စားခ်င္ရာစားပီးၾကေသာအခါ အိတ္ကပ္ထဲမွ အရာအားၾကည့္လိုက္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းစားထားသမွ် ပန္းကန္မ်ားအား ၾကည့္လိုက္ႏွင့္ Jimin အေတာ္လန႔္ေနမိသည္.....
ဟိုငတိကေတာ့ သူ၀ပီဆိုသည့္ ဟန္ျဖင့္ ဆိုင္မွ ထရန္ျပင္ေနေခ်ပီ.....
" Arjima ဒါေလး ရွင္း ရွင္း ေပးပါ...... "
ရွင္းေပးဖို႔ ေျပာသာေျပာရေသာ္လည္း အသံမ်ား တုန္ေနမိသည္......
ရွိသည္က ၀မ္တစ္ေထာင္တန္တစ္႐ြက္တည္း.....
ဟိုေမ်ာက္က ဘယ္ေလာက္စားထားမွန္းမသိ.....
" ၀မ္ ငါးေထာင္က်ပါတယ္ သားေလး...... "
" ဗ်ာ...... "
ဒီတစ္ခါေတာ့ တုန္လႈပ္ေနရသူက Jimin ရယ္ပါ......
အေဒၚႀကီးက ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္မို႔ မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ေခြၽးမ်ား ပ်ံလာရသည္.....
" ေဟ့ေကာင္ ရွင္းေတာ့ေလ မင္း ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား ေခြၽးေတြထြက္ေနတာ အျပင္မွာ ဒီေလာက္ေအးေနတဲ့ဟာကို..... "
" ....... "
ဘုမသိဘမသိ ငတိေကာင္က ထေျပာေတာ့ Jimin ၿငိမ္၍သာေနေနမိသည္......
စိတ္ထဲမွာေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး က်ိန္ဆဲေန
မိလ်က္.....
ဒီေမ်ာက္က အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတာလား ဘာလား......?
" ဟို ဟို ဟိုေလ Arjima သားမွာ တစ္ေထာင္တန္ပဲပါတယ္..... အဲ့တာေလ...... "
" ေဟ အဲ့လိုႀကီးေတာ့ မရဘူးေလ သားတို႔ မွာစားထားတာေတြလည္းၾကည့္ပါဦး..... ခု ဘယ္လိုရွင္းမွာလဲ..... "
" ခဏ ခဏေလးေစာင့္ပါ သူငယ္ခ်င္းဆီက ေတာင္းလိုက္ပါ့မယ္ Arjima..... "
" အာ့ဆိုလည္း ပီးတာပါပဲ.... ဒါေပမယ့္ ထြက္ေျပးမယ္ေတာ့ မႀကံနဲ႔ေနာ္ ရဲတိုင္လိုက္မွာ..... "
" အာ စိတ္ခ်ပါ သားတို႔ ထြက္မေျပးပါဘူး..... "
" ေအး ေအး..... သူငယ္ခ်င္းဆီ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ေပါ့...... "
" ဟုကဲ့..... "
ေတာ္ေသးသည္ အေဒၚႀကီးက သေဘာေကာင္းသူမို႔......
အနားရွိ သူငယ္ခ်င္းအား မ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္ေတာ့ ပီတီတီမ်က္ႏွာေပးႀကီးႏွင့္ ၿပဳံးလ်က္ၾကည့္ေန၏။
" ေမ်ာက္ အဲ့တာ မင္းေၾကာင့္ အစားကို လူလိုမစားဘူး.... "
" ဟာ မင္းပဲ ၀ယ္ေကြၽးမယ္ဆို ပိုက္ဆံရွိပါတယ္ဆို.... သူငယ္ခ်င္းခ်င္း ေျပလည္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ေကြၽးတာပါဆို.... "
" Yarrrr မင္းမွာတာေရာ ဟုလို႔လား..... အေစာႀကီးကတည္းက အရိပ္အကဲမၾကည့္ဘူး စားဖို႔ပဲသိတယ္..... "
" ကဲပါ ထားေတာ့ ငါပိုက္ဆံျပန္ယူေပးရမလား...... မင္း သူငယ္ခ်င္းကို ဖုန္းဆက္ရေအာင္ဆိုတာကလည္း မင္းမွာ ငါကလြဲပီး ဘယ္သူငယ္ခ်င္းရွိလို႔လဲ..... "
" မင္း စကားတိုးတိုးေျပာပါဟ နဲနဲ႐ႊီးရတယ္ေလကြာ အရိပ္အကဲနားမလည္ဘဲနဲ႔..... "
" ေျပာလိုက္ရင္ ဆင္ေျခဆင္လက္နဲ႔..... မင္း ခဏေနခဲ့ ငါ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့မယ္.... "
" ေအး ျမန္ျမန္သြားေနာ္..... ငါ Jail ထဲမွာ ညမအိပ္ခ်င္ဘူး.... "
" သိပါတယ္ကြ သြားပီ..... "
" အင္းမ္..... "
ဆိုင္ထဲမွ သုတ္သုတ္သုတ္သုတ္ႏွင့္ ထြက္သြားေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအား Jimin စိတ္ပူစြာၾကည့္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ့သည္......
ဆိုင္ထဲရွိ အေဒၚႀကီးကေတာ့ မသက္ာေသာ မ်က္၀န္းအစုံတို႔ျဖင့္ ၾကည့္ေနဆဲ......
ဘုရား သခင္ ကယ္ေတာ္မူပါ....
>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<
Tae အိမ္သို႔ အျမန္ျပန္လာခဲ့သည္.....
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ရသည္ကိုေတာ့ စိတ္မခ်ပါ......
ေတာ္ၾကာ ပိုက္ဆံမေပးဘဲစားတယ္ဆိုပီး ရဲစခန္းေရာက္ေနမွျဖင့္.....
အေတြးတို႔ႏွင့္အတူ အိမ္သို႔ ေျခကုန္သုတ္ေျပးလာခဲ့သည္......
* ဟာ ဟိုမွာ Tae Tae Hyung..... *
° ဟုသားပဲ ဘယ္ကျပန္လာတာပါလိမ့္...... Tae Tae Hyung ေရ Tae Tae Hyung..... °
ေက်ာင္း၀တ္စုံႀကီး ဖ႐ိုဖရဲျဖင့္ သူ႔ဆီသို႔ ေျပးလာၾကေသာ အႁမႊာႏွစ္ေကာင္.......
