Jimin otoparktan hızlıca çıkarken Namjoon ve Yoongi'yi görmüştü.
"Hassiktir!"
Yoongi'nin Gözünden
"Jungkook'un aracı degil mi o?"
"Sanırım"
"E ama onun dersi var bugün,nereye gidiyor ki?"
Namjoon'nun bu sorusunu yanıtsız bırakıp hızlıca telefonu elime almıştım.
Hoseok'un Gözünden
Hoşlandığım çocuk
Hoseok
Jungkook yanında mı?
Taşınabilir Bataryam
Evet de neden?
Hoşlandığım çocuk
Namjoon ile fakülteye geri geliyoruz.
Otoparktan Jungkook'un aracı çıktı
Jungkook olmadığını ikimizde biliyoruz dimi?
Taşınabilir Bataryam
Siktir!
Peki Namjoon fark etti mi?
Tamam ben Jungkook'u sokarım bir yere
Sag ol haber verdiğin için
Hoşlandığım çocuk
❤
*bu mesaj silindi*
👋🏻
Kalp atmıştı oysaki... gerçekten bu çocuğa karşı acaba ne kadar platonik kalacaktım.
Düşüncelerimden hızlıca kurtulmuş,cebimden anahtarı çıkarıp Jungkook'a vermiştim.
"Bu ne?"
"Dans odasının anahtarı. Namjoon senin aracını görmüş,yani senin okuldan ayrıldığını sanıyor. Bir süre dans odasında kal ve kapıyı açma! Yoksa hem senin hem Jimin'in başına bela alırsın"
"Başkan benim neden be-"
"Yoongi geliyor arkasından Namjoon gelir hadi ne olur git"
Jungkook anahtarı tutuğu eli sıkıca sıkıp masadan kalkmıştı.
Yoongi'nin Gözünden
Heyecandan kalp atmıştım. Ah benim akılsız kafam ah!
"Seninki tek başına ot-Yoongi acilen Hoseok'un yanına oturuyoruz"
Namjoon'nun bu heycanlı halini görüp,kafamı kaldırdığımda Hoseok'un yanına Seokjin oturduğunu fark etmiştim.
"Yarına projemiz var ama unuttun mu?"
"Hocaya Taehyung'un yanında refakatçi olarak kaldığımızı deriz ne olcak"
"Yalan söyleyeceğiz yani?"
"Ağzımı açtırma istersen. Hoseok ile konuşmak için yalan söylediğin günleri ne ça-"
"Seokjin sana bakıyor tamam,gidiyoruz"
Jimin'in Gözünden
200'de gidiyordum. Hız sınırını aşıyordum,yalan yok sikimde bile değildi.
Yeter ki Taehyung iyi olsun,o bana yeterdi.
Birden vücudumda hissetiğim sıcaklık ile camı açmış,derince nefes alıyordum.
Ya ona bir şey olsaydı...
İşte o zaman ben de yaşayamazdım.
Yarım saatlik yoldan sonra,hastaneye varmış koşarak kayıt yerine geçmiştim.
"Kim Taehyung buraya gelmiş"
Karşımdaki kadın bilgisayardan verdiğim ismi aratmış,sıcak bir gülümseme ile bana bakmıştı.
"Acilden 1 saat olmuş çıkalı. 4.katta"
"Çok teşekkür ederim"
Hızlıca merdivenlerin oraya gelip koşarak çıkmaya başlamıştım.
Koskocaman uzun merdivenler ile 4 kat...
Nefesimi düzeltmek için sırtımı duvara yaslamış,çok geçmeden katta Taehyung'u aramıştım.
Odanın birinde hemşirenin çıkması ile adımımı oraya ilerlemiştim.
"Burda Kim Taehyung bu kalıyor acaba?"
Hemşire gülen yüz ile eli ile sağ camı göstermişti.
"Ta kendisi"
Cama baktığımda,istemeden yüzümde bir tebessüm olmuştu.
"Siz de Park Jimin olmalısınız?"
"E-Evet de nerden biliyorsunuz?"
