Unicode
အချိန်အတော်ကြာပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ သခင်ကြီးကျောင်းစီက ပစ္စည်းတွေကို ရိုက်ချိုးပြီး အစ်ကို(၃)ကို ကျိန်ဆဲနေတာကို ကြားလိုက်ရတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ငါ စိတ်တွေ ကြည်လင်သွားပြီး သူ့ကို လွှတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေလိုက်တယ်။ အခြေအနေက တော်တော်လေးကို နေရခက်နေခဲ့တာ။
ကျောင်းကုန်းဇီက အေးစက်စွာမေးလာတယ်, "မင်း ဒါကိုဘယ်သူ့ဆီက သင်ခဲ့တာလဲ?"
ငါက ပြောလိုက်တယ်, "ပင်ကိုဗီဇအရပဲ"
ကျောင်းကုန်းဇီက အေးစက်စွာပြောတယ်, "ငါ့မှာကော ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီလောက် ကျွမ်းကျင်တဲ့ ဗီဇမရှိတာပါလိမ့်?"
ငါက ပြောလိုက်တယ်, "ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး, မင်း လုံ့လစိုက်ထုတ်ပြီး လေ့ကျင့်ဖို့ပဲလိုတယ်"
ကျောင်းကုန်းဇီက အေးစက်စွာ မေးတယ်, "မင်းကကော ဘယ်သူနဲ့ ဇွဲရှိရှိ လေ့ကျင့်ခဲ့တာလဲ?"
ငါက ပြောလိုက်တယ်, "ဒါက ငါ့အတွက်တော့ ပုံမှန်ပဲလေ, ဒါပေမယ့် မင်းကတော့ လုံ့လစိုက်ထုတ်ဖို့လိုတယ်"
ကျောင်းကုန်းဇီက လုံ့လစိုက်ထုတ်ပြီး လေ့ကျင့်ရန်အတွက် လှည့်ပြီးတော့ ငါ့ရဲ့အင်္ကျီကော်လာကို ဆွဲကိုင်လိုက်တယ်။
အဲ့အချိန်က မှောင်မဲပြီးတော့ ပျင်းရိစရာကောင်းနေခဲ့တယ်။ ကျောင်းကုန်းဇီက သူ့ရဲ့လေ့လာမှုကို ပထမဦးဆုံးအနေနဲ့ စိတ်ဝင်တစားဖြစ်ခဲ့တာဖြစ်ပြီး ဆရာရဲ့နောက်အတန်းတွေမတိုင်ခင်မှာ သူက ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အနေနဲ့ ပစ္စည်းအသစ်တွေကိုလည်း စမ်းသပ်ခဲ့တယ်။ သူ ငါ့ကို တွန်းလှဲလိုက်တာနဲ့ ဒါက မမှန်တော့ဘူးဆိုတာကို ငါ သိလိုက်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက နောက်ကျရင် ငါ့ရဲ့ဘောင်းဘီကို လျှော်ပေးမယ်လို့ ပြောတဲ့အတွက် ငါသည်းခံလိုက်ရတယ်။ နောက်တော့ သူက ငါ့ရဲ့ဘောင်းဘီအပြင် သူ့ရဲ့ဘောင်းဘီနဲ့ အခြားအဝတ်အစားတွေ, ဖိနပ်တွေအားလုံးကိုလည်း အစေခံတွေလျှော်ဖို့အတွက် ပစ်ချနေတုန်းပဲဆိုတာကို ငါ သိလိုက်ရတယ်။ ငါ သူနဲ့ ထပ်ပြီး ရန်ဖြစ်လိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ ငါ သူနဲ့ အချိန်အတော်ကြာ မတွဲဖြစ်တော့ဘူး။
