နောက်တစ်နေ့ရောက်သော် Kimသည် ခြံထဲ စာထိုင်ဖတ်နေကြ နေရာလေးတွင် တစ်ယောက်ထဲ မိူင်ထွေစွာ ထိုင်နေသည်။ ထိုစဉ် ဘေးအိမ်မှ မီ ရောက်လာသည်။
"Kim"
"အော် မီ လာထိုင်လေ"
"Kim မျက်နှာ မကောင်းပါလား ဘာဖြစ်လို့လဲ
လီလီရော"
"လီလီ ပြန်သွားပြီ သူ့အမေပြန်ခေါ်သွားတာ"
"ဒါဆို နင်"
(မီ စကားမဆုံးခင် သူမ ဖြတ်ပြောလိုက်သည်)
"အစကတည်းက ငါက တစ်ယောက်ထဲပဲလေ
နေရာမှန်ကို ပြန် ရောက်သွားတာပေါ့"
"လီလီ ကရော ပြန်လာခေါ်တော့ လိုက်သွားရောလား"
"ဘယ်ကလာ မလိုက်ချင်လို့ ဂျီကျနေတာ ဆွန်းရိပ်မိသွားမှာစိုးလို့ မနည်းထည့်ပေးလိုက်ရတယ်"
"လီလီလေးတောင် အဲ့လိုဖြစ်နေရင် သူရဲ့
အမှတ်တရလေးတွေ ကျန်ခဲ့တဲ့ အိမ်မှာ နင်ကရော အဆင်ပြေပါမလား။ "
"မီရယ် ငါအဆင်ပြေပါတယ် နင်သိတယ်မ
ဟုက်လား သူနဲ့ငါရဲ့ ဒီအခြေအနေက အကောင်း ဆုံးအနေအထားဆိုတာ"
"Kim ငါအမြဲပြောတယ်နော် နင်စိတ်ချမ်းသာဖို့ လိုတယ်ဆိုတာ။ နင်အမြဲ အထီးကျန်စွာ နေလာခဲ့ရတာ နင်စိတ်ချမ်းသာတယ်ဆို ဘာမဆို လုပ်ပစ်လိုက် ငါအမြဲ အားပေးနေမယ်"
"ကျေးဇူးပါ သူငယ်ချင်းရယ်"
"ရပါတယ် Kimရယ်။ ပေါ်ပီလေးကို ကြည့်ပါအုံး သူ့သခင် ပြန်သွားတာကို မသိဘူး ပျော်နေရှာတာ"
"ပေါ်ပီ က အိမ်ထဲမှာ မဟုက်ရင်ပြီးရော ဘယ်နေရာမဆို ပျော်နေတာ"
"အေး သူက လမ်းဗိုလ်လေးလေ"
(သူမတို့ နှစ်ယောက် ပေါ်ပီလေးကို ကြည့်ပြီး ပြံုးနေကြသည်)
"ပေါ်ပီ ဆိုလို့ Kim မီ့ကို ပေါ်ပီလေး ပေးခဲ့ချင်
တယ်။ မီ သိပါတယ် Kimက ဒီအိမ်လေးကနေ ထွက်သွားရတော့မှာ ဆိုတော့ ပေါ်ပီလေးကို စောင့်ရှောက်ပေးပါနော်။ ဂယ်ရီ လာမှာလည်း ကြောက်တယ် သိတဲ့အတိုင်း သူက အချစ်ကြီး
စိတ်ကြီးတယ်။ အသက်တွေလည်း ကြီးနေပါပြီ
သူ့ကို အော်ရမှာလည်း ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ အရမ်း
ရှက်တယ်။"
"Kimရယ် ပေါ်ပီ လေးအတွက် စိတ်ချပါ ဒါနဲ့
ဘယ်မှမထွက်သွားရဘူးနော် နင်က ဒီအိမ်လေးမှာပဲ ငါတို့နဲ့အတူ အိုမင်းသွားရမှာ ပြီးတော့ နင်
အရမ်း ကြိုက်တဲ့ Kimchi ကို ငါက အမြဲ လာပို့ပေးမှာမို့လို့"
(သူမပြောလိုက်သော စကားကြောင့် Kim ပြံုးနေသည်။ထိုစဉ် မီမှ ဖုန်းမြည်သံတစ်ခု ကြားလိုက်မိသည်။)
"Kimဖုန်းလာနေတာလား မသိဘူး"
"ဟုက်လား Kimသွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်"
"ကလင် ကလင် ကလင် (ဖုန်းမြည်သံ)"
"Hello"
"Hello Kimရေ ဆွန်းပါ"
"အော် ဆွန်းပြောလေ"
"မနက်ကျရင် ဆွန်းတို့အိမ်ကို ထမင်းစား
