Author's Note: There are always three sides of a story. Your side. Their side. And the truth.
" You wanna work again? " pag-uulit ni Gray sa tanong niya na para bang sinisigurado niya na sigurado na ako sa desisyon ko.
" Yes. " Yumuko ako habang pinaglalaruan ang mga daliri.
Kakatapos lang namin kumain at napagpasyahan kong sabihin sa kaniya ang kanina pang bumabagabag sa isipan ko.
Gusto kong magkaroon ng trabaho at kumita ng sariling pera upang makaalis na ako rito. Hindi naman sa ayoko dito ngunit nahihiya na talaga ako at gusto kong tumayo sa sarili kong paa. I depended on him for the past 2 years and I want to stand on my feet too.
Tumitig muna siya sa akin, pinag-iisipan kung papayag ba siya o hindi.
Sa huli, ay pumayag siya.
He nodded which made me smile widely. Alam kong siya lang ang makakatulong sa akin upang makabalik muli ako sa trabaho.
Sinabi niyang siya na ang bahala at bukas ay pwede na akong bumalik sa trabaho... kaso lang , sa parehong ospital kung saan ako nagtrabaho noon.
I want to complain pero nahihiya ako. Ako na nga ang humihingi ng tulong sa kaniya, magrereklamo pa ako?
I'm just hoping na sana ay wala na roon ang asaw– si Caspian.
* * *
Muli akong tumingin sa salamin at pinasadahan ang kabuoan ko. I just wore a formal dress partnered with heels. Hinayaan ko ring nakalugay ang buhok ko dahil hanggang balikat ko rin naman ito.
I cut it a year ago. Hindi ko alam kung totoo ba ang sinasabi nila na nakakatulong daw sa pagmomove on ang paggugupit ng buhok.
I inhaled and exhaled deeply. Sobra sobra ang kabang nararamdaman ko sa hindi malamang dahilan. I hope it goes well today.
Bumaba na ako nang makarinig ng tunog ng sasakyan. A gray porsche car was parked there and I bet Gray was already inside . Wala na akong sinayang na oras at pumasok na sa shotgun seat.
Muli akong humugot ng malalim na hininga.
Gray chuckled at me. " Nervous? " Pinaandar na niya ang sasakyan.
" A little bit, " sagot ko kahit hindi naman totoo dahil sobra sobra ang kabang nararamdaman ko.
Mas lalo pang nadagdagan ang kaba ko nang makapasok na kami sa ospital. Wala namang pinagbago, katulad pa rin ng dati. I wonder kung sino na ang pumalit sa office ko?
" Sit here for a while. I'll call someone to assist you ," Gray said as he walked away from me.
Hindi ko nga alam kung paano niya nagawa to. Like, wow! Kasasabi ko lang sa kaniya kahapon na gusto kong magtrabaho tapos ngayon, nasa ospital na ako!
Is he my guardian angel or something?
I just laughed at my childish thoughts.
" Alright. "
I froze.
I froze when I heard that familiar voice.
" I'll be there in five minutes. "
Nanlaki ang mata ko nang mapagtanto kung sino ang dumaan sa harapan ko. Hindi ako makahinga o makagalaw. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.
He walked pass by me! And thank God, hindi niya ako nakita! He didn't even notice that I was there.
I held on to my chest, trying to make my heart calm. My heart immediately recognized its fucking owner!
I mentally scolded myself. You already moved on, Aiana!
" Are you okay? " Gray showed up out of nowhere.
I smiled at him to assure him that I'm okay, kahit hindi naman. Hindi ko alam kung makakayanan ko bang magtrabaho dito na nandiyan siya. Sana lang ay hindi magtagpo ang landas namin. Ayoko na. Tama na.
Magkaiba na ang landas na tinatahak namin. I bet he already built a family with Trisha.
Sinamahan niya ako papunta sa opisinang sinasabi niya na magiging opisina ko na rin daw. Bahagya pa nga akong nagulat dahil may opisina agad?
Hindi masyadong malawak ang opisina ngunit hindi rin naman masyadong maliit. Sakto lang para sa akin.
I thanked Gray again before he went out to do some things. I wonder if he'll work here again? O sa iba na siya nagtatrabaho?
On my first day, I designed my room. Inorganize ko rin iyon ayon sa gusto ko. Hindi kasi ako nakakatrabaho ng maayos kapag magulo ang opisina ko.
After that,may dumating na isang nurse upang ibigay ang pasyente na naka assign sa akin.
" Miss, bago ka lang dito? " I asked. I want to make some friends. " Anong pangalan mo?"
Ngumiti siya. Ayon sa itsura niya, hindi naman siya mahirap pakisamahan. She has long black hair and her body was like an hourglass. She could pass as a model.
" 2 years pa po akong nagtatrabaho dito,ma'am " magalang niyang sagot. " My name is Yesha."
"Aiana. " I introduced my name and shook my head.
" Huwag mo na akong tawaging ma'am. "
Tinawanan niya lamang ako at sumulyap sa relo niya.
" Lunch tayo? " she asked casually.
I happily nodded. Thank God, may makakasama na ako dito.