"Hayati tehlikeyi atlattıktan sonra isiminizden çok bahsetti. Sizden önce iki kişi daha geldi lâkin onların isimini Jimin olmadığını öğrendik"
Tekrar cama bakıp daha sonra hemşireye bakmıştım.
"İçeriye girebilir miyim?"
"Biraz sonra girseniz daha iyi olabilir çünkü şimdi uyuyor"
"Sessiz dursam?"
"Peki ama lütfen hastayı çok rahatsız etmeyin"
"O konuda hiç şüpheniz olmasın"
"Pekâlâ,tekrar geçmiş olsun"
"Çok teşekkür ederim"
Hemşire gittiği an sessize kapıyı açıp,Taehyung'un ayak ucuna oturmuştum.
Ve o ince uzun ellerini tutmuştum.
"Özür dilerim Taehyung"
"Sana siktir git demek istemedim"
"Sadece son yıllarda çok stresliyim"
Kafamı önüme eğmiştim.
"Haklısın seni stress topu gibi kullandım. Bunun için çok özür dilerim"
Yavaşça ayağa kalkıp Taehyung'a yaklaşmıştım.
"Ama şu an hayattasın ya,o bana yeter!"
Yavaşça eğilip,pırıl pırıl parlayan saçlarına küçük bir öpücük kondurmuştum.
Ve yavaşça koltuğa oturmak isterken,bileğimden tutmuştu.
"Bu kadar mı?"
Gözlerim kocaman açılmış,Taehyung'a bakmıştım.
Yerinde doğrulmuş,ayak ucunu açmıştı.
"Gel"
Yavaşça oturmuştum.
"Özür dilerim Taehyung"
"Daha ne kadar dileyeceksin?"
"Sana inanmalıydım ben. Ve de kaçmamam lazımdı"
"Babanın eli de sağlamış he! Vurdu mu bayıltıyor adamı"
Bu söz gözümü doldurup,hızlıca gözümü Taehyung'dan çekip yukarı bakmıştım. Ağlamamak için dudağmı ısırıyordum.
Hayır Jimin ağlama!
Taehyung birden elini dirseğime koyduğu an dudağımı daha fazla ışırmış ve istemeden tekrar kanatmıştım.
Taehyung'un Gözünden
"Jimin bana bakar mısın?"
Jimin'in istemsizce ayağı titriyordu. Ve Jimin bunu stresli olduğu zamanlar yapardı.
"Jimin sana diyorum"
Jimin gözünü kapadığı an gözünden düşmesine asla kıyamadığım inci tanelerini boşalmıştı.
Tekrar destek olmak için Jimin dirseğini tutmak isteyince hızlıca benden önce dirseğini çekmişti.
Düşündüğüm şey olamaz dimi?
"Jimin ne olur konuş benle neden susuyorsun? Neden sana dokunamıyorum?"
Jimin kolundaki tokayı alırken gördüğüm sey ile gözüm büyümüştü.
"Siktir Jimin bu ne!"
Hızlıca gömleğini yukarı kaldırdığım an gördüğüm manzara kanımı durdurmuştu.
Mosmordu.
"Jimin bu çok kötü? Ne zaman oldu bu? Baban mı yaptı bunu sana? Bun-"
Jimin lafının bitmesine izin vermeden hızlıca ayağa kalkıp kapıyı kitleyip,perdeleri kapatmıştı.
"Neden ka-"
Jimin gömleğinin düğmelerini açıyordu. Lâkin her bir düğmede gözünden yaşlar süzülüyordu.
Elleri titreyerek son düğmeyi açıp fırlatmıştı yere. Lâkin tek fırlayan gömlek değil,benim gözlerim de şaşkınlıktan fırlayacaktı.
Jimin'in vücudunun her yeri mosmor ve darp izleri ile doluydu, arkasını döndüğünde yine aynı manzaranın üstüne kemer izleri vardı.
Ve Jimin kendini tutamayıp,yere çöküp ağlamaya başladı.
Hızlıca serumumu çıkarıp,Jimin'in yanına oturdum.
Ne yapacağımı,ona nasıl yardım edeceğimi bilmiyordum.
"Yaşamak istemiyorum! Ben yoruldum. Çok ama çok yoruldum"
"Şş ağzından çıkanı duyuyor musun Jimin?"
