Unicode
နောက်တစ်နေ့မနက်အချိန်အားဖြင့်မနက်၈နာရီ
"ဂျီလေး...."
"ဟင် hopeလေး"
နိုးးး ! မရဘူး ဖက်လို့မရဘူးနော် hope
တံခါးဝထဲကနေပြေးဖက်ဖို့အရှိန်ပြင်နေတဲ့hope တကယ်လည်းပြေးဖက်ခဲ့ပါတယ်ဒါပေမဲ့Jiminieဆီတော့မရောက်ခဲ့ဘူး ဘာလို့ဆိုအလယ်မှာ ထယ်ကပိတ်ရပ်ထားပြီးအနောက်ကနေJoonကသိုင်းဖက်ထားလို့ပင်
"Ya!မင်းတို့ကောင်တွေဘာလုပ်တာလဲ ငါ့ကိုလွတ်စမ်း လွတ်လို့"
ယှက်ကန်ယှက်ကန်နဲ့ဖြစ်နေတဲ့Hopeမှာဒေါသစိတ်ကလေးမဆိုးသလောက်ပါနေခဲ့ပေသည် ။ဟုတ်ပါတယ်လေ သူ့ဘက်ကြည့်ရင်လဲသူငယ်ချင်းလေးနေမကောင်းတော့အားပေးချင်တာပေါ့ အဲ့တာကိုသဝန်တိုနေကြတဲ့သူတို့ရဲ့မဆိုင်ရသေးတဲ့လူသားတွေမဟုတ်ပါလား....
"ထယ်လေးဘာလုပ်နေတာလဲအရှေ့ကနေပိတ်ပြီး"
"ဟမ် မပိတ်ပါဘူးဂျီလေးရဲ့ ဟီးး"
"Joonမင်းအခုထိငါ့ကိုမလွတ်သေးဘူးလား"
"ဟမ် ငါ ငါ ငါလဲမချုပ်ထားမိပါဘူးလက်နဲ့ငြိသွားတာနေမယ် ဟဲဟဲ"
"လာထိုင်ကြ မင်းတို့ကလာတာနဲ့သောင်းကြမ်းနေတော့တာပဲ တခါမှလဲမတည့်ကြဘူး"
"ငါကဘာမှလဲမလုပ်ရဘူးလေ ငါဘာသာဝင်လာတာကိုအရှေ့ကပိတ်ရပ်တဲ့လူကပိတ်ရပ် အနောက်ကဖက်ထားတဲ့လူကဖက်ထားနဲ့ ပြောသေးတယ် လက်နဲ့ငြိနေတာတဲ့ရူးနေတာလားမသိဘူး"
သူတို့ရဲ့မဆိုင်ရသေးတဲ့လူတွေကိုမျက်စောင်းတခဲခဲလုပ်နေကြပါသော Jiနဲ့Hope
"နေပါအုံးမင်းတို့ကဘယ်ကနေဘယ်လိုသိသွားကြတာလဲ"
"အဲ့တာကလားမနေ့ကညကသိတာ"
"ဘယ်လိုသိတာလဲJoon"
"အဲ့တာက....."
လွန်ခဲ့တဲ့13နာရီသို့နောက်ပြန်တစ်ခေါက်
ထယ်တို့လဲဆေးရုံသို့ရောက်ရှိလို့ဗျာများနေတဲ့အချိန်ပေါ့...
"တီတောင် တီတောင်..."
Mrs.kimလဲJoonမှန်းသိတော့တံခါးကိုတန်းဖွင့်ပေးလိုက်လေသည်။
"သားJoonရယ်မင်းသူငယ်ချင်းဂျီလေးလေအခုဆေးရုံရောက်တယ်တဲ့ကွယ်"
"ဗျာ...ညနေကတောင်အကောင်းကြီးကိုအခုမှဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ"
"အန်တီလဲမသိတော့ပါဘူးကွယ် ညီမParkဖုန်းလှမ်းဆက်တော့မှသိရတာ"
"အခုဘယ်ဆေးရုံမှာလဲအန်တီ"
"***ဆေးရုံမှာတဲ့မနက်ကျမှာလာခဲ့လို့တော့ပြောတယ် အန်တီမနက်သွားမလို့လိုက်ခဲ့ချင်လားJoonလေး"
"ဟုတ်ကဲ့သားလိုက်ခဲ့ပါ့မယ်"
"အေးကွယ် သားဂျီအကြောင်းပြောနေရင်းနဲ့လာရင်ကိစ္စတောင်မမေးမိဘူးဖြစ်သွားတယ် "
"ရပါတယ်အန်တီ ဒေါ်လေးအိမ်မှာပုဇွန်ထုပ်ချက်လို့လေထယ်လေးနဲ့ဂျီလေးစားဖို့ပို့ခိုင်းလိုက်လို့ပါ"
"အော် အေးကွယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်လိုပြောပေးပါအုံးနော် သားJoon"
"ဟုတ်ကဲ့အဲ့တာဆိုသားပြန်တော့မယ်နော် မနက်စောစောလာခဲ့ပါ့မယ်"
"အေးပါကွယ် ဂရုစိုက်နင်းအုံးနော်စက်ဘီးကို"
"ဟုတ်ကဲ့အန်တီ"
အဲ့လိုနဲ့Joonလည်းသူ့အိမ်ကိုစက်ဘီးဒုန်းဆိုင်းနင်းကပြန်လာခဲ့လေတော့သည်။အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ စက်ဘီကိုလည်းဒုန်းခနဲပစ်ချ ခုံတွေကိုလည်းဒုန်းခနဲတိုက်မိနဲ့တစ်ယောက်ထဲယောက်ယှက်ခက်နေတော့သည်။
ထိုချိန်Mrs.Jeonမှာအိမ်နောက်ဖေးကထွက်လာပြီး...