ေတာ္ေတာ္မလြယ္တဲ့ဟာေလးေတြ ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕သြားေသးတယ္......
ေမာေမာျဖင့္ အိမ္ေပါက္၀တြင္ ရပ္ေနမိသည္......
* Tae Tae Hyung ဘယ္ကျပန္လာတာလဲဟင္..... ညေနဘက္ႀကီး တစ္ေယာက္တည္းလား...... *
" ဟာ မဟုတ္ပါဘူးကြ Jimin လည္းပါတယ္ ခု ခဏအိမ္ျပန္လာတာေလ..... ဟိုမွာ ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔လိုေနလို႔....... "
° ဟင္ Hyung တို႔က ဘယ္ေလာက္မ်ားစားလိုက္လို႔ ပိုက္ဆံေတာင္မရွင္းႏိုင္ရတာလဲ..... °
" ထားပါ ေနာက္မွေျပာျပမယ္ ခု ငါ ခ်က္ခ်င္းသြားမွျဖစ္မယ္ သူ႔တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ရတာ စိတ္မခ်ဘူး...... "
* ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း လိုက္မယ္ေလ...... Hyung ကိုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း မလႊတ္ႏိုင္ပါဘူး...... ခဏေလးေစာင့္ေနာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အက်ီသြားလဲဦးမယ္..... *
" ေဟ့ ငါက...... "
Tae စကားကို ဆုံးေအာင္နားမေထာင္ဘဲ ေျပးထြက္သြားေသာ အႁမႊာႏွစ္ေကာင္......
ခက္ပီ ေနရာတကာကို ပါေနတာခ်ည္းပဲ......
စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖင့္ ပိုက္ဆံယူကာ ၿခံေရွ႕တြင္ ရပ္ေစာင့္ေနမိသည္......
မေစာင့္လို႔ကလည္းမျဖစ္ ေတာ္ၾကာသူတို႔ကို ထားခဲ့တယ္ဆိုပီး အေနာက္က ေျပးလိုက္လာေနမွ......
အတန္ၾကာေတာ့ ရႈိးႏွင့္မိုးႏွင့္ ထြက္လာေသာ ႏွစ္ေကာင္.....
Tae ေတာင္မွ ဘာရယ္မဟုတ္ ထူးထူးဆန္းဆန္းေငးမိသြားသည္.....
ဒီေကာင္ေလးေတြ ေက်ာင္းသားပဲရွိေသးတာ ဘယ္လိုလုပ္ လူႀကီးစတိုင္ေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲမသိ......
ပိုဆိုးသည္က သူတို႔ အနားေရာက္လာသည္ကိုေတာင္ သတိမထားမိသည့္အျဖစ္......
° Hyung ဘာေတြေငးေနတာလဲဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ၾကည့္ေနတာလား....... °
" ဟမ္ ဪ အင္းမ္...... "
* အံမယ္ အာ့ဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေႂကြသြားတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့...... *
" ဟာကြာ မင္းတို႔ကတစ္မ်ိဳး သြားမယ္..... "
Tae အရွက္ေျပသေဘာျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ေျပာရင္း ေရွ႕မွ အရင္ထြက္လာခဲ့သည္......
စိတ္ထဲတြင္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ အျပစ္တင္ေနမိသည္.....
ေငးမိတာကိုက ငါ့အမွား......
အေနာက္မွ လိုက္လာၾကေသာ Jeon ႏွစ္ေကာင္မွာေတာ့ ပီတိအၿပဳံးႀကီးမ်ားျဖင့္.....
ေရာက္ပါပီ...... ေတာ့ပိုကီ ဆိုင္ေလးဆီ.....
Tae ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ထိုင္ေနက် စားပြဲဆီသို႔သြားလိုက္သည္......
သို႔ေသာ္ စားပြဲမွာ လူရွင္းေနလ်က္.....
သူတို႔ စားခဲ့သည့္ပန္းကန္မ်ားပင္မရွိေတာ့.......
ဒါဆို Jimin ေရာ ဘုရား ဘုရား ပိုက္ဆံမေပးလို႔ Jail ထဲေရာက္ေနတာေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္.....
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအား စိုးရိမ္ပူပန္မႈတို႔ျဖင့္ ဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးဆီသို႔ သြားကာ ေမးလိုက္ရသည္......
" ဟိုေလ အန္တီႀကီးခင္ဗ် ေစာနက ဒီခုံမွာ ထိုင္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း...... "
" ဪ ရွင္းပီးသြားပီ သားရဲ႕ သူ႔ရဲ႕ဦးေလးဆိုလား ဘာလား အကုန္ရွင္းေပးသြားတယ္..... "
" ဗ်ာ...... "
ဗ်ာ တစ္ခြန္းသာ ေျပာႏိုင္လ်က္ Tae ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္ ရပ္ေနမိသည္မွာ မည္မွ်ၾကာသြားသည္မသိ......
Jungkook တို႔မွာလည္း ငူငူႀကီးရပ္ေနေသာ Hyung အား ေပြ႕ပဲခ်ီသြားရမလို ဒီတိုင္းပဲ ရပ္ေနရမလို.......
° Hyung သူ႔ဦးေလး လာရွင္းသြားတယ္နဲ႔တူတယ္ စိတ္ထဲထားမေနပါနဲ႔ေတာ့ အိမ္ေရာက္မွ ဖုန္းဆက္ပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးလိုက္ေလ..... °
* ဟုသားပဲ Hyung ရယ္ ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္..... မိုးခ်ဳပ္ခါနီးေနပီ Hyung ရဲ႕ ေဆာင္း၀င္လာပီဆိုေတာ့ ေအးလည္း ေအးလာပီ...... *
" အင္းမ္ ျပန္ၾကတာေပါ့..... "
ညီအစ္ကိုႏွစ္ဦး၏ စကားအား အသာနားေထာင္ရင္း ဆိုင္မွ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္.....
စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအား စိုးရိမ္ေနဆဲ......
တစ္ခါမွ် ဦးေလးရွိတယ္လို႔လည္း မၾကားဖူးပါဘူး......
အေဒၚေတြက Busan မွာရွိတယ္လို႔ပဲ သိထားတာ......
လာေခၚသြားေသာ ဦးေလးကား ဦးေလး Min ျဖစ္ေနခဲ့သည္ဆိုသည္ကိုေတာ့......
