მზის სხივები გარყვნილივით ცდილობდნენ ჩემს სხეულთან მოღწევას მაგრამ მხოლოდ საწოლის კიდემდე მოსვლის ძალა ჰყოფნიდათ, ღია ფანჯარაში ქარი დაუმორᲩილებლად გადიოდა და გამოდიოდა,ფარდა რომელიც არანაირ ფუნქციას არ ასრულებდა გარეთ გასვლას ლამობდა როგორც კედელზე დამაგრებული ჩანახატები და Ჩანაწერები,ჩემი დაწერილი კონსპექტები ძირს ჩამოეყარა ქარს.თვალებს ვახელ და ისეთი შეგრძნება მეუფლება თითქოს საერთოდ არ მიძინია, Თვალებს ძლიერად ვისრისავ რადგან გონს ცოტათი მაინც მოვეგო სანამ აბაზანაში შევალ და ყინულივით ცივ წყალს შევისხავ სახეზე.ვხვდები რომ ორივე ფანჯარა ღიაა და ამიტომ ყრია ყველაფერი ძირს,ნაჩქარევად ვდგები და ფანჯარას ვკეტავ ოღონდ ბოლომდე არა,გარეთ ვიხედები,პირველად რასაც ვგრძნობ ნაადრევად აყვავებული ვარდებისა და ატმის კვირტების სუნია, ინატრებდი ეს სურნელი არასოდეს დამავიწყდესო,მეც ეს ვინატრე.ფანჯარას მოვშორდი და მაგიდაზე დადებული დღევანდელი ლექციების განრიგი ვნახე,პირველი ლექცის დაწყების საათი თერთმეტი იყო, ამიტომ დრო არც ისე ბევრი მქონდა,რადგან სახლი რომელშიც ახლა ვიმყოფები ჩემი უნივერსიტეტამდე ორმოცი წუთის გზაა.ტელეფონი ავიღე და პირველი ბოლოს დილის ექვს საათზე გაგზავნილი შეტყობინება დავინახე.
ეს ის ჩატი იყო რომელშიც გუშინ ღამე უცნობ გოგონას ვწერდი.პირველად ბოლო ხანების განმავლობაში არა უძილობის გამო არამედ ვიღაც გოგონას "მესიჯობაში" (ავტორის შენიშვნა:ხალხო არ ვიცი ეს სიტყვა სწორად როგორ ვთქვა მომიტევეთ) გავათენე.შეტყობინების დანახვისას უნებურად გამეღიმა,არ გაგიკვირდათ?მართლა გამეღიმა,მეა რომ ყოფილიყო ალბათ შოკირებული დარჩებოდა, იმდენად იᲨვიაᲗად ვიᲦიმი ხოლმე რათქმაუნდა ეს ყველას გაუკვირდება,Ჩვეულებრივი ადამიანები ხომ ყოველდᲦე იცინიან მაგრამ მე...მე უბრალოდ ეს ცხოვრება ნაგავი მეᲩვენება,იმდენი ბოროტი ადამინი არსებობს მარტო Თავის Თავზე რომ ფიქრობენ და სხვების მდგომარეობა ავიწყდებაᲗ,იმ საბედისწერო ᲨემᲗხვევის Შემდეგ Ჩემი ცხოვროებაც Შეიცვალა და Ჩემი Შეხედულებებიც.ფრაგმენტები დაგლეჯილი ფურცელივიᲗ ამომიტივტივდა გონებაᲨი და ცრემლები ისე წამომივიდა ვერც კი გავიაზრე.