ငါ့ရဲ့18 နှစ်ပြည့်မွေးနေ့မှာဖြစ်ခဲ့တာက မတော်တဆတစ်ခုပါပဲ။ ငါ ကျောင်းကုန်းဇီကို မဖိတ်ခဲ့ဘူး။ နွေဦးကို ခံစားရင်းနဲ့ အပြင်ထွက်လည်ဖို့အတွက် ငါ့ရဲ့သူငယ်ချင်းတွေကိုပဲ ငါ ဖိတ်ထားလိုက်တယ်။ ငါတို့ အပြင်ထွက်လည်ရင်း အချိန်အတော်ကြာကုန်ဆုံးပြီးတဲ့နောက် ပါမောက္ခလင်းက ငါတို့ကို အရက်သောက်ဖို့အတွက် ဖိတ်ခေါ်လိုက်တယ်။ ငါတို့ အရက်သောက်နေတုန်းမှာ ကျောင်းကုန်းဇီက အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ဖြတ်သွားခဲ့ပြီး သူ့ရဲ့ဘေးမှာတော့ ဖက်ရှင်ကျကျ၀တ်စားထားတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရှိနေခဲ့တယ်။
ကျောင်းကုန်းဇီ လုပ်တာမှားတယ်။ သူနဲ့ငါက လူအုပ်ထဲကလူတွေမဟုတ်ဘူးလေ။ ငါကလည်း ညနက်သန်းခေါင်မှာ လမ်းလျှောက်နေတဲ့သူတစ်ယောက်နဲ့ အပြင်မှာချိန်းတွေ့မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ငါ အသိစိတ်ဝင်လာတော့ အားလုံးကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့တယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်မှပဲ ဒီနေ့ မီးပျက်နေပြီး သခင်ကြီးကျောင်းစီနဲ့အားလုံးက ဟိုတယ်တွေမှာ သွားနေကြတယ်ဆိုတာကို ငါ သတိရမိတယ်။
ကျောင်းကုန်းဇီက ငါ့ကိုကျိန်ဆဲတယ်, "သေလိုက်ပါတော့! မင်းအပြစ်ချည်းပဲ!"
ငါက ပြောလိုက်တယ်, "မင်းကို ငါနဲ့အတူ ပြန်ဖို့ မမေးခဲ့ဘူးလေ"
"အိမ်ပြန်လာဖို့ကို လောင်ဇီက မင်းရဲ့ခွင့်ပြုချက်လိုတာလား? မင်းကိုယ်မင်း ဘယ်သူလို့ထင်နေတာလဲ? မင်းက လောင်ဇီမွေးစားထားတဲ့လူတစ်ယောက်သက်သက်ပဲ, လောင်ဇီမပျော်တဲ့နေ့ဆိုရင် လောင်ဇီက မင်းကိုတောင် သတ်ပစ်လို့ရတယ်!"
သူ ငါ့ကို ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် ကျိန်ဆဲနေခဲ့ပြီး ရပ်ဖို့ အစီအစဉ်မရှိသလိုပဲ။
အမှောင်ထုနဲ့ အရက်က ငါ့ကို ဒေါသဖြစ်စေတယ်။ ဒေါသက ငါ့ကို ရဲရင့်စေတယ်။ ရဲရင့်မှုက ငါ့ကို နတ်ဆိုးအသွင်ကူးပြောင်းစေတယ်။ ဒါကြောင့် ငါ ဒီလိုအခွင့်အရေးကောင်းကို အသုံးချပြီး သူ့ကို အနိူင်ပိုင်းပစ်ချင်လာတယ်။
ငါတို့ ထပ်ပြီးတော့ တိုက်ပွဲတွေပြန်စတယ်။
ငါတို့ရန်ဖြစ်နေတုန်းမှာပဲ ငါက သူ့ဆီမှာ အနိူင်ပိုင်းခံလိုက်ရတယ်။
နောက်နေ့ရောက်တော့ ပစ္စည်းကျကွဲသံတွေကြောင့် ငါတို့နှစ်ယောက် လန့်နိုးသွားတယ်။ ဆိုဖာပတ်လည်မှာ လူတွေအများကြီး စည်ကားနေခဲ့တယ်။ မြင်ကွင်းက အရမ်းကို နေရအဆင်မပြေစေသလို အရမ်းလည်း အန္တရာယ်များတယ်။
မနေ့ညက ငါ သေတော့မယ်လို့ တွေးမိတဲ့အချိန်မှာ ဘာလို့ တကယ်မသေခဲ့တာလဲ? ကျောင်းကုန်းဇီကကော ဘာလို့ သူ့အိပ်ခန်းထဲကို သွားမအိပ်နိုင်ရတာလဲ? ကမ္ဘာကြီးကကော ဘာလို့ဝိုင်းနေတာလဲ? နေကကော ဘာလို့ပူတာလဲ? လူတိုင်းကကော ဘာလို့ ငါတို့ကို စိုက်ကြည့်နေကြတာလဲ? ကျောင်းကုန်းဇီကကော ဘာလို့ ငါ့မျက်နှာကို လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ အုပ်ထားရတာလဲ?