"ဘာတွေဒီလောက်တောင်လောလာလို့တဒုန်းဒုန်းနဲ့ဝင်တိုက်မိနေရတယ်လဲJoonလေးရယ်"
"သားနောက်မှပြောပြပါ့မယ်အခုအရေးကြီးနေလို့ပါ"
"ဘာလို့လဲ Joonလေး Jo..."
Mrs.Jeonစကားတောင်ဆုံးအောင်နားမထောင်ပဲဖုန်းဆီသို့သာအပြေးလေးလှမ်းနေတဲ့JoonကိုMrs.Jeonမှာဘာလုပ်လိုဘာကိုင်ပေးရမလဲမသိဖြစ်နေပေးတော့သည်။
တီ..တီ..ဖုန်းနံပတ်တစ်ခုသို့နှိပ်ကာခေါ်ဆိုနေချင်ပင်
"ကြာလိုက်တာကွာ ကိုင်စမ်းပါ"
"Hello "
"Hello Hello Seokလေးလား"
"အင်း Joonလားဘာဖြစ်လို့လဲ တစ်ခုခုဖြစ်လို့လား အခုဘယ်မှာလဲငါလာခဲ့ရမလား"
***(ဒီကSeokလေးက Hoseokကိုပြောချင်တာပါနော် Jin Oppaနဲ့ရောနေမှာဆိုးလို့ပါ Joonက hopeလို့မခေါ်ပဲSeokလေးလို့ပဲခေါ်တာပေါ့နော် သူများနဲ့မတူအောင်
ဟဲဟဲ)***
"မဟုတ်ဘူးမဟုတ်ဘူး ငါပြောတာအရင်နားထောက်ပါအုံး"
"အော် အွန်း"
"ဂျီလေးလေ"
"ဂျီလေးလာ ဂျီလေးဘာဖြစ်လို့လဲငါအခုလာခဲ့မယ် ဘယ်မှာလဲနေရာသာပြောစမ်းပါ"
"မင်းငါ့ပြောတာအရင်နားထောင်ပေးပါအုံးကွာ တောင်ပန်းပါတယ်"
"အွန်း အွန်း "
"ဂျီလေးအခုဆေးရုံတင်လိုက်ရတယ်တဲ့"
"ဘာ ! "
"ဘယ်..."
"တော် ငါပဲပြောမယ် တိတ်တိတ်နေပေးတော့"
"အေးပါကွာ ပြောပြော"
"ဂျီလေးရေချိုးတာကြာသွားပြီဖျားသွားတယ်လို့တော့သိရတယ်အဲ့တာမနက်
ထယ့်Ommaနဲ့လိုက်သွားမို့မင်းရောလိုက်အုံးမလားလို့ဖုန်းလှမ်းဆက်တာ"
"လိုက်မယ် လိုက်မယ် မနက်ဘယ်နဲ့နာရီလာခဲ့ရမလဲ"
"၆နာရီ"
"အေးအေး"
"အဲ့တာဆိုဒါပဲနော် Goodnight Seokလေး"
"အင်း မင်းရောပဲ"
"အဲ့တာပဲ မနက်ကြတော့ငါတို့ထယ့်Ommaနဲ့လိုက်လာခဲ့တာ အခုဒီရောက်ပြီဘာသိချင်သေးလဲ"
"ဟီးးသိချင်တော့ဘူး"
"နေအုံးမင်းတို့ကOmmaနဲ့လာတာဆိုတော့အခုOmmaရော"
"ဂျီလေးOmmaနဲ့ဆရာဝန်ဆီသွားမလို့ဆိုလို့လိုက်သွားတယ်"
"ဒါနဲ့Joonမင်းကိုအန်တီပေးလိုက်တဲ့ကြက်သားစွတ်ပြုတ်ချိုင့်လေးရော"
"ဟမ် ဟုတ်သားဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်"
"မင်းက..."
