Kabanata 19:
Encounter
Threscia Alessandra's Point of View
I tried to open the lid of the bottle of mineral water I'm holding but it was too tight. I just sighed and gave up on opening it.
"Give me," napatingin ako kay Grant nang umupo ito sa tabi ko. Agad kong naamoy ang pabango niyang Creed Adventus na medyo nahaluan ng pawis dahil siguro sa laro. Nonetheless, he still smells good and manly.
Our eyes met and he's just eyeing me and waiting if I'll give him the bottle or not. I beamed and offered the bottle of mineral water to him.
He accepted it and opened the lid effortlessly. He then removed the lid of it and gave me. Tinanggap ko naman 'yon at nagpasalamat sa kaniya. Umiwas na ako ng tingin para uminom sa plastic bottle.
Nang maginhawaan ako ay sinara ko na ulit at nilagay sa baba. Kalaunan ay kinuha ko ang sports bag niya na nasa tabi ko. Binuksan ko iyon at bumungad sa akin ang mga damit niya, wallet, phone at face towel.
Kinuha ko ang face towel at sumulyap kay Grant na nasa tabi ko lang. Inabot ko 'yon sa kaniya dahilan para mapatingin siya sa akin. Tinanggap niya naman 'yon.
"Kuha lang ako ng gatorade," paalam ko ngunit hindi pa rin siya umiimik. He's just looking at me, intently as if he's memorizing my face.
"No need, it's coming this way," he said.
"Here," nalipat ko ang tingin ko kay Blaire nang magsalita siya at nag-abot ng isang bote ng gatorade kay Grant. Tinanggap naman ni Grant 'yon at bago umalis si Blaire ay binigyan niya muna ako ng isang ngiti na nang-aasar.
She also wiggled her brows into me making me raise a brow. Humagikgik lang ito at umalis na sa harapan namin. Huminga ako ng malalim at tumingin kay Grant na umiinom na ngayon ng gatorade.
Bumaba ang tingin ko sa adam's apple niya na tumataas at baba iyon dahil sa paglagok niya. Umiwas na ako ng tingin nang mapagtanto ko na iba na naman ang naisip ko.
"Threscia..." my heart started to pound like wild when Grant called my name. Lumingon ako sa kaniya at binigyan siya ng isang nagtatanong na ekspresyon.
"Hmm?" My voice went singsong as our eyes met. He then immediately looked away.
"It's nothing, forget it," kalaunan ay aniya na ikinatango ko lang. Napansin ko naman na basang-basa ng pawis ang likod ng suot niyang padded shirt. Huminga ako ng malalim bago nagsalita.
"Give me the towel and stand," I then spoke. Binalik niya sa akin ang tingin niya at tumango. Sinunod niya naman ang sinabi ko.
Nang makatayo siya ay pumunta ako sa likod niya para punasan ang basang pawis sa loob. I then entered my left hand inside of his shirt and I immediately felt his sweat towards my palm even if I'm holding a face towel.
Hindi na ako pumatong sa bleachers dahil hindi naman nalalayo ang height namin. Matangkad kasi ako kaya hindi ko na kailangang pumatong sa bleachers. I then gently wipe his sweat using the face towel.
Grabe, pawis na pawis talaga siya. Nang mapunasan ko na ay inilabas ko na ang panyo mula sa loob at kumuha ulit ng isang face towel sa sports bag niya.
Nilagay ko naman doon ang basang-basa na face towel. Animo'y binasa iyon ng tubig. Nang makakuha ako ng tuyo na bimpo ay nagsalita ulit ako.
"Ahmm, face me," mahina kong ani ngunit sapat na iyon para marinig niya. Maya-maya ay humarap naman siya sa akin. Itinaas ko na ang kaliwa kong kamay para abutin ang noo niya.
Agad kong idinampi ang face towel sa noo niya at pinunasan ang pawis niya pababa sa gilid ng mukha niya. He was just staring at me while I'm doing it. Kinalma ko ang sarili ko kahit pa na kinikilig ako.
Mabuti na lang at pinayagan niya akong gawin ito sa kaniya. Ramdam ko na nakatingin sa amin ang iba pero hindi ko sila pinansin. Maya-maya pa ay lalong umingay ang paligid. Kumunot naman ang noo ko dahil doon.
May nangyayari ba?
"Sana all may jowa!" Natatawang komento ni Sir Roberto dahilan para mapatawa naman ang madla at ang iba naman ay kinikilig.
Napahinto ako at wala sa sariling napatingin sa LED Display. Nanlaki ang mga mata ko nang naka-focus kami ngayon ni Grant sa LED Display.
Napasinghap ako at agad na napayakap kay Grant dahilan para kiligin ang madla na animo'y nanonood ng isang romantic drama dahil sa kilig na nasasaksihan.