>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<
ဒီေန႔ ဘာရယ္မဟုတ္ အလုပ္ကအျပန္ ေတာ့ပိုကီ စားခ်င္လာမိသည္.....
ထို႔ေၾကာင့္ ကားအား ရပ္ကြက္တြင္းရွိ ေတာ့ပိုကီ ေရာင္းေနၾကဆိုင္ေလးဆီသို႔ Yoongi ေမာင္းလာခဲ့၏။
ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ စားပြဲဝိုင္းတြင္ လူက အျပည့္......
သူ႔အက်င့္အရ လူရႈပ္လွ်င္ မေနတတ္သည္မို႔ အိမ္တြင္စားရန္သာ ပါဆယ္ မွာလိုက္မိသည္......
" ဟင့္ ဦးေလး Min ဦးေလး Min ကူညီပါဦး..... အီး..... "
ေကာင္တာတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနစဥ္ ငိုယိုလ်က္ ေျပးဖက္လာေသာ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ Yoongi အေယာင္ေယာင္အမွားမွား ျဖစ္သြားရသည္......
မည္သူလဲဟူေသာ သိခ်င္စိတ္တို႔ျဖင့္ မ်က္ႏွာေလးအား ဆြဲေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ပါးအိအိေလးေပၚတြင္ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ ငိုယိုေနေသာ ေကာင္ေလး......
သူက ျမင္ခ်င္ေနခဲ့ေသာ ေကာင္ေလး......
အံဩေသာ မ်က္၀န္းတို႔ျဖင့္ ၾကည့္ေနဆဲ အားကိုးတႀကီးရွင္းျပလာ၏။......
" ဦးေလး Min ဟင့္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ Tae Tae နဲ႔မုန႔္စားတာ ပိုက္ဆံမေလာက္လို႔...... အီး...... ဟိုေကာင္က သြားယူမယ္ဆိုပီးထြက္သြားတာ ေပၚမလာေသးဘူး ဦးေလး Min ကူညီေပးပါေနာ္...... ဟင့္ ကြၽန္ေတာ္ Jail ထဲမေရာက္ခ်င္ဘူး....... "
" ဟိတ္ ေနဦးေလ ဦး ရွင္းေပးမယ္ ဟုပီလား...... တိတ္ တိတ္ မငိုနဲ႔ေတာ့...... "
" ဟိုေလ အေဒၚႀကီး ဒီေကာင္ေလး စားထားတဲ့ ဟာေတြပါ ေပါင္းရွင္းမယ္ေနာ္..... "
ရင္ခြင္ထဲ ၀င္လုမတတ္ ငိုယိုေနေသာ ေကာင္ေလးအား Yoongi အသာေပြ႕ဖက္ထားမိသည္......
ဆိုင္ထဲရွိ လူမ်ားကေတာ့ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္......
ေဘးဝိုင္းရွိ ေကာင္မေလးတစ္စုကေတာ့ အားက်ေသာ မ်က္၀န္းအစုံျဖင့္.......
" Aigooo ဒီလိုအတြဲေလး ျမင္ခ်င္ေနခဲ့တာဟယ္..... "
" ဟုပါ့ ေကာင္ေလးက ေသးေသးသြယ္သြယ္ေလး ခ်စ္စရာေလးဟယ္ ငိုေနတာေလးကိုက..... "
" အဲ့တာေၾကာင့္ ဟို အမဲႀကီးက အကဲပိုေနတာၾကည့္ပါလား..... လႊတ္ေတာင္မလႊတ္ေတာ့ဘူး..... "
" ဟဲ့ ငါတို႔ေတာင္ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာ သူဆို ပိုဆိုးမွာေပါ့.... "
" ဟုပါ့ဟယ္..... ဒီပုံေလးကို ႐ိုက္ထားရမယ္..... ဟီး ဟီး..... "
သူတို႔အတြဲအား ၾကည့္လ်က္ ဓာတ္ပုံမ်ား႐ိုက္ယူေနေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္.....
က်န္သည့္သူမ်ားကလည္း သြားေရ တမွ်ားမွ်ားႏွင့္ အားက်ေနၾက၏......
ရွက္တတ္ေသာ Yoongi အဖို႔ မ်က္ႏွာကိုသာ အသားကုန္ ေအာက္ငိုက္ထားမိသည္......
ရင္ခြင္ထဲမွ ေကာင္ေလးကား အားရေအာင္ငိုေနဆဲ......
" ေရာ့ သား ဒီမွာ က်သင့္ေငြ..... "
" ဪ ဟုကဲ့.... ေက်းဇူးပါ..... "
ပိုက္ဆံေငြရွင္းပီးတဲ့အထိ ရင္ခြင္ထဲမွ မထြက္ေသးေသာ ေကာင္ေလးအား အနီးကပ္ငုံ႔ၾကည့္မိသည္......
" ကဲ ျပန္မယ္ေလ..... ငိုမေနနဲ႔ေတာ့..... "
" ဟင့္..... "
ထပ္ေမာ့လိုက္ေသာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ အလြန္နီးကပ္စြာ......
မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ နီမို႔ေနေသာ ပါးျပင္ငယ္......
မ်က္၀န္းေလးမ်ားက ေဖာင္းအစ္လို႔ေနျပန္သည္.....
ပီးေနာက္ နီရဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလး......
ထိုေကာင္ေလးကလည္း သူ႔ကို ၾကည့္ေနခဲ့တာပဲ.....
" Ahhhhh ငါေသေတာ့မယ္..... ဒီျမင္ကြင္းႀကီးနဲ႔ Somebody save me ples......!!!! "
" ကဲ ျပန္မယ္..... "
" ဟု..... "
ေဘးဝိုင္းရွိ ေကာင္မေလး၏ ေအာ္သံႀကီးေၾကာင့္ Yoongi ရွက္ရွက္ျဖင့္ ထိုေကာင္ေလးလက္အား ဆြဲကာ ထြက္လာခဲ့သည္......
အေနာက္တြင္ေတာ့ ဩရွရွအသံႀကီးျဖင့္ ေအာ္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ Fuji မမမ်ား......
ကားေပၚတတ္သည္အထိ ႏွစ္ဦးသား ဘာစကားမွ် မဆိုမိၾကေသး.....
ကားမထြက္ေသးဘဲ ႏွစ္ဦးသား ဆန႔္က်င္ဘက္သို႔ လွည့္ေနမိ၏.....
