L I L I T H - REAPER
I deviated and find a way to lost him. But something block my way and sent my butt fall off to the ground. My body trembled as I smell the smoke of death. The place smells rot-- smell of a burning flesh. His presence had me lost conscience. My heart race and i don't know what to do
"PLEASE DON'T!"-i flinched and pleaded and bowing my head and face him again crying desperately "I don't want to die" kasalanan to ng naliligaw na kaluluwa ng batang iyon para mapahamak ako ng ganito. "Di pa ako ready iwan si mama. Please spare my life"
"Why would i do that? Tinakasan mo pa ako--"
"Uso naman kase yun eh tsaka bat mo ako sinusundo mahaba pa ang buhay ko. Nawrong turn kalang siguro"
"Nakuha mo pang magbiro sa ganitong sitwasyon ah bata?"
"Please spare my life may nanay pa akong uuwian sa bahay. Please have clemency on a poor soul like mine. I don't want to leave my mother behind please lang po. Please i have a dream, don't take it away from me"
"You see kid. I'm not in mood to talk with you. Even if you pleaded you can't do anything about it. I'm a reaper and a repear's job is to guide souls. Your name is written on the book of deceased. Which means your time is up!" His about to slit me with his scythe but i kneel before him and hug his foot
"Dont! Baka magkapangalan lang kame! Paki check"
He heavily sighed in dismally and an old looking book pop out of nowhere and he open each pages and he handed it to me at nabigla ako ng magsalita ito bigla "Poor girl you are. Lilith grace Hernandez, 17 years old-- "-patuloy lang ito nagsalita and I just can't uttered a word anymore. Luminga linga ako sa paligid at may nakitang lulusutan. Di pa ako pwedeng mamatay.
"Oyy bat bakit nandyan pangalan ko? I have an ability to see time. Mahaba pa ang buhay ko. Bat mo na ako sinusundo--"
"Shhhh! Miss Blabbermouth, respect the reapers decision, it's he the one who will guide
you to the afterlife"-the book hush me and continued. Natameme naman ako habang nagsasalita ito mag isa. As it finished nawala ito bigla at nakita ko ang pag angat niya ng scythe at hinarang ko agad ang mukha ko sa mga braso ko dahil alam kong papatayin niya ako nakikita ko na handang handa na siya.
"Sir reaper may uuwian pa ako sa bahay"
"Di ko nayun problema!"
"Baka may magagawa pa ba ako para makabalik sa katawan ko. Am I really dead? I know i'm not dead"-tanong ko at umiling siya "Bat mo ko sinusundo?"
"B--because?" Napaisip naman ito.
Nakita ko naman ang pagkunot ng noo niya at napakamot sa batok at may scroll na bigla lang nagpakita sa harap niya at binasa niya ang nakasulat.
Napalingon naman ako sa kaliwa at dahan dahan akong gumapang hanggang sa natakasan ko siya ulit at di ko alam kung saang dako ako dinala ng takot ko. Bigla lang siya nagpakita sa harap ko na kinabagsak ko sa harap niya. Pero dahil ayaw kong sumama ay tinakasan ko siya at pumara ng jeep. Natakot sakin ang mga tao at napatingin ako sa damit ko at di ko pansin ang dumi dumi ko pala at wala pa pala akong sapatos.
Tinakpan ko nalang ang mukha ko at nang malapit nasa bahay ay inabot ko na ang pasahe mabuti may naiwan pa akong pera sa bulsa ko. Umuwi ako sa bahay at walang tao. I looked up and my windows are open. Umakyat lang ako at nataranta ng sumigaw yung kapitbahay namin na akyat bahay daw na muntikan ko pang ikabagsak.
"Ako lang to!"-sigaw ko at kumunot lang ang noo nila sakin
"Anong nangyari sayo?"
"Basta po"-sabi ko at umakyat pagdating ko naman bumagsak pa ang mukha ko sa floor at umiyak nalang ako sa sakit.Tumayo ako at bumama ng kusina at binuksan lang ang ilaw. Naligo naman ako pagkatapos. Umupo ako sa banyo at niyayakap ang sarili. Ayoko pang mamatay tatakasan ko talaga siya para lang mabuhay ako. I can't just die now. Di ko pa oras marami pa akong blood sand sa katawan ko how come he wants my soul?
Di na ako nakatulog simula nun at nawalan din ako ng ganang kumain. My windows are lock at nakatalukbong ako sa kumot na natatakot. I watch my arms and theres a few blood sand came out of my hands and I blow it away. Di ko pa oras I still want to live bat na niya ako ginagambala.
➖➖➖
Naglalakad ako na nakaface mask at nakahood medyo naweirduhan ang mga marites sakin pero mas okay na iyon kesa magtagpo kami nung kamatayan. Agad na akong pumara ng jeep para papunta ng school. I'm absent for 5 days straight. Tsaka di ako pwedeng mag absent may test kame ngayon nagtext sakin ang classmate ko. Ayokong bumagsak patay ako kay mama. I keep on lowering my face baka kase magkita kami at magtagpo ang mata namin. Bumaba na ako ng jeep at saktong nagbell.