ဖိတ်ချင်လို့ပါ။ ဒီမှာ လီလီရဲ့ အဖေကလေ Kimကို ကျေးဇူးတင်ချင်လို့တဲ့ အဲ့ဒါ အားတယ်ဆို လာခဲ့ပေးပါနော် Kim"
"Omm ငါအားပါတယ် လာခဲ့လိုက်မယ်နော်"
"အွန်း ကျေးဇူးပါနော် Kim"
"ဒါဆို မနက်ဖြန်တွေ့မယ်နော်"
(Kimဖုန်းပြောပြီး အပြင်သို့ ထွက်လာသည်။
ထိုစဉ် ထိုင်နေသော မီမှ မေးငေါ့ပြီး မေးလိုက်သည်။)
"ဘယ်သူဆက်တာလဲ Kim လီလီလား"
"မဟုက်ဘူး သူ့အမေ ဆွန်း ဆက်တာ မနက်ဖြန် အိမ်ကို ထမင်းလာစားပါတဲ့လေ"
"အမယ် ဒါဆို ရှင်ပျော်သွားတာပေါ့နော် ကြည့်ပါအုံး ခုနက မျက်နှာနဲ့တောင် မတူဘူး ပြံုးလို့
ရွှင်လို့"
(သူမ စနောက်လိုက်သော စကားကြောင့် Kimပြံုးနေလေသည်။)
ဒီလိုနဲ့ မနက်ရောက်သော် လီလီတို့အိမ်သွားရန်ပြင်ဆင်နေသည်။ လီလီအိမ်ရှေ့ရောက် သော်အခါတွင် Kimတံခါးခေါက်လိုက်သည်။
"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်"
(ဆွန်း ထွက်လာသည်။ )
"ဟယ် Kim လာ အထဲဝင်"
Kim. ဝင်လာပြီးလျှင် ဟိုကြည့် ဒီကြည့် လုပ်နေသည်။
"Kim ဘာသောက်မလဲ"
"ဘာမှမသောက်တော့ဘူး ရတယ်"
"သောက်ပါ Kimရဲ့ အပူလား အအေးလား"
"အင်း ကော်ဖီပဲ လုပ်လိုက်ပါ"
"ဒါဆို ခဏစောင့်နော် ဆွန်းသွားဖျော်လိုက်
အုံးမယ်"
(ဆွန်း ကော်ဖီသွားဖျော်နေစဉ် လီလီအပေါ်ထပ်မှ Kim ကို မြင်လိုက်သော် ပြေးဆင်းလာသည်။ လီလီမှ Kimဟုခေါ်၍ ပြေးဖတ်လိုက်သည် ထို့နောက် Kissပါ ပေးလ်ုက်သည်။) Kim မှ...
"လီလီ လူကြီးတွေ ရှိတယ်လေ မြင်သွားမှဖြင့်"
"မမြင်ပါဘူး။လီလီ Kim ကို လွမ်းလို့ပါ"
"Kimလည်း ကလေးကို အရမ်း လွမ်းနေတာ"
ထိုစဉ် ဆွန်းကော်ဖီခွက် ကိုင်ပြီး ဝင်လာသည်။
ဆွန်းမှ Kim တို့ပြောသံကို နားစွန်နားဖျားကြား၍
"အမယ် ဘာတွေ အလွမ်းသည်နေ ကျတာလဲ
လီလီ သမီး မသွားခင်တုန်းက မသွားချင်ဘူး ဘာညာပြောခဲ့တာလေ အန်တီKim ကိုပြန်တိုင် လ်ုက်ရမလား"
( သူမ ရယ်ပြီး လီလီက်ု စလိုက်သည်။ )
"မဟုက်ပါဘူး မေမေရယ် အဲ့တုန်းက အန်တီKimနဲ့မှ မသိသေးတာ"
"ခုတော့ သိသွားကြပြီပေါ့ ဟုက်လား"
Kimမှ
"လီလီ လေးက လိမ္မာတဲ့ ကလေးဖြစ်လို့ ဘယ်အိမ်ရောက်ရောက် အဆင်ပြေမယ့် ကလေးမျိုးပါ"
"လီလီ ကလည်း အန်တီက သဘောကောင်းလို့ လိမ္မာတာပါ သဘောမကောင်းတဲ့ အန်တီတွေနဲ့တွေ့ကြည့်ပါလား"
ဆွန်းမှ
" ကဲကဲ ဒါဆို တို့တွေ ထမင်းစားဖို့ လုပ်ကြတာပေါ့ ပြင်ဆင်ပြီးရင်ခေါ်လိုက်မယ်နော် အေးဆေး စကားပြောကြ"
"ဟုက်ကဲ့ မေမေ"
ထို့နောက် ထမင်းစားဝိုင်း အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ထို ထမင်းစားဝိုင်းတွင် လီလီ၏ အဖေဖြစ်သူ ဦးထွန်းအေးမှ......
