Tumuloy pa din si Glaiza sa rescue operation kahit masama na ang pakiramdam niya, she feels guilty and feels she's the one whose responsible sa mga tauhan niyang nadisgrasya dahil sa sakuna. Uuwe din naman siya agad kapag nasigurado na niyang ligtas at madala ang mga tao niya sa ospital ng agaran.
Umabot ng isang oras ang pagrescue nila sa limang tauhan nila dahil sa lakas ng ulan. Nakahinga silang lahat ng maluwag ng mailigtas na nila ang mga ito at agad na sinugod sa pinakamalapit na ospital.
Si Glaiza pauwe na din dahil lalong sumama ang kanyang pakiramdam dahil may sinat na siya ay nababad p siya sa ulanan.
Sa kasamaang palad ay baha na din ang daan kaya naman mabagal lang ang kanyang pagpapatakbo, her visions is blurry already dahil sa lakas ng ulan idagdag pa ang sama ng kanyang pakiramdam.
30 Minutes passed nakarating na siya sakanila, nanginginig ang kanyang katawan dahil inaapoy na siya ng lagnat. Sinalubong agad siya ng kanyang butler ng makita siyang pasuray na naglalakad, buti na lang at nagising siya.
" Madam Caring, Maam Rhian!!"-agad nitong sigaw ng matumba na at mawalan ng malay si Glaiza.
---
RHIAN
Hindi na ako mapakali dahil ang lakas na talaga ng ulan at hindi pa ito tumitigil. Binalot ako ng kaba at takot nang marinig ang sigaw ng butler namin at agad akong bumaba, humahangos ding bumaba si Nanay Caring at agad dinaluhan si Glaiza.
" Ihanda mo ang sasakyan ngayun din!"-impit na sigaw ni Nanay.
" Glaiza!"-hiyaw ko na din dahil wala itong malay at sobrang init niya.
" Madam hindi na po makakadaan ang sasakyan dahil baha na sa labas"-natutuliro na ding sagot ng butler.
" Iakyat mo muna siya sa kwarto nila, Rhian tawagan mo si Batchi sabihin mo tawagan si ang Doctor nila ngayun din!"-sabi nito sakin na mabilis kong ginawa.
Nanlalamig ang mga kamay ko at hindi ko malapitan si Glaiza dahil natatakot ako. Natatakot akong makita siya sa ganung kalagayan na halos hindi na humihinga.
Suddenly we saw Glaiza shaking and twitching her whole body.
" G-Glai.. Nay anung nangyayare sa asawa ko?"-iyak ko ng tanong.
" She's having a seizure"-biglang sagot ni Batchi na hindi namin namalayang nandito na pala, basang basa din siya ng ulan.
Binato siya ni Nanay ng basahan.
" Lintek na batang ire, magbihis ka nga at basang basa ka na din diyan wag mo ng dagdagan ang alalahanin ko!"-Sigaw ni Nanay Caring kay Batchi.
" Rhian pahiram muna ng damit ni Glaiza"-baling nito sakin.
Kinuhanan ko siya agad ng damit sa closet at agad siyang naligo at nagbihis.
Isang malakas na busina ng sasakyan ang narinig namin sa labas, isang jeep wrangler ang nakita namin at agad bumaba dun si Mike kasunod ang doktor at si Tasha na may mga dalang mga gamit.
" Anu na naman bang nangyare diyan kay Glaiza!?"-hangos na sabi ni Tasha.
" She's having a seizure right now kaya bilisan na natin"-Batchi.
Agad naming pinuntahan si Glaiza na ngayun ay pinupunasan na ni Nanay Caring.
Agad nilang linapatan ng lunas ang asawa ko. After few moments ay lumapit na sakin ang doctor.
" She's stable now mababa na din ang lagnat niya pero kelangan pa din natin siyang obserbahan at antayin ang paggising niya"-sabi ng doktor.
" Doc dito na lang kayo magpalipas ng gabi"-Batchi.
" Hindi pwede I have many patients to attend to but thank you for the offer maiiwan naman dito si Tasha alam na niya ang kanyang gagawin"-sabi ng doktor.
Inis na lumapit si Tasha kay Glaiza.
" Glaiza umayus ayos ka nga diyan nauunsyami ang lovelife ko sa'yo eh"-pamaywang niya sa tulog kong asawa.
" Rhian okay lang ba kung dito na din ako sa kwarto niyo matulog? Dun na lang ako sa couch"-paalam nito.
