🌺💥 ဦးရဲ႕မယားကြၽန္ 💥🌺
part - 4......
"မင္းဘယ္သူမွန္းမသိေပမဲ့
ရာဇာလက္ကလြတ္မယ္မထင္နဲ႕
မိန္းကေလး"
ခဏအတြင္း အိမ္ႀကီးထဲ
ဆူညံသြားရသည္
ေျပးလႊားသံတခ်ိဳ႕နဲ႕အတူ
သိပ္မၾကာပါ..
ေလွကားထစ္မွာဆင္းေနတဲ့ ရာဇာဆီ
သတိုးေရာက္လာကာ..
"အကိုႀကီး သူေနာက္ဘက္ဝရန္တာကေနဆင္း
သြားတယ္ ၿပီးေတာ့ထင္းရႈးေတာထဲ
ေျပးသြားတယ္.."
ရာဇာ အံတခ်က္ႀကိတ္လိုက္ကာ
ခတၱစဥ္းစားလိုက္သည္
တျခားကိုေျပးတာအေၾကာင္းမရွိေပမဲ့
ထိုထင္းရႉးေတာထဲေျပးသြားတာဆိုရင္
သူမဒုကၡေရာက္နိုင္သည္။
ဘယ္လိုပင္ဆိုပေစ
သူမဟာသူနဲ႕ပတ္သပ္ဆက္ႏြယ္ၿပီး
သြားၿပီ သူမရဲအက်ိဳးအေၾကာင္းအဆိုး
အေကာင္းကိုသူတာဝန္ယူ
ေျဖရွင္းေပးရမည္။
ရာဇာ ညီျဖသ္သူကို ပခုံးပုတ္လိုက္ကာ..
" သူမကို ငါသြားရွာမယ္
သတိုး "
ဘယ္အခ်ိန္မဆို
အၿမဲအသင့္ရွိတဲ့သတို႔က
မဆိုင္းမတြပင္
"က်ေတာ္လဲ လိုက္မယ္အကိုႀကီး"
ရာဇာေခါင္းရမ္းလိုက္သည္
" အလိုက္ခဲ့နဲ႕သတိုး
ဒီမွာက ငါမဟုတ္ရင္းမင္းရွိေနမွ
မင္းထက္တို႔ငါးေယာက္ကို
ေခၚသြားမယ္..မင္းကလုပ္စရာရွိတာလုပ္ၿပီး
ဒီအိမ္ႀကီကို ေစာက္ေရွာက္ထား"
သတိုး ပုံက
စိတ္မခ်ေသာ္လဲ အကိုျဖစ္သူရဲ႕
စကားကို မလြန္ဆန္၍
ေခါင္းညိမ့္ကာ..
"ဘယ္အခ်ိန္ထြက္မလဲ အကိုႀကီး"
"အခုပဲ"
" ဂ႐ုစိုက္သြားပါအကိုႀကီး"
"စိတ္မပူနဲ႕ ငါတို႔မိုးမခ်ဳပ္ခင္ျပန္လာမယ္"
ရာဇာ သတိုးကိုမွာစရာရွိတာမ်ား
မွာၿပီး ထြက္ေျပးသြားတဲ့
သူမကိုရွာရန္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
နယ္စပ္မွာ ေနရတာမို႔
ခိုးဆိုးလုနိုက္ေတြရန္က
ကာကြယ္ရန္ ရာဇာတို႔အားလုံး
ေသနတ္မ်ားလိုင္စင္နဲ႕ ကိုင္ၾကရသည္။
နယ္စပ္ဆိုတာကသိပ္ဆိုးတဲ့ေနရာ
ကိုယ္က အေနရင္
လူမိုင္တခ်ိဳ႕ရဲ အနိုင္က်င္းခ်င္းကို
ခံရတတ္သည္။
လက္နက္ကိုင္ ခိုးဆိုးလုနိုက္မ်ားက
အင္အားမရွိတဲ့ ၿခံေတြဆို ပိုက္ဆံေတာင္သည္
မရလွ်င္ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံေတြကို
မီးရွို႔ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကသည္
ထို႔ေၾကာင့္ ဒီလိုေနရာမွာ ဒီလိုေနနိုင္ဖို႔ဆိုရင္
သူတို႔ထက္ၾကမ္းရမ္းမွရသည္
မဟုတ္ရင္ေတာ့စီးပြားပ်က္ကာ ထြက္ေျပရတတ္သည္။
"အကိုႀကီး ဒီမွာ"
မင္းထက္ျပတဲ့ေနရာသို႔
ရာဇာေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ျမက္ရိုင္းပင္မ်ား ေၾကေနတာေၾကာင့္
ဒီေနရာကေနသူမသြားတာေသခ်ာသည္။
ရာဇာခါးၾကားထဲေသနတ္ထိုးထည့္ၿပီး..