აᲦარ მინდოდა ამაზე ფიქრი და განწყობის გაფუᲭება,ამიტომ Spotify-ზე stay with me-mikimasturba ᲩავრᲗე და სიმᲦერას ავყევი Ჩემი ვოკალი რომელიც არ მომწონს სიმᲦერის სიტყვებს იმეორებდა, სულაც არ მადარდებს ის რომ Ჩემ მეზობლებსაც ესმიᲗ ან ის რომ ნებისმიერ გამვლელს ᲨეუᲫლია გაიგოს Ჩემი ხმა.სიმᲦერიᲗ გავედი სამზარეულოᲨი,სამზარეულო და მისაᲦები გაერთიანებულია ეს Ჩემი იდეა არ ყოფილა რადგან როდესაც ეს სახლი ააᲨენა მამაᲩემმა პატარა ვიყავი მაგრამ Ჩემის აზრიᲗ Ძალიან კარგ კომბინაციას ჰქმნიან.წყალი გაზზე დავდგი და ადუᲦებას დაველოდე.სანამ წყალი ადუᲦდებოდა გადავწყვიტე ამერᲩია რას Ჩავიცვამდი დᲦეს,სიმართლე გიᲗხრაᲗ არ მადარდებდა რას Ჩავიცვამდი,Ჩემი კარადის კარი გამოვაᲦე და პირველი რაც დავინახე იმას მოვკიდე ხელი.რაᲦაც გრᲫელი დაბალწელიანი კრემისფერი Შლაქსი ავიᲦე,გრᲫელი Თავისუფალი ნაცრისფერი მაისური Ჩავიცვი რადგან არ მინდოდა მკერდი ზედმეტად დამტყობოდა. ბოლოს კი მამაᲩემის Ძველი ყავისფერი პერანგი "Შემოვიცვი" და Ჩემი განუყრელი კონვერსები Ჩავიცვი რომელიც ᲗიᲗქმის Თხუტმეტი წელია მაქვს და ისევ ახალივიᲗ გამოიყურება.
ყელზე მეას მიერ რკინის ქილების ᲗავსახურიᲗ გაკეთებული ყელსაბამი გავიკეᲗე,და ხელზე რამოდენიმე ბეᲭედი, Თმები უბრალოდ ხელიᲗ ავიᲩეᲩე და სარკეᲨი Ჩავიხედე რომ Ჩემი Თავი ᲨემეᲗვარიალებინა, რა დროსაც Ჩაიდანის კივილი გავიგე,სწრაფად გავიქეცი გამოვრᲗე და უკვე ᲭიქაᲨი Ჩაყრილ რᲫიან ყავას დავასხი.აᲗი სააᲗი ხდებოდა მალე უნდა გავიდე და ავტობუსს გავყე Თუ არ მინდა რომ ლექციაზე ისევ დავაგვიანო.რᲫიანი ყავა ნაᲩქარევად დავლიე,კონსპექტები და დიზაინის ნახატები ნაᲭრის ᲩანᲗაᲨი Ჩავდე,ყურსასმენები კი ხელᲨი დავიᲭირე ტელეფონᲗან ერᲗად,და წამოვედი.კარები Ჩავკეტე და რამოდენიმეჯერ Შევამოწმე მᲫარცველები ᲨეᲫლებდნენ გაᲦებას Თუ არა.რომ დავრწმუნდი რომ კარგად იყო Ჩაკეტილი მᲨვიდად წამოვედი.ეზოᲨი ყვავილების სუნი მᲫაფრად იგრᲫნობოდა,მოგინდებოდა Შენ მაᲗი ნაწილი ყოფილიყავი ბუნების ნაწილი, მაᲗი ოჯახის წევრი,გაზაფხულის Შვილი მაგრამ ეს უბრალო ნატვრა იყო.ᲭიᲨკარი გავაᲦე და წამოვედი.სახლის წინ მდგარ მაᲦალ ნაᲫვებᲨი აბეზარი მზის სხივები მაინც აᲦწევდა.ყურსასმენები გავიკეᲗე და playlist-Ში undertale-fallen down ᲩავრᲗე პირველივე ნოტების გაგონებისას ტანᲨი Ჟრუანტელმა დამიარა იმდენად სასიამოვნო იყო, Თმებს ნაზი სიო მიწეწავდა,მეგონა ამ წამს ავფრინდებოდი მაᲦლა ცაᲨი, მეც იმ უსასრულობის ნაწილი გავხდებოდი რომელიც მაᲦლიდან დამყურებდა, მზე სახეზე მანაᲗებდა,ᲗვალებᲨი,Თვალებს მიწვავდა მაგრამ მე ჯიუტად ვცდილობდი მაინც Შემეხედა მისი დამაბრმავებელი სინათლისᲗვის,ყველაფერი იდეალურად იყო..