" Mas comfortable kung sa bed ka magpahinga,you can use the guestroom na katapat lang ng room namin para matawagan kita agad kung sakali"-sabi ko dahil hindi ako comfortable na may ibang tao sa sanctuary namin ni Glaiza.
Naunawaan naman agad ni Tasha ang ibig kong sabihin at lumabas na ng kwarto namin.
" Why do you always make me feel like this Hubby?You always do things that's making me scared of losing you.Don't do this to me Glaiza please."-naluluha kong kausap kay Glaiza na mahimbing pa ding natutulog.
Dumukwang ako and kiss her lips for a moment.
" I love you too Love"-anas ko when I remembered the last time she say those 3 words to me and didn't get my response.
Tumabi na ako sakanya, pabiling biling ako sa higaan dahil hindi ako sanay ng ganito, yung tahimik, usually bago kami matulog ni Glaiza maghaharutan muna kami or we'll talk random things or we'll end doing sexy stuff and make love pero ngayun wala, I'm missing her already my wife, my panda, my love, my Glaiza.
-----
GLAIZA
Naalimpungatan ako na mabigat ang buong katawan ko, ang sakit din ng ulo ko. Tiningnan ko kung anong oras na almost lunch na pala. Tiningnan ko ang buong kwarto at napakunot noo ako. Bakit parang hindi ako pamilyar sa paligid ko. May mga pictures ako na may kasamang babae at dalawang bata, meron din yung nakatuxedo ako at nakawedding gown ang babae. Kasal ba ako sa babaeng yun at anak namin ang mga batang yun? Ginala ko pa ang mga mata ko at tumingin sa mga nakahilerang pictures during sa mga buwan ng pagbubuntis ng mestisang babae sa larawan. Damn! Napamasahe ako sa ulo ko. This can't be! bakit wala akong maalala? What happened to me?
Nagulat ako ng pumasok ang babaeng kanina ko pa inaalala kung sino.
" Hubby thank God you're already awake, how are you?"-ngiti niyang bungad sakin.
Napatulala ako dahil sa ganda ng babaeng kaharap ko at napatingin sa umbok niyang tiyan.
" Buntis ka??"-wala sa loob kong tanong.
Nagsalubong ang magaganda niyang kilay kasabay ng pagpula ng kanyang ilong.
" Anung pinagsasabi mo Glaiza!?"-napaigtad ako sa biglaang pagsigaw niya.
" Mag-asawa tayo di ba?"-pagkumpirma ko and that's it tuluyan na siyang sumabog.
Hinampas niya ako ng unan at umiiyak na binalibag ang pinto.
Napapikit ako dahil nahihilo ang pakiramdam ko. Biglang pumasok ang isang babaeng nakapang nurse. Tahimik siyang lumapit at tsinek ang temperature ko at kung anu ano pa.
Rinig kong may nag-uusap sa labas.
" Doc she can't remember me! bakit ganun?"-histerical ng babaeng mestisa na kausap ko kanina.
Pumasok ang isang lalaking nakaputi.
" can you remember your name?"-he ask.
" Yeah I'm Glaiza Galura"-sagot ko agad.
" Do you remember her?"-turo niya sa babaeng buntis na humampas sakin kanina.
" Sorry but I can only remember my name at wala na akong matandaan. Can you tell me what happened to me?"-curious kong tanong.
The doctor sighed at napailing at parang naanticipate na niya kung anong nangyayare sakin.
" If I'm not mistaken some parts of your brain is affected when you had seizure sadly it's a part that connected to your memory"-explain ng doctor.
" Gaano katagal siyang hindi makakaalala doc?"-tanong ng babaeng buntis.
" It will take a few days or so depende kung kelan makakarecover ang part ng brain niya that was affected when she had seizure, and Glaiza this is Rhian your wife"-ani ni Doc.
Napatingin ako kay Rhian na naptingin din sakin at tinaasan ako ng kilay. Nailang ako sa klase ng tingin niya sakin. Nakakatakot na para na akong kakainin ng buhay.
" Can you leave us for awhile doc?"-sabi niya.
Nang kaming dalawa na lang ang naiwan sa kwarto ay nakaramdam ako ng pag-iinit ng katawan dahil pinasadahan ko ng simple ang kabuuan ng kaharap ko, kahit buntis ito ay ang seksi nitong tingnan. Ang swerte ko naman, isip ko.
" Hindi mo talaga ako maalala?"-seryoso niyang tanong.
Napalunok ako ng laway dahil hindi ko alam ang tamang isasagot ko kaya umiling na lang ako.