သခင်ကြီးကျောင်းစီက ငါ့ကို သေလုနီးပါး ရိုက်နှက်ခဲ့တယ်။
ကျောင်းကုန်းဇီက မနေ့က သူ သခင်ကြီးကျောင်းစီနဲ့ တွေ့ဖူးတဲ့ ထူးဆန်းတဲ့လူတစ်ချို့ကို တွေ့လိုက်ရတယ်လို့ပြောတယ်။ အဲဒီ့လူက ကျောင်းကုန်းဇီကို သောက်ဖို့အတွက် တစ်နေရာရာကို ဆွဲခေါ်သွားကာ သူ သောက်ပြီးတာနဲ့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ ငါ အိပ်ပျော်နေတာကို သူ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူက သူ့ကို ရန်စပေးလေ့ရှိတဲ့ ငါ့ရဲ့ပုံစံကို ပြန်တွေးမိပြီး အမှောင်ထုနဲ့ အရက်က သူ့ကို ဒေါသဖြစ်စေခဲ့တယ်။ ဒေါသက သူ့ကို ရဲရင့်စေခဲ့ပြီး ရဲရင့်မှုက သူ့ကို နတ်ဆိုးအသွင်ကူးပြောင်းစေခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် သူက ဒီလိုအခွင့်အရေးကောင်းကို အသုံးချပြီး ငါ့ကို အနိုင်ပိုင်းချင်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ သူ အောင်မြင်စွာနဲ့ ငါ့ကို အနိုင်ပိုင်းနိူင်ခဲ့တယ်။
အခြေအနေတွေရဲ့ တွန်းအားပေးမှုနဲ့ မနေ့ညက အရက်အလွန်အကျွံသောက်ထားတာကြောင့် သူပြောခဲ့တဲ့စကားက တကယ်ဖြစ်ခဲ့သလားလို့တောင် ငါ တွေးမိလိုက်သေးတယ်။ ဒါကြောင့် ငါ ခေါင်းညိတ်ပြီးတော့ 'ဟုတ်တယ်, အဲ့တာ မှန်တယ်, အဲ့လို ဖြစ်သွားတာ' ဆိုပြီး ပြောလိုက်တယ်။
သခင်ကြီးကျောင်းစီက ဒေါသထွက်နေသေးတယ်ဆိုပေမယ့် ဖုန်းဝင်လာပြီး သူ့ကို အနှောင့်အယှက်ပေးလိုက်တယ်။ မြို့တော်ဝန်ဆက်တာဆိုတော့ သူ့မှာ ရွေးချယ်စရာမရှိတော့ဘဲ ငါနဲ့ကျောင်းကုန်းဇီကို ရုံးခန်းထဲမှာ သော့ခတ်ထားခဲ့ပြီး ဖုန်းသွားကိုင်လိုက်တယ်။
သူ ထွက်သွားပြီးတဲ့နောက် ကျောင်းကုန်းဇီက ငါ့ကို ကြည့်တယ်, "မင်း ဘာတွေတွေးနေတာလဲ? စကားပြောရအောင်"
သူ ငါနဲ့ စကားပြောဖို့ အကြံပြုတာ ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။ ဒီစကားဝိုင်းက အဆင်မပြေဘူးဆိုရင်တော့ ဒါက တစ်စုံတစ်ယောက်နဲ့စကားစမြည်ပြောရတာ ငါ့ဘဝရဲ့နောက်ဆုံးအကြိမ် ဖြစ်သွားနိုင်တယ်။
အဲ့ဒါကြောင့် ငါ အချိန်အတော်ကြာစဥ်းစားပြီးတော့ ပြောလိုက်တယ်, "မနေ့ညက ငါတို့နှစ်ယောက်စလုံး မူးနေတာ"
ကျောင်းကုန်းဇီက ငါ့ကို နှောင့်ယှက်တယ်, "ငါ မမူးဘူး"
ငါက မေးလိုက်တယ်, "ဒါဆို မင်း ဘာတွေတွေးနေတာလဲ?"