"ဟော ဟိုမှာတွေ့ပြီ ဟိုခုံပေါ်မှာကျန်ခဲ့တာပဲဟီးး"
Hopeမှာအပြစ်တင်ဖို့ရှိသေးတွေ့သွားပြီဆိုတော့ပြောမဲ့စကားတွေလေထဲမှာတင်ပျောက်ရှသွားပါသောအမောင်ဟုတ်
"ဒါနဲ့Ommaကဘာလို့မလာသေးတာလဲ"
"ဂျီလေးOmmaကဆရာဝန်ဆီသွားတွေ.မလို့လိုဆိုလို့လိုက်သွားတယ်လို့"
"အော် "
"ခုနကလည်းပြောပြီးပြီကိုး"
"ဟီးး"
"ဒါနဲ့ထယ်လေး မင်းငါ့ကိုအင်္ကျီလဲပေးထားတာလားငါသတိရလာတော့ငါ့အင်္ကျီတွေမဟုတ်ပဲဒီကအဝတ်စာတွေဖြစ်နေတယ်ရော"
"အွန်းဟုတ်တယ် မင်းသတိလစ်နေတုန်းကPark Ommaကလဲပေးထားတာငါတောင်မသိလိုက်ဘူး ငါPark Appaနဲ့မုန့်လိုက်ဝယ်နေလို့လေ"
"အော်"
တချို့မုသာစကားတွေကနှစ်ဦးနှစ်ဖက်အတွက်အဆင်ပြေသွားအောင်လဲကူညီနိုင်တယ်ဆိုတာတော့အားလုံးလဲသိမယ်ထင်ပါတယ် ဟီးး
"Dr.သားလေးကမွေးရာပါသားအိမ်ပါခဲ့တယ်ဆိုတော့ဘယ်လိုလုပ်သင့်ပါသလဲ ယောကျ်ားလေးလဲဖြစ်တော့.."
"အများကြီးစိတ်ပူစရာမလိုပါဘူးဒါကအယောက်တစ်ရာမှတစ်ယောက်တောင်ပါဖို့ခက်ခဲတဲ့အရာပါ အဲ့လိုခက်ခဲတဲ့အရာကိုခံယူနိုင်တာလဲဒီကအစ်မသားရဲ့ကုသိုလ်လိုပဲပြောရမှာပေါ့နော် မိန်းကလေးတွေလိုတစ်လတစ်ခါဖြစ်နေကြအတိုင်းတော့ဖြစ်မှာမဟုတ်ပါဘူး အရမ်းကြီးစိတ်ဖိစီးတဲ့အခါမျိုးကြမှသာမနေ့ညကလိုအခြေနေမျိုးကိုကြုံတွေ့ရမှာပါ"
***(တစ်လတစ်ခါမိန်းကလေးတွေလိုဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာက ဓမ္မတာလာတာကိုပြောချင်တာပါ )**
"ဟုတ်ကဲ့ အဲ့တာဆိုခွဲစိတ်တာတို့ဘာတို့လုပ်စရာရောလိုလား"
"ခွဲစိတ်တာကမလုပ်လဲအဆင်ပြေပါတယ်ကလေးကိုအာဟာရပြည့်ဝမဲ့အစားအစာတွေကျွေးပေးပါ ပြီးတော့အအေးဓာတ်ပါမဲ့အစားအစာတွေလျော့ကျွေးစေချင်တယ်အစပ်လေးရောပေါ့ အဲ့တာဆိုအကုန်အဆင်ပြေပါတယ်"
"ကျေးဇူးပါDr. အခုလိုရှင်းပြပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အဲ့တာဆိုကျွန်မတို့ကိုခွင့်ပြုပါအုံးနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အာလုံးအဆင်ပြေသွားမှာပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
Mrs.Parkနဲ့Mrs.Kimလဲစကားလေးပြောပြီးအခန်းထဲကထွက်မည်အလုပ်
"အစ်မတို့"
"ဟုတ်ကဲ့"
"အရေးကြီးတာတစ်ခုပြောဖို့မေ့ခဲ့တယ် သားလေးကမိန်းမယူမယ်ဆိုအဆင်ပြေပေမဲ့တစ်ကယ်လိုများ ဟမ်... ပြောရမှာအားနာပေမဲ့တစ်ကယ်လိုများလိင်တူချစ်ကြိုက်မိခဲ့သည်ရှိသောအတူမနေဖြစ်ဖို့တော့လိုမယ်လို့သတိပေးချင်တာပါ ဒါက ကလေးကိုလဲပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောစေချင်ပါတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ကျွန်မတို့ကလေးကိုသေချာနားဝင်အောင်သေချာပြောပြလိုက်ပါပြမယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ"
"အဲ့တာဆိုခွင့်ပြုပါအုံးနော်Dr."