Tinago ko agad ang mukha ko sa matigas niyang dibdib. Rinig ko na napatawa ng mahina si Grant at niyakap ako gamit ang kanan niyang braso.
"Awwwww, sana all!"
"Gosh, kinikilig ako!"
"Halaaaa, sana all may jowa!"
Rinig kong sigaw ng iba at mas lalo kong isinubsob ang mukha ko sa dibdib niya dahil sa labis na kahihiyan. Naamoy ko naman ang Creed Adventus niyang pabango at kahali-halina naman 'yon sa pang-amoy ko.
I really love his smell.
"I'm shy..." sambit ko.
"Don't be, baobei," bumilis lalo ang tibok ng puso ko nang tawagin niya akong 'darling' sa Chinese. Naramdaman ko namang uminit ang buong katawan ko dahil sa narini.
My gosh, I can't handle this kiligness!
"Wow, sana all sweet. Mukhang hindi na kailangang manalo ni Mr. Yuan sa laro dahil me'ron siyang maganda at supportive na fiancee," lalo akong yumakap kay Grant nang may nagsalita sa tabi namin. Mukhang lumapit na sa amin ang emcee na si Ms. Brielle.
Kahit na naiinitan na ako ay ininda ko 'yon dahil nahihiya ako. Gosh, kayo ba naman i-focus.
"My fiancee is shy," komento ni Grant gamit ang mic dahilan para lalong umingay ang paligid namin. Pati ang emcee ay kinilig sa amin.
"Yiehhhh! Sana all fiancee!"
"Halaaa ang swerte nila sa isa't isa!"
"Bagay na bagay, whaaa!"
"Alright, everyone. Let's get back to our couple later. The second quarter of the first game is about to start," ani ni Ms. Brielle at nakahinga ako ng malalim nang nilubayan na niya kaming dalawa.
"Naka-focus pa rin ba tayo?" Tanong ko kay Grant habang nakasubsob pa rin ang mukha ko sa dibdib niya. Nararamdaman ko ang mainit na hininga ko at natitiyak ko na pawis na rin ako.
"Hindi na. As much as I want to hug you, I need to win this game, baobei. You can have all of me later. See you later," tugon nito. I just purse my lips and separated from the hug. Nang nahanginan ang mukha ko ay guminhawa ang loob ko.
Nang humiwalay ako sa kaniya ay nagtama ang mga mata namin. He then gave me a smile and leaned forward to give me a kiss on my forehead. Napasinghap naman ako sa ginawa niya at nakatulala lang ako nang iniwan niya ako.
Umupo ako at napahawak sa magkabila kong pisngi nang naramdaman na uminit iyon. Totoo ba ang narinig ko? Gusto akong yakapin ni Grant?
Is he serious or joking? O baka ginawa niya lang 'yon dahil maraming tao? Huminga ako ng malalim at umiling na lang.
Bahala na, ang mahalaga ay sweet sa akin si Grant. I then calmed myself and took three deep breaths as I concentrated on the game. As Mr. Jude whistled, the second quarter of the first game began.
My attention is only on Grant who's running and playing well. Napansin ko rin na kanina pa sila nagtatapat ni Foster at para bang may galit sa isa't isa. Napailing na lang ako at pingpatuloy ang panonood sa laro.
Indeed, this collegiate league of sports will have a place in my heart. It is the time when I felt special to Grant.
IT WAS TWO WEEKS ago when the collegiate league of sports is completed. It was indeed special to us because we are still the overall champion so the title of defending champion is still ours.
Kami kasi ang may pinakaraming wins kaya kami ang overall champion. Of course, we won in cheerleading and I won in rhythmic gymnastics. Nanalo rin sila Grant sa football match. Today is Saturday and Grant invited me to a Saturday date.
Well, two weeks ago, my relationship with Grant is getting smoother. Certainly, we looked more like an engaged couple than before. It feels unimaginable that the moment I'm waiting for is now happening.
Natupad na ang kalahati sa pangarap ko sa buhay, 'yon ay ang makasam si Grant. Now, Grant already treats me like a fiancee compared to before. I was smiling while staring at my beautiful reflection in my vanity mirror.
I merely applied simple makeup and I just let my hair fall. When I got satisfied with my look, I reached for my handbag and rose from my sit.
I then took a glance at my wall clock. It's already 8:23 AM and we haven't eaten breakfast yet.
Lumabas na ako sa kwarto at sinara ang pinto. Bumaba na ako at nakita ko agad si Grant na naghihintay sa sofa habang abala ito sa phone niya. Pinagmasdan ko ang outfit niya.
He's just sporting simple neutral fitted trousers for men and pair them with a grey t-shirt. It's just a simple outfit but he stands out in anything he wears. Lahat ay bagay sa kaniya.