"သေလိုက်ပါတော့, မင်း ဘာတွေတွေးနေတာလဲလို့ ငါမေးနေတယ်လေ"
"ဒီခေတ်သစ်ကြီးမှာ အယူဝါဒအသစ်တွေနဲ့ ကမ္ဘာ့အမြင်အသစ်တွေရှိနေတယ်, ငါတို့က အစဉ်အလာတွေနဲ့ နောက်ပြန်မဆုတ်သင့်ဘူး"
ကျောင်းကုန်းဇီက အေးစက်စွာမေးတယ်, "မင်း ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"
"ဒါကို မဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ ငါတို့နေလိုက်ကြမယ်, မူးပြီး အရှုပ်အယှက်တွေဖြစ်ကုန်တာက ဘဝမှာ ရှောင်လွှဲလို့မရတဲ့အရာတစ်ခုပဲ"
ကျောင်းကုန်းဇီက အေးစက်စွာ မေးတယ်, "ဒါဆို မင်းဘယ်နှစ်ခါ ရှုပ်ခဲ့လဲ?"
"လောလောဆယ်တော့ တစ်ကြိမ်ပဲ"
ကျောင်းကုန်းဇီက အေးစက်စွာပြောတယ်, "ဒုတိယအကြိမ်ဆိုတာ ရှိတော့မှာမဟုတ်ဘူး"
"ငါလည်း အဲ့ဒါကို တွေးနေတာ, နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုတာတော့ ရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူး"
ကျောင်းကုန်းဇီက အေးစက်စက်ပြန်ပြောတယ်, "ဒုတိယအကြိမ်မရှိရတော့ဘူးလို့ ငါပြောနေတာ, မင်း ငါကလွဲပြီး အခြားလူနဲ့ ရှုပ်ရင် မင်းကို သတ်ပစ်မှာ"
ကျောင်းကုန်းဇီက ပြောတယ်, "လောင်ဇီကပဲ မင်းနဲ့အတူ အိပ်လို့ရမယ်"
ကျောင်းကုန်းဇီက ပြောပြန်တယ်, "ငါ မင်းနဲ့အတူ အိပ်ချင်သေးတယ်"
Zawgyi
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ သခင္ႀကီးေက်ာင္းစီက ပစၥည္းေတြကို ႐ိုက္ခ်ိဳးၿပီး အစ္ကို(၃)ကို က်ိန္ဆဲေနတာကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ငါ စိတ္ေတြ ၾကည္လင္သြားၿပီး သူ႕ကို လႊတ္ကာ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနလိုက္တယ္။ အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေနရခက္ေနခဲ့တာ။
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ေအးစက္စြာေမးလာတယ္, "မင္း ဒါကိုဘယ္သူ႕ဆီက သင္ခဲ့တာလဲ?"
ငါက ေျပာလိုက္တယ္, "ပင္ကိုဗီဇအရပဲ"
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ေအးစက္စြာေျပာတယ္, "ငါ့မွာေကာ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ဗီဇမ႐ွိတာပါလိမ့္?"
ငါက ေျပာလိုက္တယ္, "ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး, မင္း လုံ႔လစိုက္ထုတ္ၿပီး ေလ့က်င့္ဖို႔ပဲလိုတယ္"
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ေအးစက္စြာ ေမးတယ္, "မင္းကေကာ ဘယ္သူနဲ႔ ဇြဲ႐ွိ႐ွိ ေလ့က်င့္ခဲ့တာလဲ?"