"အစ်မရယ်ကျွန်မတော့စိတ်ညစ်တော့တာပါပဲ သားလေးကိုဘယ်လိုပြောရမလဲအစ်မရယ်"
"ညီမရယ် သားဂျီကလိမ္မာတဲ့ကလေးပါအမှန်တရားကိုလဲလက်ခံနိုင်တဲ့ကလေးဆိုတာအစ်မယုံကြည်တယ်"
"ဒါပေမဲ့သားလေးရှေ့ရေးအတွက်ရင်လေးမိတယ်အစ်မရယ် အခုခေတ်ကယောကျ်ားလေးမိန်းကလေးမရွေးတဲ့လူတွေလဲရှိတယ်မဟုတ်လား သားလေးကိုမတော်တရော်တွေနဲ့တွေ့မှာစိတ်ပူမိတယ်အစ်မရယ်"
"သားထယ်လဲရှိပါတယ် သားJoonရောသားHopeရောက သားဂျီကိုစောင့်ရှောင့်ပေးကြမှာပါ ပြီးတော့သားထယ်က သူ့ဂျီလေးကိုဒီလိုမျိုးလက်လွတ်စပယ်ထားမယ်လို့တော့အစ်မမထင်ပါဘူး"
"အစ်မလဲသိနေတာလား"
"အွန်းသိတာပေါ့ဒီကလေးတွေကအစ်မတို့လက်ပေါ်တင်ကြီးလာကြတာသူတို့အချင်းချင်းတာမပြောကြသေးတာ သူတို့အပြုအမူတွေကသက်သေပဲလေ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အစ်မကတော့သားဂျီကိုသားမက်တော်ရမှာပိုလိုတောင်ပျော်သေး"
"အဟင့် အစ်မရယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်သားလေးကိုအခုလိုကြည်ကြည်ဖြူဖြူလက်ခံပေးပြီး သားရင်းတစ်ယောက်လို့ချစ်ခင်ပေးတဲ့အတွက်"
"ဒါကပြောစရာလိုလို့လားညီမရယ် သားဂျီကလဲ အစ်မသားလိုပါပဲ"
"သားထယ်လေးကိုကျွန်မယုံကြည်ပါအစ်မ သားဂျီကိုစောင့်ရှောင့်ပေးနိုင်လိမ့်မယ်လို့လေ"
"အစ်မတို့ကမိဘတို့ရဲ့ဝတ်တရားအရထိမ်းမြှားချင်ကိုအခုလုပ်လိုက်ပြီပဲ ကျန်တာကလေးတွေအပိုင်းဖြစ်သွားပြီထင်တယ် အချိန်သိပ်ဆွဲနေရင်တော့ တစ်ခါထဲလက်ထပ်ပေးလိုက်ကြမလား"
"အဲ့လိုလုပ်ကြမလား အစ်မ"
"လုပ်ကြတာပေါ့"
ဟားးးးဟားးးးဟားးးကလေးတွေအတွက်ပူဆွေးလိုက်ပျော်ရွှင်လိုက်နဲ့အမျိုးမျိုးပြောင်းလဲနေတာတွေကအခုလဲMrs.Kimနဲ့Mrs.Parkတို့လဲမိဘတွေထဲကမိဘတွေမို့လို့သူတို့ကလေးတွေတွက်ခုနကပဲပူဆွေးလိုက်အခုပဲရယ်မောနေလိုက်နဲ့ဆေးရုံရဲ့တစ်နေ့ရာရာမှာထိုင်ကရယ်မောနေကြချင်းပင်....
ဆေးရုံရဲ့တစ်နေရာရာမှာရှိတဲ့အခန်းတစ်ခန်းထဲကကောင်လေးတွေလေးယောက်ကလဲတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်စလိုက်နောက်လိုက်စကားလေးပြောလိုက်နဲ့ရယ်မောပျော်ရွှင်နေကြလေသည် ။
########## (¬､¬) ##########
🐯🐣
Zawgyi
ေနာက္တစ္ေန႕မနက္အခ်ိန္အားျဖင့္မနက္၈နာရီ
"ဂ်ီေလး...."
