Trigger Warning: Suicide and sexual harassment
A tear escapes in my eyes as I open them. Pinaghalong takot at kaba ang sumibol sa dibdib ko nang magtama ang paningin namin.
Piercing on the lips and a cut on the eyebrow.
Fear crept into my system, again. I wanted to scream, pero ang palad niya ay nasa labi ko, pinipigilan ito habang ang lahat ng timbang niya ay na sa akin.
Kung gaano kaingay ang pagdaan ng mga sasakyan sa kabilang bakod, gano'n din kaingay ang isipan ko.
Anong gagawin nya? Kailangan kong makaalis dito. Gusto ko nang umuwi. Gusto ko pang mabuhay.
His eyes were full of lust. Para bang isa siyang tigre na ngayon lang makakakain and I am the prey, I am his prey.
"Ganda mo," bulong niya na nakapagpataas ng balahibo ko.
Parang may kung anong gumalaw sa sikmura nang nagsimula niyang halikan ang leeg ko.
Screamed escape in my mouth as I shiver in fear. My heart started to beat frantically. Sinubukan kong ilayo ang katawan ko sa kaniya ngunit hinila niya ako at tinulak sa makapal na pader sa likod.
Dumaing ako nang maramdaman ang sakit doon.
"Huwag ka nang pumalag pwede ba!" I watch how his eyes glistened with rage habang sinasabi ang mga 'yon. Hinawakan niya ng mahigpit ang magkabilang braso ko at dinikit iyon sa pader, trapping me like a prisoner.
Kasabay nang pagkawala ng sigaw sa labi ko ay ang malakas namang palakpakan at hiyaw ng mga estudyante sa hindi kalayuan sa amin.
"Romero three points!"
"Please, please stop, tama na, maawa ka, huwag mong gawin 'to." I said begging between my sobs. Halos walang lumabas na boses sa labi ko dahil sa sobrang takot.
Inipon ko ang lahat ng lakas ko bago ko siya hinawakan sa dibdib at tinulak palayo.
Lumunok ako at tinignan siya.
Taas baba ang dibdib niya. Magulo ang buhok at walang suot na na pang itaas.
Hindi siya ganito, hindi siya ganito dati.
Lumagpas ang tingin ko sa likuran niya, kung saan nakasandal ang isa malaking basag na salamin. My heart crushed into pieces nang mapagtanto ang kalagayan ko.
Mix of sweat and tears is dominating my face. Magulo ang buhok at nagdudugo ang labi. Bumaba ang paningin ko sa suot kong damit. Wala na ang mga butones ng puting blouse ko, exposing my bra, na konting konti na lang ay masisira na. Mabilis kong inayos iyon at tinakpan ng braso ko.
Nanlilisik ang mga mata niyang lumapit sa akin at hinawakan ang panga ko pagkatapos ay tinulak dahilan para maramdaman ko ang mainit na pader sa likod ko.
"I'll kill you kapag nag ingay ka pa." maotoridad niyang sabi.
Natigilan ako at unti unti natulala. Pakiramdam ko natahimik ang buong mundo at ang kabog ng dibdib ko lang ang nagsisilbing ingay.
P-p-papatayin?
Para akong nabuhusan ng malamig na tubig nang mapagtanto 'yon.
Knowing how powerful he is, hindi malabong totohanin niya iyon.
Ayoko pang mamatay.
"Good girl," rinig kong sabi niya.
Hindi ko iyon pinansin.
My mind was empty, I didn't know what to do. Wala akong maramdaman na kahit anong emosyon.
My heart dropped on my stomach when I felt his lips start to wander on my neck again. I feel the urge to resist and scream pero pinigilan kong gumawa ng kahit na anong ingay ng maalala ang banta niya.
I feel so weak.
Nanlaki ang mata ko nang maramdaman ang kamay niya sa loob ng palda ko, on the way on inside my cyclings.
I gasp as tears started to pool my eyes, hinayaan ko lang rumagasa na parang ilog ang mga luha sa mata ko hanggang sa lumabo iyon. Hindi na gumalaw ang katawan ko, dahil sa pagod at sakit or maybe because I am slowly accepting my faith. I closed my eyes, praying for someone who can save me from this nightmare.
I am helpless.
I slowly opened my eyes. I raised my hand and unconsciously wiped the tears on my cheek.
Sumikip ang dibdib ko nang muling maalala ang nangyari. I exhale slowly at lumunok, trying to calm down.
Bumaba ang paningin ko. Ang normal na maraming tao sa cafeteria ay walang tao ngayon. The benches and center wing are also empty.
"Inuulit ko po. All teachers and students please proceed to the gym right now for the meeting, thank you!"
Announcement na nanggagaling sa speaker na nasa iba't ibang lugar ng campus lang ang nagsisilbing ingay sa paligid.
Hindi ko iyon pinansin at nanatili ang paningin sa sahig na halos limang palapag ang pagitan sa akin.
'Just die'
I feel so disgusted in myself remembering those, I feel so stupid, pakiramdam ko ang dumi kong tao.
Unwanted tears escaped my eyes again. I sob, but this time I didn't raise my hand to wipe it. Wala na akong lakas para gawin iyon.
