CHAPTER 33
Shara’s pov
Nasa bahay na ulit ako nina William… dun ulit ako sa kwarto ko.. wala naman nag bago.. ganun pa din.. nakakamiss lahat nang happenings sa amin. Hanggang kalian pa kaya ako tatagal? Makakasama ko paba sya habang buhay? SANA OO.. dahil di ko kayang Makita syang nasasaktan nang dahil sa akin.
“luvee? Breakfast is ready.. kumain ka ha?” lumabas na ako nang kwarto. Pagkatapos naming kumain dumertsyo na kami sa school.. nakapag exam na rin ako.. today is Tuesday.. sa Friday na yng birthday ko.. ano kaya? Aabot pa ako sa birthday ko? Hay.. ano ba tong pinag iisip ko.. nakakainis naman.
Sa school, pinag titinginan ako nang mga school mates ko.. kung tutuusin ang dami na nang issue against sa akin, lalo na si sofia.. si sofia ayaw nang pumasok dahil ayaw nyang Makita yung pag mumukha ni william at lalo na raw ako.. baka daw pag nakita nya ako sampal lang yung aabutin ko.. pero wala akong pake alam. As long na kasama ko si William magiging okay ako.
“shara? Masaya kaba?” napatingin ako kay William..
“oo naman.. lagi naman ee, baket? Don’t tell me ikaw hindi ka Masaya sa akin?” I pouted. Nakakainis!
“Masaya ako.. syempre.. pagkatapos nating mag aral papakasalan na talaga kita.”
“CAPITAL K.A.D.I.R.I William!” sabat naman ni angelica..
“hoy! Kami ni angelica, bukas na bukas din mag papakasal na kame!” ayan na naman po sila..
“ihh! Kung ikaw lang yung magiging asawa ko, mas gugutuhin ko nang maging matndang dalaga.. kesa mag asawa nang katulad mong malaki yung sayad!” hay nako… tong dalawang to! Away nang away.
“ihh! Sugar pie! Ginaganyan mo ako?” nag puppy face si mart.
“huwag ka ngang gumagyan! Feeler ka naman.. feeling mo baby kappa? Iww ka!!” nag tawanan nalang kame.. bat ang seryoso ni dust ngayon? Anong meron? Dec. 06 ngayon.. sa dec. 9 yung birthday ko.. hay, birthday wish ko sana gumaling ako…
Dinadaan ko nalang sa tawa lahat.. wala namang makaka notice na I’m not okay diba? Wala naman makaka alam na walang cure yung sakit ko.. bakit kailangan mag kaganito.. baket?
“punta tayong ANNYONG mamaya?” nag nod nalang ako kay William..
NANG NASA MALL NA KAMI..
“would you hold my hands while we are walking?” napatingin sa akin si William.. nag smile sya,
“YEAH SURE!!” mag ka holding hands kami.. gusto ko syang yakapin nang sobra.. dahil baka pag mawala na ako hindi ko na magagawa toh.. I love him so much..
“see! Ang daming naiinggit sa sayo dahil ang gwapo nang master mo..” tumawa nalang ako.. he’s bragging again …
“anyway, anong gusto mong birthday gift sa birthday mo?” I shook my head.
“ikaw lang.. wala nang iba.” Nag grin sya.
“sus! Wala daw, ako? Ako lang gusto mo? Kung ganun pala ipapa ballot ko nalang yung sarili ko para maging presentable ako sa paningin mo…”
“sira.. kahit wala na..”
“hay nako.. makakatipid yata ako sayo? Wala kang gustong regalo? Hay nako…”
“HCM can cause sudden death” I whisper to myself…
“William.. do you love me?”
“oo naman.. ano naman klasing tanong yan?” umiling ako tsaka nag smile..
Nang nasa annyong na kame.. nag pa reserve nanaman sya nang couple ring :/ sinuot nya yun sa akin.. at heto naman ako.. kinikilig nang bongga! Nag date din kame.. (LAGI NAMAN EE!) nasa park kame.. maraming tao.. maraming rides kase malapit nang mag Christmas.. umupo kames a may isang bench.. binili nya ako nang cotton candy..
“anong gusto mong Makita?” sumubo sya nang cotton candy..
“gusto ko sanang makakita nang snow sa birthday ko.. kaya lang possible naman yun diba? Kase mainit sa Pinas at hindi naman mag iisnow kahit anong gawin ko diba?” nag nod lang sya..
“tara? Gusto mo dalhin kita sa America? As in now na?” geez! Yabang!
“hay nako.. ewan ko sayo.. basta yun yung gusto ko.. tapos may romantic back ground music lang nun.. puno nang roses..” nag grin sya..
“hmm.. oo nga ee, iniimagine kona nga yung mangyayre. For sure kikiligin ka nun!” tumawa sya as in ang weird nang tawa nya..
“sus! Ginoo! Kapal talaga nang pag mumukha mo no? sarap mong sapakin”
“kung ikaw lang sasapak sa akin.. go on.. di ako papalag.”
“paano kungg….” Sasabihin ko ba?
“paano kung?”