"Baobei, let's go," tawag ko sa atensyon niya pagbaba ko. Napatigil ito sa pagkulikot sa phone niya at napasulyap sa akin. Ngumiti siya at tumayo na. 'Baobei' na ang naging endearment namin.
Kapagkuwa'y nakapamulsa ito. Lumapit na ako sa kaniya at kumapit sa braso niya. Maglalakad na sana ako ngunit napansin ko na hindi pa rin siya gumagalaw sa pwesto niya at nakatitig lang sa akin.
Kinaway ko ang kamay ko sa mukha niya at kumunot ang noo ko nang napakurap ito.
"Are you okay?" Nag-aalala kong tanong. He just nodded at me.
"You're beautiful," wika niya na ikinatibok ng mabilis ng puso ko. Ngumiti ako sa kaniya. He never to fails my heart beats go crazy, huh.
"I know but thank you for the compliment, baobei," tugon ko at pagkatapos ay lumabas na kami ng bahay namin.
"Let's have breakfast outside," he suggested and I just nodded at him while clinging my left hand into his right arm. He opened the door of the passenger's seat of his car.
Bumitaw na ako sa kaniya at pumasok sa loob. Marahan niyang sinara ang pinto at ikinabit ko agad ang seatbelt ko. Kalaunan ay pumasok na si Grant sa driver's seat.
Pinaandar na niya ito at binuksan naman ng security guard ang gate para makalabas kami. Nasa main road na kami nang nag-vibrate ang phone na nasa loob ng handbag ko. Binuksan ko ito at kinuha mula roon ang phone ko.
Kapagkuwa'y tiningnan ko kung sino ang nag-text, it's Mom.
From Mom:
My dear, join us and Grant for breakfast today.
Pagkabasa ko ay sumulyap ako kay Grant na abala sa pagmamaneho.
"Mom invited us to have breakfast at our mansion," I informed him. Tinapunan niya saglit ako ng tingin at tumango lang. Nakangiti ko namang ibinalik ang tingin sa phone ko at agad na nag-reply.
To Mom:
Sure, Mom. We're on our way. Is Bethany there?
From Mom:
She's on leave, don't mind her. Be careful on your way.
Nakahinga naman ako ng maluwang nang mabasa ko na wala si Bethany sa mansion. Hindi ko alam pero ayaw ko na sila magtagpo pa ni Grant.
Tinanong ko naman minsan si Grant tungkol kay Bethany, kung ano nararamdaman niya. Sagot niya sa akin na hindi na niya mahal si Bethany at 'yon ang pinanghahawakan ko.
Speaking of Bethany, himala yata na hindi niya kami ginugulo. Well, it is better this way. Hindi naman nagtagal ay nakarating na kami sa mansion namin. Pagbukas ng magarbo naming tarangkahan ay agad na pinasok ni Grant ang kotse niya.
He then drove it the circular driveway until we arrived at the main door of our mansion. Pagkahinto ng kotse niya ay pinatay na niya rin ang makina nito.
Tinanggal ko na rin ang pagkakakabit ng seatbelt ko. Maya-maya ay lumapit sa amin si Kuya Lars at pinagbuksan ako ng pinto.
Bumaba na ako at nagpasalamat sa kaniya. Sumulyap ako kay Grant na nakababa na sa kotse. Lumapit na ako sa kaniya at kumapit ulit sa kanan niyang braso.
Pinagkatiwala niya kay Kuya Lars ang susi ng kotse niya dahil dadalhin niya ito sa garahe. Sabay kaming pumasok ni Grant sa mansion na nakabukas. Pagpasok namin ay sinara ito ng dalawang kasambahay.
Maya-maya ay may may kumatok pagpasok namin dahilan para mapatigil kami ni Grant at napalingon sa pinto. Binuksan ulit ito ng dalawa naming kasambahay at nanlaki ang mga mata ko nang sumalubong sa amin si Bethany na tila nagulat nang makita kami.
Wala sa sariling napasulyap ako kay Grant na seryoso lang na nakatingin kay Bethany. Binalik ko ulit ang tingin ko kay Bethany na ngayo'y nangungulilang nakatitig kay Grant. Agad namang kumulo ang dugo ko.
What is she doing here? Sana ay hindi na siya bumalik, bakit bumalik pa siya? Maya-maya ay napatingin sa akin si Bethany at sinamaan ng tingin. Nilabanan ko naman siya ng tingin at tinaasan ng isang kilay.
"What are you looking at?" Masungit kong tanong dahil sa tingin na ibinigay niya sa akin.
"Ikaw ang dahilan kung bakit nakipaghiwalay si Grant sa akin."
To be continued...