I hate this feeling, ayoko ng ganito.
'Just die'
My eyes still darted on the floor.
I took a small step, hanggang sa wala nang tinatapakan ang mga daliri ko sa paa. I let my hand float like a bird in the sky.
Ano kayang pakiramdam nang lumilipad?
Unti-unti kong inangat ang paningin ko sa kulay kahel na langit.
Golden hour.
Gusto ko nang mawala. Sorag hirap mabuhay sa mundong 'to. Hindi ko yata kaya, no, hindi ko kaya.
I spread both of my arms and took all the courage to position myself from jumping.
Natigilan ako at napalingon nang marinig ang pagbukas ng bakal na pinto. Niluwa no'n ang isang pamilyar na lalaki.
Nawala ang pagkakakunot ng noo niya nang magtama ang paningin namin.
Messy hair and messy uniform with his black sling bag is pretty resting on his back. His black eyes darted at me. May sugat sa labi at may hawak na nakasinding sigarilyo sa kanang kamay.
My heart skipped a beat.
Anong ginagawa niya rito? Nandito ba siya para hulihin ako? Isumbong sa mga guard? Dalhin sa dean's office?
Naglabas siya ng usok galing sa labi niya bago itinagilid ang ulo na para bang sinusuri ako. Hindi ako umimik.
Maya maya lang ay umawang ang labi niya nang makita kung saan ako nakatungtong. May sasabihin sana siya pero tumagos ang tingin niya sa likuran ko.
"Ano 'yon?" tanong niya tsaka may tinuro sa likuran ko.
Binalik ko ang tingin ko sa harap upang tingnan ang sinasabi niya. Kumunot ang noo ko nang makitang wala namang kakaiba roon.
"Wala naman—"
Natigilan ako nang may malakas na pwersa ang humila sa akin pababa. Muntik na akong matumba but i manage to balance myself. Kaagad ko siyang nilingon at binawi ang kamay ko.
"Anong ginagawa mo?" tanong ko.
He looked at me ridiculously. Hindi makapaniwala sa sinabi ko. Beads of sweat are visible on his forehead and he is also breathing hard. Napansin ko ring wala ng sigarilyo sa kamay niya.
"Anong— ikaw magpapakamatay ka ba?!" medyo malakas niyang sabi.
"Hindi," maikling sagot ko after the long silence.
I lied. Totoong magpapakamatay ako, ayoko lang malaman niya.
His face relaxed. Hinawakan niya ang dibdib niya na para bang naginhawaan sa sinabi ko.
My eyes darted on his really small mole on his left lower eye. Sa dalawang linggo naming magkaklase ngayon ko lang iyon napansin.
He exhaled sharply. Pinasok niya ang kamay niya sa bulsa niya at nilabas ang panibagong sigarilyo.
Sinindihan niya 'yon at hinithit sa harap ko.
"Alam mo bang delikado kung saan ka nakatayo kanina."
Alam ko.
But I didn't say that outloud. Nag-iwas ako ng tingin at tumingin sa kawalan.
"May possibility na mahulog ka—"
Pareho kaming napalingon sa pinto nang pumasok doon.
My heart thundered.
It was the school guard. Nagtama ang paningin namin tapos ay lumipat iyon kay Ash.
From that moment I knew we were both screwed up.
Inilibot niya ang paningin niya sa buong rooftop bago ipako ang paningin sa amin. Hinawakan niya ang do not cross the line tape at binaba iyon.
"Anong ginagawa niyong dalawa dito, hindi ba dapat nasa gym kayo?" he said while walking towards our direction.
I froze on my spot. Hindi ako makagalaw. Mahigpit kong hinawakan ang palda ko.
Tinignan ko si Ash, he is looking at him nervously, his shoulder is tense habang ang isa kamay ay nasa likuran, tinatago ang nakasinding sigarilyo.
He will end up in a disciplinary office for sure. Mahigpit na ipinagbabawal ng school ang paninigarilyo sa loob ng campus.
He looks at me with uneasy eyes, pagkatapos ay tumingin sa pinto.
I wanted to ask him. I open my mouth pero walang lumabas na salita doon.
Does he want us to run away? Hindi ko siya makuha kaya binigyan ko siya ng iling.
Napatayo ako ng diretso ng bigla siyang tumakbo ng mabilis palabas sa pinto ng rooftop.
"Hoy!"
Naalerto ang guard na papalapit sa amin at hindi alam kung lalapitan ba ako o hahabulin si Ash.
"Huwag kang aalis d'yan." sabi niya bago tumako papalabas para habulin siya.
Sumabay ang buhok ko sa malakas na pag-ihip ng hangin habang nakatingin sa pinaglabasan nila. I was just standing there, still processing what's hapening.
Did he just run away para hindi ma-disciplinary office?
Napalingon ako nang makarinig ng sigaw na nanggagaling sa baba. Bumalik ako sa pwesto ko kanina but this time in a more safety place at tinanaw ang baba.
My eyes followed Ash running for his life entering the gym while hugging his bag. Kasunod naman niya ay si manong guard na tumatakbo rin habang pumipito, trying to make him stop.
My lips formed a little smile.
That's...fun.