ထိုေကာင္ေလးကလည္း ေခါင္းပင္မေဖာ္ေတာ့......
ဒါ ရွက္ေနတာလား.....
ေနာက္ေတာ့ မေနႏိုင္ဘဲ စကားစရသူကေတာ့ Min Yoongi ရယ္သာ.....
" မင္းကို ဘယ္ျပန္ပို႔ေပးရမလဲ..... "
" ဟမ္ ဪ ဟို အင္း.... ဟို..... "
" ဪ မင္းကို ဘယ္ကိုပို႔ေပးရမလဲလို႔...... မင္းအိမ္ကိုလား..... ေနရာေျပာေလ.... "
သူ႔အား ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ မ်က္၀န္းအစုံျဖင့္ၾကည့္ကာ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ေျဖေနေသာ ေကာင္ေလးအား ၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲက ရယ္ခ်င္ခ်င္.....
သို႔ေသာ္ အျပင္မွာေတာ့ တင္းမာေနေသာ မ်က္ႏွာထားအား မေျပာင္းမိ......
" ဟို..... လိပ္စာက..... $(#(-")$;)?..... "
" အင္းမ္..... ဦး လိုက္ပို႔ေပးမယ္...... "
" ဟုကဲ့ ေက်း ေက်းဇူးပါ..... "
ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ႏွင့္ ေက်းဇူးတင္ေနေသာ ေကာင္ေလးရယ္......
Yoongi ဒီတစ္ခါေတာ့ ၾကင္နာမႈပါေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာမိသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုေတာင္ အံ့ဩေနမိသည္ကအမွန္......
ပီးေတာ့ ဦး ဟု သုံးႏႈန္းမိသည္ကိုလည္း တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနမိ၏။
တကယ္ပါ ဒီေကာင္ေလးက လူကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္တာ......
Time Skip,
" ဒါ မင္း အိမ္လား...... ဆင္းေတာ့..... "
" ဟုကဲ့ ဟိုေလ ဦးေလး Min အထဲ၀င္ပါဦးလား...... "
" ေနပါ ဦး အိမ္ျပန္ရေတာ့မွာ ေနာက္က်မွ ၀င္တာေပါ့...... "
" ဟုကဲ့ ဒါဆို ေက်းဇူးပါေနာ္..... Tae ကိုလည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ပါ ကြၽန္ေတာ္ လည္း ဖုန္းဆက္ပါဦးမယ္..... "
" Ok..... ဦး သြားပီ..... "
" ဟု...... "
သူ႔အား တစ္ခ်က္ပင္မၾကည့္ဘဲ ထြက္သြားေသာ ကားေလးအား Jimin မျမင္ရေတာ့သည္အထိ ေငးေနမိသည္......
တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔အတြက္ ဒီလူႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္ကအမွန္.....
ပီးေတာ့ ဘုေဘာက္ေျပာတတ္သူ လူကန႔္လန႔္ဟု အစက ထင္မိေပမယ့္ ခုလို ညင္ညင္သာသာဆက္ဆံေတာ့လည္း သူ သေဘာက်မိပါသည္.....
စားေသာက္ဆိုင္မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ားအား ေတြးကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ရွက္လာမိသည္မို႔ အိမ္ထဲသို႔သာ အလ်င္ေျပး၀င္မိသည္......
" ဟယ္ Minnie သားေလး ေနာက္က်လွခ်ည္လား ထမင္းေရာ စားပီးပီလား...... "
" ဟု မစားေတာ့ဘူး မား သားအိပ္ေတာ့မယ္ Tae Tae တို႔ အိမ္မွာစားခဲ့လို႔..... "
" အင္းပါ ဒါနဲ႔ မနက္ျဖန္ Uni တတ္ရမွာေနာ္ ျပင္ဆင္ပီးပီလား..... "
" ဟုကဲ့ ျပင္ပီးပါပီ မား သား သြားနားေတာ့မယ္လို႔ ပင္ပန္းေနလို႔.... "
" ေအး ေအး...... "
မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲလ်က္ စကားကို လိုရင္းတိုရွင္းေျပာကာ အေပၚထပ္သို႔ ခ်က္ခ်င္းေျပးတတ္သြားေသာ သားျဖစ္သူအား နားမလည္စြာျဖစ္ေနရသူက Mrs.Park တစ္ေယာက္ပင္......
ေစာနက ကားအေကာင္းစားတစ္စီးျဖင့္ လာပို႔သြားသည္ကို သူမ ျပတင္းေပါက္မွေန၍ ျမင္လိုက္ရသည္......
ပီးေတာ့ ကားတံခါးဖြင့္ေပးသူက ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာလူတစ္ေယာက္.....
ဒါဆို ဒီေကာင္ေလး ေကာင္ေလးရွိေနတာလား..... ?
မဟုေလာက္ပါဘူး ငါ့ရဲ႕ Fuji Thoughts ေတြ ဖယ္စမ္း ဖယ္စမ္း.......
အခန္းထဲတြင္ေတာ့ ေစာင္ပတ္လ်က္ ထိုင္ေနေသာ Jimin......
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ငါ သူ႔ရင္ခြင္ထဲတိုး၀င္ခဲ့တာလား.....
ဟာ မဟုဘူး မဟုဘူး......
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူအား ဖုန္းပင္မဆက္ႏိုင္ဘဲ ရွက္ရမ္းရမ္းေနမိ၏။
တစ္ဖက္မွာေတာ့ တစ္ညလုံးမအိပ္ဘဲ စိတ္ပူေပးေနေသာ Tae Tae ရယ္......
ဖုန္းဆက္ေသာ္လည္း မကိုင္.....
စိတ္ပူေနဆဲ ေအာက္ထပ္မွ လာေအာ္ေျပာေသာ Appa အသံေၾကာင့္ စိုးရိမ္စိတ္တို႔အစား ေဒါသတို႔က ေနရာယူသြား၏။
Appa ေျပာလိုက္တာလည္း ၾကည့္ေလ.....
ဦးေလး Min က Jimin ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးပီးက်သင့္ေငြပါ ရွင္းေပးခဲ့တယ္တဲ့.......