"ဒီလမ္းကေနသြားမယ္
မင္းထက္ သူမကို
အျမန္ဆုံးရွာနိုင္ရင္ေတာ့ပိုေကာင္းမယ္
ထင္းရႉတဖက္ေတာကိုေရာက္သြားလို႔
ေတာခိုသူပုန္ေတြ႕ရင္ ဒုကၡေရာက္
နိုင္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့အကိုႀကီး"
ရာဇာ တပည့္ငါးေယာက္နဲ႕
ျမက္ရိုင္းပင္ေတြေက်ာ္ျဖတ္ကာ
ထင္းရႉးေတာႀကီးထဲတိုးဝင္လာခဲ့လိုက္သည္
ပစ္စည္ေတြတုတ္ခိုင္ကာ
ေအာက္ကမက္ရိုင္းပင္မ်ားေၾကာင့္
ထိုထင္ရႉးေတာႀကီးက
တမ်ိဳးေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းေနသည္
အေဖမဆုံးခင္က ဒီမွာအမဲလိုက္ဖူးေပမဲ့
အေဖဆုံးထဲကသူဒီကိုမေရာက္ခဲ့ေပ..
ဝါးႏွစ္ျပန္ေလာက္ရွိတဲ့ထင္းရႉးေတာႀကီးက
အရင္ကထက္ႀကီးထြားလာတာေတာ့
အမွန္ပင္...
ရာဇာတို႔အဖြဲ သြားရင္းသြားရင္ထက္ရႉးေတာ
တဝက္ေလာက္ခန့္ေရာက္တာေတာင္
သူမကိုအရိပ္အေျခေတာင္မေတြ႕ေသေပ..
ေနကလဲျမင့္လာကာ နဖူးက
ေခြၽးေျခက်သည္အထိ..ပိုဆိုးတာက
သူမေျခရာေတြလဲ ေပ်ာက္ေနၿပီျဖစ္လို႔
ေတာင္နဲ႕ေျမာက္.အေနာက္ဘက္ ထိုသုံးေနရာကို
ၾကည့္ကာ ရာဇာ နဖူးကေခြၽးကိုသုပ္ၿပီး..
"မင္းထက္"
"ဗ်ားအကိုႀကီး"
"ဒီအတိုင္းသြားေနရင္
ေတာ့ ေနဝင္သြားမယ္ထင္တယ္
လူခြဲရွာတာပိုေကာင္းမယ္"
"ဟုတ္တယ္အကိုႀကီး
က်ေတာ္လဲအဲ့တာကို
စဥ္းသားေနတာ..ဘယ္လိုလုပ္မလဲအကိုႀကီး"
ရာဇာ ေခါင္းက ဆံပင္တိုတို
ေလကို တစ္ခ်က္သပ္လိုက္ကာ..
