Kabanata 25:
Seaside
Threscia Alessandra's Point of View
I looked at Grant who was smiling while driving the boat. It's my first time to see him driving a boat and he looks so skilled while driving it. I can't also help but admire his looks.
He was wearing simple sunglasses but he looks more handsome in them. I can't believe that he's mine now.
"Is there something wrong, baobei?" Kapagkuwa'y nagtanong siya sa akin. Napansin niya siguro na kanina pa ako nakatitig sa kaniya. Inayos ko ang buhok ko na gumulo dahil sa hangin.
"It's nothing. I'm just admiring my fiance's looks," nakangiti kong tugon at nakita ko na tumawa ito at saglit na sumulyap sa akin. Umiwas na ako ng tingin at inabala na ang sarili ko sa kapaligiran.
Nang malibot na namin ang dagat ay bumalik na kami sa dock. Pinatay ni Grant ang makina at lumapit sa amin ang dalawang coast card. Napatingin ako kay Grant nang nauna itong bumaba. Tumayo na rin ako at naglahad siya ng kamay pagkababa niya.
Tinanggap ko iyon at inalalayan niya akong bumaba. Kapagkuwa'y hinawakan na niya ang kamay ko at nagpasalamat sa kanila. Kinuha na niya mula sa akin 'yong tote bag at dlsr camera. Kalaunan ay pinagpatuloy na namin ang paglalakad.
"What do you want to do next?" Tanong niya habang naka-holding hands kami at naglalakad. Napaisip naman ako ng next na gagawin namin.
"Hmm, let's attend a pottery class. I actually booked for the two of us," tugon ko at sumulyap sa kaniya. Napatingin siya sa akin at tumango lang. Tinungo na namin ang pottery room na nasa gilid lang.
Bago kami pumunta rito ay nagpa-book na ako ng pottery class. Instead of buying souvenirs, might as well make a souvenir for the two of us, right?
Nang makarating kami sa pottery room ay pinakita ko na 'yong ticket naming dalawa para papasukin kami sa loob. Well, I already paid for this session the moment I booked a ticket.
Pagkapasok namin ay marami ring couples ang nandito sa loob. Agad akong naghanap ng bakanteng upuan at table.
Nang may makita ako sa harap ay hinila ko si Grant papunta roon. Nang makarating kami roon ay umupo na ako at bumitaw na kay Grant.
Umupo naman si Grant sa tapat ko. Napatingin ako sa harap at napansin ko ang mga iba't ibang gamit na gawa sa clay. This is exciting, I can't wait to make one. I decided to make a sculpture of Grant.
Hindi naman nagtagal ay pumasok ang isang babae na sa tingin ko ay nasa mid30s na. Humarap ito sa amin at ngumiti.
"Hello everyone. I'm Venezia Jimenez, a professional ceramic & sculpting instructor and I'm here to teach you how to sculpt or carved. Now, let's start," aniya. Pinatong ko ang magkabila kong kamay sa mesa at hinanda ang sarili ko para makinig.
The lecture took 2 hours after it finished and the instructor let us do something from the lessons earlier. Well, I actually learned a lot so let's get started. Sumulyap ako kay Grant na pumipili sa gitna ng mesa namin.
Malaki ang mesa at sa gitna ay nandoon ang mga materials na kakailanganin sa paggawa. Kumpleto ito. Inalis ko na ang tingin ko sa kaniya at kumuha ng sketch pad pati na rin ang lapis at eraser.
The instructor told us that you should always draw out your design before you start. It doesn't have to be a good drawing, but it does need to give you a solid roadmap for what you're going to do.
Pagkakuha ko ay sinimulan ko na ang pags-sketch. Marunong naman akong mag-sketch, slight lang. Sumulyap ako kay Grant na ngayo'y nags-sketch na rin. Ngumiti ako at binalik na ang tingin ko sa sketch pad.
I started to sketch Grant. I started to draw a small circle and draw guidelines on the face. It took me an hour when I finished sketching Grant's whole body. Binitawan ko na ang lapis at napatitig sa sketch ko.
Hindi ko maiwasan ang hindi mapangiti nang nagandahan ako sa gawa ko. Sumulyap ako kay Grant at kuhang-kuha ko siya sa sketch. Binalik ko na ang tingin ko sa sketch pad.
Kumuha na ako ng armature para gawan muna ng skeleton si Grant para maging support sa gagawin ko mamaya. Usually, armature is made of wire. Mabuti na lang at may naka-ready na rito.
Kumuha ako ng isa. Maliit lang ito, kapantay lang ng palad ko. Pagkatapos ay kumuha ako ng light brown polymer clay. I then concentrated on putting polymer clay on the armature.