" So , bago ka palang po dito ma'am ? "
Halos hindi ko na maintindihan ang sinasabi niya dahil nagsasalita siya habang kumakain.
I laughed at her face. " Yes, " I lied.
Alam ko naman kasing pag sinabi kong dito ako dati nagtatrabaho ay magtatanong pa siya . At nakakapagod nang magkwento.
Mabilis siyang kumain kaya mas maaga siyang natapos kaysa sa akin. Kumakain ako habang nakadungaw siya sa kaniyang cellphone.
Umiling siya habang nakatingin roon. Para bang disappointed siya sa kung ano mang nasa cell phone niya.
Napansin niyang pinapanood ko siya kaya lumingon siya sa akin.
" Do you know them? " She showed me her phone.
Naningkit ang mata ko sa litratong naroon. It is a news report with a picture of a family. The family of lawyers. The woman, who must be their daughter, is Caspian's mistress. Baka hindi na niya kabit ngayon, baka asawa na niya.
Teka, bakit nasa news sila?
Nakita niya ang pagtatanong sa mukha ko kaya nagsalita siya upang punan ang kyuryosidad ko.
" The mother and daughter is in jail , " she said like it was just a small thing.
My mouth formed an "o". They're what?!
Nakita niya ang pagkagulat sa mukha ko kaya kumunot ang noo niya.
" Seriously, you didn't know? " she asked. " Their case was 1 year ago and.." agad niyang itinikom ang bibig na para bang pinipigilan ang sarili sa sasabihin.
" And? "
" Mangako ka munang huwag mong sasabihin sa iba na ako ang nagsabi ha? " she whispered.
My forehead wrinkled. Still,I nodded. I am already curious.
Lumapit siya sa akin na para bang sinisiguradong walang makarinig. She looks weird. Para tuloy kaming nagpaplano ng masama.
" The plaintiff is the owner of this hospital. "
Itinaas ko ang aking kilay. " Andreus Allejo? Why? " I asked, confused.
Bumuntong hininga siya na para bang nawawalan na siya ng pasensiya sa akin.
" Seriously, saan ka ba nanggaling at wala kang kaalam alam? " she asked. " Napag-iwanan ka ba ng panahon? "
I rolled my eyes. " Dapat ko bang malaman lahat? This is just a hospital. Hindi naman involve ang buong bansa no! "
She forced a smile, trying to calm herself. I just realized that she has a short temper.
" Hindi na si Andreus Allejo ang owner ng ospital. They found their lost son 2 years ago, " she explained. " Tapos akalain mo! Yung nawawalang anak nila, nagtatrabaho lang pala dito sa ospital na pagmamay-ari nila, " dugtong niya .
Seriously, I'm getting bored now. I don't care about their lives. Ang alam ko lang ay ang Allejo ang isa sa mga pinakamakapangyarihang pamilya dito sa Pilipinas. The family of businessman and lawyers.
" So, who's the lost and found son? " I asked lazily. Napatingin ako sa pagkaing hindi ko pa ginagalaw.
She sighed.
" The owner nga! Caspian! Caspian Allejo! " Ang lakas lakas ng boses niya kaya sigurado akong tama naman ang narinig ko.
I froze. Natigilan ako sinabi niya. I just stilled, not knowing what to do.
I shook my head. Marami namang nangngangalang Caspian , diba?
I hesitantly looked at Yesha. " Perhaps, do you know what is his former last name? " I asked, silently praying that my thoughts are wrong.
Dinala niya ang daliri niya sa kaniyang baba, sinusubukang alalahanin ang sagot.
" I think it's Cam- "
" Cameron? "
Her eyes widened and smiled. " Ah! Cameron! "
I gulped the lumped in my throat. So Caspian is not mama and papa's real son? And Caspian is the owner of this hospital?
Suminghap ako.
Hindi nagsisink in sa utak ko ang mga nalaman. I think it's too much to handle.
" Why did he filed a case against Trisha? " I managed asked.
Kita ko ang bahagyang pagkagulat niya dahil alam ko ang pangalan ng babae.
She's Caspian's woman. So why did he filed a case against her? Ano ba talaga ang nangyari?
Yesha was about to say something when someone interupted us.
" Lunch time is over. Go back to your work. " I froze upon hearing the familiar voice again.
Hindi ako nag-angat ng tingin sa taong dumating. He was standing beside us. Hindi ko siya nilingon at nanatili ang tingin ko sa aking plato.
" Sorry, doc. "
Umasim ang mukha ko nang maging mahinhin ang boses ni Yesha. Parang kailan lang ay ang lakas lakas ng boses niya .
" Doctor Aiana Delacour? "
Mas lalo akong kinabahan. I bite my lower lip, trying to make my entire system calm.
So he decided to act like we don't know each other, huh?
Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin sa kaniya at halos tumigil na ang aking paghinga nang masilayan ang kaniyang mukha.
I couldn't recognize him anymore. His eyes were so cold and it seems like he was staring at a stranger.
" N-nice to meet you.." I tried my best to look calm.
I mentally scolded myself. Bakit naman kasi iyon ang nasabi ko?
The side of his lips arched. He looks amused.
" I hope we'll see each other again."
V.E.N.I.C.X.X.E