" ងើបមកណា អូននឹងមើលថែរបងឲ្យល្អណា!
!ហ្ហឹក..." teahyung យំបណ្ដើរយកដៃអង្រួនរាងកាយអ្នកកំពុងគេងបណ្ដើរតែវាហាក់គ្មានបានការសោះ៕
" ហ្ហឹកៗ...jungអូនសុំទោសដែលអូនមិនអាចមើលថែបងបានហ្ហឹក ..អូនជាប្រពន្ធមិនល្អ.អ្ហឹកក្រោកមកវិញមកណាប្ដីសម្លាញ់" teahyung គេនៅតែបន្តយំរហូតសឹងតែសន្លប់ខ្លួនឯងទៅហើយ ព្រោះគេមានអារម្មណ៍ថាខុសណាស់ដែលបណ្ដោយឲ្យស្វាមីឈឺធ្ងន់ដល់ថ្នាក់នេះ៕
"ហ្ហឹកៗៗ..អ្ហឹក....
ក្រាក!!!! សម្លេងបើទ្វាក៏បានបន្លឺឡើងបង្វែអារម្មណ៍អ្នកកំពុងតែយំនោះងាក៎ទៅមើលទ្វាយ៉ាងរហ័ស ដើម្បីឲ្យដឹងថាជាអ្នកណា៕
" tea...ឯងយំធ្វើអី?នេះប្ដីឯងគាត់គ្រាន់តែឈឺបន្តិចទៀតគាត់នឹងក្រោកមកហើយ!" Jiminស្ទុះទៅនិយាយលួងលោមអ្នកជាមិត្តព្រោះមើលចុះគេយំខ្លាំងណាស់នេះហើមភ្នែកអស់ទៅហើយ៕
"ហ្ហឹកៗ ៗ...jiminគាត់ឈឺដោយសារយើង..ហ្ហឹក!យើងជាប្រពន្ធមិនល្អយើងអាក្រក់ណាស់" tea អោបអ្នកជាមិត្តហើយសំងំយំរៀបរាប់រឿងរបស់ខ្លួន៕
" ឯងមិនខុសទេ! Jungឈឺដោយសារគេខ្លួនឯងទេ ឯងកុំបន្ទោសខ្លួនឯងអីណា "jimin
"មែនហើយ អាjungវាឈឺយូរហើយ គេឲ្យបងលាក់បាំងរឿងនេះពីteaព្រោះមិនចង់ឲ្យឯងពិបាកចិត្ត បងសុំទោសណា!!នេះបងក៏មានចំណែកខុសដូចគ្នា" suga ដែលស្ងាត់អស់ជាយូរនោះក៏បន្លឺសម្លេងឡើងហើយសម្លឹងមើលទៅមុខអ្នកជាមិត្តដែលកំពុងគេងលើគ្រែនោះទាំងទឹកមុខក្រៀមក្រំ៕
" ហ្ហឹកៗៗ ....ហេតុអីបងល្ងង់បែបនេះហស៎..ប្រុសឆ្កួតៗហ្ហឹកៗងើបមកនិយាយជាមួយអូនមក"teahyungប្រុងស្ទុះទៅរកjungkookតែត្រូវមិត្តចាប់ដៃជាប់៕
" សម្រួលអារម្មណ៍ៗ នេះតើមានវិធីព្យាបាលគាត់ទេ?"jimin ដោយឃើញសភាពមិត្តបែបក៏បង្វែធ្វើជសនិយាយរឿងផ្សេងវិញ៕
" ហ្ហឹក ..គឺមាន"teahung
"តើជាអ្វី??"