"မစ္စKimရေ လီလီလေးကတော့ ပြန်လာကထဲက Kimသဘောကောင်းတဲ့ အကြောင်းတွေ
ချည်း လာပြောနေတာ ကျွန်တော့် သမီးလေးကို
စေတနာထားစောင့်ရှောက်ပေးလ်ု့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် Kim"
"ရပါတယ် အချင်းချင်းတွေပဲ ကျေးဇူးတင်စရာမလိုပါဘူးရှင်"
ဆွန်းမှ....
"ကဲကဲ စကားတွေ များနေတာ ဟင်းတွေ အေးကုန်တော့မယ်"
လီလီတို့ ထမင်းစားပြီးသော်....
"မေမေ လီလီ Kimနဲ့ အပေါ်ထပ်မှာ စကားခဏ သွားပြောလိုက်အုံးမယ်နော် အိမ်လည်းလိုက်ပြရင်းနဲ့"
"Omm ဒါဆို အေးဆေးပြောကြနော် မေမေအောက်မှာ အအေးဖျော်ထားလိုက်မယ်"
"ဟုက်ကဲ့ လာKim လီလီ အခန်းလိုက်ပြမယ်"
(လီလီနှင့်Kimတို့ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားကြ
သည်။ )
"လာ Kim ဒါလီလီ အခန်း Kim အဆင်ပြေရဲ့လား နေရောကောင်းရဲ့လား"
"ပြေပါတယ် နေလည်းကောင်းပါ့ မကောင်းတာက ရင်ထဲမှာ ကလေးမရှိတော့ Kim တစ်ယောက်ထဲမနေချင်ဘူး။အထီးကျန်တယ်"
"Kim ရယ်"
"ဟု ပြောပြီး လီလီ Kimနူတ်ခမ်းလေးကို အနမ်းပေးလိုက်သည်။ထိုနောက် Kimမှ လီလီကို ပြန်အနမ်းပေးကာ အနမ်းများ ဖလှယ်နေကြသည်။"
(ထိုစဉ် အောက်ထပ် မီးဖိုခန်းတွင်အအေးဖျော်နေသောဆွန်းမှ အပေါ်ထပ်သို့ မော့
ကြည့်၍လှမ်းအော်လိုက်သည်။)
"လီလီရေ အအေး လာယူအုံးလေ ဖျော်ပြီးပြီ"
(သူမတို့ မကြားပေ)
"ဟင် သူတို့မကြားဘူးထင်တယ် ငါပဲ သွားပေးလိုက်ပါတော့မယ်"
(လီလီ၏အမေ အအေးခွက်တွေ ကိုင်၍ အပေါ်သို့ တက်လာစဉ် သူမ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းမှာ သူမအတွက် အလွန် ထိတ်လန့်စရာ ကောင်းသော မြင်ကွင်းဖြစ်နေပေသည်။ သူမလက်ထဲမှ အအေးခွက်များ လွတ်ကျသွား
သည်။)
"ခွမ်း......."
အသံကျယ်လောင်စွာဖြင့်
"Kim.......
နင်တို့ အဲ့ဒါ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ။
နင့်မှာ သားသမီး မရှိဘူးဆိုတိုင်း ကိုယ်ချင်းမစာမနာ သူများ သားသမီးကို နင်ဘာတွေ
လုပ်နေတာလဲ ခုချက်ချင်းထွက်သွား ငါ့အိမ်ကနေ ထွက်သွား....."