Ｏｕｒ Ｂａｂｙ Ｈｙｕｎｇ〜 ♡
A/N Monday Update ပါေနာ္ ဒါဒါေလးေတြ ေမ့ေနမွာစိုးလို႔ရယ္ 😆
ဦးေလး Min ႀကီးကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းႏူးညံ့လာေလရဲ႕
Uni ♡
စားချင်ရာစားပီးကြသောအခါ အိတ်ကပ်ထဲမှ အရာအားကြည့်လိုက် ချစ်သူငယ်ချင်းစားထားသမျှ ပန်းကန်များအား ကြည့်လိုက်နှင့် Jimin အတော်လန့်နေမိသည်.....
ဟိုငတိကတော့ သူ၀ပီဆိုသည့် ဟန်ဖြင့် ဆိုင်မှ ထရန်ပြင်နေချေပီ.....
" Arjima ဒါလေး ရှင်း ရှင်း ပေးပါ...... "
ရှင်းပေးဖို့ ပြောသာပြောရသော်လည်း အသံများ တုန်နေမိသည်......
ရှိသည်က ၀မ်တစ်ထောင်တန်တစ်ရွက်တည်း.....
ဟိုမျောက်က ဘယ်လောက်စားထားမှန်းမသိ.....
" ၀မ် ငါးထောင်ကျပါတယ် သားလေး...... "
" ဗျာ...... "
ဒီတစ်ခါတော့ တုန်လှုပ်နေရသူက Jimin ရယ်ပါ......
အဒေါ်ကြီးက ခပ်စူးစူးစိုက်ကြည့်နေသည်မို့ မရှိမဲ့ရှိမဲ့ ချွေးများ ပျံလာရသည်.....
" ဟေ့ကောင် ရှင်းတော့လေ မင်း နေရောကောင်းရဲ့လား ချွေးတွေထွက်နေတာ အပြင်မှာ ဒီလောက်အေးနေတဲ့ဟာကို..... "
" ....... "
ဘုမသိဘမသိ ငတိကောင်က ထပြောတော့ Jimin ငြိမ်၍သာနေနေမိသည်......
စိတ်ထဲမှာတော့ အမျိုးမျိုး ကျိန်ဆဲနေ
မိလျက်.....
ဒီမျောက်က အလိုက်ကန်းဆိုးမသိတာလား ဘာလား......?
" ဟို ဟို ဟိုလေ Arjima သားမှာ တစ်ထောင်တန်ပဲပါတယ်..... အဲ့တာလေ...... "
" ဟေ အဲ့လိုကြီးတော့ မရဘူးလေ သားတို့ မှာစားထားတာတွေလည်းကြည့်ပါဦး..... ခု ဘယ်လိုရှင်းမှာလဲ..... "
" ခဏ ခဏလေးစောင့်ပါ သူငယ်ချင်းဆီက တောင်းလိုက်ပါ့မယ် Arjima..... "
" အာ့ဆိုလည်း ပီးတာပါပဲ.... ဒါပေမယ့် ထွက်ပြေးမယ်တော့ မကြံနဲ့နော် ရဲတိုင်လိုက်မှာ..... "
" အာ စိတ်ချပါ သားတို့ ထွက်မပြေးပါဘူး..... "
" အေး အေး..... သူငယ်ချင်းဆီ ဖုန်းဆက်ကြည့်ပေါ့...... "
" ဟုကဲ့..... "
တော်သေးသည် အဒေါ်ကြီးက သဘောကောင်းသူမို့......
အနားရှိ သူငယ်ချင်းအား မျက်စောင်းထိုးကြည့်တော့ ပီတီတီမျက်နှာပေးကြီးနှင့် ပြုံးလျက်ကြည့်နေ၏။
" မျောက် အဲ့တာ မင်းကြောင့် အစားကို လူလိုမစားဘူး.... "
" ဟာ မင်းပဲ ၀ယ်ကျွေးမယ်ဆို ပိုက်ဆံရှိပါတယ်ဆို.... သူငယ်ချင်းချင်း ပြေလည်တဲ့ အထိမ်းအမှတ်နဲ့ ကျွေးတာပါဆို.... "
" Yarrrr မင်းမှာတာရော ဟုလို့လား..... အစောကြီးကတည်းက အရိပ်အကဲမကြည့်ဘူး စားဖို့ပဲသိတယ်..... "
" ကဲပါ ထားတော့ ငါပိုက်ဆံပြန်ယူပေးရမလား...... မင်း သူငယ်ချင်းကို ဖုန်းဆက်ရအောင်ဆိုတာကလည်း မင်းမှာ ငါကလွဲပီး ဘယ်သူငယ်ချင်းရှိလို့လဲ..... "
" မင်း စကားတိုးတိုးပြောပါဟ နဲနဲရွှီးရတယ်လေကွာ အရိပ်အကဲနားမလည်ဘဲနဲ့..... "
" ပြောလိုက်ရင် ဆင်ခြေဆင်လက်နဲ့..... မင်း ခဏနေခဲ့ ငါ ချက်ချင်းပြန်လာခဲ့မယ်.... "
" အေး မြန်မြန်သွားနော်..... ငါ Jail ထဲမှာ ညမအိပ်ချင်ဘူး.... "
" သိပါတယ်ကွ သွားပီ..... "
" အင်းမ်..... "
ဆိုင်ထဲမှ သုတ်သုတ်သုတ်သုတ်နှင့် ထွက်သွားသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား Jimin စိတ်ပူစွာကြည့်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့သည်......
ဆိုင်ထဲရှိ အဒေါ်ကြီးကတော့ မသက်ာသော မျက်၀န်းအစုံတို့ဖြင့် ကြည့်နေဆဲ......
ဘုရား သခင် ကယ်တော်မူပါ....
>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<
Tae အိမ်သို့ အမြန်ပြန်လာခဲ့သည်.....
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကို တစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ရသည်ကိုတော့ စိတ်မချပါ......
တော်ကြာ ပိုက်ဆံမပေးဘဲစားတယ်ဆိုပီး ရဲစခန်းရောက်နေမှဖြင့်.....
အတွေးတို့နှင့်အတူ အိမ်သို့ ခြေကုန်သုတ်ပြေးလာခဲ့သည်......
* ဟာ ဟိုမှာ Tae Tae Hyung..... *
° ဟုသားပဲ ဘယ်ကပြန်လာတာပါလိမ့်...... Tae Tae Hyung ရေ Tae Tae Hyung..... °
ကျောင်း၀တ်စုံကြီး ဖရိုဖရဲဖြင့် သူ့ဆီသို့ ပြေးလာကြသော အမြွှာနှစ်ကောင်.......