ငါက ေျပာလိုက္တယ္, "ဒါက ငါ့အတြက္ေတာ့ ပုံမွန္ပဲေလ, ဒါေပမယ့္ မင္းကေတာ့ လုံ႔လစိုက္ထုတ္ဖို႔လိုတယ္"
ေက်ာင္းကုန္းဇီက လုံ႔လစိုက္ထုတ္ၿပီး ေလ့က်င့္ရန္အတြက္ လွည့္ၿပီးေတာ့ ငါ့ရဲ႕အက်ႌေကာ္လာကို ဆြဲကိုင္လိုက္တယ္။
အဲ့အခ်ိန္က ေမွာင္မဲၿပီးေတာ့ ပ်င္းရိစရာေကာင္းေနခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းကုန္းဇီက သူ႕ရဲ႕ေလ့လာမႈကို ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ စိတ္ဝင္တစားျဖစ္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဆရာရဲ႕ေနာက္အတန္းေတြမတိုင္ခင္မွာ သူက ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္အေနနဲ႔ ပစၥည္းအသစ္ေတြကိုလည္း စမ္းသပ္ခဲ့တယ္။ သူ ငါ့ကို တြန္းလွဲလိုက္တာနဲ႔ ဒါက မမွန္ေတာ့ဘူးဆိုတာကို ငါ သိလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ေနာက္က်ရင္ ငါ့ရဲ႕ေဘာင္းဘီကို ေလွ်ာ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ ငါသည္းခံလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူက ငါ့ရဲ႕ေဘာင္းဘီအျပင္ သူ႕ရဲ႕ေဘာင္းဘီနဲ႔ အျခားအဝတ္အစားေတြ, ဖိနပ္ေတြအားလုံးကိုလည္း အေစခံေတြေလွ်ာ္ဖို႔အတြက္ ပစ္ခ်ေနတုန္းပဲဆိုတာကို ငါ သိလိုက္ရတယ္။ ငါ သူနဲ႔ ထပ္ၿပီး ရန္ျဖစ္လိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါ သူနဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ မတြဲျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ငါ့ရဲ႕18 ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာျဖစ္ခဲ့တာက မေတာ္တဆတစ္ခုပါပဲ။ ငါ ေက်ာင္းကုန္းဇီကို မဖိတ္ခဲ့ဘူး။ ေႏြဦးကို ခံစားရင္းနဲ႔ အျပင္ထြက္လည္ဖို႔အတြက္ ငါ့ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပဲ ငါ ဖိတ္ထားလိုက္တယ္။ ငါတို႔ အျပင္ထြက္လည္ရင္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာကုန္ဆုံးၿပီးတဲ့ေနာက္ ပါေမာကၡလင္းက ငါတို႔ကို အရက္ေသာက္ဖို႔အတြက္ ဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္။ ငါတို႔ အရက္ေသာက္ေနတုန္းမွာ ေက်ာင္းကုန္းဇီက အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ျဖတ္သြားခဲ့ၿပီး သူ႕ရဲ႕ေဘးမွာေတာ့ ဖက္႐ွင္က်က်၀တ္စားထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္႐ွိေနခဲ့တယ္။
ေက်ာင္းကုန္းဇီ လုပ္တာမွားတယ္။ သူနဲ႔ငါက လူအုပ္ထဲကလူေတြမဟုတ္ဘူးေလ။ ငါကလည္း ညနက္သန္းေခါင္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႔ အျပင္မွာခ်ိန္းေတြ႕မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ငါ အသိစိတ္ဝင္လာေတာ့ အားလုံးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္မွပဲ ဒီေန႔ မီးပ်က္ေနၿပီး သခင္ႀကီးေက်ာင္းစီနဲ႔အားလုံးက ဟိုတယ္ေတြမွာ သြားေနၾကတယ္ဆိုတာကို ငါ သတိရမိတယ္။
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ငါ့ကိုက်ိန္ဆဲတယ္, "ေသလိုက္ပါေတာ့! မင္းအျပစ္ခ်ည္းပဲ!"