"မင္းထက္နဲ႕ ကိုဦးက ေတာင္ဘက္သြား
တိုးေက်ာ္နဲ႕ သေျပက
ေျမာက္ဘက္သြား .သားစိုကငါနဲ႕လိုက္ခဲ့
ေနမဝင္ခင္ အိမ္ကိုအေရာင္
ျပန္ၾက..သူမကိုေတြ႕သည္ျဖစ္ေစ
မေတြ႕သည္ျဖစ္ေစ"
"ဟုတ္ကဲ့အကိုႀကီး"
"သတိဝရိယနဲသြားၾက"
"ဟုတ္ကဲ့အကိုႀကီး "
ရာဇာ တို႔ထိုေနရာမွာပင္
လမ္းခြဲကာထြက္လာထဲ့ၾကသည္။
မေၾကာက္မ႐ြံ ထြက္ေျပးရဲ႕တဲ့
သူမသတၱိကိုေတာ့ခ်ီးက်ဴးေပမဲ့
သူနဲ႕သူလူေတြကို
အလုပ္ရႈပ္ေစတဲ့ သူကိုလဲ
စိတ္တိုမိသည္။
သူေၾကာင့္ ေသြးပ်က္သြားမွာကို
နားလည္ေပမဲ့..ဒီထက္ဆိုးတာေတြ
ထိုေတာထဲရွိေနသည္ဆိုတာ
ဒီမိန္းကေလးမသိ၍လား...
ေနက အေတာ္ျမင့္ေနၿပီးျဖစ္လို႔
ဗိုက္ဆာလာေပမဲ့ ဘားမွမထည့္ခဲ့၍
ဆာေလာင္မႈကိုၿမိဳသိပ္ကာ
ရာဇာ ေရွ႕ဆက္တိုးခဲ့လိုက္သည္။
💜💜💜💜💜💜💜
ဟင့္
ဟင့္..
ေပါက္ထြက္ေတာ့မတတ္
ခုန္ေနတဲ့ႏွလုံးေတြက
အေမာဆို႔၍ ေသေလာက္ေအာင္
ခံစားရေပမဲ့ ခါးဆက္ေျပးဆဲ...
ေျခလွမ္းေတြအားေလ်ာ့
ေတာ့မယ္ႀကံလိုက္တာနဲ႕
ခါးမ်က္ဝန္းထဲဝင္လာတာက
သရဲစီးသလိုမ်က္ႏွာနဲ႕ ခါးကို
ရိုက္ႏွက္ေနသည့္ ေမေမေမာ္..
ထမင္းသိုးေတြ ကို
အတင္းခ်ဳပ္ကာ ခါးပါစပ္ထဲ
ထို႔ထည့္ရင္း ရယ္ေမာေနတဲ့
မမမူ ...
ၿပီးေတာ့..ၿပီးေတာ့
ေက်ာျပင္မွာတတ္တူးအျပည့္နဲ႕
ခါးကိုေက်ာေပးကာေမွာက္ရက္
အိပ္ေနတဲ့ ခါးမသိတဲ့ထိုလူး
အိပ္ယာအျဖဴေပၚမွ ေသြးစမ်ား..
ဟင္အင္း..
ဟင္အင္း..
ခါးမ်က္ဝန္းထဲ
မ်က္ရည္ေတြကျပည့္လွ်ံလာရၿပီး
ေျပးေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြက
ယိုင္နဲ႕လာသည္။
ခါး ဘယ္ေလာက္ပင္ေကာင္းေကာင္း
ခါးဘဝကို အနိုင္က်င့္
ခ်င္သူေတြသာရွိတဲ့ ဒီဘဝႀကီး
မွာ ခါးေသသြားရင္ေကာင္းမလား..
ထိုသို႔စဥ္းစားေသာ္လဲ
ခါးမေသရဲျပန္...
"အဟင့္..အဟင့္.."
ေျခေထာက္မွာလဲ
ေသြးတို႔ကရဲေနၿပီျဖစ္သည္
ဆူးငုတ္ေတြရဲ႕
အၾကင္နာမဲ့ထိုးရက္မႈမ်ား
ထင္းရႉးေတာ္ႀကီးကို
ေက်ာ္လာကာ ေတာအုပ္ႀကီးထဲ
ေရာက္လာသည္အထိ ခါး
လမ္းကိုမျမင္ရေသးပါ..
