ERRORS AHEAD
-
-
Today is my 18th birthday, but it seems like a normal day. Not a special day for me, anymore.
October 25 is the day that I shared an unforgettable memories with Mia. Hindi ko alam kung paano ko nakakayanan na gumising sa araw-araw na may guilt sa dibdib. It feels like I'm living dead body. Thankful ako sa mga taong nakapaligid saakin na nagbibigay puwang sa butas na gawa ng nangyari.
The Incident gives me a trauma. Hindi malala pero may nagbago simula ng makalabas kami sa lugar na iyon. And Pain filled the hole inside me everyday. Siya lagi ang nakakasama ko sa araw-araw bukod sa mga ka-grupo ko sa entrep.
There are times na napaka-seryoso niya at ang nagiging dating saakin ng mga salita niya ay kakaiba. It gives me an unknown feelings inside my stomach, his words giving me a loud booming in my chest. Kahit simpleng gesture lang niya ay para akong inasinan na uod sa tindi ng pagkailang ko.
I want to throw a big party today to fill the emptiness in me but Jolo refuses it. It will gain a lot of attention at ayaw daw niya akong mailang. He's getting weirder each day. He's always picking fights with Pain.
Hindi ako pumasok ngayon para paghandaan ang simpleng selebrasyon ng aking kaarawan with them and Pain. I invited my classmates but they refused to come, hindi pa daw kasi tapos ang booth ng mga grade 12 at isa pa kami kasi ang mangunguna sa Halloween party. Tanging si Pain lang ang pumunta, Noong una ayaw ni Jolo dahil mainit ang dugo niya kay Pain pero sa huli pumayag din siya.
"When that face of an angel comes out, what do you expect me to do?" Sabi niya habang nakataas ang dalawang kamay sa ere tanda ng pagkatalo.
I don't know but when I saw Thalie's eyes on us, I've read something unusual to those cheerful eyes.
"What's with that face?" I asked.
"Nothing. We're just broke up." She said pertaining to her boyfriend.
I feel pity to her. This past few months, she's weird. Hindi na siya ang nakilala kong maingay at masigla, she's always wants to be alone. Iniiwasan na rin niyang magkaroon ng mahabang conversation with Jolo or even me.
I pulled her closer to me that makes her stiffed, I hugged her tightly and carries her hair.
"I missed the old you." I uttered.
"I am, too." I could sense that she's at the edge of crying.
Wala ni isa sakanilang umalis sa araw na ito para paghandaan ang selebrasyon. Si Thalie naman ay bumalik sa dati pero makikita parin sa mga mata niya ang kalungkutan.
"Happy birthday, Mi lady!!" Pagwawala niya kaya sa halip na mairita katulad noon ay natawa nalang ako. I missed this kind of her attitude.
Habang naghahanda ng tanghalian si Tita Cherry ay nasa sala kaming apat nila tito, Jolo, Thalie at ako. Sa kalagitnaan ng panonood namin, nang may nag-doorbell.
Tumayo ako at bumungad saakin ang isang bouquet of black roses na may black small envelope na nakapaloob sa loob.
Is it just me who loves every scars on my body? Because when I look at them, it reminds me that I have you. Today is your legal day. So it's time to claim what's mine.
Hindi ko alam kung makakaramdam ako ng takot galing sa sender ng bulaklak. At mas lalong hindi ko maintindihan kung bakit ako nakakaramdam ng pag-aasam?
Kunot noo kong ipinasok ng envelope sa bulsa ko at akmang papasok na sa loob ng bahay ng makitang papalapit si Pain habang suot ang poker face na expression.
He's looking at me intently. kasabay ng paglakad niya palapit saakin ay ang pagkalabog ng puso ko habang tinitingnan siya papalapit sa pinto. He's just wearing a black jacket hood with tinted glasses on his eyes, fitted black jeans and a white sneakers.
How can he be so gwapo in a casual clothes?
Kumikislap ang hikaw niya sa araw at ang may bendang mga kamay niya ay nakapasok sa bulsa ng kaniya black jeans. What a good view right?
Wala sa sariling napahawak ako sa dibdib ko. Para akong hihimatayin sa lakas ng kabig nito. Natauhan lang ako ng ipitik niya sa harap ko ang daliri niya.
"Inlove kana ba saakin?" Gulat akong napalingon sakaniya na ilang pulgada lang ang layo saakin.
My breath hitched when I smelled his scent. Gosh! Gwapo na mabango pa!
Tila nalunok ko ang dila ko at hindi makapag-salita. Sinulyapan lang niya ang bulaklak na nasa bisig ko at hinawakan ang kamay ko para pumasok, ngunit hindi pa ako nakakaharap sa pinto ng marinig ko ang boses ni Jolo.
"Take off your hands on her." Malamig na ani Jolo.
"Why would I?" I stiffed when I heard Pain's cold low baritone voice.
"Kailangan pa ba ng dahilan para bitawan mo siya?" Jolo's fired back.
"Oo. Lahat ng bagay at sitwasyon may dahilan. Bakit gusto mong bitawan ko si Tan kung wala naman palang dahilan? Are you jealous?" Makahulugang sabi ni Pain at ngumisi.
Humarap na ako kay Jolo at nginitian siya.
"Ah may pupuntahan kasi kami ni Pain—"
"Saan? Kayo lang dalawa?" Kunot noong tanong niya saakin.
"Ah—"
"Ano ngayon kung kami lang? What's your problem?" Singit ni Pain kaya kinurot ko siya sa tagiliran pero hindi man lang naalis ang malamig na pakikitungo niya kay Jolo.
Akmang magsasalita pa ako ng pumulupot ang braso ni Thalie sa braso ni Jolo at ngumiti kay Pain.
"Doon nalang tayo mag-usap usap sa sala." Aniya.
Nakita ko naman na umigting ang panga ni Jolo sa ginawa ni Thalie pero wala siyang sinabi.
Akmang aakyat na ako ng makuha ng TV ang atensyon ko, kumunot agad ang noo ko ng mapanood ang balita.
"Isang katawan ng babae ang nakita sa isang tulay na hindi na halos makilala dahil hiwa-hiwalay na ang katawan nito at wala ng laman-loob."
Dumagundong sa kaba ang dibdib ko sa hindi malamang dahilan, namutla rin ako at namamawis ng malamig. Ang katawan ko ay nanigas at tila napako sa kinatatayuan nang makita ang babaeng naturan sa may tabi mismo ng TV. Nakatayo siya habang ang kaniyang mukha ay napupuno ng galos at mga bitak.
Isa na naman bang kaluluwa na naghahanap ng hustisya? Pero bakit saakin siya humihingi ng tulong?