"ဟင္ hopeေလး"
နိုးးး ! မရဘူး ဖက္လို႔မရဘူးေနာ္ hope
တံခါးဝထဲကေနေျပးဖက္ဖို႔အရွိန္ျပင္ေနတဲ့hope တကယ္လည္းေျပးဖက္ခဲ့ပါတယ္ဒါေပမဲ့Jiminieဆီေတာ့မေရာက္ခဲ့ဘူး ဘာလို႔ဆိုအလယ္မွာ ထယ္ကပိတ္ရပ္ထားၿပီးအေနာက္ကေနJoonကသိုင္းဖက္ထားလို႔ပင္
"Ya!မင္းတို႔ေကာင္ေတြဘာလုပ္တာလဲ ငါ့ကိုလြတ္စမ္း လြတ္လို႔"
ယွက္ကန္ယွက္ကန္နဲ႕ျဖစ္ေနတဲ့Hopeမွာေဒါသစိတ္ကေလးမဆိုးသေလာက္ပါေနခဲ့ေပသည္ ။ဟုတ္ပါတယ္ေလ သူ႕ဘက္ၾကည့္ရင္လဲသူငယ္ခ်င္းေလးေနမေကာင္းေတာ့အားေပးခ်င္တာေပါ့ အဲ့တာကိုသဝန္တိုေနၾကတဲ့သူတို႔ရဲ႕မဆိုင္ရေသးတဲ့လူသားေတြမဟုတ္ပါလား....
"ထယ္ေလးဘာလုပ္ေနတာလဲအေရွ႕ကေနပိတ္ၿပီး"
"ဟမ္ မပိတ္ပါဘူးဂ်ီေလးရဲ႕ ဟီးး"
"Joonမင္းအခုထိငါ့ကိုမလြတ္ေသးဘူးလား"
"ဟမ္ ငါ ငါ ငါလဲမခ်ဳပ္ထားမိပါဘူးလက္နဲ႕ၿငိသြားတာေနမယ္ ဟဲဟဲ"
"လာထိုင္ၾက မင္းတို႔ကလာတာနဲ႕ေသာင္းၾကမ္းေနေတာ့တာပဲ တခါမွလဲမတည့္ၾကဘူး"
"ငါကဘာမွလဲမလုပ္ရဘူးေလ ငါဘာသာဝင္လာတာကိုအေရွ႕ကပိတ္ရပ္တဲ့လူကပိတ္ရပ္ အေနာက္ကဖက္ထားတဲ့လူကဖက္ထားနဲ႕ ေျပာေသးတယ္ လက္နဲ႕ၿငိေနတာတဲ့႐ူးေနတာလားမသိဘူး"
သူတို႔ရဲ႕မဆိုင္ရေသးတဲ့လူေတြကိုမ်က္ေစာင္းတခဲခဲလုပ္ေနၾကပါေသာ Jiနဲ႕Hope
"ေနပါအုံးမင္းတို႔ကဘယ္ကေနဘယ္လိုသိသြားၾကတာလဲ"
"အဲ့တာကလားမေန႕ကညကသိတာ"
"ဘယ္လိုသိတာလဲJoon"
"အဲ့တာက....."
လြန္ခဲ့တဲ့13နာရီသို႔ေနာက္ျပန္တစ္ေခါက္
ထယ္တို႔လဲေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ရွိလို႔ဗ်ာမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့...
"တီေတာင္ တီေတာင္..."
Mrs.kimလဲJoonမွန္းသိေတာ့တံခါးကိုတန္းဖြင့္ေပးလိုက္ေလသည္။
"သားJoonရယ္မင္းသူငယ္ခ်င္းဂ်ီေလးေလအခုေဆး႐ုံေရာက္တယ္တဲ့ကြယ္"
"ဗ်ာ...ညေနကေတာင္အေကာင္းႀကီးကိုအခုမွဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ"
"အန္တီလဲမသိေတာ့ပါဘူးကြယ္ ညီမParkဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့မွသိရတာ"
"အခုဘယ္ေဆး႐ုံမွာလဲအန္တီ"
"***ေဆး႐ုံမွာတဲ့မနက္က်မွာလာခဲ့လို႔ေတာ့ေျပာတယ္ အန္တီမနက္သြားမလို႔လိုက္ခဲ့ခ်င္လားJoonေလး"
"ဟုတ္ကဲ့သားလိုက္ခဲ့ပါ့မယ္"
"ေအးကြယ္ သားဂ်ီအေၾကာင္းေျပာေနရင္းနဲ႕လာရင္ကိစၥေတာင္မေမးမိဘူးျဖစ္သြားတယ္ "
"ရပါတယ္အန္တီ ေဒၚေလးအိမ္မွာပုဇြန္ထုပ္ခ်က္လို႔ေလထယ္ေလးနဲ႕ဂ်ီေလးစားဖို႔ပို႔ခိုင္းလိုက္လို႔ပါ"
"ေအာ္ ေအးကြယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လိုေျပာေပးပါအုံးေနာ္ သားJoon"
"ဟုတ္ကဲ့အဲ့တာဆိုသားျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ မနက္ေစာေစာလာခဲ့ပါ့မယ္"
"ေအးပါကြယ္ ဂ႐ုစိုက္နင္းအုံးေနာ္စက္ဘီးကို"
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ"
အဲ့လိုနဲ႕Joonလည္းသူ႕အိမ္ကိုစက္ဘီးဒုန္းဆိုင္းနင္းကျပန္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။အိမ္ထဲေရာက္တာနဲ႕ စက္ဘီကိုလည္းဒုန္းခနဲပစ္ခ် ခုံေတြကိုလည္းဒုန္းခနဲတိုက္မိနဲ႕တစ္ေယာက္ထဲေယာက္ယွက္ခက္ေနေတာ့သည္။
ထိုခ်ိန္Mrs.Jeonမွာအိမ္ေနာက္ေဖးကထြက္လာၿပီး...
