Jimin'in çığlığı tüm amfiyi doldurmuş ve çok geçmeden ambulansta gelmişti.
"Kimler geliyorsa binsin hemen"
Jimin ambulansa adımını atarken Namjoon onun kolundan çekip ittirmişti
"Hangi hak ile binmeyi düşünüyorsun Jimin?"
"A-Anlamadım?"
"Diyorum ki hangi yüz ile binmeye cürret edersin! Taehyung senin için neyi ifade ediyor ki?"
Jimin bu duruma sessiz kalınca Namjoon'un siniri tepesine çıkmıştı.
"Senin için hiçbir şey ifade etmeyen bir insan için bu kadar endişelenme Jimin"
"Ya sen ne diyorsun Namjoon kendine gel bir ya!Babam yüzünden bu halde,benim suçum. Ama gelmişsin sen bana bağırıyorsun"
"Bağırırım amına koyayım senin yüzünden dayak yedi bu çocuk"
Jimin tam ağzını açtığı zaman,yanlarına koşarak Hoseok ve Yoongi gelmişti.
"Hadi Yoongi gidiyoruz"
Jimin panik gözlerle önce Yoongi'ye arından Hoseok'a baktığında Yoongi Hoseok'un kulağına yaklaştı.
Hoseok'un Gözünden
"Jimin merak etmesin. Taehyung'un durumunu ben sana söylerim,sen Jimin'e iletirsin"
Gülümseyip kafa sallamıştım.
Yoongi ve Namjoon ambulansın kapısını kapatmışlardı.
"Benim yüzümden"
Yanıma baktığımda Jimin yere çömelip ağlamaya başladı.
"Hepsi benim yüzümden! Ben gerizekalıyım,ben babamın dedigi gibi bir oros-"
"Sakın Jimin! O sözü sakın ağzına alma!"
"O zaman ben niye kendimden geçip böyle bir şey yaptım? Ya Taehyung'un başına bir şey gelirse? Ya o ö-ölürse?"
"Hayır o çok güçlü. Ölmeyecek.. hadi gel bakayım sen benle. Biraz bahçeye çıkıp nefes alalım ne dersin?"
Jimin yavaşça ayağa kalkıp Hoseok'un koluna girmişti.
Hoseok ve Jimin derse girmemişler,onun yerine bahçede oturuyorlardı.
"Jimin"
Jimin'in Gözünden
Hoseok ellerimi tuttuğunda ona bakmıştım.
"Bazı şeyleri neden kabul etmek istemiyorsun?"
"Ne gibi?" açtığım su şişesini içmeye başlamıştım.
"Taehyung'un sana aşık olduğu gerçeği gibi"
Ve tükürmüştüm.
"Bak işte! Neden böyle büyük bir tepki veriyorsun Jimin?"
"Çünkü çok mantıksız!"
"Jimin asıl mantıksız olan, senin zeka fışkıran beyninin buna yetmemesi!"
Kaşımı çatmıştım.
"O çocuk senin için ölümü göze aldı. Şu an ameliyatı sürüyor, çok şükür hayati tehlikeyi atlattı. Jimin ya sen biliyorsun.. babanın sana vurduğu zaman sen ne hâle geliyordun. Kaç kere baygınlığına yenik düşüp ölümden döndün unuttun mu? Şahsen ben unutmadım. Her gün seni evinden kanlar içinde alıp hastaneye götürüyordum"
Gözüm dolmuştu, çünkü haklıydı. Babamın bana her şiddetinde ölesiye bir hâle geliyordum.
"Peki sen Jimin? Bu çocuk için babanı göze alabildin mi?"
"Evet"
"Ne zaman?"
"Üzerime 1 litre çilek suyu dökmüştü hatırlıyor musun? Sonra benim yanıma yaklaşıp öpme-"
"Öpmek istemişti ama sen ona tokat atmıştın eee?"
Kafamı önüme eğmiştim. O gun ona sertçe tokat atmıştın.
"Jimin sana bir sey dicem ama bana kızma olur mu?"
Hoseok'a bakmıştım.
"Gördüğün şiddeti Taehyung'a uygulandığının farkında mısın?"
"Ne?"
"Tokat atıyorsun Jimin! Babanın sana yaptığı her şeyi o çocuğa yapıyorsun! Ve onun suçu yok Jimin. Onun tek suçu seni sevmek ve lütfen artık bunun farkına var olur mu?"
"A-ama"
"Baban seni ensenden tutup duvara iteklemişti hatırlıyor musun?"
"E-Evet"
"Burnun çatladığı için ameliyata girdin ve 1 hafta sonra okula burnunda sargı ile gelince Taehyung nasıl korkmuştu hatırlıyor musun?"
2 yıl önce
"Tamam Hoseok bak çok göze batıyoruz yapma"
"Keşke sargıyı renkli boya ile boy-"
"Jimin! Noldu burnununa? Neden bu haldesin?"
"Sakin ol Taehyung! e-e şey Hoseok ile dans ediyorduk da dirseği burnuma sertçe gelince burnum çatlamış biraz"
"JİMİN! BURUN ÇATLAMASI DANS İLE OLMAZ! BIR DARBE Mİ ALDIN? KAZA MI GEÇİRDİN?"
"Taehyung ne olur böyle yapma iyiyim diyorum sana"
Taehyung birden Jimin'e sımsıkı sarılmıştı.