"ហ្ហឹកៗ គឺ...គឺវះកាត់ណាjimin" teahyungនិយាយចេញមកទាំងញ័រមាត់៕
" ហាស៎...វះកាត់!!"jiminបន្ទរតាមក្រោយដោយការភ្ញាក់ផ្អើល
" ហឹុម!!រឿងនេះjungkookច្បាស់ជាមិនព្រមដាច់ខាតព្រោះវាបានប្រកែកជាមួយគ្រូពេទ្យច្រើនដងហើយ "yoongiដកដង្ហើមធំ ព្រោះគេដឹងច្បាស់ពី
ចរិកjungkookច្បាស់ណាស់ បើរឿងអ្វីដែលគេមិនចង់ហើយគេនឹងស៊ូគេចវេសរហូតដល់ទីបំផុត៕
" ហឹុម...hyungកុំបារម្ភអី!ខ្ញុំច្បាស់ជានិយាយជាមួយគាត់បាន..យ៉ាងណាខ្ញុំនឹងព្យាយាមឲ្យគាត់ចូលវះកាត់" teahyung និយាយទាំងមើលមុខស្វាមីនៅលើគ្រែទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោងម្ដងទៀត៕
" តោះ!!!teaយើងទៅទិញរបស់ខ្លះមកទុកល្អទេ ពេលjungkookភ្ញាក់នឹងមិនបាច់ពិបាកទៅរកទិញណា" ដោយឃើញមុខអ្នកខាងនោះមិនសូវល្អjimin ក៏របង្វែនិយាយរឿងផ្សេងវិញ៕
" ហឹុម...ចុះអ្នកណាគេនៅម...."teahyungនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏ត្រូវអ្នកជាមិត្តនិយាយកាត់យ៉ាងលឿន៕
" គឺប្ដីយើងគាត់នៅមើលហើយ ឯងកុំបារម្ភខ្លាំងពេក" jiminថាហើយក៏អូសដៃរាងតូចចេញមកក្រៅ៕
បន្ទាប់ពីនោះពួកគេក៏ចុះទៅទិញខោអាវនឹងរបស់ប្រើប្រាស់រួមទាំងម្ហូបអាហារខ្លះៗទុកសម្រាប់ពេលjungkookភ្ញាក់មកវិញ៕
+1ម៉ោងក្រោយមក
"ហឹម...ខឹសៗទឹ...ទឹក" ក្រឡេកមកមើលក្នុងបន្ទប់នេះវិញក្រោយពីរក្សារភាពស្ងៀបស្ងាត់អស់រយៈពេលយ៉ាងយូរមក សម្លេងខ្សាវៗឮដាច់ៗក៏បានបន្លឺឡើងធ្វើឲ្យអ្នកកំពុងអង្គុយចុចទូរស័ព្ទនោះរហ័សងើបមកមើលយ៉ាងលឿន៕
" នេះទឹក. ...ផឹកសិនទៅ"yoongiចូលមកជួយលើកជាមិត្តឡើង។
" អរគុណ!!! ឯណាtea??" គ្រាន់តែក្រោកពីសន្លប់មិនទាន់បាន5នាទីស្រួលបួលផងនាយក្រាស់ក៏រហ័សសួររកសំណព្វគេភ្លាម ព្រោះខ្លាចក្មេងនេះគេយំដល់សន្លប់ដែរ៕
" អរ៎គឺគេនឹងjiminបានចេញទៅទិញអីុវ៉ាន់នឹងអាហារមក ប្រហែលបន្លិចទៀតនឹងមកវិញហើយ" yoongi
"Hmm....គេដឹងរឿងអស់ហើយឬ?"សុខៗjungkookក៏សួរមិត្តទឹកមុខស្មើធេង។
" មែនហើយ!! ឯងមិនគួរលាក់ពីគេទៀតទេ មើលសភាពឯងពេលនេះចុះ" yoongi
" តែយើងក៏មិនចង់ឲ្យគេឈឺចាប់ដោយសារយើងទៀតទេហើយក៏ ....." jungkookនិយាយរៀងតម្លើងសម្លេងប៉ុន្តែនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏មានសម្លេងមួយរំខាន....
" ហ្ហឹកៗៗ ....jungបងក្រោកហើយហេ៎?មានឈឺត្រង់ណាទេ!អូនទៅតាមពេទ្យមកណា" teahyungស្ទុះមកអោបស្វាមីដោយក្ដីបារម្ភ ក៏ប្រុងនឹងចេញទៅតាមពេទ្យមកពិនិត្យទៅហើយក៏ត្រូវអ្នកខាងនោះចាប់ដៃជាប់៕
" មិនបាច់ទេ បងអស់អីហើយបងចង់អោបអូនវិញណា វានឹងឆាប់ជាជាង"jungkookទាញរាងកាយតូចមកក្រសោបជាប់ក្នុងទ្រូងដ៏កក់ក្ដៅរបស់នាយ៕
" ហ្ហឹកៗ...ប្រុសឆ្កួតដឹងទេអូនភ័យណាស់! អ្ហឹកៗៗ..ហេតុអីឈឺបែបនេះហើយនៅមិនប្រាប់អូនទៀត" teahyung និយាយព្រមជាមួយទឹកភ្នែកដែលហូរចុះមកម្ដងទៀត....
" ហឹុម...ឈប់យំទៅណា បងខុសហើយបងសុំទោសអូនសម្លាញ់ ជុប៎ៗ" jungkookលាដៃអោបប្រពន្ធហើយក៏ថើបសក់ទន់ៗរបស់គេស្រាលៗ៕
" អ្ហឹម!!!teaឯណាកូនៗយើង?" Jungkookសួរទាំងឆ្ងល់ព្រោះមិនបានឃើញកូនៗមហារពឹសរបស់គេ៕
" គឺ...អូននៅទីនេះប៉ាៗ" jungeunរត់មកពីណាក៏មិនដឹងហើយក៏ចូលមកអោបលោកប៉ាដោយក្ដីនឹករឭក។
" សឺតៗៗ...នឹកប៉ាណាស់"អាល្អិតស្ទុះទៅអង្គុយលើភ្លៅប៉ាៗរបស់គេហើយក៏ថើបយកៗចំណែកឯនាងតូចជាបងកំពុងទៅលើភ្លៅappa។
" ប៉ាក៏នឹកកូនដូចគ្នា...ហឹុសនៅជាមួយពូminមានរករឿងពូទេ"jungkookសួរទៅកូនស្រីម្ដង
" កូនអត់បានរករឿងគាត់ទេ តែjungeunវិញកូរពូមីនណាស់ប៉ាៗ" jungeii សម្លឹងមើលមុខប្អូនប្រុស។
" មិនក៏បែបនេះហា៌"...