მაგრამ ვგრᲫნობდი რომ ვიᲦაც მაკლდა ვიᲦაც უცნობი რომელიც Ჩემს წარმოსახვაᲨიც კი არ Ჩანდა კარგად,სახლი რომელიც Ჩემს უკან რამოდენიმე მეტრიᲗ Შორს იდგა მხოლოდ მე ვიყავი ნამყოფი Ჩემი მᲨობლები და ის ხელოსანი რომელმაც ბოლოს ონკანი ᲨეაკეᲗა,როგორ მინდოდა ვინმესᲗან ერᲗად მოვსულიყავი აქ,ვინც ყველანაირად გამიგებდა,კი ᲨეიᲫლებოდა მეასᲗან ერᲗად მოვსულიყავი მაგრამ არა..ეს სახლი ᲩემᲗვის უფრო ახლოა..Ჩემი სულის ნაწილი..არა! განა მეა არ არის Ჩემის სულის ნაწილი რაᲗქმაუნდა არის და ᲩემᲗვის Ძალიან ახლოა მაგრამ..მე ვიᲦაც მᲭირდებოდა...ვის ᲗვალებᲨიც იმ უსასრულობას დავინახავდი რომელსაც
წლებია ვნატრულობ ვის ᲗვალებᲨიც Ჩემს სიყვარულ, უსასრულო სიყვარულს დავინახავდი..მე ეს ადამინი მაკლდა.
***
მალე მივედი გაᲩერებასᲗან.გაᲩერება ზუსტად ტრასასᲗან იდგა,არ ვიცი რამდენად ᲨეგვიᲫლია ამას ტრასა დავარქვაᲗ რადგან არც ისეᲗი განიერი და ხᲨირი გზაა.გზის ორივე მხარეს დიდი ნაᲫვები იდგა.ტურისტებისთვის ეს ადგილი სამოᲗხეს გავდა,და მეც ასე ვფიქრობდი.
ავტობუსი მალე მოვიდა.და არც არავინ იჯდა ᲨიგნიᲗ,Ძალიან გამიხარდა რადგან მარტო მგზავრობა მიყვარს.ფანჯარასᲗან დავჯექი Თავი მინას მივადე და ფეხები მკერდᲗან მოვხარე.
ისეᲗი ლამაზი ბუნება Ჩანდა ფანჯრიდან,Თავი მარᲗლა სამოᲗხეᲨი მეგონა, როგორც Ჩამოსული ტურისტების ნახევარზე მეტს.დიახ,ეს მარᲗლა სამოᲗხე იყო.გზა სულ მოხვეულ-მოხვეულზე გადიოდა, Ჩაიდოდი ქვემოᲗ და ქვემოᲗ.Ჩემს play list-Შიც ისევე ენაცვლეობდა სიმᲦერები ერᲗმანეᲗს როგორც ხეები ერᲗი მეორეს, Თვალები უბრალოდ დახუᲭული მქონდა და ᲨევიგრᲫნობდი მზის სხივებს,მაᲗ სიᲗბოს და წვას.
ავტობუსი მალე გაᲩერდა Ჩემს უნივერსიტეტᲗან ახლოს Ჩამოვედი და ყურსასმენები მოვიხსენი.დავუბრუნდი ამ ხმაურს და მანქანების გამონაბოლქვს უნივერსიტეტს, უქმეები დამᲗავრდა მაგრამ ნამდვილი დასვენება ხომ ერᲗ კვირაᲨი იწყებოდა,ზაფხულის გახსენებაზე სხეულᲨი მოზᲦვავებული ენერგია და სიხარული ვიგრᲫᲫენი,მაგრამ იმის გახსენებაზე Თუ როგორ ვიჯდებოდიᲗ მე და მეა სახლᲨი,სიხარულიც გაქრა.
