"Excited ka na ba, princess?" I turned to Kim and show her my smile. She jumped and giggled excitedly, making my smile grew wide.
"Opo!" She said and turned to her father who's watching us. Inangat niya ang braso niya habang nakaharap sa ama. "Buhat po, Papa!" Jin chuckled and carried her. Ako ang nagbitbit ng bag namin bago kami tumuloy palabas.
"Aba, mukhang may lakad kayo, ah!" Mang Larry said the moment we went out of our house. Nakaupo siya sa upuang kahoy sa labas ng bahay nila habang naninigarilyo.
"Family Day ho ngayon sa school nila Kim," Raijin answered. Mang Larry nodded and smile at us.
"Mag-enjoy kayo roon! Kim, galingan mo, ha? Fighting!" We chuckled when he suddenly showed his fist and gestured a 'fighting' sign.
Kim chuckled and copied his gesture. "Fighting!"
On our way to the road, a tricycle stopped in front of us. Napaangat ako ng tingin at napangiti nang makita ang kapatid ko.
"Kuya," sabi ko. He smiled at me before getting off his tricycle.
"Hey, may lakad kayo?" Tanong niya at hinaplos ang ulo ni Kim.
"Family Day sa school nila Kim ngayon, Kuya." Ako na ang sumagot sa kapatid ko kaya muli siyang bumaling sa akin.
"Gano'n ba? Tara, hatid ko na kayo. Sakto at doon din ang daan ko sa skwelahan ni Kim."
"Sigurado ka? Baka mahuli ka sa pupuntahan mo," Jin said and lifts up Kim for him to carry properly. Kuya Eli shook his head.
"No, bibilhan ko lang ng pagkain ang girlfriend ko. You know her, laging gutom. Tara, hatid ko na kayo." Wala na rin kaming nagawa kung hindi ang sumunod at sumakay sa tricycle niya.
"Dito na kayo sa loob, ako na sa likod ni Kuya," Jin said. Tumango ako at sumakay na. Nang makaupo ako ng ayos, pinasok niya si Kim sa loob ng tricycle kaya agad kong kinuha ang anak ko at umusog para makaupo siya sa tabi ko. Kuya started the engine then, Jin went to to sit behind Kuya. Agad namang pinaandar ni Kuya ang tricycle kaya hinawakan ko si Kim at niyakap.
"Kumusta kayo ni Ate Daniella, Kuya?" Tanong ko.
"Hmm? Ayos lang naman kami. We will be celebrating our anniversary next week." Napangiti ako nang malawak dahil sa narinig.
"Wow, congrats! We hope to visit you soon, Kuya," sabi ko sa kaniya. Kuya nodded with a smile on his face.
"Congrats, bro!" Raijin said and taps my Kuya's back.
"Salamat! Kayo ba? Kumusta? Kailan masusundan si Kim?" Tanong niya kasunod ng pagtawa ni Raijin. Napailing naman ako at sumandal hanggang sa matanaw ko na ang paaralan na pinapasukan ni Kim.
"We're working on that, bro," Jin got off and laughed before he walk towards us. Pinauna ko munang pababain si Kim bago ako sumunod.
I turned to my Kuya. "Ingat, Kuya. Salamat sa paghatid. Say hi to Ate Daniella for me," sabi ko.
My Kuya nodded. "I will, enjoy kayo! And, please work harder for Kim's siblings!" My cheeks heated and before I could get to react, pinaandar na niya ang tricycle at umalis na.
My husband chuckled from behind me before I felt his arms draping on my shoulders. Iwinaksi ko na lang ang pamumula ng pisngi at dumiretso na sa loob. The guards greeted us and we did the same.
Marami nang tao pagpasok namin sa loob. Colorful shirts are worn by teams. Kami ay naka-pink. Suggestion ng ama at pumayag din naman si Kim kaya wala na rin akong nagawa.
Pink power daw sila eh. Pinagtulungan ako.
But, it's fine. As long as their smiles wouldn't fade.
Ngumiti ako nang mamataan ang teacher ni Kim na palapit sa akin. Nakangiti rin ito at agad sinalubong ang anak ko na masiglang bumati sa kaniya.
"Hello po, Mr. And Mrs. Anderson, diretso na po kayo doon sa pwesto ng Section ni Kim at malapit na pong mag-start ang program," Kim's homeroom teacher politely stated. Mabilis kaming tumugon at dumiretso na roon.
Hindi ko mapigilan ang pag-iling nang mapansin ang iilang babaeng nakatingin kay Raijin. Ang iilan ay nakaawang pa ang labi at halos maglaway kahit katabi ang asawa.
I took a deep breath and just cling on my husband's arm.
Wala namang dapat ika-selos, Ericianna. Raijin is all yours. Walang dapat pagselosan. Normal 'yan. Gwapo ang asawa mo kaya hindi maiiwasan ang mga matang tumitingin. Hanggang tingin lang sila, okay? Ikaw ang niyayakap, hinahalikan, ipinagluluto, ang katabi matulog at ikaw ang mahal. Okay, Ericianna?
I once again took a deep breath and now, I'm calm. Ayoko rin namang sirain ang araw na ito para kay Kim. Hindi ako masamang ina para gawin 'yon.
Dumiretso na lang kami sa nasabing pwesto at saktong nagsalita na ang emcee ng programa. Lahat kami ay nakatuon sa kaniya. Kitang kita ko ang mga ganadong bata kaya tuwang tuwa ako. Even my daughter is excited and I secretly captured the moment.
