Olay sandığınızdan hızlı gelişebilir acemiliğime verin. Beğenmediyseniz Özür dileyip saygı duyarım. İlk hikayem her türlü eleştiriye açığım Kitabımı okunmaya layık gördüğünüz için çok teşekkür ederim. :) Keyifli okumalar...
Her zerresine aşık olduğum kadın... Sen bu mektubu okuduğunda,
ben çoktan gitmiş olacağım. Sebebini sorma ben de bir türlü anlam
veremiyorum bu gidişime.
Bana uyup ta gam göz yaşı akıtma gözlerinden,döktüğün her damla kor |olur yakar yüreğimi.
Veda etmeyi pek beceremem, yazdıkça gideceğim, hem senden hem kendimden. Mutluluğu sıkı giyin üzerine üşürsen dayanamaz
bir bahane bulur gelirim muhakkak; lakin cehennem olur hayat ikimize. Anılarımıza sıkı tutun bırakma kendini.
Benden bol bol nefret et ama unutma ;kaldıramaz yüreğim sende |olmayan bir beni. Daha fazla yazıp ömründen 2 satır daha çalmak istemiyorum. Sağlıcakla kal bütün hayallerimiz sana emanet...
####
Nişanlım olacak adamın beni terkedişi üzerine, çekmecemde saklayıp defalarca çıkararak okuduğum mektup 1 ay öncesine aitti. Burnumu kırıştırıp öfkeyle yere attım.
'' Senden nefret ediyorum.!" Deyip söylenmeye başladım bir yandan da ağlamayı ihmal etmiyordum. Ağlarken neremden çıktığını bilmediğim ses beni ağlama isteğimden de soğutmuştu. Gözlerimi sildim hiç bir kadın bunu haketmiyordu, birinin duygularıyla oynayıp terk etmeye tam olarak ne deniyordu( Bu yorumu okurlara bırakıyorum) Onunla kesinlikle karşılaşsaydım bu mektubu ona kesinlikle yedirirdim. Psikolojim iyice bozulmuştu, bulunduğum koltuktan kalkıp, odama gitmeye karar verdim. Geçen hafta cuma günü SANCAKTAR holdinge başvurmuş şans eseri kabul edilmiştim, aklıma geliyor da Allah adamlara yardım etsin ben olsam ben de kendimi işe almam; Niye mi? Hayatımda hiç bir işi adam akıllı yapamıyorum ki, üstelik bütün talihsizlikler beni buluyor. Bir örnek vereyim geçen yıl kızlarla buluşup hayvanat bahçesine gittik. O gün goril kafesten çıkmıştı, etrafta bir panikleme, herkes sağa sola koşuşturuyor. Ben lavaboya gidip geldiğimde durumu idrak etmem epey zamanımı aldı, gorille göz göze geldik nutkum tutulmuştu resmen; sonra ne mi oldu? Goril beni yavrusu zannedip sürüye sürüye kafesine götürdü görevliler de peşimizde koşturuyordu, kafesin kapasını kapattı ve kimsenin içeri girmesine müsade etmedi. Görevliler zor almıştı beni kafesten. Buradan Cevriye gorile sesleniyorum- onun adını ben koydum ne de olsa artık manevi anam- Ayıp ettin benim nerem maymuna benziyor!
Yine konudan konuya atladım, başvurum onaylandı ve yarın ilk iş günüm bir an önce uyumam gerekiyordu ilk günden kovulup, yine bir işin boka sarmasını istemiyordum.
***
Çalan alarmla hızla doğruldum yatağımdan, günlük rutin işlerimi halledip hızla çıktım evden. Arabam olmadığı için taksiyle gitmek zorundaydım. Kaldırımda durup yoldan geçen ilk taksiye durması için işaret ettim. Nihayet durduğunda hızla binip adresi verdim. Çalan şarkı aklıma yine o aptal adamı misafir etmişti.
'' Seni Seviyorum.''
Diyordu, benim samimi zanettiğim ancak gram samimiyet barındırmayan gülümsemesi vardı yüzünde, gözlerim doldu,
'' Abla İyi misin.?'' Taksici dikiz aynasından durumun farkına varınca kendimi toparladım.
Kırgınım, yorgunum, Mutsuzum, İyi değilim
'' İyiyim abi'' Yaklaşık 20 dakikanın ardından sonunda şirketin önünde durdu.
'' SANCAKTAR HOLDİNG''
Kendimi oldukça şanslı hissediyordum. Ne de olsa kolay değildi böyle bir şirkette çalışan olmak. Gururla Holding'e ilerledim. Gün geçmişi silme günüydü...
Dönen kapıdan içeri girip, asansöre ilerledim. 5. kata bastım baya büyük bir şirketti. Asansörden indiğimde gözüme ilişen kadın dikkatimi dağıttı. Eşyalarını bir kutuyun içerisine dolduruyordu. Yanında bulunan odayın üzerinde KORKMAZ SANCAKTAR yazıyordu. Sanırım patronun odasıydı. Onu izlediğimi farkeden kadın, sevecen bir tavırla bana yaklaştı.
'' Buyrun kime bakmıştınız.?''
'' Ben iş için gelmiştim.''
'' Anladım sen yeni Asistan olmalısın.'' başımı olumlu anlamda salladım.
'' İşte masan.'' dedi. Az önce eşyalarını topladığı masayı işaret ederek.