"Daha okula bu yıl geldim ama Jimin.. neden bu kadar fazla yaralanıyorsun?"
Taehyung'un yüzü sırtıma dönük olduğundan Hoseok'a bakmıştım. Ne diyecektim ki?
"Aaa Taehyung sen de Jimin'i bebek yaptın he! Hem biraz sakar Jimin. Namjoon gibi yani öyle düşün"
Taehyung yavaşça Jimin'den ayrılmıştı.
"Ama Namjoon'un hiçbir yerinde bandajlar yok ki"
Günümüz
"Sana diyorum Jimin-ssi!"
Birden düşüncelerimden kurtulmuştum.
Karşımda Hoseok degil Jungkook duruyordu.
"Taehyung'un ameliyatı başarılı geçmiş haber vereyim dedim"
"Sag ol Jungkook"
"Ne demek. Ve şey ben katlardaki fotoğrafların hepsini indirdim merak etme"
Gözüm dolarak Jungkook'a bakmıştım.
"Hey hey neden ağlıyorsun?"
"Ben aptalım ve aynı zamanda kör! Bana değer veren bir insanı göremedim şu kadar yıl boyunca"
"Taehyung'u mu?"
"S-sen de mi biliyordun?"
"Sırf ben değil tüm amfi biliyor Jimin. Bana olan bakışlarını hiç görmedin mi? Neredeyse ümüğümü sıkacak"
"Seni kıskanıyor da o yüzden"
Jungkook bu söze kahkaha patlamıştı.
"Benden? Jeon Jungkook'tan? Nerem yakışıklı benim?"
"Kendini bu kadar gömme istersen hm? Yakışıklısın sen"
"Sanki sen bana yürüyor gibisin aman sakın! Yanlış yoldasın senin yolun Taehyung'a ait"
"Jungkook abartma! Sen benim arkadaşımsın neden sana yürüyeyim? Sadece bazı özelliklerinin farkında olmanı istiyorum"
Uzun süre sessizlikten sonra Jungkook'un gülüşü atmosferi bozmuştu.
"Ne oldu birden?"
"Hiiç"
Jungkook elini ağzını kapatıp gülmeye devam ediyordu.
"Ne oldu diyorum!"
"Taehyung hakkında aklıma komik bir şey geldi de ona gülüyorum,sana degil yani"
"Ne ki?"
"Oha sen Taehyung ile ilgili bir şeyi mi merak ettin?
"Uzatmada söyle istersen"
Jungkook kendini sakinleştirip konuşmaya başlamıştı.
"Geçen ay başkan yardımcılığı için oy toplanmıştı hatırlıyor musun?"
"Ay ne gereksiz şeydi o"
"Hop hop orda dur bakalım küçük bey! Neden gereksizmiş? 2 yıldır başkanım canım çıktı. Biraz insaf! yanıma birini almak istedim ki daha az yo-"
"Eee Jungkook eee?"
"İşte şey,Taehyung sandığa geçip oy verecekti onun kağıdı böyle
en göze çarpandı. Neyse en sonunda oylar sayılırken onun kağıdına denk gelmiştim"
Jungkook tekrar gülüyordu.
"Senin ismini o sadece bana ait başkasının yardımcısı olmaz yazıp kalpler ile donatmıştı"
Bu söze Jimin'de belli belirsiz gülmüştü.
"JİMİN!"
Hoseok'un sesiydi bu,kafamı sesin olduğu tarafa çevirmiştim.
"Kalk hemen kalk! Konum atıyorum hemen attığım yere git"
Jimin'i hâlâ yerinde oturduğunu gören Hoseok,Jimin'i kollarından tutup kaldırmıştı.
"Namjoon ve Yoongi buraya geliyorlarmış. Taehyung uyanmış,hadi şimdi doğruca sen git hastaneye"
Jimin bu duruma derin bir oh çekmiş,çocuklara bakıp doğrulmuştu.
"Anahtarım!"
Jimin ceplerine baktığında anahtarı bulamayıp,Jungkook Jimin'e kendi arabasının anahtarını atmıştı.
"Bebeğim sana emanet. Ona asla zarar verme!"
"Ne?"
"Taehyung Jimin. Ah saçmalama! Arabamdan bahsediyorum! Annem daha yeni aldı bana, çizik bile istemiyorum!"
"Ay görmemişimin arabası olmuş... emriniz olur paşam(!)
Jimin hızlıca bahçeden çıkıp,otoparka geçmişti.
"Tam da bu eksikti! Ben nerden bileyim bu çocuğun arabasını"
"Açma tuşuna bas Jimin. Hangi araba açılırsa onundur"
Arkamda duyduğum ses ile yerimden sıçramıştım.
"Taehyung yalan söylemiyor Jimin. İnan bana olur mu?"
"Sen nerden biliyorsun?"
"San'ı bir şeyler derken duydum Jimin. Mum gibiydi yüzü.. ya ölürse falan diyordu. Sanırım her şeyi o yapmış olabilir"
Seokjin'in lafına gözlerim büyümüştü.
"Seni seviyor Jimin. Lütfen ona bir şans ver"
Seokjin'e gülümseyip,dediği taktik ile anahtarı açmıştım.
"Buldum" diyip gülümsemiştim.
"Geçmiş olsun dileklerimi ilet lütfen"
"Tabikii"
Hızlıca arabaya binip,anahtarı kontağa geçirdiğim an kalbim delice çırpıyordu.
Ne oluyor?