Moments like this should be captured.
Napangiti ako at ibinalik na ang cellphone ko sa bulsa bago itinuon ang atensyon sa unahan. Sinimulan na nila ang unang palaro at marami agad ang sumali.
"Hindi ka sasali, princess?" Tanong ko nang mapansing hindi tumatayo si Kim.
She pouted and look at me. "Mama, sumali po si Ivy. Look, oh!" She pointed at the middle kaya nadako ang tingin ko roon. Oo nga, naroon nga ang kaibigan niyang napatingin pa at kumaway sa amin.
"Hmm, what's with Ivy? Ayaw mong sumali kasi kasali si Ivy? Why?" Raijin softly asked while caressing his daughter's hair. Iniayos niya ito ng upo sa kaniyang kandungan.
"Papa, I don't wanna compete with Ivy po. Friends po kami so, dapat magkakampi kami. Kapag po sumali po tayo, edi magiging enemy natin sila Ivy. Ayaw ko po noon." Tumungo ako at humalik sa pisngi niya. Nanggigigil pa akong kurutin ang pisngi ng anak ko pero mabilis akong napigilan ni Raijin at tinawanan lang ako.
"Princess, I'm sure naman na Ivy wouldn't be your enemy. It's just a game. A game to have fun, okay? I'm sure Ivy wouldn't want to be your enemy too." Natahimik si Kim. "So? You wanna join?" Tanong muli ni Jin pero umiling si Kim at sinabing sa next game na lang raw sasali. Hinayaan na lang rin namin dahil nagsimula na rin ang laro.
The competitive kids are so adorable. Naalala ko tuloy si Louie na kapatid ni Leisheen. The last time I saw him, sobrang liit pa niya. Balita ko ngayon ay may girlfriend na. Time flies fast, huh?
Ivy and her Dad won the first game kaya nagtatatalon din si Kim nang makitang manalo ang kaibigan niya. She even shouted and cheered for them.
"Okay, our next game will be called..." the drum roll audio boomed. "Simon Says!" The emcee exclaimed.
"So, kailangan po natin ng five kids to play the game. Who wants to join?! The prize is exciting!"
Mabilis kong nilingon si Kim. "Baby, you wanna join?" Napatingin siya sa akin at mabilis na tungo bago tumakbo patungo sa gitna. Raijin chuckled and encircled his arm on my shoulder.
"Okay, now we are complete! Listen, kids... here's the mechanics of the game. Listen carefully, okay?" The kids shouted their 'yes' before the emcee proceeded.
"I will say 'Simon Says' and kung anong action ang sasabihin ko after that word, you need to do it. If you didn't do it in 5 seconds, out na kayo. Also, gagawin niyo lang 'yung action if I say 'Simon Says'. If wala akong sinabing 'Simon Says' but I said an action and may gumawa sa inyo, out pa rin. Okay po ba?" I watch the kids shouted. Napangiti ako nang makita si Kim na nakangiti pa at mukhang naintindihan ang mahabang paliwanag ng emcee. Mukhang lahat naman ng bata ay naintindihan.
"For example, I say, Simon Says... clap! You need to clap your hands, understood?"
My mouth formed an O. The game seems interesting. I read from somewhere that the game can help children improve their focus and concentration.
"Okay, start na tayo!" The emcee said. Pumwesto sa kaniya kaniyang lugar ang mga bata habang naghihintay ng command.
"Simon Says..." the emcee squints his eyes and playfully glance at each player. "Wave hello!" The emcee suddenly waves and the kids quickly follows.
"Wow, you are all fast! Hmm, next. Simon Says..." I was watching Kim who's attentive before I felt Jin's head on my shoulder.
"I'm hungry," he whispered kaya hindi ko maiwasan ang hindi matawa at nilingon siya.
"Kulang pa sa 'yo 'yung lunch at breakfast natin?" Tanong ko at hinaplos ang kamay niyang nakapatong sa hita ko.
"No, hindi pa. Anyway, I'll just eat later. Let's watch and cheer Kim first," sambit niya bago muling itinuon ang atensyon sa harapan.
We watch as the kids in game slowly decreases. Napuno ako ng excitement nang makitang matibay ang anak ko. Naroon pa rin at hindi pa natatanggal.
"I don't wanna boast but I feel like Kim would win." Natawa ako at bahagyang hinampas si Jin.
"Manahimik ka nga, marinig ka ng magulang nung batang kasama sa laro!" Saway ko at muli nang ibinalik ang atensyon sa laro.
Inilabas kong muli ang cellphone ko at sinimulang kuhanan ng litrato at video si Kim. I'll print all of this photos then I'll develop into an album. Ang mga videos naman, pwedeng isalin into DVD para mapanood at maitago namin.
Raijin's prediction is right. Kim really won the game at pinanood namin siya na kinuha ang premyo niyang school bag na may school supplies na kasama. May pink na tumbler pa.
"Wow, my princess did a great job!" Salubong ni Raijin bago niyakap ang anak na tuwang tuwa at humahagikhik.
"Galing naman ng baby namin!" Sabi ko at humalik sa pisngi niya. I lift up my phone to capture them. "Smile Papa, smile baby!" Their cheeks squished against each other and they both smile.
"Come here, Mama. Sama ka sa picture," Raijin pulled me and puts his arm around my shoulder while Kim is on his other arm. Itinaas ko ang cellphone at sumandal sa balikat ni Raijin.
"Smile!" I cheered and captured another memory.
I just hope the smile on our faces wouldn't fade.