တော်တော်မလွယ်တဲ့ဟာလေးတွေ တွေ့ဖြစ်အောင်တွေ့သွားသေးတယ်......
မောမောဖြင့် အိမ်ပေါက်၀တွင် ရပ်နေမိသည်......
* Tae Tae Hyung ဘယ်ကပြန်လာတာလဲဟင်..... ညနေဘက်ကြီး တစ်ယောက်တည်းလား...... *
" ဟာ မဟုတ်ပါဘူးကွ Jimin လည်းပါတယ် ခု ခဏအိမ်ပြန်လာတာလေ..... ဟိုမှာ ပိုက်ဆံရှင်းဖို့လိုနေလို့....... "
° ဟင် Hyung တို့က ဘယ်လောက်များစားလိုက်လို့ ပိုက်ဆံတောင်မရှင်းနိုင်ရတာလဲ..... °
" ထားပါ နောက်မှပြောပြမယ် ခု ငါ ချက်ချင်းသွားမှဖြစ်မယ် သူ့တစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ရတာ စိတ်မချဘူး...... "
* ကျွန်တော်တို့လည်း လိုက်မယ်လေ...... Hyung ကိုတော့ တစ်ယောက်တည်း မလွှတ်နိုင်ပါဘူး...... ခဏလေးစောင့်နော် ကျွန်တော်တို့ အကျီသွားလဲဦးမယ်..... *
" ဟေ့ ငါက...... "
Tae စကားကို ဆုံးအောင်နားမထောင်ဘဲ ပြေးထွက်သွားသော အမြွှာနှစ်ကောင်......
ခက်ပီ နေရာတကာကို ပါနေတာချည်းပဲ......
စိတ်ပေါက်ပေါက်ဖြင့် ပိုက်ဆံယူကာ ခြံရှေ့တွင် ရပ်စောင့်နေမိသည်......
မစောင့်လို့ကလည်းမဖြစ် တော်ကြာသူတို့ကို ထားခဲ့တယ်ဆိုပီး အနောက်က ပြေးလိုက်လာနေမှ......
အတန်ကြာတော့ ရှိုးနှင့်မိုးနှင့် ထွက်လာသော နှစ်ကောင်.....
Tae တောင်မှ ဘာရယ်မဟုတ် ထူးထူးဆန်းဆန်းငေးမိသွားသည်.....
ဒီကောင်လေးတွေ ကျောင်းသားပဲရှိသေးတာ ဘယ်လိုလုပ် လူကြီးစတိုင်တွေဖြစ်နေကြတာလဲမသိ......
ပိုဆိုးသည်က သူတို့ အနားရောက်လာသည်ကိုတောင် သတိမထားမိသည့်အဖြစ်......
° Hyung ဘာတွေငေးနေတာလဲဗျာ ကျွန်တော်တို့ကို ကြည့်နေတာလား....... °
" ဟမ် ဪ အင်းမ်...... "
* အံမယ် အာ့ဆို ကျွန်တော်တို့ကို ကြွေသွားတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့...... *
" ဟာကွာ မင်းတို့ကတစ်မျိုး သွားမယ်..... "
Tae အရှက်ပြေသဘောဖြင့် ခပ်မြန်မြန်ပြောရင်း ရှေ့မှ အရင်ထွက်လာခဲ့သည်......
စိတ်ထဲတွင်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသာ အပြစ်တင်နေမိသည်.....
ငေးမိတာကိုက ငါ့အမှား......
အနောက်မှ လိုက်လာကြသော Jeon နှစ်ကောင်မှာတော့ ပီတိအပြုံးကြီးများဖြင့်.....
ရောက်ပါပီ...... တော့ပိုကီ ဆိုင်လေးဆီ.....
Tae ရောက်ရောက်ချင်းပင် ထိုင်နေကျ စားပွဲဆီသို့သွားလိုက်သည်......
သို့သော် စားပွဲမှာ လူရှင်းနေလျက်.....
သူတို့ စားခဲ့သည့်ပန်းကန်များပင်မရှိတော့.......
ဒါဆို Jimin ရော ဘုရား ဘုရား ပိုက်ဆံမပေးလို့ Jail ထဲရောက်နေတာတော့မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်.....
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား စိုးရိမ်ပူပန်မှုတို့ဖြင့် ဆိုင်ရှင်အဒေါ်ကြီးဆီသို့ သွားကာ မေးလိုက်ရသည်......
" ဟိုလေ အန်တီကြီးခင်ဗျ စောနက ဒီခုံမှာ ထိုင်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း...... "
" ဪ ရှင်းပီးသွားပီ သားရဲ့ သူ့ရဲ့ဦးလေးဆိုလား ဘာလား အကုန်ရှင်းပေးသွားတယ်..... "
" ဗျာ...... "
ဗျာ တစ်ခွန်းသာ ပြောနိုင်လျက် Tae ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ရပ်နေမိသည်မှာ မည်မျှကြာသွားသည်မသိ......
Jungkook တို့မှာလည်း ငူငူကြီးရပ်နေသော Hyung အား ပွေ့ပဲချီသွားရမလို ဒီတိုင်းပဲ ရပ်နေရမလို.......
° Hyung သူ့ဦးလေး လာရှင်းသွားတယ်နဲ့တူတယ် စိတ်ထဲထားမနေပါနဲ့တော့ အိမ်ရောက်မှ ဖုန်းဆက်ပီး အကျိုးအကြောင်းမေးလိုက်လေ..... °
* ဟုသားပဲ Hyung ရယ် ပြန်ကြရအောင်နော်..... မိုးချုပ်ခါနီးနေပီ Hyung ရဲ့ ဆောင်း၀င်လာပီဆိုတော့ အေးလည်း အေးလာပီ...... *
" အင်းမ် ပြန်ကြတာပေါ့..... "
ညီအစ်ကိုနှစ်ဦး၏ စကားအား အသာနားထောင်ရင်း ဆိုင်မှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်.....
စိတ်ထဲတွင်တော့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား စိုးရိမ်နေဆဲ......
တစ်ခါမျှ ဦးလေးရှိတယ်လို့လည်း မကြားဖူးပါဘူး......
အဒေါ်တွေက Busan မှာရှိတယ်လို့ပဲ သိထားတာ......