ဒီေတာရဲ႕အဆုံးမွာ ခါးအတြက္
လမ္းေလးရွိမွာပဲဟုေတြးရင္း
ေျပးေနမိတဲ့ခါး ဗိုက္ထဲကထိုး
ေအာင့္လာကာ မ်က္ရည္ေတြလဲ
ကုန္ခမ္းလာရရင္း..
ေျခေထာက္က ေတြကအထိန္းကြပ္မဲ့
ယိုင္နဲ႕ကာ သစ္ငုတ္တခုကို
တိုက္ကာျပစ္လဲက်ရင္း
သစ္႐ြက္ေႂကြေတြၾကားထဲ
ခါးမ်က္ႏွာေလးက်သြားၿပီး..
ေအာ္ဖို႔ပင္အားမရွိပဲ ခါးမ်က္လုံးေတြေမွးမွိတ္လာရ
ၿပီး အေမွာင္ထုထဲတိုးဝင္သြားေတာ့သည္။
💜💜💜💜💜💜
" သားစိုးခဏနားမလား"
ေခြၽးေတြ ဒီးဒီးက်ေနတဲ့
တပည္ျဖစ္သူကိုၾကည့္ကာ
ရာဇာသနားမိသည္။
"ရတယ္အကိုႀကီး.."
မင္းထက္တို႔ဘယ္ေရာက္မွန္း
မသိေပမဲ့ ရာဇာတို႔ေတာ့
ထင္းရႉးေတာကိုေက်ာ္ကာ
ေတာအုပ္ႀကီးထဲပင္ေရာက္လာေနၿပီ
ျဖစ္သည္။
ယခုခ်ိန္ထိ သူမ အရိပ္အေယာင္ေတာင္
မေတြ႕ရေတာ့
ရာဇာ ျပန္လွည့္ရင္ေကာင္းမလား
စဥ္းစားမိသည္.
ဒီေတာရဲ႕တဖက္ဆို ေတာပုန္း
ေတြရဲ႕ ပိုင္နက္ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။
သူတို႔လာရာတေလွ်ာက္ သစ္ပင္မ်ားကို
အမွတ္သားနဲ႕ျပဳလုပ္ထားခဲ့၍
ျပန္လမ္းကိုေတာ့စိရိမ္းရာမရွိ..
ေနကိုၾကည့္ေတာ့ ေအာက္ကိုေစာင္းေနၿပီ
မေမွာင္ခင္ျပန္ရမွာမို႔ ေနာက္ဆုံး
ရာဇာ လက္ေရွာ့လိုက္ေတာ့သည္။
ပါစပ္ဟကာ အေမာေျဖေနသည္
သားစိုပုခုံးကိုပုတ္လိုက္ကာ..
"ဒီကျပန္လွည့္မယ္ သာစိုး"
သားစိုးကအနီးနားကို
ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း..
"ဆက္မရွာေတာ့ဘူးလားအကိုႀကီး"
" မၾကာခင္မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မွာ
ငါ့တို႔တေနကုန္ေရးလဲမေသာက္ရဘူး
ဒီေနရာမွာေရလဲအလြယ္တကူ
ရမွာမဟုတ္ဘူး ေရဓာတ္မကုန္ခင္
ျပန္ေရာက္နိုင္မွ "
သားစိုးက သွ်ာကို
တစ္ခ်က္သပ္လိုက္ကာ
ေခါင္းညိမ့္ရင္း..
"ဟုတ္ကဲ့အကိုႀကီး"
ရာဇာ မ်က္ေတာင္တဆုံးၾကည့္ရင္း
အံႀကိတ္လိုက္သည္။
မင္းကံေကာင္းပါေစ
မိန္းခေလး...
ရင္ထဲ သးမအတြက္တီးတိုး
ဆုေတာင္ရင္းျပန္လွည့္လာခဲ့သည္
ထူးဆန္းတာက ဒီလိုျပန္လွည့္လာတာ
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ရာဇာ ရင္ဘက္ထဲ
အစက္ရႉက်ပ္သလိုလိုႀကီးနဲ႕
နာက်ဥ္ေနမိသည္။
တစ္တာဆက္ဆံဖူးတဲ့သူမအတြက္
သူခံစားေနရတာလား..
