CHAPTER 7
The morning sun cast a warm glow over Safe Village as Waem groggily opened her eyes, the birdsong a gentle reminder of the world waking up. Nangunot ang noo niya when her surroundings unfamiliar yet comforting. At unti-unti niyang naalala na naroon pala siya sa bahay ni Loid. Nilibot niya ang paningin at nakitang nasa isang kwarto siya.
Did Loid carried her? Namula ang mukha niya habang ini-imagine ang marahan na pagbuhat nito sa kanya patungo sa kwartong iyon. Gusto tuloy niyang tumili, pakiramdam niya ay nagkagulo ang paru-paru na nasa tiyan niya.
Tuloy ay hindi mawala ang kanyang ngiti hanggang sa lumabas siya ng kwarto. Lumingon-lingon siya at hinanap ang kwarto ni Loid ngunit natigilan din agad.
She slightly pouted her lips. “I should cook a breakfast for him,” bulong niya at naglakad patungo sa kusina. Inaantok pa talaga siya ngunit nilalabanan niya.
In Loid's cozy kitchen, Waem, rubbing her sleep-filled eyes, ambled towards the fridge expecting the usual array of breakfast foods. Mukhang tulog pa ang binata kaya gusto niya kapag nagising ito ay may nakahain ng pagkain. Kahit iyon man lang ay makabayad siya sa pananatili niya roon.
The door of refrigerator creaked open to reveal...a few dessert. Empty shelves, a two yogurt, chocolate, can of beer and a half-empty bottle of water. May isang itlog din doon ngunit hindi iyon sapat para sa kanila.
Nangunot ang noo ni Waem. Saan nito kinuha ang niluto nito kagabi? Iyon na lang ba ang laman ng ref nito?
The plan to go to the grocery store crossed her mind, but she didn't want to burden Loid with her mundane errands. So she plans to go there alone.
She sighed, running a hand through her hair. "I need to groceries," she murmured to herself.
Habang tulog pa ang binata ay pupunta muna siya sa grocery store. Mabilis lang din naman iyon. Ngunit ang problema ay wala siyang pera, ni wala siyang dala. Naalala niyang naroon ang pera niya sa kotse kung saan nakaparada sa parking lot ng Casa L'mafioza. Kung babalik naman siya doon ay may posibilidad na naroon pa rin ang kalaban at makita siya.
Waem didn't know that Loid walked into the kitchen, he frowned when he heard her talking to herself.
"I can have one of my bodyguards handle that, don't worry," he said nonchalantly na para bang hindi na iyon importante.
Waem pouted her lips as she raised an eyebrow, a small playful smirk forming on her lips afterwards. Umiling siya dito ng may maisip. "You don’t always need to involve them, Loid. Besides, it might be fun. Just you and me, shopping like normal people."
Loid hesitated for a moment until he nodded. He looked at her softly. "Okay," he finally agreed, "but only if we disguise ourselves. We can't take any risks.”
“Why do I need it to wear? Hindi naman ako kilala ng mga kalaban—” He cut her off.
“Just listen to me and follow what I have said. I told you we can't take any risk. And no buts for you. Come.”
Sa totoo ay kaya naman ni Loid na lumabas ng wala iyon dahil kaya naman niyang labanan ang kalaban nito but since she's with him they need to wear it for her safety. Sa oras kasing iyong paniguradong hinahanap pa rin siya ng Daddy niya. Hindi iyon titigil hangga't hindi siya nahahanap.
Sumang-ayon na lamang si Waem dito. Hinila siya ni Loid sa kwarto nito. She hesitant to come inside, her eyes wided while looking at him. Anong gagawin nila sa kwarto nito? Waem start to over think until she heard Loid chuckled. Amusement was visible on his face. Natulala tuloy siya habang nakatingin ditong tumatawa. Lumakas ang tibok ng puso ko bigla. Napapahiyang napayuko siya nang makita ang pagngisi nito at nakakalokong tingin nito sa kanya.
Kumuyom ang kamay niya when she felt her heart beat so rapidly. Kinagat niya ang pang-ibabang labi nang magwala na naman ang paru-paru sa kanyang tiyan. Loid pinched her nose softly habang nakangiting pinagmamasdan siya. Lalong namula ang mukha niya ng hawakan nito ang baba niya at itaas iyon ng bahagya upang malaya nitong makita ang kanyang mukha.
“What are you thinking, hmm? Wala akong gagawin sa 'yo but if you insist we can do what you are thinking," he manly and huskily said.
Nanlaki ang mga mata ni Waem at bahagya napaatras dito. Natatawa namang lumayo si Loid nang makita ang kanyang reaksiyon. Hinawakan nito ang kamay niya at hinila siya papasok sa kwarto nito. Lumingon pa ito sa kanya at kinindatan siya na kinanguso niya. Inulit pa nito iyon ng pangalawang beses.