Inayos ko ito at nang shiny na ito ay sinimulan ko na ang pag-uukit. Kumuha ako ng lecron carver na pang modeling ng clay. Inabot ako ng mahigit dalawang oras nang matapos ako sa pag-uukit.
Tiningnan ko ang gawa ko at nakahinga ako ng maluwang nang maganda ang pagkagagawa. All I need to do is paint my sculpture. Bago ko simulan ang pagpipinta ay sumulyap ako kay Grant at bumaba ang tingin ko sa ginagawa niya.
Nakita ko na gumagawa rin siya ng sculpture at isa itong babae. I just shrugged and focused on my sculpture. Kumuha ako ng pintura at paint brush.
Pumunit ako ng isang papel at pinatong doon ang ginawa kong miniature sculpture ni Grant. I then painted the miniature based on Grant's appearance. After a few minutes, I finished painting the miniature.
Pinatuyo ko muna ito bago nilagyan ng gloss para maging shiny. Hindi naman nagtagal ay natapos ko na ang miniature ni Grant. Napangiti ako nang maganda ang kinalabasan.
"You did well, baobei," napatingin ako kay Grant nang magsalita siya. Ngumiti ako sa kaniya at bumaba ang tingin ko sa miniature na ginawa niya. Bumilis bigla ang puso ko nang makilala ko kung sino ang ginawan niya ng miniature.
"I... Is that me?" I murmured and looked at Grant. He smiled and nodded at me. Lumapit siya sa akin kasama ang upuan at tumabi sa akin. Napatingin naman ako sa miniature ko. Grabe, ang ganda ng pagkagagawa.
Kuhang-kuha niya talaga ako. Itinabi ni Grant iyon sa miniature niya at hindi ko maiwasan ang hindi mapangiti.
"Hala, ang ganda," hindi ko maiwasang sambitin habang nakatitig sa magkatabi naming miniature.
"Yeah, they look good together," Grant commented and took a photo of them using his dlsr camera.
Nag-picture din kaming dalawa ni Grant gamit ang phone niya habang hawak namin ang miniatures. Eventually, Grant asked for a box and a paper bag for the miniature to the staff.
Hindi naman nagtagal ay binigyan nila kami ng isang box at paper bag. Tinanggal ni Grant ang takip n'on at nagtinginan kami.
"Let's put our miniatures in this box," he suggested and I just nodded at him, agreed to put it. Kapagkuwa'y maingat na nilagay ni Grant ang miniatures namin sa loob ng box. Katamtaman lang ang box para sa miniatures.
Kalaunan ay tinakpan na niya ito at nilagay sa paper bag. Hindi nagtagal ay naisipan na naming umalis na dahil lunch na at nagugutom na rin ako.
Nagpaalam at nagpasalamat kami sa instructor bago lumabas ng silid. We decided to eat in an outdoor restaurant. Speaking of the outdoor restaurants, I know a famous outdoor seafood chain here in the resorts.
Well, Mediterra Seafood had a branch here in our beach resorts and they served the best plates of seafood ever. Although it's a bit expensive, it is worth buying. It is a good thing that Grant and I don't have any allergies.
"Ahmm sa Mediterra Seafood na lang tayo," I then informed Grant and took a glance at him. He looked and nodded at me. Tinungo na namin ang Mediterra Seafood na malapit lang sa seashore.
Pagkarating namin doon ay naamoy ko agad ang bango ng mga niluluto nila. As I expected, they were many customers eating here. It's an outdoor restaurant so it's a bit windy here but it's okay. Only a decorative nipa hut served as its roof and it's cozy.
Iginiya na ako ni Grant sa bakanteng table na para sa dalawang tao. Grant pulled a chair for me and I seated. Umupo naman si Grant sa katapat kong upuan at may lumapit na waiter sa amin at binigyan ng menu book.
Nakangiti kong tinanggap iyon at agad na binuklat. I then scanned the menu. Maraming masasarap na putahe pero mas gusto ko ng hipon.
"Ahmmm Garlic Butter Shrimp, Iced Tea for the drinks thanks," ani ko at sumulyap sa waiter na sinusulat ang orders ko. Kapagkuwa'y sinara ko ang menu book at tumingin kay Grant na abala sa pags-scan sa menu.
"Classic Crab Bowl and Marinated Raw Chowder Clams. I would also like to request a roasting pan with a rack and charcoals. Iced Tea for my drinks, thanks," sambit ni Grant na ikinangiti ko. Well, I love clams. We both love clams.