ဒါမွမဟုတ္...
"အား!"
"ဟင္.."
ရာဇာေျခလွမ္းေတြတန့္သြားရသည္
သူလိုပဲ ၾကားလိုက္ပုံရတဲ့ သားစိုးက
"အကိုႀကီးၾကားလိုက္လား
မိန္းကေလးတေယာက္ရဲေအာ္သံ"
"ငါၾကားတယ္သားစို"
💜💜💜💜💜💜💜
part - 5 ဆက္ရန္......
🌺💥 ဦးရဲ့မယားကျွန် 💥🌺
part - 4......
"မင်းဘယ်သူမှန်းမသိပေမဲ့
ရာဇာလက်ကလွတ်မယ်မထင်နဲ့
မိန်းကလေး"
ခဏအတွင်း အိမ်ကြီးထဲ
ဆူညံသွားရသည်
ပြေးလွှားသံတချို့နဲ့အတူ
သိပ်မကြာပါ..
လှေကားထစ်မှာဆင်းနေတဲ့ ရာဇာဆီ
သတိုးရောက်လာကာ..
"အကိုကြီး သူနောက်ဘက်ဝရန်တာကနေဆင်း
သွားတယ် ပြီးတော့ထင်းရှုးတောထဲ
ပြေးသွားတယ်.."
ရာဇာ အံတချက်ကြိတ်လိုက်ကာ
ခတ္တစဥ်းစားလိုက်သည်
တခြားကိုပြေးတာအကြောင်းမရှိပေမဲ့
ထိုထင်းရှူးတောထဲပြေးသွားတာဆိုရင်
သူမဒုက္ခရောက်နိုင်သည်။
ဘယ်လိုပင်ဆိုပစေ
သူမဟာသူနဲ့ပတ်သပ်ဆက်နွယ်ပြီး
သွားပြီ သူမရဲအကျိုးအကြောင်းအဆိုး
အကောင်းကိုသူတာဝန်ယူ
ဖြေရှင်းပေးရမည်။
ရာဇာ ညီဖြသ်သူကို ပခုံးပုတ်လိုက်ကာ..
" သူမကို ငါသွားရှာမယ်
သတိုး "
ဘယ်အချိန်မဆို
အမြဲအသင့်ရှိတဲ့သတို့က
မဆိုင်းမတွပင်
"ကျတော်လဲ လိုက်မယ်အကိုကြီး"
ရာဇာခေါင်းရမ်းလိုက်သည်
" အလိုက်ခဲ့နဲ့သတိုး
ဒီမှာက ငါမဟုတ်ရင်းမင်းရှိနေမှ
မင်းထက်တို့ငါးယောက်ကို
ခေါ်သွားမယ်..မင်းကလုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီး
ဒီအိမ်ကြီကို စောက်ရှောက်ထား"
သတိုး ပုံက
စိတ်မချသော်လဲ အကိုဖြစ်သူရဲ့
စကားကို မလွန်ဆန်၍
ခေါင်းညိမ့်ကာ..