လာခေါ်သွားသော ဦးလေးကား ဦးလေး Min ဖြစ်နေခဲ့သည်ဆိုသည်ကိုတော့......
>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<
ဒီနေ့ ဘာရယ်မဟုတ် အလုပ်ကအပြန် တော့ပိုကီ စားချင်လာမိသည်.....
ထို့ကြောင့် ကားအား ရပ်ကွက်တွင်းရှိ တော့ပိုကီ ရောင်းနေကြဆိုင်လေးဆီသို့ Yoongi မောင်းလာခဲ့၏။
ဆိုင်ထဲရောက်တော့ စားပွဲဝိုင်းတွင် လူက အပြည့်......
သူ့အကျင့်အရ လူရှုပ်လျှင် မနေတတ်သည်မို့ အိမ်တွင်စားရန်သာ ပါဆယ် မှာလိုက်မိသည်......
" ဟင့် ဦးလေး Min ဦးလေး Min ကူညီပါဦး..... အီး..... "
ကောင်တာတွင် မတ်တပ်ရပ်နေစဉ် ငိုယိုလျက် ပြေးဖက်လာသော ကောင်လေးကြောင့် Yoongi အယောင်ယောင်အမှားမှား ဖြစ်သွားရသည်......
မည်သူလဲဟူသော သိချင်စိတ်တို့ဖြင့် မျက်နှာလေးအား ဆွဲမော့ကြည့်တော့ ပါးအိအိလေးပေါ်တွင် မျက်ရည်စီးကြောင်းများဖြင့် ငိုယိုနေသော ကောင်လေး......
သူက မြင်ချင်နေခဲ့သော ကောင်လေး......
အံဩသော မျက်၀န်းတို့ဖြင့် ကြည့်နေဆဲ အားကိုးတကြီးရှင်းပြလာ၏။......
" ဦးလေး Min ဟင့် ကျွန်တော်နဲ့ Tae Tae နဲ့မုန့်စားတာ ပိုက်ဆံမလောက်လို့...... အီး...... ဟိုကောင်က သွားယူမယ်ဆိုပီးထွက်သွားတာ ပေါ်မလာသေးဘူး ဦးလေး Min ကူညီပေးပါနော်...... ဟင့် ကျွန်တော် Jail ထဲမရောက်ချင်ဘူး....... "
" ဟိတ် နေဦးလေ ဦး ရှင်းပေးမယ် ဟုပီလား...... တိတ် တိတ် မငိုနဲ့တော့...... "
" ဟိုလေ အဒေါ်ကြီး ဒီကောင်လေး စားထားတဲ့ ဟာတွေပါ ပေါင်းရှင်းမယ်နော်..... "
ရင်ခွင်ထဲ ၀င်လုမတတ် ငိုယိုနေသော ကောင်လေးအား Yoongi အသာပွေ့ဖက်ထားမိသည်......
ဆိုင်ထဲရှိ လူများကတော့ ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်......
ဘေးဝိုင်းရှိ ကောင်မလေးတစ်စုကတော့ အားကျသော မျက်၀န်းအစုံဖြင့်.......
" Aigooo ဒီလိုအတွဲလေး မြင်ချင်နေခဲ့တာဟယ်..... "
" ဟုပါ့ ကောင်လေးက သေးသေးသွယ်သွယ်လေး ချစ်စရာလေးဟယ် ငိုနေတာလေးကိုက..... "
" အဲ့တာကြောင့် ဟို အမဲကြီးက အကဲပိုနေတာကြည့်ပါလား..... လွှတ်တောင်မလွှတ်တော့ဘူး..... "
" ဟဲ့ ငါတို့တောင် ဒီလောက်ဖြစ်နေတာ သူဆို ပိုဆိုးမှာပေါ့.... "
" ဟုပါ့ဟယ်..... ဒီပုံလေးကို ရိုက်ထားရမယ်..... ဟီး ဟီး..... "
သူတို့အတွဲအား ကြည့်လျက် ဓာတ်ပုံများရိုက်ယူနေသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်.....
ကျန်သည့်သူများကလည်း သွားရေ တမျှားမျှားနှင့် အားကျနေကြ၏......
ရှက်တတ်သော Yoongi အဖို့ မျက်နှာကိုသာ အသားကုန် အောက်ငိုက်ထားမိသည်......
ရင်ခွင်ထဲမှ ကောင်လေးကား အားရအောင်ငိုနေဆဲ......
" ရော့ သား ဒီမှာ ကျသင့်ငွေ..... "
" ဪ ဟုကဲ့.... ကျေးဇူးပါ..... "
ပိုက်ဆံငွေရှင်းပီးတဲ့အထိ ရင်ခွင်ထဲမှ မထွက်သေးသော ကောင်လေးအား အနီးကပ်ငုံ့ကြည့်မိသည်......
" ကဲ ပြန်မယ်လေ..... ငိုမနေနဲ့တော့..... "
" ဟင့်..... "
ထပ်မော့လိုက်သော မျက်နှာငယ်လေးနှင့် အလွန်နီးကပ်စွာ......
မျက်ရည်စီးကြောင်းများနှင့် နီမို့နေသော ပါးပြင်ငယ်......
မျက်၀န်းလေးများက ဖောင်းအစ်လို့နေပြန်သည်.....
ပီးနောက် နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး......
ထိုကောင်လေးကလည်း သူ့ကို ကြည့်နေခဲ့တာပဲ.....
" Ahhhhh ငါသေတော့မယ်..... ဒီမြင်ကွင်းကြီးနဲ့ Somebody save me ples......!!!! "
" ကဲ ပြန်မယ်..... "
" ဟု..... "
ဘေးဝိုင်းရှိ ကောင်မလေး၏ အော်သံကြီးကြောင့် Yoongi ရှက်ရှက်ဖြင့် ထိုကောင်လေးလက်အား ဆွဲကာ ထွက်လာခဲ့သည်......
အနောက်တွင်တော့ ဩရှရှအသံကြီးဖြင့် အော်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့သော Fuji မမများ......
ကားပေါ်တတ်သည်အထိ နှစ်ဦးသား ဘာစကားမျှ မဆိုမိကြသေး.....
ကားမထွက်သေးဘဲ နှစ်ဦးသား ဆန့်ကျင်ဘက်သို့ လှည့်နေမိ၏.....