Lumapit siya sakin at hinawakan ang mukha ko at madiin akong hinalikan. You know the feeling that's so familiar and yet you can't remember how the feeling is like that. I close my eyes and savor the taste of her lips.
" I'm your fuckin' wife, we have twins and pregnant with our 3rd child and you can't even remember us!"-Masama ang loob na sabi niya sakin.
" I'm sorry"-mahina kong sabi and wipe away her tears.
" Where's our kids I want to see them"-hiling ko sakanya at tumayo na para tawagin ang mga ito.
" Can you atleast pretend that you remember them our daughters name is Glian Jade or GJ for short but you call her baby princess don't ever call her by her name kung ayaw mo siyang magtampo sa'yo and our son is Allein Jade but you can call him buddy kasi yan yung nakasanayan mong itawag sakanya"-bilin niya sakin.
I just nod. Napakamot ako ng kilay dahil tatanungin ko sana siya kung anong endearment ko sakanya pero nakalabas na siya. Bahala na, I'm sure siguro common din naman yung tawag ko sakanya- isip ko.
Naligo muna ako ng mabilisan habang hinihintay ang mga anak ko.
" Dada Cha!"-hiyaw tawag ng kambal ko.
Unang nakapasok ang anak kong babae at agad akong yinakap at inumpog ang mukha ng mga halik.
" Dada, Mama said you're sick, are you okay na?"-sabay salat nito sa balat ko.
" Uhm I'm okay now Gl..."-Pinandilatan ako ni Rhian.
" Okay na ako Baby Princess"-sagot ko at yinakap na din siya pabalik. Tinitigan ko siya at napatingin kay Rhian. Magkamukhang magkamukha sila.
Napatingin ako sa batang lalaking matiim na nakatitig sakin. Dagling nagsalubong ang tingin namin at kinabahan ako ng bahagya dahil parang binabasa niya ako. Ito naman ang kamukha ko.
" Are you really okay Dada"-He ask seriously.
" I'm fine buddy, I just feel tired and exhausted that's all. Now give me a hug."-ngiti kong sagot.
Saka pa lang siya lumapit sakin at inumpog ako ng halik.
" Dada kiss Mama please"-hiling ng anak kong babae.
Napatingin ako sa asawa kong naghihintay lang sa gagawin ko. Lumapit ako sakanya and kiss their Mamas cheek.
Nangunot noo agad ang kambal na siyang kinakaba ko.
" Dada why don't kiss Mama on her lips like you usually do?"-nakalabing tanong ni GJ.
Sumabat na din si AJ na nagdududa ang tingin.
" Are you and Mama alright?"-usisa ni AJ.
Napakaobservant ng mga batang ito, hindi ako makakalusot kapag nagkamali ako ng sagot. They're so cute and adorable.
" Kung hindi mo masagot ang mga anak mo, just kiss me!"-matalim tingin na sabi ni Rhian.
Lumakas ang kabog ng dibdib ko ng linapit na niya ang mukha niya sakin.
I kiss her lips lightly but I suddenly felt that one kiss is enough kaya linalaliman ko na ang paghalik sakanya and she abruptly respond but nalasahan ko ang maalat na likido na umagos sakanyang pisngi. She's crying.
" I'm sorry. Please don't cry."-marahan kong punas sa luha niya.
" It's okay Hubby. I know it's hard what's happening to you as well. I'm sorry too cause I can't help to be emotional especially now that I'm pregnant."-she explained.
Bigla ko na lang naramdaman na gusto ko siyang yakapin para maibsan ang lungkot na kanyang nararamdaman kaya naman walang pag-atubiling yinakap ko siya mula sa likuran at marahang hinaplos ang umbok niyang tiyan.
" We have a beautiful kids"-I awkwardly said.
" Ofcourse Love they come from us anyway"-ngiti niya sagot at lumiwanag na din ang kanyang mukha dahil sa ginawa ko.
" So you call me Love and Hubby then"- I stated.
" It depends"-she answered.
" Depends on what? will you tell me more about us?"-I eagerly said.
" sure but kelangan mo munang masabi kung anong tawag mo sakin"-she said challenging me.
" Can I kiss you again?"-nahihiya kong tanong.
Inirapan niya lang ako dahil sa pag-iwas ko sa challenge niya.
" I just have this urge inside of me to kiss you that's all, maybe it can help me regain some of my memory"-paliwanag ko.
Hindi na ako nagdalawang salita and she pulled me with a sweltering kiss.
-------
* few chaps to go.