35
Camila's POV
"Thank you for coming," Tyrene thanked the whole band after the performance.
Sa last song, ako na ang kumanta dahil hinila na agad ako noon ni Tyrene sa harapan. Agad agad na nagpalit sila ng mga puwesto. Nagtataka pa ako noon dahil kompleto ang mga instrumento na ginagamit nila.
Hindi ko tuloy alam kung sinadya ba talaga nilang pumunta rito o tinawagan lang din sila ni Tyrene para mag–perform.
Nagsimula ulit silang ayusin ang mga upuan, at tinanggal ang entablado na kanina lamang ay ginamit para sa performance.
Ngumisi ako kay Tyrene matapos kong hawakan si Alvaro sa kaniyang braso. "Angas mo naman, Tyre?" natatawang panimula ko. "Dumami lalo customers mo, ah."
Napalibot naman ang tingin nilang lahat sa buong coffee shop nang dahil sa sinabi ko. Sabay–sabay kaming natawa nang mapagtanto na dumami nga lalo ang customers niya.
"Trending sa Twitter, hala!" It was Reid's mouth who just talked. Nakatingin siya nang nagugulat sa kaniyang phone.
Nagkatinginan kami sa isat–isa bago nagtatakang napatingin kay Reid. Naroon pa rin ang tingin niya sa phone niya. Agad ko namang kinuha ang phone ko saka agad na binuksan ang Twitter App.
Napatingin ako sa naging number two trending, hindi lang sa Pilipinas kundi sa buong mundo. Napaawang ang labi ko nang makita ang pangalan ng banda namin doon. Nagtaka ako nang dahil doon. Bakit ganoon kabilis ang pagkalat ng performance naming sa social media?
Sinong influencers may pakana nito?
#TheYoungstersAtEspaña
Iyon ang nakalagay na hashtag sa twitter nang tignan ko ito.
Matapos kong maglabas ng phone ay ganoon din ang ginawa nilang lahat, kaya ngayon ay nakatingin kaming lahat sa kani–kaniyang mga phone habang tinitignan ang ganap sa Twitter.
"The Youngsters at España?" nagtatakang saad ni Giovanni sa nagtatanong na tono.
Ngumisi si Tyrene sa amin, nagpipigil din naman ako sa tipid na ngiti sa aking mukha. Isa–isa kaming nagkatinginan, pare–parehong nakakunot ang mga noo.
Ngumiti sila isa–isa at mahinang nagsitawanan nang makita ang hashtag na iyon. Tiyak akong umabot na saan kung saang lupalop ng mundo ang naging performance ng banda kanina.
Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko dahil sa napakarami namimg performance ay ngayon lang nag–trending ang banda namin. Kaunti na lamang ay lulundag kami sa tuwa nang dahil sa ganoon.
"Sikat na tayo, pare!" kunyaring naiiyak na saad ni Giovanni, kunyari pa siyang humagulgol sa balikat ni Reid.
Nagtawanan naman kami dahil sa kahihiyang ginagawa ni Giovanni. Maraming tao ang nakatuon ang atensyon sa amin, kaya nakakahiyang nasasaksihan nila ang ganoong kagagahan ni Giovanni.
Natigil lang kami sa pag–uusap nang nakarinig kami ng maraming ingay sa may labas ng coffee shop.
"Teka, ano yon?" ani Tyrene, umakma siyang sisilipin ang labas nang salubungin siya ng apat na babae, sa tingin ko ay lahat sila mga menor de edad pa lamang.
Hingal na hingal ang mga babaeng iyon nang harapin sila ni Tyrene. Naghahabol pa sila ng hininga at hindi makalabas ng kahit anong salita dahil sa pagod.
Nagtataka namang napatingin si Tyrene sa kanila, hindi maipaliwanag ang naging reaksyon niya habang nakatingin sa mga babae sa harapan niya. Hindi ko maiwasang matawa dahil imbes na salubungin ng ngiti ni Tyrene ang mga babae ay isang kilay ang nakataas sa kaniya ang sumalubong sa mga iyon.
"Uy, sungit," mahinang anang ng isang babae roon sa gilid. Mahina namang nagsitawanan ang mga kasama niya nang dahil sa nasabi nito.
"Anong sadya niyo? Bibili ba kayo, ha?" masungit na anang ni Tyrene. Nasapo ko ang aking noo nang dahil sa ginagawa niya. Tiyak na mawawalan siya ng customer kung ganoon ang ugaling ipinapakita niya.
Imbes na sumagot ay inilibot ng mga babae ang mga paningin nila. Sa tingin ko ay may hinahanap sila. Nangunot ang noo ko nang nanlaki ang mga mata nila nang magsalubong ang mga tingin namin.
