Nang magising ako ay wala akong ibang makita kundi ang kulay puti sa paligid ko.
Patay na ba ako??
Sinubukan kong umupo ngunit nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko.
Muli kong inalala ang huling nangyare bago ako mawalan ng malay..
Napapitlag na lamang ako ng pumasok sa isip ko si Ash!!
"Hon!!"
"Ash..! "
Halos magwala ako sa kinauupuan ko makita ko lang sya.
"Anak! Gising ka na—Doc!!" Hindi ko pinansin ang paglapit sakin ni mama.
Wala pa rin akong tigil sa pag hahanap kay ashton.
"Anak..."
Boses iyon ni mama. Maging si papa ay nandito na rin ngunit wala ako sa kanilang gustong kausapin.
Si Hon!!
Nasan ka na ba?
Naramdman ko na lang ng unti unti na pala akong nawawalan muli ng malay.
****
Nang muli akong mag kamalay ay mukha agad nina mama at papa ang bumungad sa akin.
"Thenna, buti gising ka na. Pinag alala mo kami ng papa mo."
"Ma, Si Ash.. Nasan sya?"
Alam kong masasaktan sila pero gusto ko lang talagang makita ang lalaking mahal ko.
"Hindi makakatulong sayo kung hahanapin mo sya, Anak."
Kumabog ng malakas ang dibdib ko.
Ayaw kong marinig ang sasabihin nila!
Hindi!!
Hindi ko kakayanin!!
"Ma, Please. Gusto ko syang makita. Gusto kong siguraduhing maayos ang lagay nya. Hinawakan nya ang kamay ko bago ako mawalan ng malay, Ma." halos mag maakaawa ako sa kanilang dalawa makita lang si Ash.
"Magpagaling ka na muna, Anak. Hindi makakatulong sayo kung may malalaman ka."
Halos pag sakluban ako ng langit at lupa.
Wag..
Please!!
"Naalis na ng mga doktor ang balang bumaon sa dibdib mo, Anak." Si mama ang nag sasalita ngunit wala doon ang atensyon ko.
"Hon.. " Hinayaan kong tumulo ng tumulo ang mga luha ko.
Hindi ako mapapagod na hanapin ka.
Sa sobrang linaw ng pagkakaalala ko ay para bang nandoon pa rin ako sa lugar kung saan ko sya huling nakita bago ako mawalan ng ulirat.
"Si Ashton, Anak.." Puno ng luha ang mga mata ko ng titigan ko si mama.
May kung ano sa akin ang ayaw marinig ang sasabihin nya, ngunit meron din sa loob ko na gustong malaman kung ano na ang nangyare sa kanya..
"Ma.." Humahagulhol ako habang nakayakap kay mama.
Pinanghihinaan ako sa totoo lang pero gusto kong lakasan ang loob ko, para sa kanya.
Gusto kong makita nya kung gaano ako katapang.
Gusto kong ikuwento sa kanya lahat ng kwentong alam ko.
Natatakot ako sa katotohanang baka di ko kayanin kung Ano talaga ang nangyare sa kanya.
"Sabi ng doktor ay hindi ka dapat mastress anak."
"Ma, Pa!!"
"Magpagaling ka, at ako mismo ang magdadala sayo kung nasaan man ngayon si Ashton."
Muli akong napahagulhol ng sabihin. iyon ni mama.
Isang linggo ang lumipas ng bahagya ng umayos ang pakiramdam ko.
"Anak.. Gusto mong lumabas muna?"
Nasa Hospital pa rin ako at patuloy na nagpagaling.
"S'an tayo pupunta, Ma?" Tanong ko habang umuupo sa wheel chair.
Itinutulak ako ni mama sa may hallway ng mapadaan kami sa ICU.
Hindi ko alam kung bakit huminto kami sa tapat ng pinto niyon.
"Ang Lalaking pinaka mamahal mo, ay nasa loob ng pintong iyan, Anak."
Si hon...
"Ma??"
"Kritikal pa rin hanggang ngayon ang nobyo mo. Patuloy syang nakikipag laban para lang mabuhay anak."
"Hon— Gusto ko syang makita, Ma." Hawak ko ang kamay ni mama.
Gusto ko syang makita.
Baka sakaling gumising na sya kapag narinig nya ang boses ko..
Baka hinihintay nya lang ako, para ako mismo ang gumising sa kanya.
"Ma, Please..." Pagmamakaawa ko.
"Ipagpapalam natin sa doktor nya, Anak. Mahigpit kasi ang mga doktor dito."
"Gawan nyo po ng paraan.. Hindi ako aalis dito hanggat di ko sya nakikita, Ma! Please"
Tulad ng ipinangako ni mama, Ay pinayagan ako ng doktor na makapasok sa loob.
Mas lalo akong naiyak ng makita kung gaano kadaming bagay ang naka kabit sa kanya.
Hon..
Inilapit ako ng doktor sa tabi nya, saka ako iniwan sa loob.
Nanginginig ang kamay ko ng hawakan ang kamay nya.
"Hon.. Gising ka na please.."
"Labas ka na dito. Hindi magandang kwarto ang ICU, Please.."
"Kakantahan mo pa ako di'ba?"
Kahit pa may tubong nakakabit sa bibig nya ay pilit ko pa ring hinaplos ang mukha nya.
May benda rin sya sa ulo nya dahil sa tama ng bala..
