောင်း ဖြစ်နေခဲ့ရ၏ ။ အခုတော့ ငှားပြီး လေ့လာကြည့်ဖို့ အခွင့်ကောင်း ရောက်နေလေပြီ ။
အရိုးခြောက်က အရှေ့ကို တက်လာပြီး ရီဝမ်ဝမ်ကို ထိုဘူးပေးလာသည် ။
ရီဝမ်ဝမ် ဂရုတစိုက်လေး လက်ခံယူလိုက်ကာ ..
“အဟမ်း .. ဒါဆိုရင်လဲ ကျေးဇူးပဲနော် ။
ဒီဓားကို သေသေချာချာ စောင့်ရှောက်သွားမှာပါ”
“ကိစ္စမရှိပါဘူး” ဂျိရှို့ရန် ပြုံးလိုက်မိ၏ ။ သို့သော် တစ်စုံတရာကို အမှတ်ရမိသွားပြီး သူ့အပြုံးမှာ မှေးမှိန်လာလေပြီ ။
“တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ … ကိုယ် လှူထားတဲ့ပစ္စည်းကို လေလံဝင်ပြိုင်လို့က မရခဲ့လို့ … အဲ့လက်စွပ် …”
ရီဝမ်ဝမ်၏ရင်ထဲ မီးတောက်တို့က ဝုန်းခနဲ ထပေါက်သွား၏ ။
သူမ စိတ်ကို မနည်းထိန်းကာ အံကိုကြိတ်လိုက်ရင်း ..
“ကိစ္စမရှိပါဘူး .. ကျွန်မမှာ စဉ်းစားထားတာ ရှိတယ်”
ထို့နောက်တွင် ရီဝမ်ဝမ်သည် ဂျိရှို့ရန် အထင်လွဲသွားမှာကို ကြောက်ကာ အမြန်အဆန် ချောင်းဟန့်လိုက်ပြီး ရှင်းပြလာတော့၏ ။
“အဟမ်း .. အဲ … ဟို … အထင်မလွဲနဲ့နော် ။ အဲ့လက်စွပ်ကို ဝယ်တာက တခြား ဘာသဘောမှ မရှိဘူး ။ လက်စွပ်ကို လိုချင်တယ်ဆိုတာ မီးလျှံကျောင်းတော်ရဲ့ မစ်ရှင်အတွက် သွားလဲ …”
“တခြားဘာသဘောမှ မရှိဘူးလား”
ဂျိရှို့ရန်က ဖြတ်ပြောလိုက်သည် ။
သူမလေးမျက်နှာကို ကြည့်လာသည့် သူ့မျက်ဝန်းတို့က အဓိပ္ပာယ်တစ်ခုခုကို ဆောင်ကြဉ်းထားသလိုလို ။
ရီဝမ်ဝမ် စိတ်ထဲ နေရခက်သွား၏ ။ ပိုင်ဖန်းဆိုသော အမည်ဖြင့် သူမသည် ဂျိရှို့ရန်နှင့် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပတ်သက်မှုတို့ ရှိနေလေသည်မို့ သူမက အမှတ်အတွက် လိုချင်ခြင်းသာဟု
ပြောတာကို ဂျိရှို့ရန် မယုံလောက်ပါချေ ။
ရီဝမ်ဝမ် ပြန်မတုံ့ပြန်လိုက်နိုင်ခင် ခုနစ်စင်ကြယ်က ထပြောလာသည် ။
“တခြားသဘော မရှိဘူးလား .. အစ်မဖန်း ..
အစ်မ ဘယ်သူ့ကို အရူးလုပ်ဖို့ ကြံနေတာလဲ”
ရီဝမ်ဝမ်၏ နဖူးထက်က သွေးကြောတို့ ထိုးထောင်လာရ၏ ။
“ခုနစ်စင်ကြယ် .. မင်း အခုတလော တော်တော်ပါးစပ်ယားနေတယ်နဲ့တူတယ်”
ချက်ချင်းပင် ခုနစ်စင်ကြယ် ဆယ်လှမ်းအဝေးကို ပြေးသွားလိုက်ပြီး …
“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း … ။
အစ်မဖန်း မှာ လုံးဝကို ဘာသဘောမှ မရှိဘူး .. ။ အစ်မက မေတ္တာတရားအတွက် လုပ်ခဲ့တာ .. တရားမျှတမှုအတွက် လုပ်ခဲ့တာ”
ရီဝမ်ဝမ် ။ “…”
………………………………………………………………....................
ဒီဝတ္ထုလေးကို ကြိုက်နှစ်သက်တယ်ဆိုရင် like and comment လုပ်ဖို့ မမေ့နဲ့နော် 😘😘😘😘😘