ငါက ေျပာလိုက္တယ္, "မင္းကို ငါနဲ႔အတူ ျပန္ဖို႔ မေမးခဲ့ဘူးေလ"
"အိမ္ျပန္လာဖို႔ကို ေလာင္ဇီက မင္းရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္လိုတာလား? မင္းကိုယ္မင္း ဘယ္သူလို႔ထင္ေနတာလဲ? မင္းက ေလာင္ဇီေမြးစားထားတဲ့လူတစ္ေယာက္သက္သက္ပဲ, ေလာင္ဇီမေပ်ာ္တဲ့ေန႔ဆိုရင္ ေလာင္ဇီက မင္းကိုေတာင္ သတ္ပစ္လို႔ရတယ္!"
သူ ငါ့ကို ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ က်ိန္ဆဲေနခဲ့ၿပီး ရပ္ဖို႔ အစီအစဥ္မ႐ွိသလိုပဲ။
အေမွာင္ထုနဲ႔ အရက္က ငါ့ကို ေဒါသျဖစ္ေစတယ္။ ေဒါသက ငါ့ကို ရဲရင့္ေစတယ္။ ရဲရင့္မႈက ငါ့ကို နတ္ဆိုးအသြင္ကူးေျပာင္းေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါ ဒီလိုအခြင့္အေရးေကာင္းကို အသုံးခ်ၿပီး သူ႕ကို အႏိူင္ပိုင္းပစ္ခ်င္လာတယ္။
ငါတို႔ ထပ္ၿပီးေတာ့ တိုက္ပြဲေတြျပန္စတယ္။
ငါတို႔ရန္ျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ ငါက သူ႕ဆီမွာ အႏိူင္ပိုင္းခံလိုက္ရတယ္။
ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းက်ကြဲသံေတြေၾကာင့္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ ဆိုဖာပတ္လည္မွာ လူေတြအမ်ားႀကီး စည္ကားေနခဲ့တယ္။ ျမင္ကြင္းက အရမ္းကို ေနရအဆင္မေျပေစသလို အရမ္းလည္း အႏၲရာယ္မ်ားတယ္။
မေန႔ညက ငါ ေသေတာ့မယ္လို႔ ေတြးမိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာလို႔ တကယ္မေသခဲ့တာလဲ? ေက်ာင္းကုန္းဇီကေကာ ဘာလို႔ သူ႕အိပ္ခန္းထဲကို သြားမအိပ္ႏိုင္ရတာလဲ? ကမ႓ာႀကီးကေကာ ဘာလို႔ဝိုင္းေနတာလဲ? ေနကေကာ ဘာလို႔ပူတာလဲ? လူတိုင္းကေကာ ဘာလို႔ ငါတို႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနၾကတာလဲ? ေက်ာင္းကုန္းဇီကေကာ ဘာလို႔ ငါ့မ်က္ႏွာကို လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ အုပ္ထားရတာလဲ?
သခင္ႀကီးေက်ာင္းစီက ငါ့ကို ေသလုနီးပါး ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့တယ္။
ေက်ာင္းကုန္းဇီက မေန႔က သူ သခင္ႀကီးေက်ာင္းစီနဲ႔ ေတြ႕ဖူးတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့လူတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္လို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီ့လူက ေက်ာင္းကုန္းဇီကို ေသာက္ဖို႔အတြက္ တစ္ေနရာရာကို ဆြဲေခၚသြားကာ သူ ေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ျပန္လာခဲ့ၿပီး ဆိုဖာေပၚမွာ ငါ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကို သူ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူက သူ႕ကို ရန္စေပးေလ့႐ွိတဲ့ ငါ့ရဲ႕ပုံစံကို ျပန္ေတြးမိၿပီး အေမွာင္ထုနဲ႔ အရက္က သူ႕ကို ေဒါသျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ေဒါသက သူ႕ကို ရဲရင့္ေစခဲ့ၿပီး ရဲရင့္မႈက သူ႕ကို နတ္ဆိုးအသြင္ကူးေျပာင္းေစခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက ဒီလိုအခြင့္အေရးေကာင္းကို အသုံးခ်ၿပီး ငါ့ကို အႏိုင္ပိုင္းခ်င္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ ငါ့ကို အႏိုင္ပိုင္းႏိူင္ခဲ့တယ္။