'' Ama-''
'' Ben işten ayrılıyorum, Korkmaz beyin yeni Asistanı sizsiniz.'' deyip kutuyu kucağına alıp, asansöre ilerledi. İnsan nasıl davranmam gerektiğini anlatırdı en azından. Masayın sandalyesini çekip, sıkıntıyla oturdum. Telefon çalmaya başladığında korkuyla açtım.
'' Alo.''
'' Asistan Odama gel.''
'' Hemen geliyorum Korkmaz Bey.'' deyip hızla kalktım. İnsan çıkıp söyler,bu adam 2 adımlık yola üşeniyordu. Kapıyı tıklatıp içeri girdim. Başını kaldırmadan dosyaları işaret etti.
'' Bu dosyaları Pelin Hanım'a ilet ayriyeten. Akşam Önemli bir iş yemeğim var. Akşamla ilgili bütün randevularımı iptal et.''
'' Peki efendim.'' Gerilimim üst seviyeyi boylamıştı. Dosyaları alıp çıkacakken,
'' Bu arada hoşgeldin.'' nihayet başını kaldırmaya zahmet emişti. Ufak tebessümle karşılık verdim. Kapıyı kapatıp çıktım. Masama ilerleyip çantama yeleştirmeyi ihmal etmediğim, not defterini çıkarıp, önemli iş yemeğini yazdım. Telefonu elime alıp, akşamki toplantının iptal olduğunu bildirdim. Bir sorun vardı Pelin hanım'ın odası nerdeydi. Dosyaları alıp ilerledim. Karşılaştığım çalışana sordum.
'' Pardon Pelin hanımı odası nerde acaba.?''
'' Sağda en son oda.'' diyerek işaret etti.
'' Teşekkür ederim.'' nezaketle gülümseyip Pelin Sönmez yazan kapıyı tıkladım.
'' Buyrun.'' dediğini duyunca kapıyı açıp girdim içeri.
'' Hoşgeldin canım.'' dedi büyük bir samimiyetle benim bildiğim böyle iş yerleri hep kurnazlarla kokoşlarla doluydu. Fazla dizi izliyorm galiba...
'' Hoşbulduk efendim. Bunları Korkmaz bey yolladı.'' dosyaları verip çıkacakken durdurdu.
'' Hemen nereye gidiyorsun öyle bir çift muhabbet etseydik.'' teklifini nazikçe reddetim.
'' İlk iş günümde görevimi layığıyla yapmak istiyorum yinede çok teşekkür ederim.'' Başıyla onayladı. Masama geçtiğimde, Korkmaz bey odasından çıkıyordu. Yanımdan geçip giderken, bana döndü sanki bir ayrıntı atlamış gibiydi.
'' Akşam ki yemekte sende bulunucaksın unutma.'' şaşkınlıkla gözlerimi büyüttüm.
'' Ama efend-'' ne çok ama diyordum.
'' Patronun sözüne karşı mı geliyorsun.?'' başımı öne eğdim.
'' Peki efendim.'' başıyla onaylayıp tekrar ilerledi. Sıkıntıyla ofladım.
***
Dolabımda akşam için ne giyeceğimi seçerken, büyük bir izdiham arasında kaldım hangi elbiseyi giyicektim Allah aşkına.? Korkmaz beyi mahçup etmemek için şık giyinmeliydim.
Sade siyah diz üzerinde biten Elbisemi giyip, abartılı olmayacak şekilde makyaj yaptım. Aklımdan gitmeyen sevdiğim adama küfr etmeyide ihmal etmiyordum. Şimdi başbaşa yemeğe çıkmak vardı... Saatime baktığımda 20 dakika kaldığını görmemle evden fırladım. Saçlarımı iyiki erken yapıp dalgalandırmıştım. Korkmaz bey arabayla beni evin önünde bekliyordu. Hemen arabayın kapısını açıp bindim.
'' Kusura bakmayın beklettim galiba.''
'' Sorun değil.'' deyip geçiştirdi. Parmağımda ki yüzüğe kaymıştı bakışlarım. Bir türlü çıkarmaya cesaret edemiyordum. Gözlerim dolmaya başladı. Korkmaz bey müzik açınca, Şiddetlenen duygularım boğazımı düğümlüyordu. Daralan nefesim boğulmama neden oluyordu. Lakin çaktırmak istemiyordum.
Yol boyu ikimizde sessizdik. Sonunda lüks bir resteurant'ın önünde durduk. İkimizde indiğimizde, o önde ben arkada yürüyordum. Haddinden fazla büyüktü ve etraf kırmızının cazibesiyle donatılmıştı. Ben etrafa göz gezdirirken. Korkmaz bey gözüne ilişen masaya yöneldi. Ben hala etrafı süzerken, Korkmaz Bey bana seslendi.
'' Asistan.'' Başımı ona doğru çevirdim. Utangaç bir şekilde yanına ilerledim. Masada ki insanlara göz gezdirirken Gözüme çarpan kişiyle bulunduğum yere sabitlendim. Bütün kanımı vücudumdan çekmişti adeta. Aynı tepkiyi oda sergiliyordu. Zaman durmuştu sanki. Beynime üşüşen hücreler beynimi yandırıyordu. Kırmızının bilmem kaçıncı tonuna büründüğümü hissettin. Kalbimdeki acının bedenimi kavurduuğu bir sahnedeydim. Acı, nefret, hasret ve öfke... Yaklaşık 1 senedir duymayı beklediğim o ses yankılandı kulağımda.
'' Ayşe.''
'' O..Orhan.''