Inulit naman ng waiter ang orders namin at tinanong kami kung may idadagdag pa pero umiling lang ako. Sinabi ng waiter na in 10 minutes, darating na orders namin. He then excused himself to give us privacy.
While waiting for our orders, I took this chance to admire the scenery outside. Although it's noon, the sun is warm. From here, you can see the waves from the sea touching the shore.
In ten minutes, our orders arrived. I just watched the waiter while serving us the food and preparing the roasting pan. Nang matapos ay nagpaalam na ito sa amin. Napatingin naman ako sa mga nakahain sa gitna.
Hindi ko maiwasan ang hindi matakam dahil masasarap ang lahat ng ito. I then reached the table napkin above the table and unfolded it before putting on my lap.
Kapagkuwa'y tumingin ako kay Grant. I saw him coat the rack of the roasting pan with cooking spray. He then laid the open clams on the rack and let it cook. Hinayaan niya ito at tumingin siya sa akin.
I curved my lips into a smile.
"Let's eat," aniya at tumango lang ako sa kaniya. Naghugas muna kami sa tubig na nasa basin malapit sa amin. Bumaba ang tingin ko sa kamay ni Grant na kumuha ng isang pirasong hipon sa plato.
Malalaki ang hipon kaya madali lang itong balatan. I saw him twisting the head of the shrimp and removing it. He digs his thumb on the underbelly of the shrimp and peels the shell of it. Sinunod niyang tinanggal ang shell sa bandang buntot nito.
Nang matanggal niya ang balat ay nilagay niya 'yon sa plato ko dahilan para mapatingin ako sa kaniya.
"Eat, baobei. You're hungry and be careful because it's hot," aniya na ikinatango ko lang. Lihim akong napangiti at kinuha ang binalatan niyang hipon.
Kapagkuwa'y kumagat ako roon. Nalasahan ko agad ang garlic butter na nagdadagdag sa linamnam ng hipon. Habang kumakain ako ay nagbabalat ng hipon si Grant para sa akin.
Hindi ko maiwasan ang hindi ma-touch sa ginagawa niya. He's so considerate and caring towards me. Wala na akong mahihiling pa.
Nang mabalatan niya lahat ng hipon ay kumain na rin siya habang iniihaw ang clams. I can't help but smile. Eating seafood in the seaside while him, serving me. It's perfect. I love this moment with him.
"LET'S PLAY two truths, one lie," I suggested and took a glance at Grant who's sitting beside me. Ngayon, nandito kami sa gilid ng dagat at nagp-picnic. Grant set a tent beside us with our food is at our center.
Now, we are sitting in a picnic blanket while enjoying the cold breeze of the night under the moon night while sharing a red wine. I decided to suggest a game for an ice breaker.
"Okay. Para mas maganda, magpahid ng icing kapag mali ang maisasagot," segunda niya na ikinatango ko lang. Mukhang exciting ang naiisip niya.
"Game," nakangiti kong pagsang-ayon sa kaniya. You better be ready, Grant. Marami akong alam tungkol sa'yo.
"You first," wika niya na ikinatango ko lang. Humarap na kami sa isa't isa at nasa gitna namin ang isang cake.
"Okay, two truths and one lie. I love baking, I love horror movies and I'm an only child," I started and stared at Grant.
"Horror movies is a lie, baobei," napangiti ako sa sinabi niya. So, he knows me, huh?
"My turn. Two truths and one lie. I love football. I don't like radish. I don't like you before," aniya na ikinanuot ng noo ko.
Bakit parang lahat naman yata ng sinabi niya ang tama. He loves football and he don't like radish. Obviously, he doesn't like me before so where's the lie?
"Where's the lie?" A mischievous grin formed on his lips.
"I... I don't know..." I surrendered making him grin more. Bumaba ang tingin ko sa hintuturo nitong kumukuha ng icing sa cake.
Agad akong napatayo at umatras. Ngumisi ito at pinakita sa akin ang hintuturo niya na may icing. Tinalikuran ko na siya at dali-daling tumakbo.
"Baobei, come back here. You might trip!" Rinig kong suway niya mula sa likod. Napahagikgik lang ako nang maramdaman ko na nakasunod siya sa akin kaya lalo kong binilisan ang pagtakbo.
Ilang sandali pa lamang ay napatili ako nang yumakap siya mula sa likod ko at binuhat.
"Got you, baobei," natatawa nitong sambit sa akin at hinalikan ako sa balikat. Hindi ko alam pero ayaw kong matapos ang gabing ito. I couldn't think of a time I'd ever been happier. Sana ganito kami lagi.
To be continued...