"ဘာေတြဒီေလာက္ေတာင္ေလာလာလို႔တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ဝင္တိုက္မိေနရတယ္လဲJoonေလးရယ္"
"သားေနာက္မွေျပာျပပါ့မယ္အခုအေရးႀကီးေနလို႔ပါ"
"ဘာလို႔လဲ Joonေလး Jo..."
Mrs.Jeonစကားေတာင္ဆုံးေအာင္နားမေထာင္ပဲဖုန္းဆီသို႔သာအေျပးေလးလွမ္းေနတဲ့JoonကိုMrs.Jeonမွာဘာလုပ္လိုဘာကိုင္ေပးရမလဲမသိျဖစ္ေနေပးေတာ့သည္။
တီ..တီ..ဖုန္းနံပတ္တစ္ခုသို႔ႏွိပ္ကာေခၚဆိုေနခ်င္ပင္
"ၾကာလိုက္တာကြာ ကိုင္စမ္းပါ"
"Hello "
"Hello Hello Seokေလးလား"
"အင္း Joonလားဘာျဖစ္လို႔လဲ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား အခုဘယ္မွာလဲငါလာခဲ့ရမလား"
***(ဒီကSeokေလးက Hoseokကိုေျပာခ်င္တာပါေနာ္ Jin Oppaနဲ႕ေရာေနမွာဆိုးလို႔ပါ Joonက hopeလို႔မေခၚပဲSeokေလးလို႔ပဲေခၚတာေပါ့ေနာ္ သူမ်ားနဲ႕မတူေအာင္
ဟဲဟဲ)***
"မဟုတ္ဘူးမဟုတ္ဘူး ငါေျပာတာအရင္နားေထာက္ပါအုံး"
"ေအာ္ အြန္း"
"ဂ်ီေလးေလ"
"ဂ်ီေလးလာ ဂ်ီေလးဘာျဖစ္လို႔လဲငါအခုလာခဲ့မယ္ ဘယ္မွာလဲေနရာသာေျပာစမ္းပါ"
"မင္းငါ့ေျပာတာအရင္နားေထာင္ေပးပါအုံးကြာ ေတာင္ပန္းပါတယ္"
"အြန္း အြန္း "
"ဂ်ီေလးအခုေဆး႐ုံတင္လိုက္ရတယ္တဲ့"
"ဘာ ! "
"ဘယ္..."
"ေတာ္ ငါပဲေျပာမယ္ တိတ္တိတ္ေနေပးေတာ့"
"ေအးပါကြာ ေျပာေျပာ"
"ဂ်ီေလးေရခ်ိဳးတာၾကာသြားၿပီဖ်ားသြားတယ္လို႔ေတာ့သိရတယ္အဲ့တာမနက္
ထယ့္Ommaနဲ႕လိုက္သြားမို႔မင္းေရာလိုက္အုံးမလားလို႔ဖုန္းလွမ္းဆက္တာ"
"လိုက္မယ္ လိုက္မယ္ မနက္ဘယ္နဲ႕နာရီလာခဲ့ရမလဲ"
"၆နာရီ"
"ေအးေအး"
"အဲ့တာဆိုဒါပဲေနာ္ Goodnight Seokေလး"
"အင္း မင္းေရာပဲ"
"အဲ့တာပဲ မနက္ၾကေတာ့ငါတို႔ထယ့္Ommaနဲ႕လိုက္လာခဲ့တာ အခုဒီေရာက္ၿပီဘာသိခ်င္ေသးလဲ"
"ဟီးးသိခ်င္ေတာ့ဘူး"
"ေနအုံးမင္းတို႔ကOmmaနဲ႕လာတာဆိုေတာ့အခုOmmaေရာ"
"ဂ်ီေလးOmmaနဲ႕ဆရာဝန္ဆီသြားမလို႔ဆိုလို႔လိုက္သြားတယ္"
"ဒါနဲ႕Joonမင္းကိုအန္တီေပးလိုက္တဲ့ၾကက္သားစြတ္ျပဳတ္ခ်ိဳင့္ေလးေရာ"
"ဟမ္ ဟုတ္သားဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္"
"မင္းက..."