"អត់ទេប៉ាៗ...jungeiiកុហកទេ"
...
" ហឹុម...បានហើយណា jungeunចុះមកកូន!ប៉ាកូនកំពុងឈឺណាកុំអង្គុយលើប៉ាៗយូរពេក" teahyungដែលអង្គុយស្ងាត់អស់ជាយូរក៏និយាយឡើងមក៕
" ហឹុម...អូនដឹងហៃ"jungeunថាហើយក៏ចុះមកវិញ៕
" jungkookហា៎...បងគេងនៅទីនេះសិនទៅណាអូនយកកូនៗទៅភូមិគ្រឹះផ្ញើឲ្យម៉ាក់បងមើលសិនណា បន្តិចទៀតអូននឹងមកវិញ" teahyungថាហើយក៏ដឹកដៃកូនចេញទៅ៕
" បាទប្រពន្ធបង... បើឡានឲ្យស្រួលបួលណា"jungkookស្រែកតាមក្រោយ បន្ទាប់មកទើបគេដាក់ខ្លួនសំងំគេងវិញ ព្រោះនៅឈឺខ្លួននៅឡើង៕
+1ម៉ោងក្រោយមក
ក្រាក....សម្លេងទ្វារបើកបានបន្លឺឡើងតិចៗព្រោះមិនចង់រំខានដល់អ្នកដែលកំពុងគេងនោះ teahyungគេបានចូលមកហើយក៏ដើរទៅលើកកៅអីមកអង្គុយមើលស្វាមីយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ។ដោយភ្លេចខ្លួនមិនយូរប៉ុន្មានគេក៏គេងលក់ដែរទៅ៕
#Morning🌄🌞🌤️
មិនយូរប៉ុន្មានព្រះអាទិត្យក៏ចាប់បញ្ចេញពន្លឺមកជំនួសស្បៃរាត្រីជាថ្មីម្ដងទៀត៕ ពន្លឺពណ៍មាសនៃរស្មីព្រះអាទិត្យក៏បានចាំងចូលមកបន្ទប់មួយនៃមន្ទីពេទ្យមួយកន្លែង បង្ហាញឲ្យឃើញ មានប្រុសរាងល្អិតម្នាក់កំពុងតែគេងនៅលើកៅអីដោយអោបដៃអ្នកគេងលើគ្រែជាប់៕ ស៊ូត!!! កុំមាត់ មើលចុះប្រុសមាឌធំនោះភ្ញាក់ហើយ ....
" ហឹុម....teaចំមែនហើយក្មេងនេះមិចក៏មកគេងបែបនេះទៅកើត ហឺយយ...ច្បាស់ជាឈឺខ្នងស្លាប់មិនខាន"jungkookបន្លឺឡើងតិចៗព្រោះមិនចង់រំខាននាយតូច ។
" អា៎....អ្ហឹប!!!គេងឲ្យស្រួលណាប្រពន្ធល្អរបស់បង" jungkook នាយក៏បានលើករាងតូចមកគេងលើគ្រែជាមួយខ្លួន ព្រោះគ្រែនេះក៏មិនតូចដែលទោះគេង2នាក់ក៏មិនចង្អៀតដូចគ្នា៕
" ហា៎...ដឹងថាបងស្រឡាញ់អូនងប់នឹងអូនដោយសារអីទេ!!! គឺមកពីបែបនេះហើយណា ទោះជាមានរឿងអីក៏អូនមិនទុកបងចោល អូននៅតែងតែមើលថែបងរហូត បងស្រឡាញ់អូនណា...សឺត~~~"jungkookនិយាយបណ្ដើរក៏វែកសក់ដែលបាំងមុខនោះបណ្ដើរ...នាយពិតជាស្រឡាញ់ក្មេងម្នាក់នេះខ្លាំងណាស់ ៕
" ហ្ហឹម.... អ្ហឹម!!jungបងភ្ញាក់ហើយឬ??ម៉ោះ អូនទៅរកអីឲ្យបងញាំុណា"teahyungក្រោកដោយសារមានអ្វីមករំខានដំណេកខ្លួនហើយក៏ញញឹុមបន្តិចហើយក៏ប្រុងចុះទៅរករបស់ឲ្យអ្នកជាស្វាមីញាំុបន្តិចព្រោះគេមិនបានញាំុតាំងពិម្សិលមិញ៕
" ហឹុម...អូនគេងទៀតចុះបងមិនទាន់ឃ្លានទេ!"jungkook
" ហ្ហឹក...មើលបងចុះ ប្លែកខ្លាំងម្ល៉េះjeon jungkook....
__________________
(ហិហិ...ហឿងជិតចប់ហៃ បាច់ផុសលឿនពេកទេណ៎🤐✌️)
To be continued....💗🔥🔥
Thank you for reading....😪✨
កាមិនមួយមកអ្នកអើយ...🤒