"ဘယ်အချိန်ထွက်မလဲ အကိုကြီး"
"အခုပဲ"
" ဂရုစိုက်သွားပါအကိုကြီး"
"စိတ်မပူနဲ့ ငါတို့မိုးမချုပ်ခင်ပြန်လာမယ်"
ရာဇာ သတိုးကိုမှာစရာရှိတာများ
မှာပြီး ထွက်ပြေးသွားတဲ့
သူမကိုရှာရန်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
နယ်စပ်မှာ နေရတာမို့
ခိုးဆိုးလုနိုက်တွေရန်က
ကာကွယ်ရန် ရာဇာတို့အားလုံး
သေနတ်များလိုင်စင်နဲ့ ကိုင်ကြရသည်။
နယ်စပ်ဆိုတာကသိပ်ဆိုးတဲ့နေရာ
ကိုယ်က အနေရင်
လူမိုင်တချို့ရဲ အနိုင်ကျင်းချင်းကို
ခံရတတ်သည်။
လက်နက်ကိုင် ခိုးဆိုးလုနိုက်များက
အင်အားမရှိတဲ့ ခြံတွေဆို ပိုက်ဆံတောင်သည်
မရလျှင် စိုက်ပျိုးရေးခြံတွေကို
မီးရှို့ဖျက်ဆီးတတ်ကြသည်
ထို့ကြောင့် ဒီလိုနေရာမှာ ဒီလိုနေနိုင်ဖို့ဆိုရင်
သူတို့ထက်ကြမ်းရမ်းမှရသည်
မဟုတ်ရင်တော့စီးပွားပျက်ကာ ထွက်ပြေရတတ်သည်။
"အကိုကြီး ဒီမှာ"
မင်းထက်ပြတဲ့နေရာသို့
ရာဇာလျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။
မြက်ရိုင်းပင်များ ကြေနေတာကြောင့်
ဒီနေရာကနေသူမသွားတာသေချာသည်။
ရာဇာခါးကြားထဲသေနတ်ထိုးထည့်ပြီး..
"ဒီလမ်းကနေသွားမယ်
မင်းထက် သူမကို
အမြန်ဆုံးရှာနိုင်ရင်တော့ပိုကောင်းမယ်
ထင်းရှူတဖက်တောကိုရောက်သွားလို့
တောခိုသူပုန်တွေ့ရင် ဒုက္ခရောက်
နိုင်တယ်"
"ဟုတ်ကဲ့အကိုကြီး"
ရာဇာ တပည့်ငါးယောက်နဲ့
မြက်ရိုင်းပင်တွေကျော်ဖြတ်ကာ
ထင်းရှူးတောကြီးထဲတိုးဝင်လာခဲ့လိုက်သည်
ပစ်စည်တွေတုတ်ခိုင်ကာ
အောက်ကမက်ရိုင်းပင်များကြောင့်
ထိုထင်ရှူးတောကြီးက
တမျိုးတော့ ကြည့်ကောင်းနေသည်
အဖေမဆုံးခင်က ဒီမှာအမဲလိုက်ဖူးပေမဲ့
အဖေဆုံးထဲကသူဒီကိုမရောက်ခဲ့ပေ..
ဝါးနှစ်ပြန်လောက်ရှိတဲ့ထင်းရှူးတောကြီးက
အရင်ကထက်ကြီးထွားလာတာတော့
အမှန်ပင်...
ရာဇာတို့အဖွဲ သွားရင်းသွားရင်ထက်ရှူးတော
တဝက်လောက်ခန့်ရောက်တာတောင်
သူမကိုအရိပ်အခြေတောင်မတွေ့သေပေ..
နေကလဲမြင့်လာကာ နဖူးက
ချွေးခြေကျသည်အထိ..ပိုဆိုးတာက
သူမခြေရာတွေလဲ ပျောက်နေပြီဖြစ်လို့
တောင်နဲ့မြောက်.အနောက်ဘက် ထိုသုံးနေရာကို
ကြည့်ကာ ရာဇာ နဖူးကချွေးကိုသုပ်ပြီး..
"မင်းထက်"
"ဗျားအကိုကြီး"
"ဒီအတိုင်းသွားနေရင်
တော့ နေဝင်သွားမယ်ထင်တယ်
လူခွဲရှာတာပိုကောင်းမယ်"
"ဟုတ်တယ်အကိုကြီး
ကျတော်လဲအဲ့တာကို
စဥ်းသားနေတာ..ဘယ်လိုလုပ်မလဲအကိုကြီး"
ရာဇာ ခေါင်းက ဆံပင်တိုတို
လေကို တစ်ချက်သပ်လိုက်ကာ..