Umawang ang labi ko nang makitang nagpipigil ng tili ang mga babaeng iyon. Hinahampas–hampas pa nila ang isat–isa para lang mapigilan ang hindi maipaliwanag na tuwa.
"Hala, sabi sa yo, e! Nandito pa sila!"
"OMG! 'Di ko kinaya!"
"Pogi!"
Isa–isang anang ng mga babae, habang naghahampasan nang pabiro sa isat–isa. Tuwang tuwa ang mga mukha nila nang tignan kami. Nilagpasan nila si Tyrene at agad na dumeretso sa amin.
Umawang ang labi ko nang maglabas sila ng notebook at ballpen nang marating nila ang harapan namin. Nanginginig pa ang mga kamay ng isang babae nang iabot nito ang ballpen at isang maliit na notebook sa akin.
"Pa–autograph, idol! Ganda mo! Kita kita sa television, eh! Napakagaling mo mag–spike!" natutuwang anang ng babae, mahina pang tumatawa nang dahil sa sinasabi niya sa harapan ko.
Mahina naman akong natawa nang dahil sa reaksyon niya. Nakangiti kong inabot ang ballpen at maliit na notebook mula sa kaniya. Agad akong pumirma roon sa pinakaunahan ng notebook. Nauna agad ang pangalan ko sa mga pipirma.
Nang tignan ko ang mga kasama ko ay pawang mga nagkukuhaan na sila ng mga litrato kasama ang mga babae. Maliban lang kay Alvaro na masungit ang pagmumukha kaya siguro ay hindi siya malapitan ng mga babae.
Nakangiwi kong tinignan si Alvaro. "Psst! Uy!" natatawang tawag ko kay Alvaro. Tumaas ang kilay niya, nakangiti na sa akin. "Sungit ng mukha mo!"
Mahina siyang natawa bago lumapit sa akin at hawakan nang may higpit ang bewang ko. "Hindi naman, ah?" Ramdam ko na nakangiti siya habang sinasabi iyon.
Hinarap ko siya kaya natanggal ang kapit nito sa bewang ko. Tinignan ko lang siya saglit bago pumunta sa mga babaeng may kabataan ang edad.
Nakangiti akong nagsalita. "Gusto niyo ba makipag–picture kay Var?" nakangiting saad ko sa kanila.
Natutuwang napatango sila agad agad nang dahil sa tanong ko. Ibinigay kaagad noong isang babae ang phone niya sa akin. Agad na nagsilapitan ang mga babae kay Alvaro na siya namang ikinagulat ng boyfriend ko.
Love, nakangiting saad ko, nakatingin nang deretso sa mga mata niya. Tumaas ang isang kilay niya sa akin. Sinenyasan ko siyang ngumiti. "Smile, please." Napairap siya nang mapagtantong wala siyang magagawa sa sinabi ko.
Inaasahan kong magiging pilit ang ngiti niya pero napaawang ang labi ko nang matamis na ngiti ang inilabas niya. Nakailang click ako sa camera button, magkakaiba ang posing nilang apat.
Nang tignan ko ay hindi ko maiwasang matuwa dahil mukha silang magkakapatid sa mga litrato na nakuha ko. Panganay na panganay ang dating ni Alvaro sa mga litratong iyon.
"Ate Camila, sama ka!" magiliw na anyaya ng isang babae sa akin, sinesenyas niya pang lumapit ako.
Ngumiti ako bago ibigay kay Tyrene ang camera. "Kailangan maganda ako riyan," natatawang saad ko kay Tyrene, tumango naman siya, nagpipigil ng tawa.
Lumapit ako sa kanila, at doon ako tumabi sa isang babae sa gilid. Ang eksena ay napapagiliran namin ni Alvaro ang tatlong babae.
I did some posing for those pictures. I was amazed by Tyrene's photography skills and the cooperation also of the girl's phone. It was an Android phone but, its camera was better than my iPhone.
"Kulit mo," said Sevann, we are now leaving the coffee shop. I let out a small chuckle as I looked at him.
"Pinagbigyan mo naman," I said, being so confident. Nakita kong napangiwi siya bago napapailing na natawa sa sinabi ko. Hinawakan na niya ang kamay ko bago ako iginiya papunta sa lugar kung saan niya pinarke ang kotse namin.
"Akala ko kasi na baka pati bata pagselosan mo kapag nakipagpicture ako," natatawang panimula ni Alvaro nang makapasok kami sa kotse.
Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Napasinghap ako bago siya hinampas nang marahan sa kaniyang balikat. "Hindi 'no!" inis kong tanggi sa sinabi kaya malakas siyang napahalakhak na lalo nagpainis sa buo kong pagkatao.
&.&