Nagsimula na din ang klase at naging normal naman ang lahat natatakot ako na medyo natatawa sa ginawa kong pagtakas kay kamatayan ng tatlong beses. Di ko alam na possible pala yun. Pinass na namin ang papel ng matapos ang quiz sa english at ako ang inatasang magcollect isa isa. Binasa ko ang mga answer nila at tinignan ko yung sakin. Medyo kakaiba sa answer ko ewan nalang baka ako ang bagsak dito. Bumaba na ako at binibilang lang ito at inaayos kase yung paglagay nila parang nagmamadali. May nauntog ako bigla at pagkaangat ko ng mukha ko ay napaupo ako sa takot at nagkalatan ang mga papel sa sahig.
"SHIT!"
"Shit nga talaga"-he knuckles his arms and I tried to run away pero hindi ko naihakbang ang paa ko nanigas lang ako. Nakita ko ang shadow ko na naipit ng hawak niyang scythe. "Planning to escape again? Wala kanang kawala pinapagod mo pa ako ah"
Napaluhod nalang ako at nag maakawa pero tumawa lang siya. Nakapikit lang akong humahagulgol ng iyak at tumapik lang siya sakin na kinatinghala ko sa kanya na inaabot ako ng kamay niyang kalansay. I look at him and he gave me a sign to stand and reach for his cold hand. A black crow appeared and stand at the top of his scythe. And I was amazed when it speak
"Hmm interesting soul"-sambit ng uwak at tinitigan niya talaga ako
"Pasaway ang isang to. Akalain mo naka ilan akong tinakasan" inis na wika niya at sa uwak at mukhang natatawa pa ito. Pero ang alam ko nasa panganib na ang buhay ko
"Mukhang may nakatapat kang sira ulo"
Napansin kong nakakatingin sakin ang ibang studyante na parang nagtataka at ganon din naman ako sa kanila. "Okay kalang? kanina kapang tulala"-tanong nila sakin and I chuckle dry at tinuro ko yung taong kausap ko.
"Actually--"binaling ko ang tingin sa kanya at tumatawa ang uwak sakin and he mischievously grin at me.
"Living can't see us... But say, you're different--"Yan ang bulong na narinig ko at napatawa ako sa mga taong nagtatanong sakin.
"Wala may hinihintay lang ako"-wika ko at umalis naman sila. I'm the only one can see these two. And i'm just talking to myself? Napatameme lang ako para pala akong baliw kanina. Ano nga ba buhay paba ako o hindi bakit nakikita ko si kamatayan?
"I can't just die like this. Is there anything I can do?"
"Of course, I can't just take you. Your between life and death young girl and you are blessed--you can see time by looking to every living passed by. Seems to be your useful. Your ability is special"-wika ng uwak at tumango naman si kamatayan
"Usefull? Sa ano? I don't called this ability special naur a blessing-- its bullshit. I hate this curse. I wanted to be normal. I just wanted to be normal" naiiyak Nako kapag naalala ko ang mga treats sakin ng mga tao
Marami narin akong nakikitang ganito pero pilit kong binabalewala kase gusto kong maging normal. I saw lost souls in my entire life at di ko rin yun pinapansin dahil noon. People laugh at me they bullied me and because of that I always change schools and meet new people pero ganon parin.
Now that senior high student na ako ayokong maisip ng iba na may kakaiba akong nakikita na hindi nakikita ng iba. Maraming taong dumadaan at nakatingin sakin diretsyahan.
"I think its better if di tayo magsasalita dito dahil other student thinks I'm crazy because i'm talking to myself"
The crow flew over me and sat on my shoulder at napangiwi ako sa sakit dahil sa mga kuko nyang nakabaon sa balat ko "Actually little one. When we were talking--you are not in your realm but people can see you normal without them noticing that you are not actually in your conscience"
"What? How is that possible"
"Well your mortal. You can't understand the ways of the death"
"What ya gonna do with me?"
"I need you to come with me on Revona. The world of death" kinakabahan ako. Ayokong sumama sa kanya. Para akong maiyak iyak dahil paking malas talaga sakin ang abilidad na ito.
"You says it to yourself that you want to help"
"How did you know that?"
"I have eyes and ears everywhere lalo na sayo lilith. Or should i say Class A. Hawak ko ang buhay mo ngayon dahil nagpromise ka noon na gusto mong makatulong. A promise is a promise Class A don't dare broke that. So pano.."
"But will you sent me back if I have fullfil my mission?"
"Of course"
"Then I have a request please pahabain mo ang oras ng aking ina"
"Then its a deal. I'll discussed these together with the counsil of life and death"
Mom i'll be back. I had no choice
"Am I really dead?" Death is really unexpected. But my bloods and is still half full then why did he come for me so early?