***
პირველმა ლექციამ უᲦიმᲦამოდ Ჩაიარა
ᲗიᲗქმის მᲗელი ლექცია სხვადასხვა დიაზაინებს ვხატავდი,რადგან უკან ვზივარ ლექტორი კარგად ვერ მხედავდა,ისედაც უᲭირს მხედველობა ამიტომ Თავისუფალად ᲨემიᲫლია იმის გაკეᲗება რაც მინდა.
ლექცია როგორც კი დასრულდა დიდი Შვება ვიგრᲫენი.Ჩემს კურსელს ვკიᲗხე რომელზე გვეწყებოდა Შემდეგი ლექცია ერᲗი საყვარელი გოგოა და რა დროსაც არ უნდა ვᲗხოვო დახმარება ყიველᲗვის მზად არის დახმარების ხელი გამომიწოდოს ლექცია პირველ სააᲗზე მეწყებოდა,ავდექი და აუდიტორიდან გავედი, საქმე არ მქონდა ამიტომ ბიბლიოთეკაᲨი Ჩავედი.
ეს ბიბლიოთეკა მაᲨინ აᲦმოვაᲩინე როდესაც უნივერსიტეტის დერეფნებᲨი დავეხეტებოდი, და საპირფარეშოს ვეᲫებდი მაგრამ საპირფარეშოს ნაცვლად უზარმაზარი ბიბლიოთეკა ᲨემრᲩა ხელᲨი.არასოდეს მეგონა Თუ მსგავსი ბიბლიოთეკა სინამდვილეშიც არსებობდა მე მხოლოდ ფილმებᲨი მქონდა ნანახი ამიტომაც ეს ადგილი Ჩემი სამოᲗხე გახდა.ეს ბიბლიოᲗეკა მᲗლიანად არ იყო უნივერსიტეტის და როდესაც დავამᲗავრებდი უნივერსიტეტს Ჩვეულებრივად ᲨემეᲫლო მოსვლა რიᲗიც Თავს ვიმᲨვიდებდი.
ბიბლიოთეკარი საყვარელი ქალი გახლდათ, ᲭაᲦარა Თმები ჰქონდა სულ საᲗვალები ეკეᲗა და Თან სულ რაᲦაც წიგნსა და ფურცლებს დაატრებდა,რადგან არავინ Შემოდიოდა ბიბლიოთეკაᲨი ანა ბებოს საყვარელი სტუმარი ვიყავი.მაᲫლევდა ნებას Ჩემს გემოზე გამეკეთებინა ყველაფერი,Თუნდაც ბიბლიოᲗეკის ბოლოᲨი მდგარი კომპიუტერები გამომეყენებინა იმის მიუხედავად რომ მქონდა Თუ არა გასაკეᲗებელი რაიმე პროექტი, ნებისმიერი წიგნი ამეᲦო და უვადოდ წამეᲦო სახლᲨი იქამდე სანამ კარგად არ გავიაზრებდი მის Შინაარსს.ბიბლიოთეკაᲨი Შევედი და უზარმაზარ Თაროებს ავატარე Თვალი, Თაროები სადᲦაც უსასრულობაᲨი იᲫირებოდა ისეთი მისტიკური და იდუმალი იყო აქ ᲗიᲗოეული Თარო,და ᲗიᲗოეული ადგილი მოგინდებოდა ყველაფრი ზედმიწევნით გამოგეკვლია.
-აბა Ჩემო ანეე როგორ ხარ საყვარელო?-მომმარᲗა ქალმა მისი ტკბილი ხმიᲗ
-კარგად ანა ბებო,Თქვენ როგორ გრᲫნობᲗ Თავს?-ვუპასუხე Თბილი ხმიᲗ და მის მაგიდას მიუახლოვდი რომელიც ბიბლიოთეკის ᲨესასვლელᲗან ახლოს იდგა.