အေျခအေနေတြရဲ႕ တြန္းအားေပးမႈနဲ႔ မေန႔ညက အရက္အလြန္အကြၽံေသာက္ထားတာေၾကာင့္ သူေျပာခဲ့တဲ့စကားက တကယ္ျဖစ္ခဲ့သလားလို႔ေတာင္ ငါ ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါ ေခါင္းညိတ္ၿပီးေတာ့ 'ဟုတ္တယ္, အဲ့တာ မွန္တယ္, အဲ့လို ျဖစ္သြားတာ' ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
သခင္ႀကီးေက်ာင္းစီက ေဒါသထြက္ေနေသးတယ္ဆိုေပမယ့္ ဖုန္းဝင္လာၿပီး သူ႕ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးလိုက္တယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ဆက္တာဆိုေတာ့ သူ႕မွာ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမ႐ွိေတာ့ဘဲ ငါနဲ႔ေက်ာင္းကုန္းဇီကို ႐ုံးခန္းထဲမွာ ေသာ့ခတ္ထားခဲ့ၿပီး ဖုန္းသြားကိုင္လိုက္တယ္။
သူ ထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းကုန္းဇီက ငါ့ကို ၾကည့္တယ္, "မင္း ဘာေတြေတြးေနတာလဲ? စကားေျပာရေအာင္"
သူ ငါနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ အၾကံျပဳတာ ဒါက ပထမဆုံးအႀကိမ္ပဲ။ ဒီစကားဝိုင္းက အဆင္မေျပဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒါက တစ္စုံတစ္ေယာက္နဲ႔စကားစျမည္ေျပာရတာ ငါ့ဘဝရဲ႕ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာစဥ္းစားၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္, "မေန႔ညက ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး မူးေနတာ"
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ငါ့ကို ေႏွာင့္ယွက္တယ္, "ငါ မမူးဘူး"
ငါက ေမးလိုက္တယ္, "ဒါဆို မင္း ဘာေတြေတြးေနတာလဲ?"
"ေသလိုက္ပါေတာ့, မင္း ဘာေတြေတြးေနတာလဲလို႔ ငါေမးေနတယ္ေလ"
"ဒီေခတ္သစ္ႀကီးမွာ အယူဝါဒအသစ္ေတြနဲ႔ ကမ႓ာ့အျမင္အသစ္ေတြ႐ွိေနတယ္, ငါတို႔က အစဥ္အလာေတြနဲ႔ ေနာက္ျပန္မဆုတ္သင့္ဘူး"
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ေအးစက္စြာေမးတယ္, "မင္း ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"
"ဒါကို မျဖစ္ခဲ့သလိုပဲ ငါတို႔ေနလိုက္ၾကမယ္, မူးၿပီး အ႐ႈပ္အယွက္ေတြျဖစ္ကုန္တာက ဘဝမွာ ေ႐ွာင္လႊဲလို႔မရတဲ့အရာတစ္ခုပဲ"
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ေအးစက္စြာ ေမးတယ္, "ဒါဆို မင္းဘယ္ႏွစ္ခါ ႐ႈပ္ခဲ့လဲ?"
"ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တစ္ႀကိမ္ပဲ"
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ေအးစက္စြာေျပာတယ္, "ဒုတိယအႀကိမ္ဆိုတာ ႐ွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"
"ငါလည္း အဲ့ဒါကို ေတြးေနတာ, ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဆိုတာေတာ့ ႐ွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ေအးစက္စက္ျပန္ေျပာတယ္, "ဒုတိယအႀကိမ္မ႐ွိရေတာ့ဘူးလို႔ ငါေျပာေနတာ, မင္း ငါကလြဲၿပီး အျခားလူနဲ႔ ႐ႈပ္ရင္ မင္းကို သတ္ပစ္မွာ"
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ေျပာတယ္, "ေလာင္ဇီကပဲ မင္းနဲ႔အတူ အိပ္လို႔ရမယ္"
ေက်ာင္းကုန္းဇီက ေျပာျပန္တယ္, "ငါ မင္းနဲ႔အတူ အိပ္ခ်င္ေသးတယ္"