Kabanata 27:
Pregnant
Threscia Alessandra's Point of View
I groaned when I felt the morning sun rays touch my skin as birds started to chirp making me stir from my sleep. I opened my eyes and immediately roamed my eyes around the room.
Right, I'm in a two-story beach house. This beach house has a large open living area with a view of beautiful scenery from the beach, making for a warm and cozy place.
My eyes settled outside of the glass sliding doors which are open making the gentle cold breeze enter the room and blowing the curtains gently.
Right, it's already morning and I can't help but smile when I realized that Grant and I spent the night together.
Well, he was very gentle to me last night and always careful. Nang sinubukan kong gumalaw ay napangiwi ako nang maramdaman ko na sumasakit lahat ng buong katawan ko lalo na sa gitnang bahagi ko.
Nilingon ko ang katabi ko at kumunot ang noo ko nang hindi ko nakita si Grant. Nasaan na kaya siya? Huminga ako ng malalim at maingat akong bumangon. Kapagkuwa'y sumandal ako sa headboard na malambot.
Naibaba ko ang tingin ko sa katawan ko at tanging puting kumot na silk lang ang nakabalot sa akin. Wala sa sariling napantingin ako sa floor para tingnan kung nandito pa ang mga damit ko ngunit malinis na ito at wala akong nakitang mga damit.
Napatingin ako sa nightstand at napansin ko na may isang pink na satin silk dress at silk robe. Inabot ko ito at agad na sinuot ang silk dress.
Bumuntong-hininga ako at tinanggal ang kumot na nakabalot sa akin. Inayos ko ang magulo kong buhok gamit ang mga daliri ko.
Dahan-dahan kong binaba ang paa ko sa floor at humawak sa nightstand para roon kumuha ng lakas para makatayo ako. Nang makatayo ako ay napangiwi ako nang lalong sumakit ang ibabang bahagi ko.
Gosh, ganito pala kapag na-devirginized ka na. Bumuga ako ng hangin at sinuot ang silk robe. Hindi ito mainit dahil gawa ito sa silk.
Napatingin ako sa suot ko na above the knee ang haba. Huminga muna ako ng malalim bago humakbang ng dahan-dahan at mabagal. Hindi naman nagtagal ay napatingin ako sa pinto nang nagbukas ito.
Pumasok si Grant at ngumiti ako nang magtama ang mga mata namin. Bumaba ang tingin ko sa suot niya na grey na sweatshorts at hindi ko maiwasan ang hindi mapalunok nang napansin ko na topless lang siya at kitang-kita ko ang six-packs abs niya, shuxx.
Bigla ko tuloy naalala 'yong nangyari kagabi, nahawakan ko 'yong abs niya.
Bago ko pa siya pagnasahan ay umiwas ako ng tingin at naramdaman ko naman na palalapit siya sa pwesto ko. Nang makalapit siya sa akin ay tumingin ako ulit sa kaniya. Ngumiti siya sa akin bago siya nagsalita.
"Good morning, baobei. I cooked and prepared a breakfast for us," bait niya at ako naman ay niyakap ko lang siya. Huminga ako ng malalim at isinandal ang ulo ko sa matigas niyang dibdib.
Kalaunan ay naramdaman ko rin niyakap niya ako pabalik at hinalikan sa gilid ng ulo ko.
"I'm sore..." pag-aamin ko. Parang hindi ko kayang maglakad dahil sa sakit.
"I'm sorry, baobei. I should have been gentler last night," hingi niya ng paumanhin at hindi ko maiwasan ang hindi mapangiti. Inalis ko ang ulo ko sa dibdib niya at tiningala ko siya.
Nagtama naman agad ang mga mata namin.
"Carry me," I spoke making him chuckle, and immediately did my request. He then carried me in a bridal style as I immediately encircled my arms around his neck and we stormed out of the room.
Bumaba kami at mula rito sa loob ay kitang-kita mula sa glass walls ang mga tao sa labas. Tinungo na namin ang terrace ng beach house na nasa labas. Ang bubong nito ay gawa sa kahoy at dahil dito ay hindi masyadong mainit.
Maingat akong pinaupo ni Grant sa upuan at umupo rin siya sa katapat kong upuan. Napatingin ako sa mga nakahain sa gitna ng mesa namin.
There's a cup of milk and coffee, ham & swiss omelet, fried rice, and two cups of fruity waffle parfaits. Well, Grant knew that I don't drink caffeine so he prepared milk instead.
"Let's eat," wika niya na ikinatango ko lang. Aabutin ko na sana 'yong plato na may fried rice ay naunahan na ako ni Grant. Napatingin ako sa kaniya nang ilapit niya sa akin 'yong plato na may sinangag.
Kinuha ko ang serving spoon at ako na mismo ang naglagay ng sinangag sa plato ko. Nang matapos ay nilapag niya ang sinangag at kinuha naman 'yong plato na may ham & swiss omelet.