"မင်းထက်နဲ့ ကိုဦးက တောင်ဘက်သွား
တိုးကျော်နဲ့ သပြေက
မြောက်ဘက်သွား .သားစိုကငါနဲ့လိုက်ခဲ့
နေမဝင်ခင် အိမ်ကိုအရောင်
ပြန်ကြ..သူမကိုတွေ့သည်ဖြစ်စေ
မတွေ့သည်ဖြစ်စေ"
"ဟုတ်ကဲ့အကိုကြီး"
"သတိဝရိယနဲသွားကြ"
"ဟုတ်ကဲ့အကိုကြီး "
ရာဇာ တို့ထိုနေရာမှာပင်
လမ်းခွဲကာထွက်လာထဲ့ကြသည်။
မကြောက်မရွံ ထွက်ပြေးရဲ့တဲ့
သူမသတ္တိကိုတော့ချီးကျူးပေမဲ့
သူနဲ့သူလူတွေကို
အလုပ်ရှုပ်စေတဲ့ သူကိုလဲ
စိတ်တိုမိသည်။
သူကြောင့် သွေးပျက်သွားမှာကို
နားလည်ပေမဲ့..ဒီထက်ဆိုးတာတွေ
ထိုတောထဲရှိနေသည်ဆိုတာ
ဒီမိန်းကလေးမသိ၍လား...
နေက အတော်မြင့်နေပြီးဖြစ်လို့
ဗိုက်ဆာလာပေမဲ့ ဘားမှမထည့်ခဲ့၍
ဆာလောင်မှုကိုမြိုသိပ်ကာ
ရာဇာ ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့လိုက်သည်။
💜💜💜💜💜💜💜
ဟင့်
ဟင့်..
ပေါက်ထွက်တော့မတတ်
ခုန်နေတဲ့နှလုံးတွေက
အမောဆို့၍ သေလောက်အောင်
ခံစားရပေမဲ့ ခါးဆက်ပြေးဆဲ...
ခြေလှမ်းတွေအားလျော့
တော့မယ်ကြံလိုက်တာနဲ့
ခါးမျက်ဝန်းထဲဝင်လာတာက
သရဲစီးသလိုမျက်နှာနဲ့ ခါးကို
ရိုက်နှက်နေသည့် မေမေမော်..
ထမင်းသိုးတွေ ကို
အတင်းချုပ်ကာ ခါးပါစပ်ထဲ
ထို့ထည့်ရင်း ရယ်မောနေတဲ့
မမမူ ...
ပြီးတော့..ပြီးတော့
ကျောပြင်မှာတတ်တူးအပြည့်နဲ့
ခါးကိုကျောပေးကာမှောက်ရက်
အိပ်နေတဲ့ ခါးမသိတဲ့ထိုလူး
အိပ်ယာအဖြူပေါ်မှ သွေးစများ..
ဟင်အင်း..
ဟင်အင်း..
ခါးမျက်ဝန်းထဲ
မျက်ရည်တွေကပြည့်လျှံလာရပြီး
ပြေးနေတဲ့ခြေလှမ်းတွေက
ယိုင်နဲ့လာသည်။
ခါး ဘယ်လောက်ပင်ကောင်းကောင်း
ခါးဘဝကို အနိုင်ကျင့်
ချင်သူတွေသာရှိတဲ့ ဒီဘဝကြီး
မှာ ခါးသေသွားရင်ကောင်းမလား..
ထိုသို့စဥ်းစားသော်လဲ
ခါးမသေရဲပြန်...
"အဟင့်..အဟင့်.."
ခြေထောက်မှာလဲ
သွေးတို့ကရဲနေပြီဖြစ်သည်
ဆူးငုတ်တွေရဲ့
အကြင်နာမဲ့ထိုးရက်မှုများ
ထင်းရှူးတော်ကြီးကို
ကျော်လာကာ တောအုပ်ကြီးထဲ
ရောက်လာသည်အထိ ခါး
လမ်းကိုမမြင်ရသေးပါ..
ဒီတောရဲ့အဆုံးမှာ ခါးအတွက်
လမ်းလေးရှိမှာပဲဟုတွေးရင်း
ပြေးနေမိတဲ့ခါး ဗိုက်ထဲကထိုး
အောင့်လာကာ မျက်ရည်တွေလဲ
ကုန်ခမ်းလာရရင်း..