"Depends, but don't break your promise" he solemnly said and I nodded my head
He reach my hands and one breath away. I was surprise when I suddenly teleported inside the train. Nakaupo ako sa bilis ng takbo na nakadilat ang mata tila wala pa sa katinuan. Nasa tabi ko siya at tumayo lang siya bigla. Sinundan kolang siya ng tingin at sinilip ko kung saan siya patungo. Tumayo ako at dahan dahang lumakad. I followed him until he face an old man at napasinghap ako dahil bilang nalang ang oras nito.
I saw how the scythe slit the old man's head but there's no blood scattered. He slowy remove the scythe and I saw a soul left in its body I left unspoken and my body trembled. Napabalik ako sa realidad at maraming nabulabog na pasahero. The moment the train stop the old man body was sent to the hospital after that. But dead on arrival.
Nasa labas naako ng train station. Dinig ko ang lakas ng pagbuntong hininga niya. Not until he looked back at tumakbo siya bigla at napatakbo rin ako para tingnan na bat siya bigla nalang siya nataranta. I didn't knew that death can feel fear too. Bigla nalang ako nakaramdam ng bilis na pagkahila parang may napasok akong kakaibang time space at natalisod ako ng huminto ito at napunta ako sa taas ng cliff na tanaw ang malawakang karagatan.
"Why did you bring me here?"
"Too late"
"What?"-I became flummox to his words. He seems uneasy "Anong too late?"
May itinuro siya sa gitna ng laot at bigla lang nagzoom sa harap ko na kina bagsak ko ng upo. Nashock ako sa ginawa niya. Pero ang mas kinatakit ko ay ang paglubog ng barko. The crow shook his heads too, frustrated. Marami akong nakikitang kaluluwang nakulong sa barko.
"I can't save them there"-his casting a pity look
"Why?"
"They died unexpectedly and I can guide them. I only save soul when its time is over but today those soul cried for help but there's nothing I can do... How come class 1 didnt even shows up on this crisis! Such irresponsible student!"
"But you are death itself. Ikaw ang may pakana bat marami naring namamatay sa mundo"
"You think I killed because I wanted to? Ang kitid ng utak ng mga mortal"
"......" Ouch
The crow looked at me at mukha nalulungkot na may halong galit mukhang nainsulto ko siya pero totoo naman ang sinabi ko " Hindi may ibang gumagawa nito. Its catara"
Napakunot noo nalang ako. May iba? "Sino si catara sensya na kung masyado akong matanong curious lang kase"-nagkatinginan silang dalawa at binaling ang tingin sakin at mukhang may importanteng sasabihin
"You'll know. You're between life and death. You have an ability to go in your realm and even through spirit's realm. If you don't want me to get your soul or other reaper will do. Then help me with this"
Hinawakan niya ang kamay ko at bigla nalang akong nasa lubog na barko. I hold my breath and find a way out until I run out of air pero I found out I can breath. Nasa harapan ko siya at ang daming mga umiiyak na kaluluwa dun at pilit siyang inaabot pero theirs a chain in them forbid them to touch him.
Ang daming mga nakalutang na bangkay at mga magulong gamit. Hindi ko lubos masabi lahat ng nakita ko dahil nalubog din ako sa takot sa nakita ko. I tried to find a way out at inabot ko ang mga kamay ng mga taoyung iyon para mailabas sila palabas ng barko pero I can't.
He rose up at nasa shore na kami basang basa din siya at the crow dried himself and looked at me. Tinuka niya yung lalake at pareho silang nakatingin sakin. Humagulgol nalang ako ng iyak.
Ang sakit harap harap kong nakikita ang mga taong sabay sa paglubog ng barko. I heard a chopper at marami naring nagpuntahang rescue team.
"Why? Bat ko ba to nakikita? Bakit? Marami akong nakikitang ganito? Gusto ko lang naman maging normal hindi ito nakakatuw---"
Ilang oras akong nakabuhangin na nakaupo na tila wala sa sarili. Bigla bigla rin kase itong nangyari sakin nakita ko ang hindi ko dapat makita. Alam ko naman na wala rin namang tayong magagawa if the time of our life is almost over.
"Catara cause this all"
Napatingin ako sa kanya na nakaupo sa malaking bato. "Trabaho kolang sunduin ang mga yumaon. Pero ito, isa siya ang may kakagawan ng pabigla biglang pangyayari. Siya ang may pakana sa mga aksidente"
"Then why not stop this catara? You're death diba? You can handle that catara"
He looked at me and the crow nodded at him. Looks like they're about to reveal something "You know why you see me, you see all of this? Dahil ikaw lang ang tanging makakapagpigil. You had the same ability like catara. Because she was once a human "
"Human?" Then his telling me that she caused these accident? Crisis? Death? WTF?! Napailing nalang ako. How can she do that shes a human before why? this is getting out of hand. Sya pala ang may kakagawan ng maraming aksidente sa mundo. With this ability of mine is has a reason itself. I had to help I need to do something to stop this
"Tell me more about he---
Bigla siyang lumukso pababa kaya napatayo ako at sinabayan siya.
"Alimango"-sabay pakita niya sakin nun at bumagsak nalang ako sa kinatatayuan ko. Tarantado wala rin kwentang kausap
•☆•