"Hon, Nandito na ako. Buhay, kaya gumising ka dyan."
"Hindi ka cool kung nakahiga ka lang."
"Bangon ka na aking mahal."
"Gumising ka para sakin please.."
"Yung mga nanakit sa atin, nahuli na sila. Nakakulong na sila, kaya ikaw bumangon ka na dyan kasi miss na miss na kita."
"Namimiss ko na yung pag kanta mo, namimiss ko na yung pag yakap mo. Namimiss ko na yung pag halik mo. Bumalik ka na sakin, Please.."
Nagulat na lamamg ako ng bigla nyang pisilin ang kamay ko.
Kumabog ng malakas ang puso ko ng makita mismo ng mata ko ang pag pisil nya don.
Ngunit ganon kabilis nawala ang ngiti ko ng makitang nag paflat line ang pulso nya.
Malakas ng boses na tinawag ko ang doktor nya..
Nag kukumbulsyon na sya at natatakot ako sa susunod na pwede pang mangyare.
"Dok, Anong nangyayare sa kanya?"
Walang sumagot sa akin sa halip ay inilabas ako ng ICU.
Mabilis na nag papatakan ang mga luha ko habang yakap si mama.
Dinala nya ko muli sa kwarto ko.
Hindi ako mapalagay sa nangyare.
Hindi ako nakakain ng araw na iyon dahil sa pag aalala ko kay Ash.
Ilang araw pa ang lumipas ng makatanggap ako ng balita.
"Anak ang Nobyo mo!" Malakas na sabi ni mama.
Kumabog na naman ng malakas ang dibdib ko.
"Ano pong nangyare?" Nag aalalang tugon ko.
"Gising na sya, Anak!"
Awtomatikong tumulo ang luha ko hindi dahil sa lungkot, kundi dahil sa saya.
Sa wakas..
"At ikaw agad ang una nyang hinahanap, Anak." Natutuwa si mama ng sabihin iyon.
"Samahan mo ako sa kanya ma."
Nag mamadali akong nagpasama sa kanya.
Nakalipat na rin sya sa private room nya.
Inayos ko muna ang buhok ko bago tuluyang pumasok sa kwarto nya.
Kaagad akong naluha ng makita ang nakangiti na nyang mukha.
Namiss ko sya.
"Hon!!" Patakbo akong lumapit sa kanya at yumakap.
"Tss, Missed me, Baby?"
"Oo! Antagal mong gumising. Napasarap ka siguro sa panaginip mo?" Lumuluha man ay natutuwa talaga ako na gising na sya.
"I love you, Hon! I can't wait to marry you"
Nabigla ako sa sinabi nya.
"Hon, kagigising mo lang, tinitrip mo na agad ako!"
Gusto ko sanang hampasin ang tiyan nya pero naaawa ako sa kanya.
"I'm fuckin' serious, Hon. Wala na akong ibang mamahalin kundi ikaw lang."
"So, nag Popropose ka nyan?" Nakangiting tanong ko. "Nasaan ang singsing?" Kunwari pang hinahanap ko iyon.
"Pangako, Oras na lumabas ako dito, Pakakasalan na kita." Iyon na ang huli nyang sinabi dahil niyakap na nya ako.
**********
Makalipas ang ilang buwan, tuluyan na syang gumaling.
Gaya ng sinabi nya ay tinupad nya ang pangako nya sa akin,
Maayos nyang hiningi ang mga kamay ko sa mga magulang ko. (Kaya ngayon wala na akong mga kamay.. Hahah.. Charot!)
At ngayon ay Pareho na kaming nakaharap sa altar, Sa Dyos.
Nangangako ng habang buhay na pagmamahalan sa isa't isa.
May hindi mang magagandang nangyare sa amin, Sigurado naman ako na ang ikasal sa kanya ang pinaka magandang nagyare sa buhay ko.
Ang pangakong mamahalin nya ako sa hirap at ginhawa, at aalagaan ako sa hirap at saya ang pinaka magagandang salitang naririnig ko ngayong araw.
Kahit lumuluha ay. masaya ako, at walang tamang salita ng makapag papaliwanag kung gaano ako kasaya ngayon.
Lumipas ng ilang taon, biniyayaan kami ng Tatlong magaganda at gwapong mga anak.
Sina angela, Ling at si oddete
Akala ko ay ang ikasal na ang pinakamagandang nangyare sa akin ngunit mali pala ako dahil ang pag dating ng tatlong mga anak ko ang tunay na nagpaligaya sa akin ng lubos.
Napaka sayang maging isang magulang, lalo na at si Ashton ang naging asawa ko.
Wala pa rin syang ipinagbabago,
Sweet..
Caring,
At palagi nya pa rin akong inaawitan.
Masaya at kontento na ako sa buhay ko..
Kahit kailan ay wala na akong hihilingin pa kundi ang maligayng pagsasama naming buong pamilya.
*******
THE END..
A/N
GUSTO KO LANG MAGPASALAMAT SA PAG BABASA NYO,
SANA AY NAGUSTOHAN NYO YUNG KINALABASAN NG IMAHINASYON KO.
SALAMAT AT HANGGANG SA SUNOD PA NA ISUSULAT KO.
LAB YUU GUYS..
Love: Your chinita Author na mahilig sa kamote.
=KAMOTEFAM=
I
LOVE
YOU