ခြေထောက်က တွေကအထိန်းကွပ်မဲ့
ယိုင်နဲ့ကာ သစ်ငုတ်တခုကို
တိုက်ကာပြစ်လဲကျရင်း
သစ်ရွက်ကြွေတွေကြားထဲ
ခါးမျက်နှာလေးကျသွားပြီး..
အော်ဖို့ပင်အားမရှိပဲ ခါးမျက်လုံးတွေမှေးမှိတ်လာရ
ပြီး အမှောင်ထုထဲတိုးဝင်သွားတော့သည်။
💜💜💜💜💜💜
" သားစိုးခဏနားမလား"
ချွေးတွေ ဒီးဒီးကျနေတဲ့
တပည်ဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ
ရာဇာသနားမိသည်။
"ရတယ်အကိုကြီး.."
မင်းထက်တို့ဘယ်ရောက်မှန်း
မသိပေမဲ့ ရာဇာတို့တော့
ထင်းရှူးတောကိုကျော်ကာ
တောအုပ်ကြီးထဲပင်ရောက်လာနေပြီ
ဖြစ်သည်။
ယခုချိန်ထိ သူမ အရိပ်အယောင်တောင်
မတွေ့ရတော့
ရာဇာ ပြန်လှည့်ရင်ကောင်းမလား
စဥ်းစားမိသည်.
ဒီတောရဲ့တဖက်ဆို တောပုန်း
တွေရဲ့ ပိုင်နက်ရောက်ပြီဖြစ်သည်။
သူတို့လာရာတလျှောက် သစ်ပင်များကို
အမှတ်သားနဲ့ပြုလုပ်ထားခဲ့၍
ပြန်လမ်းကိုတော့စိရိမ်းရာမရှိ..
နေကိုကြည့်တော့ အောက်ကိုစောင်းနေပြီ
မမှောင်ခင်ပြန်ရမှာမို့ နောက်ဆုံး
ရာဇာ လက်ရှော့လိုက်တော့သည်။
ပါစပ်ဟကာ အမောဖြေနေသည်
သားစိုပုခုံးကိုပုတ်လိုက်ကာ..
"ဒီကပြန်လှည့်မယ် သာစိုး"
သားစိုးကအနီးနားကို
မျှော်ကြည့်ရင်း..
"ဆက်မရှာတော့ဘူးလားအကိုကြီး"
" မကြာခင်မိုးချုပ်တော့မှာ
ငါ့တို့တနေကုန်ရေးလဲမသောက်ရဘူး
ဒီနေရာမှာရေလဲအလွယ်တကူ
ရမှာမဟုတ်ဘူး ရေဓာတ်မကုန်ခင်
ပြန်ရောက်နိုင်မှ "
သားစိုးက သျှာကို
တစ်ချက်သပ်လိုက်ကာ
ခေါင်းညိမ့်ရင်း..
"ဟုတ်ကဲ့အကိုကြီး"
ရာဇာ မျက်တောင်တဆုံးကြည့်ရင်း
အံကြိတ်လိုက်သည်။
မင်းကံကောင်းပါစေ
မိန်းခလေး...
ရင်ထဲ သးမအတွက်တီးတိုး
ဆုတောင်ရင်းပြန်လှည့်လာခဲ့သည်
ထူးဆန်းတာက ဒီလိုပြန်လှည့်လာတာ
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ရာဇာ ရင်ဘက်ထဲ
အစက်ရှူကျပ်သလိုလိုကြီးနဲ့
နာကျဥ်နေမိသည်။
တစ်တာဆက်ဆံဖူးတဲ့သူမအတွက်
သူခံစားနေရတာလား..
ဒါမှမဟုတ်...
"အား!"
"ဟင်.."
ရာဇာခြေလှမ်းတွေတန့်သွားရသည်
သူလိုပဲ ကြားလိုက်ပုံရတဲ့ သားစိုးက
"အကိုကြီးကြားလိုက်လား
မိန်းကလေးတယောက်ရဲအော်သံ"
"ငါကြားတယ်သားစို"
💜💜💜💜💜💜💜
part - 5 ဆက်ရန်......