“Parang baliw 'to! Hindi bagay sa 'yo, ano ba!” kunot ang noong hinampas pa niya ito.
Sa totoo ay nagwawala na ang puso niya dahil sa pinaggagawa nito. Pakiramdam niya ay lalabas na ang puso niya sa katawan niya. Ang lakas talaga ng epekto nito sa kanya. Lahat ng ginagawa nito may reaksiyon ang puso niya. Natatawa lang naman ito bago hinigpitan ang pagkakahawak sa kanya. Nakangusong nakasunod lang siya dito ng maglakad ito patungo sa shelves nito at may hinawakan sa isa sa mga libro niya.
Umawang ang labi niya nang lumagitik ito at bahagyang tumagilid. She heard him smirk when he looked at her. Hindi pa siya tapos magulat nang hinila na siya nito papasok doon sa pintong nakita niya. At tumambad sa kanya ang isang kwartong puno ng mga kung ano-anong bagay na magagamit nila pag-d-disguise nila.
“Wow!” she exclaimed because of amusement, lalo pang umawang ang labi niya at halos manlaki ang mga mata.
But Waem froze when she heard a sexy, low and deep chuckled. Napatingin naman siya sa katabi niyang lalaki. Naabutan niyang nakatitig sa kanya si Loid na tila natutuwa pa sa reaksiyon niya. Naramdaman niya ang pag-init ng kanyang pisngi. Mukha ba siyang ewan?
“I'm wearing a disguise sometimes if I want a peaceful day. No enemy, no responsibility.” Binitawan nito ang kamay niya at naghanap ng masusuot.
Manghang-mangha pa rin si Waem habang nililibot ang buong lugar. Then she remembered her disguise room in her Island. Iyon ang Isla na gustong hingin ni Eujem ngunit ayaw niyang ibigay. Isa din iyon sa dahil kung bakit ayaw niya ibigay dito. Waem have a secret in that island, isa na doon ang disguise room niya. Ang dami niyang mga sekreto na hindi dapat malaman ng kahit na sino.
Bumuntonghininga siya at naghanap na din ng pwedeng isusuot niya. Nagtagal din sila doon dahil ayaw ni Loid ang mga damit na napipili niya.
Within half an hour, the duo stood in front of a mirror, barely recognizing themselves. Loid donned a pair of thick-rimmed glasses, a hat, and a scarf wrapped around his face. Waem giggled at his reflection, her own outfit consisting of an oversized hoodie, a cap, and dark sunglasses na ito ang pumili. At siya din ang pumili sa susuotin nito.
"That should do it," Loid mumbled, adjusting his scarf for the nth time.
“Halika na.” Si Waem na ang humila dito dahil parang ayaw pa nitong umalis sa salamin sa paulit-ulit nitong pag-aayos sa scarf nito.
At the grocery store, Waem was enthusiastically tossing fruits into a basket when she caught sight of a familiar face. It was Max, who was chatting animatedly with the cashier. She hesitated for a split second.
Nagdadawang-isip siya na puntahan ito at baka pilitin lang siya nitong sumama dito. Ayaw pa niya. Ngayong kasama niya ang lalaking nagugustuhan ay hindi niya iyon palalagpasin. Alam niyang maiintindihan din naman siya ni Max.
Loid, sensing her inner turmoil, he come close to her and whispered, "You can go to him. I'll wait here."
But she shook her head, determination in her eyes. "No. Not now. I'll just text them when we get home. Ayoko munang abalahin sila, baka malaman ni Daddy at mapahamak sila.”
Tinitigan siya ni Loid then he smiled. Nagulat na lang siya ng hinila siya nito at nilagay sa gitna nito at ng push cart na hawak nito. Kinuha nito ang basket sa kanya at nilagay sa gilid ng cart kung saan may lagayan doon ng basket. Kinulong siya nito doon, ang dalawang braso nito ay nakahawak sa push cart samantalang nasa loob siya.
“Let's continue this, then. So we can go home,” he smiled widely.
Ramdam ni Waem ang pagbuga nito ng hininga malapit sa kanyang tainga kaya mariin niyang naipikit ang mga mata. Tinulak nito ang push cart kaya napasabay siya. Then she felt her one arm embrace her waist kaya bahagya siyang nagulat. She stiffened because of the closeness of their body.
Nagsimula na ring tumaas ang temperature ng katawan niya katulad ng madalas na epekto nito sa kanya. Her heart beat is racing... damn fast.
Napatingala siya ng bahagya dito and she saw a hint of happiness and other emotion that she failed to read on his eyes. She gulped hard when Loid eyes drop on her, and meet her dreamingly eyes. Mabilis siyang umiwas ng tingin.
Gustong magtatalon ni Waem sa sobrang kilig. Pigil ang ngiti niya habang lumilinga-linga. Dumidikit ang dibdib ni Loid sa likuran niya kapag may inaabot ito at nilalagay sa cart nila. Halos may pagkakataon naman na itatanong nito sa kanya kung gusto niya iyon o hindi. Kapag ayaw niya ay binabalik nito iyon at siya ang pinapapili.