Hinayaan ko lang siya nang nilagyan niya ng isang omelet ang plato ko dahil gustong-gusto ko itong gingawa niya. My heart melts everytime he's serving me. He really loves spoiling me and I liked it.
Sana ay hindi siya magbabago. Nang matapos ay ang plato niya naman ang nilagyan ng omelet at sinangag. Naging tahimik kami hangggang sa matapos kaming kumain. Indeed, he's a great cook.
"YOU'RE GAINING WEIGHT," napatingin ako kay Olive na nakatingin sa akin ngayon habang kumakain ng chips nang sabihin niya 'yon.
Napatigil ako sa pagkain ko ng pretzels at kumunot ang noo ko sa kaniya. I think she's right. May mga hindi na ako kasyang damit. Shuxx, tumataba ako?
Well, these past few weeks, puro kain ako at hindi ko alam kung bakit. Hindi naman ako ganiyan dati. Minsan din ay madalas akong inaantok at nahihilo.
It's been one month since we came back from our semestral break and it's our second semester now. Time flies too fast. It seems like yesterday when I'm chasing Grant but now, I don't need to chase him.
Today is Friday and we're here at my dressing room because it's our break time.
"May nangyari na sa inyo ni Grant?" Nalipat ang tingin ko kay Jhona nang itanong niya 'yon sa akin. Dahan-dahan akong tumango sa kaniya dahilan para mapasinghap sila ni Olive.
Huminga ako ng malalim at pinagpatuloy ang kumain ng pretzels at paminsan-minsan ay sumisipsip ako sa Strawberry & Cream Frappe ko.
"Kailan pa 'yong last na period mo at kailan ka ulit magkakaroon?" Tanong ni Olive. Sumulyap ako sa kaniya at inisip 'yong huling dalaw ko.
"Five days after we arrived at the beach resorts and I expected that I have my period two weeks ago. Pero hanggang ngayon ay wala pa rin. Alam ko naman na regular ang menstrual cycle ko kaya imposible na baka delayed lang ako," I explained and they just both nodded with my response.
"Hmmm okay," Olive said and I just shrugged my shoulders. Hindi naman nagtagal ay nag-ring na ang bell hudyat na tapos na ang break time ngayong umaga.
Tumayo na sila Olive at nilapag ko na rin ang wrapper ng pretzels sa center table. Tumayo na ako at napakapit ako sa braso ni Olive nang bigla akong nakaramdam ng hilo.
"What's wrong?" Nag-aalalang tanong ni Olive sa akin. Tumingin ako sa kaniya at umiling lang, bakas sa mukha niya ang pag-aalala dahil sa sinabi ko. Huminga ako ng malalim at bumitaw na sa kaniya.
My vision became blurry and I can't see clearly. Ilang beses akong kumukurap ngunit malabo pa rin ang paningin ko. Napahawak ako ulit kay Olive nang nararamdaman ko na nanghihina ako at hindi ko namalayan na bumagsak ako sa couch.
"Threscia!" Sabay nilang tawag sa akin bago ako nilamon ng kadiliman.
I MOVED MY fingers and immediately opened my eyes. I was welcomed by a white ceiling and smells of mixed alcohols and medicines. I then realized that I'm in a hospital ward.
I roamed my eyes around the ward and stopped when I saw Grant talking to a female doctor. Napansin ko rin na wala sila Olive at Jhona. Baka pumasok na. Huminga ako ng malalim at sumulyap sa akin si Grant.
Dinaluhan niya naman ako agad, "how are you feeling, baobei?" Tanong niya.
"I'm okay. What happened? Bakit ako nahimatay?" I immediately inquired, still looking at him. Nang makita niya akong bumangon ay may kung ano siyang pinindot para umangat ang bandang itaas na bahagi ng katawan ko.
Now, it's more comfortable with this. Ngumiti sa akin si Grant at hinawakan ang kanan kong kamay. Umupo kasi siya sa bandang kanan ko. Nalipat ang tingin ko kay doktora nang lumapit siya sa pwesto namin.
I can assume that she's in her later 30s but still looking beautiful.
"Hello, Miss Qiao. I'm Dra. Margot D. Arceli and the reason why you passed out is that according to your laboratory test, you're three weeks pregnant, Miss Qiao. I advise you to immediately consult an ob-gyn for a prenatal visit," nakangiting pahayag sa akin ni Dra. Arceli dahilan para mapasinghap ako sa narinig.
Si Grant naman ay mukhang hindi na nagulat dahil siguro nalaman na niya kanina no'ng kausap niya si Dra. Arceli.
"You're in your first trimester of pregnancy, Miss Qiao so be extra more careful. Then, I'll leave you two. Just call our attention when you need something," she continued.
Sinabi niya rin na pwede na akong umuwi mamaya. Nagpaalam na ito sa amin at nagpasalamat lang si Grant.
Nang makalabas na si Dra. Arceli ay nagtinginan kami ni Grant. Hanggang ngayon ay ina-absorb ko pa rin ang sinabi ni Dra. Arceli sa akin tungkol sa pagbubuntis ko.