"ေဟာ ဟိုမွာေတြ႕ၿပီ ဟိုခုံေပၚမွာက်န္ခဲ့တာပဲဟီးး"
Hopeမွာအျပစ္တင္ဖို႔ရွိေသးေတြ႕သြားၿပီဆိုေတာ့ေျပာမဲ့စကားေတြေလထဲမွာတင္ေပ်ာက္ရွသြားပါေသာအေမာင္ဟုတ္
"ဒါနဲ႕Ommaကဘာလို႔မလာေသးတာလဲ"
"ဂ်ီေလးOmmaကဆရာဝန္ဆီသြားေတြ.မလို႔လိုဆိုလို႔လိုက္သြားတယ္လို႔"
"ေအာ္ "
"ခုနကလည္းေျပာၿပီးၿပီကိုး"
"ဟီးး"
"ဒါနဲ႕ထယ္ေလး မင္းငါ့ကိုအကၤ်ီလဲေပးထားတာလားငါသတိရလာေတာ့ငါ့အကၤ်ီေတြမဟုတ္ပဲဒီကအဝတ္စာေတြျဖစ္ေနတယ္ေရာ"
"အြန္းဟုတ္တယ္ မင္းသတိလစ္ေနတုန္းကPark Ommaကလဲေပးထားတာငါေတာင္မသိလိုက္ဘူး ငါPark Appaနဲ႕မုန့္လိုက္ဝယ္ေနလို႔ေလ"
"ေအာ္"
တခ်ိဳ႕မုသာစကားေတြကႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အတြက္အဆင္ေျပသြားေအာင္လဲကူညီနိုင္တယ္ဆိုတာေတာ့အားလုံးလဲသိမယ္ထင္ပါတယ္ ဟီးး
"Dr.သားေလးကေမြးရာပါသားအိမ္ပါခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ဘယ္လိုလုပ္သင့္ပါသလဲ ေယာက်္ားေလးလဲျဖစ္ေတာ့.."
"အမ်ားႀကီးစိတ္ပူစရာမလိုပါဘူးဒါကအေယာက္တစ္ရာမွတစ္ေယာက္ေတာင္ပါဖို႔ခက္ခဲတဲ့အရာပါ အဲ့လိုခက္ခဲတဲ့အရာကိုခံယူနိုင္တာလဲဒီကအစ္မသားရဲ႕ကုသိုလ္လိုပဲေျပာရမွာေပါ့ေနာ္ မိန္းကေလးေတြလိုတစ္လတစ္ခါျဖစ္ေနၾကအတိုင္းေတာ့ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး အရမ္းႀကီးစိတ္ဖိစီးတဲ့အခါမ်ိဳးၾကမွသာမေန႕ညကလိုအေျခေနမ်ိဳးကိုႀကဳံေတြ႕ရမွာပါ"
***(တစ္လတစ္ခါမိန္းကေလးေတြလိုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာက ဓမၼတာလာတာကိုေျပာခ်င္တာပါ )**
"ဟုတ္ကဲ့ အဲ့တာဆိုခြဲစိတ္တာတို႔ဘာတို႔လုပ္စရာေရာလိုလား"
"ခြဲစိတ္တာကမလုပ္လဲအဆင္ေျပပါတယ္ကေလးကိုအာဟာရျပည့္ဝမဲ့အစားအစာေတြေကြၽးေပးပါ ၿပီးေတာ့အေအးဓာတ္ပါမဲ့အစားအစာေတြေလ်ာ့ေကြၽးေစခ်င္တယ္အစပ္ေလးေရာေပါ့ အဲ့တာဆိုအကုန္အဆင္ေျပပါတယ္"
"ေက်းဇူးပါDr. အခုလိုရွင္းျပေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္အဲ့တာဆိုကြၽန္မတို႔ကိုခြင့္ျပဳပါအုံးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အာလုံးအဆင္ေျပသြားမွာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
Mrs.Parkနဲ႕Mrs.Kimလဲစကားေလးေျပာၿပီးအခန္းထဲကထြက္မည္အလုပ္
"အစ္မတို႔"
"ဟုတ္ကဲ့"
"အေရးႀကီးတာတစ္ခုေျပာဖို႔ေမ့ခဲ့တယ္ သားေလးကမိန္းမယူမယ္ဆိုအဆင္ေျပေပမဲ့တစ္ကယ္လိုမ်ား ဟမ္... ေျပာရမွာအားနာေပမဲ့တစ္ကယ္လိုမ်ားလိင္တူခ်စ္ႀကိဳက္မိခဲ့သည္ရွိေသာအတူမေနျဖစ္ဖို႔ေတာ့လိုမယ္လို႔သတိေပးခ်င္တာပါ ဒါက ကေလးကိုလဲပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာေစခ်င္ပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ကြၽန္မတို႔ကေလးကိုေသခ်ာနားဝင္ေအာင္ေသခ်ာေျပာျပလိုက္ပါျပမယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ"
"အဲ့တာဆိုခြင့္ျပဳပါအုံးေနာ္Dr."