ထိုကောင်လေးကလည်း ခေါင်းပင်မဖော်တော့......
ဒါ ရှက်နေတာလား.....
နောက်တော့ မနေနိုင်ဘဲ စကားစရသူကတော့ Min Yoongi ရယ်သာ.....
" မင်းကို ဘယ်ပြန်ပို့ပေးရမလဲ..... "
" ဟမ် ဪ ဟို အင်း.... ဟို..... "
" ဪ မင်းကို ဘယ်ကိုပို့ပေးရမလဲလို့...... မင်းအိမ်ကိုလား..... နေရာပြောလေ.... "
သူ့အား ပြူးကြောင်ကြောင် မျက်၀န်းအစုံဖြင့်ကြည့်ကာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြေနေသော ကောင်လေးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲက ရယ်ချင်ချင်.....
သို့သော် အပြင်မှာတော့ တင်းမာနေသော မျက်နှာထားအား မပြောင်းမိ......
" ဟို..... လိပ်စာက..... $(#(-")$;)?..... "
" အင်းမ်..... ဦး လိုက်ပို့ပေးမယ်...... "
" ဟုကဲ့ ကျေး ကျေးဇူးပါ..... "
ခေါင်းလေးငုံ့ကာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့် ကျေးဇူးတင်နေသော ကောင်လေးရယ်......
Yoongi ဒီတစ်ခါတော့ ကြင်နာမှုပါသော လေသံဖြင့် ပြောမိသဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ့်ကိုတောင် အံ့ဩနေမိသည်ကအမှန်......
ပီးတော့ ဦး ဟု သုံးနှုန်းမိသည်ကိုလည်း တစ်မျိုးဖြစ်နေမိ၏။
တကယ်ပါ ဒီကောင်လေးက လူကို ပြောင်းလဲစေနိုင်တာ......
Time Skip,
" ဒါ မင်း အိမ်လား...... ဆင်းတော့..... "
" ဟုကဲ့ ဟိုလေ ဦးလေး Min အထဲ၀င်ပါဦးလား...... "
" နေပါ ဦး အိမ်ပြန်ရတော့မှာ နောက်ကျမှ ၀င်တာပေါ့...... "
" ဟုကဲ့ ဒါဆို ကျေးဇူးပါနော်..... Tae ကိုလည်း အကျိုးအကြောင်းပြောပြလိုက်ပါ ကျွန်တော် လည်း ဖုန်းဆက်ပါဦးမယ်..... "
" Ok..... ဦး သွားပီ..... "
" ဟု...... "
သူ့အား တစ်ချက်ပင်မကြည့်ဘဲ ထွက်သွားသော ကားလေးအား Jimin မမြင်ရတော့သည်အထိ ငေးနေမိသည်......
တကယ်တော့ ဒီနေ့အတွက် ဒီလူကြီးကို ကျေးဇူးတင်နေမိသည်ကအမှန်.....
ပီးတော့ ဘုဘောက်ပြောတတ်သူ လူကန့်လန့်ဟု အစက ထင်မိပေမယ့် ခုလို ညင်ညင်သာသာဆက်ဆံတော့လည်း သူ သဘောကျမိပါသည်.....
စားသောက်ဆိုင်မှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အကြောင်းများအား တွေးကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ရှက်လာမိသည်မို့ အိမ်ထဲသို့သာ အလျင်ပြေး၀င်မိသည်......
" ဟယ် Minnie သားလေး နောက်ကျလှချည်လား ထမင်းရော စားပီးပီလား...... "
" ဟု မစားတော့ဘူး မား သားအိပ်တော့မယ် Tae Tae တို့ အိမ်မှာစားခဲ့လို့..... "
" အင်းပါ ဒါနဲ့ မနက်ဖြန် Uni တတ်ရမှာနော် ပြင်ဆင်ပီးပီလား..... "
" ဟုကဲ့ ပြင်ပီးပါပီ မား သား သွားနားတော့မယ်လို့ ပင်ပန်းနေလို့.... "
" အေး အေး...... "
မျက်နှာကြီးနီရဲလျက် စကားကို လိုရင်းတိုရှင်းပြောကာ အပေါ်ထပ်သို့ ချက်ချင်းပြေးတတ်သွားသော သားဖြစ်သူအား နားမလည်စွာဖြစ်နေရသူက Mrs.Park တစ်ယောက်ပင်......
စောနက ကားအကောင်းစားတစ်စီးဖြင့် လာပို့သွားသည်ကို သူမ ပြတင်းပေါက်မှနေ၍ မြင်လိုက်ရသည်......
ပီးတော့ ကားတံခါးဖွင့်ပေးသူက ဖြူဖြူချောချောလူတစ်ယောက်.....
ဒါဆို ဒီကောင်လေး ကောင်လေးရှိနေတာလား..... ?
မဟုလောက်ပါဘူး ငါ့ရဲ့ Fuji Thoughts တွေ ဖယ်စမ်း ဖယ်စမ်း.......
အခန်းထဲတွင်တော့ စောင်ပတ်လျက် ထိုင်နေသော Jimin......
မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ငါ သူ့ရင်ခွင်ထဲတိုး၀င်ခဲ့တာလား.....
ဟာ မဟုဘူး မဟုဘူး......
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား ဖုန်းပင်မဆက်နိုင်ဘဲ ရှက်ရမ်းရမ်းနေမိ၏။
တစ်ဖက်မှာတော့ တစ်ညလုံးမအိပ်ဘဲ စိတ်ပူပေးနေသော Tae Tae ရယ်......
ဖုန်းဆက်သော်လည်း မကိုင်.....
စိတ်ပူနေဆဲ အောက်ထပ်မှ လာအော်ပြောသော Appa အသံကြောင့် စိုးရိမ်စိတ်တို့အစား ဒေါသတို့က နေရာယူသွား၏။
Appa ပြောလိုက်တာလည်း ကြည့်လေ.....
ဦးလေး Min က Jimin ကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးပီးကျသင့်ငွေပါ ရှင်းပေးခဲ့တယ်တဲ့.......
Ｏｕｒ Ｂａｂｙ Ｈｙｕｎｇ〜 ♡
A/N Monday Update ပါနော် ဒါဒါလေးတွေ မေ့နေမှာစိုးလို့ရယ် 😆
ဦးလေး Min ကြီးကတော့ တဖြည်းဖြည်းနူးညံ့လာလေရဲ့