Then that explains why I'm gaining weight, my menstruation is delayed and I ate a lot these past few days. Wala sa sariling napahawak ako sa tiyan ko gamit ang kaliwa kong kamay at hinaplos ito.
Hindi ko alam pero masaya ako nang malaman ko na may batang nabubuo sa sinapupunan ko. Naramdaman kong nanunubig ang mga mata ko at hindi ko na mapigilan ang pagtulo ng mga luha ko.
"G... Grant, I'm pregnant. W... We'll be a parent soon," I can't help but stammer while telling those. Ngumiti si Grant sa akin at maingat niya akong niyakap.
Niyakap ko rin siya at sinandal ang mukha ko sa balikat niya. Pagkatapos ay marahan niyang hinaplos ang likod ko at hinalikan sa sentido ko.
No words can explain how happy am I knowing that I'm pregnant with Grant's child. I'm sure that our parents will be happy for us.
I have no regrets knowing that I'm pregnant because first, I initiated it. Parang gusto kong magtalon-talon dahil sa tuwa.
"I'm happy, baobei. I love you and thank you so much," wika ni Grant sa akin na ikinangiti ko. Humiwalay na ako sa kaniya at nagtinginan kami. Umangat ang kanan niyang kamay at isinabit ang buhok sa likod ng tenga ko.
Kapagkuwa'y hinaplos niya ang pisngi ko at hindi ko maiwasan ang hindi kiligin sa ginagawa niya.
"I'll be a good father with our child, baobei. I will take care of both of you and whatever may happen, I'm always here for you and our child. I won't run away from the responsibility because God knows how much I want you to bear my child soon. Pero mukhang napaaga yata ang pagtupad sa kahilingan ko," natatawa nitong sambit sa akin at hindi ko rin maiwasan ang hindi matawa sa sinabi niya.
Starting today, I'll be extra careful and I can't wait to tell my parents about it. Although it's too early that I got pregnant, I won't abort the child because I believe that every child is a blessing.
Iba-iba naman tayo ng pananaw at nirerespeto ko ang bawat pananaw ninyo.
"Let's consult an ob-gyn tomorrow, baobei," nakangiti niyang ani na ikinatango ko lang. I then realized that we still have classes and I suddenly felt hungry. Ano'ng oras na ba?
"Ano'ng oras na?" Tanong ko kay Grant na nakatingin pa rin sa akin ngayon.
"It's already 11:34 AM, baobei," nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Ang alam ko ay may pasok pa kami ni Grant. Kung gano'n ay halos dalawang oras akong nawalan ng malay.
"But don't worry, I excused you in your classes for this morning," gumaan naman ang pakiramdam ko nang sabihin niya 'yon. Tumango ako sa kaniya at ngumiti.
"How about you?"
"It's our vacant, baobei so don't worry," tumango lang ako ulit sa sinagot niya. Mabuti naman kung gano'n.
"I'm hungry," I suddenly expressed. Mahina namang natawa si Grant.
"You're adorable. What do you want to eat?" Tanong niya. Huminga ako ng malalim at napaisip ng gusto kong kainin.
"I want Creamy Lemon Pasta with Shrimp. Then ripe mangoes, watermelon, and kiwi fruit. Tapos lemon juice," nakangiti kong tugon kay Grant na ikinatango niya lang. Natatakam na ako habang sinasabi ko ang mga gusto ko.
I can't wait to eat them all.
"Duly noted, baobei. Magpa-deliver na lang tayo," agad akong umiling nang sinabi niyang deliver. I want him to buy it himself.
"Buy it yourself please, baobei. Gusto ko sa Deli Divine," ani ko at ngumuso. I just heard him chuckling because of it.
"Alright. Are you okay here alone? I'll be quick," tumango agad ako sa sinabi niya at napangiti.
"Sige, bibili na ako. Mabilis lang ako," wika niya na ikinatango ko lang ulit. Ngumiti siya sa akin at hinalikan sa noo bago ito nagpaalam sa akin. Nakangiti ko siyang sinundan ng tingin hanggang sa makalabas siya ng ward.
Nang makaalis siya ay bumaba ang tingin ko sa flat kong tiyan. Nasa first trimester pa lang ako kaya hindi pa ito malaki. Nakangiti kong hinaplos ang tiyan ko.
"I'll be a good mother to you, baby. Hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sa'yo," sambit ko.
Mas magiging maingat na ako ngayon dahil may nabubuo nang bata sa sinapupunan ko at maselan ang mga buntis kapag first trimester pa lang.
To be continued...
a/n: Did you know? A lasts for about 40 weeks. The weeks are grouped into three trimesters. The first trimester is the time in between fertilization of the egg by the sperm (conception) and of pregnancy.
The first trimester is the earliest phase of pregnancy. It starts on the first day of your last period -- before you're even actually pregnant -- and lasts until the end of the 13th week. (Google)