"အစ္မရယ္ကြၽန္မေတာ့စိတ္ညစ္ေတာ့တာပါပဲ သားေလးကိုဘယ္လိုေျပာရမလဲအစ္မရယ္"
"ညီမရယ္ သားဂ်ီကလိမၼာတဲ့ကေလးပါအမွန္တရားကိုလဲလက္ခံနိုင္တဲ့ကေလးဆိုတာအစ္မယုံၾကည္တယ္"
"ဒါေပမဲ့သားေလးေရွ႕ေရးအတြက္ရင္ေလးမိတယ္အစ္မရယ္ အခုေခတ္ကေယာက်္ားေလးမိန္းကေလးမေ႐ြးတဲ့လူေတြလဲရွိတယ္မဟုတ္လား သားေလးကိုမေတာ္တေရာ္ေတြနဲ႕ေတြ႕မွာစိတ္ပူမိတယ္အစ္မရယ္"
"သားထယ္လဲရွိပါတယ္ သားJoonေရာသားHopeေရာက သားဂ်ီကိုေစာင့္ေရွာင့္ေပးၾကမွာပါ ၿပီးေတာ့သားထယ္က သူ႕ဂ်ီေလးကိုဒီလိုမ်ိဳးလက္လြတ္စပယ္ထားမယ္လို႔ေတာ့အစ္မမထင္ပါဘူး"
"အစ္မလဲသိေနတာလား"
"အြန္းသိတာေပါ့ဒီကေလးေတြကအစ္မတို႔လက္ေပၚတင္ႀကီးလာၾကတာသူတို႔အခ်င္းခ်င္းတာမေျပာၾကေသးတာ သူတို႔အျပဳအမူေတြကသက္ေသပဲေလ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အစ္မကေတာ့သားဂ်ီကိုသားမက္ေတာ္ရမွာပိုလိုေတာင္ေပ်ာ္ေသး"
"အဟင့္ အစ္မရယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သားေလးကိုအခုလိုၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴလက္ခံေပးၿပီး သားရင္းတစ္ေယာက္လို႔ခ်စ္ခင္ေပးတဲ့အတြက္"
"ဒါကေျပာစရာလိုလို႔လားညီမရယ္ သားဂ်ီကလဲ အစ္မသားလိုပါပဲ"
"သားထယ္ေလးကိုကြၽန္မယုံၾကည္ပါအစ္မ သားဂ်ီကိုေစာင့္ေရွာင့္ေပးနိုင္လိမ့္မယ္လို႔ေလ"
"အစ္မတို႔ကမိဘတို႔ရဲ႕ဝတ္တရားအရထိမ္းျမႇားခ်င္ကိုအခုလုပ္လိုက္ၿပီပဲ က်န္တာကေလးေတြအပိုင္းျဖစ္သြားၿပီထင္တယ္ အခ်ိန္သိပ္ဆြဲေနရင္ေတာ့ တစ္ခါထဲလက္ထပ္ေပးလိုက္ၾကမလား"
"အဲ့လိုလုပ္ၾကမလား အစ္မ"
"လုပ္ၾကတာေပါ့"
ဟားးးးဟားးးးဟားးးကေလးေတြအတြက္ပူေဆြးလိုက္ေပ်ာ္႐ႊင္လိုက္နဲ႕အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေနတာေတြကအခုလဲMrs.Kimနဲ႕Mrs.Parkတို႔လဲမိဘေတြထဲကမိဘေတြမို႔လို႔သူတို႔ကေလးေတြတြက္ခုနကပဲပူေဆြးလိုက္အခုပဲရယ္ေမာေနလိုက္နဲ႕ေဆး႐ုံရဲ႕တစ္ေန႕ရာရာမွာထိုင္ကရယ္ေမာေနၾကခ်င္းပင္....
ေဆး႐ုံရဲ႕တစ္ေနရာရာမွာရွိတဲ့အခန္းတစ္ခန္းထဲကေကာင္ေလးေတြေလးေယာက္ကလဲတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္စလိုက္ေနာက္လိုက္စကားေလးေျပာလိုက္နဲ႕ရယ္ေမာေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကေလသည္ ။
########## (¬､¬) ##########
🐯🐣