Then she remembered something. Tumigil siya at bahagyang tinusok ang braso nitong nakapulupot sa baywang niya. Sinilip naman siya ni Loid mula sa gilid. Ngumuso siya at nahihiyang tumungo.
“Ano k-kasi...”
Tumaas ang kilay nito. Kahit naka-glasses ito ay nakikita niya pa rin ang pagtaas ng kilay nito.
“What is it? May kailangan ka pa ba? Let's buy it, then.” Humaplos ang kamay nito sa baywang niya kaya nakaramdam na naman siya ng kiliti.
“May d-dalaw kasi ako ngayon, pwede bang ano... can you...” Napakamot siya ng kilay dahil hindi niya masabi-sabi ng deretso ang dapat na sasabihin dito, tiningnan pa niya ito ng nakanguso. Ang dali lang naman dapat sanang sabihin na magpapabili din siya ng napkin at ilang underwear dahil meron siya sa araw na iyon.
Hindi alam ni Waem kung bakit biglang dumilim ang mukha nito. Nagsalubong ang dalawang kilay at lumamig ang tingin sa kanya ngunit hindi pa rin siya nito binitawan imbis ay dalawang kamay nito ang humawak sa magkabilang baywang niya at binuhat siya ng bahagya upang mapaharap siya dito. Nagtatakang tiningala niya ang binata.
“Loid, bakit?”
Tumalim ang tingin nito. Pero imbis na matakot ay bakit masaya pa siyang makita itong ganoon? Napanguso siya at tinaas ang dalawang kamay upang ayusin ang salubong nitong kilay.
He ran his fingers through his hair and lick his lips frustratingly. His dark eyes was still her na para bang may plano itong kunin pati ang kaluluwa niya.
“You have what?” malamig at galit nitong tanong. “Sino ang dadalaw sa 'yo? So you're doing this groceries because of that bastard? You have a boyfriend but why you are here with me? Who is that bastard?”
Nahulog naman ang panga niya. “Ano bang pinagsasabi mo diyan?” Hindi niya maiwasang pagkangunutan ng noo. “Wala akong boyfriend!”
Lalong dumilim naman ang mukha niya. “Liar. You said you have visitor—”
Bahagya niya itong hinampas sa dibdib at luminga-linga sa paligid. May iilan doong nakatingin sa kanila, dahil na din siguro sa itsura nila. Papaano ay pareho silang naka glasses sa loob ng grocery store.
“Hindi naman iyon ang tinutukoy ko. May dalaw ako ngayon—” Pinutol nito ang sasabihin niya kaya bigla siyang nainis. Sigurado siyang mahihirapan si Loid sa kanya kapag tuluyan na siyang mainis. Ngayong may dalaw siya ay talagang pabago-bago ang kanyang mood.
“Stop making me mad, baby,” mariin nitong wika at pinisil ang magkabilang baywang niya.
She felt her stomach churned because of what he called her. Her heart beat fast again and foreign sensation spread all over her body. Nawala ang inis na naramdaman niya kanina at napalitan iyon ng hiya. Namumula na naman ang pisngi niya.
“Bakit ka kasi galit?” Kagat ang pang-ibabang labi ay tumingin siya sa gilid but Loid hold her chin para iangat iyon. Nagkasalubong muli ang mga paningin nila.
“Tell me who is he.”
Bumuntonghininga si Waem. Naintindihan na niya kung bakit ito nagkakagano'n. He misunderstand what she have said. Matagal siyang nakasagot kaya nagulat siya ng lumapit ang katawan nito sa kanya. She put her palm against his chest saka ito marahang tinulak. Halos pigilan na niya ang paghinga dahil sa lapit nito.
Waem licked her lower lips because of the intensity of Loid eyes. Nakita niya ang pagsunod ng mata nito sa dila niya. His eyes darkened more saka tumingin sa kanya nang may ibang emosiyon ang mga mata. Lumapit ang mukha nito, hindi alintana ang mga taong nakatingin sa kanila.
“H-Hindi kasi iyon ang ibig kong sabihin. Ano kasi...I have a menstruation today gusto ko lang naman sanang magpapabili ng pads and some underwater,” nahihiyang yumuko siya at sinandal ang noo sa dibdib nito.
Pulang-pula ang mukha niya ramdam niya iyon. Lalo pang nadagdagan ang hiya niya ng tumawa ito ng bahagya. Napanguso siya ng gumalaw ang dibdib nito dahil sa pagtawa. At naramdaman niya ang kamay nitong pumisil sa baywang niya hanggang sa tumaas ang isa patungo sa likuran niya at malambing siyang hinaplos doon.
“Okay, okay, I will buy you with that. Damn, baby, I thought you have your damn boy. I want to kill him for small things.”