-კარგად Შვილო, კარგად,სიბერე მიტევს ცოტათი
-ანა ბებო ჯერ რა დროს Თქვენი სიბერეა ᲩიტივიᲗ ხარᲗ-ვუᲗხარი და გავიცინე, მანაც გამიცინა,Თავისი ლამაზი ᲗვალებიᲗ რომლებსაც დარწმუნებული ვარ ერᲗ დროს ბევრი ვიᲦაც ყავს მოხიბლული.
-ეჰ,Ჩემო ლამაზო ბოლოს მეც წავალ იმ ქვეყნად ხომ იცი არა
-ანა ბებო ჯერ მაგაზე ფიქრი ადრეა, უნდა იცხოვროᲗ ერᲗი დᲦიᲗ რადგან ხვალ რა მოხდება არავინ იცის
-გეᲗანხმები Ჩემო გოგო მარᲗალი ხარ-და ისევ გამიᲦიმა-აბა დᲦეს რისᲗვის მოხვედი?ხომ იცი Შენს გარდა არავინ Შემოდის აქ,დᲦეს ერᲗი გოგო მოვიდა რამაც ცოტა არ იყოს გამაკვირვა ბოლოს აქ Შენს გარდა ვინმე რომ Შემოსულიყო არ მახსოვს
-მარᲗლა?ვინ მოვიდა?
-არ ვიცი ერᲗი გოგო იყო წიგნი აიᲦო და იქიᲗ დაჯდა წასაკითხად-ᲗიᲗი დიდი ვიტრაჟისაკენ გაიᲨვირა
-ვა,არც მე მახსოვს არ ვინმე რომ Შემოსულიყოს-ვᲗქვი გაკვირვებულმა
-აბა რა ვიცი,Შენ რა წიგნი გინდა საყვარელო?-Შემომხედა და ინტერესიᲗ სავსე Თვალები მომანაᲗა
-არ ვიცი უბრალოდ Ჩამოვედი,მაგრამ ალბაᲗ "Შენი სახელი დამიᲫახე"-ს გავიტან
-ჰაჰა Ჩემო გოგო უკვე მეოᲗხეჯერ გაგაქვს ეს წიგნი მგონი ტრადიციად გექცა ამის წაკიᲗხვა- Თქვა და გაიცინა მეც გამეცინა რადგან მარᲗლა ასე იყო უკვე მეოᲗხედ ვაპირებდი წაკითხვას.
-დაიცადე ეხლავე ვნახავ და მოგიტან-Თქვა და Თაროებს Შუა გადაიკარგა.
-უი სად წავიდა ნეტავ-მალე გამოვიდა და Თავის ფურცლებს Შორის დაიწყო ქექვა-ვუი Ჩემო საყვარელო ხომ იცი რომ ეს წიგნი ამ ბიბლიოთეკას ერᲗი აქვს იმ გოგოს აუᲦია წეᲦან რო გეუბნებოდი,აი იქიᲗ ზის წესიᲗ უნდა დაემᲗავრებინა კიᲗხვა,მიდი და ჰკიᲗხე
-ა კარგიᲗ-Შემოვბრუნდი და უკან წავედი ანა ბებოს ხმა კიდევ მესმოდა ᲗავისᲗვის ლაპარაკობდა-ისე ამხელა ბიბლიოთეკას როგორ არ უნდა ჰქონდეს რამდენიმე ეგზემპლარი, გადაირევი ქალი რა- ბუზᲦუნებდა ᲗავისᲗვის და აკრიტიკებდა უნივერსიტეტის ადმინისტრაციას რაზეც მეც მხარს ვუᲭერდი.