"Bu acılar ile yaşamak nasıl zor senin haberin var mı?"
"Jimin be-"
"Ulan bir gün her yerim o kadar acıyordu ki uyuyamıyordum,duşa girdim soğuk su tarafına çevirdim ve orda uyuya kaldım. Tabi yine uyanıp üştünce tekrar dayak yemiştim"
"Jimin ne-"
"Bana orospu diyor. Ben bu sözü duymaya katlanamıyorum. Ben ar-"
Bu sefer ben Jimin'in sözünü kesip ona sarılmıştım.
"Geçecek meleğim hepsi geçecek"
Jimin burnunu çekip
"O gün dansta benim burnum çatlamadı"
Diyip,bana bakmıştı.
"Sen doğruyu demiştin. Bir darbe almam gerekiyordu burnumun çatlaması için ve ben o darbeyi babamın beni duvara yapıştırması ile almıştım"
"B-bana neden yalan söyledin Jimin"
Sesim çatlamıştı,ağlamamak için zor duruyordum.
Onu hep meleğim diye severdim. Hâlbuki o kanadı kırık bir melekmiş...
"Benim için endişelenmeni istemedim. Ki endişe ne demek onu bile bilmiyorum ki...annemin ve Hoseok'un bana verdiği sevgi kelimeleri olmasa onları bile bilmeyeceğim"
Dolu gözlerle konuşmaya devam ediyordu.
"Benim kelime ağacım dar Taehyung. Onlar ise; kan ve kavga" ve yine gözünden düşürdüğü o inci tanesini hızlıca silmiştim.
Yavaşça Jimin'i yerinden kaldırmış,yatağa otururmuş gömleğini vermiştim.
Ve gözüm istemeden açılmış ve sırıtmıştım.
"Ne oldu?"
"Dövmen varmış"
"Ee şey"
Jimin'in Gözünden
Hızlıca gömleğimi giyip,önümü ikilemiştim.
"Neden panik oldun ki?"
"Y-Yoo olmadım"
Yerimden kalkmıştım.
"Nereye?"
"Acıkmadın mı?"
"Tokum ben"
"Kan ile doydun sanırım? Sabahtan beri ameliyata olan ninemdi sanki. Tokmuşmuş"
Taehyung bu sözüme gülümsemişti.
Ben de belli belirsiz gülümseyip,çorba almak için odadan çıkıştım.
Taehyung'un Gözünden
Yarım saat sonra aralıklı kapıyı omzu ile açan Jimin gelmişti.
Yanımdaydı... benimle beraberdi. Acaba ölmüş müydüm? Çünkü bunun bu dünyada yaşanması imkansız gibi bir şeydi.
Jimin yanıma oturup,tepsiden kaseyi alıp,çorbayı soğutmaya başladı.
"Bunu ne-"
Lafımı bitirmeme izin vermeyip çorbanın ilk kaşığını içirmişti bana.
Gülmüştüm.
"Ne oldu neye gülüyorsun? Komik bir şey mi var ortada"
"Benimle bu denli ilgileneceğini asla tahmin edemezdim"
Bu sözümün üstüne Jimin burukça gülümsemiş lâkin bir cevap dahi vermemişti.
Ve bu suskunluğu bana içirdiği çorbanın son kaşığına kadar sürmüştü.
Son kaşığı bana uzattığı an elini durdurmuştum.
"Ne oldu ne-"
"Beni seviyor musun Jimin?"
Jimin'in gözü kocaman açılmıştı.
"Yoksa bana dostça yardım mı ediyorsun?"
Kafasını önüne eğmişti.
Ve ben gereken cevabımı almıştım.
"Tae-"
Telefonu çalmıştı.
"Bana biraz musade et"
Ağlamamak için gözümü kapatmıştım.
Beni sevmiyorsan neden benimle bu kadar ilgilenip duygularım ile oynuyorsun?
Jimin odadan çıktığı an yastığı kucağıma alıp güçlü bir çığlık atmıştım.
Ne olcakti ki sanki Taehyung
Sana aşık mı olacak? Hah. Bunların hepsi dostça sevgi!