"မဟုက်ဘူး ဆွန်း ငါရှင်းပြမယ်"
"နင်ကိုငါ ထွက်သွားလို့ပြောနေတယ်နော် ငါ"ရဲ"
ခေါ်လိုက်ရမလား"
"ငါ့ကို ခဏလောက် ရှင်းပြခွင့်ပေးပါ ဆွန်းရယ်"
"ငါနင့်ကို ထွက်သွားလို့ပြောနေတယ်နော် နင့်မှာ အရှက်မရှိဘူးလား နင့်သားသမီးအရွယ်လောက်ရှိတဲ့ကလေးကို နင်မို့လို့ ဖျက်စီးရက်
တယ်။ခုချက်ချင်း ငါ့အိမ်ကနေ ထွက်သွား
ပြီးတော့ နင်ငါ့သမီးနဲ့ ထပ်ပြီး လာပက်သက်နေအုံးမယ်ဆိုရင် နင့်ကိုငါ တရားစွဲမယ် အဲ့ဒါ သိထား..."
"မေမေ Kimမှာ အပြစ်မရှိပါဘူး။လီလီ အ
ပြစ်တွေပါ လီလီစခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းပါ"
"လီလီ နင့်ပါးစပ်ပိတ်ထား
တော်သေးတာပေါ့ လီလီအဖေ အလုပ်ကိစ္စနဲ့အပြင်ခဏ ထွက်သွားပေလို့ မဟုက်ရင်
အရှက်ကွဲကုန်မှာ ပတ်ဝန်းကျင်က သိရင်လည်း
ရှက်စရာကြီး ငါ့ကို အရှက်မခွဲကြပါနဲ့တော့။
Kim ငါ့ကို သနားတယ် ကိုယ်ချင်းစာတယ်
ဆိုရင် ငါ့အိမ်ကနေ ခုချက်ချင်းထွက်သွားပေးပါ။ငါတကယ်ကို တောင်းပန်ပါတယ်။"
Kimခမျာ ဆွန်းကိုကြည့်၍ ဘာမျှမပြောနိုင် တော့ပေ။သိမ်ငယ်သော မျက်နှာလေးဖြင့် သူမတို့အခန်း အပြင်ဘက်သို့ လှည့်ထွက်စဉ် လီလီမှ သူမ၏ လက်ကို ဖမ်းဆွဲထားလိုက်သည်။
"Kim ထားမသွားပါနဲ့နော်"
Kimမှ လီလီ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖမ်းဆုပ်၍
"လီလီ ကလေးရယ် စိတ်အေးအေးထားပါ။
Kimအကောင်းဆုံးဖြေရှင်းပါ့မယ်"
ထို့နောက် Kimထွက်ခွါသွားသည်နှင့် လီလီလေး လည်းငိုပြီး ကျန်နေခဲ့သည်။လီလီ ၏စိတ်ထဲ
တွင် သူမမိဘ၏ နေအိမ်ဠ် အတင့်ရဲခဲ့သည်ကို ပြန်တွေးပြီး နောင်တအကြီးအကျယ် ရနေလေသည်။
Kimသည်လည်း သူမနေအိမ်သို့ ရောက်သောအခါတွင် စိတ်ထဲ မလုံမလဲ မတင်မကျ ဖြစ်၍
ရှက်နေလေသည်။ သူမ တစ်သက်လုံး ထိန်း
သိမ်းလာသော ဂုဏ်သိက္ခာများ ထိုနေ့တွင် ကျဆုံးသွားပြီဖြစ်သည်။ သူမ၏ အတွေးထဲ
တွင် သူမနေအိမ်မှ အပြီးအပိုင် ထွက်ခွါသွားရ
မည်လား လီလီအား ပြန်ခေါ်ထားရမည်လား စိတ်ထဲ ဒွိဟ ဖြစ်နေလေသည်။
သူမ စိတ်ပျက်လက်ပျက်လက်ပျက် ဖြင့် အိပ်ယာထဲလှဲနေလေသည်။ သူမတွင် ပြန်လည် ရုန်းထရန် အင်းအားများမရှိတော့ပေ။သူမ မိုးလင်ပေါက်အထိ အိပ်ပျော် သွားသည်။မိုးလင်းသော် မီမှ တံခါးမကြီး ပွင့်နေ၍ အိမ်ထဲ
ဝင်လာခဲ့သည်။
"Kim......Kimရှိလားဟင်"
မီအပေါ်ထပ်သိူ့ တက်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် Kimအိပ်ပျော်နေသည်ကို သူမတွေ့သွားသည်။
"Kim.....Kim.......Kim"
သူမ လူပ်နိုးသော်လည်း Kimမှ တုံပြန်ခြင်း မရှိ
သတိလစ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထိုစဉ် မီမှ ဆေးရုံကားခေါ်၍ ဆေးရုံတင်လိုက်သည်။ထို့နောက်
အချိန်အတန်ကြာသော် Kim သတိပြန်လည်လာခဲ့သည်။ ထိုစဉ် မီမှ.....