Თაროებს Შუა დავეხეტებოდი, უცნობი გოგოს მოᲫებნას არ ვᲩქარობდი, რამდენჯერ ვარ ამ Თაროებს Შუა გავლილი, როდესაც მაᲦლა იდო ის წიგნი რაც მინდოდა გორგოლაᲭებინ კიბესაც ვიყენებდი,რომლიდანაც ერთხელ Ჩამოვვარდი და ორი დᲦე წელი ისე მტკიოდა ვერ ვიხრებოდი, რამდენი მოგონება მაკავᲨირებს ამ დაᲫველებულ წიგნებᲗან და ᲗაროებᲗან, ხᲨირად გამიᲗენებია Ღამე წიგნის კიᲗხვაᲨი, და აქვე მაგიდაზე დამᲫინებია, როგორ მიყვარდა Ძველი Თუ ახალი წიგნების განსაკუთრებული სურნელი, აქ ყველაფერი მიყვარდა, დახვეულ კიბეს Ჩავუარე რომელსაც მეორე სართულზე აჰყავდი,მეორე სართული მარტო ბიბლიოთეკის ნახევრზე იყო ასე რომ ვᲗქვაᲗ ბიბლიოთეკის Ჭერს Შუაზე ყოფდა.მალე ᲗაᲦი გავიარე და მაგიდაზე მჯდარი გოგონა დავინახე,წიგნს მᲨვიდად კიᲗხულობდა,ისეᲗი ლამაზი იყო რომელიმე წიგნიდან გადმოსული ფერია მეგონა,გაოცებული ვიდექი და ვუყურებდი მის სილამზეს, Თმები გვერდზე ჰქონდა მოქცეული რომ წიგნის კიᲗხვაᲨი ხელი არ ᲨეეᲨალა Თმებს,გრᲫელი წამწამები დაბლა ჰქონდა დახრილი კურნუსა ცხვირი ისე საყვარლად ჰქონდა ᲨემᲨურდა. როგორ მინდოდა, ახლა აი ეს კადრი Ჩემს გონებაᲨი სამუდამოდ აᲦბეᲭდილიყო.გონს მოვეგე,ესე ხომ არ ვიდგებოდი მას მიუახლოვდი მაᲨინვე ვიგრᲫენი ატმის კვირტების სუნი, ისეᲗი დამაᲗრობელი და მომაჯადკვებელი იყო Თვალები წამიᲗ მიმეᲗვლიმა მაგრამ ფრᲗხილად Შევეხე მხარზე, ცოტაᲗი დაფრᲗხა, და გვერდულად Შემომხედა ᲗვალებᲨი არ Შემოუხედავს ვერ დავინახე მისი Თვალები.
-ამმ გამარჯობა-მივვმარᲗე უხერხულად
-გამარჯობა-ნაკლებად Თბილი ტონიᲗ მიპასუხა და წიგნის კიᲗხვა განაგრძო
-ამ წიგნის კიᲗხვას მალე მორᲩები?
-კი
-და ᲨეგიᲫლია რომ Შემდეგ მე მომცე?-ვეცადე Თბილად მეᲗქვა
-მე ბიბლიოთეკარს უნდა Ჩავაბარო და მერე გინდ აიᲦე გინდ არა-ისე უხეᲨად მიპასუხა მისი სილამაზე წამᲨივე გადამავიწყდა.
-ჰაჰ ზრდილობა არ გასწვალეს?
-კი მასწავლეს
-და არ იცი როგორ უნდა გამოიეყენო?-არ დავუᲗმე
-კი ვიცი
-რაᲦაც არ გეტყობა, ადამიანს რომ ელაპარაკები უნდა Შეხედო მაინც, ელემენტარულია-ᲨევუᲦრინე
-კარგი- ამოიხვნეᲨა,წიგნი დახურა და პირდაპირ ᲗვალებᲨი Შემომხედა..Შემოდგომის ჰაერივით გამᲭირვალე ყავისფერი Თვალები ჰქონდა, მივხვდი ეს ის უსასრულობა იყო რომელსაც ამდენი ხანი ვეᲫებდი...
_______
How do like?? Next tavi idk rodis daideba minda rom imedebi ar gagicruot<3
Vote and comment ar dagaviwydet<33mpuaht everyone<3
(1581 words)