“ahh.. paano kung umalis ako? Pumunta ako dun sa malayong malayo? Mamahalin mo pa rin ba ako?”
“kelan ba kita hindi minihal?” hay… ANG HIRAP! Paano ko ba sasabihin sayo? Ayoko namang iwan ka..
Nang nasabahay na kame.. hindi ako maka tulog.. ano ba naman toh.. pati ba naman sa pag tulog mahihirapan ako? Tumayo muna ako.. nag open nang pc, at nag laro.. wala lang pampalipas oras lang.. 3am.. di pa rin ako tulog… ano bang magandang gawin para makatulog? Mag tutumbling tumbling? Mag pa ikot ikot? Hay! Ano bay an!! Nakakainis na ah! Lumipas yung oras, at nag aalarm na yung phone ko.. grabe 5am na agad? Gusto ko pang matulog… nag unat unat na ako nag ready.. Pinag tawann pa ako ni William kase raw mukha akong zombie! Hahah! Eye bags talaga.. panira nang moment~ tssk!
Nang nasa school na kame..
Ano pabang bago? Syempre nag mumukha nanaman akong alien. Sana naman yung pag bubulungan nila huwag nilang masyadong ipakita a akin kase npaka halata nila..
“paki lakas! Hindi ko marinig!” sabi ko dun sa chubby girl.. napatingin sila sa akin nang masama.. tatlo sila.. at mag isa lang ako..
“sabi ko, isa kang dukha! Dumudikit ka sa mga mayayaman para mag mukhang may class! Panibhasa sosyalera ka! Kaya gusto mo lahat nang lalake sayo!!” aray ko naman..
“tapos, inagaw mo pa si William kay sofia! Hindi kana nahiya! Ang kapal talaga nang mukha mo!!” gusto ko mang sumagot pero.. wala akong masabe.. totoo naman yung sinabi nila diba? Hindi ako maka kibo..
“kase, mukha kang pera!!” tapos sinampal ako nung isang babae.. as in, wala akong magawa.. naiyak nalang ako..
“hoy! Ang ka-kapal nang mukha nyong sampalin si shara!” napatingin ako sa may side.. nandun si Sofia..
“gusto nyo kayo yung sampalin ko? Grabe kayo! Gusto nyong ma expel? Mag pasorry nga kayo!!” nag madali yung babaeng mataba..
“bat kame mag papasorry sakanya Sofie? E sya yung may kasalanan kung bakit nag loneluy nang buhay mo! Ano ka----“ sinampal ni sofia yung babae
“huwag mo akong tawagin Sofie, hindi tayo close! Narinig nyo ako? Magpasorry kayo sakany!”
“we’re very sorry… Shara.” Tapos umalis na yung mga babae…
“ga,itin mo muna toh..” inabot sa akin ni sofia yung handky nya..
“gusto mo dalhin kita sa clinic?” anong ginagawa nya? Nag papanggap syang mabait? HELL NO!
“bakit…” kami lang dalawa sa may bleacher..
“gusto sana kitang maka usap..” maka usap? Hello! Nag uusap na kaya kami.
“hmm, tungkol sa?”
“tungkol sa kalagayan mo..” nabigla naman ako sa sinabi nya.. kalagayan ko? That means to say alam nya?
“baket? Napano ako” tumawa ako.. as usual, napaka sarcastic nang smile ko.
“you should take care of yourself more often.. masama yung na dedepressed ka” aba ang demonyita.. nagiging angel na? HELL NO!
“paano mo nalaman?”
“yung doctor na tumingin sayo bestfriend nang dad ko.. nag punta ako dun na confine ka.. then I asked him kung napano ka.. then he said may sakit ka nga… what are you going to do now?” alam nya pala..
“can I ask you a favor Sofia.. pwede bang huwag mong sabihin kay William?”
“hindi ganon kadali yun shara.. hindi ko sasabihin sayo yung kalagayan mo kung hahayaan mo syang bumalik sa akin” hah?
“hindi pwede yun.. he means a lot to me.. “
“sasabihin ko sakanya sige.. one month lang naman ee” she lend her right hand..
“deal?”
“ayoko! Sige sabihin mo nalang sakanya!! Ayoko nang gusto mong mangyari! Baka mas lalo akong agad mamatay..” tumawa sya..
“stupid! I’m just joking you idiot.. konsensya ko pa nung dahil sa akin mamatay ka.. bak amultuhin mo ako araw araw.”tumawa lang sya..
“I thought you mean it..” nag smile sya..
“don’t worry. Hindi ko naman sasabihin sakanya.. just stay strong? Okay? Kaya mo yan.. pero hanggang kalian ,o itatago yung sakit mo sakanya?” napa look down ako..
“hanggang sa kaya kong itago..”
“sa tingin mo ganun lang kadali yun? Mas masasaktansya kung itatago mo sakanya nang matagal yung sakit mo.. pareho lang naman kayong masasaktan ee..” aba.. ang kontra bida nagiging bida? Chos nya lang!
“bahala na.. perosalamat aa sofia?” nag nod sya tsaka na sya umalis..
Anong gagawin ko?
Iiwasan ko nab a sya?
HEL ME!
- I love you William..