"Kim.....,Kim ဘာတွေဖြစ်လာတာလဲဟင် Kim
နင်အဆင်ပြေရဲ့လား"
Kimသည် မီပြောနေသောစကားများကို နားထဲမဝင် မျက်ရည်များ ကြလာသည်။
"Kim ရယ် မငိုပါနဲ့တော့ နင်အရမ်းပင်ပန်းနေပြီ
ငါဘာမှမမေးတော့ပါဘူး။ လောလောဆယ် အနားယူလိုက်အုံးနော်။ ငါ.....ငါ ဘာလုပ်ပေးရမှန်းမသိတော့ဘူး။ "
Kimမှ......
"မီ ငါအသက်မရှင်ချင်တော့ဘူး။"
"Kim ရယ် ငါနင့် ဘေးမှာ အမြဲတမ်းရှိနေမှာပါ။
ဘာမှ မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ငါလီလီကို ဆက်သွယ် ခေါ် ယူပေးပါ့မယ်။"
"မခေါ်နဲ့ မီ ငါ......ငါတို့အကြောင်းကို ဆွန်းသိသွားခဲ့ပြီ။ ဘယ်လိုမှ ဆက်သွယ်လို့ မရနိုင် တော့ဘူး။ ငါအရမ်း နောင်တရနေပါပြီ ငါ
ကြောင့် လီလီလေးကို မနစ်မွန်းစေချင်တော့ဘူး"
"ဒါဆို နင်ဘာဆက်လုပ်မှာလဲ။ ဒီလိုပဲ နေတော့မှာလား။ နင် အသက်တို သွားလိမ့်မယ်နော်။ ငါဘာလုပ်ပေးရမလဲ။ "
"မီ နင်သိလား ငါ့ကို ခုလိုမျိုး ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးလို့ ငါအရမ်းကို ကျေးဇူးတင်လှပြီ။
ဒီ့ထပ်ပိုပြီး ငါနင့်ကို အပူမကပ်ချင်တော့ပါဘူး။ နင်လည်း ငါ့အတွက်နဲ့ ပင်ပန်းလောက် ရောပေါ့။ "
"ဘယ်သူပြောလဲ ငါပင်ပန်းတယ်လို့ ငါနည်း
နည်းလေးမှ မပင်ပန်ပါဘူးကွယ် နင်ပင်ပန်း
စိတ်ဆင်းရဲနေတာကိုသာ ငါမကြည့်ရက်နိုင် တော့တာ နင်လည်း တော်တော် ဝဍ်ကြွေး ကြီးတာပဲနော် ဂယ်ရီ တုန်းကလည်း ဂယ်ရီကြောင့်မို့
ခုလည်း လီလီ ကြောင့် နင်အရူးတစ်ပိုင်းဖြစ်နေပြီ။နင်လောလောဆယ် တော့ နားလိုက်ပါအုံး။
နောက်တော့ အဆင်ပြေသွားမှာပါ။"
ထို့နောက် Kimသည် ဆေးရုံတွင်ရက်အနည်းငယ် အနားယူ၍ သူမနေအိမ်သို့ ပြန်လည် ရောက်
လာခဲ့သည်။ သူမနေအိမ်တွင် အနားယူ
နေစဉ်.....
"တင်းဒေါင် တင်းဒေါင်" (ဘဲမြည်သံ)
"မီ လားမသိဘူး"
(Kim တံခါးဖွင့်လိုက်သော် လီလီ၏ အမေ ဆွန်း
ဖြစ်နေလေသည်။)
ဒီအတောအတွင်း နိုင်ငံရေး အခြေအနေ အခက်အခဲတွေအများကြီး ရှိခဲ့လို့
မတင်ဖြစ်တော့တာ တောင်းပန်ပါတယ်နော်။ part (13)က ဇာတ်သိမ်းပိုင်းမို့ စောင့်
မျှော်ပေးကြပါအုံး။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်💜