İçimde konuşan Taehyung'u susturmaya çalışıyordum susmuyordu,ta ki Jimin odaya geri geldiğinde kapıyı sertçe kapatana kadar.
"Sikeyim ya"
Jimin yanımdaki koltuğa oturmuş,dişi ile tırnağının etini yoluyordu.
Bunu canını sıkan bir durumda yapardı.
"Ne oldu Jimin? Ne senin canını sıktı?"
Jimin hızlıca bana bakmıştı.
"Hakkımdaki varsayımlarımı bu kadar bilmen beni biraz korkutuyor"
"Varsayım değil. Çözdüm artık seni"
Jimin kafasını önüne eğmişti.
"İt herif...annemi dövmüş"
Yumruğumu sıkmıştım.
"Annem kendini zor kurtarmış evden. Şimdi bir komşuda kalıyormuş,bana sakın eve dönme dedi"
Gözleri sinirli bir şekilde bana bakmıştı.
"O it herif annemi dövdü ama ben kolumu bile kımıldatamayacak mıyım yani? Anneme kaldırdığı o eli sikerim lan!"
Jimin hızlıca yerinden kalktığı an,zorlanarak yerimden kalkmış önüne geçmiştim.
"Sakın!"
Jimin göz devirip bana omuz attığında kolundan sıkıca tutmuştum.
"Kim bilir bana anlatamadığın ne acılar var içinde Jimin!Ne olursun yapma. Benden daha zayıfsın,kim bilir kaç kez yenik düştün bu yataklara"
"5"
Sinirden dolan gözümü hızlıca kapatıp geri açmıştım.
Jimin'in o minik titreyen ellerini,kendi ellerime kenetlemiştim.
"İyi 6.olmasına izin vermeyeceğim"
Jimin o küçük ellerini elimden ayırıp,benim elimin üstüne yerleştirmişti.
"Benimle kal Jimin. Hem ben korkarım hastanelerden,duvarlar üstüme gelir"
"Bilirim o duyguyu" demişti fısıldayarak.
Ellerini ellerimden istemeyerek çekmişti.
İstemeyerek diyorum çünkü bunu hissedebilmiştim.
Yatağın ayak ucuna oturup,yanına çağırmıştı.
"Benim yüzümden serumunu çıkardın gel uzan. Hemşireye sesleneyim ben de"
Gülümseyip,yatağa uzandığım an Jimin yerinden kalkıp yataktaki pikeyi üstüme çekmişti.
"Elini tutarken elinin buz gibi olduğunu fark ettim. Isın biraz"
"O ondan değildi ki O şe-"
"Çok yorulma Taehyung"
Göz kırpmıştım yavaşça
"İlk defa birinin yanında refakatçi olarak kalıyorum. İlk defa biri beni beklemiyor"
"Hoseok?"
"Hoseok hastaneye gelemez. Onu çok etkileyen bir durum var,ama yine benim için için durur"
"Eğer senin durumunu çok önceden bilseydim,başından bir saniye olsa bile ayrılmazdım"
"Bilmez miyim"
Jimin masanın üstünde bir kitabı almış,geri yanıma oturmuştu.
"Aynı yıldızın altında"
"Ama o film degil miydi?"
"Kitabı da var filmi de var"
Boğazım düğümlemişti. Çünkü o film çok duygulu bir filmdi.
"Sana eşlik ederken okumamı ister misin?"
"İsterim de onun sonu..."
"Evet hüzünlü"
"Ne gerek var ki şimdi?"
Jimin kafa sallamıştı.
"Haklısın"
"Hey hey seni kırmak için demedim"
"Tamam ben de bir şey demedim zaten"
"Jimin"
Jimin kafasını kaldırmıştı.
"Özür dilerim"
"Sana neden uzun süre kızamıyorum başımın tatlı belası?"
"Ne demek uzun süre kızamıyorsun? Bana siktir git de- BIR DAKKIKA BIR DAKKIA SEN BANA NE DEDİN?"
Jimin gülümsemişti.
"Gerçekleri"
"B-ben senin başının belası mıyım?"
"Evet ama tatlı belası!"