Chapter Three
-
Samantha
Napahilot ako sa sentido ko dahil sa narinig ko. Ano bang nangyayare?
I remember getting on an accident while going home from our fieldtrip. The next thing I knew I was woken up when I thought I was already dead.
Tapos ngayon ito na naman? I was reincarnated? Anong kagaguhan 'to?
"You can't actually call it reincarnated though." biglang salita nung babaeng may suot na lab coat kanina. Tiningnan ko ulit siya ng may pagtataka.
"What do you mean?" tanong ko pabalik. I don't have any slightest idea about what's happening.
"More like you were summoned. We needed someone and our sorcerer located you, a dying soul." paliwanag niya ulit. I'm not getting anything, wala parin akong maintindihan.
"You needed someone? Para saan?"
"For the coming apocalypse." sagot niya. Napataas naman ako ng kilay sa sinabi niya. Apocalypse for what? Zombies?
"Excuse me?"
Narinig kong may tumunog na upuan kaya napalingon kami dun. Tumayo yung isang lalaking kasama nila at tiningnan ako. What now? Makatingin sakin 'tong mga 'to parang ang laki ng atraso ko sa kanila, eh sila nga itong inudlot kamatayan ko -di sa gusto ko na talagang mamatay.
"She's not getting anything. What an idiot." biglang sabi niya kaya nanlaki ang mata ko.
"Excuse me! You're calling me an idiot? Do you really expect me to process everything after almost dying? What do you what me to say? ' Oh really? You need someone? Okay I'm in!' like that? Are you fucking kidding me?!" sigaw ko na nagpahinto sa kanila. Napahawak ako ng mahigpit sa kumot sa sobrang inis.
Naiinis ako sobra, they dare disturb me and brought me here without even telling me the truth. Ang dami pang pasikot sikot, apocalypse churvaness. Di nalang pwedeng sabihing 'Andito ka kasi ganito ganyan' kaputanginahan.
Inirapan lang ako nung lalaki at lumabas ng kwarto. Aba siya pa may ganang mang irap kapal ng mukha.
Binalingan ulit ako ng tingin nung babaeng kausap ko kanina.
"Mas mabuti kung sumama ka nalang sa amin. We'll explain everything later." sabi niya ayan na naman yang explain everything later.
Sinamaan ko ng tingin yung lalaking nakita ko kanina sa nasusunog na bus, "He said that earlier and I haven't got my explanations yet." napangiti naman siya ng maliit at nagtatakbo palabas.
"Calm down tiger, nakakatakot ka naman para ka nang papatay."
"Because I would." sagot ko at bumababa sa hospital bed, found out I was in the hospital because of the smell. I hate it here,"Kung di niyo ako dinala dito I would've been still alive by now at nakalabas na sa bus."
"Hindi rin." sabi niya at tinulungan akong makatayo ng maayos, marunong naman akong maglakad pero nahihirapan akong tumayo sa katawan na ito, "You we're only alive by that time because of the barrier na nilagay ni Cendrix. Naghihingalo kana bago pa niya nalagay ang barrier."
Napahinto naman ako dahil sa sinabi niya, so kung hindi dahil sa kanila tuluyan na nga akong namatay at hindi comatose ngayon?
Magsasalita pa sana ako ng bigla kong narinig ang balita sa TV, ngayon ko lang napansin yung TV simula pagkagising ko.
"Mahigit apatnapu na estudyante ng Saint Claire Highschool ang dinala sa hospital dahil sa isang aksidente sa labas ng syudad kaninang hapon. Napag-alamang nawalan ng preno ang sinasakyang bus ng mga estudyante habang pauwi kaya ito naaksidente. Isa sa mga estudyante ang comatose pagkatapos itong makita sa loob ng umaapoy na bus, di alam ng mga rescuers kung paano niya nagawang makaligtas at naabutang may buhay parin sa loob. Ayun sa pulisya ay iniimbestigahan na nilang ang nangyareng aksidente-"
Bigla itong namatay bago pa natapos ang newscaster sa pagsasalita.
"Ang bilis kumalat ng balita." sabi niya at tuluyan na akong tinayo, "Sumunod ka sa akin, ipapaliwanag namin sayo lahat."
Lumabas siya ng kwarto kaya agad akong sumunod. I need answers as to why I'm here and what's my purpose here.
Lumabas kami ng kwarto, nagtaka ako kasi walang katao tao sa labas. Akala ko ba nasa hospital kami? Ba't walang mga tao dito?
"This is not a hospital if that's what you think. You'll know soon where we are, baka di mo ulit maprocess pag ngayon ko sayo sinabi." sabi niya at nagpatuloy sa paglalakad.
Nakita ko sa labas ang isang babae na kasama nila, kanina pa siya tahimik at nakatingin lamg sakin habang nakaupo dun sa sofa katabi nung lalaking nagbigay ng bracelet sa kamay ko.
Napatingin ako sa bracelet na nasa kamay ko, I remember seeing this on my real body bago kami napunta dito.
"Hi." biglang sabi nung babae kanina habang sinasabayan ako sa paglalakad. She's smiling softly to me. Nakatingin siya sa akin ng malumanay.
Mas matangkad ako ng kunti sa kanya o it's just because of this clone body na sinasabi nila. Hinawi niya ang kunting hibla ng buhok na nahulog sa mukha niya at nginitian ulit ako.
"What's your name by the way? Dinala ka namin bigla dito without actually knowing your name." sabi niya habang nakatingin sa akin. Ang tahimik ng paligid namin at tanging ang tunog lang ng stilettos nung babeng nakalab coat ang maririnig.
"Samantha." tanging sagot ko at nagpatuloy sa paglalakad, I don't like to talk to any of them. I'm not like those type of people who easily gets friendly.
"I'm Erlyiea, nice to meet you Sam." sabi niya, she looks kind but I don't like it when people call me Sam lalo na't ko di ko kaibigan.
Di ko nalang pinansin ang pagtawag niya sa akin at tumango lang, I have a weak spot for cute girls. Ruler nalang ang straight ngayon.
Ilang sandaling paglalakad pa ay huminto kami sa isang malaking pinto. Tiningnan ko ang nakalagay sa taas ne'to at nakita ang sign na CEO's office. Nasa isang company building ba kami?
Binuksan niya yung pinto at bumungad samin ang napakalaking office. Kitang kita ang mga city lights sa malaking glass window. May swivel chair sa gitna na walang nakaupo.
Naglakad yung babaeng naka lab coat palapit sa isang bookshelf at tinulak ang isang libro. Bigla itong umatras at bumungad sa amin ang pintuan sa likuran. Binuksan niya ito at sumalubong sa amin ang nakakunot na noo nung lalaking sinigawan ko kanina.
"He's probably angry kasi sinigawan mo siya kanina. No one ever dared to shout at him before, ikaw pa lang." bulong ni Erlyiea, napataas naman ang kilay ko dahil sa sinabi niya.
Sino ba siya sa inaakala niya? Anak ng mafia boss? Jeez.
Pumasok na kami sa loob, sinamaa ko pa siya ng tingin ng makadaan ako sa harap niya. Akala niya palalagpasin ko lang pagtawag niya sakin ng dumb, ha mamatay muna siya.
Nilibot ko ang paningin ko sa loob, napapalibutan kami ng mga libro. Sa gitna ay may maliit na lamesa at couch, may bar din sa gilid kung saan nakalagay ang mga iba't ibang inumin.
"Is that her?" tanong ng isang lalaking tantsa ko nasa 40's na. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko sabay nilapit ang mukha niya sa akin, "She looks fine. Did anything bad happen during the transfer?"
"None. It was smooth, her consciousness and the clone were compatible. As for the ability I detected none." sagot nung babaeng naka lab coar habang hawak na papel.
"What do you mean none? Impossibleng wala siyang ability, the sorcerer detected her. Sigurado ba kayong tama yung nakuha niyo? Kunting mali lang it'll be the end of us." mahabang litanya niya at tiningnan yung babae. What the heck are they talking about? Atsaka pwede niya bang bitawan kamay ko?
"We're quite sure." simpleng sagot niya. Binalingan niya ulit ako at tiningnan ng mabuti bago bumuntong hininga at binitawan ako. I think I just disappointed him, but why? I don't even know what the heck is happening.
"Okay, we still have time maybe we can discover it sooner or later." sabi niya at tinalikuran ako, " All of you will help in discovering her ability we can't just let her fight without knowing it."
"Wait did I just hear it right? Let me fight? Sinong kakalabanin ko?" biglang tanong ko. I've been quiet the whole time and I can't keep it to myself anymore.
"Didn't they told you?" tanong niya kaya umiling ako, napahimas siya sa sintido niya at umiling, "Come here."
Lumapit ako sa kanya at iginaya niya ako sa isang table, umupo siya sa swivel chair at humarap sa akin. Pinatong niya sa mesa ang dalawang siko niya at pinagtiklop ang dalawang palad.
"I know this is shocking for you knowing that you just got into an accident, you're probably having a hard time processing everything so I'm just going to tell it to you right on point." seryosong sabi niya kaya napalunok ako. I feel like this will be big.
"You are a summoned warrior, andito ka para labanan ang paparating na apocalypse na sisira sa buong mundo." sabi niya kaya napakunot ang noo ko.
"You summoned me just to say na may kakalabanin akong hindi ko alam kung tao ba o hindi? That is.... Fucking bullshit." sabi ko at napahawak sa sintido ko. Seriously what is wrong with this people? Anong tawas ba ang nasinghot nila't pati ako dinadamay nila?
May lalabanan akong I don't even know for Pete's sake what is. Magpasa nga ng activities on time hindi ko magawa lumaban pa kaya? Tarantado ba sila?
"Watch you're mouth miss." biglang bulong sakin nung lalaking sinigawan ko kanina, may naramdaman akong malamig at matulis na bagay sa lalamunan ko.
"Get you're fucking hands off of me." mahinahon kong sagot sa kanya, mas lalo niya lang diniin ang bagay sa lalamunan ko kaya naramdaman kong humapdi yun. Tiningnan ko siya ng masama ng mapagtanto kong dagger ang hawak niya.
"What if I wouldn't?" tanong niya pabalik habang nakatitig ng masama sakin. Uminit bigla ang ulo ko at sa di malamang dahilan ay bigla nalang siyang napahiwalay sa akin, nanatili parin ang sama ng tingin ko sa kanya.
I am angry right now. This people just summoned me out of nowhere and told me I need to fight a fucking apocalypse. Sinong hindi magagalit dun?
“I have been asking for an explanation the moment I woke up pero pinagpapasahan niyo lang ako. You fucking summoned me here at ang kapal pa talaga ng mga mukha niyong ipasa sa akin ang responsibilidad niyong wala naman akong kinalaman.” sabi ko habang nakatingin ng masama sa kanilang lahat. Napapikit ako at kinalma ang sarili ko. Wala akong makukuhang sagot sa ganito, “I badly need answers,where am I? Why am I here? What am I doing here? What am I supposed to do? What is the purpose of this bracelet? That's all I need to know. Kung kailangan niyo ng tulong ko kaya ako andito then that's fine with me. Ang akin lang ipaintindi niyo sa akin yung nangyayare ng hindi ako nagagalit because I don't want to. Okay sir?”
Nakita ko naman siyang napangiti ng maliit tsaka tumango. Tumayo siya sa pagkakaupo sa swivel chair niya at tinaas ang dalawang daliri, may lumapit na butler sa kanya at may sinabi siya dito.
“Please prepare a tea for our guess-” pinutol ko siya sa pagsasalita niya dahil sa narinig ko.
“I don't drink tea nor coffee, a hot choco would do. Thank you.” sabi ko kaya tumango naman siya. Umalis na ang butler at pumunta kung saan.
I've seen this scenario in animes a lot of times so it's not that new to me what's shocking is a fantasy world really did exist.
“Please have a sit.” sabi niya kaya napaupo na ako sa sofa. Nakita ko pa ang tunaw na dagger kanina pero di ko nalang pinansin, “I'll give you the explanation you need but you have to pay attention.”
Tumango naman ako kaya nagsimula na siyang magsalita. Seryoso lang ako sa pakikinig habang nanonood lang ang apat na kasama ko kanina.
Turns out a bad and powerful guy is trying to take over the world for the sake of power and that's the apocalypse they're saying. It'll break the barrier between normal people and the people with abilities.
Pag na expose sila sa mga normal na tao may possibility na mas lalong magkakagulo. Imbes na makampante sila dahil may magliligtas sa kanila they would be frightened. Lalo na't may mga mystic -what they are called- na nakatira kasama nila. It would be scary for the people they know.
This apocalypse can only be stopped by a chosen warrior, either an inborn mystic or a summoned warrior.
And I was the one chosen.
“As for the bracelet, yan ang magsisilbing gabay mo sa pagbabalik sa totoo mong katawan. Without that hindi kana makakabalik at mamamatay ka ng tuluyan.” sagot niya kaya napahinto ako sa pag inom ng hot choco, “Pag natanggal yan sa totoo mong katawan magsisimulang maglaho ang katawan mo na ginagamit mo ngayon hanggang di nababalik ang bracelet mo.”
So I really need to take good care of it. Tiningnan ko ito at hinimas ang butterfly sa gitna.
"You can visit your body and check it if you want. Just press this butterfly and you'll be seeing your real body in a ghost form." sabi niya ulit. Napatango naman ako dahil dun.
Biglang tumunog ang cellphone niya kaya tumayo na siya at inayos ang suot niyang suit.
"I have to go, I have a meeting to attend to." sabi niya at tinanguan ako.
Turns out he's the CEO of Mariposa hotel, the biggest hotel in Swallowtail City. Their family is the second richest family in this city, the first one are the Acvell. Minsan lang sila magpakita sa media kaya hindi masyadong kilala ang family member nila.
Rumors say they are the descendants of King Leonard Aragorn Acvell, ang may ari ng palasyong pinuntahan namin. But King Acvell was said to not having a wife, kaya impossibleng may descendants siya. Relatives siguro meron.
“Can I ask a question?” biglang sabi ko kaya napatingin sila sa akin, wala naman akong nakuhang sagot kaya nagpatuloy ako sa pagsasalita, “Have you seen King Acvell in real life?”
Nangunot naman ang noo nila dahil sa tinanong ko. Binaba nung lalaking sumundo sakin -na Cendrix pala ang pangalan, ang hawak niyang libro.
“King Acvell died hundred years ago, kaya impossibleng makita namin siya in real life. Hindi pa tayo buhay nung mga panahon na yun.” sagot niya at bumalik sa pagbabakasa.
“King Acvell wears a brown royal military uniform right?” tanong ko ulit, this time si Erlyiea na ang sumagot sa akin.
“Yes, yun yung suot niya sa mismong araw ginawa ang portrait niya at ang araw na sinabing namatay siya. Why do you ask?” sagot niya. Inalis ko ang tingin ko sa kanya at uminom ng hot choco.
“I saw him.” biglang sabi ko kaya napahinto silang lahat sa ginagawa nila, “Nag fieldtrip kami sa palasyo niya bago kami naaksidente. Nakita ko siya sa isang bintana sa third floor na nakatingin sa akin. Later I saw him again pero nasa likurang parte na siya dahil nasa kalsada na ang bus,kahit malayo alam kong siya yun.”
Napakunot ang noo nila dahil sa sinabi ko, “The beginning of a new life. Yun ang narinig ko bago umalis ang sinasakyan naming bus palayo.” Uminom ulit ako ng hot choco at tumigil na sa pagsalita.
Naging tahimik din silang apat pagkatapos. Mukhang napaisip din sila kung anong ibig sabihin ng nangyari.
Napatingin ako sa wall clock at nakitang 9PM na. My body immediately felt tired after seeing the time.
“Where can I sleep tonight? Mukhang nadrain ako sa mga nalaman ko.” tanong ko. Agad namang napatayo ang babaeng naka lab coat -I don't know her name yet.
“Let's call this a day and take a rest. We'll start our training tomorrow.” sabi niya at naunang lumabas. Tumayo naman ako at sumunod sa kanila. Naabutan namin ang CEO ne'tong hotel na may pinipirmahang mga papel.
“Overtime again?” tanong nung babae.
“Yes. Jhaviel you're going home tonight, mag isa lang kapatid mo sa bahay.” sabi niya ng di kami tinitingnan. Sino si Jhaviel?
“Fine.” sagot nung lalaking masungit. Ah so siya si Jhaviel, “Going home once in a while is not that hard, Dad.” sabi niya habang may diin sa salitang DAD bago lumabas.
He's the son of the Mariposa hotel's CEO?
I didn't like his tone. Lumaki akong walang ama kaya nainis ako, buti nga siya may ama kahit di nila nakakasama nagpoprovide parin sa kanila. I know my father is still alive pero kahit ni peso wala siyang nabibigay samin nila mama at kuya.
“Hindi po masamang magpahinga minsan, baka magkasakit po kayo.” sabi ko at nilapag ang ginawa kong origami kanina sa sobrang bored. Nginitian ko siya at sumunod na sa paglabas.
Naaalala ko si mama sa kanya. Kahit mag isa lang siya ginawa niya lahat ng makakaya niya mabigyan lang kami ng makakakain. May time na nahuhuli kong di kumakain si mama ng umagahan, yung sobrang ulam namin ni kuya yung kinakain niya pagkaalis namin ng bahay kasi may mga oras na nagmamadali kami at di namin naubos ang mga pagkain namin. Minsan sinasadya talaga naming di kumain at sinasabing nagmamadali kami para lang di siya kakain ng tirang ulam mula sa amin.
Napapunas ako ng pisnge ng maramdamang naiiyak ako. Namimiss ko na si mama, naiisip ko palang ang itsura niya ngayon habang nakatingin sa katawan ko dinudurog na ang puso ko.
Sumakay kaming dalawa nung babaeng naka lab coat sa elevator samantalang yung tatlo ay uuwi daw sa sarili nilang bahay. Since clone lang ang katawan na gamit ko ngayon ay magi-stay ako dito sa hotel at dun kami papunta sa tuluyan ko ngayon.
Pinindot niya ang pinakataas na floor ng building. Bumukas na ang pinto ng elevator ng makarating kami dun, naglakad siya sa tahimik na hallway at umakyat sa isang hagdan. May nakalagay na bakal na gate dun at may nakasabit na sign na may 'Private area, No trespassing' na nakasulat.
Umakyat lang kami sa hagdan hanggang sa huminto kami sa isang pinto. Kapagod naman, saan ba nila ako papatulugin? Sa rooftop?
Binuksan niya ito at sumalubong sa akin ang malamig na hangin kaya napayakap ako sa sarili ko.
“Giniginaw ka?” nagtatakang tanong niya. Abnormal pala 'to eh.
“Malamang ano ba inexpect mo?” sagot ko pabalik.
“You're not supposed to feel anything since clone lang yang katawan mo. Gawa sa silicone.” sabi niya kaya napailing ako, nabubuang na siguro 'to. Kung di ko lang talaga alam kung anong meron sila kanina ko pa sila napagkamalang mga sabog, “Anyways, this is where Jhaviel stays sometimes. Di niya naman masyadong ginagamit 'tong penthouse niya kaya sayo nalang muna pinapagamit ni Sir Arthur.”
Napanganga ako ng makapasok ako sa loob. Sobrang ganda ng interior, malinis at di masakit sa mata ang kulay. Mainit din kaya nawala ang nararamdaman kong lamig kanina.
“Please feel at home. Maiiwan na kita, kailangan ko pang umuwi dahil may anak ako. If you need anything just use that telephone over there, press number 1 at directed kay Sir Arthur ang line niyan.” sabi niya kaya tumango nalang ako, “Goodnight then. Have a nice sleep.”
Nagpaalam muna ako bago umakyat sa second floor. May tatlong kwarto dito sa taas at dalawa sa baba. Nakalock ang unang pintong nilapitan ko kaya sumunod ako sa pangalawa, nabuksan ko naman ito kaya pumasok na ako.
Napanganga ulit ako ng makita ang loob. Masa malaki pa 'to sa kwarto ko dati. Kasya na yata dalawang sala at kusina sa sobrang laki. Agad akong tumalon sa kama, ang lambot sobra.
Agad akong nakaramdam ng antok, di ko na kayang bumangon para maglinis ng katawan.
Agad na bunigat ang mga talukap ko at nandidilim na rin ang paningin ko. Pagod na pagod ang katawan ko sa lahat ng nalaman ko.
Ilang sandali pa ay tuluyan na akong kinain ng kadiliman. Bukas ko na poproblemahin yung iba, ngayon magpapahinga muna ako.
-
Kunting chapters pa lang meron itong story ko pero nakapasok na sa rankings sana magtuloy tuloy na *fingers cross
Honest comments would be much appreciated